MENU

2016 deel 2
KRABBELSSSSSSSSSS

Dinsdagmorgen 3 januari. Zo eerst even wat achterstallige dingetjes vertellen. De trailer is inderdaad afgelopen maandag verkocht en grappig, niet als paardentrailer maar als een soort verhuisaanhanger!
De mensen die hem gekocht hebben gaan emigreren naar Portugal en hebben daar een huis gekocht met een mega stuk grond voor €23000, compleet met achtergelaten inrichting.
Ja natuurlijk wel veel bagger voor de vuilstort maar ook bijvoorbeeld een grote mooie koelkast, wasmachine en nog meer spul waar zij toch wel wat aan hebben.
Grappig die mensen, van onze leeftijd, hebben gewoon zin om er nog iets van te maken, hebben nog één zoon in NL wonen en de andere zoon woont al in Portugal en is getrouwd met een Portugese.
Mensen hebben hier koffie gedronken en eigenlijk had ik onbeschoft veel belangstelling voor hun stap . . . ja zo zit ik nou eenmaal in elkaar en wil het naadje van de kous weten en een goeie die daar onderuit weet te komen.
Ik heb foto's en een filmpje gezien en, en passant nog alle gezinsleden bewonderd . . .
Het is daar in Portugal, net als in vele landen, een leegloop van de dorpen en de huizen worden gewoon zo achtergelaten met inrichting.
Nee niks voor mij hoor, dus denk nou niet dat wij onze pijlen daarop gaan richten . . .
Verder de nieuwe Posh mand, ik had hem uitgepakt en leg hem neer en daar kwam de eerste nieuwsgierige en dat was Laura, even snuffelen, ging er in, draait een rondje en ja hoor binnen twee minuten gaan liggen en volkomen geaccepteerd! Inmiddels wisselen de dames elkaar af maar eerlijk gezegd moet ik ogen in mijn rug hebben hoor want poppetje heeft wat destructieve neigingen, ik zeg al steeds vergoeilijkend, 'ach zij is in de 35e orale fase' . . . en daar heb ik nog een leuke foto van gemaakt.
En ja ik verga nog steeds van de rugpijn *&^%$
Zeg Miekie je weet toch wel dat ik niet tot het eind van het jaar wacht om weer bij je te komen!

----------

Maandagmorgen 2 januari. Zo, de eerste krabbel van 2017 jekkerde er effe goed in zeg, dat heb ik wel in de gaten gezien de reacties!
Ja logisch hoor, ik las de krabbel net nog even door en schrik toch wel een beetje van mezelf . . .
Nou ja, alles is weer ok hoor met mij . . .
Hoe is het dan gegaan hier?
Allereerst ons poppedijntje, haar eerste jaarwisseling, en ja zij heeft hem ontzettend goed doorstaan, geheel een Engelse setter waardig, slapend, dus zonder angst en beven, de 'keep it cool' houding net zoals onze andere meiden!
Mijn ergernis betreft dus niet de angst van mijn honden, zeker niet en ik vind het nog heel knap van mij, al zeg ik het zelf, dat mijn honden totaal niets van vuurwerk hebben, ondanks mijn enorme afkeer (en binnensmonds gescheld)
Mijn afkeer komt meer doordat ik niet tegen harde geluiden kan, baal van de verstoring van dieren, onze huismerel zat met samen geknepen billetjes onder de tuintafel en dan de verkrachting van het milieu door die vieze kruitdampen en afval op straat. 
Daarbij zijn de knallen zo hard dat ik vrees dat er een moment komt dat mijn honden nog eens écht bang gaan worden.
Om kwart voor tien hebben we hen in de auto gezet, en dat werd begeleid door een harde knal %*&^%, net een paar straten door werd er een grote soort bom tot ontploffing gebracht toen wij er juist langs reden, weer &^%$#
We zijn naar een stuk stil bos gereden en daar een rondje gelopen in het pikkedonker, leuk voor ze!
Om 12 uur ging poppetje wel even bij de achterdeur kijken naar al die lichtflitsen maar bang, nee totaal niet.
Er stond vandaag een ingezonden brief in de Volkskrant van iemand die een goed idee heeft t.a.v. vuurwerk!
Dus eind van het jaar zijn wij niet meer thuis en duiken zeker de laatste paar dagen van 2017 onder, wat en hoe weten wij nog niet.
Nu ga ik even liggen met een cocktailtje want vanmorgen , toen ik de halsband van Emma omdeed, en geen gekke beweging maakte, schoot het gigantisch in mijn rug . . .
Daarbij heb ik een aantal, waaronder een ontzettend lieve mail gekregen, die ik in de loop van de dag ga beantwoorden want ik moet nu eerst even plat!
Verder van mij geen woord meer over vuurwerk.

----------

Zondagmorgen 1 januari. Godzalmebeware maar gelukkig is die K** periode met dat KL******* vuurwerk ook weer voor een jaar voorbij en ik zweer jullie, dit doen wij dus NOOIT meer!
GVD wat s****t ik de pullen van dat simpele middeleeuwse vermaak!
De knallen zijn niet normaal meer maar gewoonweg extreem, WTF kan die zooi nou potjandikkie (haha) niet eens verboden worden?
Eindelijk is het hier zover dat die gore carbidbussen op een aangewezen plek afgestoken mogen worden, zeg maar gewoon gelanceerd, maar het 'gewone' vuurwerk overtreft nu die smerige rotdingen zelfs!
En dan die troep, de gemeente heeft hier het gore lef gehad om ons burgers te vragen of wij mee helpen het op te ruimen!
Laat GVD de vervuiler dit betalen en hef een mega belasting op die troep en bij betrapping op illegale invoer gevangenisstraf!
NEEEEEEEE ik trek dit niet langer!!!!!
Dit is toch helemaal de omgekeerde wereld?
Zo zijn jullie al afgehaakt na mijn tirade?
Goed, zo niet, dan wens ik jullie een gelukkig 2017!

----------

Zaterdagmorgen 31 december. Laatste dag van het jaar alweer, dus deze krabbels verdwijnen dan ook weer naar het archief wat steeds dikker wordt, nou ja digitaal dan.
Er is al een aantal keer gevraagd of ik het niet in boekvorm wil laten uitgeven maar dat is mij net een stapje te ver want wie betaalt er nou voor mijn simpele krabbels . . .
Net krijg ik een berichtje dat mijn Posh hondenmand vanmiddag wordt gebracht. Vroeger had ik er eentje, een sjieke zwarte met goudkleurige letters, gekocht in de tijd dat die dingen nog erg duur waren en dát kennelijk voor mij niet belangrijk was (???? lachuhh)
Nu kreeg ik een mailtje van Witjesverzendhuis dat zij zo'n ding voor een habbekrats verkochten, natuurlijk wel een incourante kleur, een blauwe, maar hij kostte maar €10.00, + €5.00 verzendkosten. De kleur maakt mij nu niet zoveel meer uit, we hebben toch ook een gekleurd blokkenkleed op de vloer liggen.
Ach nu maar eens kijken of mijn verwende schoothondjes het wat vinden om er eens in te liggen en de eerste die dat doet zal ik op een plaatje vereeuwigen!
Op dit moment zijn er mensen bij ons achter om naar de paardentrailer van Wendy te komen kijken, die staat te koop, maar ik zie Dick er half onder liggen onder toeziend oog van de, hopelijk aspirant kopers hmmm . . .
De trailer is gisteren op internet gekomen en er zijn al vele reacties, Wendy gebruikt dat grote zware ding nooit meer en heeft meer aan zo'n kleine veetrailertje.
Prettige jaarwisseling!

----------

Vrijdagmorgen 29 december. Ja hoor heel goed gegaan met Subliem hier, natuurlijk zou ik bijna zeggen.
Goh leuk weer een dagje zo'n schattig Iers meisje in je huis en weer zo vertrouwd. Het deed ons wel verzuchten . . . stel dat wij tóch eens in Zweden gewoond hadden, in een fijn boshuis, jaha dán hadden we het wel geweten hoor!
Maar goed, de dromen weer opzij gezet en de werkelijkheid voor ogen, je wordt ook een dagje ouder en wonen in NL, dus ik denk dat wij nu voor een aantal jaar zeker op onze max zitten.
O god, dat mag ik van Dick niet meer zeggen, dat brul ik namelijk ook al jaren en telkens komt er weer wat bij.
Grappig want ik ken dit ook van andere hondenliefhebbers, zeg maar dogaddicted persons , die zijn net een graadje erger . . .
Vanmorgen weer zo mooi buiten, mist en rijp, prachtige combinatie!
Gisteren ook nog een nieuwe fotobladzijde geplaatst hoor!

----------

Donderdagmorgen 29 december. Vanmorgen om 8.15 uur werd de Ierse setter Subliem hier naar binnen geschoven.
Haar baasje moet voor een dagbehandeling naar het ziekenhuis en zij weten nog niet hoe lang dat gaat duren en aangezien Subliem erg bang voor vuurwerk is, en je het nooit weet deze tijd, is zij een dagje bij ons.
Ik blijf het wonderlijk vinden, zij komt hier naar binnen, de meiden snuffelen een keer aan haar en doen verder net of zij hier woont!
Ja poppetje zag haar voor het eerst hier binnen en vond het heel leuk en dacht echt dat er een speelvriendinnetje voor haar kwam!
Binnen 10 minuten pers ik hen in de auto samen en dat is nogal krapjes want er staat ook een bench voor poppetje in, maar geen onvertogen woord en zelfs geen onvertogen blik naar elkaar!
Eenmaal op de wandelplek aangekomen had ik het gevoel dat oude tijden herleven . . . als een raket spurtte Subliem uit de auto en aangezien het heel erg mistig was, was zij gelijk uit beeld . . .
Het was een complete déjà vu, toen wij 40 jaar geleden in Duitsland woonden met onze Ierse Setters ging het precies hetzelfde en liep ik vaak met alleen twee riemen om mijn nek die mij er aan herinnerde dat ik twee honden had.
Nou nee, echt fijn kan ik dit niet noemen maar ok, honden kunnen helemaal geen kwaad daar waar ik wandel.
Emma keek eerst wel even op van dit race monster maar ging naar hartelust mee doen, de afdeling Engels gaat eigen gang . . .
Onderweg is Subliem ook nog eens 4x in het water gedoken, djieeeee dat doen mijn settertjes niet met die kou!
Thuis aangekomen is het etenstijd, en Subliem vestigde ook daar een record in, in een oogwenk was de bak leeg en dat terwijl ik toch wel wat gewend ben . . .
En nu ligt alles heerlijk te slapen!

----------


Woensdagmorgen 28 december. Hahaha al jaren lang gebruik ik de uitdrukking 'tempo doeloe' verkeerd en eindelijk wijst iemand mij er eens op, dank je Miekie, ik zou het op prijs stellen dat meer mensen mij wezen op een eventueel foutje in mijn krabbels!
Jullie laten mij dus gewoon maar aan modderen of nemen jullie gewoon aan dat ik het wel weet???
Ik bedoelde dus gisteren dat ik een langzaam tempo had bij mijn wandeling en vanmorgen had ik weer stevig de pas er in hoor.
Uhh gisteren hebben wij 4 afleveringen bekeken van Downton Abbey en liggen er nog een aantal CD's klaar en ik weet zeker dat wij ons er vandaag ook weer lekker aan gaan bezondigen en rusten niet eerder voor wij alles gezien hebben!
Eén van de CD's moesten we gisteren ruilen bij de bieb want er zat een kras op en praat mij dan niet van ergernis want hij stond dan weer stil en dan weer stukken overslaan.
Ja en dan ben je in de bieb en komt alweer de verleiding om tóch ook weer boeken te halen en jawel hoor, eentje van Midas Dekkers, de verlossing en gaat simpelweg over poepen, volgens mijn schoondochter een leuk boek voor mij (ohh denkt zij zo over mij?) en de ander kwam Dick mee aan en ik denk zo maar dat dat een echte tearjerker is . . . 'mijn hond mijn redding' geschreven door Julie Barton en is waar gebeurd, zij was ernstig depressief en beschrijft wat haar hond betekende voor haar in deze moeilijke periode.
O ja, om het verhaal nog even compleet te maken, ik heb van Dick gisteren ook het boek 'Judas' gekregen van Astrid Holleeder, gisteren was ik nummer 123 in de bieb als ik het wilde lenen, geen wachten aan dus.
En het is heel nodig dat ik mij ook weer eens over de site ga buigen, nog steeds herfstkleuren, schande.
 
----------

Dinsdagmorgen 27 december. Een hele gezellige dag gehad gisteren en heerlijk gegeten! Ook nog een wandeling gemaakt, tussen de soep en het hoofdgerecht, door het sjieke gedeelte van Bloemendaal en ow wat is het daar mooi met zijn prachtig in kerstsfeer uitgedoste villa's!Uiteindelijk pas vannacht om een uur of 12 weer thuis.
De terugweg over het net geopende stuk nieuwe weg, een gedeelte tussen Haarlem en Amsterdam, grote goden, één en al asfalt, wel mooi hoor, maar zo groots en onherkenbaar.
Net gewandeld in tempo doeloe, ik ben takkenmoe en wil vandaag een rustdag, ja de gewone dingen gaan natuurlijk evengoed door, het is niet anders.

----------

Maandagmorgen 26 december. Gisteren een rustige gezellige en lekkere gourmet waarbij ik nu eens goed opgelet heb dat ik niet te veel eet. Nee niet vanwege mijn lijn maar wel vanwege de onpasselijkheid die ik dan 's nachts moet ervaren met voor de zekerheid een emmer naast mijn bed . . .
Vandaag een rustig begin van de dag maar aan het begin van de middag gaan wij naar Haarlem, altijd stikgezellig, onze zoon en schoondochter zijn geweldige gastheer en -vrouw, maar uiteraard wel veel drukker.
We nemen natuurlijk poppetje mee, die durf ik echt niet meer lang alleen te laten . . . als gezelschap neem ik ook die andere spikkel maar mee want tijdens het eten wil ik ze toch wel even kwijt in de auto en dan is het fijner als het rozenkind er ook bij is.
Ja met dit soort activiteiten is het toch momenteel wel even moeilijk want je wil namelijk ook geen zeikerd gevonden worden met je hondjes altijd . . .
En in 'geen hondengezelschap' vindt men dit al snel en normaal gesproken interesseert mij dat geen ene moer maar ja bij je eigen kroost is het tóch iets anders.

----------

Zondagmorgen 25 december. Fijne kerstdagen voor mijn lezers!
Tja net als altijd, eerst honden wandelen en daarbij vandaag gewoon een rustige dag met zijn tweeën en onze geliefde hondenkinderen.
Eind van de middag komt ons geliefde mensenkind hier om te gourmetten want Charlotte is niet thuis vandaag en morgen zijn we weer samen met ál onze geliefde mensenkinderen.
Nu weer eens even over ons Poppetje.
Heb ik eigenlijk wel eens verteld hoe ongelofelijk lief zij is, en wat een onvoorstelbaar zacht karakter zij heeft, en hoe zij net een tevreden baby is, en hoe lief zij altijd op haar ruggetje rolt met een stukje speelgoed tussen haar pootjes (nou ja wij zeggen handjes) en haar bekkie (nou ja wij zeggen mondje), en dat zij écht nooit lastig is, en dat zij al groter is dan Roosje, en dat zij al meer vacht heeft dan Roosje, en dat zij werkelijk altijd op schoot wil liggen?
Ja dit poppetje is alweer een verrijking van ons leven, net zoals alle andere hondjes die in ons leven zijn gekomen!
Haha flauw stukje hè vandaag, ik heb ook niets anders te babbelen . . . maar ik meen wel alles wat ik gezegd heb!

----------

Zaterdagmorgen 24 december. Daar zit ik dan op een 'schone' vloer, toegegeven het verschil is al groot. Net wat je zegt Wil, zo zijn mannen vaak en de mijne is dus ook geen uitzondering, a. zeggen en dan toch maar b. doen . . .
Heerlijk, ik heb mij er totaal niet mee bemoeit en hem ook niet getroost toen hij zei dat hij het zweet op z'n rug had.
Ook had hij het af en toe moeilijk als er weer een paar settervoetjes over de natte vloer liepen en vooral ook als je hen weg stuurt en zij je aankijken of je je nog wel fris in je bovenkamer voelt! Hoe durft ie . . .
En je tip ga ik zeker uitvoeren hoor Wil!
Nee hoor Ardi, reken er maar op dat ons poppetje voorlopig niet meer zonder ons hoeft en kan, is trouwens ook eigenlijk nooit zo hoor.
Ach ja Marian ook jij weet maar al te goed hoeveel zorg je hondjes je af en toe geven en wat zouden we het makkelijk hebben zónder maar . . . godallejezusss wat zouden we ook veel missen!
Haha dit geldt ook voor Til en Nico, ook die kunnen meepraten over zorgelijke hondse belevenissen!
Toen Dick gisteren met de meiden op de buitenweg liep, kwam hij terecht in een zwerm met muggen en dit had poppetje nog nooit gezien, zij werd er helemaal enthousiast van, zelfs zo erg dat zij omhoog sprong en boven Dick zijn hoofd uit kwam!

----------

Vrijdagmorgen 23 december. Ja hoor prima met het poppetje! We gaan ons maar niet meer afvragen wat er gebeurd is, althans niet meer hardop (!) want je komt er toch niet achter en leven weer ons gewone leven.
Ik zit nu ingeklemd tussen de meubels op de bank met poppetje rechts en Emma links van mij op de bank.
De kamer al gestofzuigd en min of meer ontruimd.
We kregen gisteren ineens het leuke idee om de vloer in de kamer eens gedeeltelijk schoon te maken met zo'n apparaat wat volgens mij in een pathologisch laboratorium gebruikt wordt . . .
Ik dweil al jarenlang met een mop de vloer maar dat is toch niet voldoende dus.
Zo en nu komt Dick net thuis zónder apparaat, hij heeft anders beslist en is naar het bedrijf gegaan die deze marmoleum vloer 10 jaar geleden gelegd heeft en hem beter konden adviseren hoe je in 10 jaar aangekoekt vuil kan verwijderen en daar was ik al bang voor . . .
Ik weet hoe dat gaat, dan worden je dure merkschoonmaakspullen (ha goed scrabblewoord) aangesmeerd en jawel hoor . . .
Nou ik vind het allemaal wel goed hoor, mijn idee was het niet en ik hoef het toch niet te doen!

----------

Donderdag 22 december. Dé grote vraag natuurlijk, hoe is het met poppetje? Nou ik kan jullie helemaal geruststellen, zij is weer 100% de oude, dat was ook al snel trouwens, niets meer aan de hand en leeft zoals altijd haar blije, vrolijke leven! Ook in haar gedrag is er totaal niets veranderd, nergens bang voor oid, wonderlijk hoor.
Natuurlijk zal altijd de hamvraag blijven wat er nou gebeurd is.
Wij hebben verschillende mogelijkheden en kies dus maar uit!
Is zij toch té lang voor het eerst zonder ons geweest? Is zij paniekerig geworden omdat zij er uit moest en niet kon? Had zij overgegeven en wilde het opeten wat Muisje of Emma haar moeilijk maakte omdat zij ook vonden hier recht op te hebben en is dat pittig afgeblaft? Is er een megaknal vuurwerk geweest?
Hoewel het in onze ogen eigenlijk bijna niet mogelijk is, keek ik wel gelijk of zij niet gewond was, het blijven wel dieren en 'the leader of the pack' was afwezig en dan weet je toch niet hoe eventuele conflicten opgelost gaan worden.
Ja zoals je ziet, het kan van alles zijn, maar dat het diepe indruk op haar gemaakt heeft is dus wel duidelijk, op ons ook natuurlijk . . .
Wij vonden dit een regelrechte nachtmerrie.
Weer eens bevestigd dat wij een dierenarts uit duizenden hebben, waar je totaal op kunt vertrouwen, zo kundig, zo adequaat handelen en zo liefdevol, petje af.

----------

Woensdagmorgen 21 december. Ja en daar zit je dan midden in de nacht van dinsdag op woensdag, na een gezellige etentje, bij de dierenarts in Ermelo met Laura aan het infuus . . .
Toen wij gisteravond om half 7 naar de buren gingen, iets verderop in de straat lieten we onze meiden natuurlijk gewoon samen in de kamer achter, niets bijzonders, al doen we dit bijna nooit.
Onze honden liggen nooit in benches (alleen 's nachts op onze slaapkamer) hoewel er eentje in de kamer staat heeft Laura hier nog nooit in gezeten en deze wordt gebruikt als bijzettafel.
Halverwege de avond is Dick nog even gaan luisteren en alles was helemaal stil.
Om een uur of 11 kwamen wij thuis en de honden stonden al achter de deur waarbij ik direct zag dat poppetje met haar hoofd naar beneden stond, en niet echt blij was.
Mijn oog viel meteen op een plas en toen Dick de deur in ging zag hij een drol liggen.
Ik wachtte even bij de deur tot hij het allebei had opgeruimd.
Gelijk observeerde ik poppetje en zag tot mijn grote schrik dat zij heel vreemd mat deed.
Ik liep de kamer in want het eerste wat ik dacht dat zij iets opgegeten had wat niet de bedoeling was en zag een versnipperde reclamefolder liggen, en twee plekken waar kennelijk gespuugd was en ik nog kleine kruimels van brokjes zag.
Laura lag inmiddels helemaal plat op haar zij onder het bureau en terwijl ik even snel naar de wc ging riep Dick dat ik snel moest komen want het leek wel of Laura dood ging!
Ik kwam aangesneld, heb haar overeind geholpen en zij was moeilijk aanspreekbaar.
Even mee naar buiten wat zij niet wilde en gelijk de dierenarts gebeld en moesten direct komen.
Ja dan is Ermelo wel een eind.
Daar aangekomen schrok Martine van poppetje (zei zij ons later . . . ), gelijk groot onderzoek en haar maag was leeg en soepel evenals haar darmen, en bloed afgenomen, hartslag wat heftiger maar niet verontrustend.
Zij voelde steenkoud aan en haar slijmvliezen waren bleek en daarbij had zij koorts, 39.3!
Laura was in shock!
Gelijk aan het infuus en na een paar minuten kwam zij weer wat bij, wat uiteindelijk in een snel tempo verder ging en haar temperatuur weer gedaald tot 38.1, wat goed is.
Bloedwaarden bleken helemaal goed, geen enkele afwijking.
Toen de hele zak met fysiologisch zout er in gegaan was, was zij weer helemaal ok en net als anders, blij en pakte met smaak een brokje aan!
Wat er geweest is en hoe het ontstaan is blijft onduidelijk en daar kunnen we naar gissen met allerlei verschillende opties.
Maar dat er iets gebeurd is wat haar sterk aangegrepen heeft toen wij er niet waren is duidelijk.
Nee voorlopig zal zij niet meer zonder toezicht zijn.
Om een uur of half drie waren weer thuis vannacht en eerlijk gezegd, ik kon niet slapen en was al heel vroeg weer wakker en dan ben je wel erg benieuwd hoe het met haar gaat.
Ja helemaal de oude dus, gewoon gewandeld en heeft, zoals altijd met veel passie haar eten opgegeten!
Mijn god, wanneer komt er eens rust in dit huis?

----------

Dinsdagmorgen 20 december. Mijn hondje schiet niet echt op, dat wordt aanpoten, zeg maar aanvilten vandaag want vanavond hebben we het etentje . . .
Gisteren mijn, nou ja onze dus, tijd verdaan met het kijken naar 3 afleveringen van Downton Abbey, de laatste aflevering die wij bekeken hebben was toevallig een lange kersteditie, zo leuk en toch ook op een bepaalde manier wel spannend (een soort van onschuldig spannend)
Goh, naar mate ik ouder word kan ik toch steeds minder de discipline opbrengen om iets te móeten doen, ja natuurlijk als ik even aan het knutselen ben pakt het mij wel weer hoor.
Maar de rest van die DVD's branden als het ware in de kast.
Ook zo leuk dat het poppetje gelijk al ziet als de film begint, die start namelijk met een kwispelende labrador die je achter op z'n rug ziet, zo komisch dat zij dat dan ook direct in de gaten heeft.
Ook paarden hebben haar grote belangstelling, er liepen paarden van rechts naar links en ja hoor, poppetje ging links naast de tv kijken of zij er daar uit kwamen!
Wat wel toevallig is dat Roos dit ook deed op die leeftijd en de Gordons er nooit belangstelling voor hadden!

----------

Maandagmorgen 19 december. Ja hoor ik geef het toe: ik heb een roodborstjestic.
Vanmorgen tijdens de wandeling heb ik er twee gezien die ik even heb staan observeren, zo schattig, die helder rode borstjes in de zon en dan weten dat het eigenlijk galbakjes zijn die hun eigen soortgenoten vermoorden!
Laatst toen ik met poppetje liep zat er eentje op de grond, rommelend tussen een randje bladeren, gewoon op een meter afstand van mij met poppetje, ik bleef staan en kon hem goed bekijken en hij ons.
Grappig want het was hier achter, een smal pad langs de groenvoorziening tussen de achterkanten van huizen.
Hij hipte daar en vloog naast mij op misschien 75 cm afstand op de schutting op ooghoogte en dan is het zo jammer dat ik geen camera bij mij heb.
Ik kan zo genieten van deze kleine ontmoetingen!
Nog geen spat gedaan aan mijn vilten hondje . . . mijn boek was té spannend om neer te leggen.

----------

Zondagmorgen 18 december. Zo, de apen en beren zijn weer teruggestuurd het bos in en het is weer rustig op de weg, alles weer normaal, zonder weekendingrepen van de da!
Momenteel staat de achterdeur wijd open, ik heb het gevoel dat er in de morgen altijd gelucht moet worden met zoveel levende wezens die maar in- en uit ademen in de kamer.
Dat heeft als nadeel dat het poppetje van alles naar binnen sleept, nu spullen van de paardentrailer die hier achter staat voor reparatie, en vooral dopsleutels, nee dat vind ik niet fijn dus nu de deuren maar weer dicht want anders weet ik het wel, dan komen die apen en beren weer uit het bos.
Dit zijn nou echt van die dingen die jonge honden doen, volwassen honden interesseren zich niet voor dopsleutels!
Vandaag ga ik het naaldvilten weer ter hand nemen om een hondje te vilten, van de week hebben we een etentje en zij hebben een West Highland White Terrier en dat lijkt mij een leuk cadeautje om mee te nemen.
Nee, zij lezen de krabbels niet, geloof ik dan . . .

---------

Zaterdagmorgen 17 december. Zoals jullie weten zie ik regelmatig aapjes en beertjes op de weg, zoals gisteren . . .
Wat wil nou?
Altijd krijgen onze meiden als zij naar bed gaan een kauwstaafje, gewoon om tandjes te poetsen voor het slapen gaan.
Toen eergisteravond Laurentientje kennelijk haar tandenborsteltje te snel doorslikte vloog ik mijn bed uit en grutte in haar Engelse strotje waar ik niets meer kon voelen, behalve dat wat er hoort te zitten.
Borsteltje was al dieper gezakt en gelukkig dacht ik toen, maar net niet helemaal overtuigend genoeg.
Dus toen gistermorgen in de loop van de ochtend het hele ontbijt van poppetje er uit keilde kwamen ze hoor, de apen en beren . . .
En toen hetzelfde gistermiddag nog een keer gebeurde waren en ontelbare apen en beren op de weg.
Bijna al in staat om de dierenarts te bellen won toch mijn gezonde (?) verstand, rustig Yvonne, even nadenken en even nog een dagje afwachten.
Poppetje is gewoon vrolijk, eet graag, poept normaal, dus geen verstopping en nu maar een dagje langer afwachten, de dierenarts kan al een weekendje weg van ons.
Goed ok, na gistermiddag heeft zij niet meer gespuugd en al weer twee maaltijden gegeten, inclusief die van zojuist.
Ben benieuwd hoe het nu verloopt.
Gisteren nog een fotobladzijde gemaakt met Treble en onze onvergetelijke Remko heeft ook weer een plekje gekregen!
Nee, verdrietig zijn we echt niet meer, de leuke en fijne herinneringen aan hem koesteren we, maar als ik zo met die foto's bezig ben zeg ik wel eerlijk dat er wat traantjes vallen . . .
Nee hoor Petri, een paard is geen hond, dus de herkenning bleef uit!

----------

Vrijdagmorgen 16 december. Eindelijk weer eens een ochtend zonder mist! Nee hoor ik ga niet zeuren over het weer maar ja hè . . . I am still waiting . . .
Tegenover ons huis staan 6 rijtjes huizen waarvan er dit jaar 3 zijn verkocht en dus andere bewoners in gekomen en dat is leuk!
En waarom is dit nou zo leuk, nou gewoon omdat het er nu weer vele gezelliger uit ziet, zij hebben allemaal een kerstboom en/of kerstversiering in huis en vooral 's avonds vind ik dat een leuk gezicht!
Vandaag zal ik mij echt buigen over de foto's van Treble (jaha dus met één b) die ik hier zal plaatsen.
Goh wat zijn die meiden blij met haar!
Momenteel schalt hier de prachtige muziek van Electric Light Orchestra door het huis, heerlijk!

----------

Donderdagmorgen 15 december. Vanmorgen weer genoten van de jagende hondjes en dan is het zo grappig om te zien dat Peukje zoveel ontzag voor Emma heeft tijdens de jacht! Zij doet met volle teugen mee en je ziet dat zij constant op Emma let en als Emma 'voorstaat' zie je Peukje afwachten wat er gaat gebeuren.
Emma kan dit voorstaan heel lang volhouden dus 'help' ik af en toe een beetje door een stapje op de begroeiing in de buurt te doen en dan is succes verzekerd!
Kootje ontsnapt dan altijd en kunnen de meisjes even lekker jekkeren!
Nee Jari mag met dit spelletje niet mee doen want die verpest het altijd, dan let zij niet op konijntje maar alleen op de andere honden en juist dát wil ik niet omdat zij ze dan gaat beletten om weg te rennen!
Jari houdt niet van de activiteiten die ander honden ontplooien, dan vindt zij het een rommeltje worden in de roedel want ja zij is een échte Duitser en . . . Ordnung muss sein . . .
O ja nog iets, misschien niet bijzonders maar ik vind van wel, op een weiland waar ik langs liep, zaten 43 zwanen!

----------

Woensdagmorgen 14 december. Alles in het teken van kerstmis. Ja natuurlijk best leuk en ik doe ook mee op mijn manier, dus bescheiden want kleine lampjes branden hier altijd al, dat is een tik van mij.
In zoverre is dat niet anders met kerst.
Langs de schutting in de tuin zit nu zo'n slang met lampjes en jawel het staat best leuk alleen ontbreekt de sneeuw nog want dan lijkt het mij wel kicken hoor en ga we bbqen in de sneeuw en ik weet al wie ik hiervoor ga uitnodigen!
Verder gaat hier alles zo z'n gangetje met dingen die wel belangrijk zijn maar niet om hier neer te zetten.
Direct weer even naar de bieb om nog een stuk of 8 gereserveerde dvd's op te halen van Downton Abbey, een serie, die er eerst wat moeilijk doorheen kwam bij ons, vanwege onze grote voorliefde voor de Zweedse crimi's, maar nu ons wel te pakken heeft!
Ja ik moet wel zeggen dat wij voor de échte spanning er nog regelmatig even een Zweed, dus een Wallander, tussendoor gooien hoor . . .
Wat een genot, lekker vroeg donker en 's avonds met de hondjes op schoot een serie volgen, heerlijk!

----------

Dinsdagmorgen 13 december. Ach wat een leuke reacties op mijn krabbeltje van gisteren!
Namens Wendy heel erg bedankt, zij vindt het heel lief van jullie!
Ja het is ook eigenlijk wel een heel aparte belevenis natuurlijk en de herinnering aan Remko ook weer springlevend!
Vandaag is Emma weer ernstig uit haar Schotse plaat gegaan en, zeker één konijntje heeft gerend voor zijn leven, althans dat denkt kootje natuurlijk.
Emma vindt het heel leuk om 'voor te staan',  daar is zij ook voor gefokt maar het achteraan rennen vindt zij ook wel spannend en hem pakken komt totaal niet in haar woordenboekje voor!
Ik heb ook weer een fotobladzijde gemaakt en ben nog bezig met de foto's van het teruggekeerde paardje Trebble, dus die komen nog.

----------

Maandagmorgen 12 december. Vandaag is Laura alweer 9 maanden!
Aan één kant natuurlijk makkelijk, een pup is veel werk, maar aan de andere kant gaat het toch echt veel te snel.
Ik kijk dan foto's van het afgelopen jaar en zie een vertederend wit puppekind en dan smelt ik alweer, beeld- maar dan ook beeldschoon!
Gisteren eigenlijk een gekke dag en vooral voor Wendy en Charlotte heel veel emotie.
Normaal gesproken vertel ik niet zo veel over hun privéleven maar dit is wel een leuk verhaaltje!
Jaren geleden hadden zij, toen Remko ook nog leefde, een erg schattig paardje, Trebble een pony en een slag groter dan de minipaardjes die zij nu hebben.
Uiteindelijk is zij verkocht toen Charlotte er te groot voor werd, iets wat toen met veel tranen gepaard ging maar zij hadden toen nog geen eigen stal en stond in pension, en dat is zeer prijzig.
Remko overleed in 2012 en Trebble bleef de gemoederen bezig houden op de achtergrond, evenals Remko hoor!
Vorig jaar begon de speurtocht naar het paardje want zij wilden toch wel heel graag weten hoe het met haar was.
Na enorm lang zoeken en informeren via internet en telefonisch kwamen zij er afgelopen week achter en het toeval wilde dat zij te koop stond . . .
Ja toen begonnen wij natuurlijk al wat te voelen en werden wij er op de Winner zaterdag j.l. mee geconfronteerd . . .
De vraagprijs was veel te hoog voor Wendy, het was twee maal meer dan zij er ooit voor betaald had, dus geen denken aan en ook wij wilden niet mee doen met dit grapje.
Zaterdagavond kwam Wendy plotseling thuis in opgewonden toestand . . . eigenaresse van Trebble had gebeld en zij mocht haar komen ophalen voor de prijs die zij er destijds voor betaald had, (zij vond een goed tehuis veel belangrijker dan geld (en hier aan herken je dus de échte dierenliefhebber!) . . .
Toen kwamen wij er niet meer onderuit, de privébank van lening werd in werking gezet en gisteren is Wendy met Dick het paardje gaan halen!
Ik kan niet uitleggen tot hoe hoog hier de emoties gestegen waren en Charlotte wist nog nergens van, die was het weekend weg!
Toen zij gisteravond dan ook in de stal kwam brak zij bijna in stukjes . . . sprakeloos en daarna huilen.
Wat zijn wij toch een verschrikkelijke 'dierenmensen', bijna niet meer normaal denk ik wel eens.
Ach het is niet schadelijk en je doet er niemand pijn mee!

----------

Zondagmorgen 11 december. Eerst even chronologisch bijpraten. Vrijdag was het weer stikgezellig met Joke en Anne, ja zoals altijd! Onze honden bekijken elkaar niet eens, zo gewoon vinden zij het.
En gisteren, de fokker Eddy van Poppetje, had met haar moeder Tina ingeschreven op de show. Wij vonden het leuk om elkaar weer eens te zien en hadden poppetje mee zodat hij haar live kon zien. 
Dus zijn wij op tijd opgestaan, Dick is zelfs eerst nog een rondje bos met de meiden gaan doen, en hebben uiteindelijk alle hondjes maar in de auto gezet, zij stonden zo zielig achter de deur te wachten en nerveus te zijn . . .
Bij de RAI aangekomen, een enorme drukte en moesten wij ondergronds de parkeergarage in, zo zeg, een complete parkeerstad onder de grond! (let wel, dit zijn woorden van een inmiddels totaal niet stadse vrouw meer)
Wij hadden per mail al tickets besteld en ook twee voor bezoekende honden omdat wij Roos en Laura mee naar binnen wilden nemen. Dit hoef ik niet te doen met Emma en Muis want die vinden er geen klap aan.
Ja en dan kom je talloze mensen tegen uit the past . . . zó leuk!
Honden heb ik amper bekeken en des te meer mensen  gesproken, en ook grappig dat zij vaak, net als ik, met ongeveer dezelfde instelling, allemaal het show fanatisme (uh heb ík dat ooit gehad?) achter ons gelaten hebben en het sociale aspect belangrijker zijn gaan vinden!
Gezellig gebabbeld, koffie gedronken met Eddy en inderdaad heeft mamma Tina de 'Winster 2017' titel gehaald! 
Om een uur of één in de middag zijn we weer vertrokken en was ik aan het eind van mijn latijn, al die drukte, al dat lawaai en al dat gebabbel, om al snel in een vette file op de A6 te belanden . . .
Vlak bij huis gestopt en de hondjes nog even uitgelaten en eenmaal thuis, lekker kacheltje aan, een beker choco en naar een Wallandertje gekeken!
Nee Peter ik kan gerust neer tikken dat er zo maar ingebroken kan worden want wij hebben namelijk niets wat volgens mij dieven hebben willen, geen geld, geen zilver en geen kostbaarheden!
Ja toch wel kostbaarheden, maar die liggen lekker te snurken bij ons op de slaapkamer en als zij die willen pikken worden we echt wel wakker hoor, en dan kunnen ze een zware honkbalknuppel in hun gore nekkies verwachten . . .

----------

Zaterdagmorgen 10 december. Sorry, vanmorgen al om 8 uur het huis verlaten om naar de Winner te gaan, die grote hondententoonstelling in de RAI in Amsterdam.
Morgen weer een échte krabbel!

----------

Vrijdagmorgen 9 december. Net gewandeld en het is een lekkere grijze dag, ja vind ik ook leuk! Kaarsjes zijn al aan en straks komen gezellig Joke en Anne hier lunchen en daarna wandelen, leuke dag dus weer!
Gisteren heb ik wel gelachen hoor om het filmpje en vooral de reacties op het niet plaatsen hier . . .
Eerlijk, het is mij niet gelukt en sterker nog, mijn telefoon is compleet van slag en wat ik gedaan heb weet ik echt niet.
De hele week wilde ik ook al iets 'opzienbarends' vertellen, uh beetje overdreven hoor.
Maar goed, van de week toen het nog vroor.
Wendy had een slechte accu en moest 's morgens al om 5 uur weg en was bang dat haar auto niet zou starten.
Zij besloot haar auto hier op de oprit te zetten zodat hij 's nachts veilig aan de stroom kon staan alleen vond zij het voor ons een beetje lastig omdat wij dan wakker zouden worden en de honden ook en die misschien zouden blaffen.
Ach ja, vinden wij niet echt leuk maar die houden dan na een paar minuten wel stil.
Het belangrijkste is dat zij zonder gedoe naar haar werk kan gaan.
Zo gezegd zo gedaan. Het enige wat zij moest doen  was ons huis binnen gaan en de stekker uit het stopcontact halen.
Toen wij die morgen uit bed kwamen verbaasde het ons dat zij kennelijk niet naar haar werk vertrokken was . . . dachten wij.
Eenmaal beneden zagen wij dat haar auto weg was en de stroomkabel keurig opgerold lag en uit het stopcontact was.
Wij waren totaal flabbergasted.
Waarom hebben wij dat niet gehoord?
Waarom hebben de honden niet geblaft?
Toen kwam het appje, ja hoor alles was goed gegaan, en zij hoorde een enorm gesnurk van boven . . .
Grote goden, je kunt hier dus kennelijk gewoon naar binnen zonder dat wij iets horen en zonder dat de dames aanslaan . . .
Nou ja met onze slaap zit het dus wel goed en we hebben geen slaappilletjes nodig en de honden ook niet!

----------

Donderdagmorgen 8 december. Net gewandeld en nu heeft poppetje volledig de gekkeritis met een bot en waar haalt zij de energie vandaan?
Scheuren door het huis en over de meubels, wat een grap, ja onze spullen kunnen daar wel tegen hoor en wij ook!
Ik heb getracht een filmpje te maken wat ik nog nooit gedaan heb en nouuu dat is lachen zeg
Net kijk ik hem even maar kennelijk wist ik de uitknop niet te vinden en daarbij is het met muziek want ik zit in de sixties en dat is ook mooi te horen!
Nu nog eens even kijken hoe ik dat ga plaatsen en eerst eens even een stuk afhakken wat zwart is, ik had van ellende mijn telefoon maar dicht gedaan in de hoop dat het opnemen zou stoppen, niet dus!
Nog aardig wat te leren dus.
Verder ach, soms lezen jullie iets wat onbegrijpelijk lijkt maar dan is dat een antwoordje bestemd voor één persoon en die weet wat ik bedoel!
Zo poppetje is weer in slaap gevallen . . .
Fotobladzijde 1 van december geplaatst!

----------

Woensdagmiddag 7 december. Niets aan de hand hoor, maar vanmorgen na het wandelen met de meisjes lag mijn prioriteit eventjes ergens anders. Net naar de drukker geweest om mijn testkaart te bekijken en ow wat zijn ze daar altijd gezellig en klantvriendelijk, maar niet heus.
Nee gisteren konden ze niet even één kaartje snel afdrukken hoor, geen tijd, net dus weer naar Dronten en jawel kaartje is mooi maar ja, geen tijd nu om te drukken, dus vrijdag ophalen.
Ach ja, het zal wel druk zijn, ik heb er nog nooit iemand gezien maar ja hè.
Dank je voor je beriggie Cilia, gelukkig alles ok!
Ja ons poppetje is gewoon een lekkere speelse jonge hond maar om nou te zeggen 'druk' en of 'vervelend zo af en toe', nee eerlijk gezegd niet.
En misschien ben ik wel een aparte maar 'puberaal' gedrag staat niet in mijn hondenwoordenboek, dat is in mijn ogen antropomorf . . .
Uhh Dikke van Dale . . .
Het moet mij van het hart maar allereerst heb ik dus ABSOLUUT GEEN voorkeur voor een Engelse óf Gordon setter maar wel zijn er duidelijke verschillen hoor en soms is het één makkelijker of aantrekkelijker en soms het andere!
En ja dan zie ik die foto's van het mooi opgroeiende Milaatje en huppakee val ik weer in zwijm . . .
O ja, ik ben niet links en ik ben niet rechts, laten we zeggen, ik loop keurig aan de rechterkant van de weg 

-----------

Dinsdagmorgen 6 december. Zo feest 1 is ook weer achter de rug, nou ja wij 'vieren' die dag altijd gewoon met een kaasfondue hoor, ook lekker en leuk!
Straks ga ik even naar het copycenter om mijn net ontworpen kerstkaart te laten proef afdrukken. Ik heb mijn best weer gedaan en vind dat ontwerpen gewoon heel leuk om te doen en ga er in mijn volgende leven mijn beroep van maken
Ook fotograferen staat bij mij op een heel hoog plan maar daar hoef je je beroep niet van te maken, valt geen droog brood mee te verdienen en iedereen fotografeert tegenwoordig!
En honden zijn ook nog een hobby jaja, maar ook daar word je niet rijk van en zeker niet op de manier waarop wij het voor elkaar boksen . . . daar moet je voor in een oostblokland wonen en een lage moraal bezitten.

----------

Maandagmorgen 5 december. Ha vrieskistjesweer! En daar gingen ze dan, in een slakkengangetje achter elkaar aan waggelend, witte rook uit de uitlaatjes (vrede in de wereld?) en met bevroren raampjes . . .
Nee hoor, ik rij echt niet met bevroren ramen want ons vrieskistje krijgt 's nachts gewoon een dekentje om zijn raampje!
Goh wat was het heerlijk en heb ik in ons afgestukte bos gewandeld wat nu makkelijk ging omdat alles bevroren is en ja ik heb écht genoten.
Fototoestel mee en dat is niet makkelijk met handschoenen aan, en waar zijn nou toch mijn vingerloze handschoenen gebleven?
Muisje aan de rollijn maar ok, ik heb toch wel foto's gemaakt en ga ze nu even kijken.
Ik moet opschieten want ik moet zo even bij de huisarts een vlekje laten wegwerken en heb nog een half uur.

----------

Zondagmorgen 4 december. Ach toen ik gisteravond een poppetjesrondje deed huppelde er plotseling een egeltje voor ons uit en poppetje was sprakeloos maar ik ook eigenlijk. Egeltjes horen volgens mij nu in winterslaap te zijn en deze was denk ik ook nog geen 500 gram, als die de winter dan maar overleefd, want dit gewicht schijnt cruciaal te zijn.
Bij Wendy op de stal is de egel verdwenen en misschien heeft hij een ander stiekem plaatsje daar gevonden, gek want waar hij zat was het veilig en warm, volgens ons mensen dan natuurlijk.
En wat ziet het er buiten op veel plekken weer sprookjesachtig uit, met die rijp en al die spinnenwebben, een feestje om met honden te wandelen!
Nog even over ons schattige poppetje, zij heeft een gekke gewoonte ontwikkeld, zij pikt altijd aardappelmesjes uit de afwasmachine en het nog gekkere is dat Roosje dit vroeger ook deed!
Waar komt zoiets nou toch vandaan zou je zeggen?
Hmm er zijn zoveel dingen die je niet echt kunt plaatsen zullen we maar zeggen.

----------

Zaterdagmorgen 3 december. Wel makkelijk, deze tijd van het jaar kom je eigenlijk nooit iemand tegen tijdens de wandelingen, geen wandelaars en zelfs geen bejaarde elektrieke fietsers, wel heel soms een trimmer.
Gisteren toen Wendy en Dick samen wandelden raakten Muisje en Jari slaags . . . zij moesten uit elkaar geplukt worden . . .
Gelukkig is alles zonder schade verlopen. Wat de trigger was weten zij niet, zij liepen te kletsen en het gebeurde achter hen.
Dit zijn gewoon heel vervelende situaties die voor grote ellende kunnen zorgen als je niet snel en adequaat optreedt.
Muisje was voor de rest van de dag helemaal stram is is bijna niet opgestaan en voor de zekerheid had ik haar maar een pijnstiller gegeven.
Vanmorgen was alles weer ok en heb ik haar weer mee genomen met de wandeling.
Nee niet fijn.

----------

Vrijdagmorgen 2 december. Grappig, toen ik vanmorgen met poppetje wandelde liep ik achter sinterklaas en de ZWARTE (!) pieten, (in ons dorp doen we niet aan moderne roetpieten oid) begeleidt door een politie auto.
Dan herleven toch oude tijden weer even, juichende kinderen bij de school, schattig die kleintjes en toen ik een stukje verder liep en bij de volgende school aan kwam was daar ook een sinterklaas, ach zeker een hulpsinterklaas . . .
Wij zijn nooit zo sinterklaasvierderig geweest omdat wij 6 jaar in Duitsland gewoond hebben en daar de gewoonte kerstvieren aangenomen en gehouden hebben.
Maakt ook niet uit, het kost allemaal (teveel) geld.
Maar zoals iedereen nu wel weet, dat 'oud en nieuw' vind ik verschrikkelijk, maar het is niet anders, dat had ik als kind al. 
Ja Son, mooie tijden hè en leuk dat ik je zo'n plezier heb gedaan met mijn foto's over Schotland!
Gisteren weer twee fotobladzijden geplaatst met mijn hondenkinderen in een gewone thuissetting.

----------

Donderdagmorgen 1 december. De maand waarvan ik altijd blij ben als het weer voorbij is . . . 
Goed, vanmorgen maar weer eens gewandeld op een plek waar zij weer windmolens gaan plaatsen, ja wel 65 stuks!
Ik snap er echt geen reet meer van, die dingen schijnen veel meer te kosten dan zij opleveren en toch plempen ze het landschap er maar mee vol.
En ons maar voorliegen met het idee dat er weer zoveel duizend huishoudens hun elektriciteit van gaan krijgen.
Lachuhh in de 24 jaar dat wij hier in Flevoland wonen heb ik ze zien komen van 0 tot inmiddels???
Als ik op een bepaald punt met mijn wandeling even stil ga staan en 360 graden draai, tel ik er sowieso al 123, en mijn stroomrekening is nog nooit omlaag gegaan terwijl wij steeds zuiniger gaan doen!
Ja, die boeren hier zijn de spekkopers in het geheel!
Gistermiddag kwamen er onverwachts vrienden langs die gezellig zijn gebleven (en kon ik niet mijn fotobladzijde afmaken) en hier gegeten hebben. Men moet altijd lachen als zij zien hoe ik hier eten sta te koken, met 3 honden languit liggend op de grond in de keuken en vinden het dan verbazend dat ik nog nooit op een hond gestapt ben!
Haha vind ik eigenlijk ook wel hoor, en ik kan ook niet beloven dat het nooit zal gebeuren!

----------

Woensdagmorgen 30 november. Nog even genieten van het vrieskistjes weer, het is ook zo maar weer voorbij.
Onze ijsbaan ligt er opgespoten bij en wacht op betere tijden, maar helaas is dat niet meer aan mij besteed, jammer want vroeger kon ik heel goed schaatsen en dat had ik dus gewoon bij moeten houden.
Ongewild ook wel een beetje confronterend: ik ging voorzichtig met poppetje proberen aan de fiets, sloeg een paar opvoedingsstapjes over en viel met de fiets en poppetje? Nou die vroeg zich met recht af wat ik nou ging doen midden op de straat want de luie stoel thuis is toch wel wat comfortabeler.
Het ontlokte Dick de uitspraak dat ik op mijn leeftijd toch een beetje op moet gaan letten want een gebroken heupje is nou niet echt leuk te noemen en daar zit hij niet op te wachten . . . Let vooral even op de intonatie van dat schuin getikte woordje!
GRRRRRRRR
Gisteren nog wel wat leuke foto's gemaakt van de meiden en jawel als ik tijd heb vandaag . . .

----------

Dinsdagmorgen 29 november. YESSSSSSS mijn weertje vandaag, heerlijk, wat een fijn weer en zo mooi buiten!
Net toen wij gingen wandelen kwam de zon op en toverde alles in een prachtig licht, over de bevroren velden heen en scheen op de bomen waar nog wel wat herfstbladeren aan hangen, dit is dus echt een cadeau voor mij!
Emma is altijd een echte graadmeter voor plezier, zij straalt het helemaal uit, rent en dolt als een pup, komt lachend aan met springende oren, kortom, hét ultieme voorbeeld van een gelukkige hond!
Toen wij gisteravond in bed stapten voelden wij de vrieskou en de overmaat aan zuurstof aan het buiten gedroogde dekbedhoes hangen!
Haha dát verbeelden wij ons namelijk altijd, misschien is dat helemaal niet zo hoor, maar toch, ook dat is weer fijn!
De meiden hebben weer compleet ingepakte slaapplekjes bij ons op de slaapkamer en als je 's morgens hun 'gordijntjes' open doet voel je de warmte van hun lijfjes!

----------

Maandagmorgen 28 november. Na een heel gezellig maar ook heel druk weekend vandaag maar eens even piano-aan. Natuurlijk gaan de dagelijkse dingen gewoon door. Vooral vandaag eigenlijk, het is zulk mooi droog en fris weer dan is het voor mij tijd om de dekbedden naar buiten te knallen.
Neem ook de gewone honden wandelingen én verzorging er bij én je boodschappen én het eten koken, nou dan heb je toch al genoeg op je  bordje en komt van écht luieren toch niets, uh ik weet eigenlijk niet eens wat dat is, maar wel heb ik het wel eens in een boek gelezen . . .
Goed voor mij bestaat een luie dag eigenlijk uit het 'niets moeten'.
Dus ga ik nu hup in de benen en de dingen doen die ik van plan ben cq was.

----------

Zondagmorgen 27 november. Gisteren een stikgezellige dag gehad en met prachtige weer gewandeld over het strand en door de duinen weer terug.
Daarna gezellig met onze 'gastheer en mevrouw' mee naar huis, koffie gedronken en de heer des huizes had een heerlijk maal gekookt!
Haha nu ik het overlees klinkt het zo afstandelijk maar we kennen elkaar al jaren hoor en ook Joke en Anne waren er bij, een goed gezelschap dus met elkaar! Samen hebben we met elkaar 9 honden alleen hadden wij nu Muisje thuis gelaten, daar ontfermde Wendy zich over.
Wat mij wel altijd opvalt dat er dan ook zoveel opdringerige reuen op het strand zijn, altijd dat overdreven gesnuffel aan die achterkant van teefjes, bah, dat vind ik zo irritant. Ik denk dat er op zo'n mooie weekenddag ook veel honden zijn die door de week niet veel wandelingen maken en dan ook compleet uit hun plaat gaan als zij zoveel andere honden zien en vooral teefjes dan.
Vandaag gaan we ook weer de hort op, maar dan zonder honden en alleen poppetje behoort tot de uitverkorene, die gaat mee op visite bij een jarige kleindochter.

----------

Zaterdagmorgen 26 november. Zo op deze mistige ochtend al vroeg de honden 'gedaan'. Dick moest al op tijd weg voor zijn praktijkles 'fruitbomen snoeien'. En dan merk je maar weer hoe lastig het is en wat iets organisatie vereist als je samen een auto deelt.
De hondenronde was een beetje kort want straks, in het middaguur, gaan wij naar Noordwijk waar wij een strandwandel- en babbel afspraak hebben en dan gaan de meiden dus weer mee.
Gistermiddag ben ik voor het eerst in Bataviastad geweest, ja soms moet je wel eens wat kleding kopen, getverdemme dat is not my piece of cake . . .
Dat outletgeneuzel is er al sinds 2001 en dan kun je wel nagaan hoe het ons interesseert . . .
Toegegeven, best aardig en ook wat kleding gekocht en daarna weer lekker naar huis, kacheltje aan, hondjes op schoot en een beker chocomel in de hand (oplettuhh)
En ja hoor, gisteravond nog een paar fotobladzijden gemaakt!

----------

Vrijdagmorgen 25 november. HA zo, dat gaat er een beetje op lijken, een pittig noordoostenwindje, heerlijk! Nog steeds heb ik geen handschoenen aan en na het wandelen nog gewoon warme handen. Ja ik weet het zeker, ik ben gemaakt voor Scandinavische temperaturen!
En met mij, mijn hondenkinderen ook, zij doen dansend de wandelingen, vooral Emma!
Gistermiddag heeft Wendy buiten foto's gemaakt maar jammer genoeg veel mislukt, gewoon vaag. Als je veel gaat inzoomen moet je een vaste hand hebben of een statief gebruiken, en met een hond aan de lijn er bij gaan die dingen niet echt handig . . . ik weet er alles van.
Toch jammer want de foto's met Emma leken heel mooi op het kleine schermpje.
De meisjes zijn gistermiddag namelijk weer getrimd, wel moet ik nog de finishing touch doen en daar komt het bij mij vaak niet van . . .
Goed ok, van poppetje zijn er toch wel een aantal leuke plaatjes met de paardjes en jawel, eens zal ik ze hier neerzetten.
Oeps Miekie, sorry nog niet gedaan . . .

----------

Donderdagmorgen 24 november. Ik zal het eerlijk zeggen . . . mijn honden moeten nodig getrimd worden en daarom de laatste tijd niet zoveel foto's gemaakt!
Maar goed, gisteren heb ik Laura gefatsoeneerd (ja hoor, het minste werk!) en wat heeft zij dan weer een keurig bekkie.
Zo grappig, de trimtafel staat bij ons in de keuken, tegen het aanrecht. Dat is een plek waar ik nou eenmaal veel in de buurt ben en dat weet poppetje!
Regelmatig komt zij de keuken in en gaat tegen de trimtafel opstaan want ach gossie, zij vindt het zo heerlijk om geborsteld en  getutteld te worden.
Laat het nou heel goed uitkomen dat ik dat ook vind, dus wordt zij heel vaak beloond voor het tegen de trimtafel op staan!
En even getrimd zijn betekent dus ook weer veel foto's, dus ben ik mij gisteren weer te buiten gegaan aan poppetje . . .
Resultaten hoop ik vandaag te laten zien . . .

----------

Woensdagmorgen 23 november. Bedankt voor de leuke reacties op mijn Schotlandfoto's! Wat let je Linda om eens de oversteek te maken? Ook wij stonden daar altijd 'wild!'
Ja Joke, ook Schotland is een kolfje naar onze Scandinavische hand hoor, net zo mooi!
Gisteren de tuin keurig opgeruimd en ook bladeren laten liggen want daar rommelen de vogels zo graag tussen op zoek naar insecten, dus moeten we het niet te steriel maken daar.
Verder heb ik vandaag eigenlijk niet zo veel te babbelen, wel dat ik nodig weer eens een foto update van onze meiden moet maken . . . daar maakte Wendy mij op attent!
Vooral dat poppetje groeit uit tot een beeldschoon meisje met een prachtige vacht!

----------

Dinsdagmorgen 22 november. Het grote bladeren opruimen is weer begonnen. Zelf hebben wij natuurlijk inmiddels ook wat bomen achter (leilindes) maar die van de buren staan ook vlak langs onze schutting en die zijn zeer bladrijk.
Geen probleem hoor, sterker nog, ik vind ze heel erg mooi zelfs en zou ze niet willen missen!
Dus hier geen klusje voor de 'rijdende rechter!'.
Dat betekent wel een zooi bladeren en gisteren heb ik al een deel opgeruimd en straks ga ik verder.
Vind ik altijd zo gezellig, hondjes helpen ook mee . . . van de wal in de sloot hoor want poppetje vindt het een leuke sport om de bladeren die ik net in de emmer gekieperd heb er weer uit te vissen!
Momenteel waait het wat achter en dat geeft een extra dimensie voor de meiden!
En dan begint nu het grote afwachten . . . nee niet op sinterklaas met z'n ZWARTE pieten maar wel op de winter!
HAAAA nieuwe Schotlandfoto's geplaatst! Klik HIER
----------

Maandagmorgen 21 november. Nee dit vind ik niet leuk hoor, ik vond het zelfs wat warmig toen ik buiten kwam!
En dan in Braemar, waar ik een week geleden nog was, daar is het pas echt winter nu en was ik kennelijk een week te vroeg . . .
Grappig, ik wilde het nieuwe boek van Astrid Holleeder, Judas, bestellen in de bieb en blijk ik nr. 79 op de wachtlijst te zijn!
Even snel over de duim uitgerekend, dan ben ik pas over een jaar of 5 aan de beurt om het te lenen.
Vooruit dan maar op mijn kerstverlanglijstje.
Gistermiddag waren kinderen en kleinkinderen weer hier en ik voel mij steeds meer krimpen, figuurlijk dan, zo langzamerhand gaat alles boven mij uit groeien! Neem daarbij de 'gebektheid' van het grut en ik voel mij steeds meer een bejaarde worden . . .
Goh dat heb ik in het normale dagelijkse leven eigenlijk helemaal niet in de gaten, tja die honden maakt het ook geen moer uit natuurlijk en dat is dan maar goed ook!

----------

Zondagmorgen 20 november. Ja vandaag is dus zo'n dag dat als je geen honden had, je nog eens even lekker zou omdraaien in bed en luisteren, als je nog wakker kunt blijven, naar de regen en wind die om je huis giert . . .
Maar nee hoor, die vlieger gaat hier niet op, zoals bij de meeste van mijn lezers!
Hup opstaan, de plicht roept!
En als je dan eenmaal buiten bent vergeet je weer een klein beetje hoe lekker je bedje is en geniet je van de elementen, tenminste zo gaat dat bij mij altijd.
Met dit weer koekeloer ik wel altijd eerst even op de buienradar om een eventuele bui met rode stip te kunnen vermijden hoor!
En vanmorgen is dat gelukt!

----------

Zaterdagmorgen 19 november. Zo lekker gewandeld . . . HUH?? Wendy heeft een sporty app op haar mobiel en toen bleek dus dat wij 1.17 uur en 21 seconden gewandeld hadden en . . . maar 153 calorieën verbruikt hebben die ik er net bij de koffie al weer vet, dubbel en dwars  aangegeten heb!
Dit komt door Muisje, als zij aan de rollijn loopt vindt Wendy echt zielig als zij stevig door moet lopen, zij moet volgens haar lekker veel kunnen snuffelen, ja en dan kom je wel aan je tijd maar niet aan je kilometers natuurlijk!
O ja nog even over ons poppetje toen zij voor het eerst met de trein mee ging om mij op te halen van Schiphol.
Zij was nog nooit met de trein mee geweest en had zelfs nog nooit een trein van dichtbij gezien!
De eerste die voorbij raasde liet haar even plat liggen, de tweede keek zij verbaasd na en de derde vond zij al niets bijzonders meer!
Het is onvoorstelbaar zo makkelijk als zij is en zo snel hersteld van een schrik.
Dick vertelde ook dat zij in de trein eerst wat rond keek en toen gewoon in een rolletje naast hem op een meegebracht kleedje ging liggen en alles gewoon rustig over zich heen liet komen!
Zonder meer, Poppetje is een super hondje!

----------

Vrijdagmorgen 18 november. Wat is dit nou toch altijd? Al lange tijd houd ik mijn mond als ik iemand zijn hond zie laten poepen op een grasveldje waar kinderen spelen, omdat ik weet wat voor antwoord je krijgt.
Vanmorgen kon ik het niet meer aanzien en toen mevrouw met haar boxer (daarbij nog een k**hond ook) mij aan zag komen liep zij snel weg nadat haar hond nog maar net zijn drol had laten vallen.
Ik riep dat mevrouw iets vergat.
'HUH wat dan?' was haar antwoord.
Toen ik haar zei dat zij die drol moest opruimen, kreeg ik de wind van voren, waar ik mij mee bemoei.
Ja zei ik, het is ook mijn dorp hier!
En vriendelijk probeer ik dan, 'we zijn allebei honden liefhebbers en je wil toch ook niet dat wij een nog slechtere naam krijgen, die wij eigenlijk al hebben?'
Helaas werkte bij deze mevrouw zelfs niet de verzachtende 'wij vorm' en terwijl ik dat zeg realiseer ik mij, dat ik mij met dit soort mensen, al hebben zij ook honden, helemaal niet verbonden voel.
Zij wenste mij nog een fijne dag.
Ik ben van een andere categorie maar dát voelt zij niet aan.

----------

Donderdagmorgen 17 november. Weer thuis. Totaal andere wereld. Gisteren bleek ik te zijn opgenaaid want ik had helemaal geen tien minuten voor mijn koffer meer maar gewoon een half uur . . . lachen
Om 13.00 uur vertrokken we, nadat wij eerst 's morgens nog even een boodschapje gedaan hadden, ik heb een kilootje kaas mee genomen, Cheddar Extra Mature, oww zo heerlijk!
Ook nog even een stukje natuurschoon aan de kust bekeken maar de naam weet ik even niet meer.
Mieke is met mij mee gegaan tot aan the gate van het vliegtuig en gatverdamme wat een moeilijk afscheid . . .
Wij lachen ons samen altijd kapot en kunnen geheel van ellende bijna over de grond rollen inclusief de meest voorkomende vrouwelijke ongelukjes!
We hebben het zo verschrikkelijk leuk en gezellig gehad, dat wil je eigenlijk gewoon vasthouden.
Maar dat kan nou eenmaal niet dus, daar ga je dan, only the lonely op reis.
Het vliegen, tenminste het starten en opstijgen vind ik echt altijd kicken, vanuit bijna stilstand, bafffff gassuhhh, je wordt je stoel ingedrukt en dan ga je achterover door het stijgen, waauuww!
Ja en toen ik aan kwam op Schiphol stond daar Dick mét het poppetje!
Al met al stapte ik om 11.05 uur gisteravond pas binnen, uiteraard lekker kletsen en toen naar het mandje waar ik bijzonder slecht geslapen heb vannacht.
Vanmorgen wilde ik persé zelf weer met de meiden wandelen om zo snel mogelijk weer in ons normale ritme te komen.
Ik zet hier nog wel wat foto's neer maar ik ga ook een nieuw stuk aan de reissite hangen.

----------



Woensdagmorgen 16 november. Prachtige dag gisteren! Eerst de combinatie van ontbijt, koffie drinken en lunch in elkaar laten overvloeien.
Toen gistermiddag een mooie wandeling in de buurt gemaakt, een extra lange over de heuvels, heerlijk!
Daarna, het werd al bijna donker, wilde ik nog een rondje tractor en Davey was het er eerst niet helemaal mee eens dat wij samen gingen crossen over het land maar ik heb hem even gesmeekt en toen vond hij het ok . . .
Nou dat is dus echt lachen hoor, wij samen als bollie en bollie over het land scheuren!
Nu heb ik geen tijd meer, over tien minuten vertrekken wij naar het station en ik moet nog even mijn koffer inpakken oeps

-----------

Dinsdagmorgen 15 november. Wat een fijne dag gisteren, heerlijk in The Highlands en naar o.a. Braemar en ja o jee, de mooie plaatsjes en paadjes gezien en op gelopen waar wij ooit met de camper gestaan hebben. Zo fijn dat ik dat met Mieke kan delen want hier hebben we samen met de honden vele uren gewandeld. Grappig beiden emo . . .
Ook wat leuks in een winkel beleeft wat Mieke nog lang zal heugen, maar ik ook ahum
Het was erg mooi weer en de natuur uiteraard in herfstkleuren.
We zijn de hele dag op stap geweest en de kers op de taart was toch wel de afternoon tea!
Grote goden wat was dát lekker en gezellig!
Het geeft je een enorm luxegevoel hoor, zo samen aan de etagère met hapjes, potje thee en potje koffie en dat alles voor €10.00 pp!
We kregen ook nog een dessert toen wij buiten kwamen, schitterende luchten, zo mooi en ik heb er prachtige foto's van gemaakt!
Ennuh de terugweg over smalle wegen in het bijna donker is een sensatie op zich, vooral voor mijn gevoel omdat het natuurlijk links rijden is  . . .
Ach en nou vergeet ik nog iets wat veel indruk op ons maakte.
We gingen het mooie oude houten stationnetje van Ballater bekijken en het was helemaal ingepakt, we dachten dat het kennelijk opgeknapt werd, wat Mieke betwijfelde omdat het er al zo mooi uit zag.
Ja en toen hoorden wij dat het een aantal maanden totaal afgebrand is . . . shocking!
In de avond weer de beentjes omhoog bij de open haard, hmm het leven is zo slecht nog niet . . .

Hier even de link naar de twee fotobladzijden die ik gemaakt heb SCHOTLAND

----------

 


Maandagmorgen 14 november. Zoooo, net lees ik mijn krabbel van gisteren eens door en zie heel wat tikfouten staan die ik maar snel verbeterd heb.
Gisteren zijn we inderdaad naar Gena geweest die in een onvoorstelbaar beeldschoon huisje woont, dat is een voormalig privéschooltje uit 1800 van een voormalige landlord waar de kindertjes van het personeel les kregen.
Zo grappig een old lady van 87 die zich alles van 9 jaar geleden, toen wij er ook waren, nog precies herinnerde! En wie maakte destijds het meeste indruk op haar?
Jawel MUISJE, independend Muisje!
Het minischooltje, ik ben er helemaal verliefd op, wel mist het alle comfort en er is niet eens cv en totaal niet geïsoleerd, dus steenkoud . . . Gena woont er zelf al 48 jaar en weet niet beter.
De indiase maaltijd gisteren, owwww dat was smullen!
Het wordt een mooie droge dag en direct stappen we in de auto voor een rit naar Braemar, voor mij ook zo bekend, dat ligt in The Highlands en ik hoop daar wat mooie foto's te maken en herten te zien.
En dan vanmiddag . . . we hebben een afternoon tea besproken in een mooi restaurantje!

----------

Zondagmorgen 13 november. Haha net zie ik dat ik mij gisteren vergist heb want het is een tijdsverschil met NL hier want wij zitten hier in Schotland op een andere lengtegraad, dus gisteren was het niet al 12 uur maar 11 uur.
Gistermiddag een hele mooie rit gemaakt rond Stonehaven met inderdaad uitzicht  op de besneeuwde The Highlands!
Zo verschrikkelijk mooi en voor mij toch ook weer zo bekend, sorry maar ook daar word ik toch wel wat emo van.
Wij hebben hier met de camper rond gereden en er zo intens van genoten en nu zie ik het allemaal weer met eigen ogen en wat zou ik het graag weer met Dick samen met de hondjes willen beleven.
Als ik zou moeten kiezen tussen Scandinavië en Schotland zou ik het heel moeilijk vinden hoewel ik het een struikelblok zou vinden dat er een zee tussen Schotland en NL ligt, maar dat is dan ook het enige!
Nu verder over gisteren, tussentijds nog even boodschappen gedaan in een grote supermarkt waar wij wel snel door heen gegaan zijn want we wilden op tijd ook weer thuis zijn.
Gisteravond was het hier 'Bonfire' een gebruik uit de oude tijd waarop een oude geest verbrand moet worden. Dus lag er hier op een het land een grote brandstapel en die wordt op die avond met familie samen in de fik gestoken.
Het was heel gezellig en heb ik ook de familie van Davey ontmoet en het was een erge leuke kennismaking en zoals je dan zo cliché zegt 'het klikte' tussen ons!
Daarna met de beentjes omhoog voor de open haard maar Yvonne, en ook Mieke hielden de oogjes niet lang meer open, en zijn we toch maar naar ons mandje gegaan.
Vandaag, op dit moment is Mieke nog bezig om het vlees voor de Indiase curry vanavond, in de marinade te klooien en lopen we beiden nog in ochtendjas. Heerlijk zo relaxt!
Straks gaan we nog even naar een oude buurvrouw die ik ook nog ken van onze eerste bezoeken en zij woont in een ongelofelijk leuk huisje waar ik foto's van zal maken.
Verder hoop ik vandaag eens wat foto's te plaatsen . . . mits Miekie mij daar voor de tijd geeft want zij houdt mij aardig bezig . . . haha dit leest zij straks ook hoor!

----------

 

Zaterdagmorgen 12 november. Weer prima geslapen, zo fijn, lekker warm bedje.
Gistermiddag een mooie en leuke wandeling gemaakt door de bossen hier in de buurt. Lekker zompige vloerbedekking en gelukkig had Davey een paar laarzen die mijn maat zijn want eerlijk is eerlijk, veel Schotse bossen zijn zompig, maar oh zo mooi!
De avonden brengen we heel comfortabel door in het kleine kamertje met lekkere luie stoelen en de open haard aan.
Vergeet nog te vertellen dat ik op de wandeling gistermorgen het graf van Gordon Setter Ciaran, bij ons geboren in 1999, bezocht heb.
Zo mooi, midden in de natuur, gemarkeerd met twee zwerfkeien, ja toch wel, dit werkte behoorlijk op mijn emoties . . .
Het weer was prachtig en vannacht was het bar en boos, zo fijn om dan in je warme bed te liggen, de regen en wind gierde om het boerenhuisje en vanmorgen alles weer schoon! We zitten nu al een hele tijd samen achter de ontbijttafel en te kletsen maar direct gaan we er lekker op uit. Ik zie net dat het al 12 uur is!
Ah vandaag is mijn poppetje alweer 8 maandjes oud!
---------

Vrijdagmorgen 11 november. Bridge of Muchalls, Ha ja hoor, lekker in Schotland! De reis is prima verlopen, wel een hele trip hoor. Vanaf huis naar Weesp met de auto, met de trein verder naar Schiphol, met het vliegtuig naar Eddingburgh, daar op de luchthaven een stukje met de bus, toen met de bus naar het station in die stad, daarna weer overgestapt op de trein voor een uur of twee naar Stonehaven waar we werden opgehaald door Davey met de auto voor een ritje van een minuut of tien en stapten wij om 21.15 hier het huis binnen!
En godallejezusss wat hebben we weer veel te babbelen . . .
Altijd zo heerlijk je oude vertrouwde vriendin in de armen sluiten!
Vanmorgen al een leuk stukje hier in de omgeving gewandeld met de oppas Border Collie, dus ik blijf in het ritme hoor!
Net is de wekelijkse visboer geweest en we gaan ons heerlijk te buiten aan de gerookte Schotse zalm hmmmmmmm

----------

Donderdagmorgen 10 november. Ik had het wel juist gisteren hoor, welke keuze Dick zou maken en de hekjes staan er weer!
Verder ach die verkiezingen in Amerika, het interesseerde mij eigenlijk geen klap en politiek kan mij niet echt meer boeien.
Vroeger wel, toen was ik zelfs lid van de vrouwenafdeling van de VVD, dat was in de jaren 70 en 80.
Toen ik voelde dat het water naar de zee dragen was, zo lag het in die tijd, ben ik er mee gestopt maar nu voelde ik toch wel het oude vuur weer wat oplaaien.
Dus, tv aan, Dick wilde dit circus wel weer zien en ik stiekem ook.
Goh ja wat een afstraffing en een fikse tik op de neus van de arrogante linkse politici, media en de Gutmensch!
Ik kan nu alleen maar hopen dat het een eyeopener is voor de verkiezingen in Europa de komende jaren.
Kijk, dit is echt alles wat ik er over zeg.
Om 13.00 uur ga ik dus voor een week afscheid nemen van mijn hondenkinderen, o ja en man en kinderen, best moeilijk maar in vol vertrouwen dat Dick alles net zo goed regelt als dat ik dat doe, het zal hem alleen wat meer moeite kosten want voor mij is het allemaal toch veel meer routine.
Ik heb er zin in, zo af en toe sneeuwt het in Schotland en in de bergen ligt een mooi laagje!
Nog steeds weet ik niet of ik mijn laptop mee neem, moet hem nog proberen in mijn koffertje te persen, zo niet, dan tot volgende week donderdag doeiiiiiiii

-----------

Woensdagmorgen 9 november. Ja hoor Nelly, ik ga de groeten doen, volgens mij heb je toch ook wel een ieniemienie Schotlandplannetje?
Ik moest wel lachen om je vloerverwarming . . . Leuk hè Cilia, we hadden, en Nelly heeft, ook in de caravan vloerverwarming! Grappig dat het een item geworden is, dat vind ik wel komisch!
Gisteren heeft Dick een laag hekje in onze tuin om de nieuwe rozen gezet om de hondjes er uit te houden en heeft, wel heel optimistisch ook de andere hekjes weggehaald, maar heeft er niet aan gedacht dat poppetjes graven in bergjes zand ook wel heel leuk vinden . . .
Dus vandaag heeft hij een klus, óf het zand weghalen óf de hekjes weer neerzetten óf accepteren dat poppetjes graag in het zand spelen en met zandhandjes en voetjes weer binnen komen, nadat ze 25 keer geroepen is en zand veel leuker vindt dan luisteren naar pap of mam . . .
Ik denk zo maar dat hij gaat kiezen voor optie twee
Gisteren weer een nieuw heel klein vogelgastje in onze tuin, het winterkoninkje!

----------

Dinsdagmorgen 8 november. Wat een verrassing vanmorgen, witte graslanden, witte daken, heerlijk, dat wintergevoel!
De meiden waren ook weer superactief en genoten erg net als ik.
Wat wel een beetje irri was dat mijn nieuwe overburen al vroeg hun auto gingen voorverwarmen . . . 20 minuten heeft hun auto staan ronken voor . . .
Kijk, dat willen we dus niet en de volgende keer ga ik vragen of er geen andere oplossing is. Wij hebben een Zweedse 'coupéverwarmer' en dat werkt geweldig hoewel wij hem wel heel weinig gebruiken, we hebben hier nou eenmaal, jammer genoeg, geen Zweedse winters . . .
Het was weer gezellig gisteren Klára en die lekkere tompoes was uit de kunst!
Zo, nu ga ik maar eens mijn koffertje inpakken want overmorgen gaat moeder op stap . . .

----------

Maandagmorgen 7 november. Pff zo af en toe heb ik zin in een winterslaap. Gistermiddag toen Emma thuis kwam van de wandeling was zij rechts voor mank. En ja hoor, de radertjes in mijn hoofd gingen alweer op volle toeren draaien.
Gelijk zag ik weer een heel wildpark op de weg . . .
Uhh vanmorgen zag ik er niets meer van en rende zij de trap af naar beneden.
Het is maar goed dat ik donderdag lekker een weekje weg ga naar het mooie Schotland en de lieve Mieke en Davey!
We hebben in ieder geval een lekkere afternoon tea in onze gedachten en Mieke stuurde mij al een smakelijk plaatje vol met calorieën haha
Er ligt inmiddels ook al wat sneeuw en dat vind ik natuurlijk ook smullen én daar word je niet nog dikker van dan dat je al bent!
En dan onze Cilia, na maandenlang in haar prachtige authentieke Franse maison verbleven te hebben, ook weer thuis. Ik zie het hele circus al voor mij hoor, zoals jullie op de terugweg in de, volgens mij gewone personenauto zitten, 3 honden, twee Gordon Setters en een Spaniel en 3 katten en natuurlijk het nodige mensenvoer!
Het jonge Franse Gordonmeisje Mila, die voor het eerst zo'n lange reis maakt en dan voor het eerst in een NL huis komt!
Ik hoor het wel!

----------

Zondagmiddag 6 november. Jaha laahaat. Na het wandelen vanmorgen twee honden gewassen en daarna geen zin meer, zat zo lekker en een mooi boek, Arnon Grünberg (brr vind dat zo'n nare man) en boek heet 'moedervlekken'.
Ik geef toe, goed geschreven dat nou weer wel.
Zo grappig er is steeds hier een roodborstje en vanmorgen zat hij in het beschermkooitje uit de pindakaaspot te eten!
Op de tuintafel ligt wat fruit waaronder een paar peren en dat hebben de merels ontdekt en die jagen zelfs de duiven de tuin uit die niet eens interesse hebben in dat fruit!

----------

Zaterdagmorgen 5 november. Nou ja zeg, net lees ik mijn stukje van gisteren even door en kom tot de conclusie, uhhh weet ik trouwens al een tijdje hoor, dat het écht de kleine dingen in het leven zijn die je gelukkig kunnen maken.
En nog een keer, wat een prachtig gegeven, zo van dieren en de natuur kunnen houden!
Ja ik ken een aantal mensen die helemaal niet van honden houden, ze ook totaal niet begrijpen maar hen ook niet willen begrijpen en dat op de één of andere manier zelfs stoer vinden.
Dit is de realiteit hoor, in mijn omgeving!
Je gewoon recht in je pannetje zeggen dat zij 'niets met dieren hebben'.
Maar als ik hen recht in hún pannetje zou zeggen dat ik helemaal niets met hun kinderen zou hebben . . . mijn god zeg, dan zou er toch wel heel wat over mij heen gestort worden!
Hoe werkt dit nou?
Volgens mij gewoon een kwestie van eq en to be well educated . . .
Zo lekker NL en zoek maar uit wat ik bedoel

----------

Vrijdagmorgen 4 november. Af en toe raak ik zo ontroerd door mijn honden, vooral nu door Laurentientje, dat de tranen over mijn wangen lopen. Zoals gisteren.
De kamer ligt hier bezaaid met speelgoed en dan gaat poppetje iets uitzoeken en dat is zo schattig. Ik bekijk dat stilletjes vanaf een afstandje en dan zie je haar de speeltjes 'keuren'.
Ze pakt dan het één en dan het ander tot zij uiteindelijk iets heeft en gaat er dan mee spelen of op liggen kauwen.
Na verloop van tijd gaat zij weer rondkijken en pakt weer wat anders en daar gebeurt hetzelfde mee. Ook  heel vaak pakt zij wat en komt dan bij mij liggen er mee, nadat zij het eerst onder mijn neus gewreven heeft, zoals te zien op de foto met de nieuwe Kong.
Kennelijk moet zij het laten zien aan mij en dat vind ik toch zo schattig, jawel dat ontroert mij diep.
Misschien vinden jullie dit wel wat overdreven maar degene die mij goed kent weet hoe ik nou eenmaal ben . . .
Nieuwe fotobladzijde is geplaatst.

----------

Donderdagmorgen 3 november. Oh ja, de fotobladzijde hangt al achter de schermen maar gisteren heb ik nog een grappige foto van Laurentientje gemaakt en die moet ik er nog even bij opplakken.
Dick heeft gistermorgen een nieuwe 'Kong' voor haar meegenomen en dat is effe kicken!
Ik vind het momenteel zo verschrikkelijk mooi en leuk buiten, overal die opgewaaide bladeren, veel van die prachtige kleuren nog aan de bomen, ja dit vind ik echt genieten.
Vooral als er dan nog een herfststormpje optreedt ook, ja maar dan is het weer snel voorbij met die mooie kleuren.
Soms zie ik stukken stoep cq straat die zoals elk jaar (voor korte tijd!) weer heel schoon zijn, daar wonen namelijk échte reine Miepies die kunnen het helemaal niet hebben, al die bladeren op de grond. Ik weet ze precies te wonen!
Ook weet ik trouwens een oude man, die een dagtaak heeft aan het schoon houden van zijn omgeving en dat neemt hij nog ruim ook.
Best knap hoor, als je je daar zo mee bezig kunt houden en er daarbij nog plezier in hebt, hoewel het bij mij toch wel een ietwat fobisch over komt.
Ja en toch moet ik er stiekem ook wel om lachen hoor, zeker om die oude man. Hij zuigt zich bijna vast aan de gemeentelijke grasmaaiers om gelijk het gras bij elkaar te harken wat achter dat apparaat blijft liggen en o jee dat gras wat per ongeluk dan op de stoep komt . . . Ik weet zeker dat hij er van droomt!

----------

Woensdagmorgen 2 november. Vanmorgen geluk gehad, de hele wandeling zonder regen en dat had ik niet verwacht.
Hier ook weer rust in de tent.
Gisteren een rondje NH, bah, zo druk en zoveel wegomleggingen, verschrikkelijk, ik herken bijna niets meer van mijn NH jeugd.
Vrienden ook weer vertrokken met de camper en ja hoor, die zien we over een half jaar pas weer, zij gaan overwinteren in Zuid Spanje.
Dick is weer klaar met appeltjes plukken en ik hik nog steeds aan tegen de, in mijn ogen volkomen onnuttige tijden wisseling.
Vanmorgen ook, klaar wakker om 6 uur en volkomen uitgeslapen.
Nee hoor Til, ik ga dat ook niet meer doen bij Muis, geen kattenkak meer uit dat muiltje frotten.
Vandaag ga ik proberen weer een fotobladzijde er uit te persen, maar ik weet het nog niet zeker hoor!

----------

Dinsdagmorgen 1 november. Wel GADVERDAMME MUIS!
Plaats delict, grasveldje achter het huis.
Corpus delict, grote hap gemaaid gras met kattenstront.
Wanneer, gisteravond vlak voor het naar bed gaan . . .
Dit was voor mij echt om te kokhalzen en zo kwam ik ook weer in huis, handen vol met kattenkak, sleutels met kattenkak en deurklink met kattenkak!
Toen ik zag dat zij een hap van het één of andere in haar Franse bankschroefje geklemd had kon ik niet anders dan proberen het uit haar gereedschap te krijgen, maar dat schroefje zat potdicht. Na veel gewrik liet zij wat vallen maar omdat het net een piranha is, greep zij het in een flits weer van de grond en toen gaf ik mijn poging maar op.
En daar ging zij, de trap op naar boven, naar bed . . .
Ik heb haar wel gewaarschuwd dat als ik maar een fractie van die geur zou opvangen terwijl ik in bed lag dat ik haar zou verbannen naar beneden.
Kennelijk was ik zo moe dat ik binnen een mum van tijd in slaap gevallen ben en niets meer geroken heb en Dick ook niet . . . nou ja dat zegt wel iets over onze slaap zou ik zo zeggen!
En toen zij vanmorgen beneden kwam wilde zij mij een kusje geven . . . ja dahaggggg
Verder vandaag, Dick is nu met de meiden weg en als hij terug komt ga ik met Simonne naar NH waar wij naar de schuhuspu gaan.
Klára, vandaag hoor je nog van mij hoor!

----------

Maandagmorgen 31 oktober. Ja wat een verrassing hè, voor Mieke en mij! Wij gaan weer van die mooie plekjes opzoeken waar wij ook met de camper geweest zijn . . . en wie weet, zie ik nog de voetstapjes van Noor liggen . . .
Tegenwoordig is het elke morgen raak met Roos, jekkeren achter voor ons onzichtbare hazen door een groot koolveld, en er dan stiksmerig uitkomen.
Zij maakt het zo bont dat ik haar elke morgen af moet spoelen bij thuiskomst.
Helaas hebben we alleen een koude kraan buiten dus nu zoeken we een zzper die hier even een warme kraan van kan maken. Ik spoel alleen heel snel haar buik en pootjes af want anders ben ik bang dat zij teveel afkoelt. 
Verder ben ik met Laurentientje bezig om haar voorzichtig naast de fiets te leren lopen, goed voor haar lijfje en ook goed om een mooi gangwerk te krijgen. Ach ja, zo blijft een mens lekker bezig toch?

----------

Zondagmorgen 30 oktober. En dan krijg je zo maar op een gewone zaterdagavond een cadeautje van je man . . .

Heerlijk een weekje naar vriendin Mieke in Schotland, ja het was inderdaad een échte verrassing en ik verheug mij er erg op! Wel is het natuurlijk een puntje dat ik mijn meiden een weekje ga missen . . . maar ik weet dat Dick hen net zo goed verzorgt als ik en dat hij ook net zoveel van ze houdt als ik!

----------

Zaterdagmorgen 29 oktober. Prachtig wandelweer vandaag!
En ja die Roosje . . . bouwt tegenwoordig haar eigen wandelfeestje! Zij heeft inmiddels ontdekt dat het goed mogelijk is om zelf je route te bepalen en de spannende hazenplekjes op te zoeken.
Niet dat ík dat nou leuk vind, het tegendeel eigenlijk, maar ik heb nu besloten om mij er maar niet meer druk om te maken.
En erg is het natuurlijk ook niet, zij is toch altijd op hetzelfde terrein als waar ik loop en zo maar plotseling is zij er gewoon weer.
Neehee, kijk dát doet een Gordon setter dus niet, die moet linksom of rechtsom altijd de baas in de gaten houden.
Ook Muis heeft een andere instelling en reputatie op dit gebied . . .
Ach ja, zo zijn zij toch allemaal weer anders en mijn poppetje? Jawel is ook altijd in mijn buurt, vindt het erg spannend wat de andere meiden doen maar vindt mij toch nog belangrijker (uhh nu nog wel)

----------

Vrijdagmorgen 28 oktober. Zo, net de hondjes weer allemaal mee genomen en plezier gegeven en daarna Dick zijn leppie naar de leppiesdokter gebracht . . . ja hoor, kom maar op met ellende, we vangen het wel weer op . . .
Ik heb al eens meer gezegd dat ook bij mij aan de hondenopvoeding ook wel wat te verbeteren valt . . .
Mijn honden kunnen eigenlijk niet aan de lijn lopen en ik vond dat daar toch maar eens verandering in moet komen dus . . .
Ja hoor daar gaat Yvonne mét het poppetje, daar valt tenminste nog iets aan te boetseren, 2x per dag een rondje dorp aan de lijn . . .
Gisteravond vond zij het knap spannend, vooral die gifgroene plastic poppen bij de scholen. Even snuffelen, nee niet gevaarlijk dus het aankijken verder niet waard.
Kortom er gaat voor poppetje weer een andere wereld open!
Voor mij dan ook?
Ach misschien wel en nu merk ik pas hoeveel honden er in ons dorp wonen die nooit een bos ruiken . . . 

----------


Donderdagmorgen 27 oktober. Haha Cilia ? Ik verwend?  Ach dat komt nu gewoon omdat wij hier in huis dik betalen voor warmte en comfort dus wil ik die ook geleverd hebben! En als ik geheel uit vrije wil in primitieve omstandigheden zoals een blokhutje in de vrije natuur van Zweden, zou kunnen kiezen, ruil ik deze zo in hoor! Wat dat betreft heb ik ervaring genoeg door met de camper maandenlang door de Scandinavische natuur te zwerven en ook onze camper had geen vloerverwarming! Enuhhh jouw huis hier in NL heeft toch ook stromend warm en koud water en een plee die je kunt doortrekken?
Maar toegegeven, wij hebben wat dat betreft hier een zeer comfortabel huis en ik voel mij hier wel bij . . .
Vanmorgen geen hand voor de ogen kunnen zien van de mist en moest ik ogen in mijn rug en liefst ook nog aan de zijkant van mijn hoofd hebben om Muisje in de smiezen te houden! Jawel ruim 12 jaar oud, slecht zien, beetje gehandicapt knietje, lekkend hartklepje, en tóch, als zij de kans krijgt gaat zij lekker op jacht!
Verder duik ik direct ook weer de vette mist in met de auto, op weg naar Harderwijk waar ik weer mijn 3 maandelijks shotjes in mijn nek krijg.

----------

Woensdagmorgen 26 oktober. En toen stond er gisteren ineens een monteur op de stoep, niks afspraak gemaakt!
En ja hoor, weer warm water en verwarming. Gelukkig dat wij de pellet kachel hebben die heeft ons lekker verwarmd, maar één ding ben ik wel goed achter gekomen en dat is het comfort van vloerverwarming! Dit is niet uit te vlakken, dat hebben we dus echt gemist en daar kom je dan op zo'n manier achter.
Uiteraard, de kachel is heerlijk maar als hij uit is dan merk je toch snel hoe de kamer gelijk afkoelt.
De vloerverwarming blijft, ook nadat hij al urenlang uit is, nog altijd een warmte uit stralen en dat is wel heel comfortabel hoor en ook voor de honden.
Als je thuis komt en zij zijn nat, dan gaan zij gewoon languit op de grond liggen en drogen snel op, ook alweer een voordeel en daarbij weten zij waar de 'lussen' liggen en daar is het extra warm!
Maar het aanbod van die koude douche geldt nog steeds hoor voor Essent, ik heb hier niet alles uitgelegd hoe het verlopen, té uitgebreid.

----------

Dinsdagmorgen 25 oktober. Nou daar ging Roos dus, scheuren over de boerenvelden en uitkomen bij dat ene gebouw wat daar gebouwd wordt. Natuurlijk ging zij het hek door en daar liep zij, midden tussen de mannetjes met enge grote apparaten en helmpjes op, aan de verkeerde kant van het hek.
Op dat moment vloek ik alle wolken uit de hemel en de godvers vliegen je om de oren.
Totaal out of control.
Je hoeft haar niet te roepen want mijn ervaring is dat zij zelf weer terug gaat naar waar zij het hek ingegaan moet zijn en dat klopte, want slim is zij wel!
Voor de vorm riepen Wendy en ik haar wel, om die werkers daar te attenderen op haar . . .
Verder heb ik gisteren toch wel een domme fout in mijn krabbel gezet, juist op dat punt waar ik de mensen altijd op wijs!
Het heet geen pAlletkachel maar een pElletkachel! Paletten zijn van die houten beunen en pellets zijn geperste houtkorrels waar onze kachel zo lustig en milieu vriendelijk op los brandt.
Verder, nee nog geen warm water en ook geen gewone verwarming, onderdeel is er nog niet en van ons krijgt de Energiewacht van Essent de koude douche . . .


----------

Maandagmorgen 24 oktober. En zoals de meeste mensen verzuchten, jezusss wat gaat de tijd toch snel.
Toen wij zaterdag ineens geen warm water meer hadden baalden wij wel, is errugg lastig. Dus Dick gisteren aan de slag er moest ontlucht worden. Nou dat hielp ook voor geen meter.
Daarbij net een maand geleden de onderhoudsmonteur geweest en een nieuw expansievat er in.
Storingsdienst gebeld en voor je dat 'mag' doen moet je eerst een programmaatje afwerken van alle do's en don'ts die je door moet lopen.
Ook dat hielp niet dus kwam er een meneer, ja en die had wel een leuke mededeling, warmtewisselaar kapot, moet besteld worden en is niet op voorraad . . .
Vandaag schijnen we meer te horen . . .
Geen douche dus en allerlei andere dingen waar je warm water voor nodig hebt.
Nee dus ook geen verwarming, gelukkig zijn wij geen koukleumen en konden wij lekker weer eens onze palletkachel aanzetten . . .
Forget it, deed ut niet en help waar is de gebruiksaanwijzing?
Nee natuurlijk nergens te vinden (*&^%$#
GVD heb JIJ dat ding soms ergens neergelegd of opgeborgen?
NEE wat moet IK nou weer met dat ding?
Ruim je troep dan eens een keer op of berg het op waar je het kunt vinden!
Dan maar op internet opzoeken.
Ja en zo ging het een tijdje door tot op eens een bright moment!
Aan de achterkant zit een aan- uit schakelaar en ja hoor, die stond uit.
HOE kan DAT nou weer?
O ja, ik heb hem zeker met stofzuigen aangeraakt . . .
Goh en toen werd het toch nog een gezellige, warme avond en poppetje moest even wennen aan dat vuur, maar vond het al snel lekker warm!

----------

 

Zondagmorgen 23 oktober. Zo vandaag maar weer overstappen op een wat luchtiger onderwerp.
Onze vrienden J&S zijn ook weer vertrokken, die waren hier even voor een paar dagen met de camper en bereiden zich momenteel voor op een lang verblijf in het zuiden.
Gisteren hebben we twee nieuwe leilindes opgehaald die Dick vandaag gaat planten.
Gelijk zijn we even voer voor onze meiden gaan kopen bij mijn vaste voeradres in kampen, al 15 jaar ben ik daar trouwe klant!
En nu kon ik de verleiding niet weerstaan  en heb 'hem' gekocht. De vorige voerhaal keren stond ik er mee in mijn handen en weet dat poppetje dit een prachtig stuk kauwspeelgoed zou vinden, maar hmm wel een beetje prijzig. Nu ben ik door de knieën gegaan en het is echt zo leuk!
Het is een doorzichtig soort bot en middenin zit iets krakerigs, het geluid van een petfles.
Poppetje is heel gek op dit soort kauwdingen, ik heb al een Kong en nog twee botten van nylabone die al verschillende honden generaties mee gaan en daarom besloot ik deze verrassing voor Laura mee  te nemen.
En écht waar, zij vindt hem prachtig en heeft er inmiddels al een aantal uur op liggen kauwen en vanmorgen was het zo grappig, zij verzamelde al haar oude kauwmateriaal én het nieuwe speeltje, kwam bij mij zitten en wisselde regelmatig af!
Ik zal er een foto van maken en hier neer zetten, misschien vinden jullie honden hem ook leuk en hij kost €20.00, maar ik weet dat dit soort dingen dus lang mee gaan, ook bij intensief gebruik!

----------  

Zaterdagmorgen 22 oktober. Ik heb geaarzeld zal ik wel zal ik niet. Ik heb het onderwerp hier al eens meer aangehaald en het heeft mij zegge en schrijven één fan gekost. Jammer maar het maakt mij verder natuurlijk niets uit.
Ik ben trots dat wij in dit land vrije meningsuiting en -pers hebben en kan alleen maar hopen dat mijn en jullie kleinkinderen dit ook nog kunnen zeggen in de toekomst.
En ja, er zijn meer dingen in het leven waar ik mij bezig mee houd en ik wat ook graag met jullie wil delen.
Zoals jullie weten is onze dochter Wendy hoofdconducteur bij de NS, werk wat zij al 25 jaar doet, wat zij heel leuk vindt, vooral het contact met andere mensen, hen verder helpen en de verantwoordelijkheid voor de veiligheid op de trein.
Al heel vaak heeft zij complimenten gehad over haar prettige optreden en uiterlijk.
Helaas is het tegenwoordig dagelijks negatief raak en ik denk niet dat ik ook maar iets hoef uit te leggen als jullie de twee foto's van gisteren zien, de handen op de foto zijn die van Wendy in de trein en nee deze waren niet om een appeltje te schillen . . .
Kijk naar de foto's en besef hoe wij langzamerhand naar beneden getrokken worden . . .
                      

----------

Vrijdagmorgen 21 oktober. Echt herfst buiten met dat wazige zicht en de zon flauwtjes er door heen, heel mooi.
Vandaag, net als gisteren ook de honden van Wendy mee en ga ik weer naar het industrieterrein.
Ik loop dan langs een brede strook vlak gras, beetje saai voor de andere meiden maar gek genoeg vermaken zij zich hier ook prima. Zij jekkeren achter elkaar aan en proberen elkaar af te troeven in snelheid.
Sinds een paar dagen heb ik poppetje ook weer een stukje los maar ja, er zit geen rem op hè . . .
Zij voelt zich weer prima en eet ook goed, maar toch ben ik nog niet helemaal zeker. Het zou natuurlijk goed aan mij kunnen liggen, mijn eigen onzekerheid.
Je bent als hondenmamma, maar ook als mensenmamma altijd bang dat er iets fout zal gaan en je iets over het hoofd ziet.
Dat kennen jullie van mij, dat heb ik ook sterk met de belevenissen met Noor gehad voor zij overleed.
Nou vind ik het met je kinderen als snel overzichtelijker omdat zij kunnen vertellen wat waar en hoe, maar zo'n puppekind kan (nog!) niet praten en heeft mij nodig om haar te behoeden voor foute dingen.
Dit klinkt allemaal een beetje zwaar maar is het eigenlijk niet hoor momenteel, en ben blij zoals het nu gaat heb niets te klagen!

----------

Donderdagmorgen 20 oktober. Dank jullie wel voor de vliegentips!
Het zijn twee goede adviezen maar inderdaad Cilia zo'n strook met lijken boven mijn bord vind ik nou niet echt aantrekkelijk en bovendien heb ik een man die dat zielig zal vinden . . . van die spartelende vliegen in een doodsstrijd.
Idee nummer twee van Wil zou ik ook een goeie vinden en heb ik al eens gehad, ware het niet dat mijn mepzucht kennelijk pittig is want ik sloeg de batterijen de kamer door.
Het is al jaren geleden dus misschien zijn die meppers nu beter van kwaliteit, daarbij moet ik voor zo'n ding te kopen naar de grote stad . . .
Maar we zijn toch van ze verlost hoor, de ene kon ik dood slaan op de rand van mijn leppie, net na het vorige stukje tikken en de ander had ik vanmorgen tuk.
Ik kookte vanmorgen vis voor de honden, overigens een echte aanrader hoor als je net uit je bed komt, en ja hoor daar wassie weer.
Toen de achterdeur open gezet en de afzuigkap aan en kennelijk raakte hij zo van slag door al die luchtstromen en lekker geurtje dat hij de weg kwijt geraakt is, en ik heb hem niet meer gezien, probleem opgelost, hoop ik dan.
Verder moet ik direct halsbrekende toeren gaan uithalen om dit te kunnen uploaden, heb momenteel geen wifi, Dick gelooft dat hij een stekkertje in de router heeft stuk getrokken.
Nu moet ik naar  de meterkast, waar dat ding staat op een plank, stoeltje er naast, stekkertje in m'n leppie en zo uploaden, weer eens wat anders zou ik zo zeggen.

----------

Woensdagmorgen 19 oktober. Weer over dieren maar nu dan over twee zeer irritante vliegen die ons terroriseren.
Al een aantal dagen zwerven die hier beneden rond en we krijgen ze maar niet te pakken, maar nog erger, de honden ook niet en zij vinden ze nóg irritanter met alle gevolgen van dien . . .
Vooral het poppetje kan zich er behoorlijk mee bezig houden en helaas doet zij dit niets ontziend . . .
Zo dan, gisteren ben ik mij een paar keer helemaal uit m'n pantoffels geschrokken.
Dan zit je rustig en Laura maar huppelen, springen en happen door de kamer en toen zag zij de vlieg op de rug van een slapend Muisje zitten . . . ieuwwwwwww maar dát zijn geen grappen!
Godzalmebeware zij springt zo met een bloedgang bovenop Muisje en haar reactie kun je je vast wel voorstellen!
Zij haalt uit naar Laura het leek wel een wild dier, grote goden, dat was niet mis en een geluid dat er uit kwam oeiiiiiii en ik zat bijna tegen het plafond.
Jawel allemaal zonder lichamelijke schade, maar dit had net zoveel impact, op mij dan.
En Laurentientje?
Ach uiteraard, zij schoot omhoog als een raket, vluchtte niet weg en bleef gewoon naast de bank staan met een verbaasde blik en ik zag haar denken, zij had een wolkje met tekst boven haar hoofd met maar één woord en dat was 'aansteller'.
Haar uitdrukking was écht hilarisch!
En dan denk je dat het een zg leermomentje voor haar was maar een uur later gebeurde precies hetzelfde alleen zette Muisje nog wat zwaarder geschut in. Toen heb ik de weg van de minste weerstand gekozen en Muisje maar even afgezonderd van de rest, ja uiteindelijk is zij wel 12 jaar met een hartmankementje . . .
En die twee vliegen? Ja die zijn er nog steeds.

----------

Dinsdagmorgen 18 oktober. Het is hier ook allemaal dieren wat de klok slaat. Vorige week toen Wendy de paardenbox ging uitmesten, wat zij elke dag doet, ontdekte zij een opgerolde egel in een hoekje.
Nou is een paardenbox niet direct een veilig plekje om te overwinteren natuurlijk, zo in de buurt van paardenbenen . . .
Gelukkig lag hij er net en je weet natuurlijk niet of hij al in winterslaap is, maar ze heeft hem toch opgetild en uiteraard werd hij wakker.
Zij verhuisde hem naar buiten in een groenstrook, maar toen zij zich omdraaide rende hij achter haar aan om weer dezelfde plek in te nemen in de stal!
Wendy heeft hem toen een mooi stil en veilig plekje in de stal aangewezen, onder een pallet en tussen het stro.
Zij was natuurlijk wel benieuwd of dit aanvaard werd . . .
De volgende dag, zij ging de stalkat eten geven en dacht even niet aan de egel, kwam hij uit z'n nieuwe holletje gekropen en wilde ook eten!
Zij heeft hem kattenvoer gegeven, hij ging wat water drinken en ging weer vlot terug naar zijn nieuwe plekje, wat kattenbrokjes neer gezet voor het holletje en die waren gisteravond ook op, leuk hè!
Als Wendy hem vandaag weer ziet zal zij hem even wegen want inmiddels weten wij dat zij 500 gram moeten wegen voor zij in winterslaap gaan omdat zij zeker 200 gram afvallen tijdens de slaap en als zij bij aanvang te weinig wegen, worden zij niet meer wakker!
Goh ja, je moet dit ook allemaal maar weten!
Verder heb ik weer twee fotobladzijden in elkaar geknutseld inclusief plaatjes van de nieuwe stalbewoner.

----------

Maandagmorgen 17 oktober. Weer present en weer bekomen van alle vermoeienissen.
Maar wat hebben we een leuk weekend gehad!
Zo dat was wel even ontzettend fijn hoor, fantastische groep mensen, prachtige locatie en daarbij een heerlijk diner, wat afgesloten werd met een taart met een Labrador en Engelse setter op een foto, de rassen van het bruidspaar!
Lekker eens een nachtje slapen in een hotel in een superluxe kamer (is het al snel in onze beleving!)
En hoewel het hele gezelschap uit 'honden mensen' bestond, meest settermensen, is het echt niet zo dat er alleen maar over honden gebabbeld wordt hoor, ja juist dat maakt het allemaal zo leuk!
Beetje gek gezegd misschien maar onze Duits/Engels en Nederlandse vriendengroep is van een behoorlijk niveau en iedereen heeft zo zijn interessante gespreksonderwerpen!
Ik hoop wel dat jullie begrijpen dat dit niet arrogant bedoeld is hoor . . .
De hele crew van zaterdagavond was gisteren al heel vroeg op om naar de dogshow in Dortmund te gaan en wij, en Joke en Anne hebben met elkaar superdeluxe ontbeten in het hotel, beregezellig!
Zij sliepen in hun camper op de parkeerplaats van het hotel, zij kwamen net terug uit Zweden.
Om een uur of half twaalf weer op weg naar NL, naar onze hondjes en jawel, we hebben hen erg gemist en eigenlijk is het niets voor ons om zonder ze weg te gaan, dat gevoel werd bij ons allebei wel weer even bevestigd . . .
Nee hoor, voor ons NOOIT een vakantie zonder hen!
Wel leuk dat iedereen gehoopt had dat ons poppetje tóch mee zou komen en het een teleurstelling was dat zij er niet bij was . . .

----------

Zaterdagmorgen 15 oktober. Vandaag een korte krabbeltje.
Direct gaan we weg naar een huwelijksfeestje van Engelse vrienden in Duitsland! Wil je het nog Europeser hebben?
Zij vieren het namelijk ook met een klein groepje in Duitsland, jawel uiteraard allemaal honden mensen!
Lang geleden hebben zij, het Engelse echtpaar Keith en Dale, de setters gekeurd op de show  in Bremen en daaruit is een hele leuke vriendschap ontstaan!
Helaas blijven de honden thuis, wat ons heel zwaar valt, maar goed Wendy past op hen.
Dit is het grote nadeel voor ons, het hebben van geen camper meer . . . Normaal gesproken namen wij onze meiden altijd en overal mee naar toe omdat wij gewoon ons eigen huisje mee hadden.
Jammer maar het is niet anders.
Tot maandag!

----------

Vrijdagmorgen 14 oktober.

Vandaag precies een jaar geleden hebben wij afscheid moeten nemen van onze zeer geliefde Noortje.

----------

Donderdagmorgen 13 oktober. Geweldig je berichtje in het gastenboek MarijkeO!
Kijk, dat bedoel ik dus, dat zijn gewoon leuke berichtjes en je tilt even mooi mijn gedachten over spreeuwen op een ander, toch wel hoger niveau!
Even voor de lezers, MarijkeO (noemen wij zo omdat ik ook nog een andere Marijke heb!) is een echte vogelkenner en vogelliefhebber.
Dus lees even haar berichtje in het gastenboek en je leert er ook weer wat van!
Nou wil gisteren het enorme toeval . . .
Ik sta weer naar een spreeuw te kijken (nu op een iets genuanceerdere manier ) die weer acrobatische toeren verricht om bij de pindakaas te komen en bovenop dat rekje zaten twee mussen, die ook wel graag wat wilden snoepen.
Tot mijn grote verbazing begonnen die twee mussen de spreeuw te pikken en . . . de spreeuw ging weg en de mussen  kropen er in, dus niks bang van die spreeuw!
Inderdaad Joke, wij zijn altijd van de dierenreddingsbrigade en alles gaat hier, hoe groot of klein ook, eventueel zelfs per brancard het huis of tuin uit . . . zelfs slakken migreren we naar gemeenteperken.
Nou ja twee uitzonderingen dan en dat zijn vliegen en muggen, wel een beetje sneu eigenlijk. En wespen in huis wijzen wij de weg weer naar buiten . . .

----------

Woensdagmorgen 12 oktober. Ja en dan vandaag is het weer maandig voor het poppetje, 7 maanden oud, bijna 22 kg zwaar en 58 cm hoog!
Ik was wel erg benieuwd om haar te wegen, ik heb het wekenlang niet gedurfd vanwege haar eikeltjesvergiftiging . . .
(ik had hier wat leuks op bedacht maar durf het hier niet neer te zetten, maar Mieke weet het wel!)
Het resultaat viel mij toch echt 100% mee!
Zij is Emma en Roos lekker aan het inhalen, ik weet niet hoe hoog die zijn maar hun gewichten zijn rond de 26 kg en als zij naast hen staat zijn ze praktisch even hoog.
Jaha natuurlijk, het poppetje heeft nog een pittige weg te gaan naar een echte volwassen bouw, dat is logisch!
Gisteren zat ik te stuiteren op het plekje waar ik nu zit en net uitzicht heb op de pindakaaspot buiten en rolde van ellende, nou kwaadheid moet ik zeggen, bijna van  m'n stoel!
Die godvergeten spreeuwen zien toch kans om bij de pindakaaspot, in beschermkooitje, te komen! Die galbakken gaan gewoon op het randje zitten, strekken zich uit en kunnen op die manier met die takkensnavel gewoon in dat potje roeren!
Als ik een jachtgeweer had schoot ik hem dood.
Nou ja zeg, Dick vindt het lief en vindingrijk van die spreeuw, nee we zitten niet op één lijn wat het spreeuwenbeleid betreft . . .

----------

Dinsdagmorgen 11 oktober. Zo'n dag dat ik niet veel stof heb volgens mij. Net weer met Wendy gewandeld en zij vond mijn ronde te kort . . . ja doei, ik reed weg en zij plakte er nog een ronde aan vast.
Ik ga vandaag, direct dus, eerst eens even wat hh dingen doen en daarna lekker knutselen, ik ben sieraden aan het maken.
En ja voor wie eigenlijk?
Nou nee niet voor mezelf, ik ben niet zo'n sieraden mens.
Ach wie weet, start ik nog eens een winkeltje . . .
O ja, de appeltaart is echt heel goed gelukt en net had ik weer een stuk mee voor Wendy, we kunnen nou eenmaal niet alles zelf opeten want dan wordt het nog erger en kan ik straks helemaal niet meer door de deur.
Gisteren ontdekte ik dat ik de link naar de fotobladzijde nog niet gemaakt had, maar ach via de laatste bladzijde van september kun je ook zo oktober induiken, maar nu zal ik het even herstellen.

----------
 

Maandagmorgen 10 oktober. Gisteren kreeg ik toch wel ineens het idee jaren onder een steen geleefd te hebben.
Toen Dick gistermiddag met de meiden thuis kwam had hij een leuke mededeling.
Hij was weer eens een boerenveldpad gelopen, zonder eikenbomen, en daar waren de honden zich te buiten gegaan aan aardappels . . .
Nee poppetje niet want die zat aan de lijn.
Nee ik was not amused want dat zijn ook geen fijne dingen voor honden maar alla, nog nooit last van gehad.
Mijn uitspraak was nog niet koud en blup blup boer boer, bij Roos kwam de hele bak eten er uit, gelukkig konden we haar nog net naar buiten tjoempen.
Vlak daarna keek Emma mij hulpeloos aan, het water liep uit haar bek, jawel ook naar buiten . . . en ook de hele bak eten er uit.
Hup honden weer naar binnen en ben ik het braaksel gaan determineren . . . en zag allemaal stukje groene aardappel er tussen zitten!
Wel gvddddd ook dát is puur gif voor honden!
Ik was wel even flabbergasted van zoveel gedoe de laatste tijd en vraag mij af waarom aan mij dit voorheen allemaal voorbij gegaan is . . .
Kan natuurlijk ook zijn dat ik toen dacht, na zo'n aardappelsessie, domme honden, vreet dan niet van die dingen, en ging weer over tot de orde van de dag!
Maar nu, jiezuss ik denk overal over na en alles is een punt.
De dames zijn weer helemaal ok nu en hebben zich vooral een slag in de rondte gerend over weer andere boerenvelden, zonder aardappelen en maar één veld met uien.
Enuhh Wendy heeft Laurentientje aan de rollijn gehad . . .
Er staat weer een nieuwe fotobladzijde klaar!
Jee Til wat goed zeg van die uitslag van Rosie, je moet het toch altijd nog maar afwachten en ramspoed is vaak ons deel . . .

----------

Zondagmorgen 9 oktober. Dick was gisteravond weer op tijd thuis na een leuke dag, altijd fijn omdat hij door de week natuurlijk ook aan het werk is, dus een ontspannen dagje er tussen door is dan welkom.
Vanmorgen, Wendy moet ook vandaag werken, had ik alle 6 de honden ook weer mee maar voor ik wegging heeft Dick onze auto weer even in de hondenstaat gebracht, het rek er weer in etc.
Volgens mij is ons poppetje alweer aardig de oude maar ik zelf geloof het nog niet helemaal . . .
Het vertrouwen heb ik nog niet terug en heb haar nog aan de rollijn wat voor mij een ware slijtageslag geworden is.
Poppetje danst, springt en vooral trekt aan de lijn en wil maar één ding, mee rennen met de anderen, dat is geen sinecure! Ik krijg elke keer van die opzouters aan mijn armen en voel het in mijn rug. Jezusss ik ben ook geen 30 meer . . .
Daarbij heb ik Muisje dan los lopen, want dat is helemaal twee bruggen te ver als ik die ook nog aan de lijn moet hebben, maar dat  impliceert wel dat ik om de haverklap, zo ongeveer om de halve minuut moet kijken waar dat varken is, want één seconde onachtzaamheid en je bent haar kwijt . . .
Kortom, ik was blij dat ik weer thuis was en vandaag ga ik maar eens aan de appeltaarten bakken want ja appels genoeg.
Nou Peter, wat kan ik mij goed voorstellen dat je je vinger bijna stuk beet terwijl je op dat hoefje trapte want dát is pijnlijk!

----------

Zaterdagmorgen 8 oktober. Een gek en ongebruikelijk begin van de dag in huize Zwart.
Dick is gisteravond al weggegaan naar een geocache event mét de auto en heel toevallig moet Wendy dit weekend werken dus moesten wij improviseren.
Dat betekende vanmorgen om half 6 op om Wendy naar de trein in Lelystad te brengen.
Best een beetje raar voor mij want ik moest de honden dus gewoon alleen thuis laten en alles lag nog in bed!
Gelukkig werd ik voor de wekker wakker en ben naar beneden geslopen, had mijn kleren en de sleutel al klaargelegd zodat ik zo min mogelijk geluid hoefde te maken . . .
Zul je altijd zien, ik zag Wendy aankomen, stap snel naar de deur en ja hoor, ik stapte in het donker op een piepbeest die keihard krijste en het geluid scheurde door het stille huis . . .
^%$*&$# Emma begon te blaffen K***********
Toch maar gewoon weggereden op hoop van zegen dat mijn buren niets zouden horen.
Weer thuis gekomen was alles nog in diepe rust, hoe is het toch mogelijk en ben ik nog even voor een uurtje mijn warme bedje ingekropen!
Het in de auto van Wendy laden van 6 honden is een vak op zich . . .
Zij heeft net zo'n auto als wij, maar haar achterklep kan niet open, dus halve bank naar beneden, en in de achterbak Emma en Roos.
Ook heeft zij gewoon de achterbank er in, dus Jari en Peukje op de bank en na 5 minuten springt Emma vanuit de achterbak ook de bank op.
Voorin zit ik en naast mij op de stoel Laura  vast aan een lijn en op de grond zit Muisje . . .
Dan rijden maar, en alles is goed gegaan!
Bravo hondjes!

----------

Vrijdagmorgen 7 oktober. Zoveel geluk als Wendy gisteren, had ik vanmorgen niet op het bouwterrein, gisteren was zij later dan ik en net toen zij daar liep vloog er een helikopter vlak over en die ging nog landen ook!
Een prachtig glanzend rode zakenhelikopter en uiteraard ging Wendy kijken en was het de baas van het bedrijf wat er gebouwd wordt! Haha zij is naast hem met de helikopter op de foto gegaan, heel grappig, jammer dat ik dit gemist heb!
Wat anders, ik was die ruzie makende spreeuwen hier achter zo zat dat ik een beschermkooitje gekocht heb voor om de pindakaaspot.
Die vervelende vogels joegen alle kleine vogeltjes weg en vraten in twee dagen de pindakaaspot leeg, ja hoor, dat werd mij te gek.
Nu vind ik het best spannend om te bekijken of de kleine vogels er in durven, dat schijnt wel even te duren, ook zij moeten daar aan wennen.
Nu brei ik er een endje aan want ik moet zo naar de tandarts, nee vind ik niet erg hoor.

----------

Donderdagmorgen 6 oktober. En ik als ongeruste hondenmamma mijn hondje buiten maar aan de rollijn houden . . .
En als je nu ziet, totaal de gekkeritis met Emma. Dit soort uitspattingen kún je gewoonweg niet tegenhouden met een hond van ruim 6 maanden.
Jawel, het gaat natuurlijk beter met haar en het totaalbeeld is wat gunstiger, maar helaas kan ik mijn ongerustheid niet onder stoelen of banken steken en heb ik nog steeds de  'ikbezorgmijaltijd' aan/uitknop bij mezelf niet gevonden.
Zo langzamerhand denk ik dat bij mijn fabricage die knop helemaal niet geplaatst is!
Net als dat je hebt met je kinderen, hoe oud ook, je hebt het allemaal liever zelf.
Verder ach die gekke Roos, daar ging zij weer hoor, een gigantisch eind weg weer over de velden, kennelijk heeft zij de smaak nu écht te pakken.
Nee roepen doe ik haar niet meer, zij komt altijd terug met een gelukzalige blik in  haar ogen en blij om weer begroet te worden door de roedel.
Nog even over die 'brillendoosjesgist', ik vergat er gisteren bij te vertellen dat dat spul in konijnenkeutels zit en aangezien honden, bah wat zijn het toch een viespeuken (en geef nog een kusje), die graag eten. De naam danken zij aan hun modelletje, net een langwerpig doosje met twee rondjes er in!
O ja, gisteren zag ik poppetje doodstil staan en haar blik ergens strak op gericht en ging ik maar eens even kijken.
Zat er een musje buiten op haar hondenbed met een opgesperd bekje.
Aangezien ik veel van dieren hou maar wel een onvoorstelbare bangepoeperd ben, durfde ik musje niet te pakken en heb hem met bed en al over het hekje getild en toen ik het bed neerlegde vloog hij weg!
Ik denk dat hij tegen het raam gevlogen was en even zat  bij te komen en jee wat fijn dat ik niet van die 'grijphonden' heb! Jaha Muisje wel hoor, maar gelukkig is dit grapje haar ontgaan.

----------

Woensdagmorgen 5 oktober.
Nou Linda ik lachte mij even een slag in de rondte hoor om die voor mij onbekende ziekte, 'brillendoosjesgist', ik durf te wedden dat de meeste mensen er hier nog nooit van gehoord hebben en eerlijk gezegd dacht ik dat het weer zo'n grappige Belgische uitdrukking was!
Maar niets is minder waar, ik heb het gegoogeld!
 
Net gewandeld met Wendy en naar mijn idee voelde ik de echte eerste winterprikkeltjes, het is om een uur of 8 nog pittig fris, heerlijk!
Ronde was iets langer dan ik eigenlijk wil, ja dat krijg je als je een fanatieke wandeldochter heb, hoewel ik zelf vroeger ook veel wandeliger was hoor.
Goed ok, Laurentientje uiteraard aan de rollijn en ook Muisje aangelijnd.
Godzijdank zou ik bijna zeggen . . .
Op een enorm veld, ik zal er binnen kort eens foto's van nemen, zagen zij een haas en haas zag hen!
Ja hoor, zooooooo wat een snelheid, en daar gingen Emma, Roos en Peukje, Jari ging maar een klein stukje en de andere twee konden niet anders dan kijken . . .
Haas schoot onder het hek door rondom dat knutselgebouw en mijn honden konden daar niet door en Peukje zag gelukkig later pas dat ook zij er onder door kon.
Roos was compleet van god los en ging einden ver weg, kwam terug in de buurt en hup daar ging zij weer en als ik een eind zeg, reken er dan maar op dat dat ook wel heel ver weg is . . .
En nu?
Ach zij hebben lekker gegeten maar kennelijk is het adrenalinepeil nog té hoog om te gaan slapen en lopen zij met z'n drietjes te klieren.
Inmiddels hangt het dekbed lekker buiten op de droogmolen en de hoezen draaien in de wasmasjien, dat wordt vanavond weer een heerlijk fris bedje!
Dit laatste is even huisvrouwenpraat.

----------

Dinsdagmorgen 4 oktober. HUH? Dierendag? Nou het zal wel maar ik vind dat het iedere dag dierendag hoort te zijn en dat is het ook bij ons!
Nog even een update over Laura haar slechte eikeltjeseetservaring.
Het gaat nog steeds een beetje op en neer hoewel ik wel een beetje opgaande lijn in verbetering zie.
Kennelijk duurt het wel een tijdje voor dat die troep ook het lichaam weer uit is.
Het 'niet eten' is voor mij het grootste probleem en eigenlijk sinds eergisteren gaat dat weer aardig, ook dát de ene keer beter dan de andere.
Alles heb ik al uit de kast getrokken om haar eten aantrekkelijk te maken maar soms is dat paarlen voor de zwijnen geworpen en kan ik daar helemaal van slag door raken.
Het nare is ook dat je aan dit probleem helemaal niets kunt doen verder, er is geen medicatie oid voor, alleen maar afwachten en doorademen . . .
Omdat zij erg veel afgevallen is, ik durf haar niet te wegen, heb ik haar voorlopig met een kleine ronde, zij gaat nu niet langer mee, aan de rollijn. Ik wil niet dat zij energie verspilt aan dat geren, wat zij wel graag wil.
Verder is zij wel gewoon vrolijk en heeft goede zin.
Wat het lichamelijke betreft, haar oogwit is wat minder rood en de achterhand is weer wat stabieler, maar nog niet zoals het voorheen was.
Kortom, van dit soort dingen heb ik écht slapeloze nachten.

----------

Maandagmorgen 3 oktober.
Zo mooi met dank aan Janina die twee Gordons van ons heeft!

From time to time, people tell me, “lighten up, it’s just a dog”, or, “that’s a lot of money for just a dog”.
They don’t understand the distance traveled, the time spent, or the costs involved for “just a dog”.
Some of my proudest moments have come about with “just a dog”.
Many hours have passed & my only company was “just a dog”, but I didn't once feel slighted.
Some of my saddest moments have be.........en brought about by “just a dog” & in those days of darkness, the gentle touch of “just a dog” gave me comfort & reason to overcome the day.
If you, too, think it’s “just a dog”, then you will probably understand phases like “just a friend”, “just a sunrise”, or “just a promise”. “Just a dog” brings into my life the very essence of friendship, trust, & pure unbridled joy.
“Just a dog” brings out the compassion & patience that makes me a better person.
Because of “just a dog” I will rise early, take long walks & look longingly to the future.
So for me & folks like me, it’s not “just a dog” but...If you have a dog who has made you laugh, brightened your life, silently accepted your tears without judgment, snuggled with you, forgiven your faults and loved you anyway, make this your status.
Dogs are a gift most of us don't deserve.

----------


Zondagmorgen 2 oktober. Zo dat was wat vanmorgen!
Net toen Wendy en ik bij de auto's terug waren en Laura en Emma al in de auto lagen, ging Peukje er ineens vandoor over een grasland met tamelijk hoog gras.
We zagen een grote vogel, een kraai oid en kennelijk vind zij het leuk om er achter aan te jekkeren, dachten wij toen . . .
Wendy zei nog, laat Emma en Roos (Laura mag dit nog niet en lag gelukkig al in de bench) er ook even nog achter aan gaan, leuk voor Peukje.
Ja en toen zagen we het en was het maar goed dat die twee er ook bij waren, Peukje zat niets achterna maar werd achterna gevlogen door een buizerd!
Mwahhhhh zij huppelt natuurlijk ook als een konijntje . . .
Toen wij de wandeling begonnen zagen wij al veel onrust onder de eenden, zwanen en reigers en was de buizerd waarschijnlijk toen ook al op zoek naar een prooi!
Zo zie je maar weer, is er geen gevaar van eikels heb je dit weer . . .
Toch maar een loopband?

----------

Zaterdagmorgen 1 oktober. Ja hoor, ik had het wel verwacht, veel reacties op mijn eikelstukje, zelfs een lijst per mail wat er nog allemaal meer fout is voor de gezondheid van onze hondjes, mijn dank hier voor!
Ook op ons besloten ES fb had ik het gezet en dan lees je dat inderdaad veel mensen het wel weten maar, net als ik de ernst er niet van ingezien hebben!
En als je dan eens gaat googelen . . . geloof mij, je durft dan helemaal niet meer met je honden buiten te wandelen en moet je maar een loopband kopen en de ramen wijd open zetten
Weten jullie trouwens dat daarom het type vechthond zulke dikke billen hebben?
Jawel, die hebben namelijk meestal baasjes die niet van wandelen houden, en dat kan ook vaak niet met die vechtapparaten, dus pa kijkt tv met een zak chips en een biertje en die honden maar draven naast zijn stoel en daarbij de nodige anabolen door hun strotjes krijgen . . . (uh de baas misschien ook wel!)
JAHAA ik weet het, deze loopbanden worden ook gebruikt als therapie bij honden, en dat is natuurlijk helemaal ok en die heb je zelfs in een bak water!
Goed, even terug komen op de eikels.
Voorlopig lopen wij dus alleen nog op het industrieterrein waar er nog maar aan één gebouw wordt geknutseld en verder zijn het min of meer verwaarloosde boerenvelden.
Maar . . . 's middags om 4 uur moet je niet in de buurt van dat gebouw lopen want dan zijn er weer andere eikels, bouwvakeikels en die razen als een gek over de enige rechte weg.
Kortom, ons leven bestaat momenteel uit oppassen voor eikels . . .
Ja ik vind Dick ook wel eens een eikel . . .
----------

Vrijdagmorgen 30 september. GVD volgende probleem.
Eikels!
Nee niet de menselijke, die zijn er trouwens ook genoeg maar ik bedoel die dingen die van de bomen vallen en momenteel zelfs zeer overvloedig.
Het probleem is dat mijn honden en ook poppetje regelmatig van die dingen staan te vreten, sorry anders kan ik het niet noemen.
En uiteraard weet ik dat die krengen giftig zijn, looizuur, maar heb er de ernst eigenlijk toch niet zo van ingezien en daarbij zie ik echt geen kans om hen tijdens de wandeling er van af te houden.
Nu mijn poppetje zo af en toe niet echt lekker is en wat typische, moeilijk plaatsbare verschijnselen vertoont ben ik maar eens gaan googelen en ik werd niet blij . . .
Hieronder zal ik het stukje plaatsen en verdomd ik herken er wat dingen in die poppetje vertoont!
Jezus elke wandeling die ik maak kom ik langs afgevallen eikels en ben er toch wel van geschrokken.
Voor mij voorlopig eikelloze wandelingen . . . Ik denk trouwens wel dat volwassen honden wat meer kunnen hebben dan pupjes.
Lees en huiver . . . en om toch te eindigen met wat leuks, er staat weer een nieuwe fotobladzijde klaar.


----------

Donderdagmorgen 29 september. Zoals jullie zien heb ik de aquarel van Noor op de indexpagina gezet om te kunnen delen met jullie.
Wij zijn zo ontzettend blij met de aquarel en gek genoeg, ik kan er al een beetje tegen!
Ik heb hier al eens verteld dat ik niet tegen foto's kan van overleden honden en mensen (in deze volgorde omdat dit een hondensite is) en zie je in ons huis nergens een foto.
Gek genoeg maak ik veel foto's en ik heb ook nog eens een grote externe harde schijf vol, allemaal hondenfoto's.
Zo af en toe stuit ik uiteraard wel op oude plaatjes en dan moet ik opletten, of niet natuurlijk, maar dan moet ik altijd huilen.
Huilen om wat voorbij is en niet meer terug komt.
Petri en ik bedachten al dat de aquarel van Noortje misschien wel een goede therapie voor mij is en inderdaad lijkt het wel te helpen.
Diverse malen per dag sta ik er voor en denk wat een fijne hond zij voor ons en voor vele andere mensen was en dat zij een verpletterende indruk heeft achter gelaten.
Het prachtige is dat Petri de aquarel ook als therapie gemaakt heeft, in haar eentje voor het doek met allerlei kwasten en kleurtjes, dit om haar eigen verdriet om haar eigen hond, heel kort geleden, ook een Gordon setter te verwerken.

Hoe belangrijk zijn onze honden voor ons?
Is wel duidelijk hè.

----------

Woensdagmorgen 28 september. Gefeliciteerd Rozenkind en broertjes en zusjes, vandaag al weer 6 jaar!
Tja daar stond ik dan net, op blote voeten buiten, voordeur dicht geklapt achter mij, geen sleutel, geen telefoon . . .
Even naar de buurvrouw, Dick gebeld, die moest zich losscheuren van de appels, telefoonnummer van Wendy weet ik niet uit mijn hoofd en heeft hij even Wendy gebeld. Nog een gelukkie dat zij niet aan het werk was, want we hadden net samen gewandeld.
En nu zie ik de noodzaak wel in van een sleutel ergens verbergen.
Dan nog even mijn stokpaardje . . .
Ik weet niet of jullie hondenwandelaars het ook opvalt, maar er ligt steeds meer mensenpoep overal!
Wij opperden al dat het misschien komt door de oudere grijze golf op de elektrieke fietsen, die nu verder gaan van huis dan ooit en zij het niet meer kunnen ophouden.
Net na het wandelen staan Wendy en ik nog even te praten bij de auto, komt er een auto aan met een man er in, en hij reed zo maar het bos in, ja de balk over de weg ligt los.
Na een minuut of tien kwam hij weer terug rijden . . .
Nou wij weten wel wat hij gedaan heeft hoor, lekker zitten bouten langs de kant, mij hoef je niets meer te vertellen want ik herken ze . . . de buitenpoepers!
Dit betekent dus wel dat wij daar de volgende keer de honden een stuk aan de lijn moeten doen *&^%$#@!
Ja echt hoor, ik erger mij hier kapot aan!
En vervolgens lees ik in het wekelijkse plaatselijke sufferdje dat de hondenbelastingcontroleurs  weer steekproeven gaan nemen . . .
Ik denk dat ik mij maar gaan aanmelden als mensenpoep controleur!

----------

Dinsdagmorgen 27 september. En toen was gisteren de dag . . . aquarel Noortje kwam thuis . . .
Petri kwam helemaal uit Spijkenisse naar ons toe om haar kunstwerk, wat dat kun je gerust zeggen, naar ons toe te brengen en gek genoeg gaf het ook zoiets gevoel: Noor kwam weer thuis . . .
Het is zo onvoorstelbaar mooi, als ik er langs loop denk ik haar gewoon in het echt te zien.
Petri heeft dit met zoveel gevoel gemaakt dat het gewoon écht is.
Ik ga haar binnenkort op de indexpaginga zetten zodat jullie ook weer even van ons Noortje kunnen genieten.
Ook had zij ruwhaar teckeltje Pol mee en dat was natuurlijk ook weer zo schattig en zo bekend voor ons!
Uiteraard werd het Polletje gelijk geaccepteerd door onze meiden, heel lief!

----------

Maandagmorgen 26 september. Na een werkelijk k** heen weg gisteren (2 uur over gedaan) hebben we weer een heel gezellige middag gehad! Onze kinderen zijn echte kunstenaars in het organiseren van festiviteiten, en niet alleen daar in!
Heel leuk aan een duinmeertje met heerlijk weer en Laurentientje vond het ook heel leuk, met de bal spelen met de kleinzoons!
Jaha wel aan de lijn natuurlijk want er waren daar wel heel erg veel leuke dingen voor mijn poppetje . . .
We kwamen net op dat strandje aan en moest ik haar nog van een bal afhouden die langs haar heen vloog, een stukje verder liep zij al met een onderbroekje in haar bek . . .
Goed, op de terugweg toen Dick bij de parkeerautomaat stond kwam zij er aan . . . een mevrouw in het groen . . . of ik haar collega niet al gesproken had . . .
HUH? Wat bedoelt u? (tuurlijk wist ik het toen al)
Ik denk dat zij mij een dom geitje vond want kennelijk waren wij al langs vier hondenverbodsborden gereden of gelopen . . .
En, zonder gekheid, we hadden het echt niet gezien maar waren al gestrest aangekomen en toen op zoek naar ons gezelschap.
Ik zei dat het mij speet en dat ik het nooit meer zou doen . . . en daarna liep ik gewoon weg, de groene mevrouw enigszins verbluft achter latend.
Ach ja in die drukke randstad wordt natuurlijk elke vierkante centimeter groen betwist en had ik zo makkelijk kunnen weten dat het daar niet mocht, maar bewust heb ik dat totaal weg geschoven en meer zo van 'we zien wel'.
Nee geen bekeuring gehad en ook de parkeerkosten hoefden wij niet te betalen, onze kaart deed het niet en werd de slagboom gewoon even geopend voor ons!

----------

Zondagmorgen 25 september. Godsamme wat een slijtageslag, wandelen met twee honden aan een lijn, Muisje aan de rollijn die overal wil snuffelen en ik vaak moet voortrekken en Laura in haar tuigje die maar één ding wil en dat is vooruit achter de ander meiden aan . . .
Gisteren had ik besloten om haar een dagje complete rust te geven maar daar dacht het poppetje toch wel een beetje anders over en heb ik de andere twee een paar maal een time out moeten geven, en zet ik ze even in de auto om af te koelen.
Na een half uurtje is de zaak dan weer op orde.
Het is dus geen goede methode om poppie helemaal niet mee te nemen en misschien ook wel een beetje overdreven van mij en nam ik haar vanmorgen maar weer mee.
Gistermiddag hebben Wendy en ik een bezoekje gebracht aan een AZC, want er was open dag. Het was wel interessant om eens van binnen te bekijken, maar één ding viel mij wel heel erg op, een enorme overmaat aan personeel, veel meer dan ik asielzoekers gezien heb. Ok, so be it.
Vandaag gaan we ook weer wat leuks doen, onze schoondochter is jarig en viert het op een locatie in de duinen waar wij aan een duinmeertje taart gaan eten, ja hoe bedenk je dat hè!
Alleen het poppetje neem ik mee want er zijn ook kleine kindertjes bij en om dan met de hele roedel aan te komen zetten lijkt mij geen goed plan want die kindertjes zijn helemaal geen honden gewend . . .
Helaas is het een wereldreis om er te komen want wij moeten over de dijk bij Lelystad want het is nu geen optie om via Almere/Amsterdam te rijden want er zijn maar twee rijbanen beschikbaar.

----------

Zaterdagmorgen 24 september. Goh al een week 'vrij' en nog geen moer uitgevoerd van wat ik allemaal had willen doen . . .
Nu zie ik pas weer even hoeveel werk het is om twee maal per dag met de hondjes op pad te gaan en het ook 'leuk' houden voor allemaal, dus elke keer weer een ander rondje bedenken.
Pff je komt toch elke keer weer op dezelfde plekken want zo veel variatie is er nou ook weer niet in mijn omgeving.
Jawel ik ben erg tevreden hier hoor want ik kan toch echt allerlei leuke en minder leuke wandelingen maken die volkomen veilig voor mijn  meisjes zijn.
Van de week had ik gewoon elke dag iets waar ik rekening mee moest houden en wat tijd kostte, dan weer de da, dan weer boodschappen en aangezien in ons dorp niet alles te koop is ben ik wel genoodzaakt om naar de grote stad te gaan en dat alles kost tijd, dan legt er weer een servicemonteur beslag op je tijd en ga zo maar door.
Dat laatste bedoel ik niet negatief hoor want hij heeft er toch maar weer voor gezorgd dat ik niet onverwachts geen warm water meer heb omdat de druk in de ketel is weggevallen!
Met mijn poppie gaat het weer ietsjes beter, zij eet weer wat meer en is behoorlijk afgevallen in deze bijna twee weken, bah.
Nu heeft zij zich weer verstapt, verrend moet ik eigenlijk zeggen, in het uienveld gisteren. Zij had gisteren au in haar linkerachterbeentje, waar ik nu  niets meer van zie maar toch nu even rust voor haar. 
En dat terwijl ik zo zuinig op haar ben, altijd let op overdreven beweging, wat zij niet mag en de tijd hou ik minutieus in de gaten, bijna met een stopwatch . . .
De speelfoto's die je hier ook zo af en toe ziet zijn genomen met de sportstand op mijn fototoestel met continu opnamen.
Het ziet er dan heftig uit maar stelt eigenlijk niet veel voor!
Zo en nu wil zij op schoot . . .

----------


Vrijdagmorgen 23 september. Hoewel ik geen boer'n vrouw ben, sterker nog ik kom uut het stadse westen,  geniet ik momenteel wel van de oogstmaanden, overal pompoenen te koop langs de weg, vrachtwagenladingen vol met aardappels of met uien. Toch heb ik vaak wat medelijden met die gewassen in de vrachtwagens, zij weten zich vaak niet meer aan de rand vast te houden en rollen er over heen in een bocht en belanden langs de kant van de weg.
Resultaat?
Geplette aardappelen en zielige uitjes die met hun wapperende pruikjes in de kant liggen te huilen (ja mijn verbeeldingskracht is groot).
Waarom ik van de oogstmaanden hou weet ik niet echt, volgens mij een soort oergevoel, zo van de buit voor de winter is weer binnen.
Gistermiddag ben ik met Laura weer even naar de bieb geweest en een rondje winkelcentrum, althans, dat wás de bedoeling! Maar, ik kom niet ver met het poppetje, ik word constant aangehouden met allerlei lieflijke kreten en van één mevrouw kreeg ik de tranen in mijn ogen (is niet zo moeilijk)
Zij parkeerde haar rollator aan de kant, kwam naar het poppetje en was totaal in love, en poppetje kreeg een zoen op haar bolletje!
Poppie kijkt daar niet van op want wij zoenen zelf ook altijd met de honden.
En een gedeelte van onze bieb is een soort inloopcentrum geworden, je kunt er koffie drinken en tijdschriften lezen. Mevrouw van de bieb was zo wég van poppetje en vroeg of ik niet eens gezellig koffie bij hen wilde komen drinken en natuurlijk met Laurentientje!
Leuk toch!

----------

Donderdagmorgen 22 september. Je merkt toch echt dat het 's nachts gelukkig weer een stuk frisser is!
Altijd is het eerste bij het wakker worden 's morgens, een kijkje in de benches en de laatste weken zag ik dan twee uitgerekte witte, een lange zwarte en een lange bruine hond!
Nu zie ik twee maal een wit, 1 maal een zwart en 1 maal een bruin bolletje.
Ze liggen weer lekker op een rolletje en gisteravond heb ik zelfs bij Lauraatje een vetbed er in gelegd, heerlijk en de plafondventilator staat weer op rust.
Vandaag is dus de equinox . . . en wel precies om 16.21 uur, dan staat de zon loodrecht boven de evenaar en zijn overal in de wereld de dag en de nacht even lang! Vanaf nu gaan in het noorden de dagen korten worden (o hoe fijn!)
Ja hoor, ik heb in de avond alweer een kaarsje branden maar tot mijn grote verbazing zag ik gistermiddag bij de Action al de kerstmannen staan, sterker nog, alweer een hele 'kerststraat' . . . 
Kijk, dat vind ik écht niet leuk hoor.
Vandaag ook nog even een herfstjas voor de krabbels bedenken en ik moet nog steeds het poppetje bij onze hondjes zetten!

----------

Woensdagmorgen 21 september. Weer een dagje verder. Het gaat inmiddels weer een stuk beter met mijn poppetje!
Heeft gisteren toch weer haar normale dagporties eten naar binnen gewerkt, is weer vrolijk, niet meer gespuugd dus deze zeikerige hondenmamma is ook weer blij én opgelucht!
De afspraak met dokter Martine voor vanmorgen heb ik dan ook afgezegd, ik heb uiteindelijk geen geldboom in de tuin en alles kost al genoeg . . .
Goh, er is tegenwoordig maar weinig voor nodig om mij uit het lood te brengen, zo lastig.
Verder gaat het leven hier zo z'n gangetje, Dick komt niet eens erg moe thuis eind van de dag en het plukken valt hem reuze mee! Het is een gezellige sfeer met aardige collega plukkers.
En ik? Ach tot nu toe, na twee dagen vind ik het nog steeds wel lekker hoor, Dick belet mij sowieso nooit in mijn vrijheid en kan ik gaan en staan waar ik wil.
Maar toch nu heb je gewoon het gevoel niets te hoeven en bijv. een wind te kunnen laten zonder commentaar te krijgen hahahahahaha

----------

Dinsdagmorgen 20 september. Godzijdank niets in haar maagje of darmen, wat een opluchting! Wel heeft zij een maag/darmontsteking en dat was goed te zien op de foto's.
Hoe dat komt, ja dat kan door van alles komen.
Zelf denken wij aan sloten waar zij regelmatig in gaat buiten, extreem warm weer dus bacteriën alom.
Er is bloed afgenomen en een gedeelte is direct nagekeken en een deel is opgestuurd.
Wat nagekeken is, is ok. Zij had geen koorts of verhoging, ook weer gunstig.
Zij heeft een injectie tegen misselijkheid gekregen en een ab kuur.
Morgen weer terug komen.
Wel is zij alweer wat vrolijker en gisteravond heeft zij iets gegeten en vanmorgen ook. Nog niet echt om over te juichen maar goed, het is tenminste wat.
Ik schrijf dit allemaal wel heel erg in het kort want we zijn precies een uur binnen geweest!
Zelfs dokter Martine noemt haar nu poppetje . . .

----------

Maandagmorgen 19 september. Beetje raar begin van de dag. Dick vertrok al om half 8 en werd opgehaald door een collega appelplukker. Appels plukken is hier in de regio hét najaarlijkse outdoor evenement waar hij nu ook een keer aan deelneemt!
Wel heel rustig voor mij en ik vind het best wel eens lekker maar of het mij echt bevalt zo'n hele dag alleen weet ik niet, dat ben ik niet meer gewend.
Sinds het niet meer zo warm is heb ik Emma en Roos weer lekker getrimd, ze zien er weer keurig uit!
Vanmorgen met Wendy gewandeld en ja, de wandelingen moeten nu toch echt aangepast worden aan ons kleine poppetje, die nu toch 2x per dag mee gaat.
Wendy zal niet elke dag mee gaan omdat zij ook wel eens een lange ronde wil maken en het is toch al wat lastig om met mij mee te gaan want Muisje is aan de rollijn niet de snelste, die moet overal lang snuffelen en Wendy geeft haar die ruimte dan ook . . .
Nee ik niet, het eerste stuk mag zij snuffelen maar dan is het wel doorlopen hoor en dat vindt Wendy zieluggg.
Ja en dan mijn Laurentientje, niet ziek, maar toch vertrouw ik het nog steeds niet.
Ze is af en toe wat mat, wil af en toe niet eten en spuugt af en toe.
Kortom, vanmiddag om 13.20 heb ik een afspraak bij de dierenarts . . .
Ik moet nú zeker weten of zij er niet iets in haar maagje zit wat er niet hoort.

----------

Zondagmorgen 18 september. Vanmorgen een hartstikke leuke wandeling gemaakt met Wendy. Het grote industrieterrein waar nog maar één bedrijf opgebouwd is en de rest er om heen zijn nog boerenvelden, voornamelijk uien.
Het eerste stuk langs water, een keurig aangelegd leuk stuk gras met struikjes en boompjes heb ik op mijn blote voeten gelopen. Op de terugweg mijn schoenen weer opgepikt en zijn we de boerenvelden gaan lopen.
En wat hebben de honden en wij genoten, allemaal van die snelle opvliegende vogeltjes, geen idee wat het voor soort is, maar erugg leuk!
In de verte zagen wij dat er een auto vlak naast de mijne was gestopt stopte en liep er een mens met hond aan de lijn.
Dat vinden wij niet echt leuk want als het niet los loopt zal het wel iets moeilijks zijn.
Toen wij het naderden werd galbak in de auto (vol met blaffende galbakken) gezet en zagen we mevrouw met een paaltje lopen en bleek zij een spoor uit te zetten . . .
Ja das leuk natuurlijk want zij bleek een spoor met stukjes worst uit te zetten over het veld waar wij kwamen aan lopen met 5 loslopende honden . . .
HAAAA mevrouw boos want wij verziekten haar spoor!
Nou vraag ik je, zo'n immens terrein en zij gaat precies daar waar onze hondenauto staat en zij ons al in de verte zag aankomen!
Wij vonden dat echt lachen natuurlijk en ik moest Roosje ophalen want die dacht echt dat mevrouw stukjes worst stond uit te delen!
Gelukkig kent Wendy de reputatie van die vrouw en weet dan ook dat zij met de mallemolen loopt!
Oeps gisteren na mijn krabbel vergeten de site te uploaden en werd men al ongerust . . .
Een goedmakertje, ik heb weer twee fotobladzijden  toegevoegd en ik ga nu eerst eens even met mijn voeten in een bak met biotex zitten . . .

----------

Zaterdagmorgen 17 september. Ach volgens mij valt het allemaal wel mee hoor met Laurentientje, ik maak mij zoals altijd weer snel zorgen, best lastig zo'n eigenschap.
Hoewel het mij ook wel eens goed van pas gekomen is en daarbij denk ik aan Emma, met die opgegeten plastic zak tijdens een Zwedenvakantie . . .
Momenteel raast zij weer in haar eentje door het huis met speelgoed en ook de postbankleeuw is weer bij de kapper geweest, dat dat dier nog manen heeft, daar is toch wel de kwaliteit aan af te zien!
Nu is zij trouwens bezig om poes (een pluche hoor) van zijn strikje om zijn nek af te helpen.
Ja wat ik ook doe en waar ik ook mee bezig ben, ik hou haar toch altijd in de gaten, dat moet je nou eenmaal met een pup.
Gelukkig is Laura wel een zeer makkelijke meisje hoor, natuurlijk gaat zij regelmatig even uit haar Engelse dakje en vooral dan in samenwerking met Roos.
Ook buiten is het een makkie, zij loopt altijd los, jahaaa natuurlijk alleen op veilige plekken, en zij luistert heel goed, uiteraard een voorwaarde om haar rustig los te kunnen laten.

-----------

Vrijdagmorgen 16 september. Nou ja zeg, wat een fijn weer om te wandelen en wat ben ik blij!
Het schijnt vannacht nogal geregend te hebben maar aan ons is het allemaal voorbij gegaan terwijl alle ramen helemaal wijd open staan,  en ik eigenlijk het gevoel had niet lekker geslapen te hebben . . .
Wel werd ik even wakker van een enorme windvlaag die het gordijn helemaal over het poppetje haar bench heen blies, maar kennelijk interesseerde haar dit ook niets.
Verder is poppetje een beetje saai, ik weet niet waarom. Ja als zij mee gaat is zij net zo enthousiast als altijd maar toch, verder wil zij constant bij je op schoot liggen.
Misschien ook door de warmte, ik heb geen idee en vanmorgen wilde zij ook niet eten.
Altijd maar een beetje raden  als je hondje niet helemaal fit is, daarbij kennen jullie mij, meestal die verdomde antennetjes uit om het gedrag van mijn hondjes te scannen.

--------

Donderdagmorgen 15 september. Vandaag nog één zo'n k** dag en dan zijn we daar ook weer van af, nog één zo'n nutteloze dag, voor mij althans.
Ik weet dat er mensen zijn die dit weer helemaal te woepie vinden, fijn dan voor hen!
En toen kwam er gisteren een mail binnen met bijlage . . .
Een momentje van schrik, verbazing, shock?
Nou hou het maar op het laatste.
Een onvoorstelbare aquarel van Noortje, geschilderd door Petri van Kasteren.
Jullie hebben haar hier al eens meer gelezen, zij heeft eens een prachtig schilderij gemaakt van Emma en Roosje samen en nu dan Noor.
De aquarel van Noor slaat écht alles, het is niet te geloven, zo verschrikkelijk mooi en zo treffend.
Huilend riep ik Dick van buiten en daar zaten Jut en Juul, Dick sprakeloos met tranen en ik hard jankend (natuurlijk)
God wat mooi, die ogen, die absoluut het moeilijkste zijn om goed weer te  geven vooral voor de eigenaar van in dit geval Noortje . . .
Lieve Petri en mensen die dit lezen, wat is dit een ongelofelijk geschenk, ja dat laatste woord lezen jullie goed.
Gemaakt uit liefde voor haar eigen net overleden Gordon setter Mac, die zo veel op Noortje leek, heeft zij dit gemaakt.
Wat moet ik verder hier nou nog over zeggen?
Nee ik kan het niet, hier zijn geen woorden voor en laat ik het hier maar bij houden.

----------

Woensdagmorgen 14 september. Vanmorgen liep het iets anders. Dick moest naar de tandarts en Wendy werken, dus had ik wel alle honden mee op de ochtendronde.
Ook het poppetje was er bij want ik wilde niet zo maar de deur achter mij dichttrekken met alle honden mee en zij alleen in de kamer.
Ik heb een verkorte ronde gemaakt en uiteraard ging dat prima met 6 honden, zij zien elkaar zo vaak dat zij het allemaal gewoon vinden.
Zelf heb ik de ronde op blote voeten gelopen . . . een klein blaartje speelde mij parten en ik had geen andere keus au.
Wat grappig Til, dat jij dezelfde dingen dacht met die k** spreeuwen!
Gisteren zo leuk, onze vrienden J&S doen ongeveer dezelfde Zweedse reis (haaa zij hopen op de Aurora Borealis, die wij deze tijd toen gezien hebben en waar zij stinkend jaloers op zijn!) als die wij gemaakt hebben en waren in Mora, waar ons eigen paradijsje ligt . . .
De webcam in die stad, die ik voorheen elke dag bekeek, is nog steeds in gebruik en wij hadden een seintje gekregen dat zij daar in de buurt waren en er naar toe gingen, zodat wij op internet hen zagen zwaaien, dat hebben we dus gedaan en er een foto van gemaakt!



----------

Dinsdagmorgen 13 september. Ik ga het nu toch even zeggen; wat een afschuwelijk geestdodend weer is dit. Er komt geen klap meer uit mijn handen en ik heb daarbij ook nergens zin in.
Ja op de stoel of bank hangen dan, verder moet je bij mij nu niet aan kloppen want ik ben nergens voor ín. De hondenronde was eigenlijk ook best saai vanmorgen, ook zij zijn beduidend rustiger.
Zo, net eerst eens even de vogelpindakaaspot op 'slot' gedaan, die spreeuwen beginnen mij de strot uit te hangen met hun gekrijs en geduik in dat potje en ondertussen nemen zij steeds meer soortgenoten mee, schijten de boel onder en verjagen mijn kleine lieve vogeltjes, gewoon opzoutuhh dus.
Dick heeft zeer veel moeite met mijn opstelling tegen de spreeuwen en dat heeft hier al voor menige discussie gezorgd . . .
Laura is vanmorgen al op vliegenjacht geweest, één vlieg in de kamer is genoeg om haar een hoop plezier te geven!
Maar gisteren andere koek, toen waren de dames wel even beduusd, er vloog een duif de kamer in en knalde tegen het raam.
Nee niet dood gelukkig en Dick heeft hem gepakt en weer buiten los gelaten, wel minus een paar staartveren, goh wat laten die dingen makkelijk los maar hij vloog normaal weg!

----------

Maandagmorgen 12 september. Gisteren een leuke en gezellige middag gehad. We gingen naar onze zoon en natuurlijk schoondochter en de drie kleinkinderen.
Zoonlief had iets leuks bedacht, met een motorbootje door de wateren van Haarlem varen, en jeetje dat was écht leuk!
Haarlem is natuurlijk sowieso al een prachtige stad met hele mooie oude gebouwen en een rijke geschiedenis, het was verrassend om dat eens vanaf het water te zien! Gezellig een tas vol heerlijkheden mee en op de terugweg even uitgestapt voor een ijsje.
Al met al toch zo'n 4 uur gevaren!
Aanvankelijk had ik het poppetje mee zullen nemen maar bij nader inzien vond ik het wel eens makkelijk om een keer zonder een hond weg te gaan en is zij bij Wendy geweest.
Zij heeft daar dikke pret gehad en is op dit moment nog steeds moe . . .
Ja en dan het poppetje, zij is vandaag maandig en alweer een half jaartje oud!
Ik heb een leuke fotobladzijde gemaakt van haar, kijken dus!

----------

Zondagmorgen 9/11. Dit blijft altijd een nare datum en heel cliché maar toch, de dag dat de wereld veranderde.
Goed, over tot de orde van de dag.
Ach Cilia, maak je niet ongerust, een Gordon setter heeft echt een andere vacht dan een Engelse setter hoor! Daarbij Milaatje klein?
Ten eerste is zij nog een pup, met een nare eerste periode wat hier invloed op gehad zou kunnen hebben, een teefje en Vidor een volwassen reu!
Ook is het zo dat de kennel waar Vidor vandaan komt eigenlijk altijd flinke reuen had.
Het gekke is wel en dat heeft mij altijd verbaasd, er zijn veel Gordons met een beetje ieniemienie beharing aan de staart.
Wacht het maar lekker af en daarbij kun je ook niet anders want je hebt er geen invloed op!
En ja, ik trim de honden, niet echt heftig hoor, zeker niet maar wel wil ik dat zij er keurig verzorgd bij lopen.
Ik weet al 43 jaar niet anders en dat is ook zo met de korte oortjes van de Engelse, vraag mij niet waarom, maar ik vind het gewoon netjes staan. Ook de voetjes houd ik aardig bij want 2x per dag 16 dik behaarde smerige kleipoten binnen is ook niet echt grappig . . .
Haha jawel . . . gisteren de oortjes van Laura geschoren én zij vond het helemaal niet erg.
Morgen het resultaat op de foto's van haar 6 maandelijks bestaan!

----------

Zaterdagmorgen 10 september. Onder de onderstaande foto schreef ik dat Laura al groot wordt, en dat is ook zo. Nog niet zo groot als Roosje gelukkig, maar toch.
Je verheugt je op je pupje en vanaf het moment dat zij op de wereld komt groeit het terwijl je er bij staat en als je goed luistert kun je het zelfs horen!
Maar heel kort dat koddige, kleine bolletje wit met alleen sproetjes op het hoofdje.
Het is goed dat ik zoveel foto's heb en mij dan kan verbazen over dat wat gister nog was en vandaag al niet meer!
Wel is het natuurlijk ook heel leuk om die groei te volgen en zoals, nu haar vacht heel goed ontwikkelt en daar verbaas ik mij zelfs over!
Bij de Gordons gaat die vachtontwikkeling beduidend langzamer en blijven zij toch wel wat langer een wat kortharige hond, wel met franjes.
De oortjes van poppetje heb ik al een paar keer bijgepunt en haar voetjes al diverse malen geknipt.
Ik heb mij voorgenomen dat, als zij 6 maanden is, en dat is a.s. maandag, ook voor het eerst haar oortjes echt in model zal knippen/scheren . . .
Ben toch wel benieuwd of mij dat gaat lukken, eigenlijk meer omdat ik nog niet weet hoe zij op het scheerapparaat zal reageren. Dit heeft zij wel al meegemaakt met de andere honden, dus compleet vreemd is het niet voor haar.

----------

Vrijdagmorgen 9 september. Dit is mooi weer voor een vakantie aan een Zweeds meer . . . En verder, ach laat ik er maar niet over zeuren.
Laura heeft weer ernstig de gekkeritis en scheurt door het huis, een beetje over de top. Ik weet wel hoe dat komt want ik heb net haar schelpje weer met water gevuld en dat is dan dollen met de waterslang!
Eigenlijk zou je dit moeten filmen want zij probeert telkens, wat haar trouwens ook lukt, de spuit uit het water te vissen, waarbij zij echt lang haar hoofdje onder water houdt!
Ik moest het water wel verschonen want gistermiddag had zij door diepe blubberplassen in het bos gerend en was totaal getectyleerd aan de onderkant. Tot mijn grote verbazing ging zij na het afspoelen plassen in het water! En ja daar kon ik nog net een leuk foto van maken . . .
Er is ook weer een nieuwe fotobladzijde en foto's voor nog een bladzijde staan achter de schermen ook al klaar, maar dat duurt nog even hoor, ik moet jullie niet al te veel verwennen natuurlijk . . .

Dat onschuldige gezichtje van haar!

Wat is zij al groot hè . . .

---------- 

Donderdagmorgen 8 september. Ik merk toch wel dat ik mijn poppetje een beetje pup probeer te houden, het gaat zo snel allemaal.
Zoals nu, ik geniet er van om haar nu alleen thuis te hebben en haar nog een extra maaltijdje te geven (de dag dat ik met de meiden wandel in de ochtend geeft Dick haar dat) en dat was lekker hoor vandaag!
Het hoofdbestanddeel van de maaltijd is brokken maar zij krijgen er twee maal (Laura nog steeds 3x) per dag iets lekkers door, heel weinig maar toch (de stelregel; als je compleet voer, zoals brokken geeft mag je 1/3 vlees bij geven)
De ene keer is dat pens, de andere keer kook ik een rundertartaartje en verdeel dat met kookwater, dan een keer een rodi schijfje.
En gisteren heb ik weer eens vis gekookt en dat bleek een enorm succes!
Laura kreeg bij fokker Eddy ook regelmatig gekookte vis maar hier was het er nog niet van gekomen. Eerst even snuffelen aan de bak en toen jawel de lege bak werd nog minutenlang nagekeken of er echt geen kruimeltje achter gebleven was!
Dat heeft zij dus net ook gehad en toen de pan op het gas stond om een beetje op te warmen, liep poppetje al met haar neusje omhoog door de keuken.
Heerlijk toch om je hondjes zo'n pleziertje te doen!

----------

Woensdagmorgen 7 september. Een mooie sfeer met de wandeling vanmorgen, ik had geen fototoestel mee want dat vind ik te lastig met Muisje er bij aan de rollijn en toch mis ik dat dan.
De prachtige lichtval in het bos zou je gewoonweg allemaal wel vast willen leggen.
Zo grappig altijd de reacties die ik op mijn stukje en op de foto's krijg, kennelijk allemaal zo herkenbaar voor mijn lezers!
Ja inderdaad Joke, ook bij jullie zitten de Gordonmeiden altijd zo met hun hoofdjes op de rand van de bank!
Ik schrijf de dingen op zoals ik ze beleef en zie, dus heel persoonlijk, daarom vind ik het leuk om ook eens feedback te krijgen.
Zo te horen zit momenteel de postbankleeuw bij de kapper . . . een tamelijk hardhandige kapster . . .
Het poppetje, zo ontzettend zoet en schattig, molesteerde leeuw, zij trok aan zijn kuif en ik heb hem even gered van nog meer haarverlies.
Ja zij is helemaal wakker nu en de andere meiden willen gewoon lekker liggen zo na de wandeling . . .
Emma en Muisje zijn nooit het zaadje bij haar maar Roos moet er direct aan geloven, dat weet ik zeker!

----------

Dinsdagmorgen 6 september. Zo af en toe denk ik aan de titel van deze site, Gordonsetters.nl, dit jaar bestaat hij al 15 jaar en toen bestond het leven nog totaal uit Gordon Setters en natuurlijk onze kleine ruwharige teckel Lotte.
En dan nu zoveel jaar later nog maar één Gordon en twee Engelsen en laat ik Fauve Muisje natuurlijk niet vergeten, denk je daar soms eens goed over na
Vandaar dat ik nu maar weer eens Emma op het voorblad gezet heb, want écht waar ik heb geen voorkeur voor Schots of Engels, wat een aantal mensen nu wel denkt.
Het is gewoon zo gelopen en heeft met voorkeuren niets maar dan ook niets te maken!
Wel heeft het te maken met het ouder worden, een Engelse setter is met zijn heerlijke flegmatieke, niet van zijn stuk te brengen, rustige houding makkelijker te handelen dan een Gordon (en dan speciaal voor de wat meer belegen mens)
Nu moet ik mezelf wel even op de vingers tikken want ik heb nog nooit enig probleem met de opvoeding van onze Gordons gehad maar is het wel een gegeven dat je je Gordonpup bewuster moet socialiseren en begeleiden bij het opgroeien dan je bij een Engelse setter hoeft te doen!
Maar juist die eigenschap van de Engelse, het tegenovergestelde van de Gordon met zijn altijd attente houding, 'always keep an eye on the boss' maakt dat de Gordon zo vreselijk geliefd is bij ons, want ook dat is niet te versmaden!
Kortom, het eeuwige dilemma, keuzes maken en je verstand gebruiken . . .
Ik heb weer een fotobladzijde gemaakt hoor!

----------

Maandagmorgen 5 september. Zo dat was even een stortbui vanmorgen en gelukkig had ik mijn Blunt mee!
Die buienradar kun je ook niet altijd vertrouwen, ik had gekeken en zag dat er net een klap regen voorbij was en we konden droog wandelen . . .  nou mooi niet dus!
Wendy was volledig in regenpak maar ik niet, dat is mij veel te benauwd, en na een minuut of tien, stralend mooi weer, gek land eigenlijk.
De honden maakt het echt niet uit of het regent alleen Peukje wel, die heeft een hekel aan regen en die gaat dan bij Wendy in haar regenpak . . .
Gisteren kreeg ik heel leuke foto's van Charlotte die zij vrijdag j.l. gemaakt heeft, zij heeft er echt feeling voor! Jammer genoeg valt er  met fotograferen geen droog brood te verdienen.
Nog even iets liefs over het poppetje . . . tegenwoordig gaat zij tegen de trimtafel staan (staat hier beneden in de keuken/kamer) in de hoop dat ik haar optil en ga borstelen.
Ik doe dat dan ook en terwijl ik dat doe praat ik heel 'zalvend' tegen haar en knuffel en aai haar met een zachte borstel, heerlijk vindt zij dit! Resultaat? Trimtafel is leuk en geborsteld worden is fijn!
Ja ik ben alweer bezig aan de herfsteditie van de site, voorblad is klaar.

----------

Zondagmorgen 4 september. Toen ik vanmorgen om half 8 op stond was het nog schemerig, ik hoorde de regen kletteren en toen ik om mij heen keek sliep alles nog, Dick nog in een zoete slaap en de hondjes lagen allemaal op hun zij nog lekker te pitten, inclusief het poppetje.
Er ging niet één oogje open . . .
Eenmaal beneden en ik het ontbijt begon voor te bereiden, vroeg ik mij af of ik niet een beetje gek ben.
Waarom nou zo vroeg op?
Toen wist ik het al, de zomertijd zit nog in mijn systeem en ik denk nu zo maar dat ik de wintertijd maar eens ga instellen . . .
Nadat ik het ontbijt klaar had en de koffiegeur door het huis walmde werd Dick wakker en kwam beneden en zei dat de meisjes allemaal nog sliepen.
Tijdens het ontbijt hoorde wij een appje binnen komen op twee telefoons, en dan weten wij het al en dan lees je het woord 'mee?', van Wendy die mee gaat met de ochtend wandeling!
Ja en toen moest het poppetje nog snel wakker gemaakt worden want Dick tilt haar naar beneden.
Wat een luie vertoning vandaag!
Inmiddels is hij weg met de andere meiden, het is droog buiten, poppetje loopt hier rond te fiedelen en heeft haar eerste maaltijd ook al naar binnen geschoven.
En de zwaan?
Wendy was gisteren de hele dag weg en Dick is nog gaan kijken en . . . zwaan weg.
Vanmiddag gaan wij het maar weer eens goed bekijken daar.

----------

Zaterdagmorgen 3 september. Toen ik bij mijn wandelplekje aan kwam en net 100 meter afgelegd had hoorde ik een knal. Pff jagers dus.
Vlak er na zag ik hen, twee man met hond. Zodra zij mij zagen werd geweertje dubbel geklapt, vrolijke gezicht zakte af en landde in het aardappelveld . . .
Ik vervolgde mij wandeling en zag hen wat verder weer in hun auto stappen en ik hoefde niet te raden naar hun gedachten!
En dan gisteren, een avontuur met een open einde.
Eergisteren zagen Dick en ik op een leuk wandelplekje langs het water een zwaan met een raar gevormde hals, ach dachten wij, een aangeboren afwijking, verder gingen onze gedachten niet.
Toen ik daar gisteren met Wendy liep en haar er op wees gingen bij haar gelijk de alarmbellen af. . .
Zij opperde dat die zwaan waarschijnlijk iets in zijn (lange) keel had. En inderdaad, bij het observeren zagen wij dat hij helemaal niet kon eten!
Normaal gaat zo'n zwaan op z'n kop staan in het water om voer te zoeken, deze zwaan probeerde het wel maar hij kon het gewoonweg niet.
Ja en dan moet je net bij Wendy zijn, mobieltje erbij, telefoonnummer opzoeken en binnen een korte tijd kwam de dierenambulance met één persoon, trok een waadpak aan, maar zag al snel dat dat zo niet ging lukken.
Hij wilde niet dat Wendy in het water ging . . .
Man belde de brandweer om een bootje, jawel die kwamen met 5 man nog wel, maar bootje bleef in de auto.
Gelijk zagen we al de onwil bij de heren en merkten wij dat er geen plan van aanpak werd bedacht.
Toen Wendy daar mee kwam luisterde de heren niet eens . . . (brandweer mannencultuur?)
Daarbij liep het inmiddels al tegen 4 uur en ik denk dat om 5 uur hun dienst eindigde en zij gewoonweg geen zin meer hadden om hun materiaal vies te maken alleen voor een zwaan (mijn interpretatie van dit gebeuren)
Ik bespaar jullie de knulligheid maar Wendy was des duivels toen zij onverrichte zaken weer vertrokken zo tegen 5 uur . . .
Al met al vandaag gaan we weer verder kijken wat er moet gebeuren.

----------

Vrijdagmorgen 2 september. Oh nu eerst eens even een kleine nuance aanbrengen in mijn categorie indeling . . .
Natuurlijk ben ik niet bezig om de mensen in hokjes in te delen (kzounietdurreve), het is alleen een globale constatering, niets meer en niets minder, en daar bij niemand is iets verplicht en ik ook niet!
Nee hoor, niemand hoeft zich aangesproken te voelen!
Oh lieve Brigitte, wat een schattig berichtje in het gastenboek, ik zat er hardop om te lachen!
Toevallig denk ik bijna dagelijks aan jou en weet je waarom?
Omdat ik Morris als pupje op mijn betaalkaart heb staan!
En dan je eerste vraag . . . nou ik denk dat dát toch wel zeer onwaarschijnlijk wordt hoor, tenzij je eventueel een ander kleurtje wil . . . Je tweede vraag voldoen wij zeer graag aan hoor en natuurlijk behoor jij tot onze gezellige kennissen!

Uhh mijn bankpas nummer heb ik maar even weggehaald anders weet ik het wel, dan storten jullie allemaal geld op mijn rekening en dat wil ik natuurlijk niet . . .
O ja nog een laatste augustus fotobladzijde geplaatst!

----------


Donderdagmorgen 1 september.
Nog even een aanvulling op de krabbel van gisteren over de Gordon setters bij ons vandaan.
Er zijn uiteraard ook mensen van wie je nooit meer iets hoort, wat ik écht heel jammer vind.
Het is voor die mensen veel makkelijker dan voor mij, zij hoeven alleen mij maar een berichtje te sturen terwijl ik er een veel groter aantal zal moeten zien te bereiken.
Dan de categorie mensen die je alleen maar een berichtje sturen als er wat loos is, en die zijn gelukkig verreweg in de minderheid.
Ook heb je er die mij wel eens een berichtje gestuurd hebben die ik zelf nooit meer beantwoord heb . . . slordig slordig slordig van mij . . .
Kortom, dit is je lot als fokker.
En dan Muisje, ja ik wist al dat zij staar heeft maar als je dan zelf constateert dat het zicht beduidend achteruit gaat, is dat wel weer even een tikkie.
Omdat ik vind dat Muisje te weinig drinkt uit zichzelf ben ik begonnen met haar extra te laten drinken, maar zet geen bak water voor het muizensmoeltje want daar haalt zij dat kleine zwarte dopje voor op, dus doe ik er een scheut melk in en dat is hmmmm.
Toen ik dat voor de eerste keer deed en haar riep kwam zij meteen, liep wat zoekend rond en zocht duidelijk de bak, die vlak bij haar stond . . .
Ik stond er bij en keek er naar, mij verbazend over haar gedrag, het werd direct duidelijk, zij kan nog maar slecht zien.
Dit is dus echt gatverdamme.

----------

Woensdagmorgen 31 augustus. Heel gezellig gisteren en weer een ouderwetse vrouwenkletsdag, Dick begrijpt nog nooit hoe het mogelijk is dat je zo'n hele dag vol kan kletsen . . .
Ik moet dan ook wel eerlijk zeggen dat ik gisteravond helemaal versleten was hoor.
Laura vond het geweldig en heeft zich kostelijk vermaakt met Lieke, de Gordon Setter (ook hier geboren!), spelen en door de tuin rauzen!
Haha ook het poppetje was gisteravond, toen Lieke in de auto gezet werd, helemaal aan het eind van haar Engelse Latijn.
Tussen door had zij geprobeerd nog wat te slapen maar ja, een 'vreemde' hond in de tuin hoort ook vreemde geluiden en ja dan moet er natuurlijk geblaft worden en hup poppetje ook weer bij de wekker!
Vandaag maar weer even pianoaan, bij Laura moet dat nog even doorkomen denk ik want momenteel jekkert zij achter een vlieg aan door de kamer, ook weer leuk om dat te bekijken!
Grappig, jullie lezen hier regelmatig over Gordons die hier geboren zijn en weer op bezoek komen.
Zo gaat dat dus, als je eens een nest fokt, sommige mensen blijven 'hangen', sommige zijn leuke kennissen geworden en sommige echte vrienden.
Ook zijn er mensen die al hun tweede Gordon bij ons vandaan hebben en één stel mensen zelfs hun derde! Dan zijn er inmiddels ook mensen die hun hond (en) overleden zijn en nog altijd contacten met ons!
Nelly (haar lieve man Arie is inmiddels helaas overleden), het bazinnetje van Lieke, kennen wij al vanaf 1966 . . . en samen kochten wij in 1990 onze eerste Gordon en in 1993 onze tweede Gordon.
Heel veel met elkaar door Europa gereisd met onze hondjes en de caravan . . . herinneringen die toch wel heel kostbaar zijn en die natuurlijk ook veel opgehaald worden. Ja dat krijg je als je ouder wordt.

----------

Dinsdagmorgen 30 augustus. Prachtig buiten, de atmosfeer waar ik zo gek op ben, trouwens ik hou van heel veel buiten atmosferen, alleen niet die van hoogzomer.
De korenvelden zijn weer allemaal leeg en omgeploegd en de bakken met pompoenen staan weer langs de kant van de weg, dus tijd voor herfstkleuren kaarsen!
Gisteravond kwamen er bij ons buren een bakkie doen, hele nette, wel honden mensen . . . toch sloof je je altijd wat uit voor er zulke (overigens hele leuke) mensen in je huis komen.
Om een uur of 7 was ik nog met de meisjes een rondje bos gaan doen om vooral het poppetje wat vermoeid te hebben . . . Maar ik had toch wel even buiten poppetje haar dosis energie gerekend . . .
Het bezoek vond zij prachtig en dat was wederzijds!
Op schoot zitten/liggen, in handen bijten, aan mouwen scheuren, kapsels verruïneren, schoenzolen testen op bijtvastheid, veters losmaken maken, kortom het hele repertoire heeft zij afgedraaid totdat zij ineens oververmoeid neerstortte, net een klein kind.
Best gek eigenlijk, want al die vervelende dingen doet zij bij ons echt nooit!
Vandaag kan zij ook haar lol op want dan komt er een vriendin met hond op bezoek . . .

---------

Maandagmorgen 29 augustus. Gisteren heeft het broertje van Laura, Phoenix, al zijn eerste debuut op een show in Ierland gemaakt, hij werd eerste van de babyklasse! Jee wat gaat de tijd toch snel, maar zo ver zijn wij nog niet hoor . . .
Het is inderdaad een prachtig jongetje een échte beauty!
Ja ik zal Laura wel een aantal keer uitbrengen op een show (pff eigenlijk niets voor mij) en eerlijk is eerlijk, ik oefen af en toe al met haar . . .
Kijk, je weet niet wat de toekomst brengt en misschien is het een keer mogelijk om eens een nestje Engelse Settertjes op de wereld te zetten, maar ja, dan moet je er wel wat voor doen. Als poppetje een jaar oud is moet zij eerst op HD geröntgend worden, dat is ook heel belangrijk.
Gisteren moest ik wat foto's opzoeken op mijn externe harde schijf . . . tranen met tuiten heeft het mij weer gekost.
Dan kom ik ze weer tegen, de mooiste plaatjes van haar . . .
Als Dick gesniffel hoort weet hij het al en hoeft maar één woord te zeggen en dat is 'Noor'. . .
Ow wat doen die die hondjes ons toch veel en wat geven zij ons veel, ja ook wel eens tranen.

Hier zijn de pupjes waar er nog twee beschikbaar van zijn!


----------

Zondagmorgen 28 augustus. Nou das lachen zeg, Wendy en ik allebei als miss wet T-shirt vandaag . . .
We wilden eerst nog een selfie maken maar nee toch maar niet, geen porem natuurlijk. Ach ja Wendy wel hoor met dat smalle lijfje en lekkere bekkie!
Ik had het al vroeg gezien op de buienradar en dacht stellig dat wij dan wel weer terug zouden zijn maar nee hoor, de bui kwam toch echt veel eerder.
Nou vind ik het niet erg om drijfnat te zijn, de temperatuur was prima, maar die onweer boven mijn hoofd vind ik niet veilig.
En dan gisteravond een complete lasershow, zo dat is mooi!
We wilden eerst nog naar de Ketelbrug gaan voor een prachtig uitzicht maar ik besloot om het maar niet te doen, ik werd ineens toch een beetje bang voor die enorme energie in de lucht.
Wij hebben nog tot lang buiten gezeten ivm het poppetje waar onweer nieuw voor is, en zij gaf geen krimp.
Toen het heftiger werd ben ik naar binnen gegaan en een boek gepakt en kwam zij bij mij liggen en deed net of zij niets hoorde, ja makkelijk want ook de andere honden geven helemaal niets om dit prachtige natuurspektakel.

Dan nog iets!
Bij de fokster van ons Rozenkind zijn nog een paar schitterende perfect gesocialiseerde pupjes, een reutje en een teefje, af te geven!
Belangstelling?
Geef mij even een seintje, je kunt mij bellen 06 51664806 of mail even yvonne.z@solcon.nl

----------

Zaterdagmorgen 27 augustus. Godzijdank en geprezen, betere temperatuur. Dick is met de meiden weg en ik heb hem op het hart gedrukt om Muisje aan de lijn te houden, en ik denk wel dat hij zich er aan zal houden . . .
Gisteravond was zij ook nogal hijgerig en ik kon mij niet echt voorstellen dat zij het warm had en toch heb ik haar maar weer nat gemaakt, en ja het hielp!
Ook vannacht, zij is van plaats gewisseld met het poppetje en ligt naast mij, niet één keer liggen hijgen.
Langzamerhand ga ik mij toch realiseren dat zij een beetje een zorgenkindje is geworden en dat verontrust mij behoorlijk, emowijf als ik ben.
Volgens mij ben nog niet eens over de klap van 14 oktober j.l. heen.
Komt dat omdat je ouder wordt en afscheid nemen steeds meer in je beeld komt?
Nee niet fijn en aangezien bij mij de tranen zeer los zitten en ik ook snel aangedaan ben, doen nare berichten van vrienden en kennissen mij ook veel, gewoon omdat ik weet wat het is om zo'n verlies te moeten verstouwen . . .
Lieve Petri, heel veel sterkte.

----------

Vrijdagmorgen 26 augustus. Muisje had vanmorgen niet veel zin om te wandelen en dat vind ik niet leuk. Wel was zij gistermorgen met Dick weer even haar goddelijke Franse gangetje gegaan en kwam terug toen Dick bij de auto aan kwam.
Ik hou hier niet van en van mij mag zij dus, zeker met die hitte niet los, ben veel te bang dat zij dood tussen de aardappelplanten ligt en wij haar niet meer kunnen vinden . . . Nu alleen Dick nog overtuigen van deze mening . . .
Je moet er namelijk gewoon rekening mee houden dat zij wel een hartpatiëntje is.
Gistermiddag zijn we, na de middagronde, naar J & A gegaan en alleen poppetje mee.
En natuurlijk was het weer hartstikke gezellig, samen eten, babbelen en veel lachen!
Poppetje was weer ongelofelijk braaf en kon het ook prima vinden met de Gordons Queeny en Arwen.
Kennelijk was zij toch wel moe geworden van alle acties en interacties met de andere honden want vanmorgen wilde zij geloof ik liever uitslapen!

----------

Donderdagmorgen 25 augustus. Wat zeg ik nou? Valt het allemaal wel mee? Grote goden wat een ramp dit weer.
Gisteravond nog lekker met een kaarsje en een kaasje, Dick een wijntje en ik een watertje, hoe romantisch, buiten gezeten en was het om uit te houden (jammer van die k** muggen)
Maar ik voorzag al wat problemen met die nachtwarmte en een goeie meid is op haar toekomst voorbereid en had ik een prima idee, vond ik zelf.
Voor wij naar bed gingen heb ik de honden met een drijfnat washandje helemaal nat gemaakt en zo mee naar boven genomen, ik denk dan is het moment van inslapen in elk geval rustig voor hen (haha en voor ons!)
En ja hoor, dit werkte als een tierelier, geen gehijg!
Halverwege de nacht hoorde ik poppetje hijgen en heb ik haar weer even nat gesponst, wat zij echt heerlijk vond, liggend op haar ruggetje, armpjes en beentjes (jaha ik weet het) omhoog en zij liet zich het heerlijk wel gevallen en wij hadden een rustige nacht!
Alle ramen wijd tegen elkaar open en de ventilator boven ons hoofd op volle toeren (minder leuk dat gezoem).
Net stond ik om voor achten al op de trap om de klimop te fatsoeneren en nu vind ik het al weer mooi geweest.
Sterkte vandaag, in ieder geval voor mezelf.
Nog een nieuwe fotobladzijde met wat samengeraapte plaatjes.

----------

Woensdagmorgen 24 augustus, Zucht zucht, ach eigenlijk valt het wel mee hoor, vanmorgen om 7 uur opgestaan en na het ontbijt weg met de meiden en heb de schaduwpaden gelopen.
Toen ik op de terugweg was kwam ik Wendy tegen en ben nog een stuk mee terug gelopen, altijd lekker kletsen!
Laura heeft weer de gekkeritis en stormt van buiten naar binnen in een vliegende vaart en het meest kicken is nog wel dat zij door het dichte wapperende gordijn heen scheurt! Ook hoor ik nu dat zij even snel een bad neemt in de schelp en komt er weer aan rennen met een bal in haar lieve smoeltje, op sopsloffen.
En de andere meiden?
Ach die kijken niet eens meer op, Roosje ligt al diep te slapen met een buik vol wortels die zij zelf geplukt heeft (die ik waarschijnlijk
straks weer van het kleed moet opruimen)
We passeren tijdens deze wandelronde een enorm veld met wortelen die al helemaal 'gaar' zijn en langs de randen halen de honden deze er zelf uit!
Nu ik dit tik zie ik dat het poppetje van badkamer veranderd is en gaat nu hier in huis in de waterbakken in bad . . . jezuss dít zouden jullie eens moeten zien . . .

----------

Dinsdagmorgen 23 augustus. Het lijkt momenteel wel of ons huis afgebroken wordt, het poppetje sjort aan de ketting aan het oortje en net nu ik deze woorden tik komt zij binnen stormen mét oortje!
De ketting zit buiten aan een ring aan één kant vast aan de tuindeur, vandaar dat lawaai.
Och jezus dat stinkding wordt nu begraven in een hoek van de bank en dat wil ik natuurlijk niet
Zo oortje in een plastic zakje, die mag Roos straks hebben.
Nu voert zij een gekkeritisact op.
Net belde Wendy, zij is gisteravond om 11 uur nog naar de dierenarts in Ermelo gegaan met haar konijn . . .
Konijn Joy lag voor pampus en wilde totaal niet meer eten en aangezien konijnen wel heel snel dood gaan aarzelde zij niet om gelijk deskundige hulp in te roepen.
Wat er nou precies loos was is bijna nooit te achterhalen, zij is al geënt tegen die konijnenziekte die momenteel heerst. Zij had iets ondertemperatuur en dat betekent dat de lichaamsfuncties wat afnemen.
Zij heeft een infuus gehad en een injectie, momenteel gaat het weer ok met haar maar het blijft wel afwachten hoor.
Wendy zegt wel eens, zoveel konijnen worden in zo'n klein hokje gehouden, mankeren nooit wat en mijn konijnen leiden een prachtig leven met veel ruimte en goede verzorging en krijg je dit . . .
Jaha zeg ik dan weer, maar de meest mensen kijken vaak niet goed om naar die konijnen in een hokje en maakt het vaak ook wat minder uit als zij dood gaan . . . want dan kopen we wel weer een andere . . .

----------

Maandagmorgen 22 augustus. Nou dat is apart, Wendy had gisteren een compleet droge dag én, heel belangrijk, haar hoofdpijn was weggetrokken!
Hier was het de hele dag behoorlijk regenachtig.
En dan gaan we ons nu maar prepareren op een paar bloedhete dagen . . . Deze tijd van het jaar zit ik hier niet zo heel erg mee want de schaduwen zijn al behoorlijk lang en dagen al een stuk korter.
Toen ik gistermiddag mijn ronde maakte en ook Laura mee had viel het mij ineens op, jeetje wat is zij gegroeid en wat gaat dat snel.
Natuurlijk is zij nog niet te vergelijken met Roos maar toch, zij schelen qua hoogte niet eens veel meer!
Ook heeft het poppetje nog ongetrimde oortjes en als zij 6 maanden is ga ik ze trimmen . . .
Daarbij is haar kleur nog erg babieachtig, heel licht met vaag oranje ticking, naast Laura ziet Roos er wel erg orange uit.
Van de week maar weer eens mooie foto's nemen.

----------

Zondagmorgen 21 augustus. Volgens mij wordt het vandaag een beetje natte dag, jammer voor Wendy en Charlotte, die hebben een buitenrit met de paardjes en daarbij heeft zij nog eens knetterende hoofdpijn ook . . . nee ik benijd haar vandaag dus niet.
Wij hebben gisteren een randje rozen geplant, de meest common roos die er bestaat denk ik, de Rosa Rugosa Alba en ach uit respect voor hen schrijf ik ze toch maar even met hoofletters. En voor de rozen is een beetje regen niet verkeerd.
Gelukkig staan zij nog even achter het hek want anders weet ik het wel en jullie ook waarschijnlijk.
Eind oktober gaan de hekken weer weg en als dan volgend jaar onze vrienden J&S weer met hun campertje een paar dagen achter komen staan, zetten we de hekken weer neer.
Wel zo makkelijk met Engelse Setters die graag iets uit campers van een zeer makkelijk bereikbare aanrecht pikken . . .
Ja Cilia dat geldt voor ons ook hoor dat er kapers op de kust zijn als er iets eetbaars aan de ketting hangt, Emma en Roos liggen als cipiers in de buurt!
Ik doe dit ook alleen maar als ik er constant oog op heb, als we buiten zitten en daarom heb ik zo'n oortje aan een touwtje of elastiekje die weer met een musketonhaak aan de ketting hangt, zodat ik dat er zo af en aan kan klikken. Klinkt moeilijk is makkelijk.
Emma kan ik met één woord zeggen dat zij er niet aan mag komen maar dat is met Roosje een tikje moeilijker, die houdt stilletjes de wacht en als zij haar kans schoon ziet gaat zij er aan knabbelen.
Uiteindelijk mag Roosje dat ook altijd, alleen als ik het toesta (huh gek woord) en poppetje er al een tijd aan heeft liggen knagen.

----------

Zaterdagmorgen 20 augustus, Ik heb niet de waarheid gesproken want natuurlijk is Laura al meer aan de lijn mee geweest, zij gaat regelmatig even mee de grote stad in (hihi Dronten), maar hier in het dorp heb ik nog nooit met haar gewandeld.
Het is hier ook zo makkelijk, hondjes in de auto en in de buurt talloze veilige wandelplekjes.
Ach momenteel heeft Roosje het zo moeilijk, zij ligt lekker te slapen maar daar heeft Laura geen boodschap aan . . .
Je merkt tevens hoe krachtig zij al is, net tijdens het koffiedrinken buiten heeft zij twee speeltjes van de ketting getrokken, die toch echt vastgeknoopt zitten, zij rent er mee weg alsof zij een prooi heeft!
Dick is momenteel aan het gaatjes boren in varkensoortjes en gewone buffelhuidkluifjes, ook voor aan de ketting.
Het mooie met kluifjes aan de ketting is dan ook dat zij daarbij veel energie gebruikt want de kluifjes hangen op hoofdhoogte voor haar en kost het wel wat moeite om ze te pakken en er op te kluiven!
Zij laat ze telkens los en door het elastiek springen zij weg en juist dat vindt Laurentientje echt kicken, kortom we doen veel om pupjes te vermaken zodat zij niet toekomen aan het kauwen aan stoelpoten etc!

----------

Vrijdagmorgen 19 augustus. Dick is weg met de meiden en ik geniet van de atmosfeer van de nazomer.
Het poppetje vermaakt zich met een nieuwe grote pluchespeel en gaat direct naast mij zitten omdat zij even qualitytime wil . . . jawel, zij wil dan gewoon even een tijdje heerlijk op schoot liggen.
Die gewoonte heeft zij inmiddels helemaal ontwikkeld en ook bij Dick gebeurt hetzelfde als ik weg ben.
Ik vind het altijd zo boeiend om te zien hoe zo'n pup al zo snel allerlei dingen geleerd heeft en dat geldt dus ook voor minder leuke dingen, maar goed, die zinken in het niet hoor . . .
En ook bij mij is het altijd zo, bij elke pup, je neemt je bepaalde dingen voor, zoals bijvoorbeeld elke dag even op de trimtafel en het borstelen oefenen, of het lopen aan de lijn zonder trekken.
Laura loopt zelden aan de lijn maar hoort dit natuurlijk wel te leren . . . oeffff
Nou ik kan jullie wel vertellen, die keren zijn tot nu toe op één hand te tellen!
Zij gaat dagelijks mee met de auto en kan gelijk vanuit de auto los lopen en luisteren doet zij prima, nou ja laat dat dan effe fijn zijn . . .
Maar wat ik minstens zo boeiend vind is de ontwikkeling van lijfje en vacht, als ik de foto's van een paar weken terug zie, zie je goed het verschil.
Vooral natuurlijk de vacht, het worden nu allemaal mooie golfjes en een vlagje aan haar staart!
Ik moet nu stoppen want poppetje vindt het schootjestijd.
Ha nog even dit, Emmaatje ziet er weer prachtig verzorgd uit hoor en als het goed is ziet het Rozenkind er morgen ook weer netjes uit.

----------

Donderdagmorgen 18 augustus, Zoals altijd lees ik de krabbel van gisteren even door en nu moet ik toch echt lachen! 'Het ruikt zo lekker buiten . . . .' het tegendeel is vandaag waar, er wordt gemest met varkensmest!
Het was erg leuk in het Zuiderzee museum en we hebben echt alles bekeken! Ook heel leuk omdat Dick geboren is in Enkhuizen en je veel bekende dingen leest en ziet.
Natuurlijk het was druk en warm, maar niet vervelend druk. Grappig met het bootje varen vanaf de parkeerplaats en stap je het museum in.
Dat neemt niet weg dat dit soort activiteiten, hoofdzakelijk door het warme weer, mij toch wel aardig wat energie kosten, ik ben dan ook een echte dorpse trut geworden in de loop der jaren.
En dan is het heerlijk thuiskomen, de hondjes verzorgd en dan lekker in de schaduw in de tuin zitten.
Vandaag staat er 'Emma trimmen' op het programma, maar ja, je weet het nooit bij mij maar ik bén het van plan.
Zo lief, vanaf mijn plaatsje nu heb ik zicht op het poppetje die weer aan haar gymnastiekoefeningen bezig is, scheuren aan het speelgoed wat aan de ketting hangt.
Trouwens, wel uniek denk ik, er is totaal nog niets gesneuveld door haar hier in huis, ook niet van haar eigen speelgoed!

----------

Woensdagmorgen 17 augustus. Gisteren een gezellige dag gehad, natuurlijk dat is altijd met Marijke en ook had zij het broertje van Emma mee, Mac.
Zo grappig hij is hier in huis geboren en herkent gewoon nog alles en daarbij, hij is stapelgek op Dick!
Hij stapt hier binnen en het poppetje zag hem voor het eerst en zij vond hem schitterend, zo groot en indrukwekkend!
Ja en wij, hij is sprekend zijn mamma Noor . . . die uitdrukking, dat gedrag, gewoon een kopie in mannelijke vorm, dat doet ons wel veel. Vooral nu goed te zien omdat hij werkelijk prachtig getrimd was!
Op dit moment hoor ik het echte nazomergeluid, de tuindeuren staan open, natuurlijk zou ik bijna zeggen, en in de verte hoor ik de grote combines het graan oogsten, dat ruikt altijd zo lekker.
Ik zie zo her en der alweer pompoenen, bordjes met appelplukkers gevraagd, jawel ik hou van dit jaargetijde!
Vandaag ga ik met Wendy en Charlotte naar het openlucht museum in Enkhuizen, leuk!

----------

Dinsdagmorgen 16 augustus. Ja het blijft een rare dag, de 15e augustus.
Nog elke dag denken we aan Remko, wat een fijne vent het was en hoe gelukkig Wendy met hem was.
Maar dé dag zet je weer eens extra aan het denken en ga je de tijdstippen wat en hoe het gebeurde nog eens na.
Nee wij blijven absoluut niet hangen in verdriet maar dit zijn echte memories.
Gisteren moest ik voor een periodiek bezoekje (injectie) weer even naar het ziekenhuis in Harderwijk en had ik gelijk vlak daarna een afspraak bij de dierenarts voor Laura.
Ja voor het poppetje, sinds een paar weken heeft zij allemaal pukkeltjes op haar buik en oksels die zo af en toe jeuken. Dit is opgetreden nadat zij in een bepaald watertje geweest was.
Natuurlijk had ik mijn eigen ideetjes over het hoe en waarom van deze pukkeltjes en had ik al gesmeerd met Calendula, wat weinig effect had . . . moeder Roos likte dat er steeds weer af!
Toen maar menthol talkpoeder en dat ging goed maar pukkeltjes kwamen en gingen, totdat ik het nu zat was, ben.
Zij heeft een bacteriële infectie opgelopen en omdat zij als pupje nog weinig weerstand heeft wat tevens komt dat doordat zij nu in de tandenwisselperiode zit en krijgt haar lijfje het niet zelf weg.
De dierenarts vindt het veel te weinig en te oppervlakkig om er een medicatie tegen aan te gooien en zij heeft alleen een soort anti bacteriële shampoo gekregen waar ik haar nu 3 dagen mee moet afpoedelen, niet afspoelen maar wel droogdeppen. Daarna een dag overslaan en dan weer een aantal maal.
Gistermiddag voor het eerst gedaan en het poppetje vindt het erg lekker!
Als het goed is is het dan over, we zien wel.
Een late krabbel vandaag want nadat ik met de meiden was weggeweest kwam vlak daarna mijn vriendin Marijke!

----------


Maandagmorgen 15 augustus.


----------

Zondagmorgen 14 augustus. Poppetje ziek? Nou jongens het valt allemaal wel mee hoor.
Na mijn krabbel van gisteren ging ik de bakken voor de thuiskomende meiden neerzetten en Laurentientje werd helemaal enthousiast en sprong tegen het aanrecht aan en dat vond ik natuurlijk een goed teken.
En jawel binnen een mum van tijd hele bak leeg, ik had haar wel een kleine portie gegeven natuurlijk, maar toch.
Ik ook weer blij en later op de dag heeft zij nog een bak, met de normale portie snel leeggegeten.
Toen ik net thuis kwam had zij potdikkie (netjes hè) weer gespuugd maaruhhh het ook weer opgegeten . . .
Natuurlijk spugen op het enige kleed in huis en Dick mopperen omdat er dan wéér een vlek achter blijft . . . en ik als goede huisvrouw (?!) niet eens weet hoe ik zo'n vlek moet wegwerken . . .
Ik heb hem geadviseerd om maar eens op internet te kijken.
Inderdaad Christa, zij is heftig aan het wisselen en ik denk ook dat dat er mee te maken heeft, datzelfde zie je bij babies als de tandjes gaan doorkomen.
Kortom, ik laat weer even zien dat ik een bezorgde hondenmoeder ben mwahhhhhh

----------

Zaterdagmorgen 13 augustus. Gatverdamme het poppetje voelt zich niet lekker.
Gisteren schreef ik al van dat minder eten, dat heeft hier dus mee te maken.
Je weet ook nooit wat zij tijdens een wandeling naar binnen schuift natuurlijk, lastig maar waar. Daarbij moet zo'n pupje ook nog weerstand opbouwen.
Maar toch, gisteravond heeft zij 2x gespuugd, vannacht ook, en heb ik haar nog een schoon bedje gegeven, vanmorgen vroeg was zij onrustig en is Dick met haar naar beneden gegaan waar zij derriepoep neer gelegd heeft.
Ik hou niet van dit soort fratsen, kakkebroek als ik ben en zie altijd gelijk apen en beren op de weg.
Hoewel zij al een paar uur als een dood vogeltje ligt, werd Roos weer uitermate enthousiast begroet met de nodige oren- en nek hang oefeningen.
Dick is nu net met de meiden weg en poppetje ligt weer in een rondje te slapen . . .
Nee dan heb ik toch liever een overload aan blafdecibels . . .

-------

Vrijdagmorgen 12 augustus. En vandaag is Laura 5 maanden oud geworden, vijf maanden waarin zij van niets tot 19kg gekomen is!
Dat is toch onvoorstelbaar zo hard als zo'n pupje groeit!
De ergste groei heeft zij nu achter de rug en tot volwassenheid zal zij nog zo'n 7 kg aankomen.
En sinds een paar dagen is te merken dat de meeste groei er uit is, zij is minder gaan eten en wil geen 4 maaltijden meer en soms met wat moeite is dat nu 3 maaltijden per dag en binnenkort zal zij mee gaan met de andere meiden en ook 2 x per dag eten krijgen.
Gatverdamme wat gaat dat toch snel.
Gisteren, goh wat een frisse dag . . . als poppetje wakker was stond de deur open en als poppetje sliep (best wel veel op een dag) ging deur dicht.
Ook heb ik weer een nieuwe fotobladzijde gemaakt en bedacht mij eigenlijk dat jullie wel zullen denken 'djiezuss wat gaat die hond veel mee'.
Dat lijkt dus zo, maar is helemaal niet hoor, zij gaat één keer per dag de korte ronde (ongeveer een half uur tot 3 kwartier) mee en daarbij sta ik nog vaak stil om foto's te maken en loop ik maar een kort stukje eigenlijk.
Wel bedenk ik telkens wat leuks voor haar om naar toe te gaan.
Ook fotografeer ik haar vaak hier thuis terwijl zij speelt, dus diegene die zich ongerust maakt over 'teveel beweging voor een pup' hoop ik hier mee gerust gesteld te hebben!
Weer een nieuwe fotobladzijde!

------

Donderdagmorgen 11 augustus. Dat is andere koek voor 't poppetje, de achterdeur is dicht!
Met deze temperaturen vind ik het niet echt fijn om de tuindeuren wijd open te hebben maar daar denkt poppetje toch echt anders over.
Zij is niet anders gewend en vind het heerlijk om lekker buiten in de tuin te stekkeren, naar vogeltjes kijken, achter een vlieg aan springen en ook vlinders vindt zij prachtig. Daarbij heeft al menig miertje en torretje het leven gelaten.
Tussendoor even een bad nemen in de schelp en aan de rekstok (de ketting) met speelgoed hangen en trekken.
Gisteravond is Dick met de meiden nog even een rondje bos geweest want de middagronde moest even verschoven worden en bij thuiskomst gingen zij allemaal, dus ook poppetje, gelijk plat, tot dat wij naar bed gingen!
Ha dat was voor ons een rustige avond en ik heb wel in de gaten dat als wij een film willen kijken dat dit toch wel een goede manier is om rust in de tent te hebben . . .
Roosje en Laurentientje hebben namelijk de gewoonte om halverwege de avond nog even een voorstelling te geven die zeer luidruchtig verloopt en op dat tijdstip ben ik eigenlijk altijd wel klaar met de dag . . .
Dus vandaag heb ik de keuze, óf de hele dag voor portier spelen óf de hele dag klappertanden, ik denk dat ik dit afwisselend, ook met Dick uiteraard, ga doen. 

----------

Woensdagmorgen 10 augustus. Zo dat is toch altijd wel handig die buienradar, lekker een droge wandeling gehad en zo opvallend, Muisje is een stuk actiever met deze temperaturen (ik ook trouwens!)
Ahh natuurlijk Lottekind, ik vind het ook helemaal niet gek hoor dat je flauw viel, zo vaak heb je dit soort dingen ook nog niet gezien!
En zeker weten, jij gaat het redden hoor om veearts te worden!
Verder heb ik vandaag echt niets te babbelen, alles gaat zo z'n gangetje en met de dag zien we Laurentientje de proporties van een Engelse Setter krijgen!

----------

Dinsdagmorgen 9 augustus. Natuurlijk heeft Dick ook een tetanus injectie gekregen, dat was ik nog vergeten te vertellen.
Verder gaat het helemaal ok met hem en heeft hij er weinig tot geen last van.
En toen gisteren, hij moest even naar Lelystad . . .
Krijg ik een appje met foto . . . heeft hij weer een duif in de bench in de auto zitten!
Die bleek midden op de autoweg te zitten en toen hij er langs was gereden en in de spiegel keek, zat hij er nog.
Hij is omgekeerd en heeft de duif opgepakt die gewoon met zijn ogen dicht zat, zonder ogenschijnlijke verwondingen.
Het was een geringd exemplaar en volgens hem gewoon uitgeput.
Op zijn mobieltje een opvang in Lelystad opgezocht en toen heeft hij hem daar naar toe gebracht en daar bleken ze dus alleen nog geringde vogels op te vangen, pff gelukkig.
Is dit het nu weer voor even?
Ja Til, dat waren ook mijn woorden tegen Charlotte . . .

----------

Maandagmorgen 8 augustus. Geen saaie zondag gisteren.
Toen Dick en Wendy gistermorgen de ochtendtrip maakten, Wendy is altijd zeer oplettend vanwege Jari, zagen zij iemand met een DH aankomen, zij konden gelijk even een paadje afbuigen tot meneer met DH voorbij was om dat zelfde pad in te gaan.
Na een klein stukje zag Wendy iets kronkelen en rollen op het pad, arlarmfase 1, honden aan de lijn, dier in nood?
Dick ging er op af en het bleek een gewonde buizerd te zijn, hij zag dat zij vleugel bloedde en het zag er allemaal vers uit.
Tja en zie dan maar eens een gewonde buizerd te pakken, maar goed, dat lukte en je moet dan duvelsgoed opletten want snavel en klauwen kunnen je lelijk verwonden . . .
Wendy belde ondertussen mij om regelen dat gewonde buizerd ergens onder gebracht kon worden om medische verzorging te krijgen.
Net toen ik haar aan de lijn had schreeuwde zij en ik hoorde een hoop gedoe en ik schrok mij te pletter.
Held als ik ben, drukte gelijk het gesprek weg, kon het niet aanhoren . . . en ging er van uit dat er iets ernstigs gebeurde en zij mij zo terug zou bellen.
Ja dat was er dus.
Buizerd had kans gezien om zijn klauwen diep in Dick zijn arm vast te grijpen en dat was niet mis.
Wendy heeft met veel moeite de klauw er uit gekregen en moest aan zijn poot trekken want de nagels (geen kleintjes!) zaten er diep in.
Zij belde mij terug en hoorde ik wat er gebeurd was en of ik ook een dokter kon bellen.
Pfff ja alles geregeld en kreeg ik een appje terug van Bob Carrière waar wij vogel naar toe konden brengen of via de dierenambulance.
Om een lang verhaal kort te maken, gelukkig had Wendy een klein benchje in de auto waar buizerd in kon, ik had geregeld dat de dierenambulance hem hier van huis zou komen halen en wegbrengen naar Naarden, de vogelopvang en Dick kon om 11 uur bij de dokter zijn.
Uiteindelijk is Wendy met Dick en Charlotte zelf de vogel naar Naarden gaan brengen omdat zij zekerheid wilde hebben wat er met de vogel ging gebeuren . . .
Het bleek dus dat de vleugel totaal kapot was, een 'knochensalat' noem je dat en de buizerd had geen toekomst meer, helaas en is hij ingeslapen.
En Dick? Diepe wondjes, die niet bloeden zijn  gevaarlijk, vooral van klauwen, net als van een kat, schoongemaakt en een vette ab kuur.
O ja, ook Charlotte zorgde nog even voor een extraatje, zij viel flauw toen de vogel behandeld werd en ging totaal onderuit en werd opgevangen door een man van de dierenambulance die er toevallig achter stond . . . o jee, zij wil veearts worden . . .
Geen saaie zondag dus.
Ja ook weer twee fotobladzijden er bij!

Nou Cilia, wat een goed bericht, snel weer even wat foto's hè!

----------




Zondagmorgen 7 augustus. Dick probeerde het vanmorgen, de traf áf, nee na twee treden vond zij het toch maar beter om veilig op pappies armen af te dalen! Ach toch nog een beetje klein blijven graag . . .
Verder, ze groeit ongelofelijk hard en vooral naast de grote meiden zie je dat goed. Natuurlijk kun je haar, met nog geen 5 maanden vergelijken maar toch.
Zij heeft ook een ontzettend leuk karakter, slim, dat heb ik al eens meer gezegd en ook zeer aanhankelijk, is een echte schootligger en wij vinden dat heel erg fijn!
Verder, ik had twee dagen de schelp leeg en gisteren weer opnieuw gevuld, zij heeft het vaak erg warm na de middagronde, zij slooft zich ook zo uit buiten . . .
Ter vervanging stond zij vaak gewoon in de grote drinkwaterbak buiten, dus de verrassing was groot toen zij gistermiddag thuis kwam en weet zij niet hoe snel zij daar in moet gaan en snorkelen is haar grote hobby!
Op dit moment loopt zij rond mij heen te keutelen, zij wil graag bij mij zitten, dus . . . de hhb zullen even moeten wachten, de krabbel wordt afgerond, het hondje gaat voor . . .

----------

Zaterdagmorgen 6 augustus. Gisteren had ik het over verrassingen, nou gisteravond kreeg ik er eentje!
Laura wordt 's avonds altijd naar boven getild, niet omdat ik tegen trappen lopen ben voor een jong hond, want dat kan namelijk helemaal geen kwaad als een pupje 2x per dag een trap op en af loopt.
Maar ik til de pupjes altijd omdat ik bang ben dat zij naar beneden kukelen en ik net te laat ben om ze op te vangen!
Goed, gisteravond, wij gingen naar bed en de grote meiden waren al boven, ik kom bij de trap en tot mijn grote verbazing loopt Laura zo uit zichzelf heel rustig de trap op naar boven, zonder aarzelen zonder te struikelen, net of zij haar hele leven nooit anders doet!
Ik liep wel vlak achter haar en wist niet wat ik zag!
Dat zij wel trappen kán lopen, dus de techniek beheerst, wist ik wel want ik parkeer mijn auto in de grote stad (Dronten) expres altijd in de parkeergarage (voor Laura vanwege de indrukken en het resonerende geluid en stank van de automotoren) en moet je een trap op om bij de winkels te komen.
Laura gaat van kleine pup af aan vaak mee en laat ik haar daar dus de trap oplopen.
Kennelijk vindt zij het nu ineens tijd om te laten zien dat zij geen kleine pup maar is!

----------

Vrijdagmorgen 5 augustus. Eergisteren had ik het over het zindelijk maken van je pup en vermeldde mijn eigen, misschien wel aparte ideeën hierover.
Die heb ik ook over het 'alleen leren zijn' en die ga ik nu even uitleggen, ach misschien hebben jullie ook een keer wat aan deze zienswijze hahaha
Gisteren heb ik Laura voor het eerst een kwartiertje hier los in huis met de andere meiden alleen gelaten toen ik even op de fiets naar de bieb hier in het dorp ging en jawel alles helemaal ok bij thuiskomst.
Hoe leer ik dit nou aan?
Vanaf de eerste dag dat een pupje hier in huis is, ga ik (Dick ook met dezelfde instructies) regelmatig door de kamerdeur even naar boven of naar het halletje, uiteraard wil pupje achter je aan lopen maar dat sta ik niet toe.
Ik zeg alleen heel rustig 'nee ik kom zo terug' en doe gelijk de deur dicht voor puppysnuitje en natuurlijk, in het begin zijn dit minuutjes en bouw je op een natuurlijke wijze de tijdlengte langzaam op. 
Op deze manier leert zij namelijk gelijk dat zij mij niet altijd in beeld hoeft te hebben om zich veilig te voelen.
Dit houd ik consequent vol totdat ik zoals nu inmiddels, gewoon boven rustig de was kan opvouwen en zij alleen beneden blijft.
Deze hele tactiek geldt ook als je maar één hond hebt!
Zorg dus vanaf dag één dat je pupje je niet overal waar je bent achterna kan en hoeft te lopen, heel belangrijk.
Ja ik heb ook een bench in de kamer staan, maar eerlijk gezegd, Laura heeft hier nog nooit ingezeten!
Niet dat ik daar tegen ben hoor, nee helemaal niet, maar met een beetje creatief nadenken kun je het ook op deze manier aanleren!
Lachen hoor Ardi en Wil, jawel onze hondjes hebben ons wel in hun zakjes maar alles wordt toch weloverwogen gedaan en overal wordt al of niet bewust over nagedacht.
Wel moet ik zeggen dat ik natuurlijk een klap ervaring heb wat het wel wat makkelijker maakt, het is zo gezegd een tweede natuur geworden van mij om hondjes te begeleiden . . . maar ook ik kom wel eens voor een verrassing te staan hoor!

----------

Donderdagmorgen 4 augustus. Zoals jullie wel vermoeden, ik vind tot nu toe de zomer best om te kauwen!
Ik ga nog even de loftrompet afsteken over ons Laurentientje . . .
Nu ik dit neertik vroeg ik mij gelijk af hoe zo'n loftrompet er nou eigenlijk uit ziet en heb het gegoogeld, nou niets bijzonders dus, een gewone trompet niets meer en niets minder.
Ok ik ga verder.
Laura is een ongelofelijk leuk, schattig en makkelijk meisje, maar ook dat wisten jullie al.
Zij heeft een lieve gewoonte ontwikkeld, als zij erg graag bij je op schoot wil, geeft zij een klein blafje naast je en trekt een onvoorstelbaar lief smeeksmoeltje, waar je geen weerstand aan kunt bieden.
Dus regelmatig zie je hier Dick of mij noodgedwongen, omdat Laurentientje het zo graag wil, op een luie stoel zitten met het witte schaapje op schoot!
Zelfs als ik buiten zit te lezen, op een gewone tuinstoel komt zij smeken en ik ben dan zo gek om naar binnen te gaan en met haar op een luie stoel te gaan zitten.
Kortom, ze heeft ons in de greep en wij gaan er graag en gewillig in mee . . .

----------

Woensdagmorgen 3 augustus. Gisteren zaten wij zo eens even na te denken over Laura en kwamen tot de ontdekking dat zij eigenlijk al het grootste deel van de dag buiten is vanaf dat zij 4 weken oud is, dat is echt het voordeel van geboren worden als pupje in het voorjaar!
Daarbij zijn wij zelf natuurlijk ook al erg van de 'buiten' ook omdat het heel gezond is, zowel voor de geest als voor de body.
Vooral het eerste bepalende jaar in de snelle opgroeifase van een pup moet het toch lekker voor dat lijfje zijn om zoveel vitamientjes binnen te krijgen en dan hebben we het nog niet eens over de indrukken van buitenlawaai!
Haha ook is zij voor altijd gek op vogels en water daar door!
Grappig, dan vragen mensen of zij al zindelijk is en moet ik zeggen HUH? Hoezo? Is dat belangrijk?
Ja ik geef het toe, voor de meeste mensen is dat een gek antwoord . . .
Nee mensen zelfs dát vind ik absoluut niet belangrijk, zindelijk worden namelijk alle pupjes en de één zal dat wat sneller zijn dan de ander.
Ons huis en tuin is pupbestendig dus een plasje of een poepje maakt ons helemaal geen fluit uit!
Maar om tóch de vraag even keurig te beantwoorden zoals een 'normaal' mens zou doen,' nee zij heeft al een week of 3 niet meer in huis geplast of gepoept, zo goed?'
Voor mij is het allerbelangrijkste of mijn pupje zich happy voelt, vrolijk is, goed eet en dan vind ik dat gejekker achter zo'n pupje aan om haar zindelijk te krijgen wel het allerminst belangrijk en ook niet goed voor haar!
Ja, dat is dus mijn zienswijze en idee hier achter!
Fotobladzijde 1 van augustus staat er op!

----------

Dinsdagmorgen 2 augustus. Zo, vandaag ging Laurentientje weer even op, nou ja zeg maar ín de weegschaal en zij weegt nu precies 18kg best een aardig gewicht voor een pupje van 4 1/2 maand . . .  Het zal niet lang meer duren of het schaapje past niet meer in het bakje van de puppyweegschaal en daarbij, hij weegt tot 20kg.
Ik voelde al dat zij flink aan gewicht is toegenomen sinds wij haar hebben en dat voel ik namelijk vooral 's avonds, als ik haar naar boven til.
Eigenlijk kan en mag ik dat niet meer met mijn problematische schouder maar ja, ik kan erg moeilijk mijn 'eigen dingetjes' uit handen geven . . .
Ach altijd wel een beetje sneu voor Roosje, na het wandelen wil zij graag slapen maar dat mag niet van Laura, ja die heeft op dit moment een bak aan energie natuurlijk, die is wel uitgerust!
Jullie zullen niet weten wat je zag hier, ongelofelijk zoals die twee dan samen rauzen over de bank, de kamer rond, naar buiten en dat alles met een stuk speelgoed onder luid geblaf!
Gelukkig hebben wij maar aan één kant buren en die zijn vaak weg . . .
Wat leuk Yvonne Dronten om weer eens iets van je te horen en ben benieuwd hoe het met jou zelf gaat!

----------

Maandagmorgen 1 augustus. Zoals bij iedereen, ook hier wel eens een super saaie dag, zoals gisteren dus.
Geen klap te vertellen of het moet jullie interesseren dat Dick een geul aan het graven is in de tuin om er een rijtje Rosa Rugosa Alba's te planten . . .
Deze 'common' struikroos (regelmatig in gemeenteperken te zien) geeft maandenlang in de zomer mooie enkele witte rozen, in de herfst rozenbottels en een mooie bladkleur. Ik hou niet van die truttige rozen, vind ze wel mooi maar niet voor mezelf.
Dit alles om de tuin vogelvriendelijker en groener te maken.
Verder nog een laatste juli fotobladzijde gemaakt, wel bladzijde 9 dus ik ben deze maand toch wel flink uit m'n fotoplaatje gegaan!

----------

Zondagmorgen 31 juli. Dat was een fijn muizentemperatuurtje vanmorgen!
Gistermorgen toen Dick met hen weg was beleefde hij toch wel wat leuks, Emma kwam plotseling naar hem toe met een jong konijntje in haar bek! Vlak voor hem liet zij kootje vallen, kootje keek nog even verdwaasd rond en huppelde weg!
Nou die had wat spannends te vertellen tegen zijn nestgenootjes . . .
Toen ik gistermiddag in het bos was en aan de buitenkant wandelde zag ik een vos in de verte die naar de waterkant liep. Fototoestel in de aanslag en langzaam liep ik die kant op en zag dat Roosje hem ook in de gaten had.
Vosje is daar wel honden gewend natuurlijk, je zag hem kijken, Roos keek ook nog eens en draaide zich om en liep de andere kant op!
Grappig om te constateren dat onze honden wild wat in onze omgeving leeft, helemaal gewend zijn en accepteren.
Leuk om te zien was dat Laura, die dit allemaal niet mee kreeg, nog te jong en te naïef, wel plotseling zijn spoor rook en dat fanatiek een stuk volgde!
Kortom, als je veel met je honden in de natuur wandelt, beleef je nog eens wat!

----------

Zaterdagmorgen 30 juli. Gisteren heb ik toch wel een zware beslissing genomen, Muisje gaat niet meer mee op de middagwandeling.
Zo'n beslissing neem je niet zomaar.
De laatste paar weken liet zij al duidelijk merken dat zij geen middagwandeling meer wilde en ik dacht eigenlijk dat het door de warmte kwam, dat wil je namelijk gewoon, dat dát de reden is.
Nu het duidelijk minder warm is, lijkt er toch niets veranderd te zijn en moet ik haar bijna voortslepen, geen beste zaak vind ik.
En wat heeft zij er aan als zij toch duidelijk laat merken geen zin meer heeft, dan heeft het totaal geen meerwaarde.
De ochtendwandeling gaat zij nog wel mee maar als het warm is mag zij niet meer los.
Ik ben veel te bang dat zij weer het veld induikt en halverwege, midden in het gewas haar hartje het begeeft en zie haar dan maar eens te vinden in de uitgestrekte velden.
Daarbij denk ik ook aan de walkanten van de sloot, waar op sommige plekken nog van die houten beschoeiing staat.
Als zij het warm krijgt en het water in gaat, wat zij heel makkelijk doet, kan zij er niet meer uit en zie ik niet waar zij is . . .
En ik heb het lang geleden in 1985 mee gemaakt, wij woonden in Purmerend, de oude Ierse Setter van een buurvrouw is op die manier verdronken.
Dit was destijds zo afschuwelijk, alleen de gedachten hieraan al, lopen de rillingen over mijn rug en maken dat ik de beslissing van nu gemaakt heb.
Muisje mag nu alleen nog maar onder toezicht of aan de rollijn het water in.

---------- 

Vrijdagmorgen 29 juli. Vanmorgen was mijn wandelpad geplaveid met naaktslakken, dat kunnen zij min of meer veilig doen want voor vogels schijnen zij niet te pruimen te zijn, hun enige gevaar zijn de fietsers daar.
Over vogels gesproken, van de week met Wendy vonden wij een vogelfoetus op een bospad waar alleen de eischaal aan ontbrak.
Wendy is altijd gebiologeerd door dit soort dingen dus uiteraard op de foto dat diertje. Toen ik zei dat zij hem maar met een stokje opzij moest duwen keek zij mij aan alsof ik dat diertje wilde mishandelen . . . nee dat kan en dat mag niet, dat moet je keurig met een blaadje oppakken en in de bosjes leggen . . .
Ach dit heeft zij van geen vreemde denk ik dan maar.
In Zweden lag er eens een prachtig dood wasbeertje half op de weg, Dick stoppen en het diertje opgepakt en keurig in een greppel gelegd.
Zo doen wij ook als er een aangereden dode kat of ander diertje op de weg ligt, tenzij het diertje al vermorzeld is natuurlijk, want wij hebben geen pannenkoekmes in de auto liggen . . .
Verder, ik ben blij met deze temperaturen!

---------

Donderdagmorgen 28 juli. Grappig, het lijkt wel een rustige herfstdag buiten, een beetje dampig en dat heeft toch voor mij een echte rustgevende sfeer.
O ja de schelp met water . . . meerdere keren per dag gaat Laura het water in om te spelen, het is net een kleutertje, is het ook natuurlijk, om daarna weer lekker met sopsloffen het huis in te stappen!
En wij?
Haha wij raken er werkelijk niet op uit gekeken, zo leuk!
Ook een grappige voorstelling is het eten van het kleutertje, zij eet nog altijd 4x per dag en dat betekent 2x tandhakken voor de grote meiden.
Aan de ene kant staat Emma en aan de andere kant Roos. Zij weten dat als zij zo staan, Laura regelmatig even opkijkt naar ze en dan een brokje uit haar smoeltje laat vallen en die is dan voor hen.
Maar Emma is altijd bang dat er niets overblijft in dat bakje en als er nog een klein beetje in zit gaat zij zogenaamd spelen met Laura, zij tikt haar speels aan en ja hoor, daar trapt het schaapje in en op het moment dat zij in gaat op de acties van Emma ziet Roos haar kans schoon en ontfermt zich over haar bakje waar praktisch toch nooit meer iets in zit.
Als Emma zich dan ontdaan heeft van Laura ziet zij dat er inderdaad niets meer in dat bakje zit en dat is vermakelijk om te zien!
Typisch een geval van 'als twee honden vechten om een been, gaat een derde er mee heen!'
Nou gaat dat allemaal hier heel gemoedelijk en is van vechten natuurlijk totaal geen sprake, gelukkig maar!

----------

Woensdagmorgen 27 juli. Als je meerdere honden hebt kun je prachtig hondengedrag bekijken en wat Roos af en toe doet vind ik helemaal mooi.
Als Laura naar haar idee wel wat lang rustig ligt te slapen gaat zij naar haar toe en duwt haar aan met haar neus, of zij pakt een stuk speelgoed en laat dat gewoon boven op haar vallen!
Het is dan net of zij wil testen of het schaapje nog wel leeft, dit vindt Laura wel heel leuk en het spel kan weer gaan beginnen!
Dit gedrag heb ik nog nooit bij mijn andere honden gezien en vind het wel apart en heel sociaal en dat Roos extreem sociaal is weet ik natuurlijk al veel langer!
Ik heb het hier al eens meer verteld dat wij zo'n mooi afspuitding hebben voor de honden, de Aqua2go. Nu is het gekke, dat Laura die toch heel gek is op water, bijna panisch is voor dat ding!
De gewone waterslang vindt zij kicken, maar dat ding vindt zij helemaal niets en dat is wel jammer.
Om haar toch aan dat makkelijke ding te laten wennen spuit ik nu de andere honden regelmatig af waar zij bij is en hoop ik dat dat voorbeeldgedrag haar het vertrouwen in dat apparaat gaat geven.
Dít is dus wat ik bedoel Hetty en geef dus geen oordeel over het gebruik van jouw nieuwe mooie spuitje!

----------

Dinsdagmorgen 26 juli. Zo de kroon zit weer vast en heb ik een slap bekkie aan één kant, dus ging de koffie net al over mijn shirtje.
Zeg Ardi, ja die liefde maakt toch blind hè, nou vannacht niet hoor en ik geloof dat die bewuste mantel der liefde beneden aan de kapstok hing . . .
Getverdemme, om half twee lag Laura te hijgen en te klieren, warm kon zij het niet hebben, dus misschien dorst, water proberen, nee dat was het ook niet. Deze handelingen doe ik dus zonder het licht aan te doen.
Dan weet ik het niet meer en ik ben zeker 's nachts niet zo ín voor allerhande creatieve oplossingen, dus, klep dicht en slapen.
NEUHHH niet dus.
Niet dat zij piept maar zij ligt onrustig te zijn, proberen of zij Roos wakker kan porren die naast haar ligt, graven, krabben, alles wat zij kon bedenken deed zij.
Uiteindelijk toch maar even met haar naar beneden gegaan en ontdekte zij mijn pluizige slaapsokken, nou nee echt niet, daar zag ik al helemaal de grap niet van in.
Toen stapte zij buiten de schelp in waar nog water in zat, nou nee weer 'echt niet', ook dat vond ik niet leuk en kreeg het gevoel dat ik gedold werd door mijn puppekind!
Uiteindelijk deed zij een plasje, dronk wat water en heb ik haar weer mee naar boven genomen, zij ging liggen, diepe zucht en slapen.
Ja en toen ik haar vanmorgen 'wakker maakte' zag ik het . . . het kauwstaafje wat voor zij voor slapen gaan altijd krijgen, lag tussen de spijltjes van de bench waar zij niet bij kon, aan de kant waar Roosje ligt . . . ahhhhhhh zieluggggg

Marian, mijn honden eten al sinds 2001 ProPlan Adult medium, kip/rijst en Laura krijgt dit ook, zij alleen in de puppybrok + 100 gram vlees per dag er bij.
Wendy heeft super goede ervaring met ProPlan zalm/rijst ivm de allergie van de DH Jari.
Volgens mij voer jij ook gedeeltelijk ProPlan zalm toch?

Ja hoor, ook weer een fotobladzijde van waterpret toegevoegd!

---------- 

Maandagmorgen 25 juli. Ja zo mag de zomer van mij wel verder verlopen hoor, zoals gisteren . . . bijna geen zon gezien en een heerlijke temperatuur!
Toen Dick gistermiddag met de honden weg was, inclusief Laurentientje, belde hij of ik de 'schelp' wilde volstorten met lauwe water, het kleine witje was in een blubbergreppel gedoken en totaal getectyleerd.
Haa het was een grote verrassing voor haar dat zij thuis kwam en na haar eten dook zij de schelp in, kop totaal onder water tot aan de basis van haar oortjes!
Natuurlijk zat ik er met mijn fototoestel bij en het was echt lachen geblazen, zij kreeg op een gegeven moment de gekkeritis, sprong uit de schelp, rende als een gek het huis in en het leek wel of er een eend met reuze klapvoeten door het huis rende, werd volkomen dol, sprong op de bank en kwam weer terug racen en dook weer het schelpje in en dit een aantal keer!
Zowel zij als wij hebben ons kostelijk vermaakt en ja ook ons hele huis en bank was drijfnat!
Nee vinden wij niet echt erg hoor, schoon water en het droogt gewoon weer op!
Gister ook nog een fotobladzijde gemaakt en de indexpagina vernieuwd.
De schelpfoto's moet ik nog bewerken en hier neerzetten.

----------

Zondagmorgen 24 juli. Zo, agent Yvonne had ook al weer vroeg dienst . . .
Toen ik wegging met de honden zag ik twee verdachte manspersonen hier in de buurt rondscharrelen en heb de politie gebeld.
Goh ja de vraag of zij met een telefoontje liepen en er op keken kon ik beantwoorden met ja, en natuurlijk wist ik wat de agent bedoelde, die maffe Pokemon natuurlijk.
Ik had er toch een ander gevoel over, en hij stuurde wel een surveillanceauto er naar toe. En hoe het afgelopen is weet ik niet natuurlijk.
Hoewel ik ook niet meer zonder mijn mobieltje wil cq kan, vind ik het nog steeds vaak irritante dingen.
Nou nee, die dingen zelf niet maar wel de personen met dat geloer op dat ding, zoveel mensen die met een verdwaasde blik alleen maar belangstelling hebben voor wat er op dat ding te zien is en vooral nu dus met die rare rage.
Als ik langs een bushalte rijd zie ik gewoon wel 4 mensen bij elkaar zitten totaal verdiept in dat g**** apparaatje!
Het is toch veel leuker en socialer om eens met elkaar te babbelen!
Volgens Dick ben ik een ouderwetse . . . en laat mij dat oordeel nou helmaal geen moer interesseren, ik vind écht contact nog altijd veel leuker.
A&P, het was vast wel genieten hè gisteren!

----------

Zaterdagmorgen 23 juli. Hier in onze regio week2 van de zomervakantie en dat is te merken, een nog rustiger dorp dan anders, kennelijk zijn er aardig wat mensen weg.
Gisteravond kwam onze zoon nog even langs met zijn gezin met de camper om naar Zweden te gaan . . . jawel een beetje moeilijk kluifje hoor voor ons . . . het is niet anders.
En dan ons Laurentientje, ademloos bekijkt zij steeds de nieuwe bezoekers in de tuin, een koppeltje duiven.
Echt blij ben ik niet met deze bezoekers, zij doen, gewoon in het blikveld van ons kleine meisje, dingetjes die zij gezien haar leeftijd van ons eigenlijk nog niet mag zien . . .
Als ik de keuze had, mogen er alleen maar kleine vogeltjes in en die duiven heb ik liever buiten mijn tuin, maar dat schijnt niet mogelijk te zijn.
Heb ik al eens verteld dat Wendy een paar heel aparte huisgenoten heeft?
Zij heeft Afrikaanse reuzenslakken, gekocht als pupjes maar nu inmiddels zo groot als je hand . . .
Van de week lag er een massa eitjes en die heeft zij verwijderd want zij zit niet op gezinsuitbreiding te wachten.
Zij kwam hier met een bakje eitjes waarvan wij er een paar 'gedetermineerd' hebben onder de microscoop, die ik jaren geleden eens bij de Lidl gekocht heb en dat was heel interessant.
Ik heb er foto's van gemaakt en als ik weer genoeg foto's voor een bladzijde heb zal ik deze er ook op zetten, grappig toch!
Uhh die eitjes liggen hier nu in de vriezer en gaan dan de vuilnisbak in, dat is hoe slakkenliefhebbers (jaha die bestaan compleet met FB pagina!) het bestand op een verantwoorde manier in toom houden.
Die slakken zijn niet mijn 'peace of cake' hoor . . .

----------

Vrijdagmorgen 22 juli. Mwahhh dat is effe lekker, om 7 uur werd ik wakker van wat onweergerommel en een gek kleurtje buiten! Net gewandeld met heel lichte druppeltjes regen, wat een zaligheid!
Gelijk even langs de tandarts gereden omdat ik gisteren net mijn kroon kon opvangen want anders had ik niet zo'n smakelijk klusje gehad . . . helaas tandarts vrij.
Een beetje sneu voor beiden partijen, Roos wil na de wandeling gewoon slapen maar Laura is blij dat Roos weer thuis is en zij heeft namelijk nog een hele bak vol energie . . .
Die lieve geluidjes die Roosje dan maakt, een beetje zeurderige piepjes die betekenen 'van ach laat mij nou', en daar heeft Laurentientje dus echt geen boodschap aan!
Nu ik dit tik zie ik die koperen ploert al weer opkomen, dit had de buienradar volgens mij niet belooft.
Ja Ardi, gek hè, als je hond een vervelend, lastig, irritant of klierig eigenschapje heeft, doet dat niet af aan onze adoratie voor hen!
Ja wat dat betreft heb je dat met je kinderen ook denk ik . . . maar volgens mij hebben mijn kinderen hebben geen irritante of van dit soort eigenschappen . . . UHHHH liefde maakt blind?

----------

Donderdagmorgen 21 juli. Geen knetterende finale gisteravond maar wel helemaal kapot van de hitte en toen het gisteravond wat afkoelde en we lekker buiten zaten kwamen er helaas weer van die k**muggen.
Grote goden wat heb ik toch de pest aan dit weer, sorry maar echt waar, kan er niks eleganters van bakken.
Op tijd, na een lauwe douche het bed in en onder de plafondventilator, dat was tenminste  nog iets positiefs.
Deze dagen slaapt Muisje beneden, dan kan zij wat meer uit de pootjes om van plek te veranderen.
Zij had gisteren best wel een pittige dag met die hitte en hebben wij haar een aantal keer met de 'Aqua2go' helemaal afgespoten wat zij erg waardeert.
De middagwandeling gaat zij niet mee, hoewel wij een zeer kort rondje maken, het is te warm voor haar met dat problematische hartje.
Wel gisteravond voor het naar bed gaan met alle meiden nog een minibosrondje gemaakt.
Helaas Laura toch maar aan de lijn vanwege de immens vele brandnetels waar zij 'gewoon' tussendoor kachelt en die haar toch die plekjes opleveren.
Verder heb ik momenteel het gevoel maar stilletjes te overleven, niets meer en niets minder.

----------

Woensdagmorgen 20 juli. Nee ik hoef niets uit te leggen, de wandeling in tempodoeloe gemaakt in de schaduw van een bomenrij.
Nu moet ik steeds mijn bril even afzetten vanwege het beslaan. Ik kan nu alleen maar hopen op een knetterende finale met vuurwerk in de avond . . .
Momenteel zijn J&S hier en hebben wat hhzaken te regelen.
Jammer genoeg zijn de York Kesj en Laura geen ideale combinatie . . . Kesj ziet de lol van een pup, überhaupt van andere honden, niet in en Laura vindt dat aparte hondengedrag wel kicken . . . Volgens mij ziet zij haar niet als hond maar als een levend stukje speelgoed waar een heel grappig geluid uit komt!
Gistermorgen ben ik mij helemaal de touwtjes geschrokken.
De dag er voor was Laura met Dick, Wendy en de honden naar het bos geweest waar zij helemaal onder de modder van thuis kwam.
Niet echt erg want wij leven veel gewoon veel buiten nu en dan droogt het snel op en valt het er af.
Gebeurde dus ook. Maar toen ik haar gistermorgen zag krabben en ik eens goed ging kijken wat er loos was, viel ik bijna van m'n graatje . . .
Onder haar okseltje en buik, helemaal rood en schraal! Ik besloot om het te laten voor wat het was en het een dagje aan te kijken.
Ga je er wat op smeren dan vestig je er helemaal de aandacht er op. En inderdaad, gisteravond zag het er al heel anders uit en is zij gistermiddag niet mee geweest omdat ik het droog wilde houden. Jammer voor haar, maar ook geen zwembadje achter.
Op dit moment is het helemaal rustig en af en toe zie ik dat zij krabt en hoop en denk ik dat het met een sisser is afgelopen, kennelijk is zij door brandnetels heen gerend en een jong hondje moet nog weerstand opbouwen tegen al dit soort dingen.

Nee hoor Joke, Laura is niets van haar onbevangenheid kwijt geraakt door incidentje met JR, gelukkig niet!
Het is in dit soort situaties met een pup hoe je er als baas (de échte roedelleider) zelf op reageert, het allerbelangrijkste zou ik zeggen!
Je mag angst nooit bevestigen en het is al heel apart van mezelf door zo uit m'n plaat te gaan waar mijn pupje bij is, moet je dus ook niet doen!
Maar met het 'troosten' van een pup die geschrokken is moet je voorzichtig om gaan.
Ja als leider bescherm je je pup, dat bedoelde ik dus in mijn verhaaltje en er zíjn voor haar en haar niet aan haar lot overlaten en daar moet je dus een psychologische middenweg in zien te vinden.
Grappig voorbeeld is eigenlijk hoe ik reageerde op Laura toen zij als een wolf huilde omdat wij, in een voor haar penibele situatie, uit beeld waren en door gelijk weer in haar zicht te komen.
Dan treed je op als haar beschermer en daar leert zij van, vertrouwen te kunnen hebben in haar leider!
HAAAAAA dus tóch eerst (honden) psychologie studeren vóór je aan een pup begint!
 


----------

Dinsdagmorgen 19 juli. De gemoederen zijn weer tot rust gekomen hoor, en dat is maar goed ook, zou niet goed voor mijn rikketik zijn met die hitte.
Net 't poppetje weer even gewogen, nou ja even, het is zo langzamerhand wel proppen hoor om haar in dat kleine bakje te frummelen.
En weer een kilo er bij, zij weegt nu precies 16 kg en dat is perfect op gewicht.
De puppyweegschaal weegt op de gram nauwkeurig tot 20 kg, dus moet er nog 4 weken gepropt worden en ik ben benieuwd of dat lukt, en aan Laura zal het niet liggen, zij is het gewend en blijft gewoon rustig zitten terwijl ik haar ledematen er één voor één in prop, want het wordt altijd beloond met een brokje!
Gek dat ik niet meer weet hoe lang dat groeien met een kg in de week doorgaat en ik kan de groeicurven van de andere meiden niet meer vinden.
Ja inderdaad Linda, zij groeit als boerenkool, wat een leuke uitdrukking, is dat Bels?
Nou Tilletje, Wendy gaat je adviezen opvolgen hoor, dat is raad van een ervaren rot in het vak (uitdrukking is eigenlijk anders maar vind ik niet aardig klinken!)
Lieve mensen, pianoaan vandaag . . . en zet de hondenbadjes maar vast klaar!

----------

Maandagmiddag 18 juli. Zo en dan is het nu alweer 13.00 uur, dat is snel gegaan. Na het wandelen met Wendy vanmorgen had ik allerlei andere dingetjes te doen en moest de krabbel even wachten.
Nu over onze hondenkinderen.
Met Muisje gaat het prima, met haar verwonding dus. Helaas heeft zij gistermorgen bij Dick weer de Franse kuierlatjes genomen en heeft zich uitgeleefd in de boerenvelden en dát moest zij daarna bezuren. Helemaal mank links achter, die van het knietje.
Sinds Noor (de beste roedelleider ooit!) er niet meer is en Emma noodgedwongen haar opvolgster is, is zij nog onzekerder geworden dan zij al was.
Er zijn namelijk honden die gewoonweg geen leiderscapaciteiten hebben, zoals Emmaatje dus!
En eerlijk is eerlijk, Roos is er ook niet geschikt voor en snapt niet eens dát er überhaupt een roedelleider nodig is . . .
Het is buiten met wandelen goed te zien, als er andere honden aankomen gaat Emma als een malloot te keer en ziet het er heftig uit.
Als de hond met baas eenmaal bij ons aankomen kijkt Emma fluitend (denk ik dan) de andere kant op.
Roos vindt andere mensen en honden sowieso dingen waar je gewoon langs loopt en hooguit even tegen kwispelt.
Tot zoverre dus eigenlijk niets aan de hand zou je zeggen maar . . . dat uitzinnige geblaf vind ik een superslecht voorbeeld voor mijn kleine poppetje die in dit geval maar één ding wil, dat ik haar bescherm en optil, dat eerste doe ik wel maar dat laatste niet. 
Wel ben ik allang blij dat zij mijn bescherming opzoekt en niet weg rent!
Dus besloot ik gisteren om alleen met Laura en Roos een hondenrondje te maken in ons dorpsbos waar veel honden komen .
Net toen ik het poppetje los gemaakt had zag ik een oude dame aankomen met een een onaangelijnde JR, geen probleem dacht ik . . .
Het lelijke gedrochtige monster komt aanrennen op zijn domme dwergachtige poten en zonder aanzien des honds grijpt hij Laura!
Op mijn geschreeuw en het gooien van mijn riem naar dat misbaksel peerde hij hem naar zijn vrouwtje die hem troostend ging aaien (*&^%$#@ 
Nou, de mensen die mij kennen weten dat ik altijd rustig en bedachtzaam  ben maar nu . . . godallemensen wat heb ik die vrouw laten weten hoe ik over haar en haar gedrocht dacht . . .
Het was denk ik goed dat zij met stomheid geslagen was, een stuk van mij af stond en er geen woord uit kwam want . . . jawel ik weet het zeker, ik stond niet meer voor mezelf in . . .
Ja zó boos kan ik dus toch wel worden hoor.

----------

Zondagmorgen 17 juli. Net buiten alles weer klaar gezet voor een zonnige dag en ik weet nu al dat ik er niet veel gebruik van zal maken want de hitte voelde ik al prikken.
Gelukkig weet ik inmiddels nog een aantal mensen die behept zijn met hetzelfde antimooiweer virus en voel ik mij wat minder een paria . . . Natuurlijk hou ik ook van mooi weer maar laat de temperatuur ajb niet boven de 18 à 20 graden komen . . .
Oh MarijkeO dat is ook niet mis zeg wat jij met dat k**riet hebt mee gemaakt en waar je ook nog een behoorlijke tijd plezier van gehad hebt!
Gek,  ik heb al zo vaak met dat riet te maken gehad maar voor het eerst dus zo'n raar effect bij Muisje. Alleen kun je die niet met haar rug in het sodawater zetten en behandel ik haar maar op deze 'dierenartswijze', gaat goed overigens!
Weten jullie nog dat ik het wel eens gehad heb over het gemis aan vogels in onze tuin?
Nou dat is helemaal goed gemaakt hoor, ik heb gewoon een vogelpindakaas potje ophangen en zo'n 'feeder' met vogelzaad, het is nu echt dik genieten! Het barst hier van de vogels voornamelijk de ordinaire musjes en koolmezen, maar daar ben ik al dik tevreden mee.
Het is ook zo leuk voor onze kleine witte birddog, zij kan eindeloos rustig zitten kijken naar al dat gevogelte en dat gaf mij natuurlijk
weer een leuke fotomaak aanleiding!
Resultaat? Fotobladzijde 6.
Het is momenteel echt lachen met Laura, zij schiet als een raket met postbankleeuw in haar eentje door huis en tuin, daarbij de meest gevaarlijke geluiden producerend, kostelijk tafereel!

----------

Zaterdagmorgen 16 juli. Ben ik even blij dat ik met Muisje naar de da geweest ben, het is een infectie die zich onder de huid als een gek binnen enkele dagen gigantisch kan verspreiden en dat zag ik dus al.
Daar komt bij dat zij vaak nat is, zeg maar elke dag, door het zwemmen, een pak haar heeft en dat lekker kan broeien daar . . .
Er is een heel stuk vacht geschoren tot op de huid en dan zie je pas hoe ernstig het al verbreid is.
Nu twee maal daags met betadine scrub behandelen en twee maal daags, tien dagen lang antibiotica. En ja ab zijn tovermiddelen dus zie ik nu al dat het rustiger is!
Ach en ook ons kleine witte meisje had ik mee genomen, voor de dierenartstest en ja hoor, ook dáár is zij weer met glans voor geslaagd, 'een opvallend vrije pup!'
Uiteraard bekeken op de behandeltafel en alles vond zij weer leuk en om te spelen, zelfs de stethoscoop, wat zij zelfs ook mocht!
In haar bekkie gekeken, jawel zij is lekker aan het wisselen, voetjes kijken,  buikje beloeren en zoal allerlei dingen die maar mogelijk zijn.
En natuurlijk ook knuffelen met de dierenarts én een paar brokjes krijgen uit een pot die als een poes miauwt, wat haar overigens helemaal niets deed.
Het grappige is ook dat zij al dat gewriemel met een constant kwispelende staart onderging! SUPERPUP!

---------

Vrijdagmorgen 15 juli. Gisteravond kwam Laurentientje van achter buiten naar binnen met een mondje vol bloed, hè bah wat is dat nou weer?
Zij sproeide wat bloed over het kleed in de kamer, natuurlijk zou ik bijna zeggen. Ik nam haar in mijn armen naar buiten met een keukenrol om de schade te bekijken . . . ahhh een hoektandje er uit . . . 'is dit alles?' om met DoeMaar te spreken!
Kijk, dit vind ik ook niet leuk hoewel het een normale zaak is, maar alweer een teken dat zij groter wordt.
En dan Muisje, daar heb ik vanmiddag een afspraak mee in Ermelo.
Zij heeft een forse ontsteking op haar rug. Hoe komt een hond in godsnaam aan zoiets zou je zeggen.
Ik kan maar één ding bedenken, vorige week ben ik tijdens een wandeling in mijn zoektocht naar zwemwater, nogal verstrikt geraakt in manshoog riet en de terugweg uit die zooi verliep moeilijker dan de heenweg want ik kon niet meer zien waar ik was.
Ik denk nu zo maar, iets anders kan ik onmogelijk bedenken, dat zij zich heeft gesneden aan een rietstengel.
Dat heb ik niet gelijk gezien maar de volgende dag zag ik een sneetje in haar vel op haar rug.
Eigenlijk niets bijzonders. Tot gisteren dan, het wordt momenteel dikker en dikker en is een flinke bobbel geworden, duidelijk infectie bij gekomen dus.
Ja Cilia, ik kan mij zo goed voorstellen dat 'een Roosje' voor Mila ook heel leuk én goed zou zijn!
Roos neemt ook hier een toch wel belangrijk deel van de opvoeding van Laura voor haar Engelse rekeningetje en deze taak doet zij onvoorstelbaar fantastisch, daar kan geen mens tegen op!
Nooit vergeet ik ook ons laatste nestje Gordons meer in 2012 en de geweldige rol die zij heeft gespeeld hier in!
Roos is een superhond!
Aan de andere kant, dat moet ik ook even niet vergeten, de rol van Emma, toen Roos hier als pup kwam, die deed echt precies hetzelfde!
Nu doet Emma dat niet meer en laat zij de opvoeding van Laura aan Roos over . . .

----------

Donderdagmorgen 14 juli. Toen de honden vanmorgen uit de auto sprongen zag ik het al, zij hadden het jachtstempel op hun postzegeltjes staan. In één run waren de twee weg, Muisje had ik aan de lijn.
Ik kan hier echt van genieten en vind dit gewoon super voor ze, ik weet natuurlijk ook dat hun jachtpassie altijd goed afloopt en zij hebben mij ook nog nooit teleurgesteld hier in.
Toen plotseling Emma met een blij snoetje uit de bosjes sprong was ik wat minder amused . . . totaal ingepakt met slingers kleefkruid en onder de kleefbolletjes . . .
Daar ga ik straks, als zij droog is, een hoop werk aan krijgen, alles uitborstelen en maar hopen dat er geen zaadjes in onze 'tuin' geplant gaan worden tussen de tegels.
Gistermiddag wat langere wandeling gemaakt met Laura er bij, tijd voor de 'bruggen excursie'. Die bruggetjes kom ik nogal eens tegen met verschillende wandelingen en is, zeker bij jonge honden, een item.
Daar ging ik, zonder met haar te contacten over de brug en stiekem observeren wat zij deed.
Nee, dit ging zij niet doen en toen ik wat verder liep en bij een bochtje voor een volgend bruggetje achterom keek, zag ik het gebeuren. Zij ging zitten, hoofd omhoog, tuutbekkie en er kwam het geluid van een jonge totaal verlaten wolf uit!
Op dat moment ben ik terug gelopen en zodra zij mij en de andere meiden weer in beeld had, kroop zij als een krab over het bruggetje om ons daarna helemaal uitzinnig te begroeten alsof wij elkaar kwijt geweest waren!
Haha en toen kwam er nóg een bruggetje, en die werd wat terughoudend maar tóch, gelijk genomen evenals op de terugweg!
Ja hoor geslaagd voor de bruggenproef!

Er staat weer een fotobladzijde klaar voor jullie.

Nog iets, bij de fokster van Roosje is een schattig nestje, prima gefokte pupjes in de kleuren orange en driekleur, er zijn nog wat teefjes beschikbaar, zij mogen 11 augustus naar een nieuwe eigenaar. Belangstelling?
Geef mij een seintje.

----------

Woensdagmorgen 13 juli. Ja Petri wat schattig hè zoals Laura voor de tv zit! Het vervolg was ook zo leuk want toen ik daarna heen en weer liep om de tafel te dekken, zag ik dat zij nog steeds naar het beeldscherm keek, alleen niet naar honden maar naar discus werpen, zij volgde de discus en toen hij uit beeld verdween ging zij achter de tv kijken waar dat ding nou gebleven was, koddig toch!
Honden?
De meest fantastische dieren die er bestaan, hoewel wij van alle dieren houden, staat een hond zo ontzettend dichtbij je.
Daarbij vinden wij Laura echt wel een slimmerd hoor, het is niet niet filmen hoe snel zij alles door heeft en al vreselijk geënt is op onze manier van doen, vooral wanneer we weg gaan . . .
Ik wil hier niet zeuren over lichamelijke ongemakken maar toch even dit, ik had al lang pijn in mijn schouder, wat mij zeer belette om mijn honden te trimmen.
En als ik ergens van baalde was het dit wel, niets voor mij, Emma met krullen op haar hoofd . . . dus dat was ook een reden om haar niet zo vaak, zeg maar eigenlijk helemaal niet, op de foto te zetten!
Eergisteren heb ik de 4e injectie in mijn schouder gekregen en dat is een schot in de roos, dmv röntgenfoto's en een echo zijn de juiste plekken (3 maar liefst) van de ontstekingen bepaald en kon er gericht geschoten worden.
En ja hoor, voor het eerst sinds maanden is de pijn diffuus te noemen en ging ik gelijk los en heb Emma goed getrimd, zij is weer heel mooi geworden en 10 jaar jonger!
Nu moet ik denk ik wel weer opletten niet te hard van stapel te lopen . . .

----------

Dinsdagmorgen 12 juli. Met pupjes gaat het hetzelfde als met een baby, constant afscheid nemen van dingetjes die maken dat je pupje/baby een jong en klein wezentje is maar de pan uitgroeit, veel sneller dan je eigenlijk wil . . .
Gisteren hebben wij afscheid van de wieg genomen, de kleine bench die naast mijn kant van ons bed staat.
Als zij languit op haar rug lag, met ook nog gestrekte armpjes, wat zij vaak 's nachts doet, maaide zij tegen de zijkanten aan en dat geluid hoorde ik dan telkens.
Je stelt het wat uit maar nu moest het dan maar . . .
Haar puppyhalsbandje ligt allang in de kast en het kleine etensbakje is helemaal niet eens in gebruik genomen.
Het witte prinsesje is nu 4 maanden oud en direct zal ik haar weer wegen, zoals elke week op hetzelfde tijdstip, ik ben daar tamelijk rigide in, net zoals met haar etenstijden . . .
Beetje boel behoudend als ik ben, ik hou van de drie R's want ik zie gewoon, en weet uit ervaring dat zij dan toch echt het beste gedijen . . .  uh ik ook trouwens.
Alweer een nieuwe fotobladzijde!

----------

Maandagmorgen 11 juli. Tja en dan ga je op tijd naar Scheveningen en je houdt rekening met eventuele files . . .
Nou, ik kan jullie wel zeggen, ik ben alweer genezen van tripjes naar het westen, wat een ramp zeg. Bij Leiden en Scheveningen omleidingen, files en geen parkeerplek in Scheveningen te vinden, zelfs de parkeergarages vol!
Charlotte en ik zijn uitgestapt en alvast naar het theater gegaan waar wij 20 minuten te laat aan kwamen. Wij werden ergens boven aan de zijkant gestald om na de pauze plaats te nemen op onze besproken plaatsen.
Wendy en Anne Marie kwamen pas na de pauze aan . . .
Op zich is de voorstelling mooi, de kostuums zijn werkelijk prachtig maar eerlijk is eerlijk, het fenomeen 'musical' doet mij werkelijk helemaal niets en ik word er niet warm van!
Kortom, natuurlijk was het gezellig met 4 vrouwen maar zoiets hoeft voor mij dus echt niet meer!
Voor ik gisteren weg ging heb ik ook nog een fotobladzijde geknutseld.

----------

Zondagmorgen 10 juli. Vandaag weer gewandeld met Wendy. Zij had gisteren een leuke paardendag maar de thuiskomst was helemaal niet leuk.
Konijn Beer lag dood achter op het terras (bij Wendy hebben de konijnen de beschikking over haar hele tuin en een groot binnenhok), en het andere konijn, met de domme naam Marvin, lag er gewoon zoals altijd bovenop te slapen.
Eergisteren is zij nog met Beer naar de dierenarts gegaan hier in het dorp omdat zij wat sloom was en snotterig.
Hup antibiotica kuurtje, maar dat heeft kennelijk niets geholpen.
Twee weken er voor was zijn ook al daar geweest omdat zij toen ook slomig was, die behandeling heeft haar nog €165.00 gekost, dat geeft helemaal niet (nou ja?) als het maar helpt.
Dat is het moeilijke met konijnen, de medici hebben vaak geen echt antwoord op konijnenkwaaltjes, het zijn helaas vaak bij veel mensen een soort 'wegwerpdiertjes', nee bij ons dus niet.
Dat is denk ik ook de reden dat er relatief weinig over bekend is.
Marvin (vandaar de naam, hij had die al) komt uit de konijnenopvang en morgen gaat Wendy bellen of er nog een passend konijntje voor haar is, zij vindt één konijn veel te sneu.
Wendy had al een beetje dubbel gevoel over de behandeling en heeft nu ook besloten om ook met de konijnen alleen nog maar naar Ermelo te gaan. Dat durfde zij deze keer niet omdat Beer het al benauwd had en zij het teveel stress vond om haar de rit in de auto daar mee naar toe te nemen.
Dick speelt dus vanmiddag weer de begrafenisondernemer . . .
Wendy, Charlotte. vriendin AnneMarie en ik gaan vanmiddag uit naar het Circustheater in Scheveningen, ik heb 4 kaartjes van de PCL gewonnen voor 'The beauty and the beast'.

----------

Zaterdagmorgen 9 juli. Gisterochtend las ik dat er om 17.10 uur op NPO2 een film over hondengedrag zou zijn.
Normaal ben ik  niet zo ín voor dit soort documentaires, ik heb zelfs de beroemde of beruchte, ik heb geen idee, Cesar Millan nog nooit gezien.
Omdat je al wat jaartjes mee draait in dit hondengedrags circuit heb je zo'n beetje alles wel voorbij zien komen, niet letterlijk natuurlijk, maar wel de ideetjes over opvoeding etc. en vooral de dingen zien komen en weer gaan.
En mijn mening is eigenlijk dat er geen échte opvoedingsmethodes bestaan, je moet van alles wat pikken en kijken wat voor jóu en jóuw honden in jóuw situatie het beste is, en dat is voor iedereen toch weer verschillend.
Goed, ik besloot te gaan kijken en wel om een heel andere reden dan jullie denken, ik ging kijken, gewapend met fototoestel vanwege Laura, om haar gedragingen te observeren terwijl zij dit zag op tv.
Haha en ik werd niet teleurgesteld en heb wel 40 foto's gemaakt, de één nog leuker dan de ander!
Ik moet alles nog uitzoeken en zal dan wat foto's plaatsen hier.
Enuh de documentaire deed mij toch wel wat en heb ook wat traantjes moeten wegpikken (natuurlijk!) .

----------

Vrijdagmorgen 8 juli. Oh ik heb geteld hoeveel foto's wij al gemaakt hebben in de maand juli . . . het zijn er 210, in een week tijd! De meeste halen natuurlijk de pers niet, dan zit ik de hele dag met de laptop en er vindt dus altijd wel een heftige schifting plaats!
Laura is onze 11e setterpup en nog altijd zijn we even enthousiast en wat fotograferen betreft, ja dat heeft natuurlijk ook een enorme vlucht genomen sinds het digitale gedoe.
De andere meiden staan nu niet zo vaak op een plaatje, zo gaat dat als je een pup hebt die in korte tijd veel verandert!
Verder gaat het met hen ook uitstekend hoor, uiteraard zijn zij inmiddels helemaal aan de baby spikkel gewend en baby spikkel weet dat zij bij Muis niet veel in te brengen heeft en bij Emma weer ietsjes meer en bij Roos praktisch alles!
Als Roos het een beetje zat is (wat heel soms gebeurt) heeft zij een heel speciale, zeer doeltreffende tactiek: zij pakt een stuk speelgoed, meestal de postbankleeuw, gaat er als een malloot mee rennen wat Laura helemaal geweldig vindt en enthousiast mee doet.
Na het racen samen met leeuw door huis en tuin, wordt het een trekspelletje wat Roos (in dit geval!) meestal wint door haar forse optreden!
Zodra Laura voelt dat zij hier niet tegen op kan is het spel uit en gaan beide slapen!
Nou als dit geen goed opvoeden is weet ik het niet meer!
Dit spel en andere gedragingen vind ik geweldig om te observeren en je er totaal niet mee te bemoeien want wat kunnen de honden dit onderling goed!

----------

Donderdagmorgen 7 juli. Toen wij na de laatste uitlaat gisteravond naar bed gingen bedacht ik mij dat Laura wel wat weinig gedronken had naar haar laatste maaltijd om half 8.
Zij had namelijk daarna wat gespeeld (ja hoor altijd na het eten grr) en is toen languit in slaap gevallen om eigenlijk pas weer echt te ontwaken om kwart over tien voor de laatste uitlaat.
Ik vond dat wel wat lang en had mijn bedenkingen over haar slaapzin op het tijdstip dat wij van diezelfde zin omvallen . . .
Toen de meiden naar boven gingen heb ik haar expres nog een kwartiertje beneden gehouden maar dat was geen succes, zij liet merken, door voor de deur te gaan staan, dat zij ook naar bed wilde.
Geen probleem hoor voor ons!
Toen ik dan ook om een uur of half twee wakker werd van een hijgend, (gewoon slapend op haar rug liggend!) Lauraatje naast mij, wist ik het al: dorst.
Beneden een bak water gehaald, benchje open, zij ging er niet uit en dronk liggend haar bakje water, benchje weer dicht en wij weer slapen.
Zij is zo onvoorstelbaar makkelijk, ik denk dat niemand dit gelooft, maar echt waar zij heeft zelfs nog nooit een piepje gegeven in de bench, van het begin af aan niet!
Dat komt  ten eerste, het is een Engelse Setter en die leggen zich heel makkelijk ergens bij neer en ten tweede, wij hebben het nog nooit zover laten komen dat zij móest piepen!
Toen wij haar net hadden en ik hoorde dat zij 's nachts wat onrustig werd, ging één van ons er direct uit en nam haar mee naar beneden voor een plasje oid.
Zij heeft dus gewoonweg geleerd dat zij niet hoeft te piepen om ons te laten weten dat er iets is, by the way: dit hebben wij met al onze pups zo gedaan hoor en ik raad het dan ook iedereen aan met een pupje!
Jaja alweer een nieuwe fotobladzijde!

----------

Woensdagmorgen 6 juli. Haha wat een leuke reaguursels op ons optreden zondag!
Ach maar ik heb jullie alleen de geslaagde plaatjes laten zien hoor, want de plaatjes dat Laura regelmatig als een vlieger aan een touwtje in de lucht springt hou ik liever voor mezelf!
Ook grappig, ik heb nu al een aantal keer de vraag gehoord waarom Laura lang haar op haar oortjes heeft en Roos kort haar.
Dat zit zo, Roos heeft eigenlijk ook lang haar maar het is al heel lang de gewoonte om de oortjes bij de Engelsen kort te knippen of te scheren en daar ben ik dus ook gewoon aan gewend en hou dat dan ook keurig bij.
Sterker nog, een Engelse met lang haar aan de oren vind ik slordig staan en bij de Gordon is het juist de bedoeling om het haar lang te laten, wat Emma dan ook heeft.
Bij Laura zijn ze ook nog lang, die witte haren op de oortjes zijn echt puppyhaartjes, en op dit moment vind ik het nog zonde om haar al een 'volwassen coupe' te geven, vandaar het verschil.
Gistermiddag gingen wij in Kampen voer halen en dan gaat Laura natuurlijk ook altijd mee, van de één krijgt zij daar een knuffel, van de ander een aaitje en van de volgende weer een brokje, dus gaat zij heel graag mee daar naar toe. Daarbij, al die bakken met speelgoed en al dat lekkers, zij heeft ogen te kort, vermakelijk om dat te zien!
En wat socialiseren betreft heb ik geen remmingen om haar ergens mee naar toe te nemen waar het eigenlijk niet mag of minder gewenst is . . . jawel ook is zij mee geweest de bieb in en niemand die er iets van zegt!
Kijk, als ik er op gewezen word dat het niet mag, zal ik mij er zonder commentaar aan houden hoor, maar zolang dat niet zo is vind ik het belang van mijn pupje gewoon voorop staan en ben ik bereid om alles te trotseren!
Daarbij ben ik helemaal berekend op ongelukjes en dus heeft zij gisteren midden in het winkelcentrum (hihi ook verboden voor honden!) een ei gebakken die ik met een stoïcijns gezicht, zonder om mijn heen te kijken, opruim.
No problem at all!

----------

Dinsdagmorgen 5 juli. Zo af en toe lees ik eens een stukje terug van mijn krabbels en realiseer mij steeds toch maar weer dat een goede socialisatie voor een pup toch het allerbelangrijkste is voor een, hopelijk lang, maar zeker gelukkig leven!
Je krijgt er een 'steady' hondje van die praktisch nergens van opkijkt.
Zoals gisteren ook, de gillende maandelijkse sirene waarop er hier heel dichtbij eentje op een school staat, de grote meiden zie je denken 'goh alweer een maand voorbij' en Laura kijkt een keer op, laat haar blik langs de andere meiden gaan en ziet dat dit heel gewoon is en voor dat die herrie voorbij is heeft zij haar hoofdje al weer neergelegd.
En dan gisteren toen Dick met hen de middagronde deed, dat was effe lachen, hij had haar nog een stukje aan de lijn langs de vaart en plotseling, een ruk aan de lijn en ze dook zo het water in, werd helemaal dol en ging water in en water uit!
Hij heeft hier foto's van gemaakt en een filmpje. Helaas zijn we met dat laatste nog niet echt thuis en moet ik nog uitzoeken hoe ik dat moet publiceren, maar de foto's ga ik mee aan de gang.
Gisteren nog een fotobladzijde gemaakt, de eerste van juli.

----------

Maandagmorgen 4 juli. Gisteren geen krabbel, we stonden om 6 uur op en kwart over 7 vertrokken we, en nog geen tijd/zin om een krabbel te schrijven.
We hebben een prachtige dag gehad waarbij we wel de schaduw moesten opzoeken!
Er waren 75 pups van alle rassen tot de leeftijd van 1 jaar.
Het was een soort afvalrace waarbij dan de overgebleven honden weer tegen elkaar moesten. Beetje simpel uitgelegd want het was volgens mij nog een hele organisatie!
Laura heeft het gehaald tot de helft en werd twee rondes geplaatst. Toen stopte het want als je natuurlijk met je pup van 16 weken tegen een Staffordshire bullterrier van 11 maanden moet, die duidelijk net loops geweest was, ga je het niet meer redden.
Dat geeft helemaal niet want het was een leuke ervaring voor Laura!
De ringen werden hoofdzakelijk bevolkt door échte fokkers die hun pups op deze manier kennis laten maken met hun toekomstige wereld . . .
Ook dat geeft niets want we konden goed zien hoeveel grappige voorbrengtruukjes die voorhanden hebben!
Laura was helemaal aan het eind van haar latijn en toen ik even op Dick wachtte tot hij de auto voorreed viel zij gewoon midden op straat languit in slaap en de rest van de dag thuis niets meer van gemerkt! Ook grappig, weer geen maaltijd overgeslagen, terwijl zij stond te eten met allemaal herrie van luidsprekers, muziek, mensen en honden om zich heen, mijn meisje is super cool!

----------

Zaterdagmorgen 2 juli. Vandaag weer eens met Wendy gewandeld en djieee wat hadden we veel te babbelen!
Net zijn onze vrienden weer vertrokken met de camper om zich elders te gaan vermaken, nou dat zal wel goed komen denk ik met zo'n superdeluxe camper met alles drop en dran. Het is wel grappig want zij hebben Yorkshire terrier Kesj, die weegt 2 kg en wij constateerden gisteren dat er bij Laura elke twee weken een Kesj aan gewicht bij komt, niet te geloven toch hè!
Het is altijd wel een beetje wennen als zij weg zijn, al is het ook wel weer even rustig.
Op dit moment zie ik Laura lekker buiten in de zon liggen maar met haar blik deze kant op want zij moet natuurlijk wel in de gaten houden wat wij hier uitspoken en of het interessanter voor haar is dan in de zon liggen!
Morgenochtend gaan wij al vroeg naar Waalwijk waar een puppydag gehouden wordt en Dick heeft ons kleine juweeltje ingeschreven . . .
Zo, nu ga ik maaltijd nr 2 even voor dat scheetje maken want zij eet nog altijd 4x per dag!
Ach Peter, zou je graag bij ons willen komen wonen met je hele levende have, toch wel heel lief van je . . . en ja als ik een heel groot huis had en heel veel grond zou ik al mijn vrienden met hun diertjes wel rondom mij willen hebben hoor!
Zullen we dat afspreken voor ons volgende leven, inclusief een hele grote vriezer voor al die raketjes, splitjes en appelkruimelvlaaien!

----------

Vrijdagmorgen 1 juli. Je komt uit bed, neemt je schattige gespikkelde babietje naar beneden, de rest blijft nog even rustig doorslapen en dan begint het grote genieten!
Heerlijk om even alleen met je kleinste te zijn, die niet afgeleid wordt door de anderen en zichzelf vermaakt met haar speelgoed. Zij ligt op haar ruggetje op de bank en houdt, ja echt waar, met twee handjes (ow wat zeg ik dat soft hè) haar speeltje vast.
En deze jonge ouders zijn totaal in verrukking . . .
Het is zo'n spel wat je alleen bij pupjes ziet, ja natuurlijk ook bij mensenbabies maar daar heb ik het niet meer over, voor ons een gepasseerd station.
De volwassen honden spelen hier ook nog regelmatig en vooral Roos heeft het spelen met een pup weer helemaal in haar Engelse pootjes. Ik heb al eens meer gezegd, je kúnt gewoon je dag niet fijner beginnen!
Ondertussen hoor ik haar nu weer een bad nemen in de drinkbak in de keuken . . . (neeheee vinden wij ook niet erg en mag zij gewoon)
Ja hoor, kom maar bij ons om een onbezorgde puppytijd en de rest van je leven te hebben!

----------

Donderdagmorgen 30 juni. Het leven met een pup in huis is lachen gieren brullen maar ook wel eens aardig afzien . . .
Voor ons totaal geen punt hoor, wij zijn soepel maar als je vrienden schoenen met veters dragen en je pupje dat eindeloos leuk vindt ziet het er wat anders uit . . .
Haar vocabulaire is nog niet zo groot en ons begrijpt zij al feilloos, wij praten ook op puppyniveau maar van je vrienden kun  je dat niet altijd verlangen . . .
Daarbij moet ik ook heel eerlijk zeggen dat ik zo langzamerhand wel geloof dat wij wel op een heel aparte, gevoelige manier met de meisjes om gaan en de hondenzieltjes vooral positieve dingen moeten laten ondergaan haha.
Wij zijn net als jonge ouders, als aasgieren opletten dat er wel op de juiste manier met je kroost wordt omgegaan, daarin verschilt Dick geen millimeter met mij. 
Van de week noemde iemand ons huis een 'hondenparadijs', zal vast wel maar wij vinden gewoon dat je zo met je honden moet omgaan en hoe iemand anders het doet moet ie natuurlijk zelf weten maar dit is onze way of life!
Gistermiddag zó leuk, in het bos zijn door de vernielingen grote gaten ontstaan die nu helemaal gevuld zijn met water en dat vindt Laura wel helemaal kicken! Het is vermakelijk om te zien hoe zij daar door heen rent en duikt met haar hoofdje totaal onder water.
Ik hoop het van de week een keer te filmen zodat ik het met jullie kan delen!

----------

Woensdagmorgen 29 juni. Ja dat muizenkind, het heeft wat veranderd in mijn hoofd. Ik bekijk haar toch wat anders, zorgelijker mag je wel zeggen. Zij gedraagt zich net als voorheen maar toch.
Gek toch hè, dat je eigenlijk altijd denkt dat het leven van je hond oneindig is. Nou ja, je weet het natuurlijk wel maar je wíl het gewoon niet weten.
En onze kleine gespikkelde schat leidt je wel erg af natuurlijk maar ik moet toch wel zeggen, dat de schokgolf van Noor nog steeds niet uitgegolfd is en bij tijd en wijle opdoemt. Ik probeer mij dan te beheersen en mijn tranen weg te slikken en zoek dan altijd maar even een stil plekje op, de wc bijvoorbeeld . . .
Ik wil niet dat anderen om deze reden nog mijn tranen zien, ik ben al zo'n emofiguur met tranen die snel los gelaten worden.
Gisteren kreeg ik een telefoontje van Herman en Anneke uit Castricum dat zij hun o zo lieve Jos hebben moeten laten hemelen, hij was ruim 13 jaar. Het is het broertje van Meylo en Rusty die allebei ook nog op deze wereld rondlopen, zij zijn weer kinderen van onze Juliaatje! Jos zijn voorganger was Freek (komische namen hè) en kwam ook bij ons vandaan en was weer een zoon van onze Eva.
Zo, dat was weer even en forse duik in het verleden.
Nu weer over tot de orde van de dag en nog iets over Lauraatje.
Het is zo'n verschrikkelijk slim hondje, nee eerlijk is eerlijk, volgens ons hebben wij nog nooit zo'n slimmerd gehad!
Vertel ons dus maar niet, maar dat heb ik al vaker gezegd, dat Engelse setters slome honden zijn! Geef hen de juiste prikkels, begeleiding en ervaringen dan ontwikkelen zij zich tot ontzettend leuke Roosjes en Lauraatjes!

----------

Dinsdagmorgen 28 juni. Gisteren ook weer een leuke gezellige dag, Jan en Simonne zijn hier weer een aantal dagen met de camper en ook Joke en Anne kwamen voor een babbeltje en een bakkie. Jaha dat zijn leuke dingen voor een pup!
Goed, gisteravond was ik weer helemaal uitgeteld . . . lachuh  ook bij mij gaan de jaartjes tellen.
En hoe gaat Laura nou om met de andere meiden?
Ik begin met Muisje, die is totaal niet geïnteresseerd in haar en heeft een bromafstand van ongeveer een meter en binnen die zone kan het zijn dat zij een grauw geeft.
Maakt allemaal niets uit, zo leert een kleine dreumes wel grenzen kennen!
Dan Emma, ach die hoor ik bij teveel interacties ook wel eens brommen, maar dat stelt al helemaal niets voor. Soms nodigt zij Laura eens uit om te spelen maar daar is Laura wel een beetje voorzichtig mee en je ziet het respect voor Emma af aan de manier hoe zij doet, heel nederig zonder geluid.
En dan Roosje . . . ach jee die heeft zich helemaal opgeworpen als de mamma van haar en haar geduld is praktisch onbegrensd, wat ik zelfs wel eens een beetje sneu vind voor haar! Slaapt Roosje? Nou je komt gewoon met een bloedvaart aanrennen en springt zo in één sprong met 4 pootjes boven op haar en Roos vindt alles goed!
De korte middagronde, die nu expres nog een stukje korter is, gaat Laura ook al mee. Zij loopt ook gewoon los en luistert al fantastisch naar haar naam.
Laura is een heel makkelijk meisje, ik laat haar 's avonds om kwart over tien nog een plasje doen, gaat mee naar boven en slaapt naast mij in een bench tot de volgende morgen een uur of half 8, tot wij uit bed gaan!
Ja en zelfs dan houdt zij zich helemaal rustig en wacht gewoon heel kalmpjes af tot wij zo ver zijn om haar mee naar beneden te nemen!
Wij genieten enorm van ons kleine meisje en ik zal maar eerlijk zeggen . . . ze is hier al wat langer dan jullie denken . . . en natuurlijk daarom ook al helemaal gewend . . . 

----------

Maandagmorgen 27 juni. En nu gvd kan ik niet uploaden, juist nu er veel mensen op de site komen en a. nieuwsgierig zijn naar de situatie met Muisje en b. ons kleine spikkeltje.
Ik verstuur mijn site met een soort 'postkantoortje' op mijn laptop, zo noem ik dit programma altijd en ik gebruik het al jaren en ik heb het destijds gekocht.
Het is inmiddels wel een ouderwetse manier van een site bouwen en versturen maar allá, ik ben het gewend en voldoet nog altijd goed, daarbij ben ik een ietwat conformistisch ingesteld en hou ik dingen vaak liever bij het oude.
Haha dit schijnt ook een 'stiereneigenschap' te zijn.
Maar bij het inrichten van mijn nieuwe leppie is er per ongeluk een proefversie gedownload en moet nu weer omgezet worden en dit digibeetje komt er niet uit. Dus 'mijn' computermeneer belt direct terug om er door heen te komen.
Dick is momenteel weg en Laura schiet door de kamer, helemaal opgewonden door een nieuw kauwstaafje, zo'n kipstripje.
We hebben gisteren weer een leuke en gezellige wandeling gehad en Laura heeft het middengedeelte van de wandeltijd in de fietskar gezeten, met een als tuigje een omgedraaid veulenhalstertje en dat paste precies! Ze had dit nog niet eerder gedaan dus was het protest behoorlijk de eerste minuten, maar gewoon niets gezegd en haar volkomen genegeerd met haar gymnastische acties, met als resultaat, een rustig spikkeltje in een fietskar!
Natuurlijk ook weer een fotobladzijde gemaakt! en ik hoop dat jullie hem straks kunnen bekijken,

----------

Zondagmorgen 26 juni. Bedankt voor de leuke reacties en uiteraard schrijf ik binnenkort meer over Laura en hoe het haar vergaat tussen onze andere meiden.
Maar nu gaat Muisje even voor.
Zoals jullie vrijdag lazen ging ik met een soort ongerust gevoel met haar naar de dierenarts.
Mijn unheimische gevoel betrof wel wat meer, kleine, bijna onbenoembare dingetjes, zoals af en toe mank na een akkerexcursie, wat meer hijgen (warmte?) kortom kleine dingetjes die niet echt duidelijk waren, maar na dit dierenartsbezoek wel.
Haar buikje laat geen gekke dingen zien (dus tumoren in mijn gedachten, ik heb kennelijk haar darmen door mijn onkundige handen laten glijden), wel wat lipomen, die ik ook al gevoeld had. Deze zitten verschuifbaar in de huid en kunnen blijven waar zij zijn.
Haar mank zijn? Dat is minder, het is een totaal versleten linker knietje en de meniscus kun je gewoon van links naar rechts bewegen, mogelijk ook artrose. Operatie is niet aan te raden, geeft te weinig resultaat, wel dagelijks pijnstillers.
Dan het ergste, zij heeft een behoorlijke hartruis, dit betekent een lekke hartklep. Op de gradatie van 1 tot 6 heeft zij 3. Op dit moment nog geen duidelijke klachten en zo ja, dus hoesten en/of benauwdheid, is goede medicatie mogelijk.
En als laatste, om de feestvreugde compleet te maken heeft zij ook nog eens staar, nou ja dat is niet dodelijk zullen we maar zeggen.
Zij had natuurlijk ook al regelmatig, na een boerenveld escape, last van een oude schouderblessure.
Helaas, we moeten er aan geloven, dit allemaal zijn ouderdomsklachten.
Dit heeft wel weer lastige gevolgen.
Vandaag een gezellige wandelafspraak met vrienden in het Roggebotzand en Muisje gaat niet mee . . .
Ja Laura gaat wel mee en we hebben voor haar dan ook onze hondenwandelkar weer tevoorschijn gehaald!

----------

Zaterdagmorgen 25 juni. Jawel het is zover!
Eindelijk mag ik Laura met jullie delen, nou ja digitaal dan, zij is vandaag 15 weken!
Want jullie denken toch niet dat . . .
Soms lazen mensen tussen de regels door . . .
Om haar wat nog beter te leren kennen zijn er twee fotobladzijden bij gekomen, juni 3 en juni 4.
Veel plezier er mee én kijk het moois er niet af ajb!

----------

Vrijdagmorgen 24 juni. Hele volksstammen leren het nooit, zoals ik dus. Laat een Fauve nooit los wanneer je er geen zin of tijd in hebt . . .
Zo is zij er nog en zo is zij verdwenen, ins blaue hinein. Het is gelukkig een heerlijke temperatuur om te wandelen en om te wachten en het heeft een minuut of 20 geduurd.
Vanmiddag heb ik een afspraak met haar bij de dierenarts in Ermelo, ik ben niet geheel tevreden over haar, ik vind haar buikje een beetje vreemd aanvoelen. Of het nou darmen zijn of iets anders engs, ik heb geen idee. Maar omdat dit soort dingen mijn nachtrust bederven ga ik voor de zekerheid maar even heen om professioneel te laten voelen.
Ja Til, ik heb het al in de gaten, ook op jou hoef ik niet te vertrouwen in de nacht . . . (groot gelijk hoor!)

En dan morgen . . . surprise surprise . . .

----------

Donderdagmorgen 23 juni. Nou als je niet veel te vertellen hebt kun je nog altijd over het weer zeuren, zoals nu. Er kwam een hele donkere lucht aan en het is Dick zijn wandelbeurt. Ik vind regen niet zo erg maar als het onweert heb ik mijn levende have liever in huis. Het is natuurlijk niet veilig sowieso in een bos met onweer maar op de buitenwegen is het ook niet echt safe. Dick zag dat hij nog ongeveer 3 kwartier had voordat het hier zou losbarsten, donkerblauw met een grote rode pit. Hij is weg en nu keek ik even op de buienradar én weg, het is naar het noorden afgebogen! Dick belde mij al dat hij het zo zag gebeuren en heeft een filmpje en mooie foto's er van gemaakt. Als ik zo het nieuws bekijk is het vannacht bar en boos geweest maar zal dat hier ook geweest zijn? Wij hebben beiden vannacht niets gemerkt . . . maar inmiddels weet ik dat wij in dat opzicht niet betrouwbaar zijn.
Ach ik zal het wel van Til horen, toch!
Ja hoor het hondenspeeltje is heel goed gelukt en al favoriet bij mijn meiden, zoals altijd alle nieuwe speeltjes!
    

----------

Woensdagmorgen 22 juni. Door die heilige Emma had ik vanmorgen wel mijn tenen krom in mijn schoenen . . . o wat was ik bang. Zij ging het water in op een meter afstand van pa en moe zwaan met jongen, briesen en vleugels klapperen die dingen, en gemeen kijken doen zij altijd al, godsamme, ik heb mijn longen uit mijn lijf geroepen.
En ja het is omdat het Emma is die echt nooit drop in haar oren heeft en kwam zij de kant weer op. Kijk, met Roosje of Muisje had mij dit nooit gelukt . . .  Dat is het mooie van Emma, je kunt haar 100% vertrouwen, net als haar mamma Noor! Wat dat betreft hebben zij mij ook nog nooit teleurgesteld in wat voor situatie dan ook. En Muisje dan? En Roosje? Nou ik moet eerlijk zeggen, zij hebben mij ook nog nooit teleurgesteld in dit opzicht want ik weet gewoon dat zij niet feilloos (HUH?) luisteren en weet ik gewoon niet beter!
Oh nee hoor Rijkje, écht niet, geen teckeltje meer voor ons, hoe leuk en lief ook!

----------

Dinsdagmorgen 21 juni. Ik geloof dat vandaag de zomer start en tevens begint dan weer het korten van de dagen . . . sorry maar . . .
Vandaag maar eens op jacht naar kleine fleece dekentjes om te verknippen en ook maar eens wat planten kopen voor in de hangpotten. Dat heb ik maar op de lange baan geschoven vanwege de viooltjes die er nog minzaam en bedroefd in hangen en nu toch echt rijp zijn voor de biobak. Nog iets wat ik nog steeds moet doen, een fles zonnebrandtroep kopen, ja ook lekker vlot mee hè. Ach ja, soms heb je zo'n periode dat met eigenlijk niet veel doen de tijd toch vervliegt. Maar ik denk dat het nu toch wel blauwe schelpjesdagen gaan worden.

----------

Maandagmorgen 20 juni. Toen ik gisteren hoorde wat een bak water er vandaag zou vallen besloot ik om nog wat vroeger op te staan en op tijd met de meiden op pad te gaan om te proberen het allemaal voor te zijn. Bij het opstaan wierp ik een blik op de buienradar en zag dat het om rond half 8 al zou regenen in onze regio. Ik zag dat het blauw nog tamelijk lichtblauw was en het donkerblauw met rode pitten voor vanmiddag . . .
Op het moment dat ik in de badkamer mijn tanden stond te poetsen en hoorde ik het getik al op het schuine raam.
OK paraplu op mijn rug en gaan met die banaan, ik besloot een weer een kleine padronde te maken en ben dan zo'n half uurtje weg. Paraplu heb ik niet gebruikt, was niet echt nodig, toch wel een gelukkie want ook de hondjes zijn alleen maar wat vochtig geworden.
En ja, dan mijn hondenspeelgoed . . . nee niet gelukt . . . Ik heb maar één afgekeurde fleecedeken en dat is een bruine, niks mis mee hoor, maar voor dat speelgoed maken is het toch handiger om wat verschillende kleurtjes te hebben om de slierten uit elkaar te houden. Wel leuk en handig dat ik inmiddels wat tips heb gekregen waar ik van die handige kleine fleecedekentjes kan kopen, mijn dank hier voor!

----------

Zondagmorgen 19 juni. Een dag als anders, nee wij zijn geen vader-/moederdagvierders, dat is zo gegroeid. In het verleden waren wij gewoonweg nooit thuis deze periode en dat was al hetzelfde als bij mijn ouders vroeger . . .
Gisteravond na het eten ging ik nog een rondje hondje door het bos, de padronde, zoals ik in het verleden vaak deed, zo na het eten, maar doe ik tegenwoordig nooit meer.
Gewoon zonder jas, wel een bodywarmer aan en dat heb ik geweten, ik kreeg werkelijk een enorme stortbui over mij heen en was nat tot op mijn blote lijf, door de bodywarmer heen!  O wat ziet een Engelse setter er dan arremoedig uit als zij nat zijn . . . En wat is het dan fijn om thuis, nadat je eerst druipnat de hondjes afgedroogd en verzorgd hebt, een droge kloffie aan te trekken, want het blijkt dan dat je toch aardig koud geworden bent.
Straks ga ik mij eens even buigen over hondenspeelgoed maken van een oud Tshirt of fleecedeken. Op de besloten Fb pagina van de stippels staat een filmpje hier over en dat lijkt mij erg leuk en bovendien ook nuttig om te doen!

----------

Zaterdagmorgen 18 juni. Gisteren weer een enerverende dag gehad, voor mij dan want Dick denkt hier wat anders over . . .
Gistermiddag in de auto gestapt en naar Oss gereden om onze caravan weer op te halen. De camper van J&S is klaar en gereed om weer verder te trekken. Het is wel kwijlen hoor in zo'n showroom met allemaal voor ons onbereikbare campers van boven de twee ton . . .
Daarna wat gegeten in Oss en toen naar H&A gegaan voor een bakske koffie . . . ja dát kennen we, en waren vannacht tegen 12 uur thuis . . .
Ha gisteren ook nog bij de Action een blauwe zand/water schelp gekocht, à €5.49 en laat de zomer maar komen (hoor mij nou*&^%)
Goh Peter ik moest vanmorgen echt aan je denken toen ik mijn sokken aan trok, beide met de letter R, het enige verschil met jou is dat ik ze zelf opgevouwen had!

----------

Vrijdagmorgen 17 juni. Ah zo lief, iedereen die hier komt is altijd wég van Roosje, het is ook een onvoorstelbare lieverd die 'geduldig en lief' volgens mij als enige twee woorden in haar Engelse woordenboekje heeft staan!
Van de week in ons Dorpsbos, ja dat hebben we hier ook nog, dit bos ligt naast de woonwijk en wordt ook druk bezocht door vele hondeneigenaren. Ja en dan kom je ook de honden én eigenaren tegen die het niet zo nauw nemen met de 'hondenregeltjes en opvoeding'. . .
Normaal loop ik hier niet zo vaak, juist om dit soort lastpakken te vermijden maar nu was ik er weer een keertje en kwam een jonge vrouw/meisje tegen met twee herdershonden. Eén er van bleek een Mechelse herder pup te zijn van 10 weken en naar mijn idee een belofte voor de toekomst voor mensen met leuke honden (zijn er veel hoor) die daar lopen . . . Deze pup stond met de staart omhoog te brommen tegen Roos (jawel ROOS) en greep haar in de flank! Nee niet om te spelen hoor, het leven was voor deze pup al zeer serieus te nemen . . . Hier schrok ik dus echt van en heb ik nog nooit gezien, zelfs Roos vond het een engerd!
Eigenaresse stond een beetje onhandig te lachen en was ondertussen bezig om met veel geroep en geschreeuw haar 9 jarige Duitse herder bij zich te krijgen want die had het ernstig druk met andere honden (ach hij is alleen aardig tegen honden die kleiner zijn dan hij)
Dit is dus typisch zo'n geval waar ik mij af vraag waarom dit soort onkundige mensen twee honden moet hebben en nog wel van een ras dat écht opgevoed moet worden!

----------

Donderdagmorgen 16 juni. Een spannende wandeling voor de meiden: in het water eenden en zwanen met jongen (!), in de bosjes konijnen en op de akkers hazen! Ze hebben hun portie weer gehad voor vandaag . . . ik ook trouwens, ogen te kort!
Ja leuk hè die puppyfoto's, en dat zet mij weer even aan het denken om ook zo'n leuk badje te kopen, wel gebruikt hoor. Laatst zag ik een programma op tv over het recyclen van plastic en ik zag daar minstens 3 van die blauwe schelpen, ik ga eens even googelen en kijken bij de kringloop.
Het is waar Wil, de échte babytijd van de pups is voorbij, dat is altijd maar een week of 4 en dan gaat de groei hard. Ja Ardi die Roos, zij had werkelijk een supermoeder geweest voor een nestje pups. Wij hebben dat natuurlijk al gezien in 2012 toen zij ons laatste nestje Gordons een speciale extra dimensie heeft gegeven!

----------

Woensdagmorgen 15 juni. Gisteren kwam Klára, die jullie vast wel kennen uit het gastenboek, op bezoek met haar schattige spanielpupje Scarlet. Een lekker levendig dotje die de boel hier goed op stelten zette! Het blijft ook aantrekkelijk voor ons hoor, de rassen met de lange hangoren het bijbehorende innemende karakter! Haha en ook Cilia, ook bekend uit het gastenboek toverde nog even een Frans/Schotse verrassing voor mijn neus op haar blog! Een jong Gordon Setter meisje, oef zo lief, zij heet Mila en zij had al Vidor, een mooie GS reu, ook gekocht nav mijn site, al een jaar of 6 geleden! Zij heeft nu voor een Frans meisje gekozen, zij hebben ook een prachtig tweede huis in Frankrijk waar zij vaak en lang vertoeven, zoals nu! Heerlijk al die mensen die zo blij zijn (uhh niet altijd hoor, want oh die nachtrust de eerste tijd) met hun nieuwe baby!
Jawel, ik heb gisteravond nog een nieuwe fotobladzijde gemaakt met plaatjes van ons België bezoek!

----------

Dinsdagmorgen 14 juni. Dank jullie wel voor het medeleven met Wendy, ik kom hier later nog wel op terug, maar nu eerst het meest actuele.
Gisteren zijn we op één dag heen en weer naar België geweest, na eerst de caravan naar Oss gebracht te hebben. Onze vrienden Jan en Simonne hun camper staat een aantal dagen in de garage en zij hadden een onderkomen nodig en konden wij dit mooi voor hen regelen op de heenweg.
In België hebben we een hele leuke en gezellige middag gehad met nog een aantal puppymensen en uiteraard fokker Eddy en zijn vrouw Linda, die altijd hun uiterste best doen om hun gasten zo veel mogelijk te verwennen! Tja en dan die Laura, inmiddels al een 'grote' meid van ruim 10 kg zwaar en full of life and full of herself! Natuurlijk heb ik veel foto's gemaakt die ik direct lekker ga kijken en beoordelen wat leuk voor jullie is om te koekeloeren.
Volkomen afgedraaid kwamen wij om een uur of tien in de avond thuis, ja we beginnen toch wel te merken dat we geen 18 meer zijn blèhhhh

----------

Maandagmorgen 13 juni. Trots op Wendy? Ja dat kun je wel zeggen, maar dat waren wij al heel lang en dit soort activiteiten deed zij vroeger al en heeft al veel schaapjes op het droge geholpen toen wij in Purmerend woonden en zij altijd door het boerenland reed met haar paard en er weer eens een schaap met z'n dikke jas in het water lag te spartelen.
De dame van zaterdag dankbaar?
Nou dat is effe lachen hoor, als het eigenlijk niet zo treurig zou zijn . . .
Wendy kende deze vrouw niet en later bleek een vriendin van Wendy haar wel te kennen en met haar in een klein besloten FB paardengroepje te zitten waar op de dame haar verhaal deed . . .
Uiteraard lichtte de vriendin van Wendy haar hierover in zodat zij zich kon verbazen  over het gedrag van deze muts . . .  
Zij dichtte zichzelf de heldenrol toe, klaagde dat haar beugels nog op de bodem van het water moesten liggen en noemde Wendy een toevallig voorbijganger die haar even geholpen had met het paard uit het water trekken . . .
Tja en de reactie van Wendy? Ik noem hem 'koninklijk'. . .'Ach ik deed het niet voor die muts, want die verbaasde mij al met haar passieve gedrag, maar voor het paard'
Kijk, dat is typisch Wendy, die staat helemaal boven dit soort mensen.
Dit vind ik een reactie die onze trots op haar nog veel meer versterkt!

----------

Zondagmorgen 12 juni. Al vroeg met Wendy gewandeld en het werd steeds warmer grrr.
Nou wat Wendy gisteren heeft meegemaakt . . .
Toen zij en Charlotte met de paardjes gistermiddag in het bos wandelden hoorden zij roepen 'help help''. Er bleek een paard in het water te liggen, op zijn zij en vastgezogen in de modder! Eigenaresse stond langs de kant aan de teugel te sjorren maar paard gaf geen sjoege en had het al opgegeven, hoofd half onder water . . . Tja en dan moet je net bij de doortastende Wendy zijn . . . Zonder aarzelen stapte zij het water in en zakte tot haar middel in de modder, paardenhoofd boven water getrokken, onder water paarden benen in de normale stand neergelegd, zadel af, teugels losser en met het zweepje er bij het paard gestimuleerd om omhoog te komen. Het lukte haar om inderdaad beweging in het paard te krijgen en na veel getrek, geduw en gemep met een zweepje kreeg zij hem op de been en aan de kant. Dit is typisch Wendy, gelijk en zeer doeltreffend handelen!
En de eigenaresse? Ach die had haar vriend gebeld . . . en die was er nog steeds niet toen Wendy alweer drijfnat en stinkend smerig naar huis ging . . .
Paard had, zonder haar hulp, dus gewoon verzopen!
Wij hebben een dochter om trots op te zijn!

----------

Zaterdagmorgen 11 juni. Mwahh gisteren las ik ná het tikken van mijn krabbel het gastenboek en heerlijk om te lezen dat mijn huishoudelijke struggles een feest van herkenning zijn, ja dát zijn mensen waarmee ik op één lijn zit . . .
Ach we willen wel graag maar we kunnen het gewoon niet of hebben het afgeleerd, die zijn er dus ook! Gelukkig heb ik nooit last van een soort schuldgevoel want ik ben namelijk zelf ook zo opgevoed, ik kom ook uit een gezin waar honden cq dieren heel belangrijk waren!
Mijn ouders hadden, toen ik klein was een Duitse herder en wat later Whippets en elke dag werd er getraind (gewandeld) voor de windhondenrennen en in het weekend waren er de wedstrijden. Nee dit virus heeft mij nooit kunnen grijpen omdat mijn karakter nou eenmaal het 'wedstrijdelement, dus competitiefactor' mist.
Ons huwelijks cadeau van mijn ouders, lang geleden, was dan ook een Whippet die niet meer geschikt was voor de rennen en nog wel prima kon functioneren als gezinshond hihi.
Nóg zie ik mijn moeder een sloot bleekwater in de pot gooien voor er bezoek kwam, dan rook het in ieder geval schoon! (uhh doe ik niet hetzelfde alleen met WC eend?)
Toen wist ik nog niet echt dat de appel niet ver van de boom zou vallen . . . en gek, hoe ouder je wordt des te meer je dat gaat waarderen!

---------- 

Vrijdagmorgen 10 juni. Dat was effe lachuh. Gisteren prachtig weer en de hele dag buiten gezeten! Het voordeel is wel dat het hier nu weer voor een paar dagen 'netjes' is en ik op m'n lauweren kan rusten  (o ja?) . . . De Zweedse wafels waren heerlijk en natuurlijk was het ook weer gezellig! Nu maar weer eens even een paar dagen pianoaan, hoewel je dat hier nooit weet.
Vanmorgen tijdens de wandeling heb ik zeker 12 jonge konijntjes gezien op verschillende plekken, zoveel heb ik er al tijden niet gezien. Zijn alle vossen dan dood of zo? Mooi om te zien dat onze honden er niet als malloten achteraan gaan als zij ze zien, maar roerloos stil staan en pas als zij gaan rennen schieten zij er achter aan, zonder de intentie om er eentje te pakken! Dat is dus ook de reden dat het 'setters' zijn!

----------

Donderdagmorgen 9 juni. Straks komen onze vrienden A&E voor een bakkie en ik heb hen Zweedse wafels beloofd dus . . . Allereerst direct even de stofzuiger door de kamer trekken en het broodnodige maskeren door achter kastdeurtjes te leggen.
Als zij dit horen of lezen (doen zij niet) lachen zij zich een slag in de rondte want ook zij nemen ons al jaren zoals wij zijn! Het gekke is dat je al dat gedoe voor er iemand komt helemaal niet hoeft te doen maar je hebt nog wel enigszins fatsoen in je lijf zodat je toch de beste papieren kunt laten zien haha. Ook even een schoon foulard over de bank want ik zie resten kleven van uitgekauwde pensstaafjes en modderige pootafdrukjes en laten we het nog even niet over haren en zand hebben. Daarbij ligt hier huis en tuin altijd bezaaid met hondenspeelgoed en kluifjes.
Normaal gesproken doet ons dit helemaal niets maar soms heb je zo'n moment, vooral als je ergens bent geweest waar alles aprilletjesfris is, dat je jezelf wel eens op je hoofd krabt en je realiseert dat dat echt nooit voor ons is weggelegd.
Voor ons zelf is dit gewoon buitenzitweer (hoef ik mij in huis niet zo uit te sloven) maar ik besef maar al te goed dat dit voor veel mensen niet zo is, die vinden het dan te fris . . . 
Dus rest mij niet anders dan nu in de benen te komen en de stofzuiger te grijpen.

----------

Woensdagmorgen 8 juni. Ja als je om 7 uur op staat en om 8 uur met je meisjes in het bos loopt, heb je verder een lange dag, heerlijk! Kijk, dat vind ik eerlijk gezegd wel het voordeel van lange dagen . . . Het is wel zo dat ik 's avonds om half 11 in ieder geval in mijn sponde lig, logisch dat je dan weer op tijd op bent, dit dagritme bevalt mij uitstekend.
Het is hier weer even rustig, J&S zijn weer vertrokken, nu naar NH voor een klusje aan de camper en zullen over niet al te lange tijd wel weer even hier aan komen voor zij, zoals zij er nu over denken, een paar maandjes naar het noorden gaan.
Onze honden schreeuwen om onderhoud vacht en ik moet er toch maar eens aan gaan geloven hoewel Muisje nog steeds als een ragebol door het leven stapt.
Gisteren nog een minifotobladzijde gemaakt, de eerste junipagina. 

---------- 

Dinsdagmorgen 7 juni. The day after a 'hugh bbq' . . . Ik  ben een beetje in disorder . . . mijn maag heeft alles niet naar behoren kunnen verwerken, dat schijnt zonder galblaas nog een ietsje meer van betekenis te zijn, helaas. Vooral vannacht was het niet fijn en nu vandaag maar even pas op de plaats. De bbq was helemaal niet zo 'hugh' als ik hier voorstel hoor, maar mijn lijf vindt dit soort activiteiten wat minder grappig dan vroeger. Maar goed, gezellig was het wel weer! Dus nu maar een klein krabbeltje. Een grote opsteker is het weer momenteel, tóch een beetje koeler gzd.

----------

Maandagmorgen 6 juni. Jawel gezelligheid troef in huize Zwart (nouuu lang niet altijd hoor!) Goed, momenteel wel, die superdeluxe prachtige camper staat weer achter en J&S zijn weer in ons gezelschap! Simonne had gisteren een heerlijke lasagna gemaakt in de  'slowcooker', heerlijk! Nu gaan wij alvast de maaltijd, bbq voor vanavond in elkaar draaien en allebei hebben wij een lekker recept voor  een salade, dus maken wij er maar twee. Ook Yorkshire terrier Kesj is weer van de partij, onze honden vinden het toch telkens weer kicken omdat zij zo'n  piepend cavia geluid maakt wat vooral goed uitkomt als zij weer even achterna gezeten wordt door één van onze meisjes . . .
De warmte gisteren vond ik werkelijk tergend en naar mijn idee is het nu wat koeler, dat was het tenminste wel met mijn ochtend wandeling. Ook vannacht was het beter te pruimen met de gordijnen dicht en een dekbed minder . . .

---------- 

Zondagmorgen 5 juni. Al om 6 uur totaal klaarwakker grrrr. Toen wij gisteravond gingen slapen hadden we de gordijnen en ramen wijd open en de plafondventilator aan om op een wat spastische manier zoveel mogelijk frisse lucht binnen te krijgen. Dit komt natuurlijk ook omdat de hondjes bij ons op de slaapkamer liggen en wij allebei al wakker worden als er eentje ligt te hijgen . . . Dit bezorgt ons gelijk een alarmfase nr. 1, zo van 'wat kan ik hier aan doen en waarom hebben zij het warm'
Gevolg is wel dat het helemaal licht is in de slaapkamer zo vroeg in de morgen en helaas daar kan ik niet echt tegen, ik ben net zo'n marmot die in het pikkedonker wil slapen. Daarbij liggen wij nog steeds onder ons dikke donzen winter dekbed . . . meer dan belachelijk natuurlijk.
Het was gistermiddag/avond weer stikgezellig met Peter en Astrid en hun spikkels, heerlijk dat die hondjes zo goed met elkaar op kunnen schieten, nou ja net als de mensen natuurlijk! Uhh ja P&A wij moeten nog steeds lachen om dat B&B idee van jullie en juist wij vinden ons zelf totaal niet geschikt voor dat soort activiteiten!
Vandaag komen onze vrienden J&S weer een aantal dagen, ja nu mag het weer hè, de merels zijn uitgevlogen . . .

----------
Zaterdagmorgen 4 juni. Hoera, vandaag is Muisje 12 jaar geworden!
Nu eens een keer niet vergeten en dat komt ook omdat ik 12 jaar altijd een soort mijlpaal vind. Het is een leeftijd waarvan ik hoop, als ik een pupje koop, die leeftijd zullen halen en elke dag er na is mee genomen.
Volgens ons, maar zekerheid heb je nooit helemaal, verkeert zij nog altijd in een prima conditie en gaat nog elke lange wandeling mee. Wel loopt zij sinds vandaag, áls zij aan de lijn mee gaat, in een tuigje wat haar keeltje ontlast. Want ik weet zeker dat een ruk aan de lijn bij haar van de week dat gekuch heeft veroorzaakt want het is nu helemaal over.
Vanmorgen tamelijk vroeg op en ik liep al om voor half 8 in het bos want ik wilde op tijd thuis zijn. Dick had de auto nodig om met vriend Aad pellet-, dus GEEN palletkorrels te gaan kopen voor onze kachel . . . Lachen hè, maar op dit moment zijn de pellets per pallet, goedkoper dan straks wanneer je ze echt nodig hebt.
Gisteravond nog met Wendy naar het bos geweest, daar ligt een immense berg met houtsnippers die een heel speciaal effect geven, wat Wendy nogal bezig houdt en met mij wilde delen. De berg ligt te broeien en je ziet er, vooral bij avond als het wat frisser wordt, stoom uit komen en als je een kuiltje graaft boven op de berg en je hoofd er in duwt, is dat heel speciaal! Er komt een soort mentholachtige stoom uit en dat is heel lekker, je zou bijna willen dat je snipverkouden bent, want dan zal zoiets toch heel lekker zijn, natuurlijk de honden mee genomen en ook foto's gemaakt.
Even, zien jullie het al voor je? Moeder en dochter boven op die berg met hun hoofd in een kuil geduwd en springende honden om hen heen? Nou ja zeg, tóch wel een beetje maffe moeder maar een niet minder maffe dochter!
Verder, vanmiddag komen gezellig P&A en hoop ik dat zij ook hun gestippelde meisjes mee hebben!

----------


Vrijdagmorgen 3 juni. Nou Cilia ik moest wel lachen hoor om jouw berichtje!
En ja echt waar er is niets aan gelogen of overdreven maar zie het even in de tijdgeest van toen . . . wij zijn van de flowerpower generatie, alles moest kunnen en vooral ruimdenkend zijn . . . wat ik overigens niet meer ben hoor, althans in ieder geval niet meer op bepaalde vlakken! En laten we wel zijn, ook het lichaam heeft gelijke tred gehouden met mijn idealen van toen . . .
Toen dacht je dat dát het leven was en later kom je er achter dat het leven uit golfbewegingen bestaat altijd al door de eeuwen heen. Uhh nee mijn kinderen hebben er volgens mij dan, geen trauma's aan overgehouden maar wel de gedachten aan een beetje maffe moeder denk ik . . . die het nodig vond om op een flat op 7 hoog een zandbak in de kamer te hebben voor de broodnodige ontplooiing van haar kroost . . . Mwahhhh over maf gesproken . . .
Goh alles is toch nog goed gekomen.
En dan zijn er wat mensen die naar Laura vragen, JA het gaat heel goed met ons schaapje, nu hier nog wel even de 'ver van m'n bed show', zij groeit als kool en is morgen 12 weken oud!
Grappig want gisteren kreeg ik van mijn trouwe Belgische lezeres Linda een stukje toegestuurd en zal het hier onder even neer plakken, leuk!!!


Donderdagmorgen 2 juni. Lekker gewandeld vanmorgen, beter dan gistermiddag . . . . toen kwam ik totaal oververhit thuis en dan wil ik maar één ding, alles wat ik aan heb uittrekken en dan ga ik heel ver hoor. Ik voel mij dan toch echt een soort wanhopig van de hitte, BAH.
Deze extreme hekel aan de warmte heb ik altijd al gehad en als ik vroeger zo'n bui had, toen de kinderen nog thuis woonden hoopten zij altijd maar één ding . . . dat er niet toevallig een vriendje cq vriendinnetje langs kwam . . .
Muisje heeft haar hele vachtje nog hoor en Linda wat is een rolling coat? Ja ook een goed idee Wil, gewoon met de efileerschaar. Ik heb inderdaad op advies van deze twee dames die het écht weten kunnen, besloten om de tondeuse in de doos te laten zitten!
Zo nu stap ik onder de douche want ik moet zo even naar de geneesheer voor een prikje in het pijnlijke schoudertje, dat krijg je wanneer je regelmatig eigenlijk wat te zware dingen tilt.

----------

Woensdagmorgen 1 juni. Het is mij niet gelukt om het zomerjasje aan te trekken voor deze dag, maar ik werk er tussen de bedrijven door hard aan hoor.
Zo, één zorgje minder: de merelbaby is vertrokken! Blij dat hij weg is maar het was wel heel leuk om dit allemaal wekenlang te volgen zo in je achter 'tuintje'! Gisteren zagen wij zijn goed gelukte vliegpogingen en ondertussen werd hij nog steeds gevoerd door zijn vader. Het is ook geen wonder dat merels wel vaak 3 nesten krijgen per seizoen want jonge merels zijn volstrekt hulpeloos omdat zij nog geen staartpennen hebben en het dus van die korte bolletjes zijn, die over de grond hippen en zodoende weer voer voor o.a. jonge eksters zijn.
Nu moeten we vandaag dus aan de slag met het poep weg spuiten want zo zeg wat een zootje laten zij achter!
Nee Muisje is nog niet gekortwiekt, ik vind het toch een hele stap om het scheerapparaat op haar lijfje en in haar mooie vacht te zetten. En ook nee, ik heb Dick nog niet van mijn snode plannen verteld . . .