----------

Donderdagmorgen 24 december. Dat was leuk vanochtend, ik liep in de paardensporen van Wendy en Charlotte! Ik weet heel zeker dat die van hen zijn want zij zijn echt de enige in ons dorp die er op uit gaan voor een bosrit in de sneeuw! De meeste paarden worden heel tuttig gehouden en worden dan ook van die brekebeentjes! Die van hen worden 's morgens al vroeg uit de stal gehaald en vermaken zich heerlijk buiten! Je ziet het plezier van hen afstralen! En onze meiden vanmorgen? Nou dat hoef ik niet uit te leggen denk ik! Een kort stukje want ik heb nog veel te doen vandaag. Hebben jullie ook al weer even op de reissite gekeken? Die is ook alweer online! O ja, natuurlijk heb ik 'sneeuwfoto's' van onze meiden maar alleen nog geen tijd gehad om deze op de site te zetten.

----------

Woensdagmorgen 23 december. Ja, ik ga in herhalingen vallen denk ik. Nog even genieten van de sneeuw. Eind van de week vertrekken wij naar Portugal en ik ben blij dat we dit stukje winter nog even hebben meegepikt! Enuh, eerlijk is eerlijk . . . dit hebben we toch aan onze Juliaatje te danken! Anders hadden wij namelijk al weggeweest! Nu eerst maar eens even updaten over ons meisje. Het gaat 'best' goed met haar. Ik zeg 'best' want het is wel zo dat dat vervelende ding in haar oksel toch weer aardig dik begint te worden. Ik denk dan ook dat ik de scalpel eerder ter hand moet nemen dan mij lief is. Verder gedraagt zij zich normaal, wel is zij echt een oude hond geworden die heel veel slaapt. Eten doet zij als de beste en de middagwandeling gaat ook nog goed. Ik hoop ook dat wij haar nog een tijdje een lekker temperatuurtje in Portugal kunnen geven, aan ons zal het niet liggen!

----------

Dinsdagochtend 22 december. En hoe vinden jullie de foto's van Julia en Emma? Schattig toch hè! Ik vind het ook zo mooi om te zien hoe zij ons Boertje toch blijven zien als 'leader of the pack'. Terwijl dat in de echte natuur niet voor zal komen. Zij gedraagt zich ook zo prachtig, zo waardig! De ochtendwandeling was ook weer met twee extraatjes. Een vos en twee reeën gescoord! Wat zijn die dieren toch ook mooi in hun wintervachten, diep kastanjerood. En wat ben ik mij toch bewust hoe fantastisch het is om zo van de natuur te houden! Wat geeft dit je leven toch veel diepgang. Nee ik wil niet zo ver gaan dat ik meer van . . . Daarvoor heb ik te veel fijne mensen om mij heen! En laat ik vooral even niet onze geweldige vrienden, die altijd een luisterend oor hebben, niet vergeten! Jeetje, ik dwaal af van mijn 'hondentopic'!

----------

Maandagmorgen 21 december. Winterwonderland! Ik word op mijn wenken bediend! Heerlijk weer vanmorgen! Opgewacht door Wendy, Remko en Charlotte met de honden hebben we samen gewandeld. Natuurlijk heb ik ook foto's gemaakt welke ik direct even ga bekijken. Misschien kan ik er vandaag iets van bakken voor op de site. Het is wel jammer dat mijn Nikon camera de pijp aan Maarten gegeven heeft. Niet dramatisch want alleen de lens is stuk. Hij heeft het Sahara zand in Marokko niet overleefd. Nu doe ik alles met mijn kleine Canon. Dat is een prima toestelletje maar toch wel wat anders dan een spiegelreflex. Maura en Emma genieten werkelijk volop van de sneeuw. Helaas is Muisje met de ochtendronde aan de lijn en dat fotografeert niet zo makkelijk . . . Zij is nu op de 12e dag van de loopsheid, dus dat schiet ook al weer lekker op. 's  Middags gaat zij wel los in een stuk verlaten bos.

----------

Zondagochtend 20 december. Ik heb vanochtend een geweldige winterwandeling gemaakt, jeetje wat een sneeuw! Dit is tenminste echt winter! Hier houd ik heel erg van. En wie had een week geleden kunnen denken dat ik dit zò zou ervaren. Toen begon eigenlijk de nachtmerrie . . . Er kan dus veel veranderen in een zeer korte tijd, dat moeten wij ons blijven realiseren. Ook zijn we nu begonnen aan het voorbereiden van de vakantie . . . Ik had daar steeds geen zin in maar Martine heeft ons weer aardig gerust kunnen stellen!  Gelukkig is Portugal ook een goed ontwikkeld land, zeker het gebied waar wij naar toe gaan. We laten niets aan het toeval over en hebben een lijst met dierenartsen. Ook kunnen wij altijd een beroep doen op de familie Carrière. Kortom, we hebben toch weer frisse moed en gaan er voor! Er ligt inmiddels al 120 kg voer voor de meiden in de camper, 6 kg overheerlijke pensstaafjes en nog veel meer lekkers voor de hondenkinderen! Ik neem echt altijd alles mee voor hen!

----------

Zaterdagmiddag 19 december 13.00 uur.  Nee hoor, niets aan de hand gelukkig! Maar ik had niet veel tijd vanochtend. Na de wandeling en het bakkie koffie zijn we naar Ermelo gegaan waar wij een afspraak hadden om 11.00 uur bij de dierenarts. Ik wilde Julia gewoon voor de zekerheid even laten nakijken. Martine was erg tevreden over hoe zij er nu bij loopt! Zij vindt dat wij gewoon weg kunnen gaan volgende week want met Julia is alles  stabiel. Heel toevallig, het gaatje in het gebied is nu dicht! Ik heb een paar kleine scalpeltjes mee voor als het tijdens de vakantie weer te dik gaat worden, dan wordt het namelijk pijnlijk. Ik geef dan gewoon een sneetje in de verdikking en de spanning is er weer van af. Zij krijgt nu een anti biotica kuur en ik heb er voor de zekerheid ook eentje mee voor als ik een sneetje moet maken. Goh, ik ben gewoon weer opgelucht! Natuurlijk houd ik als realistisch, emotioneel mens wel mijn reserves . . .

----------

Vrijdagmorgen 18 december. Gisteravond heb ik Julia heel goed bekeken, onder een lamp. Ik ontdekte een klein gaatje in 'het gebied' waar de troep min of meer uitsijpeld, nou ja, noem het maar stroomt . . . Je vraagt je werkelijk af waar het allemaal vandaan komt.  Het is een hele lastige plaats om te verbinden want het zit diep in haar oksel. Ik maak direct een afspraak met de dierenarts om het nog even te laten bekijken. Vanochtend heb ik een zwart stretch kinderturnpakje gekocht waar ik een mooi truitje voor Julia van kan maken. Ik kan dan op het wondje een verbandje doen. Ben ik nou grensverleggend bezig? Misschien wel. Maar Juliaatje is zelf zo opgewekt dat je niet meer aan het ergste (wilt) denkt.

----------

Donderdagmorgen 17 december. Jeetje wat geweldig buiten! Ik heb vanochtend een lange wandeling met Wendy gemaakt en het was zo leuk om te zien hoe de honden ook genoten! Prachtig vinden zij het in de sneeuw! Gelukkig had Wendy een heel handige paardenborstel mee waarmee je snel die klonten sneeuw van de pootjes kon afschrapen. Ook was het een heel mooi gezicht die twee reeën in de sneeuw . . . Nee Julia moest thuisblijven, tot haar en mijn,  grote verdriet . . . Hoewel zij geestelijk gewoon heel goed is liep zij vanochtend weer erg mank. Bah. Toen ik haar uitliet was zij weer helemaal ouderwets enthousiast toen zij ontdekte dat er sneeuw lag, zo lief! Helaas houdt dat moeilijke lopen haar tegen. Het is en blijft gewoon een moeilijke situatie, hoe je het ook wendt of keert.

----------

Woensdagmorgen 16 december. Vanochtend stond Julia niet gelijk met mij op. Dat vond ik niet zo heel erg want dan hoefde ik ook niet naar een teleurgesteld smoeltje te kijken. Ik wilde vanmorgen een pittige winterwandeling maken en dat kan niet met haar. Vanmiddag gaat zij dus weer mee met de kleinere ronde. Ik heb genoten van het winterbos, alles bevroren, dus lekker geen bagger en schone hondjes! Ik heb wat foto's gemaakt en er zitten er nog wat op mijn kaartje van Julia die ik vanmiddag ga bewerken voor de site. Het gaat goed met ons meisje. Gistermiddag heb ik haar goed afgespoeld en het gebied rond de tumor helemaal kort geknipt. Ik kan niet zeggen 'de wond' want, gek genoeg, je ziet helemaal geen wond! Het lijkt of de huid gewoon doorsijpeld. Ik heb dit ook nog nooit meegemaakt. Wel heb ik inmiddels een berichtje gehad van een geliefde, meelevende  hondenvriendin die iets soortgelijks heeft meegemaakt en het hondje met wondje heeft toch nog een fijne tijd gehad! Het vereist allemaal best veel zorg maar ja, dat heb je er gewoonweg graag voor over! Zal zij toch ook mee gaan naar Portugal???????

----------

Dinsdagmiddag 15 december 16.00 uur. O jee, ik had jullie gisteren even moeten waarschuwen dat ik er vannacht en vanochtend niet was en het dagboek dus later zou verschijnen! Sorry! Wij moesten vanochtend om kwart voor 9 in het centrum van Utrecht zijn waar onze dochter Wendy beëdigd werd als B (buitengewoon) O (opsporings) A (ambtenaar) Wij zijn daar gisteravond al met ons hele hebben en houwen naar toe gegaan, met de camper en hebben daar ter plekke overnacht. De brandende vraag is natuurlijk, 'hoe is het met Julia?' Ik kan vertellen dat het goed gaat (nou ja tussen aanhalingstekens dan) Zij vond het weer heel fijn om met de camper mee te gaan! Als wij de spulletjes er in brengen staat zij te popelen om er in te gaan, zo lief! Wel moet ik eerlijk zeggen dat er nog steeds aardig wat troep uit de wond komt. Direct ga ik haar even afspoelen onder de douche en de zaak in ogenschouw nemen. Ik denk er wel over om deze week toch weer even naar de dierenarts te gaan om het na te laten kijken. Het kan toch niet zo zijn dat je nog een paar jaar (ik ben een eeuwige optimist) een hondje met een wondje hebt? Zij is nu even met Dick en de andere meiden mee naar het bos. Ja, ze staat gewoon met haar T-shirtje aan bij de deur om mee te gaan . . . Gisteren heb ik nog even snel een warm jasje voor haar gemaakt, het is nu zo koud buiten. Alle dagen die wij nu met haar hebben noemen wij allemaal cadeautjes! Haar hele leven is zij al een cadeau voor ons maar dit is een supercadeau!

----------

Maandagmorgen 14 december. Ik kan het niet. Ik kan het niet. Ik kan het niet. Het draaiboek lag klaar. De afspraken gemaakt. Half 11 vanochtend. Tot gisteravond de twijfel toesloeg. Julia werd weer steeds opgewekter. Ging zelfs huppelend mee met de laatste uitlaat. Wij wisten niet wat wij meemaakten. Haar oogjes stonden weer helder en zij had weer belangstelling voor de omgeving. 's Avonds krijgen zij altijd nog wat lekkers om op te knabbelen, en het pensstaafje werd met smaak opgegeten. Wij besloten op dat moment al dat de afspraak voor vanochtend op losse schroeven stond. Vannacht is zij niet één keer uit haar warme bedje gekomen en heeft heerlijk rustig geslapen. Niet te geloven. Toen ik om 8 uur op stond kwam zij er ook uit, al kwispelend en kennelijk blij met de nieuwe dag. Ik laat haar en Emma altijd eerst even snel uit voor een plasje, zo ook vanochtend. Zij liep vlot en vrolijk. Toen ik na het ontbijt met de andere meiden weg wilde gaan stond zij ook blaffend bij de deur. Ja, ik heb haar ook meegenomen en een kleine ronde gemaakt. Zij was supervrolijk , had de oortjes in de vliegstand en pakte zelfs een stokje om mee te spelen. Net heeft zij weer lekker gegeten en ligt nu weer vergenoegd te slapen op haar plekje op de bank. Is dit een wonder? Is dit een opleving? Wij hebben geen idee maar zijn er wel blij mee! Het maakt niet uit wat het is maar we genieten er wel van en beschouwen het als een extraatje! Uiteraard heb ik om 8 uur alle afspraken afgebeld. Ook wil ik hier iedereen bedanken voor de ontzettende lieve mails en telefoontjes. Jeetje wat wordt er meegeleefd met ons! Dat heb je natuurlijk als je een dagboek schrijft waarin je veel van jezelf bloot geeft!

----------

Zondagmorgen 13 december. Wat een vreselijke dagen. Heen en weer geslingerd worden tussen hart en verstand. En dat het zwaard van Damocles boven ons hoofd hangt is duidelijk. Mijn hart wil niets liever dan het eeuwige leven voor mijn diertjes. Tijdens de wandeling vanochtend, onder begeleiding van dikke warme tranen, overheerste het verstand. Dit kan niet meer. Vannacht is de tumor open gegaan. Dat is geen pretje kan ik vertellen. En dan kom je thuis. Zoals altijd ga ik dan gelijk het eten voor de meiden maken. En wie staat er als eerste naast mij te kwispelen? Juliaatje natuurlijk. Wat is dit toch onmenselijk moeilijk. Ik heb het gevoel verscheurd te worden. Het lijkt of het haar oplucht dat de tumor open is gegaan. De spanning zal er van af zijn. Zij heeft nu weer een T-shirt aan en ligt op onderleggers op de bank. Haar bak eten, gelukkig met pijnstillers, is weer helemaal op gegaan. Zij lijkt geen pijn te hebben, gelukkig. Wel vindt zij het heel vervelend dat er steeds viezigheid uit komt. Zij ligt zich veel te wassen. De andere honden staan steeds vanaf een afstandje te snuffelen. Je ruikt het namelijk ook. Wat is dit toch erg.

----------

Zaterdagmorgen 12 december. Ik val met de deur in huis. Het gaat niet goed met Julia. Ik heb het niet eerder geschreven want ik was kennelijk nog in de ontkenningsfase. De laatste dagen staat zij 's morgens niet meer op als ik wegga. Gisteren wilde zij niet eten, wat voor haar heel ongewoon is. Gistermiddag is zij voor het eerst zelfs met de middagwandeling niet mee geweest. Zij loopt heel moeilijk. Slaapt eigenlijk de hele dag. 's Nachts komt zij uit haar warme bedje om naast mij op de grond te gaan liggen. Ik heb daar ook al langer geleden een bedje neergelegd want incidenteel deed zij dat de laatste tijd wel vaker. Gelukkig registreer ik dat altijd en leg ik een extra plaid over haar heen, zodat zij lekker warm blijft. Tot onze grote ellende zie je de tumor onder haar armpje met de dag groeien. Ik ben zo verdrietig.

----------

Vrijdagmorgen 11 december. Eerst even iets uitleggen over gisteren. Dat ik Muisje bedank was, omdat ik in de auto een half uur naar de radio heb geluisterd terwijl zij nog iets te doen had in het bos . . . Hebben jullie de foto's gezien van Emma en Jari? Zij mochten heel eventjes spelen samen. Het is goed te zien dat spelen voor een herder toch heel iets anders is dan spelen voor setters! Het gaat gewoon harder en overheersender. Dit zie je niet als Emma en Maura samen spelen! Een herder is gewoon absoluut serieuzer, zeker in spel! Maar niets ten nadele hoor over Jari, het is gewoon een lieve hond! Wel zeg ik eerlijk dat ik er nog wel een beetje aan moet wennen aan dat andere gedrag.

----------

----------

Woensdagmorgen 9 december. Nu weer eens even over Juliaatje. Wij genieten met volle teugen van haar. Het is echt zo fijn om te zien hoe heerlijk zij het vindt om constant bij ons in de buurt te zijn. Wij vinden het zo knus, zo'n oude hond. Het geeft zoiets gezelligs in je huis. Klinkt misschien een beetje overdreven voor anderen maar zo ervaren wij het wel. De genoeglijke manier van liggen op de bank. Haar diepe zucht in de nacht nadat ik 's nachts even naar de wc geweest ben, en ik weer in bed stap! Haar blijdschap om haar bakje eten. Haar vriendelijke, bedaarde houding naar alles en iedereen.  Haar vragen om een hapje eten van Dick tijdens onze maaltijden . . . Je ziet gewoon aan haar dat zij intens tevreden is met het, naar ons idee beperkte, leven wat zij in feite leidt. En neem daarbij even dat verschrikkelijke lieve grijze smoeltje! Aan één kant is het confronterend, een oude hond. Je weet dat de tijd van afscheid nemen in het verschiet ligt, maar aan de andere kant vind ik het een waardevolle periode.

----------

Dinsdagmorgen 8 december. Getver wat is het toch een saai weer. Grijs, regenachtig. Ik hoop dat de vorst een beetje wil doorzetten eind van de week. Dit was even een weerpraatje. Emma vond de dag vandaag leuk beginnen. Jari was hier ook al vroeg in gezelschap van Charlotte. Leuker kan voor onze Emmie geloof ik niet! Helaas mag Jari nog niet echt spelen met haar, wat zij beiden niet begrijpen . . . Het gaat wel heel goed met het pootje van Jari maar in principe heeft zij nog twee weken volledige rust . . . en leg dat maar eens uit aan een levenslustige hond van 8 maanden! Op dit moment zijn Noor en Emma weer aan het donderjagen, wat voor Jari natuurlijk ook wel aantrekkelijk is! Ik heb maar weer een doek over haar bench gegooid.

----------

Maandagmorgen 7 december. Muisje is sacherijnig. Al 5 jaar studeert zij voor reutje en het wil maar niet lukken. Ja, plassen met een pootje omhoog gaat prima maar . . . elke 8 maanden tòch weer die loopsheid. Zoals altijd staat zij in de weken er voor heel kort voor het Franse karretje . . . Het is wel heel schattig om te zien hoe zij dan kijkt onder die harige wenkbrauwen! Tegen de andere honden heeft zij dan zo'n donkere blik als zij in de buurt komen! Noor en Emma vinden het een heel leuk spelletje om de bal vlak voor haar neer te leggen en dan hard te blaffen. Dan start het motortje bij Muis, en juist dat grommen vinden die pestkopjes spannend! Julia trekt zich er helemaal niets meer van aan en dat is maar goed ook! Die grap hebben we tijdens een vakantie al eens mee gemaakt . . . Dat gaf mij toen de gelegenheid om eens een Marokkaans ziekenhuis van binnen te bekijken . . . Kortom, het gedrag van honden blijft ook altijd boeiend!

----------

Zondagmorgen 6 december. I don't feel fine. Dick is met de meiden naar het bos. Nee, de foto's heb ik gisteren nog niet op de site gezet. Zal ik echt vandaag doen. Tot mijn grote ellende is gisteren hier in de buurt, jawel naast ons huis, alweer het eerste vuurwerk afgestoken *&^%$#@! Onze honden zijn er totaal niet bang voor, maar dat geblaf van drie opgewonden honden is heftig. En Muisje doet daar niet mee! Ik heb zelf zo'n enorme hekel aan dat geknal, bah, en denk dan direct: wegwezuhhhh met die camper . . .  Maar zover is het nog niet.

----------

Zaterdagmorgen 5 december. Met bakken viel de regen uit de lucht vanochtend. Ik had de honden vantevoren gewaarschuwd dat de ronde klein zou worden. Julia bleef thuis, die had ik al apart, met regenjasje aan (zó schattig!) uitgelaten. En dan loop je in het baggerbos, een ongelofelijke zooi is het nu. De boswerkzaamheden zijn alweer enige tijd geleden gestaakt. En dan kijk je naar die meiden, die dikke pret hebben! Regen maakt hen geen fluit uit! Spannend al die takkenbossen waar af en toe een konijntje uit komt springen! Reeën- en vossensporen, allemaal leuk! Dus heb ik toch maar de lange ronde gemaakt . . . Ik heb de laatste dagen niet veel foto's gemaakt maar realiseer mij dat ik nog wat op mijn toestel heb staan van het vorige weekend. Zal ik vandaag even op de site zetten maar dan maar wel onder  'december'.

----------

Vrijdagmorgen 4 december. Nu maar eens weer iets over onze Benjamin Emma. Het is zo leuk om te zien hoe zij zich geestelijk ontwikkeld. Zij is al veel van haar onzekerheid kwijt en neemt buiten, tijdens de 'jacht' zelfs al vaak het voortouw! Zij rent niet meer klakkeloos achter Noor aan maar volgt vaak haar eigen spoor. Wij hebben nu in al die jaren 6 nestjes gefokt waarvan 2x een pup bij ons is gebleven. Julia was de eerste en Emma de tweede. Mijn ervaring is wel dat de pupjes die bij hun moeder (en fokker!) blijven, langer 'pup' (mogen) zijn. Zij hebben natuurlijk ook de bescherming van de bekende roedel en vooral van mamma en kunnen zich gewoonweg deze houding permitteren! Maar de combinatie Emma/Maura vinden wij wel uniek. Zij zijn echt elkaars goede vriendinnetjes en spelen heel wat af samen! Nooit onenigheid over speelgoed, kluifjes of wat dan ook! Wat een fantastisch stel is het toch!

----------

Donderdagmorgen 3 december. Ik begin vandaag met een leuk bericht! We hebben definitief besloten om toch een nestje met Maura en Marlon (Sundowner's Amaretto Kiss) te fokken! Het is echt wikken en wegen geweest maar we hebben inmiddels een klein aantal leuke puppymensen! De meeste mensen die deze site bekijken kennen mij en weten dat ik er dan ook helemaal voor ga! Ik heb er enorm veel zin in, we hebben vorig jaar zo genoten van Noor als puppiemamma! Nee, het is nog niet zo ver hoor, Maura zal ongeveer eind februari loops worden. En natuurlijk houd ik iedereen hier keurig op de hoogte! Julia had er vandaag niet veel zin in. Zij stond wel op om mee te gaan maar buiten zat er niet veel passie in. Maakt niet uit, zij ligt inmiddels weer heerlijk met een vol buikje op de bank te slapen. Nog even een antwoordje op een vraag. Nee, de tumor kan niet weggehaald worden, dan zou haar hele linkerpootje met nog een ruim stuk er om heen verwijderd moeten worden. En dat kan natuurlijk niet.

----------

Woensdagmorgen 2 december. Dat is wel even toevallig! Net nu de winteraankleding klaar is, hebben wij een echte winternacht gehad! Het was lekker koud natte neuzenweer vanochtend! Julia vond het ook heel fijn, zij liep met stokjes te sjouwen alsof zij een jonge hond is! Als er een èchte winter in het vooruitzicht zou zijn hoef ik niet na te denken over waar wij de komende maanden zouden verblijven . . . Ja inderdaad, Julia gaat weer twee keer per dag mee! Wij hebben afgesproken dat als zij 's morgens ook op staat als ik wegga, dat zij dan mee gaat. Als zij blijft liggen is het kennelijk niet nodig om haar mee te nemen.

----------

Dinsdagmorgen 1 december. Tijd voor de winteroutfit van de site! Dat wordt knutselen de komende dagen. De dierenarts was tevreden over Julia. De situatie is stabiel. Ook voelt zij zich ietsjes beter doordat de ontsteking, die bij de tumor zat, verdwenen is. Wel heeft Julia weer wat gewicht verloren en krijgt zij extra eiwitten dmv. 150 gram vlees per dag bij de brokjes. En dat vindt Juliaatje helemaal niet erg! Ook krijgt zij sinds gisteren een vitaminepreparaat er bij. Het proces (netjes gezegd hè)  wat gaande is in dat lieve lijfje kost veel energie. Ook hebben de dames de jaarlijkse enting weer gehad . . . kassa . . .

----------

Maandagmorgen 30 november. Wijk aan Zee. Na de gezellige verjaardag gisteren, zoals altijd weer perfect geregeld door onze zoon en schoondochter, konden wij weer niet de verleiding weerstaan om nog een keertje terug te keren naar ons strandplekje. Het is nu half 11 en wij zijn net terug van de strandwandeling. Wij vinden het toch zo fijn om direct vanuit de camper met de meiden te kunnen wandelen. Maar dat weten diegene al die ons reisdagboek volgen! Over een uurtje vertrekken wij om naar Ermelo te gaan waar wij om half twee een afspraak hebben met de dierenarts. Julia voor controle en enting en Muisje en Noor ook voor de enting. Emma is nog niet aan de beurt. De foto's die ik vanochtend op het strand gemaakt heb zijn duidelijk kleuriger, de zon kwam langzaam boven de wolken uit! Heerlijk!

----------

Zondagmiddag 29 november. Wijk aan Zee. Ja, goed gezien, hetzelfde plekje als een week geleden! Over een uurtje gaan we naar het verjaardagsfeestje van onze kleindochter in Haarlem. Gistermiddag zijn we hier aangekomen. Natuurlijk gelijk naar het strand gegaan waar we bijna van ons voetstuk waaiden. Ook vanmorgen na het ontbijt direct weer heerlijk het strand op. We zijn lekker uitgewaaid en wij hadden geluk, alleen een klein stukje op de terugweg wat regen. Dick is nu met de jongste 3 meisjes nog een ronde (cache) doen en ik blijf lekker in het campertje met Julia. Ik heb vanochtend de fotocollage gemaakt van de hondjes op het strand. De foto's moest ik wel wat oplichten want het is behoorlijk somber weer. Julia vond het weer geweldig! Leuk hè! Om over de andere drie maar te zwijgen, Muisje leidt dan een beetje een eigen leven en vermaakt zich prima, vlak langs de duinrand. Maura en Emma zijn altijd samen aan het donderjagen. Wij vinden dat zo mooi want je hoort geen onvertogen grommetje tussen die twee!

----------

Zaterdagmorgen 28 november. Gisteren weer een heerlijke  dag gehad en na de middagwandeling door gereden naar . . . waar wij een stik gezellige avond met een perfecte gourmet hebben gehad! Ja wij worden inderdaad altijd heel erg verwend door onze vrienden! Daarna zouden wij doorrijden naar Wijk aan Zee voor een nachtje maar het werd wel heel laat voor die actie van 1 1/2 uur rijden. En daar hadden wij vannacht om half drie geen zin meer in! Dus hebben wij gewoon in de straat bij hen overnacht. Wat is het toch altijd fantastisch om gewoon je eigen huis bij je te hebben! Prima geslapen, alleen te kort. Net voor dat Dick de meiden ging uitlaten begon het te stortregenen, bah. En omdat wij hier in de straat een VN hebben kon ik toch eventjes mijn dagboekje neer tikken en uploaden. Direct vertrekken wij naar de kust.

----------

----------

Donderdagmorgen 26 november. Zo dat is een tijd geleden! Eindelijk weer eens een ree gezien in ons gehavende bos! Ja, de honden hebben hem/haar ook gezien . . . Jeetje wat kunnen die dames dan rennen! Enorme sprongen over de takkenbossen met 4 pootjes gelijk van de grond, dan weer het lichaam helemaal lang uitgestekt. O wat is dit een super mooi gezicht! Gelukkig achtervolgen zij zo'n ree nooit lang want zij komen snel weer terug om het spoor nog eens over te lopen! Voor Julia heb ik voor maandag a.s een afspraak bij de dierenarts. Ik hoop dat het in weekend wel wat mooier weer is want wij gaan er weer een paar daagjes op uit met de camper. Ja, alweer voor vrienden/familie bezoek! Gezellig hoor! Direct zal ik eens even uitvogelen hoe ik ook alweer een filmpje op de site moet zetten.  Als jullie het bekijken moet je dat maar zonder geluid doen want Julia lijkt wel een oud postpaardje . . . Momenteel hebben Maura en Emma weer geen rust, altijd als zij zich hebben opgewonden tijdens de wandeling en nat thuiskomen. Emma rent door de kamer met een kwakende eend en net heeft zij schorre piep weer op mijn toetsenbord geknikkerd! En wij vinden alles leuk . . .

----------

Woensdagmorgen 25 november. Met mijn berichtje van gister heb ik diverse mensen geloof ik een shock bezorgd . . . sorry for that . . . Ik ben er ook nog niet helemaal uit hoor. Op mijn eigen zwangerschappen na vind ik de dracht van mijn hondjes en de geboorte van pups de mooiste gebeurtenissen uit mijn leven. Dus zo'n beslissing is voor mij nogal wat. Maar ook de verantwoording voor nieuw leven drukt zwaar op mij. En hoe het nu met Julia gaat? Eigenlijk heel bevredigend! Zij gaat regelmatig mee, in ieder geval 1x per dag, met de wandeling. Wel hebben wij het verwennen een beetje moeten bijstellen . . . zij ging nu naast Dick zitten blaffen tijdens het eten . . . Direct ga ik even bellen met de dierenarts voor een controle afspraak. Nu ik dit tik wordt er telkens een vieze kip op mijn toetsenbord neer gelegd . . . 1x raden wie dat doet . . .

----------

Dinsdagmorgen 24 november. Net gewandeld. En daarbij serieus nagedacht. Waarover? Tja, over het fokken van Gordon Setters. Ik kan mij mateloos verheugen op een nestje in het voorjaar. Maar als ik dan hoor dat er nog pupjes zijn van 3 à 4 maanden die nog een goed tehuis zoeken, zinkt de moed mij in de schoenen. Ik heb wel een paar 'bestellingen' maar een nog groter aantal 'zwevende kiezers'. Geen absolute zekerheid dus. Stel dat ik een nest van 12 pups krijg. En je zit na 5 maanden nog met 4 puppen, wat dan? Daar hebben wij de accommodatie niet voor en bovendien vind ik dat niet goed voor pupjes. Die moeten gewoon met 8 à 9 weken naar een leuk gezin om opgevoed te worden!  Maura wordt volgend najaar 6 jaar en daarna vind ik haar zo langzamerhand te oud worden voor een tweede nestje. Dus daar denken wij nog maar eens 3x goed over na voor ik een beslissing neem hierover.

----------

Maandagmorgen 23 november. Een weekend als een warm bad en het begin van een nieuwe week met een koude douche. Ik begin bij het laatste. Zoals jullie misschien weten hadden wij een Siamese kat, Guido. Hij woonde al sinds half 2006 bij zijn lieve pleegmoeder Yvonne in Dronten. Vanaf het moment dat wij meer met de camper weg gingen dan thuis waren, is hij naar haar gegaan. Een Siamees is een 'mensenkat' en wij vonden het niet goed als hij zoveel alleen thuis zou zijn. Vanochtend heeft hij op bijna 18 jarige leeftijd een herseninfarct gehad en is ingeslapen. Hij heeft een heerlijk leven gehad de laatste jaren van zijn leven als enig kindje van Yvonne. Zij is heel verdrietig. Lieve Yvonne, hartstikke bedankt voor de perfecte verzorging van dat lieve jongetje.

Ons weekend was heerlijk. We zijn enorm verwend door onze vrienden en familie. Het waren gezellige en liefdevolle dagen. Ook hebben we onze meisjes heel veel plezier gedaan! Juliaatje heeft ook genoten! Vrijdagavond kwamen wij aan op een camperplaats in Wijk aan Zee. In het donker zijn wij naar het strand gegaan, Julia lekker een jasje aan. En wat was het een enorme verrassing voor haar! Ongelofelijk, zo blij als zij was! Zij vindt het zo fijn op het strand! Ook de volgende ochtend natuurlijk weer naar het strand. Ik heb een kort, slecht filmpje, gemaakt welke ik op de site zal zetten. Julia huppelde en was zo vrolijk! Ik zal niet verder de details vertellen met wie wij het weekend hebben doorgebracht, haha uit privacy redenen! Een aantal maal fijn gewandeld in de Schoorlse duinen en gistermiddag in het Geestmerambacht. Nu gaan we weer over tot de orde van de dag. Nee, dat vinden wij niet leuk, wij zijn liever weg met de camper. Ik zal kijken of ik vandaag tijd heb om de foto's op de site te zetten, ik doe mijn best.

---------

Vrijdagmorgen 20 november. Hoe verschillend zijn toch de momenten! Dat maakt het eigenlijk allemaal nog moeilijker. Gistermiddag ging Wendy met Jari (het gaat fantastisch met haar) even mee met een kleine middagronde in het bos. Julia vond dat weer zo gezellig dat zij op haar manier weer ging huppelen! Daarbij zette zij weer haar vliegoortjes op! Dat is toch zo vertederend! Neem nou ook vanochtend. Om half 8 werden Charlotte en Jari hier naar binnen geschoven. Om 8 uur mocht Charlotte naar boven om opa en de hondjes wakker te maken. Dan is Juliaatje weer zo blij dat zij Charlotte ziet en er weer een nieuwe dag begint, heerlijk gewoon! Dat vind ik momenteel echt genietmomenten! Vanmiddag gaan wij weg voor een weekendje met de camper naar N.-H. voor vrienden/familie bezoekjes. Omdat wij waarschijnlijk binnenkort weer met vakantie gaan (even afwachten natuurlijk hoe alles met Julia verloopt) willen we wel weer graag al die lieverds die zo mee leven met ons, weer eens even zien! Natuurlijk schrijf ik wel mijn dagboek deze paar dagen maar of ik kan uploaden weet ik natuurlijk niet.

----------

Donderdagmorgen 19 november. Herfstkleuren door een gordijn van tranen. Dat was mijn beeld tijdens de wandeling vanmorgen. Dit dagboek is een eerlijk document. Niets wordt erger of mooier gemaakt en alles is echt. Ik ontkom er dus momenteel ook niet aan om mijn gevoelens op 'papier' te zetten. En dat hoeft volgens mij ook niet. De mensen die mijn dagboek lezen, kennen mij en weten hoe ik in elkaar zit. Hoe kan ik gister nou schrijven dat het 'best wel goed gaat' met Juliaatje? Het gaat gewoon helemaal niet goed. Ja, tussen die prachtige lange oren zit het wel prima maar dat lijfje en met name haar linker voorbeentje, wil niet.  We zullen toch moeten aanvaarden dat het met de dag slechter wordt. Zij kan er niet meer op lopen en of steunen. Ik ben er intens verdrietig onder. En zij is dan ook nog gewoon vrolijk, lief en nog net zo geduldig voor de andere honden. Ook als zij onder de voet gelopen wordt. Zij staat weer op en kwispelt vriendelijk . . . Wat is dit toch een fantastische hond, niet voor niets is zij altijd al mijn favoriete meisje! Zij is zó speciaal. Kortom, we vinden dit een zware tijd. En dan zie je gisteravond het RTL nieuws. Een Litouws stuk onbenul gooit lachend een hond een 3 meter hoge brug af en een ander creatuur filmt het en zet het op internet. Dit soort menselijke mislukkelingen zijn gewoon personificaties van de duivel. Ik was helemaal overstuur van dit filmpje en zou willen dat ik het nooit gezien had. Verder wil ik nog even zeggen dat het ons enorm goed doet, die lieve berichten in het gastenboek, de mails en de telefoontjes.

----------

Woensdagmorgen 18 november. Dat was even kicken voor de meiden vanochtend. Er staat een stevig windje en daar worden zij altijd erg jolig van! Omdat ik momenteel langs de buitenkant van het bos loop, dat is het minst vies, liep ik er volop in. Grappig altijd hoe leuk of de honden dat vinden, die laag en hoog overvliegende blaadjes! Zoals jullie op de laatste foto's wel hebt gezien, Julia wordt verwend . . .  We laten de touwtjes een beetje vieren voor haar. Als enige (hoe dom!) krijgt zij iets bij de tafel. Ach ja, een mens kan gekke dingen doen hoor! Je hebt gewoon het gevoel dat je haar nog zoveel mogelijk een pleziertje wil doen. Ons doen en laten de komende tijd zal zoveel mogelijk staan in het teken van Julia. Wat kan zij nog? Wat vindt zij leuk? Eigenlijk staat hier het hele leven al in het teken van de meiden . . . Het gaat best wel goed met haar. Nog altijd vrolijk, als ik even weggeweest ben zet zij bij de begroeting altijd haar oorschelpjes helemaal open. Het is dan net als zij wil gaan vliegen! Wij waarschuwen dan ook altijd iedereen; 'Pas op, Julia gaat opstijgen!' Wat een lekker wijffie hè!

----------

Dinsdagmorgen 17 november. Vanochtend heb ik eens, tijdens de wandeling, nagedacht over het fenomeen ´tranen´. Van die dingen zijn er heel wat gevloeid de afgelopen dagen en ik weet dat er nog oneindig veel zullen volgen binnen afzienbare tijd. Dit soort tranen ken ik eigenlijk niet. Tranen van verdriet, die zijn dik en warm. Ik ben een heel emotioneel persoon die makkelijk traantjes laat vloeien, maar dat zijn toch echt heel andere! Ik ben absoluut geen huilebalk maar tranen van emotie schieten bij mij snel in de ogen en kunnen zelfs over mijn wangen lopen. Emoties, bij het zien van verdriet van vrienden, bij het zien van prachtige natuur (komt ook veel voor!). Ook heb ik dat als ik mooie dieren zie, maar alleen bij honden en paarden! Typisch toch. Ik ben eens bij een Friese hengstenkeuring geweest en dan mag ik wel een keukenrol meenemen. Op hondententoonstellingen, en dan maakt het niet uit wat voor ras het is. Muziek, wat precies op het juiste moment binnen komt. Jeetje als ik er over ga nadenken schiet ik toch wel snel vol hoor . . .  Maar om kort te gaan, emotietranen zijn andere tranen dan verdriettranen. Ik ga daar toch eens meer over lezen, wel interessant eigenlijk.

Gistermiddag belde dierenarts Martine nog. De uitslag van de punctie. Was ook niet fijn. Had ook niet anders verwacht. Geen bloed/pus wat wij gehoopt hadden, maar weefsel. Meer leg ik er niet over uit. Kan het niet uit mijn toetsenbord krijgen. Heel lief van haar dat zij zei, dat wij van de laatste periode van Juultje samen nog een goede tijd gaan maken. Elke twee weken even een bezoekje aan haar om de vinger aan de pols te houden. Ja, als je in mijn hart zou kijken zou ik het liefst elke dag even langs gaan. Vindt de dierenarts niet erg hoor . . .

----------

Maandagmorgen 16 november. Wat zijn honden toch een geweldige wezens! En wat een rijkdom als mens, als je zo van dieren kunt genieten! Ik ken verschillende mensen die 'niets' met honden (dieren) hebben en in mijn ogen missen die gewoon heel veel! Zachtjes gezegd . . . ik vind dat je dat een geestelijk arm leven leidt. Misschien wel een hard oordeel maar dat moet dan maar zo zijn. Ja, ons huis en camper, zijn altijd een zandzootje, maar er staat zo onvoorstelbaar veel tegenover! Ik kan dit hier makkelijk uiten want mijn site wordt eigenlijk alleen door dierenliefhebbers gelezen

En wat fijn dat Dick en ik helemaal op één lijn zitten wat dit betreft! Ik kom hier op omdat ik mij toch telkens weer verbaas over, op dit moment Julia, zij gaat gewoon door met haar leven, ondanks dat zij in feite toch heel ziek is! Dat realiseert zij zich gelukkig niet en is net zo blij als altijd! Zij heeft zaterdag veel warme tranen van mijn gezicht afgekust. Zo lief en zo troostend. Vanochtend werd Jari hier gebracht met bench en al. Wendy en Remko moeten beiden werken en voor het eerst pas ik hier thuis op haar. Julia interesseert het al helemaal niet en de andere meiden werden met haar geconfronteerd toen ik van de wandeling thuis kwam. Alleen Emma loopt nog een beetje rond te stekkeren langs een brommende Jari. Wel heb ik over het grootste deel van de bench een deken gelegd want al die visuele prikkels waren toch te veel voor dat Duitse meisje . . . zij kon dit niet handelen. Zij loopt alweer heel goed op haar gebroken pootje, zij wordt echt afgeremd want anders denkt zij dat er niets meer aan de hand (poot) is.

----------

Zondagmorgen 15 november. Gisteren een nare dag. Overspoeld met dikke, hete tranen. Nu, een dag later. Nog net zo verdrietig, maar ik heb mezelf als natte stukjes weer bij elkaar geveegd. Het nieuws is, wat ik al zei, ingeslagen al een bom. Ik zag langzamerhand de digitale foto verschijnen op het scherm en zag al direct die 'bal' die er niet hoort te zitten. Martine zei ook al gelijk dat het niet best was. En wat nu? We hebben twee opties. De eerste is, een biopt nemen uit de tumor, kijken wat voor type kanker het is. Dan een chemo kuur en bestralen. De tweede optie is, niets doen. Haar uiterst nauwkeurig blijven observeren en pijnbestrijding. We kiezen voor de laatste optie. Julia is 12 jaar en wij willen haar niet gaan plagen met allerlei verschillende behandelingen omdat er ook al uitzaaiingen zijn. Martine vindt het aan één kant verbazend hoe vrolijk zij nog altijd is, zo vol leven. Aan de ander kant vindt zij dat natuurlijk niet vreemd want Julia leidt altijd al een afwisselend en leuk leven! Bij ons krijgen hondjes geen kans om 'in te dutten'! Haar advies is ook om gewoon alles te doen wat wij normaal ook doen, haar meenemen op momenten dat het kan en genieten van dat meisje! Zolang zij nog zoveel plezier heeft in haar leven is het prima. Zullen we nu toch maar eerder weer met de camper weggaan dan eigenlijk de bedoeling is? Julia vindt het namelijk geweldig! Het is een feestje om te zien hoe blij zij altijd is als wij stoppen, zij  staat dan bij de deur te dringen, zo nieuwsgierig is zij op wat voor leuke spannende plek wij nu weer zijn! Kortom, wij gaan weer over tot de orde van de dag wel met de wetenschap dat het gisteren een voorschotje is op wat toch gaat gebeuren. En wanneer dat zal zijn? Daar willen we gewoon nog niet aan denken. O ja, er is ook nog een foto gemaakt van haar linkervoetje en daar zijn geen bijzonderheden op te zien buiten de artrose. Eenmaal thuis realiseerde ik mij dat wij vergeten zijn, van schrik, om het wratje weg te halen en ook de extra antibioticakuur ben ik vergeten mee te nemen. Over tien dagen weer terug komen om te kijken hoe de tumor zich ontwikkeld. Ik vond het zeer aangrijpend om te zien hoe ook Martine geëmotioneerd was over deze onverwachte uitslag. Ik heb al eens meer gezegd, Julia heeft een heel apart plekje in haar hart! Wat zijn het toch een fantastische dierenartsen. En ere wie ere toekomt, deze behandeling van Julia wordt gedaan door Martine, de vrouw van Bob Carriere!

Ook bedank ik iedereen die al gereageerd heeft op mijn stukje van gisteren. Heel erg lief en dat doet ons goed! Sorry dat ik gisteren niet echt tot praten in staat was want de emoties hadden besloten om mijn stem te bezetten.

----------

Zaterdagmiddag 14 november. Slecht nieuws. Het heeft ons, en ook de dierenarts, als een mokerslag getroffen. Bij Julia blijkt, na twee thoraxfoto's dat het toch een grote tumor is onder haar oksel. Daarbij heeft zij uitzaaiingen ter grootte van een golfbal, net onder haar ruggengraat. Hoe de toekomst er uit gaat zien weten we nog niet. Eerst dit eens tot ons door laten dringen.

----------

Vrijdagmorgen 13 november. Tja, hoe gaat het hier. Ik ben (nog) niet tevreden over Julia. Zij loopt nog steeds kreupel met haar voetje. Bah. Gisteravond heb ik het verband er af gehaald want het rolde zich om haar lijfje als een elastiekje. Ik heb haar nu toch maar een hemelsblauw T-shirtje aangetrokken wat haar uiteraard ook weer erg lief staat. Zij wekt zo je vertedering op, ik kan wel de hele dag naar haar kijken. Soms met een verdrietig gevoel. Je oudste hondje is je toch zo dierbaar. Alles maar dan ook werkelijk alles heb je er voor over om haar zo lang mogelijk op een verantwoorde manier bij je te houden. Toch krijg ik vaak niet de kans om lang hier bij stil te staan, zoals nu. Emma gooit telkens haar piepkip op mijn toetsenbord en als zij vindt dat ik het teveel negeer, drukt zij nog eens met haar snuit op mijn toetsen! Dat kan een grappig effect hebben. Inmiddels heeft zij haar hele speelgoedbak naast mij op de stoel gelegd en is in afwachting wanneer ik nou eens ga spelen! En als heel goed pedagoog gooi ik regelmatig maar eens iets voor haar op de grond . . . Ja, vroeger was ik strenger maar met het klimmen der jaren word je kennelijk milder . . . ze zijn ook zo verschrikkelijk lief!

Met Jari gaat het heel goed! Zij wil eigenlijk de draad van het normale leven gewoon weer oppakken, maar dan op drie pootjes . . . dan begrijpen jullie wel wat ik bedoel . . .

----------

Donderdagmiddag 12 november. Zo, alles rustig aan het hondenfront en de zaken weer onder controle. Net heb ik het verband van Julia verschoond en het ziet er mooi uit. Er komt wel veel viezigheid uit, gelukkig! Zij loopt inderdaad alweer wat beter. Zelfs dusdanig dat ik haar vanochtend weer mee heb gehad, wel een klein rondje gemaakt. Zij zag er weer schattig uit met haar regenjasje aan! Zij hoeft ook geen T-shirt aan of iets dergelijks want zij zit er totaal niet aan, heel fijn! Met Jari gaat het ook goed, zij hipt nu zelfs al beter dan gisterochtend voor de operatie! Ik heb de foto gezien van het werkstuk wat in haar poot zit, wat een kunstwerk van staal, schroeven, moeren en krammen! Zij wil absoluut geen kap om, zij raakt totaal in paniek! Dat vind ik gewoon ongelooflijk, zo'n rustige hond! En dat terwijl Emma, ons hittepetitje, het niets uitmaakte dat zij een kap om kreeg een paar maanden geleden, je zou het toch helemaal andersom verwachten! En om de feestvreugde te verhogen, ik ben snipverkouden en mijn stem bijna kwijt.

----------

Woensdagmiddag 11 november. Ik denk dat dit een lange krabbel wordt. Deels omdat ik jullie op de hoogte wil houden en ook een groot deel omdat ik het fijn vind om dingen op papier te zetten. Dan heb ik altijd het gevoel dat ik het eigenlijk in mijn hoofd geordend heb. Vanochtend vroeg zat deze oma al een spelletje Monopoly te spelen op een tijdstip dat ik anders nog lekker in mijn mandje lig. Maar Charlotte kwam al vroeg, klaar wakker en vast besloten om even ruim gebruik te maken van oma haar tijd! Over zin denkt zij dan niet na . . . Wendy ging met Jari naar Ermelo voor de eventuele operatie en na een paar uur belde zij dat de foto's nu ok waren. Gelukkig! Bob liet de vergelijking zien van de eerste en de tweede foto. Op de foto van maandag was goed te zien dat het hart 'zweefde' terwijl het normaal op het borstbeen hoort te rusten! Het hart was tijdens de klap van het ongeval centimeters verschoven door een longschudding. Er is daardoor een gaatje in het borstvlies gekomen (dus niet in de long) en valt de druk daar weg. Een levensgevaarlijke situatie. Helemaal fout dat de plaatselijke dierenarts geen thoraxfoto gemaakt heeft, zelfs niet toen Remko hier om vroeg! Dit hoort bij de standaardprocedure als een hond na een ongeval binnen is gekomen! Als zij op dat moment gelijk geopereerd zou zijn, dus zonder die foto gemaakt te hebben, had zij de operatie niet doorstaan . . . Een megafout dus. Enfin, Jari werd geopereerd en Wendy kon om half 12 terug bellen. Precies op het tijdstip van onze afspraak!

En ja hoor, de telefoon ging, maar Bob was nog steeds aan het opereren. Halverwege de behandeling van Julia, door zijn vrouw Martine (over Julia direct meer), kwam hij uit de ok. Hij zag er moe uit. Het bleek een zware operatie te zijn maar het was wel klaar en gelukt! Nu verder afwachten wanneer Wendy haar weer kan ophalen.

Nu Juliaatje. Martine zei dat zij absoluut niet kreupel kon zijn door dat rare wratje op haar voet, die zit los. Zij ging verder zoeken en vond, (wat een vaardige handen!) een weke verdikking in de linker oksel tegen de ribbenkast en Julia reageerde bij het strekken van die schouder. Zij schrok hiervan en was behoorlijk ongerust.  Er moest gelijk een punctie worden genomen en wat er dan ook uit zou komen moet onderzocht worden na op kweek gezet te zijn. Dit werd met een injectienaald gedaan en tot onze grote verbazing kwam er bloed vermengd met pus uit! Het was een grote opluchting want Martine zag het aanvankelijk behoorlijk donker in. Maar als er toch pus uit komt betekent het een ontsteking en daar valt vaak wel wat aan te doen! De vraag is nu wel, wat voor ontsteking en zal er iets 'in' zitten? Dat kan bijv. een grasaar zijn o.i.d. Daarop werd Julia verdoofd en het was frappant om te zien dat zij toen meer op dat voetje steunde! Er zijn twee sneetjes in het abces  gemaakt en er is een drain in geplaatst. Zaterdagmorgen weer terug komen voor controle en dan kan ook de drain er weer uit, dan wordt er gelijk een thoraxfoto gemaakt om te kijken of er iets in kan zitten. Ook wordt dan dat wratje op haar voet verwijderd. Zij heeft een stevige antibioticakuur, pijnstillers en het is door mij prachtig ingepakt! Vooralsnog zijn we op dit moment weer aardig gerust gesteld!

Tja en wat ik nog niet verteld had, ook Emma heeft een knobbel naast een tepel. Wij dachten eerst een insectenbeet en we hebben het een weekje afgewacht maar de knobbel zit er nog. Het is een opgezette melkklier en waarom dat is, geen idee. Zij is in juli loops geweest dus zit nu in een 'rustperiode'. Martine wil nog een maand afwachten om te kijken wat er mee gebeurt. Zo hè hè dit was het weer voor vandaag . . .

Ach ja, ook bij de dierenarts moet de schoorsteen roken . . .

----------

Dinsdagmorgen 10 november. Morgenochtend om half 12 heb ik met Julia een afspraak bij mevrouw Carrière. Ik ben toch wel benieuwd wat zij hier van zegt. Haar medicijnen zijn bijna op, de grote fles Metacam heeft nog een bodempje van dat lekkere goedje (smaakt naar honing) Vanochtend heb ik in het bos wat foto's gemaakt om te laten zien hoe het er hier uit ziet . . . de meiden maakt het geen fluit uit . . . Als ik vandaag tijd heb zal ik deze op de site gaan zetten. Maura en Emma hebben weer lekker gerend met een Rottweilerreu. Heel grappig, onze meiden zijn eigenlijk de enige honden die hem niet eng vinden!

----------

Maandagmorgen 9 november. Eerst maar even over Jari. Net een telefoontje van Remko dat hij alweer op de terugweg is met haar. Nee, dus nog niet opereren. Nadat dierenarts Bob Carrière voor de zekerheid een thoraxfoto gemaakt had bleek dat zij een gaatje in haar long heeft . . . Als hij haar nu zou opereren kan het zijn dat zij een klaplong krijgt en dat zij hier aan overlijdt . . . Woensdag weer terugkomen en dan wordt er eerst weer een foto gemaakt. Het gaatje moet eerst genezen zijn voor zij geopereerd kan worden. Heel naar allemaal maar wij zijn wel blij met zo'n goede, zorgvuldige dierenarts!

Ook voor Julia maak ik direct een afspraak. Het gaat niet goed. Zij wil haar voetje helemaal niet meer belasten en wij ontdekten een knobbeltje in haar voetje. Ook zit er sinds een paar dagen een soort zwart wratje op. Ik heb hier zo maar een heel naar gevoel over.

----------

Zondagmorgen 8 november. Onderstaand stukje heb ik gisteren al geschreven maar ik heb gewacht met uploaden totdat Wendy de fokster van Jari van dit nare gebeuren op de hoogte had gesteld.  Gistermiddag heb ik nog even opgepast omdat Remko de röntgenfoto naar Ermelo ging brengen. Jari wordt ook helemaal niet alleen gelaten. Net, na het wandelen, ben ik ook weer even langs gegaan en het gaat naar omstandigheden heel goed met ons Duitse meisje. Zij heeft echt totale benchrust wat zij 100% accepteert. Ik vind dit wel heel erg knap van zo'n jonge hond! Buiten probeert zij (wat haar ook heel goed lukt!) op 3 poten te lopen. Zij kan dan even pie en poe en weer naar huis. Remko draagt haar wel hoor! Ook het eten gaat gewoon door! En zij is zo lief, als je met haar komt knuffelen gaat zij gelijk op haar rug liggen met de beentjes omhoog, het is een schatje! Kortom, ik ben al aardig aan haar gehecht . . . Zoals jullie wel zien, de levens van Wendy en haar gezin en dat van ons zijn in het dagelijkse leven behoorlijk met elkaar verweven, dat rijmt ook nog!

------------

Zaterdagmorgen 7 november. De dag is naar geëindigd gisteren. Jari, hoef denk ik niet meer uit te leggen wie dat is, heeft gisteravond een aanrijding met een auto gehad. Wendy belde dat zij op weg was naar de dierenarts. Uiteraard ben ik gelijk ingestapt en naar haar toe gegaan. Jari was met Remko mee, draaide zich plotseling om en rende terug naar stal. Daar had zij Wendy voor het laatst gezien, die inmiddels al naar huis was met de auto. Eén auto was genoeg op die uiterst stille polderweg. De klap was hard. Zij werd een meter of tien weggeslingerd. Zij stond gelijk weer op en had geen uiterlijke verwondingen. Ook was zij gewoon bij kennis. Dierenarts gebeld en gelijk op weg met haar. Het was wel duidelijk dat er iets met haar rechter achterpoot aan de hand was. Na de foto bleek dat zij haar rechterdijbeen gebroken heeft. Gelukkig (als je daarvan mag spreken) is haar heupgewricht en knie nog heel. Het is een gecompliceerde breuk. Het is, heel raar, als een spiraal gebroken. Dit is specialistenwerk om weer te repareren. Dus gelijk naar dierenarts Carrière gebeld en maandagochtend om kwart over 8 moet zij daar zijn voor de operatie. Ondertussen heeft zij totale benchrust en krijgt natuurlijk ook pijnstilling. Het gaat op dit moment prima met haar, zover dat je dat zo kunt zeggen. Zij is heel rustig, heeft al weer gegeten en Remko tilt haar op naar een plek buiten waar zij haar behoefte doet. En omdat je toch altijd positief wilt blijven denken vinden wij dat we nog geluk gehad hebben. Deze aanrijding had voor hetzelfde geld fataal kunnen zijn.

----------

Vrijdagmorgen 6 november. Zo, dat was weer even wat anders vanmorgen, de zon schijnt! Dus Julia ging toch maar mee. Het bos is momenteel vreselijk, het is een totale puinhoop. Diegene die hier wel eens meewandelen met mij weten hoe het hier is in ons bos. Ik kan jullie wel vertellen dat het nu 10x zo erg is . . . af en toe kun je met moeite je laarzen uit de zuigende klei trekken . . . Het bos is nog niet helemaal omgeploegd dus proberen wij zoveel mogelijk de nette stukjes te nemen, via de buitenkant. Toen ik de honden uit de auto liet zag ik al snel dat Julia haar linker voorvoetje ontlast. Als je goed kijkt zie je dat zij er niet helemaal op steunt. Nadat zij dus haar behoefte gedaan had heb ik het meisje weer terug in de auto gezet (au dat doet mij zo'n pijn). Het vervelende is ook dat het tussen haar oortjes nog zo goed is, zij is geprogrammeerd op wandelen wat zij altijd als heel fijn heeft ervaren. Alleen die beentjes willen niet zo erg meer. Elke keer weer een dilemma.

----------

Donderdagmorgen 5 november. Dit is niet leuk meer. Wat een regen. Ik heb nu het besluit genomen dat ik Juliaatje dit niet meer laat ondergaan. Zij liep vanochtend eigenlijk achter ons aan te sjokken en had geen plezier. Waarom wil ik nou juist dat die 12 jarige hond een dijk van een conditie heeft als dat van een 4 jarige? Gewoon omdat je als liefhebbende hondenmamma er niet aan wil dat het leven eindig is. Nee hoor, ik ben niet in een sombere bui of iets dergelijks. Het realisme heeft de kop op gestoken. Er zijn grenzen en die heb ik vanochtend bereikt. Met stortregen gaat mijn lieve meisje niet meer mee. Een korte uitlaat en verder haar warme plekje op de bank. De middagronde, die altijd wat korter is, gaat zij wel mee en als het regent krijgt zij een jasje aan. Klaar. Zij ligt nu heerlijk op haar plekje, onder een warm plaid, lekker afgedroogd, gegeten. Dat vind ik zelf ook weer genieten als ik daar naar kijk!

----------

Woensdagmorgen 4 november. Vanochtend weer gewandeld met Wendy, Jari en natuurlijk ook Bora er bij. Het ging al wat beter met Jari, hoewel spelen met Emma er nog niet in zit! Emma wil graag, maar als een echte Duitser ontaardt het voor Jari al snel in werken . . . Volgens mij zijn Duitse herders gewoon te serieus om echt te spelen! Maar goed, zij was al minder bang. Gelukkig hè Wendy! Sorry maar gister had ik geen tijd meer om de foto's te plaatsen maar die komen echt vandaag! Ik heb nog wel moeite met het 'weer thuis' zijn. Bah, twee keer per dag stofzuigen en we zijn al helemaal niet precies. De 4 meisjes nemen enorm veel bagger mee uit het bos wat al snel droogt op de verwarmde vloer . . . en niet alleen op de vloer. Maar als verwende (s)ettertjes liggen de dames hier ook op de stoelen en de banken. Dick zei vanochtend al dat wij beter gewoon maar overalls kunnen dragen . . .

----------

Dinsdagmorgen 3 november. Nou dat was dus vanmorgen de kennismaking met Jari! Zoals wij al dachten, het herderschatje werd niet liefdevol ontvangen. Wendy heeft haar aan de lijn gehouden zodat zij niet kon ontsnappen aan onze honden. Ik weet dat het altijd alleen bij blaffen blijft en er verder niets gebeurd. Jari vond het allemaal doodeng. Eigenlijk al direct gingen onze meiden over tot de orde van de dag en letten zij niet meer op haar. Jari is wel de hele wandeling met hen bezig geweest en bleef op haar hoede. Voor ons is een herder natuurlijk wel even andere koek dan een jachthond! Zij komt uit een goede kennel, heeft puppycursus gehad en is tot 6 maanden bij de fokker gebleven. Volgende week start Remko met haar een cursus bij Gaus. Ik heb ook wat foto's gemaakt en die zal ik vandaag plaatsen. Verder wil ik nog wel even kwijt dat wij het niet fijn vinden dat wij weer twee keer per dag smerige honden hebben en verlangen naar het Franse weer en de prachtige natuur . . .

---------- 

Maandagmorgen 2 november. En we gaan gewoon weer verder, alleen moest ik nu een andere site openen in mijn websiteprogramma. Zoals altijd waren de meiden helemaal dol toen wij gisteren weer thuis kwamen! En dan is het zo grappig om te zien dat zij, als wij rustig met een bakkie gaan zitten, ook hun normale posities weer innemen! Net of zij nooit weggeweest zijn. Julia op de bank, Muisje in een hondenbedje, Noor bij Dick op schoot (lekker makkelijk hoor als je koffie drinkt) en Emma bij mij half op schoot, half op het voetenbankje! Na de laatste uitlaat gisteravond, zoals altijd, vliegt Noor de trap op en gaat naar bed! Ook hebben zij alweer het 'behendigheidsprogramma' met Charlotte doorgenomen! Vanmorgen de 'normale' wandeling gemaakt door ons eigen bos. Omdat het gisteren flink geregend heeft was het een natte boel daar. Julia was helemaal in haar element, door trekkers diepe paden in de klei, gevuld met water, mooier kan het voor haar niet! Zij heeft echt polderbosbeentjes! Zij hebben nog geen kennis gemaakt met de nieuwe huisgenoot van Wendy en Remko, dat moet even zorgvuldig gebeuren. Sinds een paar weken hebben zij een langharig, oud Duitse herder teefje van 6 maanden. Deze is nogal bang van vreemde honden en willen wij dat dus wel verstandig aanpakken. Dat zal morgen tijdens een wandeling zijn.

----------

Vrijdag 9 oktober. Dank je wel Karin, voor de hulp op afstand! Hoe vinden jullie de herfstuitvoering? Een mens blijft toch ook knutselen hè! Momenteel genieten wij met onze meiden van een heerlijke vakantie in Frankrijk! Mijn dagboek wordt dan ook voortgezet op de reissite. www.dickenyvonne.nl

----------

Dinsdagavond 15 september. Ergens in Frankrijk. Op dit moment zitten wij weer eens op een heel afgelegen plekje en kan ik dus ook niet uploaden. En aangezien wij ook geen TV hebben in ons campertje ga ik dan altijd lekker knutselen aan mijn sites of natuurlijk heerlijk lezen. De reissite is (bijna) bijgewerkt dus nu heb ik de gordonsite maar weer eens in een herfstjasje gestoken! Lees verder op www.dickenyvonne.nl  groetjes!

----------

Zondagmorgen 6 september. Dat was net voorlopig even de laatste wandeling in ons eigen bos. Juliaatje huppelde zowaar voor mij uit! Nu moet ik maar eens accepteren that she is: Our Grand Old Lady with sometimes a bad hair day . . . Vanaf vandaag stopt hier even het dagboek op deze plaats en, als jullie willen, kunnen jullie verder lezen in het reisdagboek (is al online!). Het gaat daar gewoon door net als anders! Alleen zal ik niet elke dag kunnen uploaden denk ik. We doen ons best. Ik zou het heel leuk en gezellig vinden om, net als altijd, zo af en toe eens wat van jullie te horen!

www.dickenyvonne.nl

----------

Zaterdagmorgen 5 september. Tja, die Juliaatje. Ik kan er niet veel over zeggen. Zij is wat trager dan normaal maar staat wel bij de deur om mee te gaan (gewoonte?) Ik maak mij maar niet al te ongerust en houd haar goed in de gaten. Dick is momenteel met de meiden weg want direct gaan wij even naar Marc die in Haarlem woont met vrouw en kindjes. We gaan morgen weg en dan wil je ze graag nog even zien en knuffelen voor je zo'n tijd weggaat. Op de laatste dag valt er altijd aardig wat afscheid te nemen . . . waar ik erg slecht in ben . . . 

------------

Vrijdagmorgen 4 september. Heb ik te vroeg gejuicht? Gistermiddag had Julia al niet zoveel zin om te eten (heel ongewoon), vanochtend wilde zij niet echt opstaan (ongewoon) en de wandeling deed haar ook geen genoegen (ongewoon). Zij was traag en ik had het gevoel dat zij een beetje wankel was. Bij thuiskomst heeft zij wel gegeten maar ligt nu weer diep te slapen (niet ongewoon, maar normaal). En dan is het natuurlijk weer bijna weekend. Even goed in de gaten houden dat meisje. Zondag vertrekken wij naar Frankrijk en dat is gelukkig geen 'moeilijk' land wat dierenartsen betreft. En als het moet, zijn wij binnen no time weer terug in NL. Hè bah, nou maak ik mij toch weer ongerust.

----------

Donderdagmorgen 3 september. Ik zie net dat Joke (de fokster van onze zwarte beer Maura) ook in het gastenboek heeft geschreven! Nou meid je kunt zeker trots zijn op Maura en haar dochters! Ze zijn echt prachtig, ontzettend lief en kerngezond! En wij zijn jou nog altijd dankbaar voor die fantastische Maura!

Wat een heerlijk geluid in het bos, het ruisen van de wind door de bomen! Momenteel heeft Dick een slingertje van 3 honden achter zich aan. Hij is de zakken voer naar de camper aan het brengen! Julia doet daar niet aan mee, zij ligt alweer heerlijk, met een vol buikje, te slapen op de bank na de wandeling. Het gaat prima met haar! De Metacam doet goed zijn werk, heel erg fijn! En doordat zij weer meer beweging neemt is ook het kikkertje in haar keel weer verdwenen. Inmiddels heeft Emma in de gaten dat de zakken voer niet lek zijn en ligt ook weer op haar vertrouwde plekje, bij mij, met haar achterkantje op het voetenbankje en met de voorkant op mijn schoot terwijl ik zit te laptoppen! Vandaag zal ik echt de foto's van zaterdag op de site zetten hoor!

----------

Woensdagmorgen 2 september. AHH wat veel reacties zeg op ons 'optreden'' zondag! Hartstikke leuk dat er zo mee geleefd wordt! Ik hoop dat jullie straks allemaal ook weer gezellig met ons mee reizen naar Frankrijk! Dat wordt nog even aanpoten voor we weggaan. Direct ga ik eerst naar Kampen om 100 kg brokjes voor de meiden op te halen en daarna ga ik de bieb beroven . . . Ook zijn mijn gedachten veel bij onze vrienden Gerard en Marijke. Zij verkeren echt in mineurstemming omdat de grote brand in hun achtertuin Schoorl zoveel natuur verwoest heeft. Het is onvoorstelbaar, zoveel mooi natuurschoon als er verloren gegaan is. Als het goed is wordt het terrein vandaag weer opengesteld voor het publiek en ik wens Marijkje heel veel sterkte. Want dit gaat traantjes kosten. Ik spreek je nog vandaag.

----------

Dinsdagochtend 1 september. En dan ben je gewoon weer thuis. Eigenlijk wilden wij gisteren naar NH doorrijden maar . . . er kwam een telefoontje van de mondhygiëniste, of Dick zijn afspraak voor vanmiddag niet vergeten was . . . Oeps. Dus lieve NH vriendjes, nog ff geduld, we komen deze week echt nog wel hoor! Het is ook gelukt met ons fietsenrek! En toen wij thuis kwamen bleek de uitslag van het rabiëstiter onderzoek van Emma er ook te zijn! En, eindelijk is het goed! Gelukkig, wij kregen al visioenen dat de titer nooit boven de 0.5 zou komen. Dit verschijnsel gebeurt regelmatig ook al zijn honden 5x tegen rabiës geënt. In de praktijk betekent het dat de Scandinavische landen én de Britse eilanden nooit toegankelijk voor je zijn! Dat de opluchting groot is, begrijpen jullie nu! O ja, ik heb ook nog veel leuke foto's van het weekend die ik zal plaatsen in de 'gewone' fotoafdeling, maar daar moet ik nog aan werken. Geheel tegen mijn normale doen in heb ik nu eerst de showbladzijde gemaakt vanwege de Duitse fans!

----------

Maandagmiddag 31 augustus kwart voor één. Jeetje het lijkt mijn reisdagboek wel . . . We zijn net vertrokken uit Bremen van ons heerlijke camperplekje. De nevel in Dick zijn hoofd is ook weer opgetrokken . . . Het was gisteren ook weer heel gezellig en de laatste van de club vertrokken om een uur of 5 gistermiddag. Ook de keurmeester en zijn vrouw kwamen nog even afscheid van ons nemen. Zij hebben zo enorm genoten van het weekend, Keith was  er helemaal emotioneel van! Leuk hè! Ook voor Emma is dit weer een heel goede oefening geweest! De mensen hier wisten niet wat zij zagen dat Emma in zo'n korte tijd veel veranderd was! Zij kan inmiddels keurig geshowd worden . . .  Jullie zullen dat op de foto's wel zien! Aangehaald worden door vreemden vindt zij nog niet echt leuk maar goed, dat maakt mij verder niet zoveel uit, zij kan gewoon betast worden door de keurmeester en dat vind ik al heel wat, ook gezien de korte tijd.  We zijn nu op weg naar Drenthe, naar Roden. Daar is 'De Vrijbuiter' een grote campingzaak. Even naar een fietsenrek voor de camper kijken en wat andere kleine  dingetjes want wij gaan volgend week natuurlijk naar Frankrijk!

----------

Zondagmorgen 30 augustus 12 uur. The day after . . . hef feest was tot vannacht half 4 . . . zoals altijd was ik weer de BOB . . . maar ik hoefde niet te rijden . . . prachtige camperplaats hier op het terrein . . . enuh, Dick slaapt nog . . . Net komt de niet geheel uitgeslapen groep van de VDS langzaam één voor één binnen gedruppeld. Om op te ruimen. Tent afbreken enz. Ik geloof dat om 2 uur vanmiddag de fik weer in de BBC gaat om de 'restjes' op te branden . . . Zal Dick dan ook weer wakker zijn? Het leuke hier is dat iedereen zijn honden mee neemt, alles strak omheind is en dus ook alle honden veilig los lopen. Frappant zoals alles en iedereen elkaar verdraagt! Onze meiden vinden het ook prachtig! Toen alles hier nog volkomen rustig was vanochtend heb ik heerlijk zitten lezen en nog fijn met mijn Ipodje op mijn hoofd gezeten, in de zon. Heerlijke temperatuur! Gister hebben wij ook veel geluk gehad, twee korte felle buien en verder mooi weer! Wanneer wij hier vertrekken? Geen idee. Ook leuk was dat de keurmeester en zijn vrouw ook tot een uur of twee gebleven zijn en dapper meezongen en dansten! Zij waren zeer enthousiast vanwege de sfeer die er hier heerst en de leuke manier waarop er met honden omgegaan wordt. Dat al die honden met elkaar loslopen hebben zij ook nog nooit gezien! Ja, dit cluppie voel ik mij goed thuis en ik hoop dat wij volgend jaar een stevige Nederlandse aanhang meenemen!

----------

Zaterdagavond 29 augustus, Wij hebben een geweldig leuke én succesvolle dag gehad! Allereerst was de ontvangst gisteravond weer helemaal super! Wat een gezellig mensen hier bij de VDS! Zo hartelijk en zo gastvrij! Daar kan menig mens wat van leren! Ook de barbecue was heerlijk! Het is niet te geloven maar de door ons gefokte Julie (Lotte van de Bisontocht) heeft de hele tentoonstelling gewonnen! Wát een superhond en wat een schat! Wij zijn werkelijk enorm trots op dat meisje! Dat een hondje van ons de tentoonstelling wint is toch helemaal geweldig! Zij is ook beeldschoon en lijkt als (bijna) twee druppels water op Emma. Het verschil wordt steeds minder tussen de zusjes. En daarbij spelen zij ook zo leuk met elkaar, wat was (is) dat weer genieten! Allemaal superlatieven in mijn stukje van vandaag. En onze meiden? Ja, ook Emma deed mee en het was al een wereld van verschil met de vorige keren! Het gaat steeds beter met haar, zij kreeg 1 U in de jeugdklasse (haha zij was ook de enige, maar goed, zij had ook een ZG kunnen krijgen!) Maura deed het ook fantastisch, alsof zij dagelijks niet anders doet (nooit geoefend met haar . . . ) Zij werd in haar klasse 1 U en heeft achter haar dochter Julie het reserve CAC gekregen! Kortom, een werkelijke topdag! We zijn nu nog met een groepje overgebleven waaronder ook de keurmeester uit Engeland (Keith Elliot) en zijn vrouw. Direct gaan we lekker eten met elkaar. Oei wat supergezellig weer! Uhm we hebben vandaag bijna 300 foto's gemaakt en kan er bijna wel een aparte site over maken, wie weet doe ik dat ook nog wel! Nog even uitrusten en natuurlijk inspiratie krijgen.

----------

Vrijdagochtend 28 augustus. Een wandeling van een half uur vanochtend . . . Zelfs Julia keek mij volgens mij een beetje verwijtend aan! Maar gistermiddag heb ik die zwarte beer gewassen en had geen zin in een vieze hond nu. Hebben jullie de foto's al gezien die ik in een rare houding heb gemaakt? Linkerhand de douche, ondertussen met mijn rechterhand een foto maken! Vroeg in de middag vertrekken wij naar Duitsland. Morgen moet Maura (en ik) optreden. Daarbij was ik vandaag supervroeg want Charlotte sliep hier vannacht en die was om 7 uur uitgeslapen. Direct ga ik de camper even verder inpakken. Ik denk niet dat er internet is op dat hondenterrein in Bremen. Dus,  waarschijnlijk tot maandag!

----------

Donderdagmiddag 27 augustus. Bestaan er wonderen? JA! Ongelofelijk maar gistermiddag was Julia helemaal opgepept! Tijdens de middagronde huppelde zij vrolijk voor mij uit, telkens stokken opzoekend! Toen Dick thuis kwam zag hij een andere Julia! Zij kwam aan met een flosstouw en Dick kon er niet onderuit, SPELUH! Ook gisteravond was zij opmerkelijk vrolijk. Vanochtend weer fijn gewandeld met Wendy en Bora en ook Wendy zag een andere Julia. De wandeling van een uur was echt niet teveel voor haar! Jeetje wat ben ik blij!!!!! En toen kwam vanochtend ook nog een nieuwe batterij voor mij leppie want . . . jawel hij was er gisteren weer mee gestopt . . . en Monique van (ProPlan) kwam een zak gratis voer bezorgen. Wat wil een mens nou nog meer? Het probleem met mijn laptop was dus gewoon de batterij, die raakte oververhit en dan brandde de adapter door! Ik heb nu weer een helder schermpje en dat was dus wel een tijdje geleden! Ik hoop dat ik nu weer een tijdje voor uit kan . . . Straks gaat Maura op de trimtafel voor de finishing touch en daarna ga ik die zwarte beer in bad doen!

-----------

Woensdagmorgen 26 augustus, kwart over 11. Net terug uit Ermelo en ga nu even rustig zitten met een bakkie en mijn dagboekje schrijven. Wat is dat toch fijn als je zoveel vertrouwen in je dierenarts (kunt!) hebben dat je altijd met een rustig gevoel weer naar huis rijdt! Martine nam enorm de tijd voor onze Julia. Het is ook zo grappig dat zij altijd al heel gek op haar is! Zij vindt haar zo leuk en grappig! Daarbij vindt zij haar er heel erg goed uit zien! Haar 'uitstulpinkje' is er met een plaatselijke verdoving uitgehaald. Zij had er al een paar dagen niet meer aan gesabbeld dus het zag er heel rustig uit. Verder blijkt zij dus inderdaad ernstige artrose in haar beide voorvoetjes te hebben. Daar moet zij veel last van hebben. Omdat zij de laatste tijd ook nogal last van een 'kikkertje' in haar keel had, was ik bang dat er iets met haar hartje niet in orde zou zijn. Martine heeft heel lang geluisterd en dat klinkt prima, gelukkig! Het 'kikkertje' zit echt in haar luchtwegen, een kwaaltje dat vaak bij oudere honden voor komt. Ook haar longen zijn niet 100 % meer. En dan haar ogen. Nou, inderdaad ziet zij behoorlijk slecht, zeker in het donker. Tja, toch echt allemaal ouderdoms kwaaltjes maar geen wereldschokkende dingen, hoort bij de leeftijd. Dus, tumortje weggehaald, een middel om uit te proberen tegen het rocheltje en het oude vertrouwde Metacam tegen de pijn in haar voetjes. Het consult heeft bijna 3 kwartier geduurd! En ja, daarom ben ik weer een gerustgestelde hondenmoeder! Inmiddels heeft Julia alweer haar ochtend eten gehad met de nieuwe medicijnen!

----------

Dinsdagmorgen 25 augustus. Daar ben ik weer. Dat was andere koek vanochtend! Drijfnat geregend maar met een big smile! Als miss wett T-shirt kwam ik uit het bos. Genoten heb ik van het geluid van de regen op de bladeren en van de frisse bosgeur! Hmmm. dat is lang geleden zeg! Als voorgerechtje had ik al een paar flinke donderklappen gekregen toen ik nog net in bed lag! Ook heb ik de enorme stapels met boomstammen even geteld, het zijn er al 18! En dat is nog maar uit een klein stukje bos . . . Maar goed, de finish zullen wij pas zien in november . . . Het aankomende weekend gaan wij naar Duitsland en het weekend er op voor een tijdje naar Frankrijk. Jullie hoeven het dagboek niet te missen hoor want ik ga gewoon door in mijn reissite dagboek! O ja, ik heb gisteren nog geen tijd gehad om foto´s te plaatsen maar dat zal ik zeker vandaag doen.

----------

Maandagochtend 24 augustus. Zo, nog maar half tien en ik heb mijn wandeling al achter de rug! Charlotte kwam hier vanochtend al om kwart voor zeven, vandaar. Ook heb ik al een afspraak voor Julia gemaakt. A.s. woensdag om 9 uur in Ermelo zijn, dan wordt het gelijk weggehaald. Zaterdagmiddag j.l. ontdekten Wendy en Remko tijdens het paardrijden een prachtig gebiedje om met de hondjes te wandelen, mét een heerlijk, schoon, klein zwemvijvertje! Op zo'n 7 km hier vandaan! We zijn er gistermiddag naar toe geweest en het was werkelijk fantastisch! Een helemaal verlaten stuk, zonder wegen in de buurt! Geweldig toch! Ook nog leuke foto's gemaakt. Gelukkig geldt het hondenverbodsbordje nooit voor ons . . .

---------- 

Zondagochtend 23 augustus. Even een waarschuwinkje op zijn plaats. Ik promoot geen antiblafband in ondeskundige handen hoor! Ik heb mijn verbazing uitgesproken over het effect, dat had ik dus nog nooit gezien. Tijdens mijn opleiding als gedragstherapeut waren deze dingen absoluut not-done . . . Misschien moet ik mijn idee hierover eens gaan herzien. Had ik al verteld dat Julia sinds een paar weken een soort klein wratje op haar voorpoot heeft? Volgens mij niet, het is ook normaal gesproken niet echt de moeite van het vermelden waard. Maar sinds donderdag j.l. heeft zij hem open gesabbeld. En dát vind ik niet fijn. Dus morgenochtend gelijk even Bob Carrière bellen, ik wil het weggehaald hebben. Ik vertrouw deze dingen niet bij oudere honden. Hij kan dan gelijk even naar haar oogjes kijken, ik heb het gevoel dat zij minder goed ziet. Ook vind ik haar wat kortademig. Misschien hoort dit gewoon bij het ouder worden maar toch . . . Het wordt dus een soort APK keuring!

----------

Zaterdagmiddag 22 augustus half één. Laat vandaag! Ben ook aardig lang in het bos geweest vanochtend. We kwamen veel hondjes tegen waar mee gespeeld kan worden! Ik had ook mijn kleine Canon cameraatje mee om de ravage in het bos eens vast te leggen. Tot mijn grote verbazing waren zij vandaag ook aan het werk! In het bos kom ik regelmatig een heel aardige dame tegen met 3 honden. Twee kleintjes en een grote. Ook aardige honden. Behalve als zij joggers, fietsers,  paarden en/of honden in de verte zien. Nou zijn mijn  eigen honden ook niet echt gezellig hoor als zij dat laatste onderwerp zien . . . maar dat had ik al verteld . . . Ditmaal was het zo verbazend dat die drie andere honden totaal niet blaften en niet op ons af kwamen stormen. Het benam bij mijn eigen dames ook de moed om te blaffen . . . Bij toenadering zag ik dat alle drie een antiblafband om hadden! Onvoorstelbaar wat een effect! Wat een opluchting voor die mensen! Volgens mij ook veel meer rust voor de honden zelf! Meneer kon weer rustig slapen na zijn nachtdienst, buren ook weer tevreden! Ook leuk was dat onze honden weer heerlijk met elkaar speelden en dolden zonder dat er een blafje te horen was, wat was dit goed zeg! Die honden waren met dat bandje om net zo vrolijk en speels, alleen zonder blaffen, geweldig toch!

----------

Vrijdagmorgen 21 augustus. Zo, dat is een beter temperatuurtje! Gisteren is dus niet zo verlopen als ik dacht. Wendy kon onverwachts niet mee en ik had geen zin om alleen naar de Spijkvijver te gaan. Dus ben ik hier in de buurt water gaan opzoeken. Maar dat viel tegen. Aan het Ketelmeer is een leuk strandje waar je ook met de honden mag komen. Aan de andere kant van de brug is een strand waar honden niet welkom zijn. Nu zat ook het 'hondenstrandje' vol met 'gewone' mensen (hun goed recht natuurlijk!) Maar dan heb ik niet het lef om als enige met 4 honden daar tussendoor te lopen! Daar ben ik nou net niet brutaal genoeg voor . . . helaas. Dus weer omgedraaid met de auto en naar een ander plekje waar inderdaad niemand was. En dat viel weer tegen omdat alles zo zwaar begroeid was dat Julia er niet in kan komen (*&%$#@. Het was natuurlijk ook vreselijk warm, dus ik heb een klein stukje gelopen en ben daarna gelijk weer naar huis gegaan. En had er goed de smoor in. Tel daar bij op dat die hitte mij helemaal gestolen kan worden. Kortom, geen geslaagde actie. En ook had ik nog een afspraak bij de dierenarts voor de bloedafname van Emma. En het noodweer? Nou dat was ook al 3x niks . . . Terwijl ik mij altijd zo verheug op een lekker potje donder en bliksem .. .

----------

----------

Woensdagmorgen 19 augustus. O wat was het heerlijk koel vanochtend in het bos, wel tussen de bomen blijven natuurlijk! De bosmannen hielden zich tamelijk rustig, er was denk ik ook schafttijd toen ik er liep. Ik denk dat de beestjes in het bos zich ook geen raad weten en heel onrustig zijn. Ik zie dit aan de meiden, zij rauzen door het bos en zijn verschrikkelijk jagerig en denken overal iets te ruiken! Achhhh zielug! En dan mijn weblog . . . sorry voor de twee 'pro-stemmers', het merendeel, 14 reacties, waren echt voor handhaving in mijn dagboekje! Er gaat dus niets veranderen en blijf vooral reageren in het gastenboek, ik vind dat heel leuk! En uiteraad stel ik mailtjes ook altijd zeer op prijs!

----------

Dinsdagmiddag 18 augustus. Vanochtend was het een hels kabaal in ons bos en dat vond Emma niet leuk, ik ook niet trouwens! Veel gezaag, harde klappen van het omvallen van bomen. Het is nu zigzaggen door het bos om die grote bosmachines te vermijden. De afgelopen dagen is Charlotte hier veel geweest en dat is altijd heel leuk voor de meiden. Zij verzint altijd grappige  spelletjes met hen! Ook de barbecuefoto's vind ik heel lief geworden. Het zijn er misschien wel wat veel maar ik kon weer eens niet kiezen . . .

----------

Maandagmorgen 17 augustus. En hoe vinden jullie de foto's van Julia? Ik vind ze zelf goed geslaagd, het was wel heel veel werk, knippen plakken etc. Oh die Emmaatje, gisteren tijdens de bbq griste zij zo een speklapje van het rooster . . . gelukkig nog niet op de bbq geweest, dus nog koud,  . . . zij slokte hem in één keer zo naar binnen . . .  En vanochtend tijdens de wandeling? Paniek. Voor het eerst in haar leventje was zij mij kwijt in het bos. Heel grappig, ik hoorde haar een eindje verder blaffen, een soort paniekblafje, zo van 'oehoe hier ben ik, waar ben jij?' En wat was zij blij toen zij mij weer zag! Maura was al iets eerder terug gekomen en dan moet je niet denken dat die haar dochter gaat zoeken, nee hoor, zij moet dat kennelijk zelf maar uitzoeken! En gelijk heeft zij natuurlijk! Waar zij achteraan gejakkerd hebben weet ik niet maar de tongetjes hingen op hun voetjes . . .

----------

Zondagmorgen 16 augustus. Zo, alweer de tweede helft van de maand. Ik begin weer op te leven! Altijd deze tijd, heerlijk vind ik het dat het weer vroeger donker wordt . . . Het licht buiten wordt weer steeds mooier om te fotograferen! Ja hoor, vandaag zal ik Boertje op de foto zetten! Ik raak niet uitgekeken op Julia, ik vind haar er zo mooi uit zien! Jeetje, volgende maand wordt zij 12 jaar en wat heeft zij nog een mooi lijfje! Nog steeds van die ronde billetjes, een genot om naar te kijken. Tijdens het lopen kwispelt zij altijd en dat staat dan zo leuk! Zij pakt regelmatig een stok om er mee te goochelen, wel moet zij dan uitkijken anders verliest zij haar evenwicht!  Wat is het toch een verschrikkelijke lieverd!

----------

Zaterdagochtend 15 augustus. Sorry gisteren geen krabbeltje. Ik was op tijd op gestaan omdat ik vroeg weg wilde naar Drenthe. We (de hondjes en ik) hadden afgesproken met Wendy en Remko, hun laatste dagje op de camping. Ja prachtig vonden de meiden het weer! Ook zijn Maura en Emma nog even een rondje met Remko en het paard mee geweest, die foto's heb ik inmiddels al op de site gezet. In de buurt van de camping staat een heerlijke boerderij te koop waar wij zijn gaan kijken . . . we hebben nog altijd aspiraties in die richting . . . samen met Wendy, Remko en Charlotte natuurlijk . . .  Eerst de staatsloterij eens winnen? Nou, dat zal nooit gebeuren want wij doen geen van allen mee! Dus laten we eerst maar eens een gesprekje met de bank gaan houden . . . 's Middags had ik een afspraak met Inge, mijn vaste hondentrimster, ook zij heeft Flevoland lang geleden voor Drenthe verruild. Ditmaal waren Maura en Julia aan de beurt. Maura, onze dikke beer, is helemaal goed uitgeborsteld en gefatsoeneerd en Julia heeft haar kleertjes uit en loopt nu prachtig in haar blootje! Zij heeft al een vakantiekapsel! Zij zal nu heel snel droog zijn na een zwempartijtje, heerlijk voor haar! Vandaag zal ik foto's maken van haar jeugdige uiterlijk!

----------

Donderdagmorgen 13 augustus. Gistermiddag hebben de dames mij weer heel erg verwend . . . crossen door uienvelden . . . Niet te geloven, wat een lucht! Nou is dat vaak hier in de omgeving want er worden hier heel veel uien geteeld, heerlijke uien trouwens! Het gebeurt zelfs wel eens dat ik er 's nachts van wakker wordt, dan komt de wind die richting uit en blaast die lucht zo de slaapkamer in! Maar nu was het helemaal ernstig. Jullie weten dat zij bij ons in de slaapkamer liggen, nou dat hebben we geweten . . . Zij kneuzen met hun schattige voetjes het groen van die uien en dat ruikt nog het sterkst. Maar goed, er zijn viezere luchten waar wij wel eens op getrakteerd worden . . . Eigenlijk begint het uiterlijk van de site mij alweer te vervelen maar het is net een beetje een moeilijke tijd. Volgende maand begint de herfst en krijgt de site weer een herfstjasje, maar daar is het nu nog te vroeg voor.

----------

Woensdagmorgen 12 augustus. Gisteren ben ik met Maura en Emma naar de dierenarts geweest, voor de entingen. Voor dit soort kleine dingen ga ik altijd gewoon naar Dronten want het is altijd fijn als er dicht in de buurt ook een dierenarts is waar je een goede relatie mee hebt. Ik kwam bij Freek, één van de drie dierenartsen die er al jaren werkt maar waar ik nooit bij ben geweest. Dat was lachen! Dit had hij nog nooit gezien. Ik kom binnen en Maura springt in één run al bovenop de tafel! Ja typisch Noortje! Het maakt haar allemaal niets uit wat daar gebeurt en dit gedrag heeft zij ook helemaal doorgegeven aan Emma. Hè hè eindelijk kan ik eens vermelden dat goed gedrag door gegeven is . . . Bij Emma is er bloed afgenomen voor de rabiëstiterbepaling. En Maura zit dan ook er bij op de tafel! Ik heb er foto's van gemaakt, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is! Ik zal deze vandaag op de site zetten want daar is gisteravond niets van gekomen. Het was gezellig Ron! Even een lieve reactie vermelden op mijn blogvraagje van gisteren . . . 'nee geen blog, je haalt dan het kloppende hart uit je site'. . . Dank je Marga!

----------

Dinsdagochtend 11 augustus. Ja de enige regenbui heb ik vanochtend op mijn bolletje gekregen. Het was een enorm lawaai in het bos . . . gisteren zag ik hen al aankomen . . . met van die wielen waar een hele Gordon Setter inclusief bazinnetje onder kan verdwijnen . . . groot onderhoud noemen de bosmannen dat . . . ik heb er een andere benaming voor . . . bosvernielers . . . Ik wist het, de maand augustus zou het starten. En toch, als ik dan die grote vernielers zie, word ik een beetje weemoedig. Daar gaan onze lekkere kruipdoor sluipdoor paadjes. En op die zachte kleigrond laten zij ook nog eens diepe geulen achter op de wandelpaadjes. BAH. Maar nu wat anders. Ik heb het verzoek van een trouwe lezeres gekregen om het dagboek in een weblog te maken. Dan kun je op elk stukje zelf een reactie geven. Ik kan hem laten openen gewoon in deze site. Wat vinden jullie er van? De blog heb ik inmiddels al gemaakt maar nog niet gepubliceerd. Zij heeft mij dit gevraagd omdat er vaak heel herkenbare dingen in staan en zij het leuk vindt om dan even te reageren. Mee eens of vinden jullie het goed zoals het is? Laat het mij eventjes weten, ok? Dat kan via het gastenboek of gewoon even een mailtje naar cave.canem@chello.nl

----------

Maandagmorgen 10 augustus. Hebben jullie dat nou ook? Altijd en eeuwig Gordon Setters om je heen, waar je ook gaat of staat. Ga ik naar buiten, dan sluipen zij geruisloos achter mij aan, weer naar binnen? Natuurlijk 3 op een rijtje ook weer naar binnen. Zoals nu, net gewandeld, kopje verdiende koffie gezet, zet ik eventjes op een wankel éénpotig bijzettafeltje en jaar hoor, daar komen zij weer aan. Ik was net te laat. Daar ging mijn lekkere versgezette bakkie. En de honden? Die trekken zich er niets van aan en gaan gewoon door met wringen achter, onder en naast mijn stoel. Ach ik 'klaag' wel maar vind het natuurlijk wel hartstikke lief! Nu moet ik weer veel moeite doen om mijn toetsenbord vrij te houden van een lieflijk hondenkoppie, Emma natuurlijk. Zij drukt elke keer verkeerde toetsen in en vooral de ´caps lock´ is favoriet! Kortom, honden? Die zijn hier overal en totaal verweven met alle dagelijkse dingen! Enuh, wankele één pootstafeltjes horen gewoonweg niet thuis in een gezin met honden! Ik moet opschieten met schrijven want mijn batterij houdt het nog maar zeer kort uit . . . grrrrr

----------

Zondagochtend 9 augustus. Gisteravond hebben Dick en en ik een heerlijke ronde door het bos gefietst met Maura en Emma. Dit vinden zij heel erg leuk! Het was alleen jammer dat zij nodig moesten blaffen tegen een Berner Sennenhond die dit niet op zich liet zitten . . . Bijna een stuk uit Emma haar billen . . . Ik geef het eerlijk toe, Maura en Emma zijn af en toe heel vervelend blafferig naar andere honden. Dit irritante gedrag is destijds begonnen bij Eva, die gaf het door aan dochter Julia en die heeft het weer aan Maura geleerd en ja, dan is Emma inmiddels ook zover . . . En Muis gilt er ook nog bij zodat de feestvreugde compleet is . . . Julia is er nu helemaal mee gestopt, zij ziet wel in dat op 12 jarige leeftijd het geen zoden meer aan de dijk zet! Kortom, werk aan de winkel voor mij want ik vind dit heel vervelend en ik moet er gewoon iets aan gaan doen. Gelukkig blijft het alleen bij blaffen en zodra die andere hond stil staat gaat er op een normale manier gesnuffeld worden. Het stelt allemaal niets voor maar toch . . . O nog iets vervelends, alweer is mijn adapter stuk, de nieuwe! Gelukkig hadden wij er twee besteld maar het baart mij aardig zorgen. gaat mijn laptop het soms begeven?

----------

Zaterdagmorgen 8 augustus. Wat een opluchting, minder warm! De dag begon weer leuk voor Emma, zij mocht pappa wakker maken . . . ja dat krijg je als je kinderen de deur uit zijn . . . Met een grote sprong belandt zij op het bed op een slapende Dick . . . en zijn reactie? 'Ach wat heerlijk om zo wakker gemaakt te worden, je dag begint dan toch meteen goed . . . ' Leuk hè! Het grappige is dat hij het nog echt meent ook! Muis heeft de laatste helft van de wandeling een zuigsnoepje in haar bekkie gehad waar de honden niet bij in de buurt mochten komen. Wat dát was ontdekte ik bij de auto, een stuk paardenpoep! Ik heb gisteren wel weer mijn best gedaan hè met foto's plaatsen! net zie ik dat ik per ongeluk twee maal dezelfde foto er op heb gezet. Sorry, maar het is mij te veel werk om dit weer van mijn werkstuk af te halen . . .

----------

Vrijdagmorgen 7 augustus. Het was (nog) heerlijk koel in het bos! Ik had mijn fototoestel mee want ik vind die korenvelden aan de buitenkant van het bos zo mooi. En omdat de boeren hier hard aan het werk zijn om te oogsten moest ik wel vlot zijn! Ik heb een paar leuke foto's gemaakt vind ik zelf. Je kunt wel aan Emma zien dat er een stress periode voor haar geweest is. Haar vacht glanst niet zo als normaal en zij heeft veel haar verloren. Op haar rug is het gewoon kort! Maar goed, het gaat prima met haar, als vanouds en ik hoop en denk dat haar vacht zich binnen korte tijd herstelt. Zij is natuurlijk ook twee keer onder narcose geweest en is volgepompt met antibiotica en pijnstillers. En de 'wond' zelf? Niet te geloven, als je goed luistert hoor je het gewoon herstellen! (nou ja, een ietwat overdreven misschien . . . ) Ik zal er vandaag weer een foto van op de site zetten.

----------

Donderdagochtend 6 augustus. Het zwempartijtje gisteren was geen succes. Ik  had de auto per ongeluk te ver gezet zodat ik in die warmte ruim een half uur moest lopen om er te komen en toen ik er dan aan kwam bleek er bijna geen water in te zitten &^%$# Voor ons niet zo'n probleem maar voor Pummie eigenlijk te ver want ik moest natuurlijk ook weer terug. Een kwartiertje uitgerust in de schaduw en toen op ons gemakkie lekker wilde frambozen geplukt. Dat vindt Julia altijd erg leuk, zij haalt ze voorzichtig met haar voortandjes van de struiken! De foto's zijn niet zo geweldig geworden.

----------

Woensdagmorgen 5 augustus. Zo, ik heb letterlijk en figuurlijk het draadje weer opgepakt! Gisteren heb ik gelijk wat foto's van de afgelopen paar weken op de site gezet. Vanochtend ben ik op tijd weg gegaan voor de ochtendwandeling ivm de warmte. Julia krijgt er toch echt steeds meer moeite mee. Vanmiddag ga ik lekker met hen zwemmen, dat kan nu weer want de wond van Emma is nu helemaal dicht. Zij zit er trouwens ook helemaal niet aan. Ik neem mijn fototoestel natuurlijk mee en hoop op weer wat gezellige plaatjes!  O ja, zondag j.l. is het zusje van Emma, Julie (Lotte van de Bisontocht) in Bremen Jugendsiegerin geworden! Geweldig hè! Gefeliciteerd Jan en Janina! Klasse!

----------

Dinsdagmiddag 4 augustus. En toen ik het vorige stukje getikt had begaf mijn adapter van mijn laptop het. Diegene die mij goed kennen weet wat dit voor mij betekent . . . Net heeft de post mijn nieuwe kabeltje gebracht, HOERA!!! Ik heb tussentijds een aantal maal iets in mijn eigen gastenboek gezet om jullie te updaten maar ik weet niet of dit veel gelezen is. We zijn inmiddels weer 10 dagen verder en het gaat helemaal goed met Emma. Het is nog een hele toestand geweest want zij heeft sinds twee dagen pas geen kap meer om. Zij heeft hem constant dag en nacht op gehad. Zij was enorm braaf en dacht volgens ons al dat dat ding bij haar hoort! Wij genieten zelf ook weer volop van Emmieeierhoofdlosseklepzonderlampekappie! Ook is ons kleine meisje in deze tijd een groot meisje geworden! Zij is nu 10 dagen loops en ook daar is weer niets van te merken en haar broekje ligt inmiddels alweer gewassen in de kast. Ja tuurlijk is zij nog loops maar de uitvloeiing is alweer over (jaha ik weet het hoor, juist nu moest zij geen lekkere kerels ontmoeten!) Hè hè ik ben blij dat ik zelf weer online ben!

----------

Zaterdagmorgen 25 juli. Gisteren heb ik te vroeg gejuicht. Net nadat ik het stukje geschreven (zo noem ik het nog altijd) had, ging de telefoon en was het Remko. Nee het gaat niet zo goed met Emma. "Gistermiddag werd het dikker en ging het open staan. Hechtingen er uit. Direct de dierenarts gebeld en weer teruggegaan. Die kon er niet zoveel meer aan doen behalve een extra ab kuur. Ik vertrouw het niet en heb vanmiddag weer een afspraak". Ik heb direct mijn eigen vertrouwde dierenarts Carrière in Ermelo gebeld. Om 4 uur komen. Remko is Emma hier komen brengen en ik ben met haar naar Ermelo gegaan. Hij schrok er van. Hoewel het er op zich allemaal goed en schoon uit zag was het toch niet best. Emma weer onder narcose, wondranden afgeschraapt, opnieuw hechtingen er in. Wel op een heel andere manier . . . veel hechtingen aan de binnenkant en nu oplosbare. Ook is er een drain in geplaatst en opnieuw begonnen met een ab kuur, wel in een hogere dosis. Over 10 dagen wondcontrole en als ik even ongerust ben moet ik gelijk bellen. Hoewel wij nu het hele traject weer opnieuw beginnen heb ik wel een goed gevoel. Niet alle dierenartsen zijn, hoewel altijd heel goed bedoeld, echt kundig. Omdat het een beetje lastig is voor Emmaatje om met kap en al in de bench boven te liggen heeft Dick besloten om 's nachts beneden op de bank te gaan liggen en  met haar beneden te blijven. We laten haar de eerste paar dagen natuurlijk zeker niet alleen. Wordt vervolgd.

----------

Vrijdagmorgen 24 juli. Het is nu 11.00 uur. Donder en bliksem overspoelt ons momenteel! Mijn ochtendwandeling is lekker droog verlopen! Gisteren overdag kwam er niets meer van fietsen, het regende te veel. En zo fanatiek ben ik nou ook weer niet! In de avond was het heerlijk en heb ik met Maura een bosronde gefietst, dat vindt zij echt heel fijn. Met Emma gaat het prima! Nog eventjes en dan komt zij weer thuis . . .

----------

Donderdagmorgen 23 juli. Net belde Remko. Slik. 'Het gaat heel goed met Emma hoor'. . . Hij was mij net voor met bellen. Het gaat dus prima met haar, wel wil zij aan de wond likken als zij de kans krijgt. Het ziet er mooi en rustig uit, ook het opengelaten plekje gaat goed. Dus, ik probeer mij geen zorgen meer te maken. De ochtendwandeling was heerlijk, ook Julia was aardig actief. Dat komt dus ook omdat het nu niet zo warm is. Als het droog blijft ga ik straks met Maura een ronde fietsen. Voor Marijke: Emmieeierhoofdlampekapje. Dit was het weer voor vandaag!

----------

Woensdagmorgen 22 juli. Wat een leuke en lieve reacties op het ongeval van Emma! Dank jullie wel! Het gaat goed met ons meisje. Gisteren heeft zij alweer gespeeld met een ander hondje! Ik vind dat altijd zo wonderlijk met honden, zij gaan gewoon door net of er niets aan de hand is. Wendy is gisteren, tussen haar diensten door, even naar Drenthe geweest en heeft gelijk wat foto's gemaakt. Ik zal er ook eentje plaatsen van haar ritssluiting, de netste foto hoor . . . Ook gaat Emma al weer korte wandelingen mee! O ja, nog even voor de duidelijkheid . . . Emma gaat NIET bij Wendy en Remko wonen hoor!!!!!! Ik begrijp inmiddels dat veel mensen dat denken maar dat is absoluut niet waar! Het is en blijft onze benjamin en dit weekend komt zij weer thuis! Eerst namen zij Maura veel mee maar omdat Emma een soort therapie kreeg, (Wendy is, net als ik, ook officieel gedragstherapeut voor honden) heeft zij die plaats van Maura (tijdelijk) ingenomen!

----------

Dinsdagmorgen 21 juli. Zo ik ben net weer ge-update over Emma! Het gaat goed met haar. Bovenop de staart is het droog maar aan de onderkant komt er nog veel wondvocht uit, dat had de dierenarts expres een stukje open gelaten voor dat doel. Het allerbelangrijkste is dat het lijkt of zij er nauwelijks last van heeft. ( op mijn verzoek blijft zij voorlopig ook aan de pijnstillers). Als zij de kans krijgt scheurt zij als voor het ongeval . . . Dat mag natuurlijk niet want dan gaat het bloed veel te veel stuwen wat niet goed is voor de wond. Ik was nog bang dat het problemen zou geven met ontlasting omdat het vlak naast haar poepertje zit (o wat een geluk dat het er net naast zit!). Ook dat heeft geen enkel probleem gegeven. Zij eet en drinkt als normaal en vindt de kap niet vervelend. Omdat zij zo enorm lenig is ziet zij wel kans om mèt kap er bij te komen maar dat duurt niet lang want dat is kennelijk niet zo'n makkelijke houding met die schemerlamp op je hoofd! We beseffen wel dat zij heel veel geluk gehad heeft. Niets gebroken. Het lijkt of zij met haar huid aan een schroef onder de kar is blijven hangen (grrr je moet er toch niet aan denken). 's Nachts hoeft zij geen kap, zij heeft een boxershort van Remko aan die hij weer om haar middel bevestigd heeft. Foto komt nog! Zij ligt aan zijn voeteneind en in de loop van de nacht komt zij bij hem in bed en mag in zijn armen verder slapen . . . Hoezo verwend hondje????

En dan ons Muisje. Het bruine water is inmiddels overgegaan in bruine vla. Dit door de medicijnen met de toepasselijke naam 'Finidiar'! Ja en met Julia en Maura gaat alles goed, enuh Guido is er ook nog steeds! Meer smaken hebben we niet.

----------

Maandagochtend 20 juli. En dan krijg je zo'n telefoontje waar je wel eens aan denkt maar waarvan je hoopt dat het nooit zal gebeuren. Gistermiddag belde Remko. Emma lag onder narcose bij de dierenarts. Was onder de paardenkar gelopen omdat zij aan de andere kant een hond zag. Gelukkig liep hij net in stap. Vanaf haar staartwortel, rondom de staart en dan naar beneden lag helemaal open en er zijn 17 hechtingen in gegaan. Dan ben je even helemaal stil en word je innerlijk bestormd. Gelijk de honden in de auto gezet en naar Drenthe gereden. Remko had haar toen net opgehaald en zij was al weer helemaal bij. Natuurlijk was zij wel heel blij om ons te zien maar zij dook toen al telkens naar achteren om aan de wond te zitten. Zij moet absoluut een kap om en samen hebben we besproken wat wijsheid is. Even emoties aan de kant (hoe moeilijk ook). En omdat wij de geweldigste schoonzoon van de hele wereld hebben (ja WIJ hoor, en niet jullie!) hebben we besloten om Emmaatje nog bij Remko te laten. Zij hebben veel ruimte om zich heen en er is veel afleiding voor haar zodat het manoeuvreren met die kap voor haar makkelijker is. Daarbij voelt zij zich ook heel fijn bij hem. Hij zit daar veel te lezen en dan ligt zij altijd heerlijk bij hem. Het betekent wel dat ik aan bijna niets anders kan denken momenteel. Hoewel Muisje mij wel een beetje bij de les houdt want die heeft eergisteren in het bos iets gegeten wat niet echt lekker gevallen is geloof ik . . . Zij moet geregeld even naar buiten om een bak bruin water te ledigen . . .  Zo direct weer even Remko bellen hoe het gaat met ons kleine meisje.

----------

Zondagmorgen 19 juli. Wat gaat de tijd toch snel. Over een week of 6 gaan wij alweer een tijdje weg. Net weer lekker gewandeld. Ik heb besloten om de ochtendwandeling wat korter te maken en straks met Maura een ronde te gaan fietsen. Als Emmaatje weer terug is ga ik met beide dames om de dag een ronde fietsen. Het gaat geweldig met dat meisje op de camping in Drenthe. Zij rent gewoon, kost haar geen enkele moeite, 2 1/2 uur mee naast het paard! Heeft een leuke Golden Retriever vriendinnetje op de camping, en eet als een dijker! Wendy was hier gisteren even en heeft dan wat foto's op een USB stickje vandaar dat ik deze gisteravond al op de site kon zetten!

----------

Zaterdagmorgen 18 juli. Bedankt voor de lieve reacties op mijn stukje van gisteren! Dat voelt heel goed dat er mee geleefd wordt en jullie mij begrijpen! Ook troost het natuurlijk dat wij als liefhebbende hondenbezitters allemaal hetzelfde meemaken. En de tips? Ja hoor, daar doe ik mijn voordeel mee! Ik heb ook nog even een foto gemaakt van dat lieve grijze smoeltje zodat jullie kunnen zien wat ik bedoel. Die zal ik straks op de site zetten. Ook is er gevraagd of ik een foto van Guido wil plaatsen en ook dat zal ik doen! Wat ben ik toch braaf hè . . . en ondertussen tellen wij de dagen af dat ons kleine meisje weer thuis komt . . .

----------

Vrijdagochtend 17 juli. Hoewel het mij heel veel moeite kost,  ga ik nu iets erkennen en bekennen. De wandelingen gaan Julia toch wat moeizamer af. Vooral de middagronde als het warm is. Ik was hem al zonder nadenken gaan bekorten, meer met het idee dat ik het zèlf te warm vond . . .  Het ouder worden van je hond heeft voor- en nadelen. De voordelen zijn dat zij echt alles weten, zij onvoorstelbaar aan je hart gebakken zitten en ik overstroom van liefde voor haar. En over de nadelen hoef ik niet uit te weiden. Kortom, zomaar ineens, tranen met tuiten.

----------

Donderdagochtend 16 juli. Gister getracht foto's te maken van Guido . . . volgens mij, hoe ouder hoe dwarser . . . Aanvankelijk was de enige foto waar hij leuk op keek, toen hij op de kattenbak zat met zijn hoofd uit het deurtje . . . ja lachen hè Yvon . . .  Na die toiletstop ging hij weer terug naar zijn eigen vertrouwde plekje en lukte het mij om er een paar te nemen. Ik moest vlot zijn want hij wilde weer snel op een rolletje liggen! Verder vind ik het hier maar een saaie bedoening en zal ik blij zijn wanneer ons jongste zonnestraaltje weer thuis is! O ja, inderdaad staat onze website (s) vermeld in het leuke blad 'Hondenleven'!

----------

Woensdagmorgen 15 juli. Ik was weer erg dankbaar vanmorgen. Gewoon voor het feit dat je zo van honden (dieren en natuur) kunt houden. Wat geeft dit je toch veel in het leven. De dag al fijn beginnen met een heerlijke ontspannen boswandeling! Als iedereen in de wereld dat nou eens deed was er volgens mij geen rottigheid meer . . . Maar helaas is de realiteit anders. Ik weet ook gewoon dat de meeste hondjes in dat opzicht tekort komen dus laat staan de mensen zelf. Direct ga ik naar Guido, de oude Siamees. Het gaat weer goed met hem. Zijn pleegmoeder heeft gevraagd of ik foto´s van hem wil maken. En dat ga ik nu dus doen! Fijne dag iedereen!

----------

Dinsdagmorgen 14 juli. Gisteravond was onze Benjamin weer even thuis. Zij werd hartelijk begroet door haar roedelgenootjes! Na de uitgebreide begroeting, ook van ons, ging zij languit op de grond liggen slapen. Maar toen Remko opstond om weer weg te gaan, stond ook zij direct weer bij de deur! Zij vinden haar echt de ideale hond, zij is heel lief, gehoorzaam en heeft een buitengewone conditie. Twee uur naast het paard draven? Geen enkel probleem. Bij thuiskomst merk je helemaal niets aan haar en heeft gewoon weer zin om te spelen met de kinderen. Ik moet eerlijk zeggen dat wij haar wel erg missen. We doen het echt omdat het gewoon goed voor haar is om eens zonder ons en haar mamma te zijn . . . Zij moet wat meer zelfvertrouwen krijgen en dat gaat echt heel erg goed! Wendy nam ook nog wat foto's mee op een stickje, de meeste zijn niet echt goed maar ik zal er toch een paar op de site zetten.

----------

Maandagochtend 13 juli. Nu onze kleine eyecatcher er niet is heb ik even de tijd om jullie eens te updaten over de andere meiden! Ik doe het op leeftijd. Julia alias Boertje. Altijd lief, altijd vrolijk. Haar turbootje is versleten en dat merk je. Tijdens het wandelen moet ik altijd goed opletten of zij wel uit de greppels kan komen. Zij blijft dan gewoon beneden staan en wacht op een handje van mij. De kracht is echt uit de achterhand vandaan. 's Avonds loopt zij op haar voorpootjes de trap op en wij tillen het achterkantje naar boven. En 's morgens neem ik haar aan een korte riem mee naar beneden, anders zou zij zo de trap af storten. Wel gaat zij de wandelingen nog gewoon mee maar loopt altijd bij mij in de buurt. Het is wel fijn dat zij dit alles allemaal nog net zo vrolijk doet als vroeger. Zij is totaal niet 'ingedut' maar dat komt ook omdat er altijd wel jonge honden in haar buurt zijn! Dan ons grappige, lieve, stoere Muisje, eigenlijk 'Céline'. Wat moet ik over haar zeggen? In huis de rust zelve en buiten kàn zij een duiveltje zijn. Hoewel zij de laatste tijd nooit meer lang weg is (o jee, roep ik het nu niet op?) Zij wil volgens mij heel graag Julia als leader of the pack opvolgen . . . Nu even over onze zwarte beer Maura, genaamd Noortje, die gaat altijd dansend en springend door het leven en is een heel onbekommerde hond! Ik denk dat zij het heel jammer vindt dat de loopsheid nu toch echt voorbij is, zij mist de extra aandacht van Muisje. Zij probeert het nog wel maar het automatische staartklapgedeelte werkt niet meer! We hebben Noor geen groter plezier kunnen doen door haar een dochter te laten houden! Enuh Emmaatje? Ja het gaat heel goed met haar in Drenthe!

----------

Zondagochtend 12 juli. Ow wat is het stil in huis. Noem het maar gerust 'saai'. Net tijdens de wandeling ging Noor ook niet zo uit haar dakkie als normaal. Ik heb gister een uurtje besteed aan het uitkammen van die dame. Tsjongejonge wat heeft Maura een vacht en dan ziet zij er daarna weer zo mooi uit! Omdat zij altijd op haar zij ligt te slapen bij dat karwei kan ik heel rustig mijn gang gaan. Als zij op haar andere zij moet laat zij zich als een zandzak omkeren! Zooooo lief!

----------

Zaterdagmorgen 11 juli. Tja een mens belooft wel eens wat . . . en belofte maakt schuld, beloofd is beloofd . . . Vandaag is Emma met Remko mee, vertrokken voor een vakantie naar Drenthe . . . met de kinderen, Bora, paarden en het konijn . . . Wendy gaat (nog) niet mee want die zit voor een pittig examen. Ze heeft weer een logeerkit mee . . . Het valt ons best wel zwaar. Maar we weten dat zij het geweldig heeft met hen. Tussendoor zal zij wel een paar keer thuis komen want dan heeft Remko nog wat verplichtingen. Ik ben benieuwd hoe het ons bevalt want over Emma zelf hoeven wij niet in te zitten . . .

----------

Vrijdagmorgen 10 juli. Om maar meteen met de deur in huis te vallen, Guido leeft nog! Wel zijn we gisteren met hem naar de dierenarts gegaan hoewel wij hem zelf al veel verbeterd vonden. Ook de dierenarts zag geen reden om hem op dit moment naar de eeuwige jachtvelden te sturen. Hij is goed nagekeken en heeft kennelijk òf last van de warmte òf een één of andere infectie gehad. Zoals altijd zat hij gewoon heel rustig op de behandeltafel en vindt alles wel goed. We hebben afgesproken dat als hij weer zo'n 'aanval' krijgt hij rijp is voor de beslissende rose cocktail. Pleegmamma Yvonne, de kleinkinderen Duncan en Roos zijn ook heel blij dat Guido  nog leeft! We wachten het gewoon af. Gisteravond zijn Maura en Emma weer heerlijk met Wendy en Remko mee geweest, met de paarden wandelen . . . Ik denk dat jullie het niet geloven, maar ook de paarden lopen dan gewoon los! Zij hebben enorm veel plezier en volgen als jolige honden! Wendy en Remko houden van 'natural horsmanship', dressuur in vrijheid. En wat dàt nou precies is moeten jullie maar even googelen.

----------

Donderdagochtend 9 juli. Ik heb toevallig geboft vandaag! Net tussen de buien door! Ik ben weer helemaal bijgekomen van die hitte en loop heerlijk in mijn T- shirtje door het bos te stekkeren, genieten van de afkoeling! Nou ik vind dat ik jullie wel verwend heb met die leuke foto's van gisteren! Is toch altijd zo leuk hè die kind/hondfoto's. Vandaag heb ik een nare klus. Guido, onze oude Siamees moet vanmiddag 'inslapen'. Hoewel ik hem regelmatig zie is het toch echt de kat van zijn pleegmoeder geworden. Voor haar is het dan ook het moeilijkst. En dan die eeuwige twijfel, zal ik wel, zal ik niet. We zien wel vanmiddag, laat eerst de dierenarts maar eens haar licht er over schijnen.

----------

Woensdagmiddag 8 juli. Chipz dat gebeurt mij toch bijna nooit, had ik net een stukje getypt en nog niet opgeslagen en hup . . . een vastgelopen computer. Maar goed, nu dan maar even overnieuw. De ochtendwandeling was erg leuk voor de honden want Charlotte was ook mee (gister niet want toen had zij geen zin) Zij doet altijd erge leuke spelletjes, over de greppels springen, er door heen rennen, verstoppertje etc. Maura is op de 18e dag van de loopsheid en zij heeft (nog!) helemaal de smaak te pakken . . . Muisje heeft volgens ons wat teveel mannelijke hormoontjes en dat komt Maura momenteel erg goed uit . . . regelmatig wissel ik af met 'benchdienst'. . . Als Charlotte straks weer weg gaat kunnen de dames uitrusten  (ik ook trouwens). . . want er is inmiddels een behendigheidsparcourtje opgebouwd . . . Haha nee daar doe ik niet aan mee hoor! Het hele gebeuren heeft inmiddels wel weer leuke foto´s opgeleverd!

----------

Dinsdagmorgen 7 juli. En toen begon de dag ook alweer leuk voor Emma! Zij rook boven op de overloop direct dat Charlotte in het slaapkamertje lag! Helemaal dol werd zij! Net weer  gewandeld en nu zijn zij allemaal drijfnat, lekker scheuren door de volle greppels!  Op de foto's van gisteren kun je goed zien dat wij na deze stortbuien weer een fijn baggerbos hebben . . . En dan zit er nu niets anders op voor deze oma, het Monopolyspel ligt al helemaal klaar op de tafel . . .

----------

Maandagmiddag 6 juli. Veel gebeurd maar niet met onze honden. Vanochtend heb ik de beslissing moeten nemen om onze bijna 18 jarige Siamese kat Guido te laten inslapen. Guido wordt al 3 jaar heel liefdevol verzorgd door zijn pleegmoeder Yvonne (ja heel toevallig) Hij is bij haar gekomen omdat wij wel heel erg veel van huis waren (zijn) en dat ook voor een kat, zeker een aanhankelijke Siamees, helemaal niet goed is. Zo langzamerhand zie je het kaarsje uit gaan. Dit zijn altijd van die moeilijke dingen. Ik wil dit eerst zelf nog even met de dierenarts bespreken natuurlijk.

De honden vonden het vanochtend wel weer heel fijn in het bos! Lekker koel en de greppels lagen weer vol water!

----------

Zondagmorgen 5 juli. Vandaag de 15e dag van de loopsheid van Maura, dus dat is ook alweer snel voorbij. De laatste 3 dagen hoopt zij geloof ik dat Muisje zich beschikbaar stelt voor garantstelling voor nageslacht . . . Tijdens de wandeling zie je dat Maura echt is opgegroeid in Flevoland waar veel aan windenergie gedaan wordt . . . Geen hond in de buurt maar Maura haar staart klapt op de wind opzij . . . heel komisch!

----------

Zaterdagmorgen 4 juli. Hè hè ietsjes opgefrist buiten . . . Gistermiddag had ik net geluk (nou ja, dank zij 'buienradar.nl')  Het laatste stukje van de wandeling begon het heerlijk te waaien, ik heb er van genoten! De lucht werd inktzwart en het onweerde al. Werkelijk net op het moment dat ik de meiden in de auto had begon het te stortregenen. En nu gaan we een rustig weekend houden, alleen vanavond een feestje, jawel, zonder honden!

----------

Vrijdagmorgen 3 juli. Net als gisteren heb ik vanochtend gewandeld met Wendy en Bora. Ook Charlotte was er vanochtend bij want de schoolvakanties zijn hier begonnen. Je moet er nu toch niet aan denken om een lange reis naar het zuiden te maken . . . De honden maakten het geloof ik niet veel uit dat het zo warm was. Op een bepaald stuk aan de buitenkant van het bos kun je de honden even in een sloot laten. Wel moeten zij daar over een beschoeiing springen . . . ja Bora (12 jaar oud) springt er vlot  overheen . . . maar die 4 dombo's van mij staan maar een beetje verlangend te turen naar het water maar springen ho maar! Zij gaan heel graag in het water maar moeten er wel in kunnen lopen . En omdat ik hen niet met 'geweld' het water in wil laten, staan zij lekker aan de kant te puffen . . .

----------

Donderdagmorgen 2 juli. Wat kon ik gisteren weer een mooi bericht plaatsen! Hiep hiep hoera ook voor Mac! Tsjongejonge, wat zijn wij hier blij mee! Ook Mac leidt een pittig leven met heel veel wandelen in de duinen dus ben je gewoon nog eens extra blij voor het hondje zelf! Enuh, zachtjes gezegd ben je als fokker toch ook wel een beetje trots hoor . . . Je doet namelijk zo je best om een gezonde hond te fokken! Momenteel loopt het water van mijn rug. Bah, wat een warmte om te wandelen. Niets voor mij. En nu moet ik weg, dus maar een klein stukje even snel.

----------

Woensdagochtend 1 juli. Heerlijk was het dat de lucht nog bewolkt was vanochtend! Gewoon de lange wandeling gemaakt. Ook de jonge haviken lieten goed van zich horen, prachtig, zo'n soort langgerekt huilgeluid. Een week geleden heeft Remko zich nog even ontfermd over de vader van de jongen. Die zat compleet dizzy op het pad, waarschijnlijk tegen een boom gevlogen. Ik heb daar nog mooie foto's van. Aanvankelijk hebben zij hem, niet zonder gevaar, in een trui mee naar huis genomen en de vogelopvang gebeld. Inmiddels kwam hij toen weer aardig bij en was ook zijn herkomst bekend. Remko heeft hem weer naar dezelfde plaats teruggebracht en vrij gelaten waar hij zich weer aan zijn vaderschap kon wijden! Vandaag is de 11e dag van de loopsheid van Maura. En wat is zij toch makkelijk! Je merkt weinig tot niets aan haar. Zo af en toe paradeert zij eens met een lage, snel kwispelende staart voor Julia (leader of the dogpack!) of bij Muisje. Verder is zij net als anders. Ook buiten. Natuurlijk is het deze week oppassen geblazen. Gelukkig luistert zij heel goed, zelfs tijdens deze periode. En daarbij, ik heb het al eens meer gezegd, er zijn niet zoveel mensen en honden bij ons in het bos . . .

----------

Dinsdagmorgen 30 juni. Gistermiddag zijn wij weer thuis gekomen en hebben, uiteraard, Emma gelijk weer opgehaald. Ik had geen zin om een stukje te schrijven vanwege de bezigheid die wij gisteren hadden. Maar vandaag ben ik er weer, met frisse moed! Emma heeft het ontzettend leuk gehad met Wendy en Remko. Je hoeft ook niet anders te verwachten! En o wat willen zij dat kleine meisje van ons graag echt zelf hebben . . . Zij hebben een grote bestelauto (noemen zij zelf 'bus') die gebruikt wordt als camper. De appel valt ook niet ver van de boom! Er achter een paardentrailer met pony Trebel en paard Casper. Achterin de 'bus' staat ook nog een paardenkar! Zij gaan dan heerlijk op een boerencamping staan op een plaatsje achteraf waar ook de paarden bij hen staan! Kortom, ook voor Emma heel leuk! Ik heb wat foto's gekregen die ik direct op de site zal gaan zetten, het is mij toch te warm om buiten te zitten!

----------

Zondagochtend 28 juni. Een wandeling zonder Emma, is anders. Wakker worden zonder Emma, is anders. Een huis zonder Emma, is anders. Al het speelgoed ligt nog op een hoopje. Zonder Emma vindt Maura er ook niets aan om te dollen. Maar Emma heeft het geweldig! Ik heb al gehoord dat zij vanochtend heel vroeg, om half 5, met Remko mee geweest is het bos in, hij op paard Casper en zij er naast! Dat is andere koek!  Vanmiddag gaan wij weg en morgen komen wij weer terug. Dan zien wij het kleine meisje pas weer, het gaat een gedeeld hondje worden . . .

----------

Zaterdagmorgen 27 juni. Vanochtend heb ik de wandeling een stuk moeten afsnijden. Julia had het zo warm, haar tong hing aan de zijkant uit haar bek. Ik had gehoopt op een opgefriste natuur vanmorgen maar niets van dat alles. De buien van gistermiddag/avond zijn allemaal net zuidelijk langs ons heen gegaan. Ik durf hen nu ook niet in de vijver in het bos te laten gaan omdat het al een tijdje niet geregend heeft en het toch stilstaand water is. Met die warmte vindt Julia de middagwandeling ook al niet zo fijn. Langzamerhand zal ik er toch aan moeten wennen dat het met Julia allemaal niet meer zo vanzelfsprekend is. Direct wordt Emma opgehaald door Wendy en Remko, zij gaat weer een weekendje met hen mee naar Drenthe. Ook de twee paarden gaan dan mee. Dat wordt weer fijn voor haar!

----------

Vrijdagmorgen 26 juni. Af en toe kàn en wìl ik er niet onder uitkomen om een persoonlijke gebeurtenis in dit dagboek te schrijven. Gisteravond is de lieve moeder van mijn beste vriendin Marijke overleden. Heel veel sterkte lieverds.

----------

Donderdagmorgen 25 juni. Vandaag waren de korenvelden aan de beurt . . . Dat heb je als je in zo'n agrarisch gebied woont! Naast onze bossen liggen altijd van die uitgestrekte landbouwvelden. Natuurlijk mogen zij dat eigenlijk niet . . . maar ik gun hen ook die pret van die weidsheid. Hele einden weg achter hazen aan, echt schitterend! Nooit hoef ik hen te roepen, dat zouden zij trouwens op die afstand ook niet horen! Zij blijven altijd maar heel kort weg en komen in dezelfde run alweer terug rennen. Nee, ik heb nog nooit last van een boze boer gehad . . . Ik heb ook 'wat' foto's gemaakt en in de loop van de dag zal ik daar iets mee doen.

----------

Woensdagochtend 24 juni. Zoals jullie zien heb ik nu de fotobladzijden maar weer genummerd. Dit op verzoek van Yvonne P. Ik vond het ook al een beetje lastig dat er elke keer alle bladzijden doorgebladerd moest worden om de laatste nieuwe plaatjes te zien. Misschien is het nodig dat je de site weer even opnieuw in je browser moet intikken. Omdat ik weet dat er mensen deze site bij hun favorieten hebben staan (chipz wat vind ik dat leuk!) Net weer gezellig gewandeld met Wendy en Bora. Als Bora alleen met mij mee is loopt zij er vaak maar een beetje achteraan te sukkelen maar als haar eigen mamma er bij is . . . Ja, sorry maar ook dát is een moederskindje . . . Wat doen wij toch met die honden?????

----------

Dinsdagmorgen 23 juni. Zo, meneer Aviko kan ook weer tevreden zijn. De aardappelvelden zijn zorgvuldig geïnspecteerd vanochtend door Maura en Emma. Alle hazen, konijnen en ander gespuis is er uit weggejaagd . . . Ik kreeg net ook een leuk mailtje van de redactie van het ontzettende leuke blad 'Hondenleven'. De komende maand wordt onze reissite er in besproken! Omdat wij op alle reizen de honden meenemen en het best wel een beetje apart is om met 4 honden van die lange trips te maken! Leuk toch! Misschien komt er volgend jaar in de 'vakantiespecial' een interview met ons! Uiteraard houd ik jullie hier op de hoogte!

----------

Maandagochtend 22 juni. Even een kleine uitleg. Marijke en Gerard hebben een terugreis met hindernissen en kregen daarbij nog een heel naar bericht. Lieverds, we hebben elkaar al weer een aantal maal gesproken en vanaf hier nogmaals, heel veel sterkte.

Ook wil ik toch even een positief berichtje kwijt. Het gaat met Emma al een heel stuk beter, ik had dit toch echt nooit kunnen bedenken! Tegen bezoek is zij absoluut minder terughoudend en ook het blaffen is praktisch over!Maura is gisteren loops geworden dus ik zal niet raar opkijken als die kleine Emma hier in mee zal gaan. Volgens mij vindt Maura het vanaf dag 1 heel leuk om loops te zijn . . . Dit is sinds zij een leuke loopsheid met Movie gehad heeft, die bruiloft is haar kennelijk goed bevallen!

----------

Zondagochtend 21 juni. Oeps ben ik even lekker op tijd! Ik kom thuis, zet de bakken water buiten en het begint te stortregenen! Vandaag begint dus de zomer. Een periode waar ik, zoals velen weten, niet echt van houd. Gelukkig weet ik heerlijke waterplekjes voor de meiden, redelijk in de buurt. Gister heb ik de hen lekker verwend met een Frontlinebad . . . nee dat vinden zij echt niet leuk . . . Het duldde geen uitstel meer. Julia had een blauwe kralenkrans van 16 teken rond haar schouders . . . erg hè! Kennelijk heeft zij met haar hoofd in een tekennest gezeten (zou dat kunnen?) Als het goed is komen Marijke en Gerard vandaag thuis en ow wat zijn we benieuwd naar de HD uitslag van Mac . . .

----------

Zaterdagmorgen 20 juni. Jawel, alweer een nieuwe look. Ik vond de kleuren veel te 'hard' en ook de kwaliteit van de indexfoto niet goed genoeg. De lichtval op de hoofdjes was veel te verschillend. Ik ben trouwens nog niet helemaal klaar met de verandering. De foto van nu heb ik van de week van Emma gemaakt. Ik raak ook niet uitgekeken op dat kleine meisje . . . Zij poseert ook zo makkelijk. Natuurlijk is zij (allemaal trouwens) dat ook gewend, er zijn al duizenden foto's van hen gemaakt! De laatste 'stoeiplaatjes' heb ik gewoon vanaf mijn eigen stoel genomen. Dit tafereeltje speelt zich dan gewoon voor mijn neus af, leuk hè! Alles ligt momenteel languit op de grond te slapen, zij hebben het warm na de enerverende jacht . . .

----------

Vrijdagmorgen 19 juni. Eigenlijk heb ik niet zo veel te vertellen. Het leven gaat zo zijn rustige gangetje. Met natuurlijk de dagelijkse wandelingen, die, hoewel uiterst gewoon, toch altijd weer een feestje zijn met die enthousiaste honden! Meerdere malen geniet ik van de aanblik van Emma, die van nature een prachtige houding heeft, je wilt wel blijven fotograferen! Vooral als zij staat te loeren op Maura die uit de bosjes komt rennen, schitterend! Gister heb ik de dames weer 'even' op de trimtafel gehad voor een behandeling. Van een afstandje leek Maura wel een Newfoundlander met een kleiner hoofd . . . Het is wel komisch want zowel Maura als Emma gaan altijd slapen op de trimtafel tijdens de kapperssessie! Het is voor mij moeilijk te verteren hoe nerveus Emma zich op shows gedraagt en 'normaal' is het altijd zo'n relaxte hond met een superrustige blik in haar ogen. Ik heb foto's gemaakt waarop je dit heel goed kunt zien!

----------

Donderdagmorgen 18 juni. Ja, en dan zie de envelop met het bekende RvB logo in de brievenbus liggen . . . Met het open maken, met trillende handen, ging ik maar even zitten. En dan zie je die prachtige uitslag, het kan niet beter! Tsjongejonge wat ben je dàn blij! Natuurlijk had ik zelf al bij de dierenarts gezien dat het er heel mooi uit zag. Maar je gelooft het niet eerder dan dat je het zwart op wit voor je neus op papier ziet staan. Wat HD betreft mazzelen wij toch wel veel hoor met de Gordons. Van de vijf had alleen Bonnie, de allereerste Gordon in 1990 wel, HD.  Gister hadden de honden ook wel weer een gelukkie, ´avonds nog een leuke bosronde (de 3e van die dag!) met Wendy en Bora gemaakt. En nu net, amper 11 uur na de laatste, alweer!

----------

Woensdagmiddag 17 juni. Gisteravond nog naar het bos gefietst met Maura en Emma. Zowel ik als de meiden vinden dat heerlijk. Vanochtend was ik al vroeg met hen op pad want ik 'moet' ook wel eens wat. Ze zijn dus de hele ochtend alleen geweest en de tuindeuren lekker helemaal open. En wat ben ik blij dat ik geen 'vernielers' heb . . . Volgens mij staan zij amper op als er niemand is, want het eerste wat zij gaan doen als ik thuis kom, is dringen bij de waterbakken! Ik heb gistermiddag weer veel foto's gemaakt en de leukste op de site gezet.

----------

Dinsdagmorgen 16 juni. Wat was het een heerlijke temperatuur vanochtend om te wandelen! En zo rustig in het bos, niemand tegengekomen of gezien! Ik weet ook deels wel waarom het zo stil is. Veel mensen zijn bang voor teken in het bos! Nou vind ik dat ook niet direct echt leuk dat ik er gisteren zelf 3(!) had maar dit weerhoudt mij zeker er niet van. Wel zal ik de meiden weer even extra 'frontlinen' (nieuw werkwoord) Vanmorgen ook al 3 van die blauwe bonen op de grond gevonden! Zo, Maura en Emma hebben gezellig even een vaatdoekje samen verscheurd. Zij doen trekspelletjes samen en daar zijn niet veel dingen tegen bestand meer. Een aantal pluche dieren heeft inmiddels geamputeerde pootjes.

----------

Maandagmorgen 15 juni. Ja alweer een nieuwe look . . . Na het stukje van zaterdag besloten wij om met de camper even weg te gaan. In Kampen waren veel festiviteiten en dat leek ons wel leuk. Ook is daar een mooie camperplaats. Zaterdagmiddag hebben wij aan een mooi en rustig stukje langs de IJssel gezeten en lekker gebbqd. Ook de meiden konden daar heerlijk rond lopen. Maaruh Emma was niet mee, die was weer met een 'paardendag' met Wendy en Remko mee. Jeetje dat was goed te merken dat zij er niet bij was. Maura werd natuurlijk ook niet getriggerd . . . Gisteravond is Emma weer thuis gekomen en zij heeft niet anders gedaan dan slapen. Zij was met een hele lange buitenrit met de paarden mee geweest en heeft genoten! Gelukkig zijn wij bedeeld met veel ruimte in Flevoland! 's Morgens mag zij in bed bij hen en ligt dan als een baby in Remko zijn armen te slapen! Momenteel is het ook zo'n schattig tafereel, Maura ligt languit op de grond en zij wordt door Julia en Emma van allerlei takjes uit het bos ontdaan!

----------

Zaterdagmorgen 13 juni. Gistermiddag heb ik Charlotte uit school gehaald en haar beloofd dat wij in de sneeuw gingen spelen en het niet koud zouden krijgen! Dat geloofde zij natuurlijk niet! Het was een big surprise voor haar! Ik heb over de 100 foto's gemaakt waarvan de meeste gewoon niet goed zijn hoor, maar dat wij hebben genoten is goed te zien op de plaatjes, de honden waren ook door het dolle heen! Daarna lekker de meiden in het kleine vijvertje laten afkoelen, wat een heerlijk middagje!

----------

Vrijdagmorgen 12 juni. Zo, dat is weer andere koek! Ik heb genoten in het bos. Regelmatig heb ik stil gestaan om te kijken naar de sneeuw . . . pluisjes van, ik geloof de Els, vielen naar beneden als sneeuwvlokken! Ook de grond was helemaal wit. De honden hadden schattige witte pluispantoffeltjes aan! En ik? Die dombo, had geen fototoestel mee. Straks gewoon dus weer even naar het bos. Ik heb een nieuwe indexbladzijde gemaakt maar echt zomers is hij nog niet. Zoiets moet ik ook niet doen als het buiten stortregent! Op de foto zie je Maura die op vakantie in Marokko gewoon op een boomstronk ligt! De entourage ziet er op de echte foto anders uit want de foto heb ik gemaakt op een camping is Fez. Met veel knip- en plakwerk heb ik haar getoverd in de bergen van Schotland (vakantie voorjaar 2007) Nog steeds heb ik de HD uitslag van Emma niet binnen *&^%$

---------- 

Donderdagmorgen 11 november. Pardon juni . . . Tsjongejonge zo nat heb ik het bij ons in het bos nog nooit gezien! En dan nog eens die kleibodem, die laat maar langzaam het water zakken. Regelmatig moest ik door het water waden en werd dan net toevallig ingehaald door twee galopperende Friese paarden . . . Ik verdenk Maura en Emma er van dat zij dat gewoon kicken vinden! Ik had een charmant geel regenjasje aan . . . Toen ik bij de auto terugkwam was het zwart gespikkeld. En in de auto zag ik dat de sproeten in mijn gezicht gezelschap hadden gekregen van zwarte! Kortom, het lijkt wel herfst! Dank je Carla, voor je medeleven! Ik ben hard aan het werk om de site in een zomerjasje te steken maar ben nog niet zover dat ik het kan uploaden.

----------

Woensdagochtend 10 juni. Net als gisteren heb ik vanochtend weer gezellig met Wendy gewandeld. Toen ik gister om 12 uur bij school stond om Wendy even iets te geven had ik ook Emma mee en ja hoor, ik ging zonder haar weer naar huis . . . Wendy ging naar de paarden en wilde Emma meenemen, en in het kader van de 'verzelfstandiging' vind ik dat prima. Gisteravond heeft Remko haar meegenomen voor een buitenrit in het bos met het paard en dat gaat ook heel goed. Zij loopt los mee naast het paard. Ook heeft zij vannacht bij hen geslapen, alleen wil zij graag in bed maar dat mag niet . . . Bij ons trouwens ook niet maar zij ligt in een bench naast ons bed. Vandaag ben ik met haar begonnen met de Bachbloesemtherapie. Ik heb van alles hier over gelezen en heb gisteren mijn tinctuurtje bij elkaar  gekocht . . .  Dit bestaat uit Aspen, Mimulis en Rockrose. Ik ben benieuwd. Zij krijgt 4x per dag 4 druppels. Wordt vervolgd.

----------

Dinsdagmorgen 9 juni. Langzamerhand begint het toch door te dringen bij mij dat Julia oud wordt. Ik kan het niet meer ontkennen. En dat dat pijn doet kun je je wel voorstellen. 's Avonds gaan de meiden altijd mee naar boven, ja zij slapen allemaal bij ons op de slaapkamer. Je moet dan de achterhand van Julia optillen en zij 'loopt' dan met haar voorpoten de trap op. Bij het naar beneden gaan doe ik haar een riem om en houd ik haar stevig kort om samen de trap af te gaan. Tot nu toe gaat dat prima zo. Zij wandelt nog gewoon mee maar de echte spirit is er uit. Natuurlijk, zij vindt het geweldig spannend als de jonge generatie ergens achter aan zit, maar zelf meedoen is er niet meer bij. Gelukkig loopt zij nog wel vrolijk en met een kwispelstaartje mee. In september wordt ons meisje 12 jaar dus ja, wat wil je nou eigenlijk? Ja, ik weet het wel, maar dat is onmogelijk . . . Gisteren heeft Emma haar laatste puppybrokjes gehad. Ook weer zo'n soort afscheidje. En zo gaat het leven toch snel. Iets anders, ik heb zin om de site in een zomerstemming te maken maar moet nog even denken hoe ik dat ga doen want dat is weer veel werk. Ik wil dan persé dat alle kleuren weer bijelkaar passen . . .

----------

Maandagmorgen 8 juni. de roedel is weer compleet . . . Emma is gisteren eind van de middag weer terug gebracht en zij heeft het prima gehad. Natuurlijk, ik hoef ook niet anders te verwachten met Wendy en Remko! Af en toe was zij wel een bangepoeperd (sorry, maar dat is het juist woord) maar over het algemeen ging het goed. We zullen dit meer gaan doen. Ja, Wendy wil haar natuurlijk al graag zelf hebben . . . Op dit moment is zij weer aan het rabauwen met Maura, een prachtig tafereeltje! Vanmorgen tijdens de wandeling was het ook weer raak, twee minuscule zwarte stipjes in de verte in de uitgestrekte boerenvelden . . . Lang zijn ze nooit weg maar wel ver in dit soort velden. Ik hoop dan altijd dat de boer het niet ziet natuurlijk . . . Als zij terugkomen hebben zij altijd een soort blije smile op hun snuiten, geweldig!

----------

Zondagochtend 7 juni. Wie zal wie nou het meest missen op dit moment? Als ik echt eerlijk ben denk ik dat ik er het meeste last van heb . . .  Gisteravond belde Wendy nog dat het heel goed ging met haar, zij was vrolijk en speels. Toen ik naar bed ging mistte ik haar al heel erg. Voor het eerst geen Emmaatje naast mij . . . Geen kusjes (pardon, likjes) op mijn hand midden in de nacht als ik mijn hand door de bench steek. En vannochtend? Geen speciaal ritueeltje wat we hebben met haar . . . nee ik vertel niet wat want dan zien jullie mij helemaal niet meer voor 'vol' aan . . . Kortom, ik ben blij als zij aan het eind van de middag weer afgeleverd wordt . . .

-----------

Zaterdagmorgen 6 juni. Gister heb ik voor het eerst met Maura en Emma samen gefietst. Aan de lijn. Het ging prima. Ik had gedacht dat het tempo in draf teveel uit elkaar zou liggen omdat Maura een stuk groter is dan Emma. Maar die kleine ging als een treintje! Zo'n leuk gezicht, twee van die dravende honden met een constant kwispelend staartje! Ik ben naar het bos gefietst en daar mogen zij dan los. Straks wordt Emma opgehaald want zij gaat voor de 'fun' een paar daagjes bij Wendy logeren. Het lijkt ons wel goed voor haar. Morgen heeft Remko een oefendag voor Prinsjesdag (hij rijdt paard in het ere escorte) en gaat zij ook mee. Emma zit enorm aan ons vast en wil van andere mensen echt niets weten. In de praktijk is dat wel eens lastig en daarbij vind ik het voor haar zelf ook nogal belastend. Zo zie je maar, ben je zelf GTer en je hebt met je eigen hond een soort probleempje. Dat komt ook omdat je je eigen hondje absoluut niet objectief kunt bekijken. De emoties spelen een te grote rol. Behoudens dat Dick  en ik volgens mij veel te beschermend voor haar zijn, leven wij natuurlijk ook zeer close met elkaar. Maandenlang camperen en met elkaar op een paar vierkante meter zitten is ook niet erg bevorderlijk voor een zelfstandigheid. En vlak mamma Maura even niet uit . . . die is nog altijd zo ontzettend lief voor haar, onvoorstelbaar! Ook de andere meiden zijn altijd enorm tolerant ten opzichte van haar. Nooit wordt zij afgesnauwd, zij heeft wat dat betreft ook een totaal onbezorgde jeugd kunnen hebben. Daarbij is zijn ook nog niet eens loops geweest en eet zij nog steeds puppybrokjes . . . ahh gossie . . .

----------

Vrijdagmorgen 5 juni. Dat was een kort rondje vanmorgen. Bah, wat een stortregen. Ik had er geen echt plezier in vandaag. Ik had Bora van Wendy ook mee en die liep zo treurig te doen alsof ik haar aan het mishandelen was!  Inmiddels schijnt de zon alweer. Dan vanmiddag maar de grote ronde. Elk moment kan de HD uitslag van Emma en Mac verschijnen, wat is dat altijd toch weer spannend! Ik weet niet of dat bij anderen ook zo is, maar als onze honden nat zijn, zijn zij altijd zo onrustig. Net of zij nergens een ligplaatsje kunnen vinden.

----------

Donderdagochtend 4 juni. Nou de honden waren weer net zo blij als altijd hoor met de ochtendwandeling in bekend gebied! Het was best wel spannend want het onkruid was enorm gegroeid in deze paar weken. Voorlopig zullen zij het ook hier mee moeten doen want de camper staat nu een tijdje op rust. Ik denk dat wij niet eerder dan september weer weggaan. Ik houd niet van die warmte en drukte die straks weer los barst. Gelukkig hebben wij in onze omgeving veel wandel- en zwemmogelijkheden.

----------

Woensdagmorgen 3 juni. En wat hebben de meiden weer genoten vanochtend! De laatste wandeling in Duitsland voorlopig. We staan hier bij een Küroord in Iburg waar een schitterend bos bij is. Racen achter konijntjes aan, afkoelen in een beekje en daarna paneren in het zand . . . Dat is Maura natuurlijk weer! En nu gaan wij direct weer terug naar huis!

----------

Maandagmorgen 1 juni. Hofgeismar. Dat waren leuke maar wel vermoeiende dagen! Toen wij eergisteravond aankwamen in Kassel werden we allereerst verwelkomd door Elly. De 'jachtafdeling' van de Duitse Setter en Pointer groep bleek ook al aanwezig te zijn. Uiteraard zaten zij gezellig achter bloemenvazen bier in het hotel en hebben we daar ook nog een paar leuke uurtjes doorgebracht. En ik heb mijn eerste glaasje Jägermeister gedronken . . . net hoestdrank . . . 's Nachts regende het behoorlijk en ik maakte mij ernstig zorgen over de 'buitenshow'. Dat bleek ongegrond te zijn. Het was eerst nog bewolkt maar het werd steeds warmer. De keurmeester bleek een strenge Zweedse meneer met meetlat te zijn die absoluut geen rekening wilde houden met jonge, onervaren hondjes . . . Elly wilde graag Emma showen en daar was ik erg blij mee! Ik weet niet aan wie ik het meer zou toevertrouwen! Het ging ook echt heel erg goed. Zij was te betasten en de (str)enge meneer mocht zelfs haar gebitje bekijken! Het draven ging ook goed met een mooi gangwerk maar haar staartje bleef naar beneden. Volgens de Zweed liep zij als een 'panter' en dat werd haar zwaar aangerekend . . . een G werd haar beloning . . . Wel zei hij dat zij een goede hond in de toekomst zou zijn. Wát een troost. Maar ik was al helemaal gelukkig omdat het zo goed ging met Elly! Hiervoor onze dank meid!!!! Daarna zijn Dick en ik met de meiden een prachtige wandeling in de omgeving gaan maken. Dat hadden zij (en wij) toch wel verdiend! Het bleek aardig vermoeiend te zijn, ook omdat het soms erg warm was met gelukkig af en toe verfrissende windvlagen. Ik ben niet meer zo goed in bergje beklimmen . . .  Ook Juliaatje heeft die 8 km toch maar dapper volbracht! Toen wij terug kwamen bleek alles al achter de rug te zijn . . . Het was ook geweldig om Movie, de pappa van Emma weer te zien en o wat is hij mooi geworden! Emma heeft nog leuk met hem gedold totdat hij dacht dat hij moest dekken . . . Ook grappig was dat Maura hem echt herkende! Zij was weer heel blij tegen hem! Zoon Marlon  was ook weer adembenemend! Voor mij wel weer bevestigend dat wij de juiste reuenkeuze voor volgend jaar gemaakt hebben! Ik heb uiteraard veel foto's maar het is momenteel weer zo warm dat ik geen zin heb om langer in de camper te blijven zitten! Wel hebben we ook hier alweer een leuke wandeling langs de stadsmuur gemaakt, het was toen nog wel een stukje aangenamer om te wandelen!

----------

volgende