----------

Zondagmorgen 11 april. Vanochtend vroeg op en dat valt niet mee als je er 's nachts 2x uit bent geweest . . . Dick ook een keer hoor . . . Dus drie keer maar liefst moest Mauraatje er vannacht uit! Gelukkig hebben wij nooit last van slechte humeuren en 'lijden' wij hier dus niet onder! Direct vertrekken wij naar Zaltbommel, naar de jaarlijkse clubmatch van de Nederlandse Gordon Setter Club. Altijd weer leuk om bekende mensen en honden te zien. Ook Janina en Jan uit Bremen zijn er met Julie. Vandaag houdt Wendy hier een oogje in het zeil, en zorgt voor de extra uitlaatjes en eten. Makkelijk als je zo dicht bij elkaar woont! Ja, die Remko, die is ook weer thuis compleet met invalidenwagen en morgen wordt er een ziekenhuisbed gebracht. De artsen waren zachtjes gezegd niet echt 'amused' dat hij naar huis wilde . . . Het wordt nog ongeveer 12 weken zit/lig/bedrust.

----------

Zaterdagmorgen 10 april. Ik begin vandaag met een leuke mededeling . . . ik voel nu duidelijk de pupjes bewegen! Leuk hè! Maura weet nu al precies dat zij er aan moet geloven als ik naar haar toe kom! Terwijl zij languit ligt, doet zij haar kleppie al open (achterpootje opzij) zodat ik goed kan voelen! Echt helemaal geweldig! Op dit moment kan ik best moeilijk tikken want ik word door Emma bekogeld met piep, kip, bal etc. Ook de ochtendwandeling bezorgde ons weer een cadeautje, een vos! Prachtig, op 5 meter afstand stond hij voor mij, zonder mij te zien! Hij had het te druk met achterom kijken omdat Muisje al joelend op zijn spoor zat! Ja, ook Maura en Emma vonden dit natuurlijk schitterend . . . Ons tientonnertje ging er ook zo snel mogelijk achteraan! Ik vind het echt grappig die ideetjes over de hoeveelheid puppen maar ik hoop dat jullie allemaal ongelijk hebben, ik vind 8 à 9 wel genoeg . . . Nog even geduld! Uhm, de nieuwe puppysite ziet er al heel leuk uit hoor!

Nog even een update over Remko. Hij ligt nog steeds in het ziekenhuis en vindt het verschrikkelijk. Wendy heeft inmiddels een rolstoel voor hem geregeld en hij kan er al aardig mee uit de voeten. Hij is een kranige, maar ongeduldige patiënt en wil absoluut vandaag naar huis . . . We zijn benieuwd . . .

----------

Vrijdagochtend 9 april. Vannacht ben ik er voor het eerst uit geweest met Maura, zij moest plassen! Zij ligt dan niet te piepen, alleen maar te hijgen en ja daar word je dan al wakker van als zorgzame moeder. Toen ik terug kwam liep zij linea recta door naar de keuken want zij wilde eigenlijk midden in de nacht om half twee toch wel weer eens een bak eten . . . Heb ik niet gedaan. Vanaf vandaag dus 4 maaltijden per dag! Zij eet inmiddels 1 kg puppybrokjes per dag en 100 gram vlees! Normaal eet zij per dag 2x 200 gram gewone brokken . . .  En ach wat is zij dik . . . Ik denk dat je wel gelijk gaat krijgen hoor Esther, je zal er in ieder geval niet ver van af zitten! Het is ook heel schattig om te zien dat de andere honden kennelijk toch wat voelen want Emma wordt steeds zorgzamer voor haar mamma! Als Maura water heeft gedronken weet zij niet hoe snel zij naar haar toe moet gaan om haar bek af te likken, schoonmaken zeggen wij natuurlijk! Ook Maura haar oortjes en ogen krijgen veel wasbehandelingen wat zij genietend ondergaat! Geweldig!

----------

Donderdagmorgen 8 april. We hebben gisteren heerlijk genoten van de zon! De meiden hebben ook de hele dag buiten doorgebracht. Maura kan alleen nog maar comfortabel op haar zij liggen. En als zij naast mij ligt leg ik mijn hand op haar buikje om aan de pupjes te voelen! Nee ik heb ze nog niet voelen bewegen maar zij zitten dan ook wel heel stevig verpakt! Het zal niet lang meer duren voor ik zo'n klein snoeperig pootje voel en dat is toch zo leuk! Geweldig toch!

----------

Woensdagmorgen 7 april. Wat een lieve reacties op mijn stukje van gisteren! Zelfs uit het verre buitenland, hè Miekkie! Inmiddels is helaas gebleken dat het met Remko slechter is dan wij aanvankelijk gedacht hebben. Zijn onderbeen is verbrijzeld, het lag in 15 stukjes . . . geen wonder dat hij het uitschreeuwde van de pijn . . . De arts noemt dit in goed Nederlands een 'Knochensalat'. . dat zegt genoeg denk ik. Hoe de toekomst er uit gaat zien weten wij nog niet maar dat het lang gaat duren is in ieder geval wel zeker. Echt heel naar. Wat het nog vervelender maakt is, dat de eigenaar van de hond zich onttrekt aan al zijn verantwoordelijkheid . . .  Ik zal jullie op de hoogte houden. Wel een beetje gek in dit hondendagboek maar ja, mijn privéleven is toch een héél klein pietsie openbaar geworden!

Met ons a.s. moedertje gaat het fantastisch! Zij eet als een dijker en is enorm dik! Nee, dit kàn niet bij 8 pupjes blijven . . . Wij vinden het heel erg opvallend dat zij zich zo evenwichtig gedraagt, heel mooi om dat te observeren! Zij straalt een  bepaalde sereniteit uit, heel boeiend. Als Emma en Jari wild spelen geeft zij af en toe een fel blafje, zij wil dit eigenlijk niet! Maar ja, zij is zo'n goedzak dat de jonge meisjes net doen alsof zij haar niet horen en dan treedt de mensenmamma maar even op . . .

----------

Dinsdagochtend 6 april. Vanaf vandaag zijn ook de wandelingen aangepast. Geen gescheur meer over de boerenvelden voor Maura! Je ziet wel dat zij zelf ook al rekening houdt met haar toegenomen gewicht . . . maar ik weet zeker dat een reetje of haasje toch aantrekkelijk blijft, geen risico's meer dus! De laatste weken van de dracht groeien de pupjes enorm hard en dat kost veel energie van het a.s. moedertje. Gister heeft Dick ook een prachtige ruime slaapplaats voor haar bij ons in de slaapkamer gemaakt, met een waterbak er bij. Zij heeft op dit moment ook meer behoeft aan water, vandaar.

Dan nog even iets naars, je ontkomt er gewoon niet aan . . . en ik wil het toch even vertellen . . . Gistermiddag heeft onze schoonzoon Remko een ernstig ongeluk met paard en wagen gehad. Hij liep keurig in stap toen er een hond van een boerenerf aan kwam stormen. De Fjord, Sven, honden gewend, werd belaagd door deze hond, hij hapte naar zijn snuit en benen. Op dat moment kon Remko de hond nog weg sturen. Toen de hond terug was gegaan en hij langzaam over ging in draf kwam de hond weer terug. En nog feller sloeg hij toe naar Sven. Op dat moment was er geen houden meer aan. Sven sloeg op hol, Remko is er af gesprongen of gevallen, dat weet hij niet meer. De wagen is kennelijk over zijn benen gereden, en ook dat weet hij niet meer. Een stuk verder bleef Sven hangen met de wagen aan een verkeersbord en viel hij om. Remko heeft zelf nog de tegenwoordigheid van geest gehad om 112, de dierenarts en Wendy te bellen, heel knap vinden wij dat! Binnen een mum van tijd waren alle hulptroepen aanwezig. Remko had al gezien dat zijn voet verkeerd om stond . . . Om een lang verhaal kort te maken, Remko is gisteravond nog geopereerd en heeft zijn kuit- en scheenbeen gebroken. Met veel moeite hebben zij Sven van de wagen kunnen verlossen en hem weer op zijn benen kunnen helpen. Op wat kleine wondjes na is het verder, godzijdank, goed met hem! Remko wilde niet eerder de ambulance in voor de dierenarts bij Sven was geweest en hij wist wat er met hem aan de hand was. Dàt is echte dierenliefde toch? Eigenlijk vinden wij dat het nog goed afgelopen is . . .

----------

Maandagmorgen 5 april. Nou beste mensen, we starten nu de laatste twee weken voor de pupjes . . . Vanaf nu is er rust in Huize Zwart. Geen camperuitstapjes meer, geen bezoekjes. Echt rust dus! De tijd gaat razendsnel. Ik weet dat voor een aantal mensen de tijd niet snel genoeg gaat maar voor ons wel hoor! Ik wil vet genieten van elk moment! Nu noemen wij Mauraatje 'onze tientonner', zij is al erg dik aan het worden, heel mooi! Ja, ik vind het ècht heel mooi en heel aandoenlijk! Zij ziet er werkelijk schitterend uit met een prachtige volle vacht en dromerige ogen! Zij eet nu volop puppybrokjes en krijgt vanaf vandaag 3 maaltijden. Heel vaak aai ik haar over haar buikje en aai dan zogenaamd al die lieve pupjes, kon ik maar even door een luikje kijken . . .

----------

Zondagmorgen 4 april. Vrolijk Pasen iedereen! Zo, dat was vanochtend een echte paashazenjacht . . . volgens mij hadden ze het voorzien op dat mandje eieren op zijn rug! Ik heb nog nooit zoveel hazen en konijnen gezien als dit jaar. Gelukkig, want dat is heel goed voor het roofvogelbestand! Ik weet inmiddels aardig wat van dit gevederde wild af want ben een zeer trouwe kijker van de fantastische website www.beleefdelente.nl Een èchte aanrader! Een paar keer per dag kijk ik hoe het met 'mijn' vogels in de nesten is! Ik ga het niet uitleggen want als je dit webadres aanklikt zie je wat ik bedoel. Zelfs onze kleinkinderen zijn fans van deze site! Verder wens ik mijn lezers een gezellig paasfeest en eet maar lekker veel eieren want ik geloof dat dat tegenwoordig weer mag!

Zaterdagochtend 3 april. Dat was gisteravond nog een laat upload moment hè! Het was heel wat knip- en plakwerk voor de Indexbladzijde! Jullie hebben wel gezien dat de kleertjes voor de pups al in alle kleurtjes klaarhangen! Ik ben daar wel een stief kwartiertje mee bezig geweest en draai alle koordjes zelf met een beetje hulp van de mixer met kneedhaak . . . Ik begin wel echt te nestelen momenteel! Het zal niet lang meer duren of je kunt de pupjes voelen bewegen, dat is ook zo'n geweldig moment. Wat is dat toch een grappige foto hè van Wendy met haar Fjordenpaard Sven voor het raam! En zo zijn er zoveel leuke dingen om te fotograferen op een dag! Wat jammer dat ik toch ook nog van die vervelende huishoudelijke klusjes moet doen . . .

----------

Vrijdagmorgen 2 april. Het was wel weer een kwaliteitsronde voor de meiden vanochtend! En dan hoef ik alleen maar te zeggen dat het volgens mij een goed hazen- en konijnenjaar is . . . We hebben weer genoten, hele einden racen over de boerenvelden, of de boeren het leuk vinden weet ik eigenlijk niet, hoewel ik wel een vermoeden heb . . . En dan de reacties op mijn stukje van gisteren! Geweldig! Bedankt allemaal! Ook het enthousiasme van onze toekomstige puppymensen, zo leuk! Internet is ook een geweldig medium en zeker als je pupjes verwacht! Ik kan mijn plezier zo lekker delen met jullie! O ja, het leek gisteren wel een 1 aprilgrap op de foto met die kip! Lachuhhhh! Die kip heb ik  gewoon digitaal opgeplakt op de foto!

----------

Donderdagmorgen 1 april. Het is geen grap maar gisteren hadden wij weer eens een dag met een *! We zijn met Maura en Emma naar één van de beste veterinaire oogspecialisten in Nederland, dokter Gutteling, geweest, om hen te laten testen op de erfelijke afwijking PRA. Dit is geen voorwaarde van de Nederlandse Gordon Setter Club maar wij willen graag de braafste kindertjes van de klas zijn . . . De uitslag? De woorden van de oogarts: SUPER ogen! Allebei onze meiden! Het verbaasde hem dat wij met Gordon Setters aankwamen en vroeg waarom wij voor dit onderzoek kwamen, hij zag nooit Gordons! Na het indruppelen van de ogen duurde het nog ruim een half uur voordat wij binnen geroepen werden. Hij heeft zich in die tijd ingelezen in de materie, specifiek gericht op de Gordon Setters!  Wij hebben nog een hele tijd met hem gesproken en keerden in een soort van euforische stemming weer terug naar huis! Ook vond hij de meiden er SUPER gezond uit zien! Een lekker opstekertje toch? Klik op het woord HIER voor de uitslag. O ja, ik heb gisteravond ook nog een bladzijde 15 op de fotobladzijde van maart gemaakt.

Woensdagmorgen 31 maart. Waar blijft nou toch die lente? Ik vond het behoorlijk koud vanochtend. Wel heb ik weer genoten van die enthousiaste honden! Wat zijn zij toch altijd vrolijk, vanaf het moment dat zij 's morgens wakker worden tot zij weer naar bed gaan. Maura doet het met spelen inmiddels wel wat rustiger aan maar daar houdt Emma geen rekening mee . . . Noor laat zich gewoon aan haar oor door de kamer mee sleuren en loopt daarbij alleen maar te kwispelen! Emma is onze echte entertainer, dat is echt lachen hoor met haar! Iedereen weet hoeveel beweging zij dagelijks buiten krijgt, maar in huis kan zij er ook wat van en wij vinden alles prachtig . . . Gisteren ging ik het huis voor Pasen wat opleuken en dat vond Emma grappig . . . die paaseieren in die takken, helemaal geweldig! Natuurlijk heb ik daar een paar foto's van gemaakt en als ik vandaag tijd heb zal ik deze op de site zetten.

----------

Dinsdagochtend 30 maart. Ik heb jullie nog niet eens verteld dat ik momenteel gebrandmerkt door het leven ga! Dankzij Emmaatje! Toen wij zaterdagavond op ons slaapplekje aankwamen merkten de honden uiteraard gelijk dat wij in het bos stonden en ja dát willen zij snel mogelijk zien . . . Dringen en springen bij de dichte deur op die kleine ruimte . . ik bukte mij en Emma kwam net omhoog . . . pfff, wat hebben die Setters een harde schedel . . . Het deed zoveel pijn, ik denk alleen bij mij, dat ik echt even sterretjes zag en totaal vergat om een rechtse uppercut te geven . . . Het resultaat? Nou dat mag er zijn, een pimpelpaarse plek op mijn kin! Zielig voor Dick . . . die wordt er natuurlijk van verdacht  . . .  Ja hoor Astrid, ik ben weer ontmodderd maar de auto? Helaas, die ziet er nog net zo uit. Het heeft zo weinig nut in onze regio om daar je energie aan te besteden, we wachten gewoon op nog een plensbui!

----------

Maandagmorgen 29 maart. Na een fijn en gezellig weekend vanochtend weer leuk met Wendy en de hondjes gewandeld. Daarbij hebben we allebei onze weekenden weer even herbeleefd! Maura is nu echt een zwangere dame hoor, jeetje wat is haar buikje gevuld! Zij mag van mij nu langzamerhand ook voor 'meer' eten en dat bevalt die dame prima! Vandaag ga ik aan de slag met gekleurde koordjes draaien voor de pupjes! Hebben jullie wel gezien dat ik er gisteravond nog 3 fotobladzijden heb opgezet?

----------

Zondagmorgen 28 maart. Groesbeek. Gistermiddag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt op de Ginkelse heide. Ook NL heeft prachtige gebieden maar (bijna) overal zie je bordjes met wat je niet mag . . . en dan weten jullie wel wat ik bedoel. Daarna zijn we naar Anja en Freek gegaan die een dochter van Julia hebben, Noah, een schat van een hond! We werden weer zo warm en hartelijk ontvangen, geweldig gewoon! Noah heeft een paar weken geleden een hele zware operatie ondergaan. Zij had een zeer snel groeiende kwaadaardige tumor in haar hals. Eigenlijk was dat niet operabel maar de zeer deskundige professor Kirpenstein van de medische faculteit Utrecht zag geen andere mogelijkheid meer. Eerst is zij behandeld (heel simpel gezegd, geïnjecteerd met Holmium, radioactieve bolletjes) en toen dat niet snel het gewenste resultaat gaf besloot hij toch maar te opereren met alle risico's van dien. De operatie is goed gelukt en nu is het afwachten hoe het verder verloopt. Voor dat er met die radioactieve behandeling werd begonnen moest zij gescand worden op uitzaaiingen. Als die gevonden werden kon niet meer behandeld worden.  Momenteel gaat het elke dag beter met haar en we hopen maar één ding, dat dit zich voortzet. Anja en Freek, jullie verdienen werkelijk alle lof voor de uitstekende, verschrikkelijke liefdevolle (en zeer kostbare!) verzorging van dat lieve meisje! De stille nacht hebben we doorgebracht op een plekje in het bos bij een zweefvliegclub. Net weer een heerlijke boswandeling gemaakt en zo druk als het hier nu is, niet te geloven! Van die mountainbikes, wandelaars en hardlopers. Tsjongejonge je moet constant opzij springen voor die mensen! Onze meiden trekken zich nergens iets van aan maar zo af en toe ben ik toch wel bang dat er iemand mijn Mauraatje omver zal fietsen . . . Nee deze weekenddrukte is helemaal niets voor ons, dus direct weer snel naar huis!

----------

Zaterdagochtend 27 maart. We staan in de plaats X bij de familie X voor de deur! Gisteren weer een leuke dag en na de beurs hebben de meiden een lekkere wandeling op de heide gemaakt met ons. Na een hele lekkere maaltijd met veel gezelligheid hebben we de nacht dus hier doorgebracht. Net een soort 'stadswandeling' met een vleugje natuur gemaakt met de meiden, dat is andere koek voor hen (en voor ons ook trouwens!) Jeetje wat zij wij een honden tegen gekomen, zoveel kom ik bij ons in een maand nog niet tegen!  Direct nog even een bakkie koffie halen bij de familie X (leuk hè, al nieuwsgierig geworden waar wij nou toch zijn?) en dan gaan wij weer verder en route!

----------

Vrijdagmorgen 26 maart. Vianen. We staan hier op een typisch stukje van het stadje. Een soort schiereilandje. Het loopt gelukkig dood dus voor de honden weer lekker veilig en leuk . . . om de één of andere reden barst het hier van de konijnen, een uitlaatje van een half uur levert hier pure kwaliteit! Na de koffie gaan wij naar een beurs en na afloop gaan we gezellig op bezoek bij xxx (haha ik let wel op de privacy hoor!) Geen internet hier maar ja, de krabbels moeten natuurlijk wel geschreven worden! Gisteren las ik in het gastenboek ook weer wat leuks van Peter en Marijke, dank jullie wel! Wat een geweldig ras toch hè die Gordons! En Brigitte, meid geniet toch van het mooie weer nog even lekker zonder zo'n lief klein handenbindertje om je heen! Nee hoor Dick plaatst hier geen foto's van mij, dat doe ik zelf! Dick weet totaal niet hoe hij een website moet bouwen . . . En de zonfoto van ons samen? Ja die heb ik met de zelfontspanner gemaakt en je kunt niet zien dat ik mij een versuffing moest rennen en weer heel snel 'zogenaamd' ontspannen moest gaan zitten . , ,

----------

Donderdagochtend 25 maart. Dank voor de leuke reacties op de foto's! Zo zien jullie toch een beetje hoe het dagelijkse leven van ons met de hondjes er uit ziet! Nouuu Agnes, gehalveerd ben ik niet hoor . . . En wat heb ik net weer genoten met de wandeling, wat een weertje! Maura begint toch wel echt een zwangere dame te worden. Zij slaapt thuis wel meer en zij kan zo'n lodderige blik in haar ogen hebben. Soms reageert zij een beetje geïrriteerd op het heftige spelgedrag van Emma! Die raakt er, helaas voor Maura, niet van onder de indruk! Ook eten is een echt item geworden . . . hoe meer hoe beter . . . zij begint 's avonds na onze maaltijd al te zeuren dat zij naar bed wil . . . zij krijgen dan altijd een pensstaafje . . . Ook ben ik begonnen met haar tussentijds een aantal keer extra uit te laten om een plasje te doen. Haar buikje groeit met de dag en ik vrees dat er toch meer puppen gaan komen dan mij lief is . . . Enfin, er zit niets anders op dan het af te wachten . . . Jullie zullen ons nu een paar daagjes missen want wij gaan straks met het campertje op pad om wat leuke dingen te doen en leuke vrienden op te zoeken! Het wordt slechter weer en dat betekent voor ons, hup weg met de camper . . . zo lijkt het wel de laatste tijd . . .

----------

Woensdagochtend 24 maart. Nou, ik heb jullie wel even verwend met 3 bladzijden foto's! Het heeft mij, al met al, wel een paar uurtjes gekost al dat geknutsel! Op de foto zie je Maura, waar zij languit op de grond ligt, haar buikje, dat is de voor de echo geschoren plek. Ik zal nu elke week zo'n foto er op zetten zodat jullie dat pensje zien groeien! Verder heb ik op het moment niets te melden, Dick is met de meisjes aan het wandelen en ik? Grrr de stofzuiger staart mij met een stiekem lachje aan . . .

----------

Dinsdagmorgen 23 maart. En o wat was het zonde dat ik vanochtend geen fototoestel mee had! Midden op een groot groen weiland stonden Maura en Emma oog in oog met 3 reeën! Prachtig, ze stonden gewoon allemaal naar elkaar te kijken! Uiteindelijk werd het natuurlijk spurten! Wij dachten dat Maura het het langste volhield maar het bleek dus gewoon die kleine schattige Emmaatje te zijn! Maura houdt al rekening met haar volle buikje! Zo fijn, ik heb altijd het volste vertrouwen dat de meisjes weer snel terug komen en ben ook nog nooit teleurgesteld in hen! Genietuhhhhh! Ook heb ik gistermiddag nog mooie foto's van hen gemaakt en als vandaag het zonnetje een beetje gaat verdwijnen ga ik wel weer aan de slag!

----------

Maandagochtend 22 maart. Lente! Gisteren hebben we heerlijk in de zon gezeten in de (stenen) tuin, ook weer zo fijn voor de meiden! Ik denk dat direct de bbq spullen uit de vriezer komen . . . Die zitten er nog in van onze vakantie naar Portugal. Maura haar buikje voelt inmiddels behoorlijk gevuld aan! Vanaf morgen gaan wij langzamerhand over op wat meer voer en gaat zij puppybrokjes er door gemengd krijgen. Die bevatten net wat meer bouwstoffen voor een aanstaand moedertje. Ja het begint er nu toch aardig op te lijken . . .

----------

Zondagmorgen 21 maart. Begin van de lente! Nu zou je dat wel zeggen met dat fijne zonnetje maar gisteren was een ander verhaal. Dan ga je met aspirantpuppykopers naar het bos en dat hebben ze (we!) geweten . . . De auto's zaten vast in de bagger . . . Onze zware auto moest met vereende krachten geduwd worden waarbij ik (natuurlijk) op de slimste plaats stond . . . Helemaal besproeid door de bagger, het zat tot in mijn haren! Nee geen foto van gemaakt. Ja, thats life with a Setter . . .

----------

Zaterdagochtend 20 maart. Ja, ik heb hard gewerkt gisteren dat zien jullie wel! Gisteravond ging ik naar bed met vierkante oogjes . . . Ik weet niet of het zo blijft want ik ben niet helemaal tevreden. Eigenlijk houd ik meer van een strakke zakelijke site maar dan heb ik niets meer te knutselen! Het volgende belangrijke; Realiseren jullie je wel dat wij alweer op de helft van de dracht van Maura zitten? Het is onvoorstelbaar zo snel als de tijd gaat. Haar buikje begint ook al wat dikker te worden! Ik zal er vanaf nu foto's van maken zodat het proces aan de buitenkant ook te volgen is. En zoals het leven is, dood en leven liggen dichtbij elkaar. Gisteren hebben Wendy en Remko de moeilijke beslissing moeten nemen om paard Casper naar de paardenhemel te laten gaan. De kwaal, kissing spines, was dusdanig heftig dat hij geen normaal paardenleven zou kunnen leven. Diverse deskundige artsen hebben de foto's beoordeeld en waren unaniem van mening dat dit wel heel ernstig was. Vandaar.

Dan heb ik nog een huishoudelijke vraag aan jullie. Als jullie mijn site openen, komt er dan zo'n vervelende pop-up? Ik heb dit nu van een aantal mensen gehoord, ook bij Dick is dit het geval. Bij mij dus niet, heel gek. Ik heb gewoon een betaalde website en dan wil je deze ongevraagde flauwekul niet . . . grrrrr. Geef mij alsjeblieft even een seintje als dit wel het geval is, cave.canem@chello.nl

----------

Woensdagochtend 24 februari. Wat een mist vanochtend! Muisje heb ik in het bos los gehad maar eenmaal langs de boerenvelden weer aan de lijn. Ik was bang dat zij in de mist zou verdwijnen . . . Het begint zo langzamerhand tot haar Franse hersentjes door te dringen dat zij nu de leader of the doggiepack is . . . Zij wordt in huis steeds vrijer, zij was altijd een beetje onzichtbaar. Bij begroetingen kwam zij als laatste, na de andere meiden. Met eten lag zij altijd op haar eigen plekje. Nu is dat aan het veranderen. Bij begroetingen staat zij nu vooraan, en heeft zij tijdens onze maaltijden het plaatsje van Julia naast de tafel ingenomen . . . Nee er worden geen dieren meer gevoederd tijdens de maaltijden en dat valt haar geloof ik wel wat tegen . . . Maura en Emma hebben zich nog nooit bezig gehouden met rangorde en zijn dat nog steeds niet van plan. Maar Muisje laat zo af en toe op een 'Rottweilerachtige gorgelende' manier merken dat zij nu de hondentouwtjes in haar kleine pootjes heeft . . . Volgens mij lachen Maura en Emma haar gewoon uit om zoveel misbaar! Er komt ook bij dat Muisje schijnzwanger is, toch wonderlijk hoor, een teefje met zoveel testosteron en toch denken dat zij pupjes krijgt! Toen ik gisteren een berichtje van de provider kreeg dat mijn mailbox 'overquota' is keek ik er maar eens naar. Ik werd weer getroffen door al die lieve mails van de afgelopen weken met de mooiste gedichten en de liefste woorden. Ik ga nu mijn mailbox 'opschonen' en probeer iedereen een persoonlijk mailtje te sturen. Ik doe mijn best.

Nog iets. Zoals jullie zien is het topic 'SPOED' weggehaald. Er is een, volgens ons, prima nieuw huisje gevonden voor Donna! Veel succes mensen, Donna en sterkte voor Tanja!

----------

Dinsdagmiddag 23 februari. Later dan gebruikelijk vandaag, Ik ben vanochtend op tijd weggegaan om weer eens heerlijk te aquajoggen. De emoties vielen gisteren reuze mee. Gek gevoel, een blik as, best wel zwaar, wat Juliaatje is. Ook heb ik wat as in een speciaal asbedeltje laten maken. Die doe ik vandaag om mijn nek om nooit meer af te doen. Ik zal er vandaag een foto van maken en hem aan jullie laten zien. Het is 'Pandora-style'. Best vreemd van mezelf, toen ik die blik as mee de kamer in nam had ik het gevoel Julia weer thuis te hebben. Vandaag is Maura dus een week drachtig! Je ziet, ik reken er gewoon helemaal op dat het 'gelukt' is! Ik zal dus weer even een stukje bij de ontwikkeling van de pups in het moederbuikje erbij zetten!

----------

Maandagmorgen 22 februari. Kijk dat is nou nog eens lief . . . mailtjes krijgen dat jullie vinden dat ik niet zeur . . . En de vraag die ik had kunnen verwachten, welke muziek mij dan tot traantjes dwingt. Dat is van Filippa Giordano. Prachtige muziek welke wij ook gedraaid hebben toen Julia ging hemelen. Dick is nu met de meiden de lange wandeling aan het doen. Vanmiddag ga ik weer, we wisselen dit eigenlijk een beetje af voor de broodnodige variatie. Als ik zoals altijd, 's morgens het eerste op sta neem ik altijd Emma mee naar beneden. Maar dat kan zij niet eerder voordat zij Julia en Dick begroet heeft . . . Heel grappig, nog altijd gaat zij met zo'n lieve lage kwispel naar het plaatsje van Julia. Vandaag kan ik de as van ons meisje ophalen, dat zal ook weer traantjes geven. Ik wil de as verstrooien met mijn lieve vriendin Marijke, tijdens een fijne strandwandeling. Genoeg emoties weer voor vandaag?

----------

Zondagmorgen 21 februari. En o wat zitten de traantjes nog hoog. De post bracht gister een lieve kaart van de dierenarts met de namen van alle medewerkers. En als extraatje heeft dokter Martine er zelf nog bij gezet 'voor altijd een speciaal plaatsje . . . ' Ook toen Charlotte mij vroeg of ik Julia nog altijd de liefste vind, terwijl zij nu dood is . . . Ook mooie muziek, nee geen hardrock van Bon Jovi deze keer, is genoeg om mij weer dikke warme tranen  over de wangen te laten stromen. Midden in AH toen een kennisje vertelde van het overlijden van haar geliefde kat . . . Tsjongejonge wat ligt het allemaal nog aan de oppervlakte. En wat fijn dat ik mijn dagboek kan gebruiken om tegen jullie aan te zeuren . . .

----------

Zaterdagochtend 20 februari. Net heb ik weer alle boekjes en artikelen over 'fokken met honden' uit de kast gehaald! En wat heb ik weer zin in een nestje van die kleine schatjes! Vandaag dag 4 van de dracht . . . NEE nog niets van te merken hoor! Zodra ik de eerste tekenen ga zien zal ik jullie hier deelgenoot van maken! Echte zekerheid hebben we pas als er een echo gemaakt is. Dat laten wij doen met 4 weken. Daarvoor zal ik best al wat in de gaten hebben . . . JIPPIE! Hebben jullie de foto's van deze week ook alweer bekeken? Heerlijk hè dat gespeel in de sneeuw! Zoals jullie weten ben ik ook heel gek op de winter dus de honden worden daar dan ook nog enthousiaster van!

----------

Vrijdagmorgen 19 februari. Het was weer dikke pret vanochtend! Charlotte heeft hier geslapen en nog voor zij naar school ging had zij met Emma al een heel spelletjestraject doorlopen! Zo leuk om te zien hoe zo'n meisje van 8 jaar al gepokt en gemazeld is in het honden trainen! Jari, de jonge Oud Duitse herder van hen, heeft net met goed gevolg de cursus bij Gaus gevolgd en Charlotte is al die keren ook mee geweest, heeft ook alle theorielessen meegemaakt! Omdat Emma vorig jaar ook al die lessen gevolgd heeft is het natuurlijk des te leuker, want zij weet precies wat er van haar verlangd wordt. Toen ik Charlotte naar school gebracht had heb ik de twee honden van Wendy opgehaald voor de ochtendwandeling. Muis heeft een geweldig voorbeeld gegeven door krijsend achter een haas aan te gaan en 'mijlenver' weg door de velden sjeesde . . . Maura en Emma uiteraard ook maar die komen snel weer terug. Ik mag vandaag niet mopperen, het heeft een kwartier geduurd voor Muis zich weer bij ons voegde. O ja, gisteren ontdekte ik dat de links op de bladzijde 'foto's niet werkte. Ik was ook van plan om die foto's van 2009 er af te halen maar toen ik deze nog even bekeek vond ik het toch een beetje zonde. Het wordt anders zo kaal hier. Dus heb ik de linkjes weer hersteld en kunnen jullie (nog even?) de foto's van vorig jaar weer bekijken!

----------

Donderdagmorgen 18 februari. En dan rol je direct weer in het normale patroon. En dat, terwijl het camperleven ons toch het allerbeste bevalt. Maar goed, we gaan weer verder. Het was heel frappant om te zien dat Julia's plaatsje niet werd ingenomen door één van de andere meiden! Volgens ons is het toch echt het lekkerste plekje in de camper maar nee hoor, geen van hen gaat er liggen. Wel hebben we gewoon weer een bedje daar gemaakt! Wat wij nog nooit hebben meegemaakt is, dat wij Maura en Muisje uit elkaar 'moeten' houden . . . ze zijn behoorlijk verliefd op elkaar . . . bij het irritante af . . . Het geeft af en toe wel komische situaties, zoals gisteren . . . Dick stond met iemand te praten en had niet in de gaten dat Muisje stond te liften op Maura, geen gezicht! Ik heb er een foto van gemaakt en als ik daar naar kijk moet ik telkens lachen! Ik zal hem op de site plaatsen . . . Ook heb ik gisteravond nog een ontwikkelingsschemaatje gemaakt hoe je het verloop van de dracht kunt zien. Ik zal dat best nog wel veranderen maar wilde gewoon alvast iets er over plaatsen. O ja, de foto van Emma op de Index heb ik gisteren gemaakt en het is geen wazige vlek op die foto maar gewoon damp van haar adem!

----------

Woensdagmorgen 17 februari. Ik heb niet kunnen uploaden want wij hadden geen zin om een netwerkje te zoeken . . . Het is nu op dit moment 11.40 uur en wij rijden via de autobahn weer terug. Het is prachtig winterweer en we hebben genoten. De ochtend wandeling was geweldig! Prachtig zonnetje, steenkoud en veel sneeuw in het bos! We kunnen terug kijken op een paar heel relaxte dagen met de familie Muskat, die altijd zo enorm gastvrij zijn en natuurlijk boffen met het mooie weer! En waar we voor kwamen? De bruiloft, nou daar hoeven wij dus helemaal geen twijfels over te hebben! Het is allemaal 100% goed verlopen en kijken nu lekker weer uit naar de toekomst! Het was heel fijn weer met de camper op stap te zijn alleen dat ene lege plekje moet nog wel even wennen . . .

----------

Dinsdagmorgen 16 februari 11.20 uur. De bruiloft is weer achter de rug en wij zitten bij te komen van het feest . . . Ik zal even bij het begin beginnen.  Gistermorgen vertrokken wij dus al vroeg eerst naar Ermelo en daarna gelijk door naar Duitsland. Onderweg kregen wij al een telefoontje van de dierenarts dat het pg op 11.5 stond, dus heel gunstig. Om een uur of 3 kwamen wij aan in Asslar. Marlon en Maura vonden elkaar gelijk heel erg leuk en speelden weer een geweldig spel! Racen door de tuin en springen met elkaar, heel mooi! Toen wij het tijd vonden voor een kleine pauze en een bakkie kaffee mit küchen gingen wij met het stel naar binnen en voltrok de bruiloft zich om 6 uur. Groot gelijk, buiten veel te koud . . . geklets natuurlijk want die honden merken niets van kou . . . Daarna zijn wij weer teruggegaan, zeg maar gegleden, naar de camperplaats waar wij al meer gestaan hebben. Er ligt hier een dik pak sneeuw en vannacht kwam er nog een pak bij! Heerlijk vroeg naar bed gegaan en lekker geslapen. Vanochtend gingen wij alweer vroeg op pad omdat wij wilden kijken of we nog een 'afterparty' konden houden . . . en dat lukte! De familie Muskat had vanochtend een crematie ( . . . ) en moest op tijd weg. Dat is allemaal helemaal goed uitgekomen! Vanmiddag gaan wij nog een keer naar hen toe om nog wat te drinken en afscheid te nemen. Ik denk dat wij hier vannacht nog blijven staan. Het is hier zo mooi en ik heb vanochtend met de ochtendwandeling weer ouderwets kunnen genieten! Ik voelde mij vanmorgen (nu nog hoor) heerlijk en heb het idee dat ik weer een beetje begin 'terug' te komen. We hebben een supergevoel over de dekking en alles er om heen dus wat willen we nou nog meer op dit moment?

----------

Zondagmorgen 14 februari. Net hebben we samen weer een heerlijke wandeling gemaakt met de meiden.  Genoten van de vrieskou en het nieuwe laagje sneeuw. Het begint behoorlijk te dagen bij Maura . . . een zuchtje wind langs haar achterkantje is genoeg om haar in positie te zetten! Ik geloof dat Muisje het ook zo langzamerhand tijd gaat vinden . . . Morgenochtend weer vroeg op en na het bloed afnemen rijden wij gelijk door naar Duitsland. We wachten dus niet in NL de uitslag af, dat horen we onderweg wel. Dan hebben we in ieder geval ook morgenmiddag tijd voor de bruiloft! Eerlijk gezegd hebben wij wel weer eens zin in een feestje! Ik zal hier zo snel mogelijk vermelden of alles gegaan is zoals we wensen. Morgenochtend dus geen update van de 'Krabbels'. Misschien morgenavond, wij en jullie zien wel, ok?

----------

Zaterdagmorgen 13 februari. En dan open je je websiteprogramma op je laptop en dan kijk je direct in het gezicht van onze Aartje en Juliaatje, dus dan weten jullie het wel. En nu? We count our blessings and life goes on. De foto zal langzamerhand naar beneden zakken in het topic maar in onze gedachten blijven hij en Julia springlevend. Ik hoop wel dat de tranen eens een keer zullen stoppen. Je gaat er zo verlopen van uit zien . . . En wat een lieve reacties, en zoveel! Iedereen mijn (nou ja 'onze' natuurlijk) grote dank. O ja, Brigitte, het was inderdaad van tevoren al bedacht dat Julia op haar vertrouwde plekje naar de  hondenhemel zou vertrekken. Normaal gesproken laten wij dit thuis doen maar aangezien ik absoluut wilde dat één van de mij zeer vertrouwde artsen in Ermelo dat moest doen vonden wij dit een prachtig alternatief! De camper is ook een gewoon huis voor ons en de meiden. De dierenarts is dus bij ons in de lekkere warme camper gekomen en onder de heerlijke tonen van prachtige muziek is zij gaan hemelen. Heel vertrouwd en rustig allemaal.

 En nu wil ik graag weer verder gaan met positieve dingen.

De uitslag van de pg was gisteren nog te laag, 2.9. het moet ongeveer 7 à 8 zijn om naar de bruidgom te vertrekken! Maandagochtend weer bloed prikken. We gaan nu een rustig weekend houden om weer wat bij te tanken. Ik vind de site inmiddels wel een bij elkaar geraapt zootje geworden dus ga ik mij weer bezinnen op verandering.

----------

Ik had even de behoefte om ons vriendje hier te laten zien. Let eens op die geweldige, meestal aanwezige big smile.

Vrijdagmorgen 12 februari. Op de helft van de nare twee dagen.  Gisteren het definitieve afscheid van Juliaatje. Gek is dat toch, telkens als ik de camper in kwam had ik nog hoop dat er tekenen van leven zou zijn. Ik snap dat van mezelf niet. We hebben haar zelf weggebracht en gistermiddag om 3 uur is zij gecremeerd, individueel. Toevallig hebben wij in Swifterbant sinds korte tijd een net dierencrematorium.

Vanochtend weer vroeg op. Om kwart over 7 liepen wij in het bos met de meiden en gingen weer op weg naar Ermelo om bij Maura weer bloed te laten prikken. Over de uitslag worden wij straks gebeld. De camper is bijna in orde en wij verwachten dan ook eigenlijk dat wij vanavond richting Duitsland reizen. Voor de belangstellende onder jullie, en ik weet dat die er zijn, de pg was eergisteren nog bijzonder laag, namelijk 0,9! Ik verwacht vandaag toch wel dat het hoger is, ook gezien het gedrag van Noor . . . Muisje kijkt steeds zo hulpeloos . . .

En dan vanmiddag het afscheid van onze geliefde Aartje. Ik denk zo maar dat het heel druk zal worden. Ook zal het heel emotioneel zijn. Alleen al de gedachten er aan zorgt voor warme tranen.

Of ik morgen kan uploaden weet ik natuurlijk niet. Ik hoop dat de trouwerij toch nog plezierig zal verlopen. We houden de blik op de toekomst.

----------

Donderdagmiddag 11 februari. In vier dagen tijd je allerbeste vriend en je allerliefste hond verliezen. Dat is lood maar dan ook loodzwaar. Vanmiddag wordt onze Juliaatje en morgen onze Aartje gecremeerd.

Gister in het middaguur ben ik bij Juliaatje gaan zitten want zij was nogal onrustig. Op een gegeven moment zag ik dat zij pijn in haar buikje had waarbij haar ogen draaiden. Ik schrok hier heel erg van en vroeg Dick ook even te kijken. We hebben niet geaarzeld en gelijk naar de dierenarts gebeld. We hebben Pumpum in de camper gelegd op haar eigen plekje. Met de camper zijn we naar Ermelo gegaan en daar is zij op haar eigen plekje met alle liefde en zorg omringd om 14.50 heel rustig is ingeslapen.

Vannacht heeft zij ook nog in de camper gelegen en Dick had ook een kaarsje bij haar gezet. Het zag er heel vredig uit.

----------

Woensdagmiddag 10 februari. Toch nog heel plotseling hebben wij vanmiddag om 14.50 uur afscheid van Julia moeten nemen. Tot zover even dit berichtje.

Woensdagmorgen 10 februari. De wekker ging al om half 7 vanochtend. We hadden om half 9 een afspraak in Ermelo bij de dierenarts voor de eerste progesterontest en het eerste onderzoekje. Alles prima met Maura en nu wachten op de uitslag. Julia voelt zich vandaag niet echt top geloof ik. Zij loopt heel moeilijk en wilde ook niet eten. Ook vannacht was zij erg onrustig. Bah. Wat een narigheid toch allemaal. Het emmertje begint aardig vol te raken . . . Vandaag zal ik ook weer wat foto's plaatsen. Ik had uiteraard mijn fototoestelletje weer mee naar de dierenarts.

----------

Dinsdagochtend 9 februari. Is dit de geest van de roedel? Ik eindigde gister met een zinnetje over de situatie van Juliaatje. Ik dacht daar later nog eens over na, gevoelsmens als ik ben. Maar zou het niet kunnen zijn dat Julia ons gewoon op deze manier steunt? Ik denk dat zo maar. Instinctief voelt zij dat er verdriet is en omdat wij zo close met elkaar leven probeert zij hier iets aan te doen. Of ben ik te romantisch? Nou, laat mij dit maar lekker zo denken, het doet zo goed. Zij zoekt heel veel lief contact met ons, wil veel en graag aangehaald worden. En ja hoor, het wordt allemaal goed beloond, dus wordt er in dit huis veel gehuild maar ook heel veel geknuffeld. Gelukkig.

----------

Maandagmorgen 8 februari. Wat een onvoorstelbare lieve reacties, mijn grote dank hiervoor. Dear Janina, you know what I mean. De zondag is verlopen met afwisselend lachen en huilen. Eén van de vele fotoboeken is tevoorschijn gehaald van de ontelbare vakanties die wij samen beleefd hebben. Heerlijke en kostbare herinneringen. De foto hieronder is er eentje van. Ook zij hadden twee Gordon Setters, zusjes van onze honden. Die inmiddels ook in de hondenhemel zijn. Wij gingen dus met een hele crew altijd op vakantie. Ik weet zeker dat ik ook hier een aparte site over ga maken. Dat zal nog even duren want toen maakten wij nog geen digitale foto's dus alles moet gescand en bedacht worden. Herinneringen die nu al kostbaar zijn. Maura is inmiddels op de 7e dag van de loopsheid en woensdag beginnen wij met PG laten testen. Ik denk dat zij zaterdag zal gaan trouwen. Vrijdag a.s. is de crematie van onze lieverd waar ik natuurlijk wel bij wil zijn. Het gaat dus een race tegen de klok worden.

O ja nog even over Juliaatje. Eigenlijk gaat het naar omstandigheden best goed met haar. Zij is erg vrolijk, ook dat is zo ongelofelijk. Zij hampelt op drie pootjes en verder gaat het leven gewoon door voor haar! Zij is momenteel zo goed, dit hebben wij wekenlang al niet zo gezien! 

----------

Zondagochtend 7 februari. Verdriet verdriet verdriet. En dit is nog maar de helft. Hoe dubbel is het leven. Het afscheid en ook deze week begin van nieuw leven. De afscheidsspeech wordt bedacht en ondertussen wordt de camper reisvaardig gemaakt. Ik wil jullie de laatste woorden van Arie tegen ons niet onthouden. 'Sterkte hè'.  Hij bedoelde met de moeilijke beslissing over Juliaatje. Zie het als een eerbetoon en bedenk daarbij hoe belangrijk onze meiden ook voor hem waren. Dit werd gezegd met een strak zuurstofmasker op.

----------

Het is nu half 12 in de ochtend en ik kan nu vertellen dat onze allerliefste Aartje vanochtend om 9.50 uur is overleden.

Zaterdagmorgen 6 februari. Met lieve Arie gaat het snel bergafwaarts. We hebben afscheid van hem genomen. Hij heeft het waarschijnlijk niet gemerkt maar hij heeft van ons een paar dikke kussen gekregen. Niets gemerkt? Ik weet het niet. Je zag aan de apparatuur dat de hartslag op dat moment wel veranderde. Dat wij in en in verdrietig zijn zullen jullie begrijpen. 

----------

Vrijdagmorgen 5 februari. Zoals jullie wel gezien hebben, er wordt een heel goed tehuis voor Donna gezocht. Misschien komt het toch een beetje te weinig uit de verf maar Donna is echt een schat van een hond. Soms heb je er een hond bij die gewoon niet lekker in een groep functioneert, en zij is er zo eentje. Ik hoop dat er iemand bereid is haar liefdevol op te nemen. Hier kan het jammer genoeg niet, dat zou absoluut problemen met Muisje geven. Niets leuks te vertellen vandaag. Direct gaan wij onze lieve vriend Arie even opzoeken, het gaat heel slecht met hem. Hij zal er niets van merken dat wij er zijn maar we verlangen gewoon zo naar hem. En nu kan het nog.

----------

Donderdagmorgen 4 februari. Nee, verder geen schokkende dingen gisteren. Wel heel veel lieve reacties! Heel vervelend is momenteel dat onze gewone huistelefoon kuren heeft. Daar moet gewoon een  nieuwe voor komen. Soms doettie het wel en soms doettie het niet. Maar mobiel zijn we zeker te bereiken. Ik ben nu steeds lekker digitaal aan het knutselen om een vooraankondiging van het huwelijk van Marlon en Maura te maken. Daarbij moet je opletten dat het niet té menselijk gaat worden. Maar ach een grapje maken mag toch wel eens? Het leven is al serieus genoeg momenteel. Inmiddels heb ik ook alle papieren in orde en volgende week beginnen we met Progesteron prikken. Er wordt dan bij Maura door de dierenarts wat bloed afgenomen en na een paar uur weet je hoe hoog het PG gehalte is. Dit laten wij altijd doen omdat je dan heel nauwkeurig kunt bepalen wanneer zij gedekt kan worden. Wij moeten natuurlijk ook rekening houden met de tijd dat wij nog naar Duitsland moeten rijden. Ik denk dat het zo'n beetje het volgende weekend gaat gebeuren. Leuk spannend weer allemaal!

 ----------

Woensdagmorgen 3 februari. Wat gisteren een UP dag? Het is goed afgelopen maar dat is dan wel een dubbeltje op zijn kant geweest en hebben alle beschermengeltjes mee gewerkt. Ik liep met de meiden in het bos en was op de terugweg naar de auto. De drukke weg Lelystad/Swifterbant loopt vlak langs, daar waar de auto geparkeerd staat. Al 17 jaar doe ik dit en heeft nog nooit een probleem gegeven. Toen ik nog in het bos liep zag ik Maura en Emma niet maar hoorde wel een keer geblaf maar dat verontrustte mij niet echt. Iets verder hoorde ik weer geblaf alleen klonk dat wel verder weg. De ongerustheid nam toe bij mij. Daarop hoorde ik auto's toeteren en toen wist ik het zeker. Het kon niet missen of de honden liepen daar op de weg. Het was 4 uur en dan is het vreselijk druk daar met heel veel vrachtverkeer. Onvoorstelbaar wat een paniekgevoel. Ik smeet Muisje in de auto en ondertussen zag ik hen staan, aan de overkant tegenover een stilstaand ree. Gelukkig was er al iemand met een auto op de weg gaan staan, knipperlichten aan en diegene stapte net zijn auto uit om er naar toe te gaan. Ik ren gewoon die drukke weg op en ben er midden op gaan staan al zwaaiend en schreeuwend dat iedereen moest stoppen. Dat gebeurde gelukkig ook. Ik riep de honden en laat zij nou direct naar mij toekomen. Nee, geen riemen mee, geen halsbanden om, NIETS. STOM STOM STOM. Ik greep ze in hun nekvel en heb heel hard geschreeuwd om iedereen te bedanken. Terug bij de auto heb ik eerst even tijd nodig gehad om bij te komen. Toen ik weer op keek zag ik dat de ree een stukje verdop stond te grazen waar geen sneeuw lag . . .  Daarna  ben ik gelijk naar Wendy gereden om mijn verhaal kwijt te kunnen. Wat hebben wij toch een geluk gehad en zonder de medewerking van die automobilisten had het natuurlijk ook faliekant fout gegaan. DANK U WEL IEDEREEN! Nu wij alles eens overdenken is het toch ook wel goed dat de meiden die ree dus echt niet aangeraakt hebben! En ook dat de honden zwart zijn en zij dus tegen dat besneeuwde veld goed afstaken. En ook natuurlijk dat zij direct naar mij toe kwamen op mijn roepen.

En toen kwam gisteravond nog het telefoontje dat onze lieve vriend Arie naar de IC is overgebracht. Vanochtend wilden wij naar hem toe gaan maar net hoorden wij dat hij geïntubeerd wordt en dat is heel naar om te zien en bovendien is hij in  slaap gebracht. Dick is net terug met de meiden en wij zitten al huilend aan de koffie. Dit stukje is dan ook met horten en stoten getikt. Ondertussen probeert Emma ons te vermaken met haar piepbeestjes. Het is jullie wel duidelijk dat er heel veel gehuild is en wordt in huize Zwart.

-------------

Dinsdagochtend 2 februari. Dat het leven uit ups en downs bestaat weten we inmiddels allemaal wel. Maar vandaag weer even een UP dag! Maura is vandaag loops geworden! En dát betekent, volgens berekeningen van Bartje, dat wij zo'n beetje half april pupjes verwachten! Hoera! Eindelijk weer eens een leuk berichtje! Gelijk beginnen dan al die radertjes in onze hoofden weer volop te draaien. Wanneer Progesteron test? Wanneer vertrekken naar Duitsland? Alle papieren beslommeringen regelen. Wanneer zullen dan de pups geboren worden? Mensen die een pupje besteld hebben op de hoogte brengen. Kortom, leuke werkjes te doen! Hebben jullie ook de nieuwste Juliafoto's alweer gezien?

----------

Maandagmorgen 1 februari. En toen kreeg ik dus mijn echte pak sneeuw! Ongelofelijk, wat een massa! We zijn met de meiden vanochtend ons dorp rond gelopen, weer eens wat anders dan het bos! Gisteren heb ik weer eens wat foto's op de site gezet en vandaag zal ik er nog wat van Julia plaatsen. Zij ziet er zo schattig uit met haar turnpakje, vooral die armpjes! Ik krijg zo langzamerhand het vervelende gevoel dat ik mij moet verexcuseren voor het feit dat zij er nog altijd is . . . Maar lieve mensen, zij lijdt echt niet hoor! Het enige is dat zij moeilijk loopt maar verder is zij nog helemaal bij de pinken! Zij is nog altijd geïnteresseerd in haar omgeving en de andere hondenzusjes. Natuurlijk voel ik wel dat mijn hart en mijn verstand in een constant gevecht zijn. En ook weet ik dat de dagen geteld zijn. Maar 'de' grote stap kan ik nog niet maken. Ik heb momenteel zoveel verdriet in mijn lijf, dat ik denk dat ik het nog niet kan 'behappen'. Alleen al het neertikken van deze worden laat mij de hete tranen over de wangen stromen.

----------

Zondagmorgen 31 januari. Wat een verrassing, toch nog sneeuw voor ons! Vannacht was Julia gewoon weer rustig. Wel vond Muisje het om half vier nodig om de resten ree haar lijfje te laten verlaten . . . Gelukkig word ik van elke kik of draai van de meiden wakker dus liep ik om die tijd gezellig buiten! Ja inderdaad, zij slapen alle vier bij ons in de slaapkamer. Daarom staat er bij ons natuurlijk altijd 's nachts een raam open, we verbruiken aardig wat zuurstof met z'n zessen! En omdat ik dat best wel koud vind voor hen, liggen zij in ingepakte benches op de kamer! Julia heeft nog een extra jasje aan . . .

----------

Zaterdagmorgen 30 januari. Vannacht was Julia heel onrustig. Telkens in en uit haar mand, veel liggen soppen aan 'de' plek. Het lopen gaat met de dag slechter. Kan het eigenlijk nog slechter? Kortom, een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg. Gisteren heeft Muisje zich weer 'even' van haar echte Fauvenkant laten zien . . . Dick is haar ongeveer een uur kwijt geweest en toen hij haar weer ontmoette, lag zij met een afgekloven poot van een ree . . . Nee natuurlijk heeft zij geen een reetje gekild maar de restjes zijn wel aantrekkelijk . . . Momenteel ziet het leven er heel vreemd uit voor ons. We zijn erg bezig met de dood maar aan de andere kant ook weer met nieuw leven. Maura is ruim 7 maanden na de vorige loopsheid en elke dag test ik even uit of het er weer aan komt. Een nest met pupjes is ook weer spannend en fijn om naar uit te kijken! Uiteraard kun je alles hier op de voet volgen!

----------

Vrijdag 29 januari. En dan zijn we weer terug en proberen het normale leven weer een beetje op te pakken. En laten we eerlijk zijn, dat lukt natuurlijk niet echt als je in een 112 fase verkeert. Hoe het nou met Juliaatje gaat? Ja, wat moet ik er over zeggen. Ik heb het gevoel dat zij het wel weer fijn vindt om thuis te zijn. Ook zij is weer in het 'gewone' programma gerold. Nou ja, gewoon, zij gaat helemaal niet meer mee en wordt bij de deur uitgelaten. Op het moeilijke lopen na is het verder nog de oude Julia, verbazend gewoon. Zij geniet nog altijd veel respect bij de jongere garde, ook dat is heel schattig om te zien. Zij wordt nu 's avonds en 's morgens de trap opgetild want zij wil en zij moet gewoon bij ons slapen! Toen Dick haar gisteravond mee naar boven nam, en ik al in bed lag, kwam zij eerst controleren of ik wel in bed lag! Even knuffelen en toen was het goed, met een diepe zucht viel zij op haar plaatsje in slaap!  De andere meiden pakken ook direct de draad van het thuisleven weer op. Vanochtend tijdens het ontbijt, vlogen de piepkippen, eenden- etc. alweer over onze bordjes en hoofden. Emma jongleert altijd met die dingen waarbij zij de grootste pret heeft, wij ook trouwens!

----------

Maandag 25 januari. Toch eventjes hier iets over Julia hoewel het op de reissite natuurlijk ook goed te volgen is. Ik heb gewoon het gevoel hier ook iets over haar te moeten schrijven. Toen wij op vakantie gingen was het natuurlijk al niet best met haar. Stoer hebben we tegen elkaar gezegd dat stel dàt, àls, dan kunnen we altijd nog besluiten om haar in Portugal te laten hemelen. Adressenlijst in de bagage. Maar zo werkt het toch niet. Gevoelsmens als ik ben, dat wil ik alleen in mijn eigen land en zeker in een vertrouwde omgeving voor mijn Pumpum. Hoewel het lijkt alsof zij geen of weinig pijn heeft ziet het er niet best uit. Uiteraard krijgt zij de maximale dosis pijnstilling. Zij kan niet meer op haar linkervoorpootje lopen en de tumor groeit terwijl je er naar kijkt. Ook komt er veel vocht uit wat zij telkens zelf weg haalt. Zij ligt werkelijk uren en uren te slapen en geniet er van om in onze directe omgeving te zijn. Zij wil ook steeds maar heel dichtbij met ons, al is het gewoon met haar hoofdje op mijn voet. Zelfs op een kauwbeentje kauwen vindt zij nog fijn! Elke avond voor het slapen gaan krijgen zij altijd een pensstaafje en dat vindt zij helemaal het einde! Tijdens het autorijden gaat zij vlak tussen ons in op de grond liggen waar zij regelmatig gepoezeld wordt door ons! Inmiddels staan mijn ogen op een rare stand, noem het maar gerust de 'huilstand'.