KLIK HIER
VOOR KRABBELS 2016!
Dit geldt voor diegene die de krabbels bij hun 'favorieten' hebben staan!
Anders gewoon openen met www.gordonsetters.nl en in het menu tabje 'krabbels' aanklikken.
Ook even alles in je browserbalk verversen, is heel belangrijk!
Daarna kun je hem weer bij je favorieten zetten.
Vrijdagmorgen 1 januari. Gezond nieuwjaar! Zo, en nu gaan weer weer lekker gewoon doen, ik vind het altijd een rustig idee, alle heisa weer achter de rug. Het geknal vannacht was enorm maar voor het eerst heb ik eens boven uit het raam gekeken en ja toch wel, best heel mooi, maar die knallen waar is dat nou toch voor nodig? Om tien uur gisteravond, honden in de auto en naar de buitenwegen gereden en hebben ze daar rustig kunnen uitlaten, natuurlijk hoorde je ook daar het geluid, maar godzijdank hebben onze meiden daar helemaal niets van! En omdat wij zagen dat zij wel wat op die felle lichtflitsen reageerden hebben we alle gordijnen dicht gedaan, ook weer opgelost! En ja de oliebollen en appelflappen waren goed gelukt en zijn allemaal op!
Herman Finckers kon mij niet zo boeien, hoewel er, toen hij een beetje op dreef kwam, wel wat aardige dingen tussen zaten. En omdat het geknal na 12 uur heftig was zijn wij gaan kijken naar die engerds van die van de beruchte motorclub Satudarah. Dit deden we voor onze hondenkinderen, zodat zij nog gewoon gezellig bij ons konden liggen en het geknal gefilterd werd.
Dit krabbeltje komt vandaag op een nieuwe bladzijde, ja natuurlijk krabbels 2016.
O ja, mocht ik niet reageren op mails, ik heb grote problemen met mijn e mailproramma, wat ik al 12 jaar gebruik, sinds de invoering van het schattige W10 maar nu schijnt hij helemaal te stoppen met het ontvangen van mails en moet ik ze ophalen bij de provider, lekker fijn begin van het nieuwe jaar.
----------
Donderdagmorgen 31 december. Muisje liet ik los toen ik uit de auto stapte en weg was zij om haar weer tegen te komen net toen ik omkeerde om weer terug te gaan. Zij heeft weer plezier gehad dat zag ik wel aan haar tevreden bekkie! Verder ach, de knallen vallen aardig mee hier maar toch irriteert elke knal mij. Ik reageer helemaal niet vanwege de meiden, die gelukkig ook niet bang zijn. Elk jaar hetzelfde geleuter en verder heb ik vandaag helemaal niets te zwammen . . .
Vanmiddag ga ik lekker oliebollen bakken, hmmmmm lekker!
Veel plezier vanavond, zelf houden wij het rustig, dat heb je als je allemaal familie en vrienden met dieren hebt, daar blijf je voor thuis.
Jahaaaa veel liever had ik met de camper op een rustig plekkie gestaan maar ja díe hebben we niet meer . . . grrrrr
----------
Woensdagmorgen 30 december. Jawel weer heel gezellige uurtjes met Joke en Anne gehad en ook héérlijk gegeten! Als een duikelaartje reed ik gisteravond naar huis, nee niet wat jullie denken want ik drink écht geen druppel alcohol, maar wel met een kogelrond buikje . . . Waar halen we toch altijd de gespreksstof vandaan? En in tegenstelling wat veel van jullie denken, dat het vaak over hondjes zal gaan, is dat absoluut niet waar, sterker nog, we hebben het eigenlijk zelden over honden! Natuurlijk wel als je, net als bij ons thuis, je lekkere stukje koek omhoog moet houden omdat het anders in een hondenmondje verdwijnt . . . Kortom, fijn om zulke vrienden te hebben en nog fijner dat wij gezegend zijn met nog een aantal geweldige vrienden, mensen waarbij je altijd kunt aankloppen en altijd een luisterend oor hebben, maar dat is natuurlijk ook wederzijds! Ook begrijpen zij dat als ik het over Noor heb, de traantjes weer vloeien . . . En we hebben met z'n allen één ding gemeen, onze liefde voor honden, andere dieren en natuur!
Ook de supergoede tip van Wil gelezen in het gastenboek, ik ga hem zeker uitproberen!
Vandaag maar eens bedenken hoe ik de site in het nieuwe jaar ga aankleden.
----------
Dinsdagmorgen 29 december. De lichtshow gisteren was mooi, dit gebeurt met laserstralen. Ik hoorde iemand zeggen dat het wel het Noorderlicht leek maar dan heeft diegene nog nooit écht de Aurora Borealis gezien (jaha wij lekker wel!) want dit was dan wel een héél slap aftreksel. Maar, zonder meer mooi en het trok, niet te geloven, duizenden mensen, we wisten niet wat we zagen! Daarbij is het helemaal gratis, je gaat naar één van de opstapplaatsen met eigen auto en daarna ga je met een bus naar Schokland, lekker Nederlands alles voor noppes! De lange bussen reden af en aan. Tóch moet mij wel iets van het hart . . . heel opvallend . . . duizenden mensen en nee geen afspiegeling van onze maatschappij . . . Waar zijn dan onze gekleurde medeburgers? Vinden die dit niet interessant of zo? OK dit was mijn politieke overpeinzing van vandaag en als er niet meer komen today ben ik al dik tevreden.
Gisteren heb ik Emma en Roos goed getrimd en bij Emma de binnenkant van haar voorpoten helemaal kort geknipt, zie je aan de buitenkant niets van en scheelt heel veel rotzooi in huis, daarbij heb ik ook de voetjes goed kort geknipt, jawel met het oog op de komende sneeuw (??!!) Emma heeft een enorm pak haar aan haar voorpoten, net als Noor dat had. Roos heeft ook veel franjes maar dat is zo'n andere haarstructuur, veel zachter en veel minder knoperig.
Eind van de middag lekker gezellig naar Joke en Anne, hebben we weer zin in!
O ja, voor geïnteresseerden, vanavond is de voorstelling ook nog op Schokland!
----------
Maandagmorgen 28 december. Al zoveel keer heb ik tips gelezen over de stank van gourmetten, liever gezegd hoe je géén stank in je huis kunt hebben en telkens weer vergeet ik dat om dan nu weer in de stank te zitten. Maar ja, het was wel lekker en gezellig! We hebben nog wat over en eind van de middag gaan we nog even lekker stinken, maar niet voor ik eens een tip gelezen én uitgevoerd te hebben . . . Vanavond gaan wij naar Schokland, ligt hier dichtbij om daar naar een lichtshow te kijken. Dat voormalige eiland gaan ze dmv licht 'onder water' zetten, althans zo schijnt het te lijken, ik ben benieuwd. Verder lees ik net in de krant een stuk over Homeland en lees ik precies hoe ik er zelf ook over denk, altijd leuk en fijn om te voelen dat je niet alleen bent hierin . . . Ook de schrijver van dit stuk zat apatisch en stil naar de aftiteling te kijken, zoveel leed op het einde.
En dan de winter, ik geloof dat er iets aan schijnt te komen, in ons geliefde Zweden is het zo ver, hmmmmm! Kan ik eindelijk weer eens sneeuwfoto's gaan maken? Kijk, hier kan ik mij dan weer ernstig op verkneukelen, mijn hondenkinderen in de sneeuw, als de eerste sneeuw valt ga ik met hen naar buiten, ook al is het midden in de nacht, ja juist dán is het leuk! (ik geloof niet dat mijn wederhelft dit leuk gaat vinden)
Gisteren ook nog een fotobladzijde gemaakt hoor én ook geupload.
O ja lieve FBers . . . ik ben gestopt met MSN en heb ook geen FB meer op mijn mobieltje, het was mij echt té . . . telkens dat gepiep en gebel om mij op berichten te attenderen, is niets voor mij.
----------
Zondagmorgen 27 december. Het was weer zo ver vanmorgen, nee geen dolend Muisje maar wel dolende tranen over mijn wangen. Toen ik zag hoe heerlijk en spannend Emma en Roosje door het bos renden kreeg ik het weer even te kwaad en kwam de prachtige song van E.L.O. in mijn gedachten . . . ticket to the moon . . . Volgens mij hoef ik nu niets uit te leggen.
Ook tranen gisteravond bij de laatste aflevering van 'Homeland', gvd blíjf ik aan de gang? Eén van de hoofdrolspelers, Peter Quin (Rupert Friend, ga maar es effe koekele) gaat niet meer terug komen, is dood. Voor mij één van de personen waarom ik zo graag naar die serie keek (kijk) mwahhhh. Het was weer erg spannend en ook heel realistisch. Ik hoop wel dat er een vervolg gaat komen en dat zal wel want het was toch zg een 'open eind'. Altijd zo gezellig, samen een serie kijken en allebei met een plakkende hond op schoot. Zo af en toe wordt er van schoot gewisseld, grappig om dat te bekijken en hoe dat in z'n werk gaat, zonder dat wij ons er mee bemoeien en zonder dat er een onvertogen grommetje valt!
Vanavond lekker gourmetten met Wendy en Charlotte, dus straks even naar AH in de wereldstad Dronten . . .
JAHAAAAAA ik ben bezig aan de laatste decemberfotobladzijde . . .
----------
Zaterdagmorgen 26 december. En dan is het alweer 2e kerstdag. We hebben een heel gezellige kerstdag gehad en genoten van kinderen en kleinkinderen! Je telkens weer verbazen wat voor opmerkingen die gasten kunnen maken en wat weten zij toch al veel, wát een stel en dan realiseer je je goed hoe snel de tijd gaat . . . Ook dachten wij gisteravond dat wij een week niet hoefden te eten en nu zit het ontbijt er alweer in. En deze oude mensen houden vandaag een échte rustdag! We hebben de laatste aflevering opgenomen van onze lievelingsserie 'Homeland', gisteravond de slotaflevering snif snif, en die gaan we straks lekker kijken, of liever vanavond. Wij kijken overdag echt nooit tv, geen tijd voor maar ja, een beetje hypocriet natuurlijk, want we zitten wel voor een computerscherm . . .
Eergisteren zijn onze vrienden Jan en Simonne aangekomen in Marokko en nu wel zo leuk, elke dag even een upload via Whatsapp inclusief een foto en dan is het voor ons even twijfelen, vinden we het écht leuk, willen we het écht weten of zien wij groen en geel van jaloezie? Nouuuuu van alles een beetje dan maar!
Ik zal straks even kijken of ik nog wat decemberfoto's kan plaatsen, veel is het niet, ik heb weinig gefotografeerd en dan nog meestal binnen van slapende honden. Dat vind ik altijd zo leuk net als een jonge moeder die vertederd naar haar slapende kroost kijkt . . .
----------
Vrijdagmorgen 25 december. Fijne kerstdagen iedereen! Ouwe kloffie nog aan en net met Wendy en de honden gewandeld, niet direct een ontspannen gedoe. We kwamen een aantal honden tegen terwijl Jari los was archhhhhhhh. Volgens mij heeft mevrouwtje telefoontje/sigaretje Jari een flinke opzouter gegeven (helemaal terecht, zou ik ook doen), buiten ons beeld want zij kwam na eerst veel geblaf snel weer naar ons toe. Grote pan lekkere soep en taart is klaar en nu nog wat cadeautjes inpakken. Vanmiddag naar Wendy waar ook de rest van ons gezin naar toe komt, gezellig! Roos heeft momenteel nog de gekkeritis, de trapperitis en de blafferitis. Fijne dag verder!
----------
Donderdagmorgen 24 december. Wat een gekke veranderende wereld is het toch. Het oude V&D staat op omvallen en ook de DA doet er aan mee. Maar ik moet hand in eigen boezem steken want ik werk er zelf ook aan mee, het gemak om dingen online te bestellen is ook aan mij niet voorbij gegaan . . . Ben nu zelfs bezig met mooie halsbanden en lijnen voor mijn meisjes, nog wel uit Amerika . . . Het enige wat mij nog tegen houdt zijn de torenhoge shippingkosten, alleen voor mijn twee settertjes komt het totaal op €80.00, haha helemaal maf natuurlijk, die dingen zijn uit gerecyclede PETflessen gemaakt, goed voor het milieu maar ik wil ze wel per vliegtuig uit Amerika laten komen . . .
Ook waren gisteren en eergisteren al de kerstartikelen met 50% korting, wat betrekkelijk is alles toch.
Zo vandaag ga ik toch in de keuken aan de slag, taarten etc moeten er uit mijn handen komen. Best een beetje lastig want ik heb een zg triggervinger, een middenvinger die, als tie gebogen is, hem zelf weer terug moet klappen, altijd grappig en bovenal handig.
----------
Woensdagmorgen 23 december. NOOIT ga ik meer vlak voor de kerstdagen boodschappen doen in een grote stad . . . (Dronten of all places) . . . Zó druk gisteren, niet normaal meer, vrouwen vaak vergezeld van hun mannen, die dat niet gewend zijn en daardoor de vlotte boodschappenracers in de weg liepen, aowers, die ik niet verwacht had, nog geen uitbetaaldag, met rollators en skoetmobielen, ik werd er naar van én doodmoe. Ik doe voortaan boodschappen gewoon in mijn eigen dorp. De enige rustige plaats was nog de bieb, wat een verademing. Ik wilde alleen boeken inleveren maar de stilte omarmde mij en toch heb ik weer 4 boeken uit de schappen gesleurd, kon het niet laten.
Gisteravond naar de 'Lichtshow Lelystad ' geweest, erg mooi en gezellig, ook omdat er allemaal kerstmutsen met lichtjes uitgedeeld werden, wat het leuk maakte. Kijk, dan zoek je de drukte bewust op en kun je weer weggaan als het je verveelt.
Zo grappig dat veel mensen inderdaad 'mijn' kerstkaart in elkaar gezet hebben, ik kreeg ook een foto van Keith en Dale uit Engeland toegestuurd, zo leuk! Fijn Joke, volgende week weer tijdschriften én een lekkere kaasfondue!
De herplaatshond waar ik het laatst over had is nog steeds niet geplaatst. Sneu voor de hond. Hij had het zo fijn kunnen hebben, een paar weekjes bij ons in ons lieve verdraagzame, stabiele hondengezin en daarna naar Schotland, jammer toch! Nu wordt hij onderworpen aan allerlei gedragstesten door goed bedoelende mensen. Maar aangezien ik al wat langer meeloop in de gedragstherapeuten wereld weet ik, dat telkens weer nieuwkomers denken het wiel uit te vinden en het enige wat dit jongetje nodig heeft is, waar ik mijn stukje over hem mee begon . . . Goh, het zit mij kennelijk toch nog steeds wel een beetje dwars.
----------
Dinsdagmorgen 22 december. Dank je wel Joke K. (heb natuurlijk ook nog een Joke B.), ja momenteel is het bij mij weer ín om digitaal een ei te leggen . . . Dat wisselt zich een beetje af met ander soortig knutselwerk. Nou Ardi, inderdaad ook jij bent al een jarenlange fan en nu weet ik eindelijk eens hoe je er uit ziet! En je ziet er uit om gezellig samen een bakkie te drinken, jammer dat je zo ver woont! En dan die lieve Cilia, weer heerlijk in haar geweldig mooie Franse huis, genietend van de stilte en de prachtige natuur! Enuhh volgens Dick is het zo dat de postcodeloterij niet uitdeelt als je in het buitenland zit . . . het is maar effe dat je dat weet . . .
Goh ja, dat FB, je zou er bijna de hele dag voor achter, nee vóór je leppie gaan zitten en dan heb je ook dat ellendige Pinterest nog, ook dat laat je urenlang leuke dingen bekijken. Ik heb een hele stapel boeken liggen die vandaag ongelezen terug gaan naar de bieb en écht waar, dat doet mij toch wel pijn hoor. Maar van Joke hadden we namelijk ook een grote bak leesvoer gekregen en die zijn we nu aan het verslinden, ja ook dat nog. Vandaar dat ik zoveel van dat kerstvreetwerk voorbij heb zien schuiven. Vandaag ga ik Emma en Roos wassen, hun bodems zijn zo bemodderd, allemaal opgedroogde kleidreadlocks en dat kan niet goed zijn voor de vachtjes.
----------
Maandagmorgen 21 december. Gisteren weer erg mijn best gedaan op een kerstoutfit van de indexbladzijde, dus wel effe kijken hoor! Ik weet dat veel mensen de 'krabbels' bij hun favorieten hebben staan, maar ja, dán mis je wel mijn mooie werkstuk hoor . . . Als ik vandaag tijd heb zal ik een kerstkrabbel maken, moet ik trouwens nog bedenken.
Ja McKenna, lees mijn stukje van gisteren nog maar eens over dan kun je ook begrijpen wat ik bedoel, want kennelijk zijn Bea en Baartmans ook van die uitslovers . . . Ook hier is de afwasmachine favoriet maar die voorspoel acties had ik al een tijdje verboden want er zaten steeds 3 setters met hun hoofden in de vaatwasser en haalden dan ook alle spullen er weer uit die ik er net in gezet had! Daarbij gingen ze met 3 tegelijk op de klep staan en ik denk niet dat die daar tegen kan en ook gingen ze toch wel over mijn irritatiegrens! Nu Noor er niet meer is hebben ze zo maar de oude gewoonte weer in ere hersteld . . . Nee Muisje doet niet mee, die is naar mijn smaak te fel en ben ik bang dat dit tot een confrontatie kan leiden. Zij krijgt altijd een bord, pan of koekenpan om uit te likken in de 'nieuwe kamer', wel nadat ik de meeste resten er uit gehaald heb hoor, het is eigenlijk gewoon voor de sier.
----------
Zondagmorgen 20 december. Nou zeg, wat een leuke reacties op mijn kerstkaart, zelfs foto's van mensen die hem echt uitgeknipt en in elkaar gefröbeld hebben! Ja en inderdaad, die foto van hondje op de rug is onze Noor. ik had al gezegd dat ik haar nog een rol wilde laten spelen op mijn kerstkaart en dit is het resultaat geworden. Ook heb ik deze foto in het gastenboek geplaatst, gewoon omdat zij er bij blijft horen.
Daarbij, ja het is te merken dat ik niet meer anoniem op FB zit! Ik weet niet of ik zo actief ga worden op dit media, ik heb natuurlijk al mijn website en krabbels om mij te uiten haha.
Dan nu de laatste dagen voor kerstmis. Hoewel mooi en aanvankelijk wel leuk om te bekijken, beginnen ál die tijdschriften met ál die overdreven kerstmaaltijden met ál die sjiek aangeklede mooie mensen mij behoorlijk te vervelen. Al die glitter en glamour is helemaal niets voor mij. Als typische hondenmevrouw heb ik geen boodschap aan al dat opgepoetste geneuzel en zie ik mij niet diverse malen per dag verkleden want ja, ook de hondjes moeten gewoon in het kleibos uitgelaten worden, feest of niet . . . Ik moet ook niet denken aan zoveel uur in de keuken staan om al die kunstige fratsen in elkaar te moeten draaien en dan hebben we het nog niet eens over ál die boodschappen doen en ál dat gedenk over de ingrediënten, grrrrr
Geef mij maar het normale leven! Maar natuurlijk, ook deze dagen gaan voor ons niet helemaal 'normaal' voorbij, daar heb je kinderen en kleinkinderen voor en natuurlijk vind ik dat ook leuk, maar ajb zónder al dat overdreven gedoe graag.
Hm ook was ik niet goed op de hoogte van de trekking van de postcodeloterij, dat moet 1 januari zijn.
----------
Zaterdagmorgen 19 december. Vanmorgen had Roosje weer eens een bot gevonden, dit maal een wat kleinere, moest ook begraven worden, en op de terugweg weer opgegraven. Ik denk wel dat het van dezelfde ree is want het was in hetzelfde terrein. Tegenwoordig moet ik wel opletten met Emma als er een fietser aan komt . . . oh zij hapt echt naar hun ronddraaiende benen . . . beetje lastig wel. Ik zie dat zij nog altijd onzeker is in haar veranderde positie in de roedel. Muisje heb ik natuurlijk vaak aan de rollijn en het was altijd Noor die de aangever met alles was, zij liep ook altijd vooraan met Emma in haar veilige slipstream. Volgens mij heb ik nog nooit een hond, die is gaan hemelen, zo gemist als onze Noor, in alle opzichten, wat gewoon nog dagelijks voelbaar is.
Het zij zo.
En dan, ja inderdaad ik ben uit de kast gekomen op FB en wie had dat verwacht op mijn leeftijd? Het heeft al tot leuke reacties geleid! Ja Setterlady was een merk met setters, het bestaat volgens mij nog hoor! Ik heb ergens nog een zomerbroek met dat merkje er in.
Gisteren kreeg ik een supermooie foto van vrienden van ons die zich nu bevinden in de Sierra Nevada in Spanje . . . En o we missen niet alleen Noortje maar ook de camper . . . Maar goed, ik zeg telkens tegen Dick dat we nog effe moeten doorsappelen want eind december winnen we de postcodeloterij . . .
----------
Vrijdagmorgen 18 december. Hè hè we komen door bij Staatsbosbeheer . . . Al een aantal jaar wordt er geklaagd over loslopende paarden maar kennelijk weten maar heel weinig mensen dat dat stukje terrein gewoon bij SBB behoort en dat kan ik mij goed voorstellen, het ligt eigenlijk apart van het bos, vandaar dat zij nooit klachten ontvangen hebben! Jaha van mij een keer in het voorjaar en dát wisten zij nog . . . Mwahh zelfs de politie, die er al vaak bij geroepen is, weet dat waarschijnlijk niet eens!
Goed, de rust is weer gekeerd en die paarden worden deze winter ergens anders onder gebracht.
Verder, Linda dank je voor je FB uitleg en inderdaad ik heb het gevonden hoe het moet en het doen is nog een goeie tweede . . .
Waarom ik een nickname heb? Dat is heel simpel. Ik ben en hoef niet op zoek naar mensen uit het verleden, iedereen verandert en ik hou dit soort dingen liever zoals het vroeger was in mijn gedachten. Ben niet benieuwd naar vroegere vriendjes cq vriendinnetjes uit het verleden en hoef hen niet verkreukeld, gekrompen en gemangeld door het leven terug te zien en hou liever het beeld van toen in mijn herinnering. Gek van mij? Nou ja, zó zit ik dus gewoon in elkaar, enuhh take it or leave it . . .
----------
Donderdagmorgen 17 december. Never a dull moment . . . Vanmorgen ook de honden van Wendy mee en daarbij loopt Jari met een elegant T-shirt aan, zij heeft een extreme allergie, waarschijnlijk een reactie op een anti vlooienpipet! Dat kostte een godsvermogen bij de DA . . . Verder ja, vanmorgen een telefoontje voor ik wegging van Wendy dat zij mijn mooie soort 'coatking' verloren was tijdens de wandeling gisteren . . . Nee ik was not amused, maar kan mij tevens nooit zo druk maken om dit soort materiële vervangbare zaken. Zelf was zij al op de fiets de route teruggereden, maar niënte. Ik besloot te wandelen in hetzelfde gebied en ja hoor, ik vond hem zo maar ineens op de terugweg, hij lag in het gras, keek mij lachend aan en ik keek net toevallig die kant op! Eenmaal op de terugweg naar huis, vlakbij ons dorp zag ik een paard langs de weg lopen, en dan weet ik direct van wie dat knol is. Zij heeft een stuk grond gepacht langs de weg van Staatsbosbeheer en in ieder geval één keer per week loopt er een paard langs de weg die ontsnapt is. Het is wachten op ongelukken want ze lopen naast provinciale weg van Swifterbant naar Lelystad! In het voorjaar heb ik die dame al eens voorzichtig op haar verantwoordelijkheid gewezen maar madame wil er niets van horen! Nu ben ik het zat, heb de politie gebeld en SBB, foto's gemaakt en nu ga ik op de barricaden, ik heb er genoeg van! Moet er eerst eens een ongeluk gebeuren en die kans is wel ernstig aanwezig. Wedy heeft van de zomer al eens 3 paarden terug weten te dirigeren naar een zijweg toen zij zelfs al op de autoweg liepen! Kortom, werk aan de winkel!
----------
Woensdagmorgen 16 december. Jawel we hebben een heel gezellig dagje gehad en ik moet nu wel even opletten dat ik mij niet gelijk ook weer in de breimodus ga storten . . . Zo leuk, al die breisels, de meest aparte dingen heb ik in gebreide vorm gezien! Onze mannen liepen wel een ietwat verloren tussen de breiwol door en hoe hun échte oordeel over deze tentoonstelling was heb ik maar niet gevraagd. Grappig om te weten dat er heel veel mannen ook breien, en dit is van oorsprong ook een mannending, héél lang geleden! Wij vrouwen hebben ons kostelijk vermaakt en verwonderd. Een levensgrote wolf van mensen haar, gebreid door een dame die een bevriende kapper heeft. Ik stond een beetje gereserveerd tegenover deze creatie maar vind het wel ongelofelijk knap, ook het haar zelf gesponnen en toen gebreid! Toch had het voor mij iets lugubers, denkend aan WO2. Ook zit er een gezellig ingehuurd vrouwengroepje te breien aan wie je al je breivragen kunt stellen. Na afloop fijn naar huis, warme chocomel, kacheltje aan en daarna lekker eten. Fijne dag gehad!
Nu is Dick met de hondenkinderen weg en haalt gelijk de kerstkaarten even op bij het copycenter. Onze printer bakte niet veel moois van mijn eigen creatie, daar moest een profiprinter aan te pas komen. Hij wilde ze wel mooi printen maar deed er dan veel te lang over.
O ja Linda, ik ben een echt nitwit hoor met FB en snap er eigenlijk geen moer van maar eerlijk is eerlijk, het ontbreekt mij ook aan interesse op dit vlak . . . Iedereen weet inmiddels wie ik ben daar, maar ik weet niet hoe ik dat kan veranderen gewoon in mijn eigen naam. Volgens mij moet ik dan een nieuwe pagina maken, maar daar heb ik nu nog even geen tijd/zin in.
Daarbij heb ik FB ook weer van mijn mobieltje af geknikkerd want om nou telkens een berichtje te krijgen als iemand een scheet moet laten, heb ik ook geen zin in . . .
----------
Maandagmorgen 14 december. Zo, klaar voor de kerst, huis is versierd en lampjes en kaarsjes alom. Nu nog een beetje kou en dan kan het feest beginnen. Nee McKenna wij hebben ook geen kerstboom hoor, veel te veel gedoe. Jij zou er trouwens na 3 jaar toch eens aan gewend moeten zijn, aan die malle fratsen van Bea en Baartmans! Verder heb je in het veld ook goed werk verricht, die groene mannetjes moeten optiefen want er moet voor jou toch nog wel iets overblijven om eens lekker achter aan te jekkeren zoals een gezonde hond dat geweldig vindt en in mijn ogen nodig heeft!
Ja en nu nog de site in kerstjas hijsen en dat is opgave 2 voor deze week, opgave 1 is nog wat kerstcadeautjes bestellen online. Morgenochtend denk ik geen krabbel, we gaan op tijd weg naar Friesland met vrienden waarvan de vrouwelijke helft een breister is. Dat was ik in het verre verleden ook en nu vind ik het leuk om digitaal te breien! In het Fries museum is een tentoonstelling over breien en denk nou niet dat dat een suffe bedoening is, want het schijnt écht heel leuk en apart te zijn! Enfin, jullie horen het wel maar we zullen zeker een gezellig dagje hebben!
----------
Zondagmorgen 13 december. Hoewel het hier natuurlijk vaak over de setters gaat is Muisje net zo belangrijk hoor! Sterker nog, het is zo'n komisch hondje. Net als vanmorgen, ik ga de deur uit met haar, loop over de oprit naar de auto en o jee als er dan net een hond langs loopt, grootte is niet belangrijk voor haar . . . Dan is zij toch zo leuk om naar te kijken, nou dat vinden de andere hondeneigenaren niet hoor, zij schuift als het ware in elkaar, je ziet geen nekje meer, staartje ligt bijna over haar rug en is net een klein fel buffeltje! Opzouten van mijn terrein en er ook niet vlak langs lopen, dat bedoelt zij gewoon! Wat dat betreft zit Muis gewoon strak in haar Franse muizenjasje. Verder, in huis merk je totaal niets van haar, ook verbazend eigenlijk, ze blaft nooit, in geen enkele situatie, ook niet als de bel gaat! Hoewel zij van karakter enorm lijkt op onze ruwharige teckel Lotte van vroeger, is dit het enige verschil. Tegen Lotte moesten we vaak zeggen dat zij niet zo mocht schreeuwen, zo noemen wij dat. En zo zie je maar, elk ras en elke hond, ook die van hetzelfde ras, is tóch weer anders en dat maakt honden zo geweldig leuk!
----------
Zaterdagmorgen 12 december. En dan word je wakker en ziet de wereld er weer heel anders uit, mooi weer buiten! Dick boft en is met Wendy aan het wandelen die ook nog een hondenlogeetje heeft. Gister ben ik weer lekker met Photoshop aan het klojannen geweest, is een tijd geleden maar ik vind het toch wel weer leuk om te doen. Het resultaat heb ik alleen in de digiprullenbak gegooid, ik kom niet uit een bepaald deel van een nogal ingewikkelde les, tutorial heet dat in deze branche haha. En altijd ben ik weer aan het stoeien met de voorletters van onze honden en jawel alweer loop ik dan tegen die muur aan, van het niet meer gebruiken van de N . . .
Ook heb ik gisteren mijn kerstkaart afgemaakt en kon het niet laten, ook Noor staat daar op en hoe hij er uit ziet? Nou dat komen jullie vanzelf nog wel te zien!
----------
Vrijdagmorgen 11 december. Vanmorgen om kwart voor 8, stikdonker, alles nog in diepe slaap en ik hoorde de regen kletteren op het schuine raam van de badkamer. Echt weer om je gewoon nog eens even om te draaien. Maar nee, voor mij niet, de drill om op te staan en met de meisjes te wandelen is té groot. Nou moet ik ook eerlijk zeggen dat ik op dat moment ook wel trek in een bakkie koffie heb hoor! Na het ontbijt ging ik dus maar en had mij voorgenomen om het mezelf wat makkelijk te maken. Naar het bos, de hoofdingang nemen en het hoofdpad te volgen. De weg er naar toe is vernieuwd en er is ook een parkeerplaats gekomen. Ik was er alleen, logisch want het bos is natuurlijk nog steeds een puinhoop en een blubberzooi. De trieste aanblik van het bos maakte mij niet echt vrolijker, wel was het opgehouden met regenen, dat scheelde weer iets.
Ik heb het gevoel mijn dag niet te hebben en dat komt door diverse nare omstandigheden om mij heen, iets waar ik op dit moment nog moeilijk mee om kan gaan.
Linda, ik zag een berichtje van jou voorbij flitsen op mijn mobieltje en kan het niet meer terug vinden! Dick heeft gisteren FB op mijn foontje gezet en volgens mij heb ik dat toen ergens gezien maar weet niet waar. Volgens mij valt er voor mij nog een hoop te leren met dat ding behalve telefoneren en appen . . .
Ah Peter, ik ben blij met je berichtje, dan ben ik tenminste niet alleen met dit soort gevoelens . . .
----------
Donderdagmorgen 10 december. Dick zijn wandelbeurt en vanmiddag ik weer. Wel makkelijk dat wij dit zo kunnen verdelen want dat betekent om de dag even pianoaan in de morgen. Gisteren viel het Dick op dat ik de beginpagina nog niet aangepast heb aan het hemelen van Noor en ook dat zij nog staat bij 'onze honden'. Gek toch hè, ik kan het gewoon nog niet. Als iemand mij vraagt hoeveel honden ik heb, zeg ik nog steeds, 3 maar op 14 oktober is onze oudste Gordon overleden . . . dat móet ik er achter aan zeggen. Het hebben van 3 honden is nog niet helemaal gewend. En ja, vannacht werd ik nog een keer huilend wakker.
Ook ben ik bezig met het ontwerp van de kerstkaarten maar het stagneert, eigenlijk wil ik ze gewoon alle vier er op hebben maar dat is ook weer zo'n punt. Kortom, het is toch nog niet goed geland. Maar ik weet, het gaat weer helemaal goed komen, zoals dat met alle verliezen in je leven gaat, maar daat staat geen termijn voor, dat moet je gewoon uitzitten en afwachten.
----------
Woensdagmorgen 9 december. Een spannende wandeling vandaag! Halverwege de route, ik zag het al aan Emma, zij rook iets zeer interessants en jekkerde het riet door. Roosje, in een wat bedaarder tempo deed mee en Muis begon te jodelen aan de rollijn. Ja dan weet ik het zeker, er is iets . . . ik bleef staan en zag een pluimstaart en dacht eventjes dat het Jari was maar die stond een stukje verderop, het was een vos! En plof en daar sprong hij het water in, plof twee, daar ging Emma, er achter aan! De vaart over zwemmen, de wallenkant op en Emma uiteraard ook. Iedereen weet hoe immens hier de boerenvelden zijn en daar ging vos, met op zijn hielen Emmaatje! Een schitterend gezicht en een heel eind verder, in de verte, zag ik de vos het bos in gaan en toen realiseerde Emma zich dat zij bij een roedel hoort. Zij kwam terug precies op het spoor van de zweetdruppels van de vos, een prachtig gezicht. Zelf was ik inmiddels een stuk doorgelopen en toen zij aan de overkant van de vaart stond sprong zij het water in om naar mij toe te zwemmen. Aan de kant komen was punt twee want precies dat hele stuk is het riet erg dicht en een houten wallenkant. Ik moest Muis loslaten, door het riet kruipen en Emma aan haar halsband weer de kant op trekken. Op veel plaatsen zijn die houten schotten al weggehaald maar precies daar nog niet en dat is natuurlijk heel gevaarlijk want geen dier kan daar op de kant komen en zo zijn er in Flevoland in het verleden al vele reeën en andere dieren verdronken.
Kortom, vanmorgen weer een écht heerlijke hondenwandeling!
----------
Dinsdagmorgen 8 december. Als een uil in de bijbel zit ik naar m'n scherm te turen, ik weet niet meer wat ik nou vertellen wilde en ik had toch écht wel wat. Dank jullie wel voor de lieve berichtjes over het onderwerp waar ik niet meer over wil praten maar eigenlijk wel wat zou kunnen vertellen maar toch doe ik dat niet. Linda, ook heb ik gekeken naar je FB pagina en ook jullie zijn mensen met een echt dierenhart, geweldig (trouwens ook een camperhart!) Ik hou van zulke mensen maar dat zal iedereen wel duidelijk zijn . . .
Smachtend kijk ik elke avond naar het weer op de tv en elke keer weer word ik teleurgesteld, die kou blijft maar in het NO zitten en wij zitten hier met veel te hoge temperaturen! Ik zag zelfs dat de eenden alweer zin in het voorjaar krijgen, dit klopt toch niet! De honden vinden dat wel leuk, die horen het bekende gekwaak en dat is spannend. Ondertussen loop ik hier te klieren met kerstlampjes en de stemming is er helemaal niet, daar hoort het koud voor te zijn.
Gisteravond ook weer een fotobladzijde geupload.
----------
Maandagmorgen 7 december. Zo van dat geouweneel over die zwarte en/of gekleurde pieten zijn we ook weer even af, tenminste dat dacht ik. Maar nee hoor, in de krant (die ik zo af en toe maar weer eens lees) wordt er nog driftig over nagezeken. Bah, laat ons nou toch gewoon sinterklaas met z'n zwarte pieten hebben, dat behoort gewoon tot onze cultuur en heeft niets met discriminatie te maken, wat een deel van onze bevolking ons zo graag wil aansmeren! (oepsss ik wil het hier niet over politieke toestanden hebben, maar soms ontkom je er niet aan, ook wij leven niet onder een steen)
Roosje is momenteel heel onrustig, zij heeft de trapperitis, zo noemen wij dat. Heen en weer lopen, proberen of zij gaten kan graven in het linoleum, op schoot, op de grond, op de bank, graven in de bank, nou ja allerlei dingen die de rust niet bevorderen. Hoe zoiets nou komt, geen idee, het lijkt wel een soort jeuk aan haar voetjes of een vorm van tintelingen. Over een half uurtje is dat wel weer over, ook Muisje heeft dit regelmatig, vooral als zij een tijdje op jacht geweest is. Vandaag zijn er helemaal geen spannende dingen gebeurd tijdens de wandeling dus van opwinding zal het ook niet zijn.
Onzichtbaar voor jullie hangt er een nieuwe fotobladzijde aan de site, maar ik moet er nog een foto bijzetten en dan zal ik hem plaatsen.
----------
Zondagmorgen 6 december.
Joke we hebben elkaar inmiddels gesproken en je weet van de hoed en de rand . . .
Hetty ja/nee
Til ja.
Zo korte antwoordjes hè, jawel ik ben er klaar mee . . .
Gisteravond heb ik mij werkelijk zo bescheurd om filmpjes over sintbloopers, nou echt waar, hier kun je mij wakker voor maken! Dick weet hoe belangrijk voor mij slaap is en ik mag/kan niet zo maar gewekt worden maar voor dit, ach ach, slap van het lachen!
Emma lag op schoot en ik moest mijn leppie redden van de letterlijke ondergang want ik zat helemaal te schuddebuiken, en in mijn geval wil dat toch wel wat zeggen . . .
Verder ahhh lieve ongeruste vriendinnen, nee hoor ik hoef niet aan de ad pilletjes, dat was écht een grapje! Maar het is wel waar dat ik nou eenmaal een emotiepje ben (haha weten jullie) en dit soort dingen op mij grote indruk maken. Ik kan hier ernstig over in zitten maar kan mij ook helemaal een versuffing lachen om leuke dingen, voor mij leuk althans.
Stttt voor mij ook zo lachwekkend, tegen niemand vertellen hoor, de filmpjes van Geer en Goor . . . Als ik met de koptelefoon met m'n leppie zit en bijna niet meer bij kom en van m'n stoel val van het lachen weet Dick alweer wat ik aan het doen ben . . .
Fijne zondag en tot morgen!
----------
Zaterdagmorgen 5 december. Lekker uitgewaaid vanmorgen en dat was wel even nodig, kom ik zo verder op terug. Zo grappig, ik zag dat Emma heel gespannen, aarzelend en af en toe terughoudend snuffelen aan een, jawel daar issie weer, gedroogde afgebroken berenklauw. Die dingen zijn dan ook helemaal hol van binnen. Roos zag aan de houding van Emma dat er iets heel spannends moest zijn en kwam er bij, maar Roos is Roos, zij is stiknieuwsgierig maar niet gespannen, en Muisje wilde ook snuffelen. Ik stond er bij te kijken en vroeg mij af of er soms een vreemd dier langs gelopen was of zo, tot ik zag dat er aan de andere kant een muisje uit de stam sprong! Wat hebben die honden toch een goede neus, onvoorstelbaar! Gelukkig stonden Jari en Peukje een eindje er vandaan want die Duitser zou zeker dit leuke momentje verpest hebben haha.
Dan nog even over het item dat er hier 'iets loopt', liep kan ik nu zeggen. Wat was het geval?
Ons kwam ter ore dat er een voor ons onbekende hond van een bekend ras van onbekende mensen in een crisissituatie zat. We hadden geen 5 minuten nodig om ons aan te bieden als noodopvang en de hond te helpen uit de benarde omstandigheden én daarbij wisten wij eventueel al een heel goed adres om hem waarschijnlijk definitief te kunnen plaatsen, nadat ik had kunnen constateren dat de hond geen blijvende geestelijke schade had opgelopen.
Gistermiddag vonden de besprekingen hier thuis plaats. Ik ga er verder niet over uit wijden maar dat ik in mijn eigen huis zó gekwetst kon worden had ik in mijn stoutste dromen nooit kunnen bedenken.
Verder wil ik er geen woord meer aan besteden want dit soort dingen grijpen mij zeer diep aan en doen mij geloven dat ik toch maar eens aan de anti depressiva moet . . .
Jullie begrijpen, opvang en herplaatsing gaan niet door, jammer voor de hond, een gemiste kans.
----------
Vrijdagmorgen 4 december. Sorry, we leven allemaal nog en niets of niemand is hier ziek zwak en/of misselijk. Maar gistermorgen na de wandeling, hier kom ik zo nog op terug, even snel door het huis fietsen en toen kwam vriendin Nel met GSje Lieke. Omdat zo'n dag bestaat uit babbeldebabbelkwebbeldekwebbel heb ik geen tijd meer gehad om te tikken. Ook 'loopt' er iets anders en daar zal ik binnenkort nog op terug komen.
Maar goed, gistermorgen kwam ik aan bij het bos, honden uit de auto en zoefff weg waren de setters. Ik liep langzaam door en daar kwam Roosje aan met een groot bot in haar engelachtige bekkie, ja hoor dacht ik dat is Roos weer! Mensen die mijn reissite altijd volgen (hm gevolgd hebben) weten wel dat Roos subliem is in het opsporen van botten van rendieren en elanden! Gelijk kwam Emma er aan scheuren in opperste staat van opwinding en ook Muisje, die ik aan de lijn had, werd aangestoken. Bij een grote stapel boomstammen dook Emma zo tussen die stammen door en zag ik mij op dat moment al 112 bellen om een hondje te moeten bevrijden die klem zat tussen boomstammen (dacht gelijk dat het jammer was geen fototoestel mee te hebben) maar zij kwam er aan de andere kant weer tussen uit. Roosje liet even vanwege de opwinding het grote bot vallen en kon ik zien dat het een been van een ree was. Ja ook die dieren worden oud en gaan dood. De opwinding was mij snel duidelijk, er zat een kat die onder de boomstammen uit sprong de boom in waar hij zo schattig aan de boomstam hing, als een koala met een platte pet! De honden waren hem kwijt. Zelf was ik nog even terug gelopen naar de auto om mijn telefoon te halen zodat ik toch wat foto's kon nemen. Bij het verder wandelen begroef Roos het bot om hem op de terugweg weer op te graven! Uiteraard zal ik de foto's hier plaatsen maar er moet nog wat aan bijgeschaafd worden. Het was weer een leuke wandeling voor mij en de meiden! Ook heb ik eergisteravond nog een fotobladzijde gemaakt; december blz. 1
----------
Woensdagmorgen 2 december. Vandaag is zo'n dag, eigenlijk niets te babbelen. Gister weer lang aan deze site bezig geweest en nog steeds niet tevreden. De link naar de oude krabbels wil maar niet wat ik wil en dan haal ik hem telkens weg. Niet dat de oude krabbels zo belangrijk zijn hoor, maar toch, ik wil dat het allemaal gewoon klopt. Als ik er mee bezig ben betrap ik mezelf er op dat ik binnen een mum van tijd weer zit te lezen en besef dat ik dan zelfs delen van mijn eigen leven terug kan halen, soms grappig, soms droevig maar nog vaker de gewone dagelijkse gebeurtenissen. Zo zit het leven nou eenmaal in elkaar, niet allemaal pais en vree en leukigheid, en voor dat ik nu ga uploaden probeer ik nog maar een keer de link te leggen . . .
----------
Dinsdagmorgen 1 december. Nou, nu moest ik wel even lachen hoor om mijn krabbel van gisteren! Honden wel of geen besef van tijd? Gisteren is Muisje meer dan 1.5 uur op jacht geweest en Dick maar wachten . . . Toen zij terug kwam zag zij er niet uit, helemaal onder de klei en duidelijk was te zien dat er heftige graafwerkzaamheden hadden plaats gevonden! Uiteraard gistermiddag weer mank, dat heeft zij altijd na een drukke werkdag, een oude schouderblessure, pijnstillertje er in en de dag er op, zoals vandaag, hele wandeling aan de lijn. Vandaag heb ik weer ouderwets genoten, Emma die duidelijk bezig is om de jachtleiding over te nemen en ook goed is te zien dat zij het nog moet leren! Voorstaan voor een konijntje in de bosjes en een stukje verder staat dan Roos als aan de grond genageld, uiteindelijk komt dan de sprong en konijntje springt weg onder de takken door en ontsnapt zonder dat de meisjes dit gezien hebben, maar ik wel! Kijk, dit had bij Noor nooit gebeurd, die had hem dan al snel in het snotje om er even lekker achter aan te jekkeren! Geeft allemaal niets, ik ben al heel blij dat Emma de draad weer oppakt!
----------
Maandagmorgen 30 november. Zelf heb ik ook altijd gezegd dat honden geen besef van tijd hebben en of je nou een half uur of 3 uur weg bent, het geen verschil maakt. Maar dat ga ik nu absoluut bijstellen! Toen wij gisteravond, na een super gezellige dag, thuis kwamen rond een uur of 7 waren de honden verschrikkelijk blij! Zelfs Muisje sprong tegen mij op, en écht waar, wij deden volkomen normaal, en waren ons er heel bewust van om de begroeting zo 'normaal' mogelijk te laten verlopen. Ze waren door het dolle heen, wel heel lief! Dick is hen direct gaan uitlaten en kreeg als beloning een verschrikkelijke vette regenbui over zich heen! Nou ja, dan zit je des te lekkerder 's avonds met je hondenkinderen op je stoeltje en zo fijn dat je dan voelt dat de honden (en wij zelf ook!) dit heerlijk vinden! Lekker naar 'Adele' en 'ik vertrek' gekeken wat de avond er voor op tv was. En dan nu gewoon weer over tot de orde van de dag en vandaag ook weer eens wat mails beantwoorden die ik eigenlijk al eerder onderhanden had moeten nemen . . .
----------
Zondagmorgen 29 november. Gisteren weer heel gezellige uurtjes gehad, natuurlijk zou ik eigenlijk zeggen! Het kacheltje lierde lekker, en de appeltaart was (is) heerlijk en er is nog een stukje. Nee dat eten we vandaag niet want straks gaan we naar de verjaardag van onze kleindochter en daar is ook altijd veel lekkers want het zijn daar allemaal keukenprinsesjes en prinsjes! Wat wel een beetje vervelend is, dat wij de meisjes thuis laten en aangezien het al een stuk rijden is naar Haarlem, zullen ze toch wel een flink aantal uur alleen zijn. Dit is iets wat wij helemaal niet willen en ook sporadisch doen. Normaal gesproken, als wij langer weg gaan 'doet' Wendy de honden maar ja, we gaan nu samen weg. Toen wij nog een camper hadden was het makkelijk, dan gingen ze gewoon mee. Tja die camper . . . ik heb het er niet veel over, althans, niet in mijn krabbel, maar we missen ook die nog elke dag . . . net als . . .
----------
Zaterdagmorgen 28 november. Gisteren een appeltaart gemaakt. Als het goed is gaan we hem vanmiddag slachten als Joke en Anne hier vanmiddag komen en ik hoop dat we dat zo lang kunnen uitzingen . . .
Ja Joke, andere Joke, ik weet het van die berenklauwen maar ze zijn nu helemaal gedroogd en zijn de sappen, die wel eens irritatie kunnen geven, er uit. En daarbij, ik geloof best wel dat het lastpakken kunnen zijn maar ik heb ze nou al zo vaak letterlijk aan den lijve ondervonden en de honden ook, dat ik denk dat het een beetje overschat wordt! We hadden ooit, voor zij uitgeroeid werden, een prachtig veldje hier in het bos wat helemaal vol stond met die mooierds en ik vind ze in elk stadium zo mooi, als eerst alleen nog blad te zien is en de honden er door heen rossen, geeft dat zo'n lekker rubberachtig geluid! Ik heb ze in alle stadia al heel veel gefotografeerd, ze blijven mij boeien.
Gisteren weer een paar uur bezig geweest om de oude krabbels een leuker aanzien te geven en dat ksot toch zoveel tijd, maar het schiet nu op.
----------
Vrijdagmorgen 27 november, ik schaam mij een beetje na het overlezen van gisteren . . . er rest nog een mini stukje van de koek . . . dus hoef ik ook niet uit te leggen of hij lekker is! Inmiddels heeft Mieke (Schots/Nederlands) die ook altijd de krabbels leest, mij alweer een ander lekker recept opgestuurd, van een walnotentaart . . . Of ik die nou vandaag ga maken? Nou dat weet ik nog niet, de kilootjes vliegen er op deze manier aan maar de pukkels op m'n neus gaan nóg sneller . . . die komen altijd tevoorschijn als waarschuwing denk ik dat ik te veel roomboter eet!
Goed, net gewandeld en dat was voor Peukje van Wendy geen onverdeeld genoegen, waden door het water kun je het wel noemen, Als ik haar honden mee heb ga ik altijd naar het meest afgelegen terrein omdat Jari niet één van de makkelijkste is met andere honden. Maar momenteel is het daar verschrikkelijk nat en laat ik het gebiedje voorlopig maar even voor wat het is. Wel heb ik weer eens iets uit het bos mee genomen, omdat ik het niet kan laten, gedroogde berenklauwen, wat een schoonheden. Ik wil ze in zilverkleur spuiten voor de kerst maar of er iets van komt is een goeie tweede . . .
Lieve indexfoto hè, wel even je browserbalk verversen voor je dit moois kunt zien!
----------
Donderdagmorgen 26 november. Ik lees altijd mijn krabbel van de dag er voor nog over en valt mij op hoe vaak het gebeurt dat je plannetjes maakt er er dan toch niets van terecht komt. Zoals gisteren, ik ben niet mee gegaan naar de bespreking in Zeewolde en zag meer in een lekkere millionairs caramel shortcake te bakken . . . Jaja een mond vol hè, nou we hebben em nog niet geproefd maar ik denk dat je, gezien de ingrediënten aan een klein stukje wel genoeg hebt! Ik heb hem in 3 fases gemaakt, telkens moest de gemaakte fase afkoelen voor je verder kon. Nou Miekie jij weet wel waarover ik het heb hè, die heerlijke dingetjes die jij altijd uit Schotland mee neemt! Nou ja gezien het gemis ben ik zelf maar aan de slag gegaan en je hoort nog wel of het er enigszins op lijkt . . . De hondenkinderen zijn niet geweken uit de keuken, ja ach, die schatten zijn ook gewend dat er altijd lepeltjes en bakjes uitgelikt mogen worden, dan krijg je dit natuurlijk! Ook heb ik gisteren nog twee fotobladzijden gemaakt en daarop kun je ook wat van dit lieve honden gesmikkel zien! Dus niet naar SBB, ik denk ik hoor het verslag vanzelf wel, maar toch mijn tijd nuttig besteed. Verder net al gestofzuigd of is het stof gezogen, want vandaag gaan we weer stroomloos, zij komen er maar niet achter waarom er geen straatverlichting in de wijk brandt.
----------
Woensdagmorgen 25 november. Lekker gewandeld langs de buitenwegen met af en toe een zonnetje. Ik had voor het eerst sinds tijden mijn minicameraatje weer eens mee. Gisteren overal vandaan kabeltjes en opladertjes tevoorschijn getrokken, door het gerommel hier in de kamer met kasten en zo lag het allemaal door elkaar. Dus, alles opgeruimd, juiste kabeltjes en opladers er bij gezocht en alle batterijen opgeladen. Ik heb toch wel een paar leuke plaatjes kunnen maken, vooral van Roosje. Ja ze doet het goed op een plaatje, door de kleur en die prachtige staart, vooral als je tegenlicht hebt! Vanmiddag heeft onze actiegroep een bespreking met Staatsbosbeheer en ik ga ook mee want dat vind ik wel interessant. Ik denk dat wij de meiden maar mee nemen want dan kunnen we na die bespreking nog even met hen in Zeewolde wandelen, daar zijn mooie bossen.
Wij merken goed dat vooral Emma zich langzamerhand weer wat begint te 'settelen', zij heeft er duidelijk moeite mee gehad dat Noor er niet meer bij is (wij trouwens ook . . . ) In huis zijn er geen verschillen maar buiten begint zij weer actiever te worden en zie je dat Roosje zich nu meer op haar gaat richten wat het aanwijzen van wildplekjes betreft en daar zijn we wel erg blij mee, bang als we waren dat de passie bij haar er uit zou zijn . . .
----------
Dinsdagmorgen 24 november. Opstaan met regen en dan weten dat je een regenwandeling gaat maken, nee niet voor mij vanmorgen . . . Ach ja het hoort er ook bij en eigenlijk vinden wij dat het relatief weinig regent als je met de honden weggaat. Ons valt het altijd op als we met vakantie zijn, zelden een echt verregende dag, ja echt waar hoor! Daarbij ik vind ik het deze tijd altijd wel wat hebben, vooral in de middag zo rond een uur of 4, zoals nu steeds, lekker kacheltje aan met gezellige vlammetjes! We zijn voor de 2e keer de afspraak voor een griepprik vergeten . . . dom dom dom. Nu laten we het maar gewoon voor wat het is en hopen geen griep te krijgen. Volgens ons hebben we aardig wat weerstand, door weer en wind dagelijks met honden wandelen zal vast wel mee helpen! Straks ga ik weer lekker knutselen, ik heb leuke kleihangertjes gemaakt en ga ik nu inkleuren, leuk werkje! Als zij af zijn zal ik er een foto van maken en hier neerzetten. Ook weer nieuwe schuimblokken gekocht om op te vilten. Jullie weten misschien nog wel, met wol naaldvilten, ook mijn site heeft nog wat aandacht nodig (en nog foto's plaatsen!), dus nog aardig wat leuke dingetjes om te doen!
----------
Maandagmorgen 23 november. Ahh, ohh, goh, jeetje, sorry maar ik kon er niets aan doen . . . Emma heeft vanmorgen een haantje gescoord . . . In een, behoorlijk afgelegen bos, liep zij hem tegen het kippenlijfje. Ik heb het er al eens over gehad want in datzelfde bos hebben malloten hun overtollige haantjes al eens meer laten genieten van de kortdurende vrijheid . . . (het ontlokte mij in stilte een uitspraak waar ik in m'n eentje om liep te lachen maar hier toch niet durf neer te zetten) Ik zag wel dat Emma en Roos het bos instoven maar aan een haantje dacht ik zeker niet. Roos kwam al snel terug en ik wachtte op Emma en plotseling zag ik haar aan een heel andere kant met iets fladderend wits en ben er gelijk naar toe gegaan, maar haantje was al in de dierenhemel omgeven door wel 72 mooie maagdelijke kippetjes . . . Goed, jammer en zielig maar het zij zo. Op de terug weg gingen zij in een uptempo richting dood haantje en ik dacht dat het een leuk BARF spelletje zou gaan worden maar niets van dit alles. Hij werd even besnuffeld en zij liepen gelijk naar de auto. Nee geef mijn honden maar een bak met lekkere ProPlan brokken en natuurlijk elke dag een beetje lekkers er door, het barfen is niet aan hen besteed . . .
BARF = Bones And Raw Food, dit voor de mensen die niet weten wat dit betekent.
Achter de digitale schermen ben ik al dagenlang bezig om de krabbels vanaf 2009 te reorganiseren, het was een zootje, ik had toen ook niet gedacht dat ik er zo lang mee door zou gaan en kregen in mijn websiteprogramma dan ook allemaal een andere naam. Dus één dezer dagen zullen zij allemaal gebundeld en keurig georganiseerd online komen. Ik weet natuurlijk helemaal niet of ik jullie een plezier doe met die ouwe meuk maar mezelf in ieder geval wel!
----------
Zondagmorgen 22 november. Langzamerhand begin ik 'er' weer zin in te krijgen en voel ik dat ik weer wat grip op het leven krijg. Dit klinkt natuurlijk wel heel zwaar, maar is wel waar. Ik was behoorlijk aan het indippen, hoofdzakelijk door het verlies van onze Noortje. Het blijft bij mij een heel moeilijk punt, en ik heb niet de illusie dat dat ooit anders wordt. Maar wat ik al meer zei 'de leuke dingen zijn er toch ook weer' en dat doet niets af aan de zoete herinneringen aan haar. En wat hebben wij een heerlijk stel honden en wat geeft dat je een geweldige troost! Gisteren zei ik nog tegen Roosje dat zij wel veel geluk heeft om bij ons te zijn gekomen . . . ik draaide mij een seconde om van het aanrecht en hup, als een krokodil had zij een plak heerlijke kerststol met roomboter te pakken! Het enige wat ik dan zeg is 'zo dat deed je vlot, knappe hond en eet smakelijk! '. . . Ik kán gewoon niet anders, ik ben zo verschrikkelijk gek op mijn meisjes dat ik alles wat zij doen door een roze bril bekijk . . .
----------
Zaterdagmorgen 21 november. Het ziet er weer goed uit hier in huis en gisteravond genoten van onze nieuwe pelletkachel, hij brandt als een tierelier en doordat hij op geperste houtkorreltjes brandt ruik je vaag een houtluchtje, hoe leuk! Het is wel modern hoor, er zit een thermostaat in en je kunt hem met een afstandsbediening aan en uit zetten (hoewel wij nog niet precies weten hoe dat moet, we hebben een beetje hekel aan gebruiksaanwijzingen lezen) . . . En natuurlijk moest Emma wel even wennen aan die vlammen en het zachte geluid van het zo af en toe vallen van korreltjes in het vuur, typisch voor Emma! Gister ook Roosje getrimd en gedoucht, wel zonde dat zij dan toch weer mee moet met de wandelingen, het mooie is altijd van (té) korte duur . . . Het liefst zou ik haar een tijdje in een glazen stolpje willen zetten om van de aanblik van dat sneeuwwitte prinsesje te genieten, maar ja, dáár heb ik geen hondjes voor!
----------
Vrijdagmorgen 20 november. Net tijdens het ontbijt een intervieuw gelezen met Adele, en dat heeft mij gelijk weer even getriggerd om dat weer eens even te beluisteren en nu brult zij hier door de kamer heen, super mooi! De boomstammetjes liggen nog in het bos, geen tijd gehad gisteren. Wel had ik een sms alert laten verspreiden in de buurt omdat de gordijnen op nr 80 uitgeklopt gingen worden . . . Volgens mij zouden normale mensen zich een slag in de rondte schamen voor dit tafereel maar wij niet hoor, we lachten ons kapot om de stofwolken! En tot onze verrassing geen grijze gordijnen meer maar zwarte! En ja dan komt helaas van het één het ander, dus moest er zelfs gesopt worden. Getverdemme wat een takkewerk maar goed, het gevoel na die hele klus was toch wel prettig. Wel lachen hoor, Muis en Roos maakt het geen klap uit of de zooi hier op z'n kop staat en gaan gewoon liggen waar het hen uitkomt, vooral Roosje heeft de neiging om in de weg te gaan liggen! En dan Emmaatje, zij volgt alles vanaf de bank met een ongerust gezichtje, zij houdt niet van deze escapades en wil gewoon dat wij rustig zitten en zij geplakt er boven op . . . Maar wat haar vooral onzeker maakt is dat geklim van ons op die trap!
----------
Donderdagmorgen 19 november. Zo, dat was lekker buffelen tegen de wind in op de kale polderwegen. Wel lekker hoor en Muisje ziet er zo schattig uit als zij tegenwind heeft, zij heeft dan zo'n racy hoofdje met die haartjes die allemaal naar achteren waaien! Emma en Roosje hadden weer lol en vinden het ook altijd kicken met die storm, zij rennen achter blaadjes aan hebben zichtbaar veel plezier! Ja hoor Joke, het gemis van Noortje is nog dagelijks goed te merken, zowel aan de andere meisjes als aan ons. Vanmorgen nog tijdens het wandelen liepen de tranen weer over mijn wangen, de gedachten aan haar hoeven maar ietsjes dieper te gaan en hup daar komt het water al weer . . . Tja en dan gisteren, komen er vrienden die ook gelijk opmerken dat zij haar missen, huppakee dan staan we weer met z'n allen met tranen, want ook zij waren heel gek op Noor en missen haar direct bij binnenkomst. Toch zijn er ook leuke dingen hoor waar je je weer op verheugd, zoals morgen, dan wordt het gat gezaagd voor de aansluiting naar buiten van onze pelletkachel en hopen wij natuurlijk dat het een koude periode gaat worden!
Ook hoop ik Dick vandaag zo ver te krijgen dat hij met mij met de auto het bos inrijdt . . . ik heb zulke prachtige afgezaagde boomstammetjes gezien die ik graag wil hebben . . . gewoon voor de 'leuk'. . . Maar goed, eerst direct de gordijnen van de ramen, die zien grijs van het stof en hangen al 9 jaar in deze bijna altijd stoffige kamer en moeten nu toch maar eens een keer uitgeklopt worden!
----------
Woensdagmorgen 18 november. Gisteren had ik niet kunnen bedenken dat wij geen stroom zouden hebben tot 18.00 uur! Hmm jawel heel lastig, ook geen wifi dus kon ik geen site uploaden, ook geen appeltaartje bakken, heb een elektrische oven, ook geen soepje maken, kon niet bij het internetrecept komen, ook niet stofzuigen, ook niet douchen, en verder nog wat meer van die ongemakken waar je niet aan gewend bent. Wél om 4 uur allemaaal kaarsjes aan en Dick was ook weer wat opgeknapt. Dus nu maar snel stofzuigen en douchen. Gisteravond nog wel soep gemaakt en de appeltaart heb ik maar gekocht, geen puf meer 's avonds.
Gisteren nog wel een nieuwe fotobladzijde gemaakt met het restje stroom in mijn leppie.
----------
Dinsdagmorgen 17 november. Lieve Linda, lieve MarijkeO, dank voor jullie meelevende reacties en het doet mij echt goed dat ik voel dat anderen ook dat zelfde, machteloze, gevoel hebben. Oh, Linda, dat is voor jou wel erg confronterend, ook afscheid van een hondje nemen én nog eens zó dichtbij die brandhaard te zitten! Wat ik dan weer zo erg vind is dat ook heel België nu moet lijden onder die smerige terroristen omdat zij toevallig uit zo'n Brusselse aggenibissige woonwijk komen. Zo gaat dat altijd, de goeden moeten onder de kwaden lijden.
Vanmorgen was ik toch weer blij, want Roosje heeft weer gegeten! Sinds eergisteravond voelde zij zich niet zo top, veel slapen, niet eten en gelukkig wel drinken. Zelfs de uitnodigingen van Emma om te spelen, werden niet aangenomen . . . en ik zou ik niet zijn als . . .
Verder ga ik vandaag weer een lekker appeltaartje en een Hongaars goulashssoepje in elkaar draaien want morgen komen er vrienden weer gezellig een dagje! En o ja, mijn Poängstoel is naar Dick over gegaan, hij beviel mij toch niet (meer), lastig mens ben ik geloof ik aan het worden. Gisteravond zijn we de kamer een beetje gaan verbouwen om vandaag weer verder te gaan, het is hier een gigantische zooi en nu voelt Dick zich niet lekker en ligt in bed grrrr We hebben de pelletkachel in de huiskamer gezet en daarvoor moesten er wel een paar boekenkasten wijken en alles daaruit ligt nu op de tafel! Momenteel is de stroom afgesloten, ook lekker makkelijk. De gemeentemannetjes zijn met de lantaarnpalen aan het spelen. Nog iets, jawel Emmaatje ziet er weer keurig getrimd uit en Roosje heb ik gisteren maar met rust gelaten.
----------
Maandagmorgen 16 november. Haha nou nee niet echt geknutseld gisteren maar wel heerlijk 1,5 uur met een superlieve vriendin aan de telefoon gezeten die mijn krabbel gisteren las en vond dat ik wel wat hulp kon (kan!) gebruiken . . . Kijk, dát zet zoden aan de overspannen dijk! Ook heerlijk muziek geluisterd en net zoals nu, net 9 uur geweest en heb ik de lekkere theatrale muziek van E.L.O. door de kamer denderen . . . Muziek betekent voor mij, net als bij vele mensen, emotie, dus ook wel eens wat traantjes. Verder ook nog met foto's gestoeid en hoop ik vandaag een bladzijde te maken. Ik hoop dat Dick straks met droge hondjes thuis komt want er moet nodig vachtonderhoud gepleegd worden.
En ja, bij ons hangt buiten de vlag halfstok . . .
----------
Zondagmorgen 15 november. Toen ik gisteren mijn krabbel tikte wist ik nog niet hoe ernstig de gebeurtenissen in Parijs waren cq zijn. Onvoorstelbaar, wat verschrikkelijk. Daarbij vergeleken zijn mijn zorgen gewoon peanuts toch? Toevallig was een vriendin van Wendy, met haar man ook in Parijs en ook heel toevallig daar vlakbij in een hotel, om gisteravond een concert van U2 bij te wonen. Concert werd afgelast en zij zijn spoorslags naar NL terug gegaan. Wat een wereld, heb ik al vaak verzucht de laatste tijd.
Om 5 uur vanmorgen lag ik klaar wakker te staren in het donker, volgens mij ga ik overspannen worden of ik ben het al.
Wel vanmorgen een lekkere herfstwandeling gemaakt met nog een paar dames die gelijk met mij bij het bos aan kwamen. De hondjes vermaakten zich prima met elkaar en ook hebben we lekker gelachen samen, zodat ik de dingen weer een beetje in verhouding kon zien . . . Nee het bos is gewoon nog een puinhoop hoor en is het echt laarzenwerk. Vandaag ga ik lekker knutselen en zet een fijn muziekje op, dat werkt kalmerend op mij.
----------
Zaterdagmorgen 14 november. Haha nee hoor ik ben niet tegen een elektrieke fiets, zelf heb ik er geen en zou er wel heel graag eentje willen . . . (lieve Rijkje schietes effe op met die nieuwe!) Waar het mij om gaat is dat zij vaak veel te hard crossen met die dingen op plaatsen waar het niet zou moeten! Ook als automobilist moet je er aan wennen. Laatst nog, gewoon hier in het dorp. Ik reed op een doorgaande weg waar ik op het eind naar rechts moest. Halverwege de straat passeerde ik een fiets, bij de bocht kijk ik godzijdank nog even naar rechts achter en ja hoor, die fiets was gelijk met mij bij de bocht, wilde rechtdoor en passeerde mij gewoon aan de rechterkant! MWAHH dit bedoel ik dus, die gemotoriseerde fietsers moeten er ook rekening mee houden dat de automobilist er aan moet wennen dat er van die snelheidsduivels rechts kunnen passeren! Gisteren, op de provinciale weg naar Dronten waar je 80km mag rijden, een gewone auto met jonge gasten er in met een bordje er op 25 km! Nou vraag ik je, dat is toch belachelijk, ook dat is vragen om ongelukken. Die godvergeten tolerantie begint mij ellenlang de strot uit te hangen! GVD wat verandert de wereld toch. Net hoor ik van aanslagen in Parijs, lees van de duizenden alleenstaande jonge mannen die in Zweden zijn neergestreken, grenzen die (eindelijk nu het te laat is) gesloten worden, kortom, ik maak mij zorgen om al die dingen.
Morgen weer over hondjes.
-----------
Vrijdagmorgen 13 november. Oef het had inderdaad bijna een ongeluksdag voor de 80 plusser geweest tijdens zijn dagelijkse fietsrondje . . .
Het gaat nu even over het gevaar van een bejaarde op een elektrieke fiets. Vanmorgen tijdens mijn wandeling door bos en een stukje fietspad. Zoals de laatste tijd steeds liep ik de wandeling eigenlijk op de automatische piloot al mijmerend over wat geweest is en niet meer terug komt. Toen ik op keek zag ik hem door de bocht vliegen en hij kon ternauwernood op zijn wieltjes blijven, 'saggerijnigeouwezakikzegtegenniemandwatooknietalszetegenmijwatzeggenmeneertje'. Ik realiseerde mij dat ik mijn hondenriemen vergeten was en Muisje had ik aan de rollijn, Emma pakte ik bij de halsband en Roosje stond wat verder aan de kant te kwispelen en begin ik er niet eens aan om haar op dat moment te roepen. Dat heeft geen zin want voor dat het in het Engelse breintje doordringt zit die ouwe thuis al aan de koffie. In gedachten sla ik een kruisje en hoop dat zij blijft staan wat zij ook eigenlijk altijd doet op zo'n moment. Net toen die ouwe zak langs vloog klonk er fluitje op mijn telefoon, een appje van Wendy. Ik vond het wel komisch want het is zo'n lokroepgeluidje (wat bij mij aardig op volume staat want ook ík ben niet meer één van de jongste haha) en meneertje dacht vast dat ik het een lekker stuk vind en naar hem floot!
De moraal van dit verhaal?
Is het niet een idee om bij een berijder boven de zoveel jaar een snelheidsbegrenzer op zo'n fiets te zetten?
----------
Donderdagmorgen 12 november. De oude foto's, die doen je toch wel veel hoor en wat is het fijn dat je zo'n grote duik in het verleden kan nemen door de honderden of misschien wel duizenden plaatjes! Ook onze reissite is heerlijk om doorheen te gaan en alles weer opnieuw te beleven. Zoals in Zweden najaar 2014, Noor en Emma die naast de kano mee zwemmen, het lijkt wel of het gisteren was. Nou is dat natuurlijk ook nog maar een jaar geleden en is het maar goed dat je niet in de toekomst kan kijken en weet wat voor leed je vlak boven het hoofd hangt. Zonder op dit moment te huilen, kan ik dit nog niet tikken. Tja, zo af en toe ben je gewoon in een emo stemming. Gisteravond liepen hier de kindertjes langs de deuren te zingen, St. Maarten. Nog nooit heeft Emma zo geblaft als de bel ging, de balans is er uit. Toen Noor er was werd er met dit soort 'feestelijkheden' maar één of twee keer geblaft en dat was het dan. Emma deed nu op haar manier flink haar best om ons fort te verdedigen . . .
----------
Woensdagmorgen 11 november. Het voelt nog steeds zo saai, zonder Noortje. Ook buiten is er absoluut minder actie. Wel probeer ik de dames een beetje te animeren en 'koko' te roepen en even is er dan belangstelling. Maar o jee wat missen zij Noortje, zelfs met Jari en Peukje erbij merk je het. Dat je oudste (nee dat is toch écht Muisje) zo belangrijk kan zijn hadden we niet eens in de gaten. Ook de hazen en konijnen weten niet wat er aan de hand is . . . Gisteren heb ik weer 2 fotobladzijden gemaakt en geplaatst waarop ook een paar foto's uit het verleden. Ik (we) zijn nog steeds op zoek naar een schijfje met oude foto's en nog steeds niet gevonden, ja Joke die met die foto van Noor in het fietsmandje!
----------
Dinsdagmorgen 10 november. Zo, dat is alvast een beetje herfstig! Kilo's en kilo's bladeren heb ik al uit mijn tuin opgeraapt omdat ik niet wil dat zij gaan liggen verrotten daar. Haha jawel wij hebben zelf een praktische bijna stenen tuin maar onze buren hebben grote leilinden tegen de schutting aan staan en écht waar, ik vind ze prachtig en ben er blij mee! Maar al die mooie grote gele bladeren worden mijn stenen tuin ingeblazen! Ik heb momenteel dus elke morgen een missie: blaadjes rapen. Eigenlijk vind ik het jammer om ze op te rapen want ze zijn zo mooi van vorm en kleur en het geeft zo'n herfstaanblik. En ja, we hebben zelf ook leilindes achter in de tuin maar die zijn (nog) klein en geven (nog) kleine blaadjes, dat gaat wat worden in de toekomst . . .
Wat ik niet leuk vind is dat vroege sint- en kerst geneuzel om je heen. Ik heb daar nog helemaal geen zin in, ben er nog niet aan toe en voel het als opdringerig. Het enige leuke is wel dat ik erg van de lichtjes en de kaarsjes ben en dat is er in overvloed.
----------
Maandagmorgen 9 november. Gistermorgen op bezoek bij schoonzusje, zit tijdelijk in een verzorgingstehuis. Inderdaad gelukkig tijdelijk, zij heeft een nieuwe heup gekregen en moet daar revalideren. Zij heeft COPD (nee hoor, dat komt niet door het roken als een schoorsteen zegt zij) en zit al een aantal jaar vast aan een mobiele luchthapper . . . Ach het is wel een lief schoonzusje hoor. Maar goed, wat mij trof daar, is de ellende die je ziet en de lucht die je in ademt, ik voelde gelijk bij binnenkomst de kunstmatigheid er van. En daarom genoot ik zo van mijn ochtendwandeling vanmorgen, heerlijk! Daarbij zulke mooie luchten en ik heb er wat foto's van genomen, pff met mijn mobieltje, geen fototoestel mee. Gistermiddag met mijn nieuwe hebbedingetje wel weer wat plaatjes gemaakt en ik moet er nog wat mee stoeien voor ik ze hier neer zet.
----------
Zondagmiddag 8 november. Nee hoor niets aan de hand, ik zeg het maar even! Gewoon geen tijd vanmorgen omdat wij op tijd al wat anders te doen hadden. Maar omdat er al een berichtje was met 'geen krabbel?', tik ik maar even snel een regeltje . . .
Tot morgen!
----------
Zaterdagmorgen 7 november. Zo dat is even een andere tikpositie bepalen, op mijn nieuwe stoeltje, heerlijk zitie! Ook voor de hondjes een fijn stoeltje, zij liggen altijd op het voetenbankje en voor 2/3 op schoot. Met mijn andere stoel was het nog wel eens puzzelen want dan zat de leuning in de weg, nu nog makkelijker, ze liggen gewoon óp de leuning! Wel gek, is het 7 november en staan de tuindeuren gewoon open, belachelijk wat een hoge temperatuur. Nee op zich dit vind ik niet zo heel erg maar bij mij van binnen begint het toch een beetje op te spelen 'laat nou die winter maar komen'. Ik vrees, nou ja niet echt 'vrees' natuurlijk, dat wij eerst nog een aantal lekkere herfststormen gaan krijgen, ook leuk! Ik vind deze tijd altijd zo lekker cosy in huis, vroeg donker, kaarsjes aan en zoals gisteravond, lekker naar 'Homeland' kijken en jammer dat we voor het volgende deel weer een week moeten wachten.
----------
Vrijdagmorgen 6 november. Tja en toen had ik het gevoel mezelf weer eens te mogen kietelen na al het verdriet (wat zeg ik, ná al het verdriet? Ik heb vanmorgen alweer gejankt) Ik heb een nieuw fototoestel, een wat lichter exemplaar dan ik had, heb bedoel ik. Ik kom er maar niet toe om hem te koop te zetten, gehecht als ik ben aan mijn vertrouwde dingen. Weer een Nikon, een Coolpix P610, dit voor de geïnteresseerden. Hij weegt de helft van mijn oude, ik was dat gewicht om mijn nek zo zat. Deze heeft daarbij 60x optische zoom, jaja en ook nog een macro met een bereik van 1 cm, het kan niet op. Zo langzamerhand grossier ik in fototoestellen schaam schaam. Vanmorgen dus lekker uitgeprobeerd en net de resultaten bekeken . . . nou ja, het is ook niet echt het juiste weer om leuke plaatjes te maken . . . Verder gisteren weer een tandartsbezoekje gehad, er was een oude amalgaamvulling kapot en is gelijk gerepareerd, iets minder leuk. Ahh ik overdrijf want ik vind een tandartsbezoekje helemaal niet erg, het is geen hobby van mij maar ik kan er ook niet mee zitten.
Dick is momenteel een 'nieuwe' gebruikte stoel voor mij aan het ophalen, een Ikea Poäng, via Marktplaats. Ik zeur hier al een paar jaar over want mijn mooie trendy Rolf Benz stoel (ook via Marktplaats gekocht) is mij nooit echt bevallen. Als ik een klein uiltje knap (hoe grappig nu) krijg ik kramp in mijn nek.
----------
Donderdagmorgen 5 november. Gisteren weer een gezellige middag/avond gehad met Joke en Anne. Tuurlijk dat is best wel even slikken bij de aanblik van Arwen, de dochter van Noor, die ook nog eens qua bouw en hoofd op haar lijkt . . . Ik hoor regelmatig 'maar je hebt Emma toch nog?', wat natuurlijk ook een dochter van Noor is. Maar Emma ís gewoon Noor niet. Laatst stond er in de krant een heel stuk over het klonen van honden, jaha het kan echt al hoor! Hier in Holland woont iemand met een gekloonde teckel, gewoon een deeltje van haar eigen hond, die overigens ook nog leeft. En tóch, ik zou dat niet willen, ook dát is toch niet de echte. Met de beste wil van de wereld vind ik dat je het 'oude' niet kunt vervangen, genetisch is het dan wel hetzelfde maar het wil er bij mij niet in, dat het hetzelfde voelt. Dus nee hoor, er is maar één Noor en inderdaad Marijke O, prachtige herinneringen aan een superhond, die in onze ogen elke dag een beetje superder (lekker Nederlands) gaat worden! Dick en ik denken en praten met zoveel plezier aan haar terug en wij hebben al samen afgesproken dat áls er een hondenhemel bestaat, wij daar als mens in terug willen komen, die mensenhemel hoeft van ons niet, laat ons maar lekker tussen de hondjes zitten . . .
O ja, gisteren ook nog een fotobladzijde gemaakt!
Ja hoor Til, pik die foto maar!
Deze uilen heb ik gefotografeerd in Genemuiden en ik heb ook gehoord dat er ook in ons eigen dorp zitten maar ik heb ze nog nooit gezien!
----------
Woensdagmorgen 4 november. Ja hoor 'ze' zijn vertrokken . . . rust in de tent . . . En alsof ik niet genoeg traantjes geplengd heb, vielen er toen nog een paar. Net als vanmorgen. Na het wandelen krijgen onze meiden altijd gelijk eten, waar zij helemaal verzot op zijn. Zo erg, dat wanneer ik ze uit de auto haal, je helemaal al smakgeluiden hoort! Maar Noor spande daar de kroon mee, luid en duidelijk hoorde je haar al voorbereiden op die heerlijke bak eten. En dat was zo'n schattig geluid en zomaar, miste ik dat vanmorgen, wat resulteerde in geen water in mijn mond maar wel over mijn wangen.
En dan gistermiddag, ooooo zooooo gaaf! er zaten 3 ransuilen in de boom en ik kon ze fotograferen, superleuk! Hoewel het natuurlijk overdag rusttijd is voor die prachtige dieren, deden ze toch even een oogje open. Nee hoor, wij verstoorden ze niet, ze zitten langs een doorgaande weg in een vrij lage boom op een schoolplein! Wij hoorden dat er zo af en toe wel 12 zitten, fantastisch hè!
Als ik tijd heb zal ik een nieuwe fotobladzijde mét uil plaatsen!
----------
Dinsdagmorgen 3 november. En dan word je wakker met een prachtige herfstzon en dan voel ik wel de kriebels om te fotograferen! Nu is Dick met de meisjes weg en ik hoop vanmiddag naar een plekje te gaan waar een groep uilen ergens in de bomen zitten die zich leuk laten fotograferen . . . Langzamerhand neemt het leven weer z'n normale loop en elke dag vallen er nog wel een aantal keer traantjes maar toch, er gloeit weer hoop aan de horizon. Ik heb er weer zin in. Op dit moment zijn J&S hier nog, ik wist het wel hoor dat het niet zou lukken om gisteren weg te gaan, nu is het de bedoeling dat zij straks na de koffie zullen opzouten . . . We zullen het zien en beleven. We gaan ze wel missen hoor, als zij zo lang weg zijn, ze behoren hier al een beetje tot de inboedel! Emma ligt regelmatig op de bank lekker tegen S aan, iets wat zij normaal niet zo snel zal doen!
----------
Maandagmorgen 2 november. Tja die James Bond, ik vond het wel een aardige film maar van de hoofdrolspeler, Daniel Graig, kan ik niet warm worden. Daarbij lijkt hij mij teveel op Poetin. Er zitten wel wat goede actie scènes in, zoals met die helikopters. Verder hebben we een heel gezellige dag gehad en ook weer genoten van de kleinkinderen. De honden waren gewoon thuis want onze vrienden J&S zijn hier ook (zij zijn 's avonds met de auto van Wendy ook naar Almere gekomen om JB te bewonderen) en in de middag heeft Wendy de meisjes mee genomen naar het bos.
Vanmorgen heb ik voor het eerst sinds lange tijd weer een wandeling in ons eigen bos gemaakt, ik had van Wendy gehoord dat het hoofdpad weer vlak gemaakt is. En inderdaad, ik moest wel een keer aan de kant voor een grote houtvrachtwagen en verder overal enorme stapels boomstammen. Mijn leuke paadjes waag ik mij nog maar niet aan want dat is nog niet te doen.
J&S staan op het punt van vertrekken, zij hopen vanmiddag weg te kunnen gaan maar sstt ik geloof er helemaal niets van dat dat gaat lukken . . .
----------
Zondagmorgen 1 november. Bij mij zit nog steeds een beetje de zomertijd in mijn systeem, dus vroeg wakker. Nou vind ik dat helemaal niet erg hoor, want dan ben je eigenlijk de hele dag lekker vroeg. Op dit moment, kwart voor 9, staan de stoofpeertjes (dank je Bea, het zijn al de laatste van de partij!) al lekker te ruiken op het gas en heb al aardig wat kleine klusjes gedaan. Jaha zelfs een paar ramen gelapt. Hoewel de zon nog wat vaag schijnt liet hij mij wel meedogenloos zien wat ik al maanden zie, namelijk dat de ramen er niet uit zien. En zo maar opeens kon ik het niet meer aanzien, zo gaat dat. Gisteren aan de buitenkant alles al afgespoten. Verder vandaag, we gaan op tijd in de middag weg naar onze zoon in Haarlem en vanavond rijden we door naar Almere waar we naar de nieuwste James Bond film gaan.
Nou Joke, ik hoop ook nog eens onvermoede talenten in mijn kleutertjes te ontdekken, het zou mij wel een veilig gevoel geven . . .
----------
Zaterdagmorgen 31 oktober. Zo, bij mij is er ook iets veranderd merk ik, ik ben mijn beschermer kwijt. Want dat Noor dat was is mij nu wel duidelijk! Even vertellen hoe ik het buiten tijdens het wandelen ervaar.
Eerst toen Noor er nog was. Zoals jullie weten loop ik het liefst alleen in afgelegen bossen of landwegen. Als er dan een wandelaar zonder hond aan kwam (verdacht volgens de honden en zelf ben ik dan ook wat scherper) ging Noor er op af, zware blaf, staart wat hoger dan neutraal, maar nooit dreigend, in de slipstream gevolgd door kakkebroekje Emma, hoger blafje, staartje laag, daarna de altijd kwispelende Roosje, die er natuurlijk ook snoeperig speelgoedhondjesachtig uit ziet, dan kwam ik met Muisje eventueel aan een touwtje die het geen zak interesseert. Ik voelde mij altijd zeker en kon dan ook makkelijk tegen wandelaar zeggen (mits diegene er niet 'eng' uit ziet natuurlijk hoewel je je daar ook gruwelijk in kunt vergissen!) 'ach ze blaffen maar zijn ongevaarlijk'.
En nu?
Komt wandelaar aan, Emma spot het als eerste, onzekere blaf, staartje naar beneden, samen geknepen billetjes, bij nadering van wandelaar gaat zij achter mij lopen, Roosje en Muis doen nog hetzelfde als voorheen . . . Tja, dit bedoel ik dus, Noortje was voor mij zo'n zekere factor met wandelen, ik heb mij nog nooit onzeker gevoeld met haar, maar nu voelt het duidelijk anders.
Deze week moest Dick een aantal avonden weg, besprekingen met fracties van diverse politieke partijen ivm onze Actiegroep Red Het Swifterbos. Goh, hij sloeg de deur achter zich dicht en ik ging gelijk controleren of alle deuren wel op slot zaten . . .
Het is écht waar, dit gevoel is totaal nieuw voor mij!
O ja, gisteren na mijn krabbel keek ik nog eens naar het oogje van Roos en bleek de ontsteking op twee plaatsen door te breken!
----------
Vrijdagmorgen 30 oktober. Het heeft mij gisteren heel veel moeite gekost, tranen én overredingskracht, het maken van een bladzijde over Noortje. Ik heb het toch gedaan. Eerst wilde ik de foto's voor mezelf houden, té intiem en té persoonlijk, maar omdat ik zoveel trouwe meelevende lezers heb, besloot ik om ze toch hier neer te zetten. Jullie hebben zoveel met mij gedeeld dat dit er dan ook nog maar bij moet. Ik kan de foto's nog steeds niet zien zonder huilen en Dick heeft ze pas één keer vluchtig bekeken.
Daarom staan ze ook op een aparte bladzijde en kan ik de krabbel tikken zonder er naar te moeten kijken en open ik alleen die bladzijde naar behoefte.
Jeetje Joke, wat is Sheila al mooi oud, in haar 15e levensjaar, wat een groot cadeau!
Gister heb ik ook de dierenarts weer gebeld en foto's gemaild omdat het oogje van Roos nog steeds heel dik is, wat zeg ik, veel dikker. Door blijven zalven en eventueel morgen beginnen met een kuurtje, geen ab maar prednison.
Zo dit is het weer even voor vandaag. Klik op NOORTJE om haar bladzijde te zien en pak vantevoren maar even een zakdoekje . . .
----------
Donderdagmorgen 29 oktober. Wat een leuke reacties op de puppiefoto van Noor en mijn stukje van gisteren! Ja, die koosnaampjes, leuk hè, sommige zijn te achterhalen, zoals die van Noor, en andere weet je bij god niet meer hoe je er aan komt, maar luisteren doen de hondjes naar allemaal! Ook hebben de meisjes hier hele rare namen, die ik voor ons zelf móet houden, té erg . . . Inmiddels heb ik van de fokster van Noortje, Joke, ook alweer lieve puppieplaatjes gekregen en misschien plaats ik deze hier nog eens. Inderdaad Joke, ik heb ook nog die foto in de fietsmand van Noor, ook zo schattig! Nouuu ik heb écht honderden foto's van haar . . . . van de anderen ook hoor! Voorlopig moet ik nog een fotobladzijde maken met de laatste foto's van Noortje en ik zit er eigenlijk tegen aan te hikken. Ik vind ze op een bepaalde manier zo intiem, zo kostbaar, ik kan het moeilijk uit leggen.
Jeetje Joke (andere Joke) hoe oud is Sheila inmiddels? Naar mijn idee moet die nu toch wel een jaar of 13 zijn?
----------
Woensdagmorgen 28 oktober. Ja een nieuwe, oude foto op de indexbladzijde. Een foto die voor ons ook zoveel betekent. Het begin van een leven met ons Noortje, wat een supertijd is geworden. Dick zijn favoriete foto sinds het plaatje gemaakt is! Al die tijd heeft hij hem 'bij de hand' op zijn computer gehad! Stapel- maar dan ook stapel verliefd waren we op deze pup en zo trots op dat mooie lieve meisje! Kijk dat lieve hoofdje, kijk die dikke beentjes en handjes, zoals wij die uitsteekseltjes altijd noemen! Ja ik weet het, er zijn mensen die zich af vragen of wij wel bij ons volle verstand zijn . . . Ja dat zijn we echt wel, maar wat onze hondjes betreft hebben we een dikke waas voor ons ogen . . . En wat zo fijn is? Niemand heeft er last van, we doen er niemand kwaad mee en onze hondjes en wij varen er wel bij! Wat ook wel handig is dat Dick en ik beiden zo gek zijn . . . Wat zou dat lastig zijn als echtpaar, als maar één van de echtlieden deze afwijking zou hebben!
O ja, de vraag, 'hoe heette Maura nou eigenlijk écht?
Hier is de uitleg; op de stamboom; Guess Who Hunter of the Highlands, roepnaam Maura. Die naam werd verbasterd tot Mauriaantje- Moriaantje- Moortje- Noortje.
----------
Dinsdagmorgen 27 oktober. Inderdaad, het is bij Roos een allergische reactie op een insectenbeet. Gelukkig functioneert haar oog en de zenuwen rondom het oog allemaal goed en betreft het de hele regio rondom het oog. Zij heeft een zalf met anti biotica gekregen die 2x daags in én rond haar oogje gesmeerd moeten worden. En het is niet te geloven, nu na één dag is het al veel rustiger en heeft zij er minder jeuk aan. Zo heb je nooit wat met je hondjes en zo volgt het een het ander op.
Ik hoop op nu eens wat rust in huize black, dat is wel eens nodig, een mens zou er toch overspannen van raken.
Vanmorgen lekker gewandeld met Wendy en de hondjes en o wat hadden we weer veel te bepraten! Tot onze grote vreugde gingen Emma en Roos gistermiddag eindelijk weer eens lekker uit hun plaatje tijdens de wandeling, dat deed ons heel erg goed.
Gisteren zou Noortje 11 jaar geworden zijn . . .
Ook heb ik eindelijk de laatste foto's met haar bekeken en zal ik er eentje van op de site zetten. Ik zal jullie voortijdig waarschuwen want geloof mij, ze zijn zeer emotioneel.
----------
Maandagmorgen 26 oktober. Gezellig weekend en dat was wel even fijn. Direct vertrekken onze vrienden voor een rit NH om eind van de week nog even langs te komen omdat zij op papieren wachten die hier naar toe gestuurd gaan worden. Daarna vertrekken zij voor minstens een half jaar naar het zuiden. Jaha, heerlijk, dat lijkt ons ook wel wat . . .
Maar even wat anders. Wij moeten om half 2 vanmiddag bij de dierenarts in Ermelo zijn . . . *&^%$# Woensdag j.l. kwam Roos na een jacht door de wortelvelden thuis met een beschadiging onder haar oog. Ik heb het tot gisteren behandeld met Calendulazalf maar zie geen verbetering, sterker nog, het lijkt uit te breiden. Ik wil niet langer wachten want ik denk iets sterkers nodig te hebben. Wendy had nog het idee dat het een steek van een grondwesp kan zijn, ik denk eigenlijk ook zoiets, dat zij 'gewoon' gestoken is door een één of ander goor insect. MWAHHH volgens mij moet ik een baantje zoeken om al deze kosten te gaan betalen!
Morgen horen jullie weer verder.
----------
Zondagmorgen 25 oktober. Ja het begint te landen. Noortje de big leader wordt erg gemist. Het is heel saai hier. Het is duidelijk te merken. In de middag gaan zij altijd mee om een uur of 3 en Noor begon vanaf 2 uur op haar horloge te kijken en ging de kleutertjes wakker te porren. Wij vonden dat vaak een beetje lastig en zeiden dat zij de kleintjes nog even moest laten slapen. Maar daar luisterde zij niet naar en begon met speelgoed te gooien en dat was dan spekkie voor het bekkie van de kleintjes en daar gingen zij altijd op in. Nu Noor er niet meer is, is deze middagvoorstelling afgeschaft en o wat missen wij dat. Saai saai saai. Buiten missen zij de aangever. Het punt is natuurlijk ook dat Noor nooit oud geweest is, maar tot een week of vier voor het hemelen deed zij nog als een jonge hond en zijn zowel de kleutertjes als wij er (nog) niet aan gewend. Noor was 1/4 van ons hondenbestand maar telde voor 3/4! Als je hond langzamerhand ouder wordt is het een heel ander proces en kun je er aan wennen. Bij ons is dat dus totaal niet het geval, wij zijn in een gat gevallen en nu moeten we maar zien hoe wij uit dat gat gaan kruipen.
----------
Zaterdagmorgen 24 oktober. Sorry, gisteren écht niet eens tijd gehad om mijn laptop te openen voor wij weggingen, laat staan dat ik tijd had om een stukje te tikken, nee dat vind ik zelf ook niet leuk.
Eerst dit, om jullie gelijk uit de droom te helpen, NEE wij gaan GEEN pupje kopen! Ik kan mij er wel iets bij voorstellen toen jullie mijn krabbeltje van donderdag lazen, maar écht dit was en is zeker niet de bedoeling! Ik kán Noortje niet vervangen en ik wíl Noortje niet vervangen. Zo die isteruit.
We hebben een hele leuke en gezellige dag gehad, en wat zijn die puppekindjes schattig, lief en mooi! Er is nog één teefje beschikbaar . . . Ik heb er van genoten en dacht wel dat ik het heel jammer vind dat ik dit niet meer ga beleven, een lekker ongecompliceerde hondenbevalling en puppytijd. Onze laatste 3 nestjes is dat namelijk ook niet het geval geweest, althans, het begin dan natuurlijk. De puppytijd was ook hier één en al leuk, maar wel na de nodige stress rondom de geboorte en de week er na . . . Het is niet anders en in principe staan al mijn puppyspulletjes zoals, werpkist etc te koop . . .
In de middag zijn we naar McKenna geweest en dat is een verschrikkelijke lieve hond in berenvacht! Het is net onze Noor, met dezelfde manier van aandacht trekken en dat is absoluut erfelijk bepaald want ik ken er nog wat met die eigenschappen, zoals o.a. Mac!
Kortom, we hebben ons kostelijk vermaakt met honden en mensen en kwamen in de avond om een uur of tien afgedraaid thuis.
----------
Donderdagmorgen 22 oktober. Zo nu moet het er even van komen.
Iedereen verschrikkelijk bedankt voor alle lieve reacties op de korte ziekte periode en het hemelen van Noortje. Zoveel reacties, kaarten, telefoontjes, mails, apps, reacties in het gastenboek en zelfs werd er een prachtige grote bos bloemen bezorgd . . . Het heeft ons écht heel erg goed gedaan en ook verbaasd!
Mijn kleine krabbeltjes maken kennelijk wel wat los en ik blijf het wonderlijk vinden. En dit is voor mij ook gewoon een uitlaadklep.
Nog steeds heb ik de laatste foto's van Noortje niet kunnen bekijken, ja in het klein op mijn fototoestel maar op mijn computer nog niet.
Morgen gaan we weer wat leuks doen. Als eerste gaan we pupjes kijken bij Hilde en Wim, heerlijk daar kan ik mij echt op verheugen, dat nieuwe jonge leven. In de middag gaan we naar Paul en Bea, die hebben McKenna, een dochter van Noor uit haar laatste nestje in 2012. We zijn heel benieuwd hoe zij zich ontwikkeld heeft!
----------
Woensdagmorgen 21 oktober. Zo vanmorgen is het mij weer eens overkomen, Muisje trok haar eigen wandelplannetje . . . Zij verraadde zich heel in de verte door haar geblaf en ben ik die kant maar opgelopen, dat betekende dus dat mijn wandeling bijna 2x zo lang werd. Toen gisteren onze vrienden Jan en Simonne kwamen was het eerste wat zij zeiden bij binnenkomst 'oh wat is het hier stil'. . . ja tranen, het gemis van de begroeting van Noortje. Zij stond altijd vooraan om mensen te begroeten. Dit gevoel zal nog heel lang blijven en zullen we ook nooit vergeten.
Omdat Simonne en ik gistermiddag samen weggingen liet ik even snel de honden uit op een industrie terrein in de buurt, nou ook dat heb ik geweten. Net voor mij stopte er een auto en wat kwam er uit? Een American Bulldog en in de auto zaten nog 3 Staffordshire Bullterriers . . . mwahhh dat hoefde voor mij niet dus ging ik even naar een ander stukje in de buurt. Net toen ik de meiden uit de auto liet kwamen er twee autootjes aan, dames stapten uit en bekeken mij van een afstandje. Ik voelde al nattigheid en heb de honden geroepen en in de auto gezet, jawel, er kwamen 3 Duitse herders uit die bleken ook niet te vertrouwen met andere honden grrrr
Jawel, ik slaakte een diepe zucht, voor mij of mijn honden hoeven mensen of honden nooit te vluchten . . .
----------
Dinsdagmorgen 20 oktober. Lets start again en ik ben op tijd vandaag. Dick is met de meisjes weg en dat ging ook al niet zonder probleempje. Sleutel per ongeluk vannacht in het contact laten zitten dus, lege accu. Gelukkig bracht Wendy uitkomst met een sleepje.
Even over onze hondjes. Muisje zit op rozen en waarom? Tja eindelijk heeft zij haar Franse zinnetje, leader of the pack! Dat is altijd Noor geweest met haar rustige maar duidelijke leiding. In het verleden heeft Muisje het wel geprobeerd met Noor maar kwam van een koude kermis thuis, Noor hoefde dat maar één keer kort maar krachtig te bewijzen en verder heeft Muis de leider aanvaard, zo af en toe mopperend maar altijd zonder oogcontact. Noor was werkelijk dé perfecte leider van de honden, Een goede leider manifesteert zich namelijk altijd door rustig gedrag en Muis probeerde het met een grote mond en dat werkt dus niet. Het lijkt een beetje op de mensenwereld . . . Voor de deur staan en er door willen? Noor ging altijd als eerste en dat was een prachtig gezicht, geen haar op de setterhoofdjes van Emma en Roos om er langs te gaan. Nou geloof ik nooit dat Noor er een probleem van had gemaakt maar daar kon je zo het respect van de kleutertjes aan de leader aan af zien! En zo kan ik wel tientallen dingen vertellen, kostbare herinneringen aan een TOPhond. Inderdaad Emma en Roos zijn onze kleutertjes, zo noemen wij hen altijd. Zij gaan 100% onbezorgd het leven door en hoeven zich nooit ergens zorgen om te maken, Noor als leider zorgde er voor. Of dit met Muisje ook zo gaat? Ik denk het wel, de kleutertjes weten gewoon niet beter, die hebben deze rol gewoon!
Sinds Noortje er niet meer is heb ik per ongeluk de etensbak van Emma een paar keer op Noor haar plekje neergezet en wat denk je? Emma ging absoluut niet eten, sterker nog, ze kéék niet eens naar die bak terwijl zij er naast stond en stapelgek op haar eten is!
Honden? Waanzinnig fantastische dieren!
Ja en dank zij mijn studie als GTer en veel ervaring zie ik heel veel aan mijn honden en kan ik daar ook intens van genieten en bovenal, begrijpen!
----------
Maandagmorgen 19 oktober. Oh alweer een late krabbel, volgens mij heb ik mijn leven nog niet helemaal op de rails . . . Komt wel weer goed hoor. Vanmorgen op tijd op, vroeg met de hondjes weg en daarna naar Amsterdam, een Kewlox kastje opgehaald, daar is Dick zo'n beetje verslaafd aan geworden, althans zo lijkt het. Toen naar Utrecht om ons Noortje op te halen, ja natuurlijk weer tranen. Daarna nog ergens anders in Utrecht een paar Kewloxkastdeurtjes ophalen . . . Verzeild raken in zo'n gore k**stad, niks voor ons meer. Eén al al wegopbreking, eenrinchtingsverkeer, busbanen en verboden in te rijden gedoe en nog iets wat ik niet durf te zeggen. Uiteindelijk gevonden na ongewild (!?) een stuk vrije busbaan en net weer thuis, bijna 2 uur.
-----------
Zondagmorgen 18 oktober. Met horten en stoten op dit moment. Gistermorgen toen ik met mijn meisjes wandelde was het heel erg mistig op de buitenwegen (zo wordt het gebied buiten ons dorp genoemd). Ik vond het heerlijk, het voelde zo beschermd, ik alleen met Muis, Emma en Roos, genietend van de stilte. Meestal heb ik geen telefoon bij mij, voor de rust. Ik heb een hoofd vol rommel en op die manier probeer ik de zaak weer te reorganiseren. Ik voelde mij rustig, wat toen ik thuis kwam ernstig verstoord werd. Wendy had gebeld en vertelde huilend dat konijn Bo zo maar dood in de ren lag. Snel koffie gedronken en naar haar toe. Waarom een konijn dan plotseling dood ligt, geen idee. Weer een bak verdriet. Vandaar geen zin om gisteren een krabbel te tikken.
Dick is nu aan het wandelen en heeft Bo mee om haar op een mooi plekje te begraven.
En hoe gaat het nou toch met de hondjes? Dat is een vraag die ik regelmatig krijg, logisch natuurlijk.
Tijdens het wandelen moeten zij kennelijk nog hun plaatsjes bepalen. Noor was altijd dé grote aangever, zij wees aan waar- en waarop er gejaagd moest worden. Emma en Roos waren typische volgers en Muisje gaat altijd haar eigen gang. Op dit moment zijn zij lang zo explosief niet buiten en wordt er zo af en toe eens omgekeken of Noor er aan komt. Wel zijn zij gewoon vrolijk. Hoe zij zich in huis gedragen vertel ik morgen wel.
----------
Vrijdagmorgen 16 oktober.
Verder zonder Noortje.
Op dit moment weten we nog niet hoe. Een bak minder op het aanrecht, haar riem nog aan de kapstok, haar slaapplekje nog in onze slaapkamer, haar plaatsje op de bank is leeg.
We weten het, op een gegeven moment kun je het weer handelen, maar nu wil het nog niet. Plotseling over je heen stortende huilbuien, midden in AH, zomaar tijdens het praten, midden in de nacht wakker worden omdat je ligt te huilen. God wat is dit erg.
Dinsdagavond piepte zij steeds bij beweging, hijgde overmatig en wilde geen hap meer eten, trok zich terug in de bench en vermeed contact met ons, net alsof zij zich in pijn terug trok en ik denk dat dit ook zo was. Het eerste gedeelte van de nacht kwam zij niet bij Dick liggen ondanks dat hij haar riep. Dit gedrag wat zo volkomen 'niet Noortje' was deed ons het ergste vermoeden maar ook besluiten. Plotseling kwam zij uit zichzelf toch bij hem en wilde gelijk in zijn armen liggen en was volkomen rustig. Midden in de nacht werd ik van onrust wakker, ging even kijken en trof hen samen zo aan. Ik kan jullie wel vertellen, het is heel mild uitgedrukt, maar mijn hart brak.
De volgende morgen hebben we rustig met z'n drietjes een uurtje beneden op bed doorgebracht, andere meiden waren nog boven, Noortje was heel rustig en zocht veel contact en we hebben heerlijk met haar geknuffeld en haar verteld hoe waanzinnig veel wij van haar houden en dat zij ons eindeloos veel plezier en liefde gegeven heeft. Ja ik heb er foto's van gemaakt maar heb ze nog niet gezien. Ik kan het nog niet.
Om 8 uur Bob gebeld en in de middag om 15.00 uur is Noortje heel rustig ingeslapen. Hoe je de tussenliggende uren doorbrengt laat zich makkelijk raden.
Verder stop ik nu met vertellen, het kost mij teveel moeite en tranen.
----------
Woensdagavond 14 oktober.
Tot ons onvoorstelbaar grote verdriet hebben we vanmiddag Noortje in laten slapen. Vannacht heeft zij de hele nacht in Dick zijn armen gelegen.
Wij zijn zo verschrikkelijk verdrietig, geen woorden voor.
Morgenochtend geen krabbel want wij gaan haar individueel, waar wij bij zijn, laten cremeren in Utrecht.
----------
Dinsdagmorgen 13 oktober. Ik hoef niet uit te leggen hoe het hier gaat. Wij kunnen het over niets anders hebben of aan denken: NOORTJE. Gisteravond naar boven getild, gaat ook niet meer, doet pijn. Vanmorgen stond ik al met de telefoon in mijn hand om te bellen. Dick vroeg mij nog heel even te wachten en met het wandelen te overdenken. Dat heb ik gedaan. Nee ik bel nog niet. Toen ik haar uit de auto tilde had zij een vrolijk hoofdje en liep (?) 10 meter. Vannacht blijft Dick met haar beneden slapen. Hij hoopt dat zij lekker bij hem komt liggen. Dosis Tramadol is behoorlijk opgeschroefd.
Het eten smaakt haar nog altijd heel erg goed en zij maakt ook net als altijd veel contact met ons. Ik verwen haar met o.a. gekookte eitjes, bakjes melk, tafelresten, dat laatste is voor haar het toppunt van lekker. Juist die dingen maken de beslissing zo moeilijk. Nog even niet.
De berichten in het gastenboek en de lieve mails doen ons heel erg goed.
----------
Maandagmorgen 12 oktober. Het ene moment optimistisch om het volgende moment weer naar beneden te donderen. Het grote nadeel van zoveel van je hondjes houden, dat afscheid is eigenlijk te erg en kan ik mij weer voorstellen dat er mensen zijn, 'voor mij geen huisdier meer want dat afscheid wil ik niet meer'. Gisteren best wel een aardige dag met Noor, zij lag rustig thuis, liep buiten 100 meter en blafte bij thuiskomst voor de deur voor haar eten. Ik ben rustig in huis gebleven en heb geknutseld en ben er voor haar. Zelfs nog een fotobladzijde er uit geperst. Vanmorgen was het weer mis, zij piepte bij het lopen. Elk klein piepje van haar bezorgt ons een shock, want het betekent pijn. En dat is wel het laatste wat je voor je meisje wil. Toen ik Dick zijn bezorgde gezicht hierbij zag barstte ik weer in tranen uit, het is zo zijn meisje waar hij zo intens van houdt. Ze past zo goed bij hem, stoere bergwandelingen samen, ploegen door wilde natuur, o god wat zullen we haar missen. Ja ze is er nog maar iets in ons vertelt dat de dagen geteld zijn met haar.
----------
Zondagmorgen 11 oktober. The day after en heel veel tranen verder. De pijnstiller werkt goed en ik moet een beetje 'spelen' met de dosering, zij mag niet suf worden. Tot op dit moment is zij dat zeker niet maar zij ligt wel de hele dag. Vaak gewoon rustig voor zich uit starend, of belangstellend voor wat wij allemaal doen. Het liefst en dat merk je sterk aan haar, heeft zij dat we gewoon op onze luie stoelen zitten dicht bij haar in de buurt. Ja dát willen we wel, maar soms moet je toch wat doen hè, wil je niet vervuilen in je eigen huis . . . dit is overdreven natuurlijk.
We moeten nog een balans zien te vinden hierin. Als je haar extreem veel gaat knuffelen snapt zij het ook niet meer. We proberen zoveel mogelijk 'gewoon' te doen en hebben ook besloten dat zij 's avonds dus ook, zoals altijd, naar boven gaat om bij ons te slapen. Ja, ongelofelijk, maar zij kan nog de trap op lopen en nog vlot zelfs ook! Dé grote trigger is natuurlijk het lekkers wat zij altijd krijgt als zij naar 'bed' gaat! Uiteraard lopen wij vlak achter haar op de trap en houden onze armen gespreid achter haar en kunnen haar eventueel zo opvangen (is één keer gebeurd en je schrikt je kapot) . . . Naar beneden gaat ook nog prima en houd ik of Dick natuurlijk, haar vast in haar lurfje, ik heb al uitgelegd waar dat lichaamsdeel zit.
Verder ben ik enorm verrast door de lieve reacties, mijn dank!
----------
Zaterdagmorgen 10 oktober. Lamgeslagen. Onmiskenbaar, een definitief en onomkeerbaar proces. Op de foto te zien, in haar staartbeen, op de plek waar de zenuwen uitkomen en aan beide zijden haar pootjes ingaan, bevindt zich een tumor die al aan één kant de zenuw beknelt. Gezien het feit dat er in dat gebied geen ruimte voor een tumor is gaat deze straks ook bezit nemen van de andere kant en zal ook de tweede zenuw beknellen. Hoe snel dit proces gaat weten we niet maar gezien de progressieve ontwikkeling op dit moment zal onze tijd met haar beperkt zijn. De problemen komen dus niet uit haar rug maar uit dit gebied.
Een rollercoaster van emoties heeft ons overvallen.
Zij heeft er een flinke pijnstiller bijgekregen, Tramadol, wat ook voor humane klachten gebruikt wordt. Duidelijke afspraken met Bob gemaakt, eerlijkheid en vertrouwen staan voorop. Momenteel is het allemaal nog draaglijk voor haar en ons en de rest van haar leven zal zij tot in de grond toe verwend worden. Vanaf nu gaat zij ook niet meer mee naar boven om bij ons te slapen maar gaat Dick beneden slapen, bij haar.
Het is niet anders, en is er wel duidelijkheid gekomen. Je bent altijd bang dat je 'iets mist' en dingen over het hoofd ziet. Hoe verschrikkelijk ook, wij vinden dat beter dan al die onzekerheid die ons leven beheerste.
----------
Vrijdagmiddag 9 oktober. Sorry, erg laat vandaag. Na het honden wandelen, een snelle bak koffie, douche, naar de tandarts, daarna Wendy ophalen naar Kampen voer halen en op de terug weg nog wat boodschappen en vlas gehaald voor de paarden, dit allemaal achter in het Doblootje!
Over Noortje.
Een goed gesprek gehad met Bob over eventuele andere therapiën met z'n voor- en nadelen. Ik ga hier verder niet op in want die wil ik gewoon 'onder elkaar' houden. Hij heeft mij het hemd van het lijf gevraagd over Noor, zeker alle kleine dingen die ik wel of niet opmerk aan haar.
We hebben afgesproken dat wij morgen om half 10 bij hem zijn want hij wil haar zelf zien en verder onderzoeken. Hij heeft vrij maar hij komt gewoon wel naar de praktijk alleen voor Noor, lief hè!
Tot mijn grote verbazing wilde zij gistermiddag wel een klein stukje lopen! Het stelt natuurlijk helemaal niets voor maar ik ben blij met elke meter die zij loopt . . .
Gisteravond een verhitte discussie over bebouwing en het bos gehad en het laatste woord is er nog niet over gezegd . . . Dick is zelfs te zien in een intervieuw op TV Flevoland en net hoorde ik dat zelfs 'Hart van Nederland' interesse heeft getoond, oeps Dick gaat zelfs nog een BNer worden . . .
----------
Donderdagmorgen 8 oktober. Vanmorgen vloog het mij naar de strot, ik weet het, geen mooie uitdrukking maar het is wel precies wat ik voel. Straks word ik teruggebeld door Bob, ik hou het op deze manier niet uit tot midden volgende week. Ik voel zelfs soms een soort paniek in mijn lijf opkomen. Ik belde om een afspraak voor maandag te maken maar de assistente kent mij en Noor zo goed dat zij dit zelf voorstelde. Zij wil niet dat ik het weekend met dit gevoel ook nog door moet. Heel lief mee gedacht.
Denk nu niet het ergste want ik wil absoluut nog iets anders proberen.
----------
Woensdagmorgen 7 oktober. Nog steeds lijkt het wel niet tot ons door te dringen wat er met Noortje is gebeurd de afgelopen weken, wij kúnnen het niet begrijpen. We zijn nu week 4 in gegaan met de medicatie en eerlijk is eerlijk, van verbetering is nog geen sprake. Het begint ons heel ernstig te verontrusten. Het advies met de Metacam is een goede, er is niet meer gespuugd. Het lopen gaat met de dag moeilijker en het uitlaten is nu beperkt tot, uit de auto tillen, de kant in, behoefte doen en snel weer de auto in tillen. In en in triest.
Twee weken geleden is onze buurhond, een 12 jarige Dalmatiner ingeslapen, ook een hondje die zo geliefd was bij de eigenaren. Toeval, precies hetzelfde probleem, ook spondylose in de rug. Niet dat ik denk aan een snel besluit, maar toch moet je realistisch blijven, wat je soms heel even lijkt te zijn.
----------
Dinsdagmorgen 6 oktober. Ja hoor Joke, je hebt een (goed!) punt, honden leven in het heden en hebben geen boodschap aan gisteren en morgen. Dat hebben wij mensen alleen. Maar dat neemt niet weg dat ik vind dat er wel kwaliteit van leven moet zijn en een leven de hele dag op de bank omdat je niet meer uit de voeten kan als hond, is naar mijn idee geen fijn hondenleven maar misschien heb ik het wel helemaal mis hoor.
De laatste paar dagen is er een probleempje bij gekomen, overgeven en dat is een bijwerking van de Metacam. Net dr. Bob gesproken en het middel moet nu verdeeld worden over twee keer de halve dosering of een half uur na het eten even in haar muiltje spuiten, ik denk dat ik dat laatste maar doe voor de zekerheid.
Kotsen is ook zo'n punt met meerdere viervoeters . . . dat hebben we gisteren weer mogen beleven, kots is een persoonlijk iets bij honden . . .
Noor had haar maag omgekeerd en niets vermoedend loopt Emma langs en tsjakka, Noor vliegt als een duveltje uit een doosje op van haar plaats en pakt haar waarbij zij natuurlijk zelf niet op haar slappe beentjes kon blijven staan. Gelukkig was ik er bij en kon Noor gelijk in haar lurfje (dat vel wat achter haar hoofd op haar nek zit) grijpen. Emma schoot naar de bank waar zij met een zeer verbaasd bekkie haar moeder van een afstandje bekeek. Ik hou niet van dit soort grappen.
----------
Maandagmorgen 5 oktober. Al een aantal jaar geleden hebben we besloten om ons 'hondenbestand' af te bouwen op een natuurlijke manier en ik hoef niet uit te leggen hoe dat in de praktijk zou moeten werken.
Dit kun je allemaal heel veilig uitkramen wanneer je 'hondenbestand' zo vrolijk, gezond en actief is, dan is het nog mijlenver weg.
En dan komt, veel te vroeg, en veel te snel het moment waarop je je moet realiseren dat het kan zijn dat je er veel maar dan ook veel eerder voor staat dan je ooit verwacht had.
Ja dit gaat toch echt door mij heen.
Het lieve, blije hoofdje van Noor, toen ik na het wandelen terug bij de auto kwam zorgde er voor dat ik zeker een kwartier lang met mijn hoofd op het stuur in een bospad stond, denkend aan wat kort geleden nog was maar niet meer is.
Mij ook realiserend dat wij al een paar keer een immens groot verdriet gehad hebben waar wij ook weer min of meer over heen gekomen zijn.
----------
Zondagmiddag 4 oktober. Net zijn Jan en Simonne weer vertrokken voor een camperplaatsje elders. Zij hopen over een week of 4 toch écht naar het zuiden te kunnen vertrekken voor een flink aantal maanden. Allerlei omstandigheden houden hen nog even hier. Gisteravond samen weer een grappige film gekeken met Arnold Schwarzenegger.
En dan die workshop, dat was een groot succes! Nee, geen visuitrusting mee terug of een rookoventje maar wel twee gerookte forellen, die wij vandaag op gaan eten want zij zijn het lekkerst een dag ná het roken, schijnt het.
Over Noor. Die heeft mij alweer traantjes gekost vandaag. Wij doen het nu anders met haar wat wij denken dat acceptabeler is voor haar zelf. Als we met de honden weg gaan mag zij delen in de opwinding en nemen we haar, net als altijd mee in de auto. Op de wandelplek aangekomen gaat zij er ook uit, doet haar behoefte loopt nog 50 meter (als het dat al is) en wil dan zelf terug naar de auto of gaat gewoon in het gras liggen. Bij thuiskomst, zoals altijd het zelfde ritueel, vol opwinding achter de deur staan om snel naar de etensbak te gaan. En dan ligt zij toch echt verder de hele dag, dan op de bank en dan in de bench, zij kan zelf doen wat zij wil maar verkiest deze twee plekken.
Dit alles is een grote aanslag op mijn emoties, een soort matschudding tussen hart en verstand.
----------
Zaterdag 3 oktober. Time flies, ook wanneer je geen fun hebt. Gisteren veel lekkere dingetjes voor Noor gehaald, Renske in alle smaakjes, bakjes pens, en andere bevroren vleesdingetjes. Wat eten en drinken betreft gaat het goed met haar, godzijdank. Toen onze vrienden Jan en Simonne gisteren kwamen liet zij zich ook weer in de blije huppelstand zien! Voor zij kwamen hebben we een aantal uur heerlijk languit in de lafuma's in de zon gelegen en ook Noor genoot er van. Vandaag hebben Simonne en ik een rustig dagje, de mannen zijn naar een workshop . . . en ja wat voor workshop? Nou dat is wel grappig, forellen vangen en roken! Een één of ander outdoorcentrum geeft die workshops en nu hoop ik alleen maar niet dat we bij thuiskomst verrast worden met duur aangeschafte visvanguitrustingen en rookovens . . . een gerookt forelletje mag wel, maar die kans is klein want het schijnt dat zij die lekker zelf gaan opeten!
Dank je voor je lieve berichtje MarijkeO!
Dank je voor je gezellige berichtje Paul!
----------
Vrijdagmorgen 2 oktober. Normaal gesproken ben ik het type van 'keep it cool' en ben eigenlijk nooit ergens bang voor, loop al jaren frank en vrij door bossen en afgelegen gebieden en laten we het maar niet eens over onze vakanties hebben. Maar goed, dit even terzijde. Waarom kan ik nou niet cool zijn, het tegendeel zelfs, als het mijn eigen levende have betreft? Natuurlijk weet ik het antwoord wel, want deze dingen raken diep in mijn hart en ziel. Maar wat is dit lastig, zo af en toe heb ik het gevoel dingen niet meer in het juiste perspectief te zien en te beleven, maar compleet verdwaasd de dingen door matglas bekijk.
Neem nou gisteren.
Ik vond zo maar dat Noor te weinig dronk en gaf haar al water met melk er door. Toen zij dat gisteravond ook niet meer wilde voelde ik de paniek opkomen en jawel hoor, vannacht om 3 uur greep het mij vast. Klaarwakker lag ik in het donker te piekeren. Wat kan ik doen? Uiteraard zag ik Noor al in het weekend aan een infuus hangen. Dick lag te snurken naast mij en dat vond ik gewoon fijn, kon ik mezelf lekker ongestoord pijnigen met de meest rampzalige gedachten . . .
En toen vanmorgen, Dick zijn ochtendwandelbeurt vandaag, waarbij hij hen dan ook 's morgens uit bed haalt (sorry maar zo noemen wij dat altijd) Vaste prik; lekker knuffelen met Noor op ons bed en Emma stort zich van de trap om met mij te knufffelen omdat ik dan al beneden ben, grappig, morgenochtend weer andersom!
Na de zoenpartij bleef Noor liggen, beetje gek, doet zij anders nooit. Uiteindelijk toch naar beneden, Dick ging weg met de andere meiden en ik ging gelijk met Noor de deur uit. Zij liep hinkend, loopt totaal niet meer op haar pootje en kan er zelfs niet meer op steunen, maar zij was wel opgewekt.
Bij thuiskomst had ik voor haar een schijfje van 100 gram vlees ontdooid en heb dat vermengd met water zodat het een papje werd. Het ging in één ruk naar binnen en daar na, jawel, ging zij zelf naar de waterbak om te drinken, pffffff dat was toch wel een hele opluchting voor mij, voor niets zorgen gemaakt. Ik kan beter maar gewoon slapen 's nachts . . .
Gistermiddag heel apart en leuk bezoek gehad, een dame met 3 Duitse doggen! Tsjongejonge wat een grootte, als je gewoon op je stoel zit, torent hun hoofd nog boven je uit! En wat een rust stralen zij uit! Het was mooi weer dus zijn we gewoon buiten blijven zitten, dan heb je toch wat meer ruimte en konden die kleine schreeuwlelijkerds van ons gewoon binnen blijven . . .
Dan over dr. Aharon. Ik heb mij er in verdiept, voelt wat twijfelachtig en heb contact opgenomen met dr. Bob. Tja ík blijf ík en kón het niet over mijn hart verkrijgen om dit soort dingen achter zijn rug om te doen, dat voelt voor mij niet goed. We hebben besloten om deze therapie nog even niet te doen. Eerst de 4 weken rust en medicatie afwachten en daarna beslissen we opnieuw.
Zo lange krabbel vandaag en eigenlijk gewoon niets te vertellen.
----------
Donderdagmorgen 1 oktober. Gistermorgen bedroefd en gistermiddag weer ietsjes positiever. Noor liet zich weer van een andere zijde zien. Niet dat ik liep te juichen hoor, maar toen ik in de keuken beslag voor brownies stond te kloppen kwam zij naar de keuken om de kloppertjes af te likken! Ook kwam zij blij en enthousiast naar Joke en Anne toen die binnen kwamen! Wel voelt het voor mij nogal dubbel, de goede adviezen die ik krijg omtrent een orthomanuele arts. Aan één kant zeg ik ja, niet geschoten is altijd mis maar aan de andere kant vind ik het een motie van wantrouwen jegens mijn eigen arts.
Ik ga direct uitgebreid over dit onderwerp koekele en jullie horen het verder.
Tja Cilia niet huilen, dit is een reactie waar je gewoon helemaal niets aan kunt doen, ik vind het ook lastig maar ik loop ook niet te hele dag tranen te vergieten hoor, zo af en toe even, als ik in Noor haar lieve oogjes kijk of haar zie stuntelen.
Verder, ik schreef het al, ons dorp in rep en roer, om de paardenstallen, volkstuinen én ons totaal vernaggelde bos!
Willen jullie ons ook steunen als is het op afstand? Ik zou het héééééél erg op prijs stellen en ik niet alleen!
FaceBook 'ACTIEGROEP RED HET SWIFTERBOS'
en
www.redhetswifterbos.nl
Woensdagmorgen 30 september. Ik val met de deur in huis. Het gaat niet goed met Noortje. We zien haar met de dag minder kunnen en vanmorgen stond zij voor het eerst niet op om mee naar beneden te gaan. Het gaat in een rap tempo. Zo langzamerhand zouden wij iets positiefs moeten zien maar met de beste wil van de wereld kan ik het niet ontdekken, ondanks de medicatie. Zij redt het nog net om achter ons huis in de bosjes haar behoefte te doen en dan snel terug naar huis, naar haar plaatsje op de bank. Voor ik de kamerdeur open kan doen gaat zij al op de grond liggen.
O God wat doet het mij pijn. Dick vraagt mij om eens te stoppen met huilen maar hoe doe ik dat? Volgens hem maak ik het alleen maar erger. Dat zal best maar ik kan er niets aan doen. Ook nu tik ik dit in een waas van tranen. Mijn altijd zo stoere Noor, totaal gevloerd.
----------
Dinsdagmorgen 29 september. Ja een goed verstaander blijkt aan een half woord genoeg te hebben . . . dat heb je als lieve vrienden je krabbel lezen . . .
Wij maken ons zorgen om ons lieve Noortje, ons bos en paardenstallen, trouwens eigenlijk om de hele wereld. De grond van de stallen wordt gepacht van de gemeente en nu willen ze daar bosvilla's gaan maken, terwijl er hier ongeveer 100 woningen leeg staan . . . En het bos? Ach zo schattig, we 'mogen meedenken' over een leuk recreatiebos . . . (waar dan natuurlijk de hondjes aan de lijn moeten) Dus grote commotie hier in ons dorp, compleet met actiegroepen, FB pagina en website!
Ik word écht wel eens moedeloos van de dingen die om ons heen gebeuren en ik heb al meer gezegd dat ik het gevoel heb dat de wereld op z'n kop staat, niets blijft zoals het is en anderen bepalen hoe en op wat voor manier de stoelpoten onder onze stoelen vandaan gezaagd worden . . .
Naar Zweden verhuizen?
Nou . . . ook dit kreeg ik gisteren van een trouwe lezer opgestuuurd . . .
En verder zal ik het op mijn site alleen maar over kleinschaliger dingen houden . . .
UHHHHH ik heb nog twee fotobladzijden gemaakt!
----------
Maandagmorgen 28 september. Weer thuis, gistermiddag eind van de middag. Wat heb ik te vertellen? Nou als ik alles zou neerkalken waar ik het over zou willen hebben, haken jullie af hoor, dus hou ik mij maar bij het meest 'leesbare' voor jullie.
Zaterdagmiddag een lekker bedje voor Noor in de zon gemaakt wat zij erg waardeerde (gelukkig maar voor mij hè) Zo af en toe loop ik een klein stukje wat zij moet toch een beetje beweging krijgen als is het babymondjesmaat. Verder schikt zij zich super goed in haar lot, ik denk dat ik er zelf de meeste moeite mee heb. Twee weken geleden scheurde zij nog door de uienvelden . . .
Nog even over het kamperen, ach het is een schattig boeren campinkje waar wij stonden en de mensen waren trouwens ook aardig om ons heen, dat was het dus niet. Maar toch, toen gisteren de camper vertrok die naast ons stond, en ik dat bekende geluid hoorde en die schommelende witte bak zag wegrijden kreeg ik het te kwaad, zo vertrouwd. De caravan op zich bevalt natuurlijk goed, het is een mooi ding met veel ruimte maar die voortent, ook op zich prima, hoeft voor mij toch niet meer. Veel te veel werk en dan nu nog schoonmaken ook %$#@! En ja hoor Agnes natuurlijk weten wij ook dat er afgelegen rustige campings zijn, dat was deze normaal gesproken ook, maar om 4 honden op een, ook verlaten camping, los te laten, nee dát gaat echt niet! Nou laat ik even voor mezelf spreken, dat kan met onze honden niet, die gaan gelijk op jacht, dat heb je als je er vier hebt met een vrijbuiterige inborst . . .
Lieve Marian, bedankt voor je artsentip! Maar dat gaan wij niet doen, Noor is 11 jaar en heeft medisch gezien al het nodige doorstaan de laatste jaren, zoals die twee hele grote operaties (totale melklijstresecties) en twee keizersneden. Wij volgen exact de adviezen op van onze eigen dierenarts die, zoals jullie wel weten, niet de eerste de beste dorpsdierenarts is!
Zo en dan nu een bakkie koffie want ondertussen zit ik met Wendy te appen over de toekomst van ons bos . . . waar wij ons ook zorgen over maken én de paardenstallen die er naast liggen . . . GVD wát een zorgen allemaal.
Toch maar naar Zweden verhuizen??????????????
AHHHHHH DANK JE PETER, ROOS EN GINGER ZIJN VANDAAG JARIG EN AL 5 JAAR GEWORDEN!
----------
Zaterdagmiddag 26 september. Zandoerle (Brabant) of all places . . . Ik probeerde even of er internet was en jawel, wel ongekend traag. Met Noor gaat het best goed, ik denk dat de medicijnen aanslaan. Zij staat uiteraard volledig op rust en zij lijkt er al aan gewend . . . Zij wil heel graag weer terug in de caravan op haar plaats in de bench, lekker rustig denk ik. Zij loopt kleine stukjes mee en gebruikt haar achterpootje alleen om hem er tijdens het lopen even mee aan te tikken aan de grond, zij steunt er niet op. Roos heeft hier al een paar keer voor een verrassing gezorgd in niet leuke zin. Raggen door de maisvelden en op een heel andere, dus verdere, plek weer uitkomen, lopen door een bos naast de camping en uitkomen óp de camping waar gelijk een vriendelijke meneer klaar stond met de opmerking dat honden aangelijnd op de camping moeten zijn grrr. NEE we zijn niet meer geschikt voor campings en zeker niet nu er rondom ons aardig wat mensen staan die mee doen aan het geocachevent, waar Dick momenteel ook is. Toen we hier aan kwamen stond er alleen een klein tentje van een geocollega maar nu staan er aardig wat meer. Wel heel fijn is ons eigen hekje om ons terreintje, dan hoeven de honden ook niet aan zo'n lastig stuk touw. Verder ach, we moeten het er maar mee doen, maar ik kan nou niet echt zeggen dat ik mij kostelijk amuseer . . . Vanmorgen vroeg heb ik Dick al naar Eindhoven gebracht met z'n spulletjes en ben ik op gasjacht gegaan nadat ik met de honden gewandeld heb. Toen ik vanmorgen het geestelijk broodnodige eerste bakkie koffie ging zetten bleek het gas op en dat is al een fijne aanzet voor een leuke dag. Nu héb ik en gasfles en kan hem niet aansluiten, mist een rubbertje (*&^%$#
Nu ga ik lekker in de zon zitten met mijn meisjes.
----------
Donderdagmorgen 24 september. Snel krabbeltje. Tóch wel een belangrijke uitspraak van ome Bob, 'het is mogelijk dat de hernia op deze manier slinkt, kijk bij mensen , daar wordt ook niet zo snel meer geopereerd, en zij nog makkelijk 15 jaar kan worden'. . . De behandeling Noor nu krijgt is hetzelfde als die bij mensen wordt toegepast met een hernia.
Nou ik heb wel een beetje recht van spreken als 'ervaren ex herniapatiënt', ben geopereerd aan een rug- en nekhernia en heb een prachtig titanium nekwerveltje als vervanging gekregen, alleen jammer dat je dit aan de buitenkant niet ziet, dit grapje van edelmetaal!
Noor heeft vannacht lekker geslapen en gisteravond natuurlijk alweer fijn haar bak eten naar binnen gewerkt!
Nu ga ik snel aan de slag want we willen straks weg en het is eerlijk waar, ik heb nog geen stap in de caravan gedaan om spullen naar binnen te brengen . . . zo veel zin heb ik om weg te gaan . . .
----------
Woensdagavond 23 september. Dit is een grote tegenvaller. Vanmorgen een telefoontje van Bob. Knie is 100% goed, sterker nog, zelfs voor haar leeftijd héél goed. Maar, ja dan komt de 'maar' natuurlijk, de pijn komt uit haar rug en is een neurologisch probleem. Het zou een hernia kunnen zijn die door wat voor reden dan ook plotseling heftig is gaan opspelen. De zg weke delen zijn moeilijk te zien op foto's maar we kunnen hier wel van uit gaan. Dat is dus een geweldige dreun. Maar we hoeven nog niet bij de pakken neer te gaan zitten want voorlopig heeft zij minstens 6 weken lijnrust en krijgt Metacam. Uiteraard waren wij volkomen van slag door dit bericht en zagen alle apen en beren op de weg die er zijn. Vanmiddag konden wij haar weer ophalen. Vanavond belde Bob mij en we hebben zeker een half uur met elkaar gesproken en hij heeft er toch voor gezorgd dat ik mij weer wat rustiger voel. Waar het op neer komt is dit; wíj zijn de aangewezen personen die haar moeten beschermen, dat kan zij niet zelf. En het kan heel goed zijn dat deze klachten dan vanzelf minder worden. Mijn angst dat, wanneer zij dan weer wat meer in beweging zou komen, een terugval kan krijgen is ongegrond. Dat wordt dus tóch geen hazen jagen meer voor haar . . .
Natuurlijk moeten wij reëel blijven en ons realiseren dat de klachten ook blijvend kunnen zijn of verergeren, uiteraard is ook dít door ons met Bob goed besproken, maar dit rampenscenario laten we voorlopig nog maar in de kast liggen en gaan voor het meest positieve!
Ik heb deze krabbel alvast getikt ivm morgen omdat wij een paar dagen weggaan en ik niet weet of wij daar internet hebben.
----------
Woensdagmorgen 23 september. Ja en dan komt Dick thuis van de wandeling met de meiden en krijgen zij altijd eten, nu dus ook. Och arme Noortje, die zo stapelgek op haar bakkie voer is. Maar ik heb de oude truc weer tevoorschijn getoverd. Zij krijgt ook een bak, helemaal dun ingesmeerd met wat kattenvoer, dan heeft zij tenminste ook wat en deze truc werkt als een tierelier!
Inmiddels heb ik de grote bench met schone bedjes al klaar gezet en ook haar eigen bedje met een schone hoes ligt klaar. De laatste neem ik mee naar de dierenarts want als zij dan uit de narcose komt ruikt zij een bekend geurtje wat haar gerust stelt.
Nu gaan we weg.
----------
Dinsdagmorgen 22 september. Gatverdamme, de aanpassingen met Noor zijn al begonnen. Gistermiddag niet meer mee, vanmorgen ook niet meer mee. Dick gaat eerst de deur uit met haar aan de lijn voor een kort rondje en dat vindt zij maar vreemd. Daarna zet ik de andere meiden in de auto en rij ik weg. Eenmaal in het bos missen zij écht hun aangeefster! Noor bepaalt hoe, wat en waar er wordt gejaagd en nu lopen er twee, Muisje had ik aan de lijn, als kipjes zonder kopjes te koekeloeren en achterom te kijken . . . Natuurlijk, het zal wel wennen maar het was wel overduidelijk dat zij haar echt misten, ik ook trouwens. Wel ben ik heel blij dat zij er zo snel tussen geschoven is voor de operatie, het is uiteindelijk geen zaak van leven of dood. En ja hoor Wil, ook ik heb 100% vertrouwen in de kundigheid van onze dierenartsen, daarvoor hebben zij zich bij mij al zo vaak bewezen! Ik spreek hier vaak van 'ik' maar bedoel natuurlijk altijd 'wij!'
Vandaag gaan wij aan de voorbereidingen voor na de operatie beginnen. Er staat hier in de kamer een bench die gewoon gebruikt wordt als slaapplaats én waar Roosje sinds haar puppytijd altijd haar eten in krijgt. Zij laat namelijk anders de andere meiden gewoon uit haar bak mee eten en dat wil ik niet. Wendy heeft nog een ongebruikte giga bench staan en die gaan wij hier neerzetten voor Noor, zodat zij rustig kan liggen zonder dat er anderen op haar beentje kunnen gaan staan. Vooral als Emma en Roos spelen zijn zij zeer onvoorzichtig en zijn daarbij ook gewend dat Noor dat helemaal niet uitmaakt of zij een keer op haar springen. Maar nu kan en mag dat natuurlijk niet gebeuren. Ook zuster Dirk komt weer in functie en zal 's nachts bij Noor blijven slapen hier beneden.
Eigenlijk hadden wij morgen voor een aantal dagen met de caravan weggegaan omdat wij wat 'verplichtingen' hebben maar nu staat alles op losse schroeven natuurlijk. We bekijken donderdagmorgen wat wij gaan doen en zoals wij er nu over denken gaan wij toch die paar dagen weg en hebben een plekje besproken op een camping (?!) en past de grote bench voor Noortje precies op het hondenbed in de caravan. Ik ga niet mee naar die activiteiten en kan dus gewoon rustig bij de hondjes blijven die dagen.
----------
Maandagmorgen 21 september. Vanmorgen al naar de dierenartsenpraktijk gebeld en ik word straks door Bob teruggebeld. Mij lijkt het het verstandigst om haar volgende week te laten opereren, maar ik ben geen dierenarts dus wachten we keurig af wat er geadviseerd wordt.
Over gisteren. Geweldig! Met een smoes heeft Wendy Charlotte al om half 9 meegenomen naar Ikea met schoonzus Natas en de 2 neefjes en nichtje voor een gezellig dagje winkelen. Charlotte wist niet beter of zij zouden gewoon even kijken naar nieuwe gordijnen. Wat zij niet wist, dat ome Marc (onze zoon) hier ook al in Swifterbant rond die tijd was met een hele aanhanger en volle auto met nieuwe meubels en leuke spulletjes voor haar slaapkamer! Wij hebben gisteren dus met z'n drietjes kei- maar dan ook keihard gewerkt om haar hele kamer in één dag een totale make-over te geven, inclusief muren en plafond witten! Eind van de middag waren we klaar en kwamen zij met z'n allen thuis . . . en het was niet te geloven, Charlotte was werkelijk totaal overdonderd, sprakeloos en na een minuut of twintig die houding barstte zij in huilen uit, zo mooi vond zij alles! Wij waren hier al een paar weken mee bezig maar Marc natuurlijk het meest, die heeft in 4 weken tijd prachtige bij elkaar passende spulletjes van Ikea (Hemnes) bij elkaar gesprokkeld! Zo knap, een drukke verantwoordelijke baan, lange reistijden, 3 kinderen die allemaal in het weekend sporten en die zij ook altijd begeleiden, alles is op muziekles en een werkende vrouw! Onvoorstelbaar wat kunnen die veel aan en alles loopt daar echt op rolletjes!
Kortom weer zo'n dag om nooit te vergeten!
Inmiddels is de afspraak gemaakt en wordt Noortje woensdag a.s. al geopereerd. Tijdens de kleine ronde net met Dick, ging zij telkens op de grond liggen en Dick kon hier wel van janken, zo erg vinden wij dit. Vandaar, alles wordt opzij geschoven om haar zo snel mogelijk te opereren.
----------
Zondagmorgen 20 september. Ik weet het zeker, het is de knie bij Noortje. Tijdens het wandelen blijft zij een heel stuk achter en als ik achterom kijk blijft zij staan met zo'n vragend snuitje van 'kunnen we nog niet terug?', ook staat zij dan met haar linkerachterbeentje omhoog. Het is zo dubbel, aan de ene kant ben ik 'blij' dat het haar knietje is, daar is wat aan te doen, die rug is natuurlijk wat anders. Maar ik denk absoluut dat de pijn en matheid toch écht door haar knie komt. Vandaag hebben we een drukke dag, vooral Dick, morgen vertel ik daar meer over. Vanavond even goed doorspreken met Dick wat en hoe we dit gaan handelen. Het liefst bel ik Bob morgen dat zij haar kunnen inplannen voor een operatie volgende week maar aan de andere kant, we hebben volgende week afspraken die niet zo maar afgezegd kunnen worden. Misschien de week er op opereren, ik weet nog niet hoe we daar mee om zullen gaan, een serieuze bespreking waardig dunkt mij . . .
----------
Zaterdagmorgen 19 september. Gistermorgen na de krabbel even boodschapen gaan doen en toen we thuis kwamen was ik helemaal versleten en ben na de lunch met een plaidje over mij heen en natuurlijk een hondje op schoot, in slaap gevallen en dat wel voor een paar uur . . . Daarna toch wel weer opgeknapt. Vanmorgen een zo makkelijk en schoon mogelijke wandeling gemaakt. Vandaag voel ik mij alweer een stukje beter, gelukkig. Dick kwam gisteren de DroneMan tijdens het wandelen weer tegen en hij heeft ook de honden nog op een filmpje gezet en naar mij opgestuurd. Ik probeer ze te openen maar het lukt maar niet (W10?) Hoe het met Noor gaat? Tja, wat moet ik er van zeggen, ik vind haar tamelijk mat. Dick kan dat maar moeilijk aanhoren als ik zoiets zeg, kom niet aan zijn Noortje . . .
----------
Vrijdagmorgen 18 september. Nou ik heb wel in de gaten dat wij lekker meewerken aan het maffe wereldbeeld momenteel! Ik heb al eens gezegd 'never a dull moment met de familie Zwart' . . . Zonder dollen, soms heb je gewoon zin om eens effe lekker te kicken, wij in ieder geval wel, véél te bang om achter de geraniums plaats te moeten nemen,
life is too short, zullen we maar zeggen.
Nou Wil, ja fris en fruitig das lachen momenteel . . . het liefst zou ik de hele dag in mijn bed duiken, ik ben snip maar dan ook snip verkouden, dus dat fruitgevoel lijkt even ver weg.
En lieve Joke, maak je geen zorgen, alles wordt overdacht
Maar ja, impulsief als we zijn moet je nergens
van opkijken natuurlijk . . .
Annemarie, ik ben je e mailadres kwijt en zou je graag weer eens persoonlijk willen mailen, dus stuur mij even een mail als je wilt!
Verder gaat alles goed hier.
Wendy heeft gisteren een fotoreportage gemaakt van ons bos . . . het is écht om te huilen. Zodra ik de guts krijg zal ik weer even een fotobladzijde maken en laten zien hoe je op een kennelijk gelegaliseerde manier een bos sloopt.
O ja nog iets, ik heb al twee keer een gescheurde kruisband bij een hond mee gemaakt en weet het, de revalidatieperiode is helemaal KMP, vooral als je nog meer honden hebt en de gewone dagelijks wandelingen zonder de gescheurde kruisbandpatiënt moeten plaats vinden . . .
Ook onze honden leiden geen 'achter geraniums leven' en de kans op eens een blessure is natuurlijk dan ook altijd aanwezig. Maar afgezet tegen die urenlange wandelingen in bos en gladde kleivelden en weet ik veel wat voor terreinen (vakanties!) prijzen wij ons gelukkig dat dit in de ruim 43 actieve setterjaren nog maar de derde keer is dat een hond van ons dit overkomt . . . Ach ja, altijd positief blijven hè . . . Wat ik wel naar vindt is dat het dit keer Noortje betreft die volgende maand 11 jaar wordt, dan is revalideren volgens mij toch weer ietsjes zwaarder, maar we gaan er gewoon voor!
----------
Donderdagmorgen 17 september. Nogal wat tikfoutjes ontdekt in mijn krabbel van gisteren. Dat komt doordat ik zat te kletsen met Simonne en ondertussen als een razende te tikken omdat wij weg zouden gaan. Gisteren een lange rit gemaakt naar jawel, Keulen in de BRD. Wij zijn gewoon stapelgekke mensen, ik weet het. We hebben gekeken naar een oude Mercedesbuscamper die in zijn vorige leven een 'Deutsch Arzt Rettungswagen' geweest is . . . tja een heerlijke lompe grove camper, precies naar ons hart. Maar ja hè . . . We weten het nog niet. Haha de medicijnkastjes en laatjes zitten er origineel nog in!
Eigenlijk altijd onze wens al, niet zo'n stralend gladde witte camper maar een lekker ruig ding met roofracks, rijplaten aan de zijkant, bagagebak op het dak . . .
Zullen dit onze laatste oprispingen zijn voor we in Huize Regenboog terecht komen?
Ach misschien blijft het heel gewoon bij fantasie en de caravan.
Noor is net zo vrolijk als altijd hoewel ik nog steeds zie dat zij linksachter niet helemaal belast. Ik vind allerlei adviezen én middeltjes die andere honden van lezers krijgen, heel fijn om te horen! Ik schrijf alles op en neem het mee naar ome Bob om te overleggen.
Wel zijn we begonnen met haar aan de achterkant op te tillen als zij de auto in gaat, en o wat moeten wij daar vlot mee zijn want anders springt zij gewoon zelf . . .
----------
Woensdagmorgen 16 september. Zo lief al die berichtjes gericht aan ons Noortje! Het was zeker even schrikken. De spiermassa links is ruim 2cm minder dan de andere kant en dan kun je dus zien dat het probleem beslist al wat langer bestaat. Mijn eerste aanwijzing was dat, niet boos worden hoor, toen Noor een eendenmoeder met pulletjes achterna zwom en in en uit het water sprong. Nee zij had toen geen oogje op de pulletjes, die duiken wel onder water, maar die moeder met die gebroken vleugeltjestactiek, dát is voor haar het summum, ook voor Emma trouwens. Ik merkte toen op dat zij wat minder fantatiek was dan Emma want normaal gesproken is Noor de aangever van dit spelletje. Het kan zijn dat er toen iets gebeurd is. Maar net wat je zegt Joke, Noor is een stoere hond, dat zij Bob gisteren ook al! In feite zag haar knie er goed uit, de knieschijf helemaal heel en nog op de goede plek en misschien was er een klein rafeltje te zien aan een kruisband, maar ook dat is niet helemaal zeker. Haar rug, met misschien een beknelde zenuw zou het wel eens kunnen zijn, vandaar nu twee weken aanzien met Metacam, dit middel zal zij niet blijvend houden, als onderhoudsmiddel krijgt zij dan iets anders. Zij mag nu bewegen hoe en wanneer zij wil, om goed te kunnen bekijken wat de uitwerking van de medicijnen zal zijn en hoe zij met dat linkerachterbeentje om zal gaan. Oefff misschien maken we nog wel eens een loopplankje voor instappen in de auto . . .
----------
Dinsdagmiddag 15 september. Een beetje laat vandaag. Nadat ik vanmorgen met de meiden weggeweest ben hebben we samen met onze vrienden Jan en Simonne, die hier weer een paar dagen zijn, koffie gedronken. Toen snel op stel en sprong weg om naar de afspraak met dierenarts Bob Carrière te gaan met Noor. Eerst een uitgebreid manueel onderzoek, ruggewervels en knie/poot. Zij reageerde minimaal (slikken en smakken maar dat betekent wél pijn) Bob besloot om foto's te maken van ruggewervels en poot, eventueel met een roesje. Maar dat roesje bleek natuurlijk helemaal niet nodig met Noor! Keurig gewoon rustig blijven liggen ook terwijl de tafel omhoog gaat, wát een fantastische hond is het toch! De uitslag is wat minder gezellig. Ernstige artrose in de laatste 3 ruggewervels en haar knie geeft het beeld van een rafelige kruisband maar de meest klachten lijken toch uit haar rug te komen. Behandeling is als volgt. Twee weken krijgt zij Metacam, pittige pijnstilling/ontstekingsremmer voornamelijk voor haar rug. Dan kijken hoe het met haar knie gaat, het kán zijn dat het ook daar verlichting zal geven, het kan ook zijn dat er dan besloten wordt om de knie te opereren. Het is een beetje afwachten wat het meest urgent is en bekijken wat de meeste klachten geeft. De artrose in haar rug is niet te opereren.
Kortom, mijn gevoelens zijn wel juist gebleken.
----------
Maandagmorgen 14 september. De honingwafels waren heel lekker en heel machtig, daar kun je er maar een paar van op, er zit een aardig stuk roomboter in, eieren en nog wat dingen die heel lekker maar zéér calorierijk zijn. Daarna worden zij besmeerd met kersenprut en een grote dot slagroom, dat wil dus wel effe! Wat grappig Cilia dat jij ook die afwijking heb met allerlei dingetjes die je in het bos ziet/vindt! Praat mij niet over kastanjes, de ultieme vondst, die zijn hier helaas niet in het bos maar ik weet in Dronten een plek, in het centrum waar kastanjebomen staan en zaterdag ben ik al even gaan kijken of zij al op de grond lagen. Maar zij hangen nog in hun groene stekeljasjes aan de boom, reken er maar op dat ik ze in de gaten hou hoor! Maar nu even iets persoonlijks wat je tegen niemand mag vertellen; kastanjes heb ik wat raars mee, tenminste ik dénk dat anderen het raar vinden. Ik steek er altijd eentje in mijn mond (Freudiaanse afwijking?) . . . door een één of ander erfelijk grapje heb ik nogal een holte in mijn gehemelte en daar past wtf een gemiddelde kastanje in! Ik kan zo wel een paar uur met zo'n ding in mijn gehemelte rondlopen . . . Walnoten, &^%$#@ nee die kan ik hier niet vinden en dat zijn juist de enige noten waar ik niet allergisch voor ben! Wel heb ik de honden ook aangestoken met mijn eikeltjeszucht, zij zoeken ze ook, eten ze op en volgens mij is dat niet echt goed want regelmatig worden ze daarna weer in stukjes uitgekotst. En dan direct, de prachtige herfstbladeren die, als je ze niet beschermd, gaan rotten, maar jee je kunt ze toch niet allemaal redden? Ik heb er al heel wat in boeken gedroogd en vervolgens vergeten . . . die dus via de kringloop weer bij andere mensen terecht gekomen zijn die ze misschien wel achteloos weggegooid hebben . . . zonduh.
----------
Zondagmorgen 13 september. Tja en dan lees ik mijn krabbel van gisteren nog eens door én laat de mailtjes nav mijn krabbel nog even tot mij doordringen en kom dan inderdaad tot de ontdekking dat ik soms kennelijk wat somber over kom . . . Maar het is wel een feit dat ik mij over de ontwikkelingen in Europa ernstig zorgen maak.
Ook realiseer ik mij dat ik er persoonlijk niets aan kan veranderen en het inderdaad maar bij mezelf en mijn omgeving moet houden, bij deze dus. Ik zal proberen er niet meer over te zeuren.
Gisteravond heel gezellig en heel lekker gegeten met Marc, dit soort dingen zou je ook vaker moeten doen! Zomaar even ruim 3 uur met elkaar praten over van alles en nog wat en dan weer wederzijds ontdekken waar je beiden mee bezig bent! Het komt er vaak niet van in het dagelijkse leven, druk druk druk.
Inmiddels lijkt er wat duidelijkheid te komen in het 'iets' met Noortje. Sinds zo juist hebben we eigenlijk het idee dat er wat mankeert aan een kruisband, Dick en ik zagen gelijktijdig tijdens het water drinken uit onze waterpartij dat zij linksachter haar voetje ontlastte en tellen daarbij op dat zij al een paar dagen wat aarzelt bij het in de auto springen. Morgen dus de dierenarts bellen.
Gistermiddag in het gehavende bos zag ik een prachtige gezaagde schijf van een boomstam liggen en was ik zo gek om deze mee te torsen, ik vond hem té mooi om zo maar te laten liggen . . . Het was ongeveer op de helft van mijn wandeling dus het was wel even afzien! Zo loop ik ook altijd eikeltjes te zoeken en mee te nemen waar ik vervolgens niets mee doe, maar ze zijn zo mooi . . .
Direct ga ik een honingbeslagje maken, ik heb Charlotte beloofd Zweedse wafeltjes te bakken, gewoon aan de tafel, hmmmm lekker!
----------
Zaterdagmorgen 12 september. Gisteren geen buscampertjes kijken, vandaag geen drones kijken, want in de hoofdrol staat de verfroller dezer dagen . . . Het blijft kennelijk nog even droog dus móet er geschilderd worden. Gatsie, ja al een aantal jaar loop ik hier te zeiken (zegt Dick hoor) dat er geschilderd moet worden en de bouwers deden de afgelopen zomer daar nog een schepje boven op . . . Eigenlijk heeft hij totaal geen zin in dit soort werkzaamheden maar tijdens mijn 'gezeik' zeg ik ook altijd dat er zoveel klusjes zijn waar ik ook geen zin in heb maar toch echt wel moeten gebeuren. Wendy is aan het werk en Dick is nu met het hele hondenspul op pad. En nu maar hopen voor mij dat het vanmiddag nog droog is. Ik ga maar weer eens een kijkje in ons bos nemen en volgens Wendy is het onherkenbaar verminkt daar. Zij zeggen dat het bos 'opgeknapt' wordt maar wij weten wel beter, het is gewoon een productiebos en er zal hout gescoord moeten worden!
Mijn woorden van gisteren kloppen wel helemaal hoor deze dagen, niets blijft zoals het is . . .
De wereld verandert in no time (is compleet doorgedraaid volgens mij), ons bos ligt op de schop, de wegen om ons dorp en omgeving ondergaan een make-over, en aan ons lieve Noortje ga ik wat verschillen zien. Verder zullen er nog wel wat dingen zijn die ik op dit moment even vergeet.
Maar goed, vanavond weer wat leuks, ik ga lekker gezellig alleen met Marc een hapje eten, even quality time voor moeder/zoon!
----------
Vrijdagmorgen 11 september. Langzamerhand begint het te landen. Het is niet anders. Het kost mij veel moeite. Niets blijft zoals het is. Ontkennen helpt niet meer. Ook niet het bedenken van allerlei smoezen. Maar ik móet er gewoon aan geloven: 'Noortje begint toch echt leeftijd te tonen'. Ik zeg dit nogal bedekt omdat ik het ook niet anders kan en/of wil. Natuurlijk zie ik de laatste maand wat dingetjes die er al op wijzen. Ik ga er verder ook niet op in want ik heb tijd nodig. Maar ik wilde het toch wel even kwijt.
Verder ahhh vandaag gaat mijn vertrouwde fototoestel op marktplaats, ik ga hem verkopen. Interesse? Het is een Nikon D 5100, objectief 18-105mm, waar ik altijd heel zuinig op geweest ben. Uiteraard met diverse originele accessoires en bieden kan vanaf €275.00.
----------
Donderdagmorgen 10 september. Jawel jullie zien wel wat in een nieuwe carrière voor mij, speurneus Yvonne! Het was niet moeilijk om te constateren dat dit stel foute bedoelingen had, kijk maar vaak naar 'Opsporing Verzocht' en je leert het vanzelf, ik bedoel dus foute types herkennen! Nu kun je je dus ook gruwelijk vergissen in uiterlijkheden maar toch, het klopt wel heel vaak. Ja Hetty, natuurlijk kan FB een goede rol spelen zelfs in dit soort zaken. Zo af en toe kijk ik eens op FB en ik snap er nog steeds helemaal geen ene r*** van. Ik druk op verkeerde knoppen en plaats halve foto's. Ik 'zit' op het Engelse Setterforum en doe soms even mijn best maar ik vind het allemaal zo oppervlakkig. Je plaatst iets en de volgende dag is het alweer een end naar beneden gezakt. Nee ik blijf het gewoon bij mijn sites houden hoewel de ene site wel een beetje zielig er bij hangt, de reissite bedoel ik dus. Wat zou ik er graag weer aan 'moeten' werken . . . Het is niet anders, het leven is toch wel wat veranderd. Toen gisteren ons lifeblad 'Nordic' binnenviel kreeg ik het weer even te kwaad, ook vanwege het feit dat het noorderlicht momenteel weer heel actief is in het noorden (ik heb een app op mijn telefoon en krijg een seintje wanneer er kans op de Aurora Borealis is) . . . Ik verlang intens naar Scandinavië maar blijf het met een caravan een handicap vinden. Het échte vrijheidsgevoel is weg.
Volgend voorjaar gaan we het uitproberen of wij nog iets van ons gevoel terug kunnen krijgen . . . Waarom niet nu? Nou ons huis moet geschilderd worden, waar Dick nu mee bezig is en er is nog zoveel op te ruimen. Daarbij vragen wij ons een beetje af of het niet te koud is met een caravan in het late najaar, dus zo tegen de winter.
----------
Woensdagmorgen 9 september. Heerlijk gewandeld, prachtig mooi weer en een aardige meneer met drone gesproken. Dick heeft hem ook al eens gesproken en de man heeft de drone zelf gemaakt en is er heel enthousiast over en kan er ook goed over vertellen. Zo grappig want heel toevallig zijn wij van plan om zaterdag naar de vliegbasis Twente te gaan omdat daar drone demonstraties te zien zijn! Ik heb ook even die camera op mijn hoofd gehad terwijl de drone boven de honden vloog!
Gistermiddag de honden weer lekker verwend door te gaan wandelen op de boerenvelden, met uien . . . De auto is dan tijdens de terugrit naar huis vergeven van de uienlucht wat aan de hondenbeentjes hangt! Gelukkig eten zij ze niet op want dan ruiken we 's avonds weer andere niet welriekende luchten ben ik bang.
Hier in het dorp gebeurt wel eens wat . . . Toen ik eergisteren met de meiden thuis kwam zag ik twee manspersonen lopen, een blanke grote en een getinte kleine. Ik vertrouwde het stel niet helemaal want zij liepen zo bij huizen naar binnen te kijken. De grote had een lege rugzak op en de kleine droeg een grote platte, lege boodschappentas. Zij keken mij nogal bunzig aan en toen zij wat verder weg liepen heb ik (vond het toch wel wat eng) nog een foto van het stel gemaakt. Dick moest er wel een beetje om lachen en ik zag hem toch een ietwat smalend naar mij kijken . . .
Toen ik gistermiddag naar huis reed zag ik het stel weer lopen en nu zag ik dat de boodschappen tas een inhoud had, het leek plat te zijn (een laptop?) Bij thuiskomst hoorde ik van Dick dat die twee mannen gezocht werden wegens inbraken! 'Ja je had toch gelijk' . . . Wij zijn gelijk weer ingestapt mét fototoestel maar hebben hen niet meer gezien. Inmiddels las Dick op FB dat er meer mensen waren die hen gezien hadden en de politie was op zoek naar ze, een heuse klopjacht in ons dorp! En jawel een uur er na een bericht op FB met een foto van de kleine dader die zich verscholen had in de bosjes en van die grote geen spoor! Zo, ik voel mij toch wel een oplettende burger nu . . .
Ook nog een fotobladzijde gemaakt en geplaatst gisteravond.
----------
Dinsdagmorgen 8 september. Het is een beetje boel balen maar de komende tijd zijn we toch wel wat beperkt wat het hondenwandelen betreft. Het bos is één grote puinhoop, zelfs de paden aan de buitenkant konden zich er niet aan onttrekken en met dat regenweer wordt dat er niet beter op. Ja, de paden gaan zij weer in orde brengen ná de kaalslag maar dan moet het wel droog zijn . . . dat is effe lachen, daar kun je wel een tijdje op wachten in deze tijd. Het zal dus wel volgend jaar worden, belachelijk en irritant. Ook aan de buitenkant van Dronten is een super terrein voor de meiden, het barst er van de hazen en ander leuk gebroed maar . . . vanaf a.s. maandag gaat de weg er naar toe voor 6 weken afgesloten worden ivm allerlei verkeersluwe maatregelen en een nieuwe asfaltlaag. Kortom, het wordt er niet makkelijker op. Natuurlijk vinden we onze weg wel weer maar moeten er wat verder voor rijden wat weer brandstof kost. Zal ik de gemeente om een vergoeding vragen? En toen tikte ik hierna een stukje wat ik maar geskipt heb, het kwam rechtstreeks uit mijn hart maar is tóch te heftig voor hier . . . Volgens mij kan ik beter a-politiek blijven in mijn krabbeltjes . . . Wel moeilijk want in mijn jonge jaren was ik best wel politiek actief . . . Zou je niet zeggen hè nu ik grijs ben! Maar nu houd ik mij liever bezig met hondjes en andere behapbare dingen, het heeft helemaal geen zin om je druk te maken over politieke situaties, je krijgt er maar hartkloppingen van.
----------
Maandagmorgen 7 september. Arme, arme Amy. Wat een indrukwekkende documentaire over een toptalent met een dijk van een stem, die totaal niet opgewassen was tegen de mensen om haar heen die haar exploiteerde uit geldelijk gewin. Verschrikkelijk, zo tragisch. Het heeft mij aangegrepen tot diep in mijn ziel. Jammer dat wij van die prachtige unieke stem niet meer hebben kunnen genieten.
Verder hebben wij een ontzettend leuke dag gehad en genoten met onze vrienden. We komen altijd tijd tekort om alles te bespreken! Gegeten in een heel leuk restaurant in Bergen met een fijne sfeer! 's Morgens in Haarlem werd het verkeer op een heel onduidelijke manier omgeleid zodat wij wel een half uur door die stad rondgereden hebben, zonder dat wij er uit konden ontsnappen . . . Toen wij vannacht uit Bergen via de ring Amsterdam reden overkwam ons weer zo'n grapje, ^&*(%$ de weg naar Amersfoort afgesloten en moesten wij weer een takkenend omrijden wat ons bijna een half uur extra rijden gekost heeft grrrrrr en kwamen tegen 12 uur vannacht weer thuis. Uiteraard werden we weer begroet door uitzinnig blije en ook blaffende honden en prijzen ons gelukkig dat wij hondvriendelijke buren hebben!
Vanmorgen weer gezellig met Wendy gewandeld en er was ook met haar weer veel te kletsen . . . vandaag verder maar even pianoaan.
Ohh Miekje, ja zo koud is dus de zomer in Schotland geweest, de bramen hebben niet eens tijd gehad om te rijpen, misschien volgend jaar beter . . .
----------
Zondagmorgen 6 september. Gisteren heb ik de huiskamer hier een herfsttintje gegeven, ik vind dat weer een heel fijn moment, eigenlijk best vroeg dit jaar maar ja, als je buiten kijkt/loopt voel je dat ook wel. Vandaag gaan wij weer een leuke actieve dag beleven, deo volente. Dick is nu met de meiden weg en straks gaan wij weg, ahhh zonder de meisjes. Zij blijven thuis vandaag onder de hoede van Wendy. Dat is wel heel makkelijk hoor, dit doen wij altijd wederzijds! Vanmorgen drinken wij een bakkie koffie bij onze zoon en zijn gezin in Haarlem, daarna een afspraakje in Hoorn om iets van marktplaats op te halen en daarna naar onze vrienden Marijke en Gerard in Bergen. We gaan samen naar het filmhuis in dat kunstenaarsdorpje om naar de film van Amy Winehouse te gaan kijken en after that, een happie eten samen ergens. Gezellig hè!
Petuuuuuuurrrrrrr hou op over bramen . . .
----------
Zaterdagmorgen 5 september. Gelukkig was deze slimme meid op een regenbui voorbereid, tsjongejonge wat een regen en mijn Bluntje heeft weer goed werk gedaan. Zo, mijn trouwe lezeres Cilia weet niet alleen hoe goed zij bramenjam moet maken maar kon mij ook wel even feilloos vertellen dat ik geen wilde orchidee op de foto heb gezet maar een doodordinair schattig bloemetje, een sprinbalsemientje, dank je voor je antwoordje! In mijn volgende leven ga ik mij meer toeleggen op de natuurwetenschappen denk ik . . . Het lijkt mij heel leuk om zoveel te weten van bloemetjes en plantjes, jaha van die bijtjes weet ik wel hoor . . . Toen ik gistermiddag de honden ging uitlaten, ook in de regen en met helemaal geen zin in deze activiteit, kreeg ik wel even een goedmakertje. Ik kwam aanrijden bij de hoofdingang van het bos en midden op het pad staarden twee reetjes mij aan, zo schattig! Heel gek, ik bleef even in de auto zitten om ze te bekijken maar toen ik de motor afzette en het licht uit, liepen zij in een langzame relaxte tred weg, kennelijk weten zij dan uit ervaring dat er uitgestapt gaat worden met honden! Gistermorgen was Dick ook al een paar reetjes tegen gekomen op een andere locatie. Die keer had Roos hen uit de bosjes gejaagd en werd dit vervolgens verder opgepikt door Noor en Emma. De interesse van hen voor reeën is altijd maar kortdurend, gelukkig wel trouwens! Muis was toen in geen velden of wegen te zien en had haar eigen feestje en bij terugkomst stond zij bij de auto met een big smile op haar lieve snuitje waar ik haar zonneklepje net van afgeknipt heb, het is herfst dus geen zonneklepje meer nodig. Wel moest zij gistermiddag een pijnstillertje hebben waar wij uit opmaken dat zij zich weer kostelijk geamuseerd heeft in de boerenvelden . . .
Gisternacht is er een prachtig nest (nee dít noem ik geen nestJE) Gordon Setters geboren, 3 reutjes en 8 teefjes! Interesse, geef een beriggie en het komt goed!
----------
Vrijdagmorgen 4 september. Nou ja weer iemand die meent mij jaloers te moeten maken vanuit het verre buitenland . . . ditmaal dus Cilia uit Frankrijk met haar tig potten bramenjam . . . Ik heb ook om jouw stukje kostelijk moeten lachen hoor Cilia met die potjes jam die eigenlijk niet geschikt zijn voor de weggeef! Geheel in tegenstelling met de pot bramenjam die ik dit weekend van mijn schoondochter kreeg, keurig netjes, met een prachtig label met de datum én de afkomst van de bramen, namelijk het keurige Haarlem! Zij is dan ook mevrouw de dokter en regelt haar zaakjes, dus ook jam maken, heel netjes! Ook ik had de potjes met geruite deksels bewaard voor deze tijd maar goed, het zijn er dus maar 2,5 geworden. Heerlijk om je lekker bezig te houden met dit soort kneuterige dingen, daar word ik rustig van! Ook eens een ander soort boek gelezen dan gebruikelijk, jaja een literair boek, wat dat dan ook moge zijn, het heet 'Villa Toscane' en is geschreven door Linda van Rijn. Prettig om te lezen met soms een negatief uitglijdertje in schrijfstijl maar een kniesoor( wat is dat eigenlijk?) die daar op let, verder een prima boek. Nu ligt naast mij op het tafeltje een boekje van Silvia Witteman, één van mijn geliefde columnisten uit de Volkskrant, net als Aaf Brandt Corstius, en van een heel ander kaliber, Martin Sommer. Helaas schrijft de laatste in deel 1 van de krant dus krijg ik die klein en zorgvuldig opgevouwen van Dick in mijn handen gedrukt om te lezen. Deel twee van de krant het 'V' gedeelte kan ik nog wel behappen. De rest kan van mij gelijk in de oudpapierbak.
O ja, ik heb ook nog een fotobladzijde gemaakt en hieronder even de betekenis van kniesoor uit het etymologisch woordenboek . . .
Dit geldt voor diegene die de krabbels bij hun 'favorieten' hebben staan!
Anders gewoon openen met www.gordonsetters.nl en in het menu tabje 'krabbels' aanklikken.
Ook even alles in je browserbalk verversen, is heel belangrijk!
Daarna kun je hem weer bij je favorieten zetten.
Vrijdagmorgen 1 januari. Gezond nieuwjaar! Zo, en nu gaan weer weer lekker gewoon doen, ik vind het altijd een rustig idee, alle heisa weer achter de rug. Het geknal vannacht was enorm maar voor het eerst heb ik eens boven uit het raam gekeken en ja toch wel, best heel mooi, maar die knallen waar is dat nou toch voor nodig? Om tien uur gisteravond, honden in de auto en naar de buitenwegen gereden en hebben ze daar rustig kunnen uitlaten, natuurlijk hoorde je ook daar het geluid, maar godzijdank hebben onze meiden daar helemaal niets van! En omdat wij zagen dat zij wel wat op die felle lichtflitsen reageerden hebben we alle gordijnen dicht gedaan, ook weer opgelost! En ja de oliebollen en appelflappen waren goed gelukt en zijn allemaal op!
Herman Finckers kon mij niet zo boeien, hoewel er, toen hij een beetje op dreef kwam, wel wat aardige dingen tussen zaten. En omdat het geknal na 12 uur heftig was zijn wij gaan kijken naar die engerds van die van de beruchte motorclub Satudarah. Dit deden we voor onze hondenkinderen, zodat zij nog gewoon gezellig bij ons konden liggen en het geknal gefilterd werd.
Dit krabbeltje komt vandaag op een nieuwe bladzijde, ja natuurlijk krabbels 2016.
O ja, mocht ik niet reageren op mails, ik heb grote problemen met mijn e mailproramma, wat ik al 12 jaar gebruik, sinds de invoering van het schattige W10 maar nu schijnt hij helemaal te stoppen met het ontvangen van mails en moet ik ze ophalen bij de provider, lekker fijn begin van het nieuwe jaar.
----------
Donderdagmorgen 31 december. Muisje liet ik los toen ik uit de auto stapte en weg was zij om haar weer tegen te komen net toen ik omkeerde om weer terug te gaan. Zij heeft weer plezier gehad dat zag ik wel aan haar tevreden bekkie! Verder ach, de knallen vallen aardig mee hier maar toch irriteert elke knal mij. Ik reageer helemaal niet vanwege de meiden, die gelukkig ook niet bang zijn. Elk jaar hetzelfde geleuter en verder heb ik vandaag helemaal niets te zwammen . . .
Vanmiddag ga ik lekker oliebollen bakken, hmmmmm lekker!
Veel plezier vanavond, zelf houden wij het rustig, dat heb je als je allemaal familie en vrienden met dieren hebt, daar blijf je voor thuis.
Jahaaaa veel liever had ik met de camper op een rustig plekkie gestaan maar ja díe hebben we niet meer . . . grrrrr
----------
Woensdagmorgen 30 december. Jawel weer heel gezellige uurtjes met Joke en Anne gehad en ook héérlijk gegeten! Als een duikelaartje reed ik gisteravond naar huis, nee niet wat jullie denken want ik drink écht geen druppel alcohol, maar wel met een kogelrond buikje . . . Waar halen we toch altijd de gespreksstof vandaan? En in tegenstelling wat veel van jullie denken, dat het vaak over hondjes zal gaan, is dat absoluut niet waar, sterker nog, we hebben het eigenlijk zelden over honden! Natuurlijk wel als je, net als bij ons thuis, je lekkere stukje koek omhoog moet houden omdat het anders in een hondenmondje verdwijnt . . . Kortom, fijn om zulke vrienden te hebben en nog fijner dat wij gezegend zijn met nog een aantal geweldige vrienden, mensen waarbij je altijd kunt aankloppen en altijd een luisterend oor hebben, maar dat is natuurlijk ook wederzijds! Ook begrijpen zij dat als ik het over Noor heb, de traantjes weer vloeien . . . En we hebben met z'n allen één ding gemeen, onze liefde voor honden, andere dieren en natuur!
Ook de supergoede tip van Wil gelezen in het gastenboek, ik ga hem zeker uitproberen!
Vandaag maar eens bedenken hoe ik de site in het nieuwe jaar ga aankleden.
----------
Dinsdagmorgen 29 december. De lichtshow gisteren was mooi, dit gebeurt met laserstralen. Ik hoorde iemand zeggen dat het wel het Noorderlicht leek maar dan heeft diegene nog nooit écht de Aurora Borealis gezien (jaha wij lekker wel!) want dit was dan wel een héél slap aftreksel. Maar, zonder meer mooi en het trok, niet te geloven, duizenden mensen, we wisten niet wat we zagen! Daarbij is het helemaal gratis, je gaat naar één van de opstapplaatsen met eigen auto en daarna ga je met een bus naar Schokland, lekker Nederlands alles voor noppes! De lange bussen reden af en aan. Tóch moet mij wel iets van het hart . . . heel opvallend . . . duizenden mensen en nee geen afspiegeling van onze maatschappij . . . Waar zijn dan onze gekleurde medeburgers? Vinden die dit niet interessant of zo? OK dit was mijn politieke overpeinzing van vandaag en als er niet meer komen today ben ik al dik tevreden.
Gisteren heb ik Emma en Roos goed getrimd en bij Emma de binnenkant van haar voorpoten helemaal kort geknipt, zie je aan de buitenkant niets van en scheelt heel veel rotzooi in huis, daarbij heb ik ook de voetjes goed kort geknipt, jawel met het oog op de komende sneeuw (??!!) Emma heeft een enorm pak haar aan haar voorpoten, net als Noor dat had. Roos heeft ook veel franjes maar dat is zo'n andere haarstructuur, veel zachter en veel minder knoperig.
Eind van de middag lekker gezellig naar Joke en Anne, hebben we weer zin in!
O ja, voor geïnteresseerden, vanavond is de voorstelling ook nog op Schokland!
----------
Maandagmorgen 28 december. Al zoveel keer heb ik tips gelezen over de stank van gourmetten, liever gezegd hoe je géén stank in je huis kunt hebben en telkens weer vergeet ik dat om dan nu weer in de stank te zitten. Maar ja, het was wel lekker en gezellig! We hebben nog wat over en eind van de middag gaan we nog even lekker stinken, maar niet voor ik eens een tip gelezen én uitgevoerd te hebben . . . Vanavond gaan wij naar Schokland, ligt hier dichtbij om daar naar een lichtshow te kijken. Dat voormalige eiland gaan ze dmv licht 'onder water' zetten, althans zo schijnt het te lijken, ik ben benieuwd. Verder lees ik net in de krant een stuk over Homeland en lees ik precies hoe ik er zelf ook over denk, altijd leuk en fijn om te voelen dat je niet alleen bent hierin . . . Ook de schrijver van dit stuk zat apatisch en stil naar de aftiteling te kijken, zoveel leed op het einde.
En dan de winter, ik geloof dat er iets aan schijnt te komen, in ons geliefde Zweden is het zo ver, hmmmmm! Kan ik eindelijk weer eens sneeuwfoto's gaan maken? Kijk, hier kan ik mij dan weer ernstig op verkneukelen, mijn hondenkinderen in de sneeuw, als de eerste sneeuw valt ga ik met hen naar buiten, ook al is het midden in de nacht, ja juist dán is het leuk! (ik geloof niet dat mijn wederhelft dit leuk gaat vinden)
Gisteren ook nog een fotobladzijde gemaakt hoor én ook geupload.
O ja lieve FBers . . . ik ben gestopt met MSN en heb ook geen FB meer op mijn mobieltje, het was mij echt té . . . telkens dat gepiep en gebel om mij op berichten te attenderen, is niets voor mij.
----------
Zondagmorgen 27 december. Het was weer zo ver vanmorgen, nee geen dolend Muisje maar wel dolende tranen over mijn wangen. Toen ik zag hoe heerlijk en spannend Emma en Roosje door het bos renden kreeg ik het weer even te kwaad en kwam de prachtige song van E.L.O. in mijn gedachten . . . ticket to the moon . . . Volgens mij hoef ik nu niets uit te leggen.
Ook tranen gisteravond bij de laatste aflevering van 'Homeland', gvd blíjf ik aan de gang? Eén van de hoofdrolspelers, Peter Quin (Rupert Friend, ga maar es effe koekele) gaat niet meer terug komen, is dood. Voor mij één van de personen waarom ik zo graag naar die serie keek (kijk) mwahhhh. Het was weer erg spannend en ook heel realistisch. Ik hoop wel dat er een vervolg gaat komen en dat zal wel want het was toch zg een 'open eind'. Altijd zo gezellig, samen een serie kijken en allebei met een plakkende hond op schoot. Zo af en toe wordt er van schoot gewisseld, grappig om dat te bekijken en hoe dat in z'n werk gaat, zonder dat wij ons er mee bemoeien en zonder dat er een onvertogen grommetje valt!
Vanavond lekker gourmetten met Wendy en Charlotte, dus straks even naar AH in de wereldstad Dronten . . .
JAHAAAAAA ik ben bezig aan de laatste decemberfotobladzijde . . .
----------
Zaterdagmorgen 26 december. En dan is het alweer 2e kerstdag. We hebben een heel gezellige kerstdag gehad en genoten van kinderen en kleinkinderen! Je telkens weer verbazen wat voor opmerkingen die gasten kunnen maken en wat weten zij toch al veel, wát een stel en dan realiseer je je goed hoe snel de tijd gaat . . . Ook dachten wij gisteravond dat wij een week niet hoefden te eten en nu zit het ontbijt er alweer in. En deze oude mensen houden vandaag een échte rustdag! We hebben de laatste aflevering opgenomen van onze lievelingsserie 'Homeland', gisteravond de slotaflevering snif snif, en die gaan we straks lekker kijken, of liever vanavond. Wij kijken overdag echt nooit tv, geen tijd voor maar ja, een beetje hypocriet natuurlijk, want we zitten wel voor een computerscherm . . .
Eergisteren zijn onze vrienden Jan en Simonne aangekomen in Marokko en nu wel zo leuk, elke dag even een upload via Whatsapp inclusief een foto en dan is het voor ons even twijfelen, vinden we het écht leuk, willen we het écht weten of zien wij groen en geel van jaloezie? Nouuuuu van alles een beetje dan maar!
Ik zal straks even kijken of ik nog wat decemberfoto's kan plaatsen, veel is het niet, ik heb weinig gefotografeerd en dan nog meestal binnen van slapende honden. Dat vind ik altijd zo leuk net als een jonge moeder die vertederd naar haar slapende kroost kijkt . . .
----------
Vrijdagmorgen 25 december. Fijne kerstdagen iedereen! Ouwe kloffie nog aan en net met Wendy en de honden gewandeld, niet direct een ontspannen gedoe. We kwamen een aantal honden tegen terwijl Jari los was archhhhhhhh. Volgens mij heeft mevrouwtje telefoontje/sigaretje Jari een flinke opzouter gegeven (helemaal terecht, zou ik ook doen), buiten ons beeld want zij kwam na eerst veel geblaf snel weer naar ons toe. Grote pan lekkere soep en taart is klaar en nu nog wat cadeautjes inpakken. Vanmiddag naar Wendy waar ook de rest van ons gezin naar toe komt, gezellig! Roos heeft momenteel nog de gekkeritis, de trapperitis en de blafferitis. Fijne dag verder!
----------
Donderdagmorgen 24 december. Wat een gekke veranderende wereld is het toch. Het oude V&D staat op omvallen en ook de DA doet er aan mee. Maar ik moet hand in eigen boezem steken want ik werk er zelf ook aan mee, het gemak om dingen online te bestellen is ook aan mij niet voorbij gegaan . . . Ben nu zelfs bezig met mooie halsbanden en lijnen voor mijn meisjes, nog wel uit Amerika . . . Het enige wat mij nog tegen houdt zijn de torenhoge shippingkosten, alleen voor mijn twee settertjes komt het totaal op €80.00, haha helemaal maf natuurlijk, die dingen zijn uit gerecyclede PETflessen gemaakt, goed voor het milieu maar ik wil ze wel per vliegtuig uit Amerika laten komen . . .
Ook waren gisteren en eergisteren al de kerstartikelen met 50% korting, wat betrekkelijk is alles toch.
Zo vandaag ga ik toch in de keuken aan de slag, taarten etc moeten er uit mijn handen komen. Best een beetje lastig want ik heb een zg triggervinger, een middenvinger die, als tie gebogen is, hem zelf weer terug moet klappen, altijd grappig en bovenal handig.
----------
Woensdagmorgen 23 december. NOOIT ga ik meer vlak voor de kerstdagen boodschappen doen in een grote stad . . . (Dronten of all places) . . . Zó druk gisteren, niet normaal meer, vrouwen vaak vergezeld van hun mannen, die dat niet gewend zijn en daardoor de vlotte boodschappenracers in de weg liepen, aowers, die ik niet verwacht had, nog geen uitbetaaldag, met rollators en skoetmobielen, ik werd er naar van én doodmoe. Ik doe voortaan boodschappen gewoon in mijn eigen dorp. De enige rustige plaats was nog de bieb, wat een verademing. Ik wilde alleen boeken inleveren maar de stilte omarmde mij en toch heb ik weer 4 boeken uit de schappen gesleurd, kon het niet laten.
Gisteravond naar de 'Lichtshow Lelystad ' geweest, erg mooi en gezellig, ook omdat er allemaal kerstmutsen met lichtjes uitgedeeld werden, wat het leuk maakte. Kijk, dan zoek je de drukte bewust op en kun je weer weggaan als het je verveelt.
Zo grappig dat veel mensen inderdaad 'mijn' kerstkaart in elkaar gezet hebben, ik kreeg ook een foto van Keith en Dale uit Engeland toegestuurd, zo leuk! Fijn Joke, volgende week weer tijdschriften én een lekkere kaasfondue!
De herplaatshond waar ik het laatst over had is nog steeds niet geplaatst. Sneu voor de hond. Hij had het zo fijn kunnen hebben, een paar weekjes bij ons in ons lieve verdraagzame, stabiele hondengezin en daarna naar Schotland, jammer toch! Nu wordt hij onderworpen aan allerlei gedragstesten door goed bedoelende mensen. Maar aangezien ik al wat langer meeloop in de gedragstherapeuten wereld weet ik, dat telkens weer nieuwkomers denken het wiel uit te vinden en het enige wat dit jongetje nodig heeft is, waar ik mijn stukje over hem mee begon . . . Goh, het zit mij kennelijk toch nog steeds wel een beetje dwars.
----------
Dinsdagmorgen 22 december. Dank je wel Joke K. (heb natuurlijk ook nog een Joke B.), ja momenteel is het bij mij weer ín om digitaal een ei te leggen . . . Dat wisselt zich een beetje af met ander soortig knutselwerk. Nou Ardi, inderdaad ook jij bent al een jarenlange fan en nu weet ik eindelijk eens hoe je er uit ziet! En je ziet er uit om gezellig samen een bakkie te drinken, jammer dat je zo ver woont! En dan die lieve Cilia, weer heerlijk in haar geweldig mooie Franse huis, genietend van de stilte en de prachtige natuur! Enuhh volgens Dick is het zo dat de postcodeloterij niet uitdeelt als je in het buitenland zit . . . het is maar effe dat je dat weet . . .
Goh ja, dat FB, je zou er bijna de hele dag voor achter, nee vóór je leppie gaan zitten en dan heb je ook dat ellendige Pinterest nog, ook dat laat je urenlang leuke dingen bekijken. Ik heb een hele stapel boeken liggen die vandaag ongelezen terug gaan naar de bieb en écht waar, dat doet mij toch wel pijn hoor. Maar van Joke hadden we namelijk ook een grote bak leesvoer gekregen en die zijn we nu aan het verslinden, ja ook dat nog. Vandaar dat ik zoveel van dat kerstvreetwerk voorbij heb zien schuiven. Vandaag ga ik Emma en Roos wassen, hun bodems zijn zo bemodderd, allemaal opgedroogde kleidreadlocks en dat kan niet goed zijn voor de vachtjes.
----------
Maandagmorgen 21 december. Gisteren weer erg mijn best gedaan op een kerstoutfit van de indexbladzijde, dus wel effe kijken hoor! Ik weet dat veel mensen de 'krabbels' bij hun favorieten hebben staan, maar ja, dán mis je wel mijn mooie werkstuk hoor . . . Als ik vandaag tijd heb zal ik een kerstkrabbel maken, moet ik trouwens nog bedenken.
Ja McKenna, lees mijn stukje van gisteren nog maar eens over dan kun je ook begrijpen wat ik bedoel, want kennelijk zijn Bea en Baartmans ook van die uitslovers . . . Ook hier is de afwasmachine favoriet maar die voorspoel acties had ik al een tijdje verboden want er zaten steeds 3 setters met hun hoofden in de vaatwasser en haalden dan ook alle spullen er weer uit die ik er net in gezet had! Daarbij gingen ze met 3 tegelijk op de klep staan en ik denk niet dat die daar tegen kan en ook gingen ze toch wel over mijn irritatiegrens! Nu Noor er niet meer is hebben ze zo maar de oude gewoonte weer in ere hersteld . . . Nee Muisje doet niet mee, die is naar mijn smaak te fel en ben ik bang dat dit tot een confrontatie kan leiden. Zij krijgt altijd een bord, pan of koekenpan om uit te likken in de 'nieuwe kamer', wel nadat ik de meeste resten er uit gehaald heb hoor, het is eigenlijk gewoon voor de sier.
----------
Zondagmorgen 20 december. Nou zeg, wat een leuke reacties op mijn kerstkaart, zelfs foto's van mensen die hem echt uitgeknipt en in elkaar gefröbeld hebben! Ja en inderdaad, die foto van hondje op de rug is onze Noor. ik had al gezegd dat ik haar nog een rol wilde laten spelen op mijn kerstkaart en dit is het resultaat geworden. Ook heb ik deze foto in het gastenboek geplaatst, gewoon omdat zij er bij blijft horen.
Daarbij, ja het is te merken dat ik niet meer anoniem op FB zit! Ik weet niet of ik zo actief ga worden op dit media, ik heb natuurlijk al mijn website en krabbels om mij te uiten haha.
Dan nu de laatste dagen voor kerstmis. Hoewel mooi en aanvankelijk wel leuk om te bekijken, beginnen ál die tijdschriften met ál die overdreven kerstmaaltijden met ál die sjiek aangeklede mooie mensen mij behoorlijk te vervelen. Al die glitter en glamour is helemaal niets voor mij. Als typische hondenmevrouw heb ik geen boodschap aan al dat opgepoetste geneuzel en zie ik mij niet diverse malen per dag verkleden want ja, ook de hondjes moeten gewoon in het kleibos uitgelaten worden, feest of niet . . . Ik moet ook niet denken aan zoveel uur in de keuken staan om al die kunstige fratsen in elkaar te moeten draaien en dan hebben we het nog niet eens over ál die boodschappen doen en ál dat gedenk over de ingrediënten, grrrrr
Geef mij maar het normale leven! Maar natuurlijk, ook deze dagen gaan voor ons niet helemaal 'normaal' voorbij, daar heb je kinderen en kleinkinderen voor en natuurlijk vind ik dat ook leuk, maar ajb zónder al dat overdreven gedoe graag.
Hm ook was ik niet goed op de hoogte van de trekking van de postcodeloterij, dat moet 1 januari zijn.
----------
Zaterdagmorgen 19 december. Vanmorgen had Roosje weer eens een bot gevonden, dit maal een wat kleinere, moest ook begraven worden, en op de terugweg weer opgegraven. Ik denk wel dat het van dezelfde ree is want het was in hetzelfde terrein. Tegenwoordig moet ik wel opletten met Emma als er een fietser aan komt . . . oh zij hapt echt naar hun ronddraaiende benen . . . beetje lastig wel. Ik zie dat zij nog altijd onzeker is in haar veranderde positie in de roedel. Muisje heb ik natuurlijk vaak aan de rollijn en het was altijd Noor die de aangever met alles was, zij liep ook altijd vooraan met Emma in haar veilige slipstream. Volgens mij heb ik nog nooit een hond, die is gaan hemelen, zo gemist als onze Noor, in alle opzichten, wat gewoon nog dagelijks voelbaar is.
Het zij zo.
En dan, ja inderdaad ik ben uit de kast gekomen op FB en wie had dat verwacht op mijn leeftijd? Het heeft al tot leuke reacties geleid! Ja Setterlady was een merk met setters, het bestaat volgens mij nog hoor! Ik heb ergens nog een zomerbroek met dat merkje er in.
Gisteren kreeg ik een supermooie foto van vrienden van ons die zich nu bevinden in de Sierra Nevada in Spanje . . . En o we missen niet alleen Noortje maar ook de camper . . . Maar goed, ik zeg telkens tegen Dick dat we nog effe moeten doorsappelen want eind december winnen we de postcodeloterij . . .
----------
Vrijdagmorgen 18 december. Hè hè we komen door bij Staatsbosbeheer . . . Al een aantal jaar wordt er geklaagd over loslopende paarden maar kennelijk weten maar heel weinig mensen dat dat stukje terrein gewoon bij SBB behoort en dat kan ik mij goed voorstellen, het ligt eigenlijk apart van het bos, vandaar dat zij nooit klachten ontvangen hebben! Jaha van mij een keer in het voorjaar en dát wisten zij nog . . . Mwahh zelfs de politie, die er al vaak bij geroepen is, weet dat waarschijnlijk niet eens!
Goed, de rust is weer gekeerd en die paarden worden deze winter ergens anders onder gebracht.
Verder, Linda dank je voor je FB uitleg en inderdaad ik heb het gevonden hoe het moet en het doen is nog een goeie tweede . . .
Waarom ik een nickname heb? Dat is heel simpel. Ik ben en hoef niet op zoek naar mensen uit het verleden, iedereen verandert en ik hou dit soort dingen liever zoals het vroeger was in mijn gedachten. Ben niet benieuwd naar vroegere vriendjes cq vriendinnetjes uit het verleden en hoef hen niet verkreukeld, gekrompen en gemangeld door het leven terug te zien en hou liever het beeld van toen in mijn herinnering. Gek van mij? Nou ja, zó zit ik dus gewoon in elkaar, enuhh take it or leave it . . .
----------
Donderdagmorgen 17 december. Never a dull moment . . . Vanmorgen ook de honden van Wendy mee en daarbij loopt Jari met een elegant T-shirt aan, zij heeft een extreme allergie, waarschijnlijk een reactie op een anti vlooienpipet! Dat kostte een godsvermogen bij de DA . . . Verder ja, vanmorgen een telefoontje voor ik wegging van Wendy dat zij mijn mooie soort 'coatking' verloren was tijdens de wandeling gisteren . . . Nee ik was not amused, maar kan mij tevens nooit zo druk maken om dit soort materiële vervangbare zaken. Zelf was zij al op de fiets de route teruggereden, maar niënte. Ik besloot te wandelen in hetzelfde gebied en ja hoor, ik vond hem zo maar ineens op de terugweg, hij lag in het gras, keek mij lachend aan en ik keek net toevallig die kant op! Eenmaal op de terugweg naar huis, vlakbij ons dorp zag ik een paard langs de weg lopen, en dan weet ik direct van wie dat knol is. Zij heeft een stuk grond gepacht langs de weg van Staatsbosbeheer en in ieder geval één keer per week loopt er een paard langs de weg die ontsnapt is. Het is wachten op ongelukken want ze lopen naast provinciale weg van Swifterbant naar Lelystad! In het voorjaar heb ik die dame al eens voorzichtig op haar verantwoordelijkheid gewezen maar madame wil er niets van horen! Nu ben ik het zat, heb de politie gebeld en SBB, foto's gemaakt en nu ga ik op de barricaden, ik heb er genoeg van! Moet er eerst eens een ongeluk gebeuren en die kans is wel ernstig aanwezig. Wedy heeft van de zomer al eens 3 paarden terug weten te dirigeren naar een zijweg toen zij zelfs al op de autoweg liepen! Kortom, werk aan de winkel!
----------
Woensdagmorgen 16 december. Jawel we hebben een heel gezellig dagje gehad en ik moet nu wel even opletten dat ik mij niet gelijk ook weer in de breimodus ga storten . . . Zo leuk, al die breisels, de meest aparte dingen heb ik in gebreide vorm gezien! Onze mannen liepen wel een ietwat verloren tussen de breiwol door en hoe hun échte oordeel over deze tentoonstelling was heb ik maar niet gevraagd. Grappig om te weten dat er heel veel mannen ook breien, en dit is van oorsprong ook een mannending, héél lang geleden! Wij vrouwen hebben ons kostelijk vermaakt en verwonderd. Een levensgrote wolf van mensen haar, gebreid door een dame die een bevriende kapper heeft. Ik stond een beetje gereserveerd tegenover deze creatie maar vind het wel ongelofelijk knap, ook het haar zelf gesponnen en toen gebreid! Toch had het voor mij iets lugubers, denkend aan WO2. Ook zit er een gezellig ingehuurd vrouwengroepje te breien aan wie je al je breivragen kunt stellen. Na afloop fijn naar huis, warme chocomel, kacheltje aan en daarna lekker eten. Fijne dag gehad!
Nu is Dick met de hondenkinderen weg en haalt gelijk de kerstkaarten even op bij het copycenter. Onze printer bakte niet veel moois van mijn eigen creatie, daar moest een profiprinter aan te pas komen. Hij wilde ze wel mooi printen maar deed er dan veel te lang over.
O ja Linda, ik ben een echt nitwit hoor met FB en snap er eigenlijk geen moer van maar eerlijk is eerlijk, het ontbreekt mij ook aan interesse op dit vlak . . . Iedereen weet inmiddels wie ik ben daar, maar ik weet niet hoe ik dat kan veranderen gewoon in mijn eigen naam. Volgens mij moet ik dan een nieuwe pagina maken, maar daar heb ik nu nog even geen tijd/zin in.
Daarbij heb ik FB ook weer van mijn mobieltje af geknikkerd want om nou telkens een berichtje te krijgen als iemand een scheet moet laten, heb ik ook geen zin in . . .
----------
Maandagmorgen 14 december. Zo, klaar voor de kerst, huis is versierd en lampjes en kaarsjes alom. Nu nog een beetje kou en dan kan het feest beginnen. Nee McKenna wij hebben ook geen kerstboom hoor, veel te veel gedoe. Jij zou er trouwens na 3 jaar toch eens aan gewend moeten zijn, aan die malle fratsen van Bea en Baartmans! Verder heb je in het veld ook goed werk verricht, die groene mannetjes moeten optiefen want er moet voor jou toch nog wel iets overblijven om eens lekker achter aan te jekkeren zoals een gezonde hond dat geweldig vindt en in mijn ogen nodig heeft!
Ja en nu nog de site in kerstjas hijsen en dat is opgave 2 voor deze week, opgave 1 is nog wat kerstcadeautjes bestellen online. Morgenochtend denk ik geen krabbel, we gaan op tijd weg naar Friesland met vrienden waarvan de vrouwelijke helft een breister is. Dat was ik in het verre verleden ook en nu vind ik het leuk om digitaal te breien! In het Fries museum is een tentoonstelling over breien en denk nou niet dat dat een suffe bedoening is, want het schijnt écht heel leuk en apart te zijn! Enfin, jullie horen het wel maar we zullen zeker een gezellig dagje hebben!
----------
Zondagmorgen 13 december. Hoewel het hier natuurlijk vaak over de setters gaat is Muisje net zo belangrijk hoor! Sterker nog, het is zo'n komisch hondje. Net als vanmorgen, ik ga de deur uit met haar, loop over de oprit naar de auto en o jee als er dan net een hond langs loopt, grootte is niet belangrijk voor haar . . . Dan is zij toch zo leuk om naar te kijken, nou dat vinden de andere hondeneigenaren niet hoor, zij schuift als het ware in elkaar, je ziet geen nekje meer, staartje ligt bijna over haar rug en is net een klein fel buffeltje! Opzouten van mijn terrein en er ook niet vlak langs lopen, dat bedoelt zij gewoon! Wat dat betreft zit Muis gewoon strak in haar Franse muizenjasje. Verder, in huis merk je totaal niets van haar, ook verbazend eigenlijk, ze blaft nooit, in geen enkele situatie, ook niet als de bel gaat! Hoewel zij van karakter enorm lijkt op onze ruwharige teckel Lotte van vroeger, is dit het enige verschil. Tegen Lotte moesten we vaak zeggen dat zij niet zo mocht schreeuwen, zo noemen wij dat. En zo zie je maar, elk ras en elke hond, ook die van hetzelfde ras, is tóch weer anders en dat maakt honden zo geweldig leuk!
----------
Zaterdagmorgen 12 december. En dan word je wakker en ziet de wereld er weer heel anders uit, mooi weer buiten! Dick boft en is met Wendy aan het wandelen die ook nog een hondenlogeetje heeft. Gister ben ik weer lekker met Photoshop aan het klojannen geweest, is een tijd geleden maar ik vind het toch wel weer leuk om te doen. Het resultaat heb ik alleen in de digiprullenbak gegooid, ik kom niet uit een bepaald deel van een nogal ingewikkelde les, tutorial heet dat in deze branche haha. En altijd ben ik weer aan het stoeien met de voorletters van onze honden en jawel alweer loop ik dan tegen die muur aan, van het niet meer gebruiken van de N . . .
Ook heb ik gisteren mijn kerstkaart afgemaakt en kon het niet laten, ook Noor staat daar op en hoe hij er uit ziet? Nou dat komen jullie vanzelf nog wel te zien!
----------
Vrijdagmorgen 11 december. Vanmorgen om kwart voor 8, stikdonker, alles nog in diepe slaap en ik hoorde de regen kletteren op het schuine raam van de badkamer. Echt weer om je gewoon nog eens even om te draaien. Maar nee, voor mij niet, de drill om op te staan en met de meisjes te wandelen is té groot. Nou moet ik ook eerlijk zeggen dat ik op dat moment ook wel trek in een bakkie koffie heb hoor! Na het ontbijt ging ik dus maar en had mij voorgenomen om het mezelf wat makkelijk te maken. Naar het bos, de hoofdingang nemen en het hoofdpad te volgen. De weg er naar toe is vernieuwd en er is ook een parkeerplaats gekomen. Ik was er alleen, logisch want het bos is natuurlijk nog steeds een puinhoop en een blubberzooi. De trieste aanblik van het bos maakte mij niet echt vrolijker, wel was het opgehouden met regenen, dat scheelde weer iets.
Ik heb het gevoel mijn dag niet te hebben en dat komt door diverse nare omstandigheden om mij heen, iets waar ik op dit moment nog moeilijk mee om kan gaan.
Linda, ik zag een berichtje van jou voorbij flitsen op mijn mobieltje en kan het niet meer terug vinden! Dick heeft gisteren FB op mijn foontje gezet en volgens mij heb ik dat toen ergens gezien maar weet niet waar. Volgens mij valt er voor mij nog een hoop te leren met dat ding behalve telefoneren en appen . . .
Ah Peter, ik ben blij met je berichtje, dan ben ik tenminste niet alleen met dit soort gevoelens . . .
----------
Donderdagmorgen 10 december. Dick zijn wandelbeurt en vanmiddag ik weer. Wel makkelijk dat wij dit zo kunnen verdelen want dat betekent om de dag even pianoaan in de morgen. Gisteren viel het Dick op dat ik de beginpagina nog niet aangepast heb aan het hemelen van Noor en ook dat zij nog staat bij 'onze honden'. Gek toch hè, ik kan het gewoon nog niet. Als iemand mij vraagt hoeveel honden ik heb, zeg ik nog steeds, 3 maar op 14 oktober is onze oudste Gordon overleden . . . dat móet ik er achter aan zeggen. Het hebben van 3 honden is nog niet helemaal gewend. En ja, vannacht werd ik nog een keer huilend wakker.
Ook ben ik bezig met het ontwerp van de kerstkaarten maar het stagneert, eigenlijk wil ik ze gewoon alle vier er op hebben maar dat is ook weer zo'n punt. Kortom, het is toch nog niet goed geland. Maar ik weet, het gaat weer helemaal goed komen, zoals dat met alle verliezen in je leven gaat, maar daat staat geen termijn voor, dat moet je gewoon uitzitten en afwachten.
----------
Woensdagmorgen 9 december. Een spannende wandeling vandaag! Halverwege de route, ik zag het al aan Emma, zij rook iets zeer interessants en jekkerde het riet door. Roosje, in een wat bedaarder tempo deed mee en Muis begon te jodelen aan de rollijn. Ja dan weet ik het zeker, er is iets . . . ik bleef staan en zag een pluimstaart en dacht eventjes dat het Jari was maar die stond een stukje verderop, het was een vos! En plof en daar sprong hij het water in, plof twee, daar ging Emma, er achter aan! De vaart over zwemmen, de wallenkant op en Emma uiteraard ook. Iedereen weet hoe immens hier de boerenvelden zijn en daar ging vos, met op zijn hielen Emmaatje! Een schitterend gezicht en een heel eind verder, in de verte, zag ik de vos het bos in gaan en toen realiseerde Emma zich dat zij bij een roedel hoort. Zij kwam terug precies op het spoor van de zweetdruppels van de vos, een prachtig gezicht. Zelf was ik inmiddels een stuk doorgelopen en toen zij aan de overkant van de vaart stond sprong zij het water in om naar mij toe te zwemmen. Aan de kant komen was punt twee want precies dat hele stuk is het riet erg dicht en een houten wallenkant. Ik moest Muis loslaten, door het riet kruipen en Emma aan haar halsband weer de kant op trekken. Op veel plaatsen zijn die houten schotten al weggehaald maar precies daar nog niet en dat is natuurlijk heel gevaarlijk want geen dier kan daar op de kant komen en zo zijn er in Flevoland in het verleden al vele reeën en andere dieren verdronken.
Kortom, vanmorgen weer een écht heerlijke hondenwandeling!
----------
Dinsdagmorgen 8 december. Als een uil in de bijbel zit ik naar m'n scherm te turen, ik weet niet meer wat ik nou vertellen wilde en ik had toch écht wel wat. Dank jullie wel voor de lieve berichtjes over het onderwerp waar ik niet meer over wil praten maar eigenlijk wel wat zou kunnen vertellen maar toch doe ik dat niet. Linda, ook heb ik gekeken naar je FB pagina en ook jullie zijn mensen met een echt dierenhart, geweldig (trouwens ook een camperhart!) Ik hou van zulke mensen maar dat zal iedereen wel duidelijk zijn . . .
Smachtend kijk ik elke avond naar het weer op de tv en elke keer weer word ik teleurgesteld, die kou blijft maar in het NO zitten en wij zitten hier met veel te hoge temperaturen! Ik zag zelfs dat de eenden alweer zin in het voorjaar krijgen, dit klopt toch niet! De honden vinden dat wel leuk, die horen het bekende gekwaak en dat is spannend. Ondertussen loop ik hier te klieren met kerstlampjes en de stemming is er helemaal niet, daar hoort het koud voor te zijn.
Gisteravond ook weer een fotobladzijde geupload.
----------
Maandagmorgen 7 december. Zo van dat geouweneel over die zwarte en/of gekleurde pieten zijn we ook weer even af, tenminste dat dacht ik. Maar nee hoor, in de krant (die ik zo af en toe maar weer eens lees) wordt er nog driftig over nagezeken. Bah, laat ons nou toch gewoon sinterklaas met z'n zwarte pieten hebben, dat behoort gewoon tot onze cultuur en heeft niets met discriminatie te maken, wat een deel van onze bevolking ons zo graag wil aansmeren! (oepsss ik wil het hier niet over politieke toestanden hebben, maar soms ontkom je er niet aan, ook wij leven niet onder een steen)
Roosje is momenteel heel onrustig, zij heeft de trapperitis, zo noemen wij dat. Heen en weer lopen, proberen of zij gaten kan graven in het linoleum, op schoot, op de grond, op de bank, graven in de bank, nou ja allerlei dingen die de rust niet bevorderen. Hoe zoiets nou komt, geen idee, het lijkt wel een soort jeuk aan haar voetjes of een vorm van tintelingen. Over een half uurtje is dat wel weer over, ook Muisje heeft dit regelmatig, vooral als zij een tijdje op jacht geweest is. Vandaag zijn er helemaal geen spannende dingen gebeurd tijdens de wandeling dus van opwinding zal het ook niet zijn.
Onzichtbaar voor jullie hangt er een nieuwe fotobladzijde aan de site, maar ik moet er nog een foto bijzetten en dan zal ik hem plaatsen.
----------
Zondagmorgen 6 december.
Joke we hebben elkaar inmiddels gesproken en je weet van de hoed en de rand . . .
Hetty ja/nee
Til ja.
Zo korte antwoordjes hè, jawel ik ben er klaar mee . . .
Gisteravond heb ik mij werkelijk zo bescheurd om filmpjes over sintbloopers, nou echt waar, hier kun je mij wakker voor maken! Dick weet hoe belangrijk voor mij slaap is en ik mag/kan niet zo maar gewekt worden maar voor dit, ach ach, slap van het lachen!
Emma lag op schoot en ik moest mijn leppie redden van de letterlijke ondergang want ik zat helemaal te schuddebuiken, en in mijn geval wil dat toch wel wat zeggen . . .
Verder ahhh lieve ongeruste vriendinnen, nee hoor ik hoef niet aan de ad pilletjes, dat was écht een grapje! Maar het is wel waar dat ik nou eenmaal een emotiepje ben (haha weten jullie) en dit soort dingen op mij grote indruk maken. Ik kan hier ernstig over in zitten maar kan mij ook helemaal een versuffing lachen om leuke dingen, voor mij leuk althans.
Stttt voor mij ook zo lachwekkend, tegen niemand vertellen hoor, de filmpjes van Geer en Goor . . . Als ik met de koptelefoon met m'n leppie zit en bijna niet meer bij kom en van m'n stoel val van het lachen weet Dick alweer wat ik aan het doen ben . . .
Fijne zondag en tot morgen!
----------
Zaterdagmorgen 5 december. Lekker uitgewaaid vanmorgen en dat was wel even nodig, kom ik zo verder op terug. Zo grappig, ik zag dat Emma heel gespannen, aarzelend en af en toe terughoudend snuffelen aan een, jawel daar issie weer, gedroogde afgebroken berenklauw. Die dingen zijn dan ook helemaal hol van binnen. Roos zag aan de houding van Emma dat er iets heel spannends moest zijn en kwam er bij, maar Roos is Roos, zij is stiknieuwsgierig maar niet gespannen, en Muisje wilde ook snuffelen. Ik stond er bij te kijken en vroeg mij af of er soms een vreemd dier langs gelopen was of zo, tot ik zag dat er aan de andere kant een muisje uit de stam sprong! Wat hebben die honden toch een goede neus, onvoorstelbaar! Gelukkig stonden Jari en Peukje een eindje er vandaan want die Duitser zou zeker dit leuke momentje verpest hebben haha.
Dan nog even over het item dat er hier 'iets loopt', liep kan ik nu zeggen. Wat was het geval?
Ons kwam ter ore dat er een voor ons onbekende hond van een bekend ras van onbekende mensen in een crisissituatie zat. We hadden geen 5 minuten nodig om ons aan te bieden als noodopvang en de hond te helpen uit de benarde omstandigheden én daarbij wisten wij eventueel al een heel goed adres om hem waarschijnlijk definitief te kunnen plaatsen, nadat ik had kunnen constateren dat de hond geen blijvende geestelijke schade had opgelopen.
Gistermiddag vonden de besprekingen hier thuis plaats. Ik ga er verder niet over uit wijden maar dat ik in mijn eigen huis zó gekwetst kon worden had ik in mijn stoutste dromen nooit kunnen bedenken.
Verder wil ik er geen woord meer aan besteden want dit soort dingen grijpen mij zeer diep aan en doen mij geloven dat ik toch maar eens aan de anti depressiva moet . . .
Jullie begrijpen, opvang en herplaatsing gaan niet door, jammer voor de hond, een gemiste kans.
----------
Vrijdagmorgen 4 december. Sorry, we leven allemaal nog en niets of niemand is hier ziek zwak en/of misselijk. Maar gistermorgen na de wandeling, hier kom ik zo nog op terug, even snel door het huis fietsen en toen kwam vriendin Nel met GSje Lieke. Omdat zo'n dag bestaat uit babbeldebabbelkwebbeldekwebbel heb ik geen tijd meer gehad om te tikken. Ook 'loopt' er iets anders en daar zal ik binnenkort nog op terug komen.
Maar goed, gistermorgen kwam ik aan bij het bos, honden uit de auto en zoefff weg waren de setters. Ik liep langzaam door en daar kwam Roosje aan met een groot bot in haar engelachtige bekkie, ja hoor dacht ik dat is Roos weer! Mensen die mijn reissite altijd volgen (hm gevolgd hebben) weten wel dat Roos subliem is in het opsporen van botten van rendieren en elanden! Gelijk kwam Emma er aan scheuren in opperste staat van opwinding en ook Muisje, die ik aan de lijn had, werd aangestoken. Bij een grote stapel boomstammen dook Emma zo tussen die stammen door en zag ik mij op dat moment al 112 bellen om een hondje te moeten bevrijden die klem zat tussen boomstammen (dacht gelijk dat het jammer was geen fototoestel mee te hebben) maar zij kwam er aan de andere kant weer tussen uit. Roosje liet even vanwege de opwinding het grote bot vallen en kon ik zien dat het een been van een ree was. Ja ook die dieren worden oud en gaan dood. De opwinding was mij snel duidelijk, er zat een kat die onder de boomstammen uit sprong de boom in waar hij zo schattig aan de boomstam hing, als een koala met een platte pet! De honden waren hem kwijt. Zelf was ik nog even terug gelopen naar de auto om mijn telefoon te halen zodat ik toch wat foto's kon nemen. Bij het verder wandelen begroef Roos het bot om hem op de terugweg weer op te graven! Uiteraard zal ik de foto's hier plaatsen maar er moet nog wat aan bijgeschaafd worden. Het was weer een leuke wandeling voor mij en de meiden! Ook heb ik eergisteravond nog een fotobladzijde gemaakt; december blz. 1
----------
Woensdagmorgen 2 december. Vandaag is zo'n dag, eigenlijk niets te babbelen. Gister weer lang aan deze site bezig geweest en nog steeds niet tevreden. De link naar de oude krabbels wil maar niet wat ik wil en dan haal ik hem telkens weg. Niet dat de oude krabbels zo belangrijk zijn hoor, maar toch, ik wil dat het allemaal gewoon klopt. Als ik er mee bezig ben betrap ik mezelf er op dat ik binnen een mum van tijd weer zit te lezen en besef dat ik dan zelfs delen van mijn eigen leven terug kan halen, soms grappig, soms droevig maar nog vaker de gewone dagelijkse gebeurtenissen. Zo zit het leven nou eenmaal in elkaar, niet allemaal pais en vree en leukigheid, en voor dat ik nu ga uploaden probeer ik nog maar een keer de link te leggen . . .
----------
Dinsdagmorgen 1 december. Nou, nu moest ik wel even lachen hoor om mijn krabbel van gisteren! Honden wel of geen besef van tijd? Gisteren is Muisje meer dan 1.5 uur op jacht geweest en Dick maar wachten . . . Toen zij terug kwam zag zij er niet uit, helemaal onder de klei en duidelijk was te zien dat er heftige graafwerkzaamheden hadden plaats gevonden! Uiteraard gistermiddag weer mank, dat heeft zij altijd na een drukke werkdag, een oude schouderblessure, pijnstillertje er in en de dag er op, zoals vandaag, hele wandeling aan de lijn. Vandaag heb ik weer ouderwets genoten, Emma die duidelijk bezig is om de jachtleiding over te nemen en ook goed is te zien dat zij het nog moet leren! Voorstaan voor een konijntje in de bosjes en een stukje verder staat dan Roos als aan de grond genageld, uiteindelijk komt dan de sprong en konijntje springt weg onder de takken door en ontsnapt zonder dat de meisjes dit gezien hebben, maar ik wel! Kijk, dit had bij Noor nooit gebeurd, die had hem dan al snel in het snotje om er even lekker achter aan te jekkeren! Geeft allemaal niets, ik ben al heel blij dat Emma de draad weer oppakt!
----------
Maandagmorgen 30 november. Zelf heb ik ook altijd gezegd dat honden geen besef van tijd hebben en of je nou een half uur of 3 uur weg bent, het geen verschil maakt. Maar dat ga ik nu absoluut bijstellen! Toen wij gisteravond, na een super gezellige dag, thuis kwamen rond een uur of 7 waren de honden verschrikkelijk blij! Zelfs Muisje sprong tegen mij op, en écht waar, wij deden volkomen normaal, en waren ons er heel bewust van om de begroeting zo 'normaal' mogelijk te laten verlopen. Ze waren door het dolle heen, wel heel lief! Dick is hen direct gaan uitlaten en kreeg als beloning een verschrikkelijke vette regenbui over zich heen! Nou ja, dan zit je des te lekkerder 's avonds met je hondenkinderen op je stoeltje en zo fijn dat je dan voelt dat de honden (en wij zelf ook!) dit heerlijk vinden! Lekker naar 'Adele' en 'ik vertrek' gekeken wat de avond er voor op tv was. En dan nu gewoon weer over tot de orde van de dag en vandaag ook weer eens wat mails beantwoorden die ik eigenlijk al eerder onderhanden had moeten nemen . . .
----------
Zondagmorgen 29 november. Gisteren weer heel gezellige uurtjes gehad, natuurlijk zou ik eigenlijk zeggen! Het kacheltje lierde lekker, en de appeltaart was (is) heerlijk en er is nog een stukje. Nee dat eten we vandaag niet want straks gaan we naar de verjaardag van onze kleindochter en daar is ook altijd veel lekkers want het zijn daar allemaal keukenprinsesjes en prinsjes! Wat wel een beetje vervelend is, dat wij de meisjes thuis laten en aangezien het al een stuk rijden is naar Haarlem, zullen ze toch wel een flink aantal uur alleen zijn. Dit is iets wat wij helemaal niet willen en ook sporadisch doen. Normaal gesproken, als wij langer weg gaan 'doet' Wendy de honden maar ja, we gaan nu samen weg. Toen wij nog een camper hadden was het makkelijk, dan gingen ze gewoon mee. Tja die camper . . . ik heb het er niet veel over, althans, niet in mijn krabbel, maar we missen ook die nog elke dag . . . net als . . .
----------
Zaterdagmorgen 28 november. Gisteren een appeltaart gemaakt. Als het goed is gaan we hem vanmiddag slachten als Joke en Anne hier vanmiddag komen en ik hoop dat we dat zo lang kunnen uitzingen . . .
Ja Joke, andere Joke, ik weet het van die berenklauwen maar ze zijn nu helemaal gedroogd en zijn de sappen, die wel eens irritatie kunnen geven, er uit. En daarbij, ik geloof best wel dat het lastpakken kunnen zijn maar ik heb ze nou al zo vaak letterlijk aan den lijve ondervonden en de honden ook, dat ik denk dat het een beetje overschat wordt! We hadden ooit, voor zij uitgeroeid werden, een prachtig veldje hier in het bos wat helemaal vol stond met die mooierds en ik vind ze in elk stadium zo mooi, als eerst alleen nog blad te zien is en de honden er door heen rossen, geeft dat zo'n lekker rubberachtig geluid! Ik heb ze in alle stadia al heel veel gefotografeerd, ze blijven mij boeien.
Gisteren weer een paar uur bezig geweest om de oude krabbels een leuker aanzien te geven en dat ksot toch zoveel tijd, maar het schiet nu op.
----------
Vrijdagmorgen 27 november, ik schaam mij een beetje na het overlezen van gisteren . . . er rest nog een mini stukje van de koek . . . dus hoef ik ook niet uit te leggen of hij lekker is! Inmiddels heeft Mieke (Schots/Nederlands) die ook altijd de krabbels leest, mij alweer een ander lekker recept opgestuurd, van een walnotentaart . . . Of ik die nou vandaag ga maken? Nou dat weet ik nog niet, de kilootjes vliegen er op deze manier aan maar de pukkels op m'n neus gaan nóg sneller . . . die komen altijd tevoorschijn als waarschuwing denk ik dat ik te veel roomboter eet!
Goed, net gewandeld en dat was voor Peukje van Wendy geen onverdeeld genoegen, waden door het water kun je het wel noemen, Als ik haar honden mee heb ga ik altijd naar het meest afgelegen terrein omdat Jari niet één van de makkelijkste is met andere honden. Maar momenteel is het daar verschrikkelijk nat en laat ik het gebiedje voorlopig maar even voor wat het is. Wel heb ik weer eens iets uit het bos mee genomen, omdat ik het niet kan laten, gedroogde berenklauwen, wat een schoonheden. Ik wil ze in zilverkleur spuiten voor de kerst maar of er iets van komt is een goeie tweede . . .
Lieve indexfoto hè, wel even je browserbalk verversen voor je dit moois kunt zien!
----------
Donderdagmorgen 26 november. Ik lees altijd mijn krabbel van de dag er voor nog over en valt mij op hoe vaak het gebeurt dat je plannetjes maakt er er dan toch niets van terecht komt. Zoals gisteren, ik ben niet mee gegaan naar de bespreking in Zeewolde en zag meer in een lekkere millionairs caramel shortcake te bakken . . . Jaja een mond vol hè, nou we hebben em nog niet geproefd maar ik denk dat je, gezien de ingrediënten aan een klein stukje wel genoeg hebt! Ik heb hem in 3 fases gemaakt, telkens moest de gemaakte fase afkoelen voor je verder kon. Nou Miekie jij weet wel waarover ik het heb hè, die heerlijke dingetjes die jij altijd uit Schotland mee neemt! Nou ja gezien het gemis ben ik zelf maar aan de slag gegaan en je hoort nog wel of het er enigszins op lijkt . . . De hondenkinderen zijn niet geweken uit de keuken, ja ach, die schatten zijn ook gewend dat er altijd lepeltjes en bakjes uitgelikt mogen worden, dan krijg je dit natuurlijk! Ook heb ik gisteren nog twee fotobladzijden gemaakt en daarop kun je ook wat van dit lieve honden gesmikkel zien! Dus niet naar SBB, ik denk ik hoor het verslag vanzelf wel, maar toch mijn tijd nuttig besteed. Verder net al gestofzuigd of is het stof gezogen, want vandaag gaan we weer stroomloos, zij komen er maar niet achter waarom er geen straatverlichting in de wijk brandt.
----------
Woensdagmorgen 25 november. Lekker gewandeld langs de buitenwegen met af en toe een zonnetje. Ik had voor het eerst sinds tijden mijn minicameraatje weer eens mee. Gisteren overal vandaan kabeltjes en opladertjes tevoorschijn getrokken, door het gerommel hier in de kamer met kasten en zo lag het allemaal door elkaar. Dus, alles opgeruimd, juiste kabeltjes en opladers er bij gezocht en alle batterijen opgeladen. Ik heb toch wel een paar leuke plaatjes kunnen maken, vooral van Roosje. Ja ze doet het goed op een plaatje, door de kleur en die prachtige staart, vooral als je tegenlicht hebt! Vanmiddag heeft onze actiegroep een bespreking met Staatsbosbeheer en ik ga ook mee want dat vind ik wel interessant. Ik denk dat wij de meiden maar mee nemen want dan kunnen we na die bespreking nog even met hen in Zeewolde wandelen, daar zijn mooie bossen.
Wij merken goed dat vooral Emma zich langzamerhand weer wat begint te 'settelen', zij heeft er duidelijk moeite mee gehad dat Noor er niet meer bij is (wij trouwens ook . . . ) In huis zijn er geen verschillen maar buiten begint zij weer actiever te worden en zie je dat Roosje zich nu meer op haar gaat richten wat het aanwijzen van wildplekjes betreft en daar zijn we wel erg blij mee, bang als we waren dat de passie bij haar er uit zou zijn . . .
----------
Dinsdagmorgen 24 november. Opstaan met regen en dan weten dat je een regenwandeling gaat maken, nee niet voor mij vanmorgen . . . Ach ja het hoort er ook bij en eigenlijk vinden wij dat het relatief weinig regent als je met de honden weggaat. Ons valt het altijd op als we met vakantie zijn, zelden een echt verregende dag, ja echt waar hoor! Daarbij ik vind ik het deze tijd altijd wel wat hebben, vooral in de middag zo rond een uur of 4, zoals nu steeds, lekker kacheltje aan met gezellige vlammetjes! We zijn voor de 2e keer de afspraak voor een griepprik vergeten . . . dom dom dom. Nu laten we het maar gewoon voor wat het is en hopen geen griep te krijgen. Volgens ons hebben we aardig wat weerstand, door weer en wind dagelijks met honden wandelen zal vast wel mee helpen! Straks ga ik weer lekker knutselen, ik heb leuke kleihangertjes gemaakt en ga ik nu inkleuren, leuk werkje! Als zij af zijn zal ik er een foto van maken en hier neerzetten. Ook weer nieuwe schuimblokken gekocht om op te vilten. Jullie weten misschien nog wel, met wol naaldvilten, ook mijn site heeft nog wat aandacht nodig (en nog foto's plaatsen!), dus nog aardig wat leuke dingetjes om te doen!
----------
Maandagmorgen 23 november. Ahh, ohh, goh, jeetje, sorry maar ik kon er niets aan doen . . . Emma heeft vanmorgen een haantje gescoord . . . In een, behoorlijk afgelegen bos, liep zij hem tegen het kippenlijfje. Ik heb het er al eens over gehad want in datzelfde bos hebben malloten hun overtollige haantjes al eens meer laten genieten van de kortdurende vrijheid . . . (het ontlokte mij in stilte een uitspraak waar ik in m'n eentje om liep te lachen maar hier toch niet durf neer te zetten) Ik zag wel dat Emma en Roos het bos instoven maar aan een haantje dacht ik zeker niet. Roos kwam al snel terug en ik wachtte op Emma en plotseling zag ik haar aan een heel andere kant met iets fladderend wits en ben er gelijk naar toe gegaan, maar haantje was al in de dierenhemel omgeven door wel 72 mooie maagdelijke kippetjes . . . Goed, jammer en zielig maar het zij zo. Op de terug weg gingen zij in een uptempo richting dood haantje en ik dacht dat het een leuk BARF spelletje zou gaan worden maar niets van dit alles. Hij werd even besnuffeld en zij liepen gelijk naar de auto. Nee geef mijn honden maar een bak met lekkere ProPlan brokken en natuurlijk elke dag een beetje lekkers er door, het barfen is niet aan hen besteed . . .
BARF = Bones And Raw Food, dit voor de mensen die niet weten wat dit betekent.
Achter de digitale schermen ben ik al dagenlang bezig om de krabbels vanaf 2009 te reorganiseren, het was een zootje, ik had toen ook niet gedacht dat ik er zo lang mee door zou gaan en kregen in mijn websiteprogramma dan ook allemaal een andere naam. Dus één dezer dagen zullen zij allemaal gebundeld en keurig georganiseerd online komen. Ik weet natuurlijk helemaal niet of ik jullie een plezier doe met die ouwe meuk maar mezelf in ieder geval wel!
----------
Zondagmorgen 22 november. Langzamerhand begin ik 'er' weer zin in te krijgen en voel ik dat ik weer wat grip op het leven krijg. Dit klinkt natuurlijk wel heel zwaar, maar is wel waar. Ik was behoorlijk aan het indippen, hoofdzakelijk door het verlies van onze Noortje. Het blijft bij mij een heel moeilijk punt, en ik heb niet de illusie dat dat ooit anders wordt. Maar wat ik al meer zei 'de leuke dingen zijn er toch ook weer' en dat doet niets af aan de zoete herinneringen aan haar. En wat hebben wij een heerlijk stel honden en wat geeft dat je een geweldige troost! Gisteren zei ik nog tegen Roosje dat zij wel veel geluk heeft om bij ons te zijn gekomen . . . ik draaide mij een seconde om van het aanrecht en hup, als een krokodil had zij een plak heerlijke kerststol met roomboter te pakken! Het enige wat ik dan zeg is 'zo dat deed je vlot, knappe hond en eet smakelijk! '. . . Ik kán gewoon niet anders, ik ben zo verschrikkelijk gek op mijn meisjes dat ik alles wat zij doen door een roze bril bekijk . . .
----------
Zaterdagmorgen 21 november. Het ziet er weer goed uit hier in huis en gisteravond genoten van onze nieuwe pelletkachel, hij brandt als een tierelier en doordat hij op geperste houtkorreltjes brandt ruik je vaag een houtluchtje, hoe leuk! Het is wel modern hoor, er zit een thermostaat in en je kunt hem met een afstandsbediening aan en uit zetten (hoewel wij nog niet precies weten hoe dat moet, we hebben een beetje hekel aan gebruiksaanwijzingen lezen) . . . En natuurlijk moest Emma wel even wennen aan die vlammen en het zachte geluid van het zo af en toe vallen van korreltjes in het vuur, typisch voor Emma! Gister ook Roosje getrimd en gedoucht, wel zonde dat zij dan toch weer mee moet met de wandelingen, het mooie is altijd van (té) korte duur . . . Het liefst zou ik haar een tijdje in een glazen stolpje willen zetten om van de aanblik van dat sneeuwwitte prinsesje te genieten, maar ja, dáár heb ik geen hondjes voor!
----------
Vrijdagmorgen 20 november. Net tijdens het ontbijt een intervieuw gelezen met Adele, en dat heeft mij gelijk weer even getriggerd om dat weer eens even te beluisteren en nu brult zij hier door de kamer heen, super mooi! De boomstammetjes liggen nog in het bos, geen tijd gehad gisteren. Wel had ik een sms alert laten verspreiden in de buurt omdat de gordijnen op nr 80 uitgeklopt gingen worden . . . Volgens mij zouden normale mensen zich een slag in de rondte schamen voor dit tafereel maar wij niet hoor, we lachten ons kapot om de stofwolken! En tot onze verrassing geen grijze gordijnen meer maar zwarte! En ja dan komt helaas van het één het ander, dus moest er zelfs gesopt worden. Getverdemme wat een takkewerk maar goed, het gevoel na die hele klus was toch wel prettig. Wel lachen hoor, Muis en Roos maakt het geen klap uit of de zooi hier op z'n kop staat en gaan gewoon liggen waar het hen uitkomt, vooral Roosje heeft de neiging om in de weg te gaan liggen! En dan Emmaatje, zij volgt alles vanaf de bank met een ongerust gezichtje, zij houdt niet van deze escapades en wil gewoon dat wij rustig zitten en zij geplakt er boven op . . . Maar wat haar vooral onzeker maakt is dat geklim van ons op die trap!
----------
Donderdagmorgen 19 november. Zo, dat was lekker buffelen tegen de wind in op de kale polderwegen. Wel lekker hoor en Muisje ziet er zo schattig uit als zij tegenwind heeft, zij heeft dan zo'n racy hoofdje met die haartjes die allemaal naar achteren waaien! Emma en Roosje hadden weer lol en vinden het ook altijd kicken met die storm, zij rennen achter blaadjes aan hebben zichtbaar veel plezier! Ja hoor Joke, het gemis van Noortje is nog dagelijks goed te merken, zowel aan de andere meisjes als aan ons. Vanmorgen nog tijdens het wandelen liepen de tranen weer over mijn wangen, de gedachten aan haar hoeven maar ietsjes dieper te gaan en hup daar komt het water al weer . . . Tja en dan gisteren, komen er vrienden die ook gelijk opmerken dat zij haar missen, huppakee dan staan we weer met z'n allen met tranen, want ook zij waren heel gek op Noor en missen haar direct bij binnenkomst. Toch zijn er ook leuke dingen hoor waar je je weer op verheugd, zoals morgen, dan wordt het gat gezaagd voor de aansluiting naar buiten van onze pelletkachel en hopen wij natuurlijk dat het een koude periode gaat worden!
Ook hoop ik Dick vandaag zo ver te krijgen dat hij met mij met de auto het bos inrijdt . . . ik heb zulke prachtige afgezaagde boomstammetjes gezien die ik graag wil hebben . . . gewoon voor de 'leuk'. . . Maar goed, eerst direct de gordijnen van de ramen, die zien grijs van het stof en hangen al 9 jaar in deze bijna altijd stoffige kamer en moeten nu toch maar eens een keer uitgeklopt worden!
----------
Woensdagmorgen 18 november. Gisteren had ik niet kunnen bedenken dat wij geen stroom zouden hebben tot 18.00 uur! Hmm jawel heel lastig, ook geen wifi dus kon ik geen site uploaden, ook geen appeltaartje bakken, heb een elektrische oven, ook geen soepje maken, kon niet bij het internetrecept komen, ook niet stofzuigen, ook niet douchen, en verder nog wat meer van die ongemakken waar je niet aan gewend bent. Wél om 4 uur allemaaal kaarsjes aan en Dick was ook weer wat opgeknapt. Dus nu maar snel stofzuigen en douchen. Gisteravond nog wel soep gemaakt en de appeltaart heb ik maar gekocht, geen puf meer 's avonds.
Gisteren nog wel een nieuwe fotobladzijde gemaakt met het restje stroom in mijn leppie.
----------
Dinsdagmorgen 17 november. Lieve Linda, lieve MarijkeO, dank voor jullie meelevende reacties en het doet mij echt goed dat ik voel dat anderen ook dat zelfde, machteloze, gevoel hebben. Oh, Linda, dat is voor jou wel erg confronterend, ook afscheid van een hondje nemen én nog eens zó dichtbij die brandhaard te zitten! Wat ik dan weer zo erg vind is dat ook heel België nu moet lijden onder die smerige terroristen omdat zij toevallig uit zo'n Brusselse aggenibissige woonwijk komen. Zo gaat dat altijd, de goeden moeten onder de kwaden lijden.
Vanmorgen was ik toch weer blij, want Roosje heeft weer gegeten! Sinds eergisteravond voelde zij zich niet zo top, veel slapen, niet eten en gelukkig wel drinken. Zelfs de uitnodigingen van Emma om te spelen, werden niet aangenomen . . . en ik zou ik niet zijn als . . .
Verder ga ik vandaag weer een lekker appeltaartje en een Hongaars goulashssoepje in elkaar draaien want morgen komen er vrienden weer gezellig een dagje! En o ja, mijn Poängstoel is naar Dick over gegaan, hij beviel mij toch niet (meer), lastig mens ben ik geloof ik aan het worden. Gisteravond zijn we de kamer een beetje gaan verbouwen om vandaag weer verder te gaan, het is hier een gigantische zooi en nu voelt Dick zich niet lekker en ligt in bed grrrr We hebben de pelletkachel in de huiskamer gezet en daarvoor moesten er wel een paar boekenkasten wijken en alles daaruit ligt nu op de tafel! Momenteel is de stroom afgesloten, ook lekker makkelijk. De gemeentemannetjes zijn met de lantaarnpalen aan het spelen. Nog iets, jawel Emmaatje ziet er weer keurig getrimd uit en Roosje heb ik gisteren maar met rust gelaten.
----------
Maandagmorgen 16 november. Haha nou nee niet echt geknutseld gisteren maar wel heerlijk 1,5 uur met een superlieve vriendin aan de telefoon gezeten die mijn krabbel gisteren las en vond dat ik wel wat hulp kon (kan!) gebruiken . . . Kijk, dát zet zoden aan de overspannen dijk! Ook heerlijk muziek geluisterd en net zoals nu, net 9 uur geweest en heb ik de lekkere theatrale muziek van E.L.O. door de kamer denderen . . . Muziek betekent voor mij, net als bij vele mensen, emotie, dus ook wel eens wat traantjes. Verder ook nog met foto's gestoeid en hoop ik vandaag een bladzijde te maken. Ik hoop dat Dick straks met droge hondjes thuis komt want er moet nodig vachtonderhoud gepleegd worden.
En ja, bij ons hangt buiten de vlag halfstok . . .
----------
Zondagmorgen 15 november. Toen ik gisteren mijn krabbel tikte wist ik nog niet hoe ernstig de gebeurtenissen in Parijs waren cq zijn. Onvoorstelbaar, wat verschrikkelijk. Daarbij vergeleken zijn mijn zorgen gewoon peanuts toch? Toevallig was een vriendin van Wendy, met haar man ook in Parijs en ook heel toevallig daar vlakbij in een hotel, om gisteravond een concert van U2 bij te wonen. Concert werd afgelast en zij zijn spoorslags naar NL terug gegaan. Wat een wereld, heb ik al vaak verzucht de laatste tijd.
Om 5 uur vanmorgen lag ik klaar wakker te staren in het donker, volgens mij ga ik overspannen worden of ik ben het al.
Wel vanmorgen een lekkere herfstwandeling gemaakt met nog een paar dames die gelijk met mij bij het bos aan kwamen. De hondjes vermaakten zich prima met elkaar en ook hebben we lekker gelachen samen, zodat ik de dingen weer een beetje in verhouding kon zien . . . Nee het bos is gewoon nog een puinhoop hoor en is het echt laarzenwerk. Vandaag ga ik lekker knutselen en zet een fijn muziekje op, dat werkt kalmerend op mij.
----------
Zaterdagmorgen 14 november. Haha nee hoor ik ben niet tegen een elektrieke fiets, zelf heb ik er geen en zou er wel heel graag eentje willen . . . (lieve Rijkje schietes effe op met die nieuwe!) Waar het mij om gaat is dat zij vaak veel te hard crossen met die dingen op plaatsen waar het niet zou moeten! Ook als automobilist moet je er aan wennen. Laatst nog, gewoon hier in het dorp. Ik reed op een doorgaande weg waar ik op het eind naar rechts moest. Halverwege de straat passeerde ik een fiets, bij de bocht kijk ik godzijdank nog even naar rechts achter en ja hoor, die fiets was gelijk met mij bij de bocht, wilde rechtdoor en passeerde mij gewoon aan de rechterkant! MWAHH dit bedoel ik dus, die gemotoriseerde fietsers moeten er ook rekening mee houden dat de automobilist er aan moet wennen dat er van die snelheidsduivels rechts kunnen passeren! Gisteren, op de provinciale weg naar Dronten waar je 80km mag rijden, een gewone auto met jonge gasten er in met een bordje er op 25 km! Nou vraag ik je, dat is toch belachelijk, ook dat is vragen om ongelukken. Die godvergeten tolerantie begint mij ellenlang de strot uit te hangen! GVD wat verandert de wereld toch. Net hoor ik van aanslagen in Parijs, lees van de duizenden alleenstaande jonge mannen die in Zweden zijn neergestreken, grenzen die (eindelijk nu het te laat is) gesloten worden, kortom, ik maak mij zorgen om al die dingen.
Morgen weer over hondjes.
-----------
Vrijdagmorgen 13 november. Oef het had inderdaad bijna een ongeluksdag voor de 80 plusser geweest tijdens zijn dagelijkse fietsrondje . . .
Het gaat nu even over het gevaar van een bejaarde op een elektrieke fiets. Vanmorgen tijdens mijn wandeling door bos en een stukje fietspad. Zoals de laatste tijd steeds liep ik de wandeling eigenlijk op de automatische piloot al mijmerend over wat geweest is en niet meer terug komt. Toen ik op keek zag ik hem door de bocht vliegen en hij kon ternauwernood op zijn wieltjes blijven, 'saggerijnigeouwezakikzegtegenniemandwatooknietalszetegenmijwatzeggenmeneertje'. Ik realiseerde mij dat ik mijn hondenriemen vergeten was en Muisje had ik aan de rollijn, Emma pakte ik bij de halsband en Roosje stond wat verder aan de kant te kwispelen en begin ik er niet eens aan om haar op dat moment te roepen. Dat heeft geen zin want voor dat het in het Engelse breintje doordringt zit die ouwe thuis al aan de koffie. In gedachten sla ik een kruisje en hoop dat zij blijft staan wat zij ook eigenlijk altijd doet op zo'n moment. Net toen die ouwe zak langs vloog klonk er fluitje op mijn telefoon, een appje van Wendy. Ik vond het wel komisch want het is zo'n lokroepgeluidje (wat bij mij aardig op volume staat want ook ík ben niet meer één van de jongste haha) en meneertje dacht vast dat ik het een lekker stuk vind en naar hem floot!
De moraal van dit verhaal?
Is het niet een idee om bij een berijder boven de zoveel jaar een snelheidsbegrenzer op zo'n fiets te zetten?
----------
Donderdagmorgen 12 november. De oude foto's, die doen je toch wel veel hoor en wat is het fijn dat je zo'n grote duik in het verleden kan nemen door de honderden of misschien wel duizenden plaatjes! Ook onze reissite is heerlijk om doorheen te gaan en alles weer opnieuw te beleven. Zoals in Zweden najaar 2014, Noor en Emma die naast de kano mee zwemmen, het lijkt wel of het gisteren was. Nou is dat natuurlijk ook nog maar een jaar geleden en is het maar goed dat je niet in de toekomst kan kijken en weet wat voor leed je vlak boven het hoofd hangt. Zonder op dit moment te huilen, kan ik dit nog niet tikken. Tja, zo af en toe ben je gewoon in een emo stemming. Gisteravond liepen hier de kindertjes langs de deuren te zingen, St. Maarten. Nog nooit heeft Emma zo geblaft als de bel ging, de balans is er uit. Toen Noor er was werd er met dit soort 'feestelijkheden' maar één of twee keer geblaft en dat was het dan. Emma deed nu op haar manier flink haar best om ons fort te verdedigen . . .
----------
Woensdagmorgen 11 november. Het voelt nog steeds zo saai, zonder Noortje. Ook buiten is er absoluut minder actie. Wel probeer ik de dames een beetje te animeren en 'koko' te roepen en even is er dan belangstelling. Maar o jee wat missen zij Noortje, zelfs met Jari en Peukje erbij merk je het. Dat je oudste (nee dat is toch écht Muisje) zo belangrijk kan zijn hadden we niet eens in de gaten. Ook de hazen en konijnen weten niet wat er aan de hand is . . . Gisteren heb ik weer 2 fotobladzijden gemaakt en geplaatst waarop ook een paar foto's uit het verleden. Ik (we) zijn nog steeds op zoek naar een schijfje met oude foto's en nog steeds niet gevonden, ja Joke die met die foto van Noor in het fietsmandje!
----------
Dinsdagmorgen 10 november. Zo, dat is alvast een beetje herfstig! Kilo's en kilo's bladeren heb ik al uit mijn tuin opgeraapt omdat ik niet wil dat zij gaan liggen verrotten daar. Haha jawel wij hebben zelf een praktische bijna stenen tuin maar onze buren hebben grote leilinden tegen de schutting aan staan en écht waar, ik vind ze prachtig en ben er blij mee! Maar al die mooie grote gele bladeren worden mijn stenen tuin ingeblazen! Ik heb momenteel dus elke morgen een missie: blaadjes rapen. Eigenlijk vind ik het jammer om ze op te rapen want ze zijn zo mooi van vorm en kleur en het geeft zo'n herfstaanblik. En ja, we hebben zelf ook leilindes achter in de tuin maar die zijn (nog) klein en geven (nog) kleine blaadjes, dat gaat wat worden in de toekomst . . .
Wat ik niet leuk vind is dat vroege sint- en kerst geneuzel om je heen. Ik heb daar nog helemaal geen zin in, ben er nog niet aan toe en voel het als opdringerig. Het enige leuke is wel dat ik erg van de lichtjes en de kaarsjes ben en dat is er in overvloed.
----------
Maandagmorgen 9 november. Gistermorgen op bezoek bij schoonzusje, zit tijdelijk in een verzorgingstehuis. Inderdaad gelukkig tijdelijk, zij heeft een nieuwe heup gekregen en moet daar revalideren. Zij heeft COPD (nee hoor, dat komt niet door het roken als een schoorsteen zegt zij) en zit al een aantal jaar vast aan een mobiele luchthapper . . . Ach het is wel een lief schoonzusje hoor. Maar goed, wat mij trof daar, is de ellende die je ziet en de lucht die je in ademt, ik voelde gelijk bij binnenkomst de kunstmatigheid er van. En daarom genoot ik zo van mijn ochtendwandeling vanmorgen, heerlijk! Daarbij zulke mooie luchten en ik heb er wat foto's van genomen, pff met mijn mobieltje, geen fototoestel mee. Gistermiddag met mijn nieuwe hebbedingetje wel weer wat plaatjes gemaakt en ik moet er nog wat mee stoeien voor ik ze hier neer zet.
----------
Zondagmiddag 8 november. Nee hoor niets aan de hand, ik zeg het maar even! Gewoon geen tijd vanmorgen omdat wij op tijd al wat anders te doen hadden. Maar omdat er al een berichtje was met 'geen krabbel?', tik ik maar even snel een regeltje . . .
Tot morgen!
----------
Zaterdagmorgen 7 november. Zo dat is even een andere tikpositie bepalen, op mijn nieuwe stoeltje, heerlijk zitie! Ook voor de hondjes een fijn stoeltje, zij liggen altijd op het voetenbankje en voor 2/3 op schoot. Met mijn andere stoel was het nog wel eens puzzelen want dan zat de leuning in de weg, nu nog makkelijker, ze liggen gewoon óp de leuning! Wel gek, is het 7 november en staan de tuindeuren gewoon open, belachelijk wat een hoge temperatuur. Nee op zich dit vind ik niet zo heel erg maar bij mij van binnen begint het toch een beetje op te spelen 'laat nou die winter maar komen'. Ik vrees, nou ja niet echt 'vrees' natuurlijk, dat wij eerst nog een aantal lekkere herfststormen gaan krijgen, ook leuk! Ik vind deze tijd altijd zo lekker cosy in huis, vroeg donker, kaarsjes aan en zoals gisteravond, lekker naar 'Homeland' kijken en jammer dat we voor het volgende deel weer een week moeten wachten.
----------
Vrijdagmorgen 6 november. Tja en toen had ik het gevoel mezelf weer eens te mogen kietelen na al het verdriet (wat zeg ik, ná al het verdriet? Ik heb vanmorgen alweer gejankt) Ik heb een nieuw fototoestel, een wat lichter exemplaar dan ik had, heb bedoel ik. Ik kom er maar niet toe om hem te koop te zetten, gehecht als ik ben aan mijn vertrouwde dingen. Weer een Nikon, een Coolpix P610, dit voor de geïnteresseerden. Hij weegt de helft van mijn oude, ik was dat gewicht om mijn nek zo zat. Deze heeft daarbij 60x optische zoom, jaja en ook nog een macro met een bereik van 1 cm, het kan niet op. Zo langzamerhand grossier ik in fototoestellen schaam schaam. Vanmorgen dus lekker uitgeprobeerd en net de resultaten bekeken . . . nou ja, het is ook niet echt het juiste weer om leuke plaatjes te maken . . . Verder gisteren weer een tandartsbezoekje gehad, er was een oude amalgaamvulling kapot en is gelijk gerepareerd, iets minder leuk. Ahh ik overdrijf want ik vind een tandartsbezoekje helemaal niet erg, het is geen hobby van mij maar ik kan er ook niet mee zitten.
Dick is momenteel een 'nieuwe' gebruikte stoel voor mij aan het ophalen, een Ikea Poäng, via Marktplaats. Ik zeur hier al een paar jaar over want mijn mooie trendy Rolf Benz stoel (ook via Marktplaats gekocht) is mij nooit echt bevallen. Als ik een klein uiltje knap (hoe grappig nu) krijg ik kramp in mijn nek.
----------
Donderdagmorgen 5 november. Gisteren weer een gezellige middag/avond gehad met Joke en Anne. Tuurlijk dat is best wel even slikken bij de aanblik van Arwen, de dochter van Noor, die ook nog eens qua bouw en hoofd op haar lijkt . . . Ik hoor regelmatig 'maar je hebt Emma toch nog?', wat natuurlijk ook een dochter van Noor is. Maar Emma ís gewoon Noor niet. Laatst stond er in de krant een heel stuk over het klonen van honden, jaha het kan echt al hoor! Hier in Holland woont iemand met een gekloonde teckel, gewoon een deeltje van haar eigen hond, die overigens ook nog leeft. En tóch, ik zou dat niet willen, ook dát is toch niet de echte. Met de beste wil van de wereld vind ik dat je het 'oude' niet kunt vervangen, genetisch is het dan wel hetzelfde maar het wil er bij mij niet in, dat het hetzelfde voelt. Dus nee hoor, er is maar één Noor en inderdaad Marijke O, prachtige herinneringen aan een superhond, die in onze ogen elke dag een beetje superder (lekker Nederlands) gaat worden! Dick en ik denken en praten met zoveel plezier aan haar terug en wij hebben al samen afgesproken dat áls er een hondenhemel bestaat, wij daar als mens in terug willen komen, die mensenhemel hoeft van ons niet, laat ons maar lekker tussen de hondjes zitten . . .
O ja, gisteren ook nog een fotobladzijde gemaakt!
Ja hoor Til, pik die foto maar!
Deze uilen heb ik gefotografeerd in Genemuiden en ik heb ook gehoord dat er ook in ons eigen dorp zitten maar ik heb ze nog nooit gezien!
----------
Woensdagmorgen 4 november. Ja hoor 'ze' zijn vertrokken . . . rust in de tent . . . En alsof ik niet genoeg traantjes geplengd heb, vielen er toen nog een paar. Net als vanmorgen. Na het wandelen krijgen onze meiden altijd gelijk eten, waar zij helemaal verzot op zijn. Zo erg, dat wanneer ik ze uit de auto haal, je helemaal al smakgeluiden hoort! Maar Noor spande daar de kroon mee, luid en duidelijk hoorde je haar al voorbereiden op die heerlijke bak eten. En dat was zo'n schattig geluid en zomaar, miste ik dat vanmorgen, wat resulteerde in geen water in mijn mond maar wel over mijn wangen.
En dan gistermiddag, ooooo zooooo gaaf! er zaten 3 ransuilen in de boom en ik kon ze fotograferen, superleuk! Hoewel het natuurlijk overdag rusttijd is voor die prachtige dieren, deden ze toch even een oogje open. Nee hoor, wij verstoorden ze niet, ze zitten langs een doorgaande weg in een vrij lage boom op een schoolplein! Wij hoorden dat er zo af en toe wel 12 zitten, fantastisch hè!
Als ik tijd heb zal ik een nieuwe fotobladzijde mét uil plaatsen!
----------
Dinsdagmorgen 3 november. En dan word je wakker met een prachtige herfstzon en dan voel ik wel de kriebels om te fotograferen! Nu is Dick met de meisjes weg en ik hoop vanmiddag naar een plekje te gaan waar een groep uilen ergens in de bomen zitten die zich leuk laten fotograferen . . . Langzamerhand neemt het leven weer z'n normale loop en elke dag vallen er nog wel een aantal keer traantjes maar toch, er gloeit weer hoop aan de horizon. Ik heb er weer zin in. Op dit moment zijn J&S hier nog, ik wist het wel hoor dat het niet zou lukken om gisteren weg te gaan, nu is het de bedoeling dat zij straks na de koffie zullen opzouten . . . We zullen het zien en beleven. We gaan ze wel missen hoor, als zij zo lang weg zijn, ze behoren hier al een beetje tot de inboedel! Emma ligt regelmatig op de bank lekker tegen S aan, iets wat zij normaal niet zo snel zal doen!
----------
Maandagmorgen 2 november. Tja die James Bond, ik vond het wel een aardige film maar van de hoofdrolspeler, Daniel Graig, kan ik niet warm worden. Daarbij lijkt hij mij teveel op Poetin. Er zitten wel wat goede actie scènes in, zoals met die helikopters. Verder hebben we een heel gezellige dag gehad en ook weer genoten van de kleinkinderen. De honden waren gewoon thuis want onze vrienden J&S zijn hier ook (zij zijn 's avonds met de auto van Wendy ook naar Almere gekomen om JB te bewonderen) en in de middag heeft Wendy de meisjes mee genomen naar het bos.
Vanmorgen heb ik voor het eerst sinds lange tijd weer een wandeling in ons eigen bos gemaakt, ik had van Wendy gehoord dat het hoofdpad weer vlak gemaakt is. En inderdaad, ik moest wel een keer aan de kant voor een grote houtvrachtwagen en verder overal enorme stapels boomstammen. Mijn leuke paadjes waag ik mij nog maar niet aan want dat is nog niet te doen.
J&S staan op het punt van vertrekken, zij hopen vanmiddag weg te kunnen gaan maar sstt ik geloof er helemaal niets van dat dat gaat lukken . . .
----------
Zondagmorgen 1 november. Bij mij zit nog steeds een beetje de zomertijd in mijn systeem, dus vroeg wakker. Nou vind ik dat helemaal niet erg hoor, want dan ben je eigenlijk de hele dag lekker vroeg. Op dit moment, kwart voor 9, staan de stoofpeertjes (dank je Bea, het zijn al de laatste van de partij!) al lekker te ruiken op het gas en heb al aardig wat kleine klusjes gedaan. Jaha zelfs een paar ramen gelapt. Hoewel de zon nog wat vaag schijnt liet hij mij wel meedogenloos zien wat ik al maanden zie, namelijk dat de ramen er niet uit zien. En zo maar opeens kon ik het niet meer aanzien, zo gaat dat. Gisteren aan de buitenkant alles al afgespoten. Verder vandaag, we gaan op tijd in de middag weg naar onze zoon in Haarlem en vanavond rijden we door naar Almere waar we naar de nieuwste James Bond film gaan.
Nou Joke, ik hoop ook nog eens onvermoede talenten in mijn kleutertjes te ontdekken, het zou mij wel een veilig gevoel geven . . .
----------
Zaterdagmorgen 31 oktober. Zo, bij mij is er ook iets veranderd merk ik, ik ben mijn beschermer kwijt. Want dat Noor dat was is mij nu wel duidelijk! Even vertellen hoe ik het buiten tijdens het wandelen ervaar.
Eerst toen Noor er nog was. Zoals jullie weten loop ik het liefst alleen in afgelegen bossen of landwegen. Als er dan een wandelaar zonder hond aan kwam (verdacht volgens de honden en zelf ben ik dan ook wat scherper) ging Noor er op af, zware blaf, staart wat hoger dan neutraal, maar nooit dreigend, in de slipstream gevolgd door kakkebroekje Emma, hoger blafje, staartje laag, daarna de altijd kwispelende Roosje, die er natuurlijk ook snoeperig speelgoedhondjesachtig uit ziet, dan kwam ik met Muisje eventueel aan een touwtje die het geen zak interesseert. Ik voelde mij altijd zeker en kon dan ook makkelijk tegen wandelaar zeggen (mits diegene er niet 'eng' uit ziet natuurlijk hoewel je je daar ook gruwelijk in kunt vergissen!) 'ach ze blaffen maar zijn ongevaarlijk'.
En nu?
Komt wandelaar aan, Emma spot het als eerste, onzekere blaf, staartje naar beneden, samen geknepen billetjes, bij nadering van wandelaar gaat zij achter mij lopen, Roosje en Muis doen nog hetzelfde als voorheen . . . Tja, dit bedoel ik dus, Noortje was voor mij zo'n zekere factor met wandelen, ik heb mij nog nooit onzeker gevoeld met haar, maar nu voelt het duidelijk anders.
Deze week moest Dick een aantal avonden weg, besprekingen met fracties van diverse politieke partijen ivm onze Actiegroep Red Het Swifterbos. Goh, hij sloeg de deur achter zich dicht en ik ging gelijk controleren of alle deuren wel op slot zaten . . .
Het is écht waar, dit gevoel is totaal nieuw voor mij!
O ja, gisteren na mijn krabbel keek ik nog eens naar het oogje van Roos en bleek de ontsteking op twee plaatsen door te breken!
----------
Vrijdagmorgen 30 oktober. Het heeft mij gisteren heel veel moeite gekost, tranen én overredingskracht, het maken van een bladzijde over Noortje. Ik heb het toch gedaan. Eerst wilde ik de foto's voor mezelf houden, té intiem en té persoonlijk, maar omdat ik zoveel trouwe meelevende lezers heb, besloot ik om ze toch hier neer te zetten. Jullie hebben zoveel met mij gedeeld dat dit er dan ook nog maar bij moet. Ik kan de foto's nog steeds niet zien zonder huilen en Dick heeft ze pas één keer vluchtig bekeken.
Daarom staan ze ook op een aparte bladzijde en kan ik de krabbel tikken zonder er naar te moeten kijken en open ik alleen die bladzijde naar behoefte.
Jeetje Joke, wat is Sheila al mooi oud, in haar 15e levensjaar, wat een groot cadeau!
Gister heb ik ook de dierenarts weer gebeld en foto's gemaild omdat het oogje van Roos nog steeds heel dik is, wat zeg ik, veel dikker. Door blijven zalven en eventueel morgen beginnen met een kuurtje, geen ab maar prednison.
Zo dit is het weer even voor vandaag. Klik op NOORTJE om haar bladzijde te zien en pak vantevoren maar even een zakdoekje . . .
----------
Donderdagmorgen 29 oktober. Wat een leuke reacties op de puppiefoto van Noor en mijn stukje van gisteren! Ja, die koosnaampjes, leuk hè, sommige zijn te achterhalen, zoals die van Noor, en andere weet je bij god niet meer hoe je er aan komt, maar luisteren doen de hondjes naar allemaal! Ook hebben de meisjes hier hele rare namen, die ik voor ons zelf móet houden, té erg . . . Inmiddels heb ik van de fokster van Noortje, Joke, ook alweer lieve puppieplaatjes gekregen en misschien plaats ik deze hier nog eens. Inderdaad Joke, ik heb ook nog die foto in de fietsmand van Noor, ook zo schattig! Nouuu ik heb écht honderden foto's van haar . . . . van de anderen ook hoor! Voorlopig moet ik nog een fotobladzijde maken met de laatste foto's van Noortje en ik zit er eigenlijk tegen aan te hikken. Ik vind ze op een bepaalde manier zo intiem, zo kostbaar, ik kan het moeilijk uit leggen.
Jeetje Joke (andere Joke) hoe oud is Sheila inmiddels? Naar mijn idee moet die nu toch wel een jaar of 13 zijn?
----------
Woensdagmorgen 28 oktober. Ja een nieuwe, oude foto op de indexbladzijde. Een foto die voor ons ook zoveel betekent. Het begin van een leven met ons Noortje, wat een supertijd is geworden. Dick zijn favoriete foto sinds het plaatje gemaakt is! Al die tijd heeft hij hem 'bij de hand' op zijn computer gehad! Stapel- maar dan ook stapel verliefd waren we op deze pup en zo trots op dat mooie lieve meisje! Kijk dat lieve hoofdje, kijk die dikke beentjes en handjes, zoals wij die uitsteekseltjes altijd noemen! Ja ik weet het, er zijn mensen die zich af vragen of wij wel bij ons volle verstand zijn . . . Ja dat zijn we echt wel, maar wat onze hondjes betreft hebben we een dikke waas voor ons ogen . . . En wat zo fijn is? Niemand heeft er last van, we doen er niemand kwaad mee en onze hondjes en wij varen er wel bij! Wat ook wel handig is dat Dick en ik beiden zo gek zijn . . . Wat zou dat lastig zijn als echtpaar, als maar één van de echtlieden deze afwijking zou hebben!
O ja, de vraag, 'hoe heette Maura nou eigenlijk écht?
Hier is de uitleg; op de stamboom; Guess Who Hunter of the Highlands, roepnaam Maura. Die naam werd verbasterd tot Mauriaantje- Moriaantje- Moortje- Noortje.
----------
Dinsdagmorgen 27 oktober. Inderdaad, het is bij Roos een allergische reactie op een insectenbeet. Gelukkig functioneert haar oog en de zenuwen rondom het oog allemaal goed en betreft het de hele regio rondom het oog. Zij heeft een zalf met anti biotica gekregen die 2x daags in én rond haar oogje gesmeerd moeten worden. En het is niet te geloven, nu na één dag is het al veel rustiger en heeft zij er minder jeuk aan. Zo heb je nooit wat met je hondjes en zo volgt het een het ander op.
Ik hoop op nu eens wat rust in huize black, dat is wel eens nodig, een mens zou er toch overspannen van raken.
Vanmorgen lekker gewandeld met Wendy en de hondjes en o wat hadden we weer veel te bepraten! Tot onze grote vreugde gingen Emma en Roos gistermiddag eindelijk weer eens lekker uit hun plaatje tijdens de wandeling, dat deed ons heel erg goed.
Gisteren zou Noortje 11 jaar geworden zijn . . .
Ook heb ik eindelijk de laatste foto's met haar bekeken en zal ik er eentje van op de site zetten. Ik zal jullie voortijdig waarschuwen want geloof mij, ze zijn zeer emotioneel.
----------
Maandagmorgen 26 oktober. Gezellig weekend en dat was wel even fijn. Direct vertrekken onze vrienden voor een rit NH om eind van de week nog even langs te komen omdat zij op papieren wachten die hier naar toe gestuurd gaan worden. Daarna vertrekken zij voor minstens een half jaar naar het zuiden. Jaha, heerlijk, dat lijkt ons ook wel wat . . .
Maar even wat anders. Wij moeten om half 2 vanmiddag bij de dierenarts in Ermelo zijn . . . *&^%$# Woensdag j.l. kwam Roos na een jacht door de wortelvelden thuis met een beschadiging onder haar oog. Ik heb het tot gisteren behandeld met Calendulazalf maar zie geen verbetering, sterker nog, het lijkt uit te breiden. Ik wil niet langer wachten want ik denk iets sterkers nodig te hebben. Wendy had nog het idee dat het een steek van een grondwesp kan zijn, ik denk eigenlijk ook zoiets, dat zij 'gewoon' gestoken is door een één of ander goor insect. MWAHHH volgens mij moet ik een baantje zoeken om al deze kosten te gaan betalen!
Morgen horen jullie weer verder.
----------
Zondagmorgen 25 oktober. Ja het begint te landen. Noortje de big leader wordt erg gemist. Het is heel saai hier. Het is duidelijk te merken. In de middag gaan zij altijd mee om een uur of 3 en Noor begon vanaf 2 uur op haar horloge te kijken en ging de kleutertjes wakker te porren. Wij vonden dat vaak een beetje lastig en zeiden dat zij de kleintjes nog even moest laten slapen. Maar daar luisterde zij niet naar en begon met speelgoed te gooien en dat was dan spekkie voor het bekkie van de kleintjes en daar gingen zij altijd op in. Nu Noor er niet meer is, is deze middagvoorstelling afgeschaft en o wat missen wij dat. Saai saai saai. Buiten missen zij de aangever. Het punt is natuurlijk ook dat Noor nooit oud geweest is, maar tot een week of vier voor het hemelen deed zij nog als een jonge hond en zijn zowel de kleutertjes als wij er (nog) niet aan gewend. Noor was 1/4 van ons hondenbestand maar telde voor 3/4! Als je hond langzamerhand ouder wordt is het een heel ander proces en kun je er aan wennen. Bij ons is dat dus totaal niet het geval, wij zijn in een gat gevallen en nu moeten we maar zien hoe wij uit dat gat gaan kruipen.
----------
Zaterdagmorgen 24 oktober. Sorry, gisteren écht niet eens tijd gehad om mijn laptop te openen voor wij weggingen, laat staan dat ik tijd had om een stukje te tikken, nee dat vind ik zelf ook niet leuk.
Eerst dit, om jullie gelijk uit de droom te helpen, NEE wij gaan GEEN pupje kopen! Ik kan mij er wel iets bij voorstellen toen jullie mijn krabbeltje van donderdag lazen, maar écht dit was en is zeker niet de bedoeling! Ik kán Noortje niet vervangen en ik wíl Noortje niet vervangen. Zo die isteruit.
We hebben een hele leuke en gezellige dag gehad, en wat zijn die puppekindjes schattig, lief en mooi! Er is nog één teefje beschikbaar . . . Ik heb er van genoten en dacht wel dat ik het heel jammer vind dat ik dit niet meer ga beleven, een lekker ongecompliceerde hondenbevalling en puppytijd. Onze laatste 3 nestjes is dat namelijk ook niet het geval geweest, althans, het begin dan natuurlijk. De puppytijd was ook hier één en al leuk, maar wel na de nodige stress rondom de geboorte en de week er na . . . Het is niet anders en in principe staan al mijn puppyspulletjes zoals, werpkist etc te koop . . .
In de middag zijn we naar McKenna geweest en dat is een verschrikkelijke lieve hond in berenvacht! Het is net onze Noor, met dezelfde manier van aandacht trekken en dat is absoluut erfelijk bepaald want ik ken er nog wat met die eigenschappen, zoals o.a. Mac!
Kortom, we hebben ons kostelijk vermaakt met honden en mensen en kwamen in de avond om een uur of tien afgedraaid thuis.
----------
Donderdagmorgen 22 oktober. Zo nu moet het er even van komen.
Iedereen verschrikkelijk bedankt voor alle lieve reacties op de korte ziekte periode en het hemelen van Noortje. Zoveel reacties, kaarten, telefoontjes, mails, apps, reacties in het gastenboek en zelfs werd er een prachtige grote bos bloemen bezorgd . . . Het heeft ons écht heel erg goed gedaan en ook verbaasd!
Mijn kleine krabbeltjes maken kennelijk wel wat los en ik blijf het wonderlijk vinden. En dit is voor mij ook gewoon een uitlaadklep.
Nog steeds heb ik de laatste foto's van Noortje niet kunnen bekijken, ja in het klein op mijn fototoestel maar op mijn computer nog niet.
Morgen gaan we weer wat leuks doen. Als eerste gaan we pupjes kijken bij Hilde en Wim, heerlijk daar kan ik mij echt op verheugen, dat nieuwe jonge leven. In de middag gaan we naar Paul en Bea, die hebben McKenna, een dochter van Noor uit haar laatste nestje in 2012. We zijn heel benieuwd hoe zij zich ontwikkeld heeft!
----------
Woensdagmorgen 21 oktober. Zo vanmorgen is het mij weer eens overkomen, Muisje trok haar eigen wandelplannetje . . . Zij verraadde zich heel in de verte door haar geblaf en ben ik die kant maar opgelopen, dat betekende dus dat mijn wandeling bijna 2x zo lang werd. Toen gisteren onze vrienden Jan en Simonne kwamen was het eerste wat zij zeiden bij binnenkomst 'oh wat is het hier stil'. . . ja tranen, het gemis van de begroeting van Noortje. Zij stond altijd vooraan om mensen te begroeten. Dit gevoel zal nog heel lang blijven en zullen we ook nooit vergeten.
Omdat Simonne en ik gistermiddag samen weggingen liet ik even snel de honden uit op een industrie terrein in de buurt, nou ook dat heb ik geweten. Net voor mij stopte er een auto en wat kwam er uit? Een American Bulldog en in de auto zaten nog 3 Staffordshire Bullterriers . . . mwahhh dat hoefde voor mij niet dus ging ik even naar een ander stukje in de buurt. Net toen ik de meiden uit de auto liet kwamen er twee autootjes aan, dames stapten uit en bekeken mij van een afstandje. Ik voelde al nattigheid en heb de honden geroepen en in de auto gezet, jawel, er kwamen 3 Duitse herders uit die bleken ook niet te vertrouwen met andere honden grrrr
Jawel, ik slaakte een diepe zucht, voor mij of mijn honden hoeven mensen of honden nooit te vluchten . . .
----------
Dinsdagmorgen 20 oktober. Lets start again en ik ben op tijd vandaag. Dick is met de meisjes weg en dat ging ook al niet zonder probleempje. Sleutel per ongeluk vannacht in het contact laten zitten dus, lege accu. Gelukkig bracht Wendy uitkomst met een sleepje.
Even over onze hondjes. Muisje zit op rozen en waarom? Tja eindelijk heeft zij haar Franse zinnetje, leader of the pack! Dat is altijd Noor geweest met haar rustige maar duidelijke leiding. In het verleden heeft Muisje het wel geprobeerd met Noor maar kwam van een koude kermis thuis, Noor hoefde dat maar één keer kort maar krachtig te bewijzen en verder heeft Muis de leider aanvaard, zo af en toe mopperend maar altijd zonder oogcontact. Noor was werkelijk dé perfecte leider van de honden, Een goede leider manifesteert zich namelijk altijd door rustig gedrag en Muis probeerde het met een grote mond en dat werkt dus niet. Het lijkt een beetje op de mensenwereld . . . Voor de deur staan en er door willen? Noor ging altijd als eerste en dat was een prachtig gezicht, geen haar op de setterhoofdjes van Emma en Roos om er langs te gaan. Nou geloof ik nooit dat Noor er een probleem van had gemaakt maar daar kon je zo het respect van de kleutertjes aan de leader aan af zien! En zo kan ik wel tientallen dingen vertellen, kostbare herinneringen aan een TOPhond. Inderdaad Emma en Roos zijn onze kleutertjes, zo noemen wij hen altijd. Zij gaan 100% onbezorgd het leven door en hoeven zich nooit ergens zorgen om te maken, Noor als leider zorgde er voor. Of dit met Muisje ook zo gaat? Ik denk het wel, de kleutertjes weten gewoon niet beter, die hebben deze rol gewoon!
Sinds Noortje er niet meer is heb ik per ongeluk de etensbak van Emma een paar keer op Noor haar plekje neergezet en wat denk je? Emma ging absoluut niet eten, sterker nog, ze kéék niet eens naar die bak terwijl zij er naast stond en stapelgek op haar eten is!
Honden? Waanzinnig fantastische dieren!
Ja en dank zij mijn studie als GTer en veel ervaring zie ik heel veel aan mijn honden en kan ik daar ook intens van genieten en bovenal, begrijpen!
----------
Maandagmorgen 19 oktober. Oh alweer een late krabbel, volgens mij heb ik mijn leven nog niet helemaal op de rails . . . Komt wel weer goed hoor. Vanmorgen op tijd op, vroeg met de hondjes weg en daarna naar Amsterdam, een Kewlox kastje opgehaald, daar is Dick zo'n beetje verslaafd aan geworden, althans zo lijkt het. Toen naar Utrecht om ons Noortje op te halen, ja natuurlijk weer tranen. Daarna nog ergens anders in Utrecht een paar Kewloxkastdeurtjes ophalen . . . Verzeild raken in zo'n gore k**stad, niks voor ons meer. Eén al al wegopbreking, eenrinchtingsverkeer, busbanen en verboden in te rijden gedoe en nog iets wat ik niet durf te zeggen. Uiteindelijk gevonden na ongewild (!?) een stuk vrije busbaan en net weer thuis, bijna 2 uur.
-----------
Zondagmorgen 18 oktober. Met horten en stoten op dit moment. Gistermorgen toen ik met mijn meisjes wandelde was het heel erg mistig op de buitenwegen (zo wordt het gebied buiten ons dorp genoemd). Ik vond het heerlijk, het voelde zo beschermd, ik alleen met Muis, Emma en Roos, genietend van de stilte. Meestal heb ik geen telefoon bij mij, voor de rust. Ik heb een hoofd vol rommel en op die manier probeer ik de zaak weer te reorganiseren. Ik voelde mij rustig, wat toen ik thuis kwam ernstig verstoord werd. Wendy had gebeld en vertelde huilend dat konijn Bo zo maar dood in de ren lag. Snel koffie gedronken en naar haar toe. Waarom een konijn dan plotseling dood ligt, geen idee. Weer een bak verdriet. Vandaar geen zin om gisteren een krabbel te tikken.
Dick is nu aan het wandelen en heeft Bo mee om haar op een mooi plekje te begraven.
En hoe gaat het nou toch met de hondjes? Dat is een vraag die ik regelmatig krijg, logisch natuurlijk.
Tijdens het wandelen moeten zij kennelijk nog hun plaatsjes bepalen. Noor was altijd dé grote aangever, zij wees aan waar- en waarop er gejaagd moest worden. Emma en Roos waren typische volgers en Muisje gaat altijd haar eigen gang. Op dit moment zijn zij lang zo explosief niet buiten en wordt er zo af en toe eens omgekeken of Noor er aan komt. Wel zijn zij gewoon vrolijk. Hoe zij zich in huis gedragen vertel ik morgen wel.
----------
Vrijdagmorgen 16 oktober.
Verder zonder Noortje.
Op dit moment weten we nog niet hoe. Een bak minder op het aanrecht, haar riem nog aan de kapstok, haar slaapplekje nog in onze slaapkamer, haar plaatsje op de bank is leeg.
We weten het, op een gegeven moment kun je het weer handelen, maar nu wil het nog niet. Plotseling over je heen stortende huilbuien, midden in AH, zomaar tijdens het praten, midden in de nacht wakker worden omdat je ligt te huilen. God wat is dit erg.
Dinsdagavond piepte zij steeds bij beweging, hijgde overmatig en wilde geen hap meer eten, trok zich terug in de bench en vermeed contact met ons, net alsof zij zich in pijn terug trok en ik denk dat dit ook zo was. Het eerste gedeelte van de nacht kwam zij niet bij Dick liggen ondanks dat hij haar riep. Dit gedrag wat zo volkomen 'niet Noortje' was deed ons het ergste vermoeden maar ook besluiten. Plotseling kwam zij uit zichzelf toch bij hem en wilde gelijk in zijn armen liggen en was volkomen rustig. Midden in de nacht werd ik van onrust wakker, ging even kijken en trof hen samen zo aan. Ik kan jullie wel vertellen, het is heel mild uitgedrukt, maar mijn hart brak.
De volgende morgen hebben we rustig met z'n drietjes een uurtje beneden op bed doorgebracht, andere meiden waren nog boven, Noortje was heel rustig en zocht veel contact en we hebben heerlijk met haar geknuffeld en haar verteld hoe waanzinnig veel wij van haar houden en dat zij ons eindeloos veel plezier en liefde gegeven heeft. Ja ik heb er foto's van gemaakt maar heb ze nog niet gezien. Ik kan het nog niet.
Om 8 uur Bob gebeld en in de middag om 15.00 uur is Noortje heel rustig ingeslapen. Hoe je de tussenliggende uren doorbrengt laat zich makkelijk raden.
Verder stop ik nu met vertellen, het kost mij teveel moeite en tranen.
----------
Woensdagavond 14 oktober.
Tot ons onvoorstelbaar grote verdriet hebben we vanmiddag Noortje in laten slapen. Vannacht heeft zij de hele nacht in Dick zijn armen gelegen.
Wij zijn zo verschrikkelijk verdrietig, geen woorden voor.
Morgenochtend geen krabbel want wij gaan haar individueel, waar wij bij zijn, laten cremeren in Utrecht.
----------
Dinsdagmorgen 13 oktober. Ik hoef niet uit te leggen hoe het hier gaat. Wij kunnen het over niets anders hebben of aan denken: NOORTJE. Gisteravond naar boven getild, gaat ook niet meer, doet pijn. Vanmorgen stond ik al met de telefoon in mijn hand om te bellen. Dick vroeg mij nog heel even te wachten en met het wandelen te overdenken. Dat heb ik gedaan. Nee ik bel nog niet. Toen ik haar uit de auto tilde had zij een vrolijk hoofdje en liep (?) 10 meter. Vannacht blijft Dick met haar beneden slapen. Hij hoopt dat zij lekker bij hem komt liggen. Dosis Tramadol is behoorlijk opgeschroefd.
Het eten smaakt haar nog altijd heel erg goed en zij maakt ook net als altijd veel contact met ons. Ik verwen haar met o.a. gekookte eitjes, bakjes melk, tafelresten, dat laatste is voor haar het toppunt van lekker. Juist die dingen maken de beslissing zo moeilijk. Nog even niet.
De berichten in het gastenboek en de lieve mails doen ons heel erg goed.
----------
Maandagmorgen 12 oktober. Het ene moment optimistisch om het volgende moment weer naar beneden te donderen. Het grote nadeel van zoveel van je hondjes houden, dat afscheid is eigenlijk te erg en kan ik mij weer voorstellen dat er mensen zijn, 'voor mij geen huisdier meer want dat afscheid wil ik niet meer'. Gisteren best wel een aardige dag met Noor, zij lag rustig thuis, liep buiten 100 meter en blafte bij thuiskomst voor de deur voor haar eten. Ik ben rustig in huis gebleven en heb geknutseld en ben er voor haar. Zelfs nog een fotobladzijde er uit geperst. Vanmorgen was het weer mis, zij piepte bij het lopen. Elk klein piepje van haar bezorgt ons een shock, want het betekent pijn. En dat is wel het laatste wat je voor je meisje wil. Toen ik Dick zijn bezorgde gezicht hierbij zag barstte ik weer in tranen uit, het is zo zijn meisje waar hij zo intens van houdt. Ze past zo goed bij hem, stoere bergwandelingen samen, ploegen door wilde natuur, o god wat zullen we haar missen. Ja ze is er nog maar iets in ons vertelt dat de dagen geteld zijn met haar.
----------
Zondagmorgen 11 oktober. The day after en heel veel tranen verder. De pijnstiller werkt goed en ik moet een beetje 'spelen' met de dosering, zij mag niet suf worden. Tot op dit moment is zij dat zeker niet maar zij ligt wel de hele dag. Vaak gewoon rustig voor zich uit starend, of belangstellend voor wat wij allemaal doen. Het liefst en dat merk je sterk aan haar, heeft zij dat we gewoon op onze luie stoelen zitten dicht bij haar in de buurt. Ja dát willen we wel, maar soms moet je toch wat doen hè, wil je niet vervuilen in je eigen huis . . . dit is overdreven natuurlijk.
We moeten nog een balans zien te vinden hierin. Als je haar extreem veel gaat knuffelen snapt zij het ook niet meer. We proberen zoveel mogelijk 'gewoon' te doen en hebben ook besloten dat zij 's avonds dus ook, zoals altijd, naar boven gaat om bij ons te slapen. Ja, ongelofelijk, maar zij kan nog de trap op lopen en nog vlot zelfs ook! Dé grote trigger is natuurlijk het lekkers wat zij altijd krijgt als zij naar 'bed' gaat! Uiteraard lopen wij vlak achter haar op de trap en houden onze armen gespreid achter haar en kunnen haar eventueel zo opvangen (is één keer gebeurd en je schrikt je kapot) . . . Naar beneden gaat ook nog prima en houd ik of Dick natuurlijk, haar vast in haar lurfje, ik heb al uitgelegd waar dat lichaamsdeel zit.
Verder ben ik enorm verrast door de lieve reacties, mijn dank!
----------
Zaterdagmorgen 10 oktober. Lamgeslagen. Onmiskenbaar, een definitief en onomkeerbaar proces. Op de foto te zien, in haar staartbeen, op de plek waar de zenuwen uitkomen en aan beide zijden haar pootjes ingaan, bevindt zich een tumor die al aan één kant de zenuw beknelt. Gezien het feit dat er in dat gebied geen ruimte voor een tumor is gaat deze straks ook bezit nemen van de andere kant en zal ook de tweede zenuw beknellen. Hoe snel dit proces gaat weten we niet maar gezien de progressieve ontwikkeling op dit moment zal onze tijd met haar beperkt zijn. De problemen komen dus niet uit haar rug maar uit dit gebied.
Een rollercoaster van emoties heeft ons overvallen.
Zij heeft er een flinke pijnstiller bijgekregen, Tramadol, wat ook voor humane klachten gebruikt wordt. Duidelijke afspraken met Bob gemaakt, eerlijkheid en vertrouwen staan voorop. Momenteel is het allemaal nog draaglijk voor haar en ons en de rest van haar leven zal zij tot in de grond toe verwend worden. Vanaf nu gaat zij ook niet meer mee naar boven om bij ons te slapen maar gaat Dick beneden slapen, bij haar.
Het is niet anders, en is er wel duidelijkheid gekomen. Je bent altijd bang dat je 'iets mist' en dingen over het hoofd ziet. Hoe verschrikkelijk ook, wij vinden dat beter dan al die onzekerheid die ons leven beheerste.
----------
Vrijdagmiddag 9 oktober. Sorry, erg laat vandaag. Na het honden wandelen, een snelle bak koffie, douche, naar de tandarts, daarna Wendy ophalen naar Kampen voer halen en op de terug weg nog wat boodschappen en vlas gehaald voor de paarden, dit allemaal achter in het Doblootje!
Over Noortje.
Een goed gesprek gehad met Bob over eventuele andere therapiën met z'n voor- en nadelen. Ik ga hier verder niet op in want die wil ik gewoon 'onder elkaar' houden. Hij heeft mij het hemd van het lijf gevraagd over Noor, zeker alle kleine dingen die ik wel of niet opmerk aan haar.
We hebben afgesproken dat wij morgen om half 10 bij hem zijn want hij wil haar zelf zien en verder onderzoeken. Hij heeft vrij maar hij komt gewoon wel naar de praktijk alleen voor Noor, lief hè!
Tot mijn grote verbazing wilde zij gistermiddag wel een klein stukje lopen! Het stelt natuurlijk helemaal niets voor maar ik ben blij met elke meter die zij loopt . . .
Gisteravond een verhitte discussie over bebouwing en het bos gehad en het laatste woord is er nog niet over gezegd . . . Dick is zelfs te zien in een intervieuw op TV Flevoland en net hoorde ik dat zelfs 'Hart van Nederland' interesse heeft getoond, oeps Dick gaat zelfs nog een BNer worden . . .
----------
Donderdagmorgen 8 oktober. Vanmorgen vloog het mij naar de strot, ik weet het, geen mooie uitdrukking maar het is wel precies wat ik voel. Straks word ik teruggebeld door Bob, ik hou het op deze manier niet uit tot midden volgende week. Ik voel zelfs soms een soort paniek in mijn lijf opkomen. Ik belde om een afspraak voor maandag te maken maar de assistente kent mij en Noor zo goed dat zij dit zelf voorstelde. Zij wil niet dat ik het weekend met dit gevoel ook nog door moet. Heel lief mee gedacht.
Denk nu niet het ergste want ik wil absoluut nog iets anders proberen.
----------
Woensdagmorgen 7 oktober. Nog steeds lijkt het wel niet tot ons door te dringen wat er met Noortje is gebeurd de afgelopen weken, wij kúnnen het niet begrijpen. We zijn nu week 4 in gegaan met de medicatie en eerlijk is eerlijk, van verbetering is nog geen sprake. Het begint ons heel ernstig te verontrusten. Het advies met de Metacam is een goede, er is niet meer gespuugd. Het lopen gaat met de dag moeilijker en het uitlaten is nu beperkt tot, uit de auto tillen, de kant in, behoefte doen en snel weer de auto in tillen. In en in triest.
Twee weken geleden is onze buurhond, een 12 jarige Dalmatiner ingeslapen, ook een hondje die zo geliefd was bij de eigenaren. Toeval, precies hetzelfde probleem, ook spondylose in de rug. Niet dat ik denk aan een snel besluit, maar toch moet je realistisch blijven, wat je soms heel even lijkt te zijn.
----------
Dinsdagmorgen 6 oktober. Ja hoor Joke, je hebt een (goed!) punt, honden leven in het heden en hebben geen boodschap aan gisteren en morgen. Dat hebben wij mensen alleen. Maar dat neemt niet weg dat ik vind dat er wel kwaliteit van leven moet zijn en een leven de hele dag op de bank omdat je niet meer uit de voeten kan als hond, is naar mijn idee geen fijn hondenleven maar misschien heb ik het wel helemaal mis hoor.
De laatste paar dagen is er een probleempje bij gekomen, overgeven en dat is een bijwerking van de Metacam. Net dr. Bob gesproken en het middel moet nu verdeeld worden over twee keer de halve dosering of een half uur na het eten even in haar muiltje spuiten, ik denk dat ik dat laatste maar doe voor de zekerheid.
Kotsen is ook zo'n punt met meerdere viervoeters . . . dat hebben we gisteren weer mogen beleven, kots is een persoonlijk iets bij honden . . .
Noor had haar maag omgekeerd en niets vermoedend loopt Emma langs en tsjakka, Noor vliegt als een duveltje uit een doosje op van haar plaats en pakt haar waarbij zij natuurlijk zelf niet op haar slappe beentjes kon blijven staan. Gelukkig was ik er bij en kon Noor gelijk in haar lurfje (dat vel wat achter haar hoofd op haar nek zit) grijpen. Emma schoot naar de bank waar zij met een zeer verbaasd bekkie haar moeder van een afstandje bekeek. Ik hou niet van dit soort grappen.
----------
Maandagmorgen 5 oktober. Al een aantal jaar geleden hebben we besloten om ons 'hondenbestand' af te bouwen op een natuurlijke manier en ik hoef niet uit te leggen hoe dat in de praktijk zou moeten werken.
Dit kun je allemaal heel veilig uitkramen wanneer je 'hondenbestand' zo vrolijk, gezond en actief is, dan is het nog mijlenver weg.
En dan komt, veel te vroeg, en veel te snel het moment waarop je je moet realiseren dat het kan zijn dat je er veel maar dan ook veel eerder voor staat dan je ooit verwacht had.
Ja dit gaat toch echt door mij heen.
Het lieve, blije hoofdje van Noor, toen ik na het wandelen terug bij de auto kwam zorgde er voor dat ik zeker een kwartier lang met mijn hoofd op het stuur in een bospad stond, denkend aan wat kort geleden nog was maar niet meer is.
Mij ook realiserend dat wij al een paar keer een immens groot verdriet gehad hebben waar wij ook weer min of meer over heen gekomen zijn.
----------
Zondagmiddag 4 oktober. Net zijn Jan en Simonne weer vertrokken voor een camperplaatsje elders. Zij hopen over een week of 4 toch écht naar het zuiden te kunnen vertrekken voor een flink aantal maanden. Allerlei omstandigheden houden hen nog even hier. Gisteravond samen weer een grappige film gekeken met Arnold Schwarzenegger.
En dan die workshop, dat was een groot succes! Nee, geen visuitrusting mee terug of een rookoventje maar wel twee gerookte forellen, die wij vandaag op gaan eten want zij zijn het lekkerst een dag ná het roken, schijnt het.
Over Noor. Die heeft mij alweer traantjes gekost vandaag. Wij doen het nu anders met haar wat wij denken dat acceptabeler is voor haar zelf. Als we met de honden weg gaan mag zij delen in de opwinding en nemen we haar, net als altijd mee in de auto. Op de wandelplek aangekomen gaat zij er ook uit, doet haar behoefte loopt nog 50 meter (als het dat al is) en wil dan zelf terug naar de auto of gaat gewoon in het gras liggen. Bij thuiskomst, zoals altijd het zelfde ritueel, vol opwinding achter de deur staan om snel naar de etensbak te gaan. En dan ligt zij toch echt verder de hele dag, dan op de bank en dan in de bench, zij kan zelf doen wat zij wil maar verkiest deze twee plekken.
Dit alles is een grote aanslag op mijn emoties, een soort matschudding tussen hart en verstand.
----------
Zaterdag 3 oktober. Time flies, ook wanneer je geen fun hebt. Gisteren veel lekkere dingetjes voor Noor gehaald, Renske in alle smaakjes, bakjes pens, en andere bevroren vleesdingetjes. Wat eten en drinken betreft gaat het goed met haar, godzijdank. Toen onze vrienden Jan en Simonne gisteren kwamen liet zij zich ook weer in de blije huppelstand zien! Voor zij kwamen hebben we een aantal uur heerlijk languit in de lafuma's in de zon gelegen en ook Noor genoot er van. Vandaag hebben Simonne en ik een rustig dagje, de mannen zijn naar een workshop . . . en ja wat voor workshop? Nou dat is wel grappig, forellen vangen en roken! Een één of ander outdoorcentrum geeft die workshops en nu hoop ik alleen maar niet dat we bij thuiskomst verrast worden met duur aangeschafte visvanguitrustingen en rookovens . . . een gerookt forelletje mag wel, maar die kans is klein want het schijnt dat zij die lekker zelf gaan opeten!
Dank je voor je lieve berichtje MarijkeO!
Dank je voor je gezellige berichtje Paul!
----------
Vrijdagmorgen 2 oktober. Normaal gesproken ben ik het type van 'keep it cool' en ben eigenlijk nooit ergens bang voor, loop al jaren frank en vrij door bossen en afgelegen gebieden en laten we het maar niet eens over onze vakanties hebben. Maar goed, dit even terzijde. Waarom kan ik nou niet cool zijn, het tegendeel zelfs, als het mijn eigen levende have betreft? Natuurlijk weet ik het antwoord wel, want deze dingen raken diep in mijn hart en ziel. Maar wat is dit lastig, zo af en toe heb ik het gevoel dingen niet meer in het juiste perspectief te zien en te beleven, maar compleet verdwaasd de dingen door matglas bekijk.
Neem nou gisteren.
Ik vond zo maar dat Noor te weinig dronk en gaf haar al water met melk er door. Toen zij dat gisteravond ook niet meer wilde voelde ik de paniek opkomen en jawel hoor, vannacht om 3 uur greep het mij vast. Klaarwakker lag ik in het donker te piekeren. Wat kan ik doen? Uiteraard zag ik Noor al in het weekend aan een infuus hangen. Dick lag te snurken naast mij en dat vond ik gewoon fijn, kon ik mezelf lekker ongestoord pijnigen met de meest rampzalige gedachten . . .
En toen vanmorgen, Dick zijn ochtendwandelbeurt vandaag, waarbij hij hen dan ook 's morgens uit bed haalt (sorry maar zo noemen wij dat altijd) Vaste prik; lekker knuffelen met Noor op ons bed en Emma stort zich van de trap om met mij te knufffelen omdat ik dan al beneden ben, grappig, morgenochtend weer andersom!
Na de zoenpartij bleef Noor liggen, beetje gek, doet zij anders nooit. Uiteindelijk toch naar beneden, Dick ging weg met de andere meiden en ik ging gelijk met Noor de deur uit. Zij liep hinkend, loopt totaal niet meer op haar pootje en kan er zelfs niet meer op steunen, maar zij was wel opgewekt.
Bij thuiskomst had ik voor haar een schijfje van 100 gram vlees ontdooid en heb dat vermengd met water zodat het een papje werd. Het ging in één ruk naar binnen en daar na, jawel, ging zij zelf naar de waterbak om te drinken, pffffff dat was toch wel een hele opluchting voor mij, voor niets zorgen gemaakt. Ik kan beter maar gewoon slapen 's nachts . . .
Gistermiddag heel apart en leuk bezoek gehad, een dame met 3 Duitse doggen! Tsjongejonge wat een grootte, als je gewoon op je stoel zit, torent hun hoofd nog boven je uit! En wat een rust stralen zij uit! Het was mooi weer dus zijn we gewoon buiten blijven zitten, dan heb je toch wat meer ruimte en konden die kleine schreeuwlelijkerds van ons gewoon binnen blijven . . .
Dan over dr. Aharon. Ik heb mij er in verdiept, voelt wat twijfelachtig en heb contact opgenomen met dr. Bob. Tja ík blijf ík en kón het niet over mijn hart verkrijgen om dit soort dingen achter zijn rug om te doen, dat voelt voor mij niet goed. We hebben besloten om deze therapie nog even niet te doen. Eerst de 4 weken rust en medicatie afwachten en daarna beslissen we opnieuw.
Zo lange krabbel vandaag en eigenlijk gewoon niets te vertellen.
----------
Donderdagmorgen 1 oktober. Gistermorgen bedroefd en gistermiddag weer ietsjes positiever. Noor liet zich weer van een andere zijde zien. Niet dat ik liep te juichen hoor, maar toen ik in de keuken beslag voor brownies stond te kloppen kwam zij naar de keuken om de kloppertjes af te likken! Ook kwam zij blij en enthousiast naar Joke en Anne toen die binnen kwamen! Wel voelt het voor mij nogal dubbel, de goede adviezen die ik krijg omtrent een orthomanuele arts. Aan één kant zeg ik ja, niet geschoten is altijd mis maar aan de andere kant vind ik het een motie van wantrouwen jegens mijn eigen arts.
Ik ga direct uitgebreid over dit onderwerp koekele en jullie horen het verder.
Tja Cilia niet huilen, dit is een reactie waar je gewoon helemaal niets aan kunt doen, ik vind het ook lastig maar ik loop ook niet te hele dag tranen te vergieten hoor, zo af en toe even, als ik in Noor haar lieve oogjes kijk of haar zie stuntelen.
Verder, ik schreef het al, ons dorp in rep en roer, om de paardenstallen, volkstuinen én ons totaal vernaggelde bos!
Willen jullie ons ook steunen als is het op afstand? Ik zou het héééééél erg op prijs stellen en ik niet alleen!
FaceBook 'ACTIEGROEP RED HET SWIFTERBOS'
en
www.redhetswifterbos.nl
Woensdagmorgen 30 september. Ik val met de deur in huis. Het gaat niet goed met Noortje. We zien haar met de dag minder kunnen en vanmorgen stond zij voor het eerst niet op om mee naar beneden te gaan. Het gaat in een rap tempo. Zo langzamerhand zouden wij iets positiefs moeten zien maar met de beste wil van de wereld kan ik het niet ontdekken, ondanks de medicatie. Zij redt het nog net om achter ons huis in de bosjes haar behoefte te doen en dan snel terug naar huis, naar haar plaatsje op de bank. Voor ik de kamerdeur open kan doen gaat zij al op de grond liggen.
O God wat doet het mij pijn. Dick vraagt mij om eens te stoppen met huilen maar hoe doe ik dat? Volgens hem maak ik het alleen maar erger. Dat zal best maar ik kan er niets aan doen. Ook nu tik ik dit in een waas van tranen. Mijn altijd zo stoere Noor, totaal gevloerd.
----------
Dinsdagmorgen 29 september. Ja een goed verstaander blijkt aan een half woord genoeg te hebben . . . dat heb je als lieve vrienden je krabbel lezen . . .
Wij maken ons zorgen om ons lieve Noortje, ons bos en paardenstallen, trouwens eigenlijk om de hele wereld. De grond van de stallen wordt gepacht van de gemeente en nu willen ze daar bosvilla's gaan maken, terwijl er hier ongeveer 100 woningen leeg staan . . . En het bos? Ach zo schattig, we 'mogen meedenken' over een leuk recreatiebos . . . (waar dan natuurlijk de hondjes aan de lijn moeten) Dus grote commotie hier in ons dorp, compleet met actiegroepen, FB pagina en website!
Ik word écht wel eens moedeloos van de dingen die om ons heen gebeuren en ik heb al meer gezegd dat ik het gevoel heb dat de wereld op z'n kop staat, niets blijft zoals het is en anderen bepalen hoe en op wat voor manier de stoelpoten onder onze stoelen vandaan gezaagd worden . . .
Naar Zweden verhuizen?
Nou . . . ook dit kreeg ik gisteren van een trouwe lezer opgestuuurd . . .
En verder zal ik het op mijn site alleen maar over kleinschaliger dingen houden . . .
UHHHHH ik heb nog twee fotobladzijden gemaakt!
----------
Maandagmorgen 28 september. Weer thuis, gistermiddag eind van de middag. Wat heb ik te vertellen? Nou als ik alles zou neerkalken waar ik het over zou willen hebben, haken jullie af hoor, dus hou ik mij maar bij het meest 'leesbare' voor jullie.
Zaterdagmiddag een lekker bedje voor Noor in de zon gemaakt wat zij erg waardeerde (gelukkig maar voor mij hè) Zo af en toe loop ik een klein stukje wat zij moet toch een beetje beweging krijgen als is het babymondjesmaat. Verder schikt zij zich super goed in haar lot, ik denk dat ik er zelf de meeste moeite mee heb. Twee weken geleden scheurde zij nog door de uienvelden . . .
Nog even over het kamperen, ach het is een schattig boeren campinkje waar wij stonden en de mensen waren trouwens ook aardig om ons heen, dat was het dus niet. Maar toch, toen gisteren de camper vertrok die naast ons stond, en ik dat bekende geluid hoorde en die schommelende witte bak zag wegrijden kreeg ik het te kwaad, zo vertrouwd. De caravan op zich bevalt natuurlijk goed, het is een mooi ding met veel ruimte maar die voortent, ook op zich prima, hoeft voor mij toch niet meer. Veel te veel werk en dan nu nog schoonmaken ook %$#@! En ja hoor Agnes natuurlijk weten wij ook dat er afgelegen rustige campings zijn, dat was deze normaal gesproken ook, maar om 4 honden op een, ook verlaten camping, los te laten, nee dát gaat echt niet! Nou laat ik even voor mezelf spreken, dat kan met onze honden niet, die gaan gelijk op jacht, dat heb je als je er vier hebt met een vrijbuiterige inborst . . .
Lieve Marian, bedankt voor je artsentip! Maar dat gaan wij niet doen, Noor is 11 jaar en heeft medisch gezien al het nodige doorstaan de laatste jaren, zoals die twee hele grote operaties (totale melklijstresecties) en twee keizersneden. Wij volgen exact de adviezen op van onze eigen dierenarts die, zoals jullie wel weten, niet de eerste de beste dorpsdierenarts is!
Zo en dan nu een bakkie koffie want ondertussen zit ik met Wendy te appen over de toekomst van ons bos . . . waar wij ons ook zorgen over maken én de paardenstallen die er naast liggen . . . GVD wát een zorgen allemaal.
Toch maar naar Zweden verhuizen??????????????
AHHHHHH DANK JE PETER, ROOS EN GINGER ZIJN VANDAAG JARIG EN AL 5 JAAR GEWORDEN!
----------
Zaterdagmiddag 26 september. Zandoerle (Brabant) of all places . . . Ik probeerde even of er internet was en jawel, wel ongekend traag. Met Noor gaat het best goed, ik denk dat de medicijnen aanslaan. Zij staat uiteraard volledig op rust en zij lijkt er al aan gewend . . . Zij wil heel graag weer terug in de caravan op haar plaats in de bench, lekker rustig denk ik. Zij loopt kleine stukjes mee en gebruikt haar achterpootje alleen om hem er tijdens het lopen even mee aan te tikken aan de grond, zij steunt er niet op. Roos heeft hier al een paar keer voor een verrassing gezorgd in niet leuke zin. Raggen door de maisvelden en op een heel andere, dus verdere, plek weer uitkomen, lopen door een bos naast de camping en uitkomen óp de camping waar gelijk een vriendelijke meneer klaar stond met de opmerking dat honden aangelijnd op de camping moeten zijn grrr. NEE we zijn niet meer geschikt voor campings en zeker niet nu er rondom ons aardig wat mensen staan die mee doen aan het geocachevent, waar Dick momenteel ook is. Toen we hier aan kwamen stond er alleen een klein tentje van een geocollega maar nu staan er aardig wat meer. Wel heel fijn is ons eigen hekje om ons terreintje, dan hoeven de honden ook niet aan zo'n lastig stuk touw. Verder ach, we moeten het er maar mee doen, maar ik kan nou niet echt zeggen dat ik mij kostelijk amuseer . . . Vanmorgen vroeg heb ik Dick al naar Eindhoven gebracht met z'n spulletjes en ben ik op gasjacht gegaan nadat ik met de honden gewandeld heb. Toen ik vanmorgen het geestelijk broodnodige eerste bakkie koffie ging zetten bleek het gas op en dat is al een fijne aanzet voor een leuke dag. Nu héb ik en gasfles en kan hem niet aansluiten, mist een rubbertje (*&^%$#
Nu ga ik lekker in de zon zitten met mijn meisjes.
----------
Donderdagmorgen 24 september. Snel krabbeltje. Tóch wel een belangrijke uitspraak van ome Bob, 'het is mogelijk dat de hernia op deze manier slinkt, kijk bij mensen , daar wordt ook niet zo snel meer geopereerd, en zij nog makkelijk 15 jaar kan worden'. . . De behandeling Noor nu krijgt is hetzelfde als die bij mensen wordt toegepast met een hernia.
Nou ik heb wel een beetje recht van spreken als 'ervaren ex herniapatiënt', ben geopereerd aan een rug- en nekhernia en heb een prachtig titanium nekwerveltje als vervanging gekregen, alleen jammer dat je dit aan de buitenkant niet ziet, dit grapje van edelmetaal!
Noor heeft vannacht lekker geslapen en gisteravond natuurlijk alweer fijn haar bak eten naar binnen gewerkt!
Nu ga ik snel aan de slag want we willen straks weg en het is eerlijk waar, ik heb nog geen stap in de caravan gedaan om spullen naar binnen te brengen . . . zo veel zin heb ik om weg te gaan . . .
----------
Woensdagavond 23 september. Dit is een grote tegenvaller. Vanmorgen een telefoontje van Bob. Knie is 100% goed, sterker nog, zelfs voor haar leeftijd héél goed. Maar, ja dan komt de 'maar' natuurlijk, de pijn komt uit haar rug en is een neurologisch probleem. Het zou een hernia kunnen zijn die door wat voor reden dan ook plotseling heftig is gaan opspelen. De zg weke delen zijn moeilijk te zien op foto's maar we kunnen hier wel van uit gaan. Dat is dus een geweldige dreun. Maar we hoeven nog niet bij de pakken neer te gaan zitten want voorlopig heeft zij minstens 6 weken lijnrust en krijgt Metacam. Uiteraard waren wij volkomen van slag door dit bericht en zagen alle apen en beren op de weg die er zijn. Vanmiddag konden wij haar weer ophalen. Vanavond belde Bob mij en we hebben zeker een half uur met elkaar gesproken en hij heeft er toch voor gezorgd dat ik mij weer wat rustiger voel. Waar het op neer komt is dit; wíj zijn de aangewezen personen die haar moeten beschermen, dat kan zij niet zelf. En het kan heel goed zijn dat deze klachten dan vanzelf minder worden. Mijn angst dat, wanneer zij dan weer wat meer in beweging zou komen, een terugval kan krijgen is ongegrond. Dat wordt dus tóch geen hazen jagen meer voor haar . . .
Natuurlijk moeten wij reëel blijven en ons realiseren dat de klachten ook blijvend kunnen zijn of verergeren, uiteraard is ook dít door ons met Bob goed besproken, maar dit rampenscenario laten we voorlopig nog maar in de kast liggen en gaan voor het meest positieve!
Ik heb deze krabbel alvast getikt ivm morgen omdat wij een paar dagen weggaan en ik niet weet of wij daar internet hebben.
----------
Woensdagmorgen 23 september. Ja en dan komt Dick thuis van de wandeling met de meiden en krijgen zij altijd eten, nu dus ook. Och arme Noortje, die zo stapelgek op haar bakkie voer is. Maar ik heb de oude truc weer tevoorschijn getoverd. Zij krijgt ook een bak, helemaal dun ingesmeerd met wat kattenvoer, dan heeft zij tenminste ook wat en deze truc werkt als een tierelier!
Inmiddels heb ik de grote bench met schone bedjes al klaar gezet en ook haar eigen bedje met een schone hoes ligt klaar. De laatste neem ik mee naar de dierenarts want als zij dan uit de narcose komt ruikt zij een bekend geurtje wat haar gerust stelt.
Nu gaan we weg.
----------
Dinsdagmorgen 22 september. Gatverdamme, de aanpassingen met Noor zijn al begonnen. Gistermiddag niet meer mee, vanmorgen ook niet meer mee. Dick gaat eerst de deur uit met haar aan de lijn voor een kort rondje en dat vindt zij maar vreemd. Daarna zet ik de andere meiden in de auto en rij ik weg. Eenmaal in het bos missen zij écht hun aangeefster! Noor bepaalt hoe, wat en waar er wordt gejaagd en nu lopen er twee, Muisje had ik aan de lijn, als kipjes zonder kopjes te koekeloeren en achterom te kijken . . . Natuurlijk, het zal wel wennen maar het was wel overduidelijk dat zij haar echt misten, ik ook trouwens. Wel ben ik heel blij dat zij er zo snel tussen geschoven is voor de operatie, het is uiteindelijk geen zaak van leven of dood. En ja hoor Wil, ook ik heb 100% vertrouwen in de kundigheid van onze dierenartsen, daarvoor hebben zij zich bij mij al zo vaak bewezen! Ik spreek hier vaak van 'ik' maar bedoel natuurlijk altijd 'wij!'
Vandaag gaan wij aan de voorbereidingen voor na de operatie beginnen. Er staat hier in de kamer een bench die gewoon gebruikt wordt als slaapplaats én waar Roosje sinds haar puppytijd altijd haar eten in krijgt. Zij laat namelijk anders de andere meiden gewoon uit haar bak mee eten en dat wil ik niet. Wendy heeft nog een ongebruikte giga bench staan en die gaan wij hier neerzetten voor Noor, zodat zij rustig kan liggen zonder dat er anderen op haar beentje kunnen gaan staan. Vooral als Emma en Roos spelen zijn zij zeer onvoorzichtig en zijn daarbij ook gewend dat Noor dat helemaal niet uitmaakt of zij een keer op haar springen. Maar nu kan en mag dat natuurlijk niet gebeuren. Ook zuster Dirk komt weer in functie en zal 's nachts bij Noor blijven slapen hier beneden.
Eigenlijk hadden wij morgen voor een aantal dagen met de caravan weggegaan omdat wij wat 'verplichtingen' hebben maar nu staat alles op losse schroeven natuurlijk. We bekijken donderdagmorgen wat wij gaan doen en zoals wij er nu over denken gaan wij toch die paar dagen weg en hebben een plekje besproken op een camping (?!) en past de grote bench voor Noortje precies op het hondenbed in de caravan. Ik ga niet mee naar die activiteiten en kan dus gewoon rustig bij de hondjes blijven die dagen.
----------
Maandagmorgen 21 september. Vanmorgen al naar de dierenartsenpraktijk gebeld en ik word straks door Bob teruggebeld. Mij lijkt het het verstandigst om haar volgende week te laten opereren, maar ik ben geen dierenarts dus wachten we keurig af wat er geadviseerd wordt.
Over gisteren. Geweldig! Met een smoes heeft Wendy Charlotte al om half 9 meegenomen naar Ikea met schoonzus Natas en de 2 neefjes en nichtje voor een gezellig dagje winkelen. Charlotte wist niet beter of zij zouden gewoon even kijken naar nieuwe gordijnen. Wat zij niet wist, dat ome Marc (onze zoon) hier ook al in Swifterbant rond die tijd was met een hele aanhanger en volle auto met nieuwe meubels en leuke spulletjes voor haar slaapkamer! Wij hebben gisteren dus met z'n drietjes kei- maar dan ook keihard gewerkt om haar hele kamer in één dag een totale make-over te geven, inclusief muren en plafond witten! Eind van de middag waren we klaar en kwamen zij met z'n allen thuis . . . en het was niet te geloven, Charlotte was werkelijk totaal overdonderd, sprakeloos en na een minuut of twintig die houding barstte zij in huilen uit, zo mooi vond zij alles! Wij waren hier al een paar weken mee bezig maar Marc natuurlijk het meest, die heeft in 4 weken tijd prachtige bij elkaar passende spulletjes van Ikea (Hemnes) bij elkaar gesprokkeld! Zo knap, een drukke verantwoordelijke baan, lange reistijden, 3 kinderen die allemaal in het weekend sporten en die zij ook altijd begeleiden, alles is op muziekles en een werkende vrouw! Onvoorstelbaar wat kunnen die veel aan en alles loopt daar echt op rolletjes!
Kortom weer zo'n dag om nooit te vergeten!
Inmiddels is de afspraak gemaakt en wordt Noortje woensdag a.s. al geopereerd. Tijdens de kleine ronde net met Dick, ging zij telkens op de grond liggen en Dick kon hier wel van janken, zo erg vinden wij dit. Vandaar, alles wordt opzij geschoven om haar zo snel mogelijk te opereren.
----------
Zondagmorgen 20 september. Ik weet het zeker, het is de knie bij Noortje. Tijdens het wandelen blijft zij een heel stuk achter en als ik achterom kijk blijft zij staan met zo'n vragend snuitje van 'kunnen we nog niet terug?', ook staat zij dan met haar linkerachterbeentje omhoog. Het is zo dubbel, aan de ene kant ben ik 'blij' dat het haar knietje is, daar is wat aan te doen, die rug is natuurlijk wat anders. Maar ik denk absoluut dat de pijn en matheid toch écht door haar knie komt. Vandaag hebben we een drukke dag, vooral Dick, morgen vertel ik daar meer over. Vanavond even goed doorspreken met Dick wat en hoe we dit gaan handelen. Het liefst bel ik Bob morgen dat zij haar kunnen inplannen voor een operatie volgende week maar aan de andere kant, we hebben volgende week afspraken die niet zo maar afgezegd kunnen worden. Misschien de week er op opereren, ik weet nog niet hoe we daar mee om zullen gaan, een serieuze bespreking waardig dunkt mij . . .
----------
Zaterdagmorgen 19 september. Gistermorgen na de krabbel even boodschapen gaan doen en toen we thuis kwamen was ik helemaal versleten en ben na de lunch met een plaidje over mij heen en natuurlijk een hondje op schoot, in slaap gevallen en dat wel voor een paar uur . . . Daarna toch wel weer opgeknapt. Vanmorgen een zo makkelijk en schoon mogelijke wandeling gemaakt. Vandaag voel ik mij alweer een stukje beter, gelukkig. Dick kwam gisteren de DroneMan tijdens het wandelen weer tegen en hij heeft ook de honden nog op een filmpje gezet en naar mij opgestuurd. Ik probeer ze te openen maar het lukt maar niet (W10?) Hoe het met Noor gaat? Tja, wat moet ik er van zeggen, ik vind haar tamelijk mat. Dick kan dat maar moeilijk aanhoren als ik zoiets zeg, kom niet aan zijn Noortje . . .
----------
Vrijdagmorgen 18 september. Nou ik heb wel in de gaten dat wij lekker meewerken aan het maffe wereldbeeld momenteel! Ik heb al eens gezegd 'never a dull moment met de familie Zwart' . . . Zonder dollen, soms heb je gewoon zin om eens effe lekker te kicken, wij in ieder geval wel, véél te bang om achter de geraniums plaats te moeten nemen,
life is too short, zullen we maar zeggen.Nou Wil, ja fris en fruitig das lachen momenteel . . . het liefst zou ik de hele dag in mijn bed duiken, ik ben snip maar dan ook snip verkouden, dus dat fruitgevoel lijkt even ver weg.
En lieve Joke, maak je geen zorgen, alles wordt overdacht
Maar ja, impulsief als we zijn moet je nergens
van opkijken natuurlijk . . . Annemarie, ik ben je e mailadres kwijt en zou je graag weer eens persoonlijk willen mailen, dus stuur mij even een mail als je wilt!
Verder gaat alles goed hier.
Wendy heeft gisteren een fotoreportage gemaakt van ons bos . . . het is écht om te huilen. Zodra ik de guts krijg zal ik weer even een fotobladzijde maken en laten zien hoe je op een kennelijk gelegaliseerde manier een bos sloopt.
O ja nog iets, ik heb al twee keer een gescheurde kruisband bij een hond mee gemaakt en weet het, de revalidatieperiode is helemaal KMP, vooral als je nog meer honden hebt en de gewone dagelijks wandelingen zonder de gescheurde kruisbandpatiënt moeten plaats vinden . . .
Ook onze honden leiden geen 'achter geraniums leven' en de kans op eens een blessure is natuurlijk dan ook altijd aanwezig. Maar afgezet tegen die urenlange wandelingen in bos en gladde kleivelden en weet ik veel wat voor terreinen (vakanties!) prijzen wij ons gelukkig dat dit in de ruim 43 actieve setterjaren nog maar de derde keer is dat een hond van ons dit overkomt . . . Ach ja, altijd positief blijven hè . . . Wat ik wel naar vindt is dat het dit keer Noortje betreft die volgende maand 11 jaar wordt, dan is revalideren volgens mij toch weer ietsjes zwaarder, maar we gaan er gewoon voor!
----------
Donderdagmorgen 17 september. Nogal wat tikfoutjes ontdekt in mijn krabbel van gisteren. Dat komt doordat ik zat te kletsen met Simonne en ondertussen als een razende te tikken omdat wij weg zouden gaan. Gisteren een lange rit gemaakt naar jawel, Keulen in de BRD. Wij zijn gewoon stapelgekke mensen, ik weet het. We hebben gekeken naar een oude Mercedesbuscamper die in zijn vorige leven een 'Deutsch Arzt Rettungswagen' geweest is . . . tja een heerlijke lompe grove camper, precies naar ons hart. Maar ja hè . . . We weten het nog niet. Haha de medicijnkastjes en laatjes zitten er origineel nog in!
Eigenlijk altijd onze wens al, niet zo'n stralend gladde witte camper maar een lekker ruig ding met roofracks, rijplaten aan de zijkant, bagagebak op het dak . . .
Zullen dit onze laatste oprispingen zijn voor we in Huize Regenboog terecht komen?
Ach misschien blijft het heel gewoon bij fantasie en de caravan.
Noor is net zo vrolijk als altijd hoewel ik nog steeds zie dat zij linksachter niet helemaal belast. Ik vind allerlei adviezen én middeltjes die andere honden van lezers krijgen, heel fijn om te horen! Ik schrijf alles op en neem het mee naar ome Bob om te overleggen.
Wel zijn we begonnen met haar aan de achterkant op te tillen als zij de auto in gaat, en o wat moeten wij daar vlot mee zijn want anders springt zij gewoon zelf . . .
----------
Woensdagmorgen 16 september. Zo lief al die berichtjes gericht aan ons Noortje! Het was zeker even schrikken. De spiermassa links is ruim 2cm minder dan de andere kant en dan kun je dus zien dat het probleem beslist al wat langer bestaat. Mijn eerste aanwijzing was dat, niet boos worden hoor, toen Noor een eendenmoeder met pulletjes achterna zwom en in en uit het water sprong. Nee zij had toen geen oogje op de pulletjes, die duiken wel onder water, maar die moeder met die gebroken vleugeltjestactiek, dát is voor haar het summum, ook voor Emma trouwens. Ik merkte toen op dat zij wat minder fantatiek was dan Emma want normaal gesproken is Noor de aangever van dit spelletje. Het kan zijn dat er toen iets gebeurd is. Maar net wat je zegt Joke, Noor is een stoere hond, dat zij Bob gisteren ook al! In feite zag haar knie er goed uit, de knieschijf helemaal heel en nog op de goede plek en misschien was er een klein rafeltje te zien aan een kruisband, maar ook dat is niet helemaal zeker. Haar rug, met misschien een beknelde zenuw zou het wel eens kunnen zijn, vandaar nu twee weken aanzien met Metacam, dit middel zal zij niet blijvend houden, als onderhoudsmiddel krijgt zij dan iets anders. Zij mag nu bewegen hoe en wanneer zij wil, om goed te kunnen bekijken wat de uitwerking van de medicijnen zal zijn en hoe zij met dat linkerachterbeentje om zal gaan. Oefff misschien maken we nog wel eens een loopplankje voor instappen in de auto . . .
----------
Dinsdagmiddag 15 september. Een beetje laat vandaag. Nadat ik vanmorgen met de meiden weggeweest ben hebben we samen met onze vrienden Jan en Simonne, die hier weer een paar dagen zijn, koffie gedronken. Toen snel op stel en sprong weg om naar de afspraak met dierenarts Bob Carrière te gaan met Noor. Eerst een uitgebreid manueel onderzoek, ruggewervels en knie/poot. Zij reageerde minimaal (slikken en smakken maar dat betekent wél pijn) Bob besloot om foto's te maken van ruggewervels en poot, eventueel met een roesje. Maar dat roesje bleek natuurlijk helemaal niet nodig met Noor! Keurig gewoon rustig blijven liggen ook terwijl de tafel omhoog gaat, wát een fantastische hond is het toch! De uitslag is wat minder gezellig. Ernstige artrose in de laatste 3 ruggewervels en haar knie geeft het beeld van een rafelige kruisband maar de meest klachten lijken toch uit haar rug te komen. Behandeling is als volgt. Twee weken krijgt zij Metacam, pittige pijnstilling/ontstekingsremmer voornamelijk voor haar rug. Dan kijken hoe het met haar knie gaat, het kán zijn dat het ook daar verlichting zal geven, het kan ook zijn dat er dan besloten wordt om de knie te opereren. Het is een beetje afwachten wat het meest urgent is en bekijken wat de meeste klachten geeft. De artrose in haar rug is niet te opereren.
Kortom, mijn gevoelens zijn wel juist gebleken.
----------
Maandagmorgen 14 september. De honingwafels waren heel lekker en heel machtig, daar kun je er maar een paar van op, er zit een aardig stuk roomboter in, eieren en nog wat dingen die heel lekker maar zéér calorierijk zijn. Daarna worden zij besmeerd met kersenprut en een grote dot slagroom, dat wil dus wel effe! Wat grappig Cilia dat jij ook die afwijking heb met allerlei dingetjes die je in het bos ziet/vindt! Praat mij niet over kastanjes, de ultieme vondst, die zijn hier helaas niet in het bos maar ik weet in Dronten een plek, in het centrum waar kastanjebomen staan en zaterdag ben ik al even gaan kijken of zij al op de grond lagen. Maar zij hangen nog in hun groene stekeljasjes aan de boom, reken er maar op dat ik ze in de gaten hou hoor! Maar nu even iets persoonlijks wat je tegen niemand mag vertellen; kastanjes heb ik wat raars mee, tenminste ik dénk dat anderen het raar vinden. Ik steek er altijd eentje in mijn mond (Freudiaanse afwijking?) . . . door een één of ander erfelijk grapje heb ik nogal een holte in mijn gehemelte en daar past wtf een gemiddelde kastanje in! Ik kan zo wel een paar uur met zo'n ding in mijn gehemelte rondlopen . . . Walnoten, &^%$#@ nee die kan ik hier niet vinden en dat zijn juist de enige noten waar ik niet allergisch voor ben! Wel heb ik de honden ook aangestoken met mijn eikeltjeszucht, zij zoeken ze ook, eten ze op en volgens mij is dat niet echt goed want regelmatig worden ze daarna weer in stukjes uitgekotst. En dan direct, de prachtige herfstbladeren die, als je ze niet beschermd, gaan rotten, maar jee je kunt ze toch niet allemaal redden? Ik heb er al heel wat in boeken gedroogd en vervolgens vergeten . . . die dus via de kringloop weer bij andere mensen terecht gekomen zijn die ze misschien wel achteloos weggegooid hebben . . . zonduh.
----------
Zondagmorgen 13 september. Tja en dan lees ik mijn krabbel van gisteren nog eens door én laat de mailtjes nav mijn krabbel nog even tot mij doordringen en kom dan inderdaad tot de ontdekking dat ik soms kennelijk wat somber over kom . . . Maar het is wel een feit dat ik mij over de ontwikkelingen in Europa ernstig zorgen maak.
Ook realiseer ik mij dat ik er persoonlijk niets aan kan veranderen en het inderdaad maar bij mezelf en mijn omgeving moet houden, bij deze dus. Ik zal proberen er niet meer over te zeuren.
Gisteravond heel gezellig en heel lekker gegeten met Marc, dit soort dingen zou je ook vaker moeten doen! Zomaar even ruim 3 uur met elkaar praten over van alles en nog wat en dan weer wederzijds ontdekken waar je beiden mee bezig bent! Het komt er vaak niet van in het dagelijkse leven, druk druk druk.
Inmiddels lijkt er wat duidelijkheid te komen in het 'iets' met Noortje. Sinds zo juist hebben we eigenlijk het idee dat er wat mankeert aan een kruisband, Dick en ik zagen gelijktijdig tijdens het water drinken uit onze waterpartij dat zij linksachter haar voetje ontlastte en tellen daarbij op dat zij al een paar dagen wat aarzelt bij het in de auto springen. Morgen dus de dierenarts bellen.
Gistermiddag in het gehavende bos zag ik een prachtige gezaagde schijf van een boomstam liggen en was ik zo gek om deze mee te torsen, ik vond hem té mooi om zo maar te laten liggen . . . Het was ongeveer op de helft van mijn wandeling dus het was wel even afzien! Zo loop ik ook altijd eikeltjes te zoeken en mee te nemen waar ik vervolgens niets mee doe, maar ze zijn zo mooi . . .
Direct ga ik een honingbeslagje maken, ik heb Charlotte beloofd Zweedse wafeltjes te bakken, gewoon aan de tafel, hmmmm lekker!
----------
Zaterdagmorgen 12 september. Gisteren geen buscampertjes kijken, vandaag geen drones kijken, want in de hoofdrol staat de verfroller dezer dagen . . . Het blijft kennelijk nog even droog dus móet er geschilderd worden. Gatsie, ja al een aantal jaar loop ik hier te zeiken (zegt Dick hoor) dat er geschilderd moet worden en de bouwers deden de afgelopen zomer daar nog een schepje boven op . . . Eigenlijk heeft hij totaal geen zin in dit soort werkzaamheden maar tijdens mijn 'gezeik' zeg ik ook altijd dat er zoveel klusjes zijn waar ik ook geen zin in heb maar toch echt wel moeten gebeuren. Wendy is aan het werk en Dick is nu met het hele hondenspul op pad. En nu maar hopen voor mij dat het vanmiddag nog droog is. Ik ga maar weer eens een kijkje in ons bos nemen en volgens Wendy is het onherkenbaar verminkt daar. Zij zeggen dat het bos 'opgeknapt' wordt maar wij weten wel beter, het is gewoon een productiebos en er zal hout gescoord moeten worden!
Mijn woorden van gisteren kloppen wel helemaal hoor deze dagen, niets blijft zoals het is . . .
De wereld verandert in no time (is compleet doorgedraaid volgens mij), ons bos ligt op de schop, de wegen om ons dorp en omgeving ondergaan een make-over, en aan ons lieve Noortje ga ik wat verschillen zien. Verder zullen er nog wel wat dingen zijn die ik op dit moment even vergeet.
Maar goed, vanavond weer wat leuks, ik ga lekker gezellig alleen met Marc een hapje eten, even quality time voor moeder/zoon!
----------
Vrijdagmorgen 11 september. Langzamerhand begint het te landen. Het is niet anders. Het kost mij veel moeite. Niets blijft zoals het is. Ontkennen helpt niet meer. Ook niet het bedenken van allerlei smoezen. Maar ik móet er gewoon aan geloven: 'Noortje begint toch echt leeftijd te tonen'. Ik zeg dit nogal bedekt omdat ik het ook niet anders kan en/of wil. Natuurlijk zie ik de laatste maand wat dingetjes die er al op wijzen. Ik ga er verder ook niet op in want ik heb tijd nodig. Maar ik wilde het toch wel even kwijt.
Verder ahhh vandaag gaat mijn vertrouwde fototoestel op marktplaats, ik ga hem verkopen. Interesse? Het is een Nikon D 5100, objectief 18-105mm, waar ik altijd heel zuinig op geweest ben. Uiteraard met diverse originele accessoires en bieden kan vanaf €275.00.
----------
Donderdagmorgen 10 september. Jawel jullie zien wel wat in een nieuwe carrière voor mij, speurneus Yvonne! Het was niet moeilijk om te constateren dat dit stel foute bedoelingen had, kijk maar vaak naar 'Opsporing Verzocht' en je leert het vanzelf, ik bedoel dus foute types herkennen! Nu kun je je dus ook gruwelijk vergissen in uiterlijkheden maar toch, het klopt wel heel vaak. Ja Hetty, natuurlijk kan FB een goede rol spelen zelfs in dit soort zaken. Zo af en toe kijk ik eens op FB en ik snap er nog steeds helemaal geen ene r*** van. Ik druk op verkeerde knoppen en plaats halve foto's. Ik 'zit' op het Engelse Setterforum en doe soms even mijn best maar ik vind het allemaal zo oppervlakkig. Je plaatst iets en de volgende dag is het alweer een end naar beneden gezakt. Nee ik blijf het gewoon bij mijn sites houden hoewel de ene site wel een beetje zielig er bij hangt, de reissite bedoel ik dus. Wat zou ik er graag weer aan 'moeten' werken . . . Het is niet anders, het leven is toch wel wat veranderd. Toen gisteren ons lifeblad 'Nordic' binnenviel kreeg ik het weer even te kwaad, ook vanwege het feit dat het noorderlicht momenteel weer heel actief is in het noorden (ik heb een app op mijn telefoon en krijg een seintje wanneer er kans op de Aurora Borealis is) . . . Ik verlang intens naar Scandinavië maar blijf het met een caravan een handicap vinden. Het échte vrijheidsgevoel is weg.
Volgend voorjaar gaan we het uitproberen of wij nog iets van ons gevoel terug kunnen krijgen . . . Waarom niet nu? Nou ons huis moet geschilderd worden, waar Dick nu mee bezig is en er is nog zoveel op te ruimen. Daarbij vragen wij ons een beetje af of het niet te koud is met een caravan in het late najaar, dus zo tegen de winter.
----------
Woensdagmorgen 9 september. Heerlijk gewandeld, prachtig mooi weer en een aardige meneer met drone gesproken. Dick heeft hem ook al eens gesproken en de man heeft de drone zelf gemaakt en is er heel enthousiast over en kan er ook goed over vertellen. Zo grappig want heel toevallig zijn wij van plan om zaterdag naar de vliegbasis Twente te gaan omdat daar drone demonstraties te zien zijn! Ik heb ook even die camera op mijn hoofd gehad terwijl de drone boven de honden vloog!
Gistermiddag de honden weer lekker verwend door te gaan wandelen op de boerenvelden, met uien . . . De auto is dan tijdens de terugrit naar huis vergeven van de uienlucht wat aan de hondenbeentjes hangt! Gelukkig eten zij ze niet op want dan ruiken we 's avonds weer andere niet welriekende luchten ben ik bang.
Hier in het dorp gebeurt wel eens wat . . . Toen ik eergisteren met de meiden thuis kwam zag ik twee manspersonen lopen, een blanke grote en een getinte kleine. Ik vertrouwde het stel niet helemaal want zij liepen zo bij huizen naar binnen te kijken. De grote had een lege rugzak op en de kleine droeg een grote platte, lege boodschappentas. Zij keken mij nogal bunzig aan en toen zij wat verder weg liepen heb ik (vond het toch wel wat eng) nog een foto van het stel gemaakt. Dick moest er wel een beetje om lachen en ik zag hem toch een ietwat smalend naar mij kijken . . .
Toen ik gistermiddag naar huis reed zag ik het stel weer lopen en nu zag ik dat de boodschappen tas een inhoud had, het leek plat te zijn (een laptop?) Bij thuiskomst hoorde ik van Dick dat die twee mannen gezocht werden wegens inbraken! 'Ja je had toch gelijk' . . . Wij zijn gelijk weer ingestapt mét fototoestel maar hebben hen niet meer gezien. Inmiddels las Dick op FB dat er meer mensen waren die hen gezien hadden en de politie was op zoek naar ze, een heuse klopjacht in ons dorp! En jawel een uur er na een bericht op FB met een foto van de kleine dader die zich verscholen had in de bosjes en van die grote geen spoor! Zo, ik voel mij toch wel een oplettende burger nu . . .
Ook nog een fotobladzijde gemaakt en geplaatst gisteravond.
----------
Dinsdagmorgen 8 september. Het is een beetje boel balen maar de komende tijd zijn we toch wel wat beperkt wat het hondenwandelen betreft. Het bos is één grote puinhoop, zelfs de paden aan de buitenkant konden zich er niet aan onttrekken en met dat regenweer wordt dat er niet beter op. Ja, de paden gaan zij weer in orde brengen ná de kaalslag maar dan moet het wel droog zijn . . . dat is effe lachen, daar kun je wel een tijdje op wachten in deze tijd. Het zal dus wel volgend jaar worden, belachelijk en irritant. Ook aan de buitenkant van Dronten is een super terrein voor de meiden, het barst er van de hazen en ander leuk gebroed maar . . . vanaf a.s. maandag gaat de weg er naar toe voor 6 weken afgesloten worden ivm allerlei verkeersluwe maatregelen en een nieuwe asfaltlaag. Kortom, het wordt er niet makkelijker op. Natuurlijk vinden we onze weg wel weer maar moeten er wat verder voor rijden wat weer brandstof kost. Zal ik de gemeente om een vergoeding vragen? En toen tikte ik hierna een stukje wat ik maar geskipt heb, het kwam rechtstreeks uit mijn hart maar is tóch te heftig voor hier . . . Volgens mij kan ik beter a-politiek blijven in mijn krabbeltjes . . . Wel moeilijk want in mijn jonge jaren was ik best wel politiek actief . . . Zou je niet zeggen hè nu ik grijs ben! Maar nu houd ik mij liever bezig met hondjes en andere behapbare dingen, het heeft helemaal geen zin om je druk te maken over politieke situaties, je krijgt er maar hartkloppingen van.
----------
Maandagmorgen 7 september. Arme, arme Amy. Wat een indrukwekkende documentaire over een toptalent met een dijk van een stem, die totaal niet opgewassen was tegen de mensen om haar heen die haar exploiteerde uit geldelijk gewin. Verschrikkelijk, zo tragisch. Het heeft mij aangegrepen tot diep in mijn ziel. Jammer dat wij van die prachtige unieke stem niet meer hebben kunnen genieten.
Verder hebben wij een ontzettend leuke dag gehad en genoten met onze vrienden. We komen altijd tijd tekort om alles te bespreken! Gegeten in een heel leuk restaurant in Bergen met een fijne sfeer! 's Morgens in Haarlem werd het verkeer op een heel onduidelijke manier omgeleid zodat wij wel een half uur door die stad rondgereden hebben, zonder dat wij er uit konden ontsnappen . . . Toen wij vannacht uit Bergen via de ring Amsterdam reden overkwam ons weer zo'n grapje, ^&*(%$ de weg naar Amersfoort afgesloten en moesten wij weer een takkenend omrijden wat ons bijna een half uur extra rijden gekost heeft grrrrrr en kwamen tegen 12 uur vannacht weer thuis. Uiteraard werden we weer begroet door uitzinnig blije en ook blaffende honden en prijzen ons gelukkig dat wij hondvriendelijke buren hebben!
Vanmorgen weer gezellig met Wendy gewandeld en er was ook met haar weer veel te kletsen . . . vandaag verder maar even pianoaan.
Ohh Miekje, ja zo koud is dus de zomer in Schotland geweest, de bramen hebben niet eens tijd gehad om te rijpen, misschien volgend jaar beter . . .
----------
Zondagmorgen 6 september. Gisteren heb ik de huiskamer hier een herfsttintje gegeven, ik vind dat weer een heel fijn moment, eigenlijk best vroeg dit jaar maar ja, als je buiten kijkt/loopt voel je dat ook wel. Vandaag gaan wij weer een leuke actieve dag beleven, deo volente. Dick is nu met de meiden weg en straks gaan wij weg, ahhh zonder de meisjes. Zij blijven thuis vandaag onder de hoede van Wendy. Dat is wel heel makkelijk hoor, dit doen wij altijd wederzijds! Vanmorgen drinken wij een bakkie koffie bij onze zoon en zijn gezin in Haarlem, daarna een afspraakje in Hoorn om iets van marktplaats op te halen en daarna naar onze vrienden Marijke en Gerard in Bergen. We gaan samen naar het filmhuis in dat kunstenaarsdorpje om naar de film van Amy Winehouse te gaan kijken en after that, een happie eten samen ergens. Gezellig hè!
Petuuuuuuurrrrrrr hou op over bramen . . .
----------
Zaterdagmorgen 5 september. Gelukkig was deze slimme meid op een regenbui voorbereid, tsjongejonge wat een regen en mijn Bluntje heeft weer goed werk gedaan. Zo, mijn trouwe lezeres Cilia weet niet alleen hoe goed zij bramenjam moet maken maar kon mij ook wel even feilloos vertellen dat ik geen wilde orchidee op de foto heb gezet maar een doodordinair schattig bloemetje, een sprinbalsemientje, dank je voor je antwoordje! In mijn volgende leven ga ik mij meer toeleggen op de natuurwetenschappen denk ik . . . Het lijkt mij heel leuk om zoveel te weten van bloemetjes en plantjes, jaha van die bijtjes weet ik wel hoor . . . Toen ik gistermiddag de honden ging uitlaten, ook in de regen en met helemaal geen zin in deze activiteit, kreeg ik wel even een goedmakertje. Ik kwam aanrijden bij de hoofdingang van het bos en midden op het pad staarden twee reetjes mij aan, zo schattig! Heel gek, ik bleef even in de auto zitten om ze te bekijken maar toen ik de motor afzette en het licht uit, liepen zij in een langzame relaxte tred weg, kennelijk weten zij dan uit ervaring dat er uitgestapt gaat worden met honden! Gistermorgen was Dick ook al een paar reetjes tegen gekomen op een andere locatie. Die keer had Roos hen uit de bosjes gejaagd en werd dit vervolgens verder opgepikt door Noor en Emma. De interesse van hen voor reeën is altijd maar kortdurend, gelukkig wel trouwens! Muis was toen in geen velden of wegen te zien en had haar eigen feestje en bij terugkomst stond zij bij de auto met een big smile op haar lieve snuitje waar ik haar zonneklepje net van afgeknipt heb, het is herfst dus geen zonneklepje meer nodig. Wel moest zij gistermiddag een pijnstillertje hebben waar wij uit opmaken dat zij zich weer kostelijk geamuseerd heeft in de boerenvelden . . .
Gisternacht is er een prachtig nest (nee dít noem ik geen nestJE) Gordon Setters geboren, 3 reutjes en 8 teefjes! Interesse, geef een beriggie en het komt goed!
----------
Vrijdagmorgen 4 september. Nou ja weer iemand die meent mij jaloers te moeten maken vanuit het verre buitenland . . . ditmaal dus Cilia uit Frankrijk met haar tig potten bramenjam . . . Ik heb ook om jouw stukje kostelijk moeten lachen hoor Cilia met die potjes jam die eigenlijk niet geschikt zijn voor de weggeef! Geheel in tegenstelling met de pot bramenjam die ik dit weekend van mijn schoondochter kreeg, keurig netjes, met een prachtig label met de datum én de afkomst van de bramen, namelijk het keurige Haarlem! Zij is dan ook mevrouw de dokter en regelt haar zaakjes, dus ook jam maken, heel netjes! Ook ik had de potjes met geruite deksels bewaard voor deze tijd maar goed, het zijn er dus maar 2,5 geworden. Heerlijk om je lekker bezig te houden met dit soort kneuterige dingen, daar word ik rustig van! Ook eens een ander soort boek gelezen dan gebruikelijk, jaja een literair boek, wat dat dan ook moge zijn, het heet 'Villa Toscane' en is geschreven door Linda van Rijn. Prettig om te lezen met soms een negatief uitglijdertje in schrijfstijl maar een kniesoor( wat is dat eigenlijk?) die daar op let, verder een prima boek. Nu ligt naast mij op het tafeltje een boekje van Silvia Witteman, één van mijn geliefde columnisten uit de Volkskrant, net als Aaf Brandt Corstius, en van een heel ander kaliber, Martin Sommer. Helaas schrijft de laatste in deel 1 van de krant dus krijg ik die klein en zorgvuldig opgevouwen van Dick in mijn handen gedrukt om te lezen. Deel twee van de krant het 'V' gedeelte kan ik nog wel behappen. De rest kan van mij gelijk in de oudpapierbak.
O ja, ik heb ook nog een fotobladzijde gemaakt en hieronder even de betekenis van kniesoor uit het etymologisch woordenboek . . .
kniesoor (iem. die voortdurend kniest)
M. Philippa e.a. (2003-2009) Etymologisch Woordenboek van het Nederlands
kniezen
ww. ‘verdrietig zijn,
weeklagen’
Mnl. cniesen ‘plagen,
uitschelden, kwellen’
[1450-1500; MNW];
vnnl. ook cnisen,
knijsen
‘id.’ in om my te knysene
‘om mij te kwellen’ [1500-50;
WNT], onovergankelijk ‘zich
gekweld voelen, zich beklagen’
in acht niet op't knijsen, van
‘let niet op het geklaag van
...’ [ca.
1610; WNT], ick knijs van
dubbel-spijt [1635; WNT].
Gezien de relatief late
attestatie en de diverse
klankvarianten
wrsch. een
klankexpressief werkwoord. De -ie-
is een voortzetting van
mnl. -ī-, die ook
nog in gediftongeerde vorm
voortbestaat in knijzen en West-Vlaams
knizen.
Nnd. knisen,
gnisen ‘grijnzen, uitlachen,
knarsen’;
nfri. gnize ‘grijnzen,
uitlachen’. Daarnaast ook
mnl. knitsen ‘uitschelden’
[1340-60; MNW-P];
mhd. knisten,
knüsten ‘slaan, kwetsen’,
knitschen ‘kneuzen, verbrijzelen’;
on.
gnísta ‘knarsen’.
♦ kniesoor
zn. ‘persoon die
voortdurend kniest’.
Nnl.
kniesoor
[1809; Wdb. ND knijzer].
Samenstelling van kniezen en →
oor, naar analogie van de
oudere woorden →
domoor
en vooral druiloor (zie →
druilen), of een aanpassing
van het oudere kniezer, knijzer
o.i.v. genoemde
samenstellingen .
----------
----------
Woensdagmorgen 2 september. Lekker genieten hè Peter en Astrid in Frankrijk! Hoewel het 'normaal' voor ons nu Scandinaviëtijd zou zijn ben ik nu toch een beetje blij dat wij er nu niet camperen, oh nee ik moet nu dus kamperen zeggen . . . ook daar stort de regen met bakken naar beneden. Goh ik voel het zelfs een beetje als troost hmm. Flauwekul natuurlijk want als je lekker buiten kampeert zie je pas echt dat het ook heel vaak droog is, het regent nooit een volledige dag achter elkaar. Eind van de maand pakken wij de caravan weer en wat wij nou ook alweer precies gaan doen weet ik even niet maar het heeft met geocaching te maken. Ik kan het Dick nu niet vragen want die is aan het wandelen. Daarbij heb ik het al een paar keer gevraagd en ben ik het gewoon vergeten . . . We blijven wel in NL en ook op een camping (ook dat is dus effe wennen natuurlijk)
----------
Dinsdagmorgen 1 september. Dat is wel even een giller zeg, het hééft hier inderdaad lekker gedonderd en wij hébben overal door heen geslapen! Ik kan dus nooit meer aankomen met de kreet dat ik slecht slaap . . . Toen ik gistermiddag met de meiden in het bos liep deed Noor ineens raar, schuiven met haar hoofd over de grond, schudden met het bolletje en ik was bang dat zij een wesp in haar bakkesje had. Ik gooide alles wat ik in mijn handen had op de grond, trok haar bek open en zag een stukje hout dwars in haar bovenkaak zitten, helemaal klem. Met veel wrikken, o wat is dat hondje toch braaf, heb ik het los gekregen. Ik dacht meteen aan onze Juliaatje, die een keer hetzelfde deed en er bloed uit haar bek stroomde, toen ik in haar bek keek zag ik een immens gat zitten achter in de bovenkaak net in het zachte deel van het gehemelte. Zij had met een andere hond gespeeld met een stam van een gedroogde bereklauw die diep in het gehemelte gedrongen was grrrr. In vliegende vaart naar de dierenarts, onder narcose is het toen gehecht en alles is goed gekomen, maar de schrik zat er goed in!
Iets anders.
Hier in het dorp hebben we een AH en een Deen en naast de laatste liggen leuke bejaardenwoningen. Aan de openbare weg er voor is een klein pleintje met een boom, kleine struikjes in het midden en twee bankjes, daar wordt altijd veel gebruik van gemaakt. Gistermiddag zag ik een volledig gesluierde vrouw gewoon haar behoeft doen in dat perkje . . . tja het is effe wennen natuurlijk . . .
----------
Maandagmorgen 31 augustus. Gisteren de hele dag buiten geweest tot een uur of tien in de avond, wat een heerlijk temperatuurtje! Ook hebben we gisteravond nog het dak van de caravan belegd met dunne platen isolatietroep en daarover heen een grondzeil en dat vastgebonden aan de caravan. Het is toch zo dat een slimme meid op haar toekomst voorbereid moet zijn? We zagen het al voor ons, een totaal beschadigd dak door hagelstenen . . . En toen vannacht, laat maar komen die donderbuien, ook daar zijn wij op voorbereid. En? Heeft het hier niet geonweerd? Was het niet zo heftig? Of hebben wij als marmotten de nacht doorgebracht? Geen idee, maar aan ons persoonlijk is het dus voorbij gegaan. Maar ik heb net gelezen dat wij nog een kans hebben, vanmiddag (minder leuk honden uitlaten) of vanavond. Gisteren viel het mij zelf op wat anderen al eens zeggen de laatste tijd, Noor wordt een beetje mager. Er is verder helemaal niets aan haar anders, net zo actief als altijd en net zo eten en haar natuurlijke afstortprocessen zijn ook niet veranderd. Zij krijgt dus nu meer eten en zal ik haar wekelijks gaan wegen, het is toch iets om even goed in de gaten te houden.
Nee, dit vind ik niet leuk, maar zoals zo vaak, een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest etc etc
----------
Zondagmorgen 30 augustus. Zo dat was effe een lekkere frisse wandeling over de buitenwegen, fijn! Alleen een paar trimmers tegen gekomen, dat is omdat het zondagmorgen is. Tegenwoordig lijn ik Emma even aan als er mensen aankomen, zij heeft soms van die buien dat zij er blaffend op af vliegt en dan vind ik het wel een heel dun lijntje naar een snel hapje in een kuit . . . Het zal je toch gebeuren! Gistermiddag ben ik weer in ons eigen bos geweest om de rampspoed te bekijken en ontdekte dat de bosvernielers nog niet overal geweest zijn en er nog veel bramenstruiken zijn waar de hondjes dankbaar gebruik van maakten. Ik had ook mijn fototoestel weer mee maar vind het zo af en toe een last worden, dat zware ding om mijn nek. Ja ik heb natuurlijk ook wel wat kleiners en moois om mee te fotograferen maar daar heb ik weer een bril voor nodig om in te stellen . . . en daarbij wil ik eigenlijk alleen maar door een zoeker kijken om te fotograferen. Kortom, zo is er altijd wat en ga ik eens bedenken hoe ik hier op een betere manier mee om kan gaan. Ik heb wel iets op het oog maar vind het dan wel bijna onoverkombaar dat mijn 'oude' toestellen gewoon niets meer opleveren bij verkoop . . .
Zijn er onder mijn lezers nog mensen die interesse hebben in een Gordon Setterpup van prima afstamming, liefdevol gefokt? Zij kunnen namelijk elk moment geboren worden en is het dus ook mogelijk om de eerste opgroei helemaal te volgen!
Stuur mij maar een mail of bel voor inlichtingen.
----------
Zaterdagmorgen 29 augustus. Dick is met de meiden weg en dat betekent voor mij om de dag een piano-aan ochtendje, en dat is heerlijk. Tuindeuren open en een beetje rond en door het huis scharrelen.
(De krant lezen doe ik niet meer dus heb ik meer tijd 's morgens. Waarom ik de krant niet meer lees? Nou simpelweg om de tranentrekkende berichten elke dag over hetzelfde onderwerp en jullie mogen zelf een invulling geven waarover dat gaat, maar ik ben het zat. Daarbij maak ik mij er veel te druk over en krijg ik er hartkloppingen van. Ook het journaal is bij mij in de ban gedaan)
In de tuin loop ik mij te verbazen hoe die slakken hier binnen komen en ineens weet ik het, zij komen gewoon door de schutting heen! Bah, van die ongezellige bruine naaktslakken die je niet zo maar oppakt en over de schutting knikkert het gemeentegroen in. Soms hoor ik een huisjesslak kraken tussen hondenkaakjes en volgens mij zijn het vieze dingen want doorslikken doen zij hem niet. Ik snap ook al niet hoe mensen die snot uit een schelp kunnen eten al hebben zij dan wel een sjiekere naam, 'escargots' nota bene.
Verder ach, het is in ons bos momenteel niet fijn om te lopen en ik vrees dat het de komende maanden nog zo zal blijven en alleen maar moeilijker wordt. Het hele bos ligt op de schop, zeg maar shovel. Er wordt uitgedund en gerenoveerd, zal best nodig zijn maar van mij persoonlijk had dit niet nodig geweest, die aangeharkte en opgeruimde bossen zijn niet spannend meer.
----------
Vrijdagmorgen 28 augustus. Voor mij is weer de heerlijke tijd aangebroken, kortere dagen en minder warm, hoewel er in het weekend geloof ik nog even een vervelende oprisping komt. So be it. Vanmorgen hoorde ik weer het gekrijs van een jonge buizerd, die moeten nu hun eten zelf gaan zoeken en dat vinden zij nog een beetje moeilijk denk ik. Verder is het stil in het bos, zo fijn en dan voel je de herfst aankomen. Gelijkertijd borrelen bij mij de creatieve ideetjes maar geen digitale ideetjes . . . Gek hè, ik merk dat bij meer mensen die altijd zeer computerfanaat waren. Kennelijk wil je gewoon weer eens iets tastbaars uit je handen laten komen. Zodra ik wat dingen op de rit heb zal ik deze hier gaan plaatsen maar eerst moet ik van mezelf overtuigd zijn want eerder doe ik dat niet. Wel heb ik gister weer een fotobladzijde geknutseld en heb ik een goed gevoel, ik ben weer helemaal 'bij'.
----------
Donderdagmorgen 27 augustus. Oh sorry Miekie, had ik gisteren aangekondigd dat ik er nog een fotobladzijde op zou knallen en heb ik het weer niet gedaan, zó tegen onze afspraken in . . . Goh wat heb ik gisteren eigenlijk gedaan? Volgens mij heb ik de hele dag maar zo'n beetje rond gezwabberd en is er niets zinnigs uit mijn handen gekomen, ook dat komt voor. Wel eindelijk weer eens een fatsoenlijke maaltijd op de tafel gezet na al die braadworsten en salades van het afgelopen weekend. O ja, ik heb toch wel iets gedaan, mijn geest verrijkt . . . Een prachtig lees- en fotoboek over de PI Leeuwarden gelezen/bekeken, die gevangenis waar van die onaangepaste hartjes tijdelijk geparkeerd worden. En om nog even verder te gaan op dat criminele pad heb ik gisteravond Programma Gemist gekeken naar 'Opsporing verzocht' en 'Argos', zo heette dat geloof ik van de VPRO en dat ging weer over Holleeder, ook interessant. Ja hoor, ik heb vannacht heerlijk geslapen!
Het boek heet 'Dorp achter de tralies' en is geschreven door Auke Zeldenrust.
----------
Woensdagmorgen 26 augustus. Vanmorgen gewandeld met Wendy en weer een hoop bijgepraat! De wasmachine draait inmiddels alweer want Noor heeft gisteren en eergister nogal gekotst, bah. Het resultaat, 3 ondergekotste bedden. Zij had een heel pakje Deutsche Butterkeks gepikt uit de caravan en die opgegeten met stukken verpakking en al, ja ze had kennelijk haast want dit soort misdaden vraagt om snelheid . . .
Ik kan mij voorstellen dat dat nogal zwaar op de maag is gevallen, het waren vette klonten boterachtige bruine brij. Zo en toen moest ik gistermiddag ook nog naar de Mediamarkt in Zwolle, mijn tablet deed het ineens niet meer en was niet meer tot leven op te wekken. GVD ik krijg er wel de s***** van zo langzamerhand, die k** computers. Ook heb ik een externe harde schijf er bij gekocht van 2 TB omdat ik van deze laptop de hele C schijf ga overzetten. Het is zo ver, ik ben het helemaal zat en wil gewoon W7 weer terug. Maar ja eerst moeten mijn programma's gesaved worden. Goh wat was het leven nog ongecompliceerd makkelijk zonder die dingen en je je heerlijk kon bezondigen aan heel veel boeken. Op dit moment kan ik geen linken aanklikken in mijn e mailprogramma en mijn favorieten willen niet geopend worden bahhhhhhh
Verder heb ik gisteravond nog 2 fotobladzijden gemaakt en vandaag moet er nog een derde komen.
----------
Dinsdagmorgen 25 augustus. Oh ik begrijp dat ik een brandende vraag nog niet heb beantwoord . . . Hier issie dan: ja de caravan is goed bevallen, ik zeg niet uitstekend want dat is niet helemaal zo. Wat wel heel fijn is, die enorme ruimte, voor ons en voor de meiden. Wat dat betreft was er in de camper wel veel minder ruimte hoor! Ook moet ik nog ernstig aan het bed wennen, in de camper hadden we, jawel heel luxe, een binnenvering matras . . . Het is, zonder meer, een fijne caravan waar eigenlijk niets aan mankeert, hij is comfortabel, alle ramen kunnen open en overal zitten horren voor. Maar ja, het gevoel hè, dat is het em bij mij, stoeltjes omdraaien en de motor starten, dat kan niet meer en juist dát mis ik. Voor wij er volgend jaar langer mee weg gaan moeten er toch nog dingetjes aan veranderen, zoals zonnepanelen, grote accu en een voorziening voor een grotere watervoorraad. Het rijden met de auto ging helemaal 100 punten, de Dobló had er totaal geen moeite mee en we konden gewoon in de 5e versnelling rijden.
Foto's? Ja ook die komen er aan, ik heb gisteren heel veel uitgezocht, ga ze nu bewerken voor de site, dwz verkleinen en comprimeren.
Hier alvast een leuk plaatje van internet afgeplukt en julie zien, ik zit niet alleen met het probleem!
----------
Maandagmorgen 24 augustus. Weer thuis na een héél gezellig weekend! Ja inderdaad we hadden aanvankelijk wat langer weg willen blijven maar om een aantal redenen toch gistermiddag naar huis gegaan. We stonden weer heerlijk op het hondenterrein op ons vaste plekje samen met nog 3 camperaars. Iedereen vertrok gistermiddag en het was natuurlijk heel aantrekkelijk om daar nog een paar dagen te blijven staan in ons eentje en te relaxen maar . . . eerlijk is eerlijk, Noor en Emma vinden er daar niets aan, Muis maakt het niet uit en Roos vermaakt zich prima. Het is een groot omheind terrein, helemaal veilig, honden mogen allemaal los lopen maar wandelen kun je daar niet. Er ligt een tamelijk drukke spoorlijn naast (wel komisch, dat horen wij 's nachts niet eens!) Wat dat betreft zijn onze dames wel een beetje verwend om normaal twee maal per dag een fijne wandeling te maken met ons. Zij vinden er niets aan om daar rond te lopen of te contacten met andere honden, zij willen alleen iets met ons te maken hebben . . . Het Rozenmeisje is van een heel ander kaliber en vindt rennen en spelen met vreemde honden juist heel leuk. Nog een reden om niet te blijven was dat onze luie stoelen, de Lafuma's toevallig allebei tijdens de Sail door hun elastiekjes zakten, zowel bij Dick als bij mij! We hadden alleen van die ongelukkige opvouwbare paraplustoeltjes bij ons en dat nodigt niet uit tot relaxen. De feestavond zaterdagavond was weer super gezellig en we hebben mee gezongen met tal van heerlijke songs uit the past . . . Onze topper? Paradise by the dashboardlight van Meatloaf, hoe harder hoe beter, meezingen, meedeinen, meestampen noem maar op en we doen het! En ons Roosje? Ja hoor ook die is er de hele avond bij, scharrelt rond, wordt verwend door iedereen met chipjes en weet ik veel wat nog meer en ligt te slapen op de grond terwijl de herrie om haar heen gigantisch is en de vloer beweegt van het gestamp! Zij vermaakt ook iedereen door gewoon op de bankjes te gaan zitten en de eetwaren op de tafel bekijkt als een soort doorlopend buffet waar zij ook aan mag deelnemen . . .
Kortom, we hebben ons weer heerlijk vermaakt en gaan ons ook weer verheugen op volgend jaar!
O ja, Roosje kreeg op de show een zg met een mooi keurverslag, soms weten de Engelse keurmeesters niet zo goed om te gaan met onze vorm van keuren en beoordelen.
----------
Vrijdagmorgen 21 augustus. Kijk, dát vind ik nou leuk, al die ongeruste berichtjes! Ik krabbel niet voor niets elke dag maar . . . ik doe het ook voor mijzelf hoor, wat ik al zei, het is ook een soort uitlaadklepje geworden! Toen ik gistermiddag Roosje gewassen had kon ik weer niet mijn ogen van haar af houden, godsamme wat is zij mooi, een sneeuwwit suikerspin broekje, zo schattig! Enuh, nu direct maar kijken hoe zij er dan uit ziet na de wandeling, ik hou mijn hart vast. Dick heeft wel instructies mee gekregen, NIET in het boerenland NIET in het water. Hij ging met maagkriebels (??) weg . . . 'Zal ik haar maar aan de lange lijn houden?' Hij kreeg van mij een vaag antwoord want ik vind dat gewoon zielig voor het beessie. (dat noem je 'het probleem afschuiven') enfin, ik zie wel.
doeiiiiiiii tot over een paar dagen!
----------
Donderdagmiddag 20 augustus. JAAAAAA leppie is weer uit het ziekenhuis en wat er mee was? Nou eigenlijk geen idee. Een foutje in W10 zei men . . . Maar ik vind dat net zo onduidelijk als vaak garagerekeningen . . . 'Ze' kunnen maar wat zeggen en controleren kun je het niet. Misschien ben ik wel wat wantrouwend met die dingen maar als je als proef zelf eerst ruitensproeiervloeistof in je tankje hebt bijgevuld een je ziet het later gewoon op de rekening staan gaan mijn alarmlampjes toch wel branden hoor! Als je er dan over begint krijg je een vaag antwoord waar je het maar mee moet doen. Nou ok, hij doet het weer voor the time beïng. Momenteel is hij bezig om 75 berichten te ontvangen . . .
Even bijbabbelen. Maandag j.l. had ik de hele dag een verschrikkelijk lief Ierse Setter meisje als logé en het voelde weer ouderwets! Zij werd al vroeg in de ochtend gebracht en toen het baasje net weg was kwamen onze meiden beneden, uit bed. Zo grappig, zij liepen met hun neus omhoog door te kamer te snuffelen omdat zij vreemd mens roken en dat er daarbij een andere hond ook in de kamer stond interesseerde hen geen fluit, daar liepen zij straal aan voorbij! Ik vond dat erg opvallend, grappig en apart! Uiteraard heb ik foto's gemaakt maar nu echt geen tijd om ze hier neer te zetten. Gisteren de hele dag fijn bij Sail in Amsterdam gekeken met Jan en Simonne waar we de dag afgesloten hebben met een bbq. Vanmorgen heb ik bramen geplukt en dat viel niet mee. Zoveel wespen om mij heen, het was bar en boos en daarbij willen mijn meiden ook helpen plukken en dat vond ik erg eng, dus ik heb niet zoveel geplukt en maar 2,5 potjes jam gescoord. Ook vandaag de dames weer goed toiletteerd want morgen gaan wij naar Duitsland waar zaterdag ons Rozenkind acte de présence op de show moet maken, haar ga ik zo ook nog even wassen. Zo als iedereen wel weet, dit soort dingen doen mij weinig tot niets maar áls je dan ook mee doet moet het er allemaal wel picobello uit zien. Wij gaan echt voor een gezellig weekend met allemaal goede kennissen van ons en Joke en Anne zijn ook van de partij!
Dit weekend heb ik geen internet en moet de krabbel dus weer even wachten, sorry!
----------
Zondagmorgen 16 augustus. En ja, het leven gaat door.
Vanmorgen ben ik tijdens de wandeling, in een stortbui terwijl het in ons eigen dorp totaal niet geregend had, gaan kijken naar de rijpheid van mijn (dat dacht ik tenminste) bramen . . . Ik denk dat een één of andere boerenvrouw uit de buurt mij voor is geweest en dat terwijl het een afgelegen bos is, grrr. Heel veel bramen maar de meeste nog rood. Toch ga ik er dinsdag heen met m'n emmertje en weet toch wel dat ik een paar potjes jam kan scoren. Enuh wie het kleine niet eert hè . . . Gisteren zijn onze vrienden weer vertrokken en gaan morgen hun camperplaatsje ruilen voor een besproken plekje langs de route van de Sail. Tja en dan voel ik het wel even prikken hoor, kijk dát soort dingen doe je dus met een camper! OK wij hebben gisteren onze caravan weer gerepareerd opgehaald en de kosten vielen 100% mee, en het is keurig gemaakt. Hij staat weer gezellig achter en we hebben samen met de hondjes lekker een ijsje er in gegeten bij thuiskomst, gewoon blij zijn met kleine dingen . . . Er staat wel weer een week op het programma met de nodige activiteiten en vrijdag vertrekken wij naar Duitsland en wachten de braadworsten hmmmmm
----------
Zaterdagmorgen 15 augustus.
----------
Vrijdagmorgen 14 augustus. Jaha het was gisteren lekker gezellig en we hebben weer goed bijgebabbeld! Toen ik thuis kwam waren Jan en Simonne hier ook weer en zit ik nu lekker te tikken met het jorrekie op mijn voetenbankje! Dick moest vandaag iets ophalen uit Den Helder en hij is, ja lachuh, met de trein, een wereldreis vanaf hier! Ik heb hem naar het station in Dronten gebracht en gelijk met de meiden een kwaliteitsronde gemaakt over het uitgestrekte industrieterrein, daar wij ook onze voortent uitgeprobeerd hebben. Nee hoor Peter, wij hebben het helemaal niet druk zou Dick zeggen . . . Morgen kunnen we de gerepareerde caravan weer ophalen uit Wolvega, en ook dat is weer leuk! Nou ja, behalve dan dat je dit moet betalen natuurlijk . . . want nee de caravan is niet verzekerd, té oud vinden wij.
Verder moet ik nu iets opbiechten, mijn leppie heeft aan snelheid gewonnen met de nieuwe W10, moge dat een troost zijn . . .
Op de buienradar heb ik gisteravond en vanmorgen gezien dat het toch wel heftig weer geweest is, nou zoals zo vaak, is het onze neus praktisch voorbijgegaan!
----------
Donderdagmorgen 13 augustus. Dat onze honden een enorme grote rol in ons leven spelen hoef ik hier denk ik niet meer uit te leggen. Wél de dimensie die wij er gratis bij gekregen hebben en dat is de vriendschap tussen een flink aantal mensen. O.a. lieve puppykopers die zijn blijven 'hangen' en dikke vrienden geworden zijn en dat al jarenlang. Neem vandaag, straks stap ik in de auto en ga naar een vriendin in Apeldoorn, zij is net geopereerd, zij heeft ooit eens een pup bij ons kocht en daarna nog eentje. Hondjes zijn allang in de hondenhemel maar de vriendschap bleek langer houdbaar! Bij haar is momenteel vriendin Mieke, die in Schotland woont en ook zij is een puppykoper van het eerste uur en die twee hebben ook weer een leuke vriendschap opgebouwd. Mieke is nu in NL om de hondjes en Kiny zelf te verzorgen, na haar operatie, fantastisch toch! Nee wij hebben allemaal geen één of andere loog nodig om het harde (hm nou ja zeg) leven te kunnen leven maar we hebben allemaal elkaar!
En ook dát hebben we te danken aan onze liefde voor dieren en honden in het bijzonder!
Tja ik mag mezelf écht wel een rijk mens noemen.
---------
Woensdagmorgen 12 augustus. En dan lees ik mijn krabbeltje van gisteren nog eens na en dan zie ik dat de dag dan toch heel anders verloopt dan ik mij 's morgens nog voorstelde. Geestelijke rust gisteren? Forget it! De hele dag is het computergeneuzel geweest maar vooral dan voor Dick hoor . . . Hij had zich opgeworpen om de problemen te lijf te gaan en dat heeft hem heel wat uurtjes gekost, hoofdbrekens en een onrustige nacht . . . Maar jawel, hij heeft het voor elkaar gekregen! Het probleem? Ik heb een forse laptop, eigenlijk een desktop vervanger met een scherm van 17 inch, dit omdat ik met fotobewerking en werken aan de sites het fijn vind zo'n groot beeld. Dick vond een modus om nog verder in te grijpen dan de aangeboden materie om je beeldschermresolutie aan te passen en dat bleek dé oplossing.
Niet te geloven en was ik al gedeeltelijk blij dat ik de pictogrammen weer in een normale grootte zag, maar toen de rest nog . . . Toen ik ontdekte dat mijn beeldbewerkingsprogramma's bereikbaar waren werd ik nog blijer. Nu nog een keer mijn vertrouwde google taakbalk er op en dan kan ik er wel mee leven. Hoewel dát geloof ik nou ook niet echt makkelijk is om te installeren. Wel heb ik besloten om leppie niet verder te mishandelen om te pogen W7 weer terug te krijgen.
Dus, zo blij als ik was (ben!) heb ik gisteravond gelijk weer twee fotobladzijden gemaakt in de augustusmap!
----------
Dinsdagmorgen 11 augustus. Na een gezellige zondag, gisteren weer een dag met een andere belevening. Een afscheidskerkdienst, een crematie en daarna een samenkomst. En zoals zo vaak, het laatste was toch nog prettig te noemen. Was dan ook precies in de geest van de overleden Han. Huilen en lachen, opstaan en weer verder gaan.
Ook wij hebben daar ervaring in, zoals eigenlijk alle mensen natuurlijk. Je leeft, dus maak je ook dit soort dingen mee.
Vandaag even een soort rustdag houden en dan bedoel ik meer geestelijk want het huis schreeuwt hier ook om een stofzuiger.
En dan zit ik natuurlijk ook nog met computerproblemen . . .
Omdat mijn laptop na 5 minuten al erg warm wordt schakel ik hem na de krabbel ook weer uit, dus mailtjes kan ik vandaag verder niet lezen. Vanavond open ik hem weer even &^%$#@!
----------
Maandagmorgen 10 augustus. Gisteren een erg gezellige dag gehad! Eerst een prachtige wandeling en daarna de hele dag buiten bij ons thuis. Zo fijn om naar te kijken hoe die 7 honden met elkaar op kunnen schieten, vlak bij elkaar liggen te slapen terwijl zij elkaar echt niet zo vaak zien! Heerlijk al die gevlekte kleedjes over de grond!
Verder ach, Peter kon mij niet verder helpen met die W10, hij heeft iets wat er bij mij niet op zit (op de computer bedoel ik hoor, dit even voor diegene met een dirty mind) . . . heb ík weer natuurlijk. En ja inmiddels weet ik dat bij de meeste mensen het overgaan probleemloos verlopen is grrrrr
Ik heb leuke foto's van gisteren en van de dagen er voor maar kan ze nu niet bewerken, mijn programma's werken wel naar behoren maar het beeld is verkracht en dan kan ik toch niet goed zien waar ik mee bezig ben.
----------
Zondagmorgen 9 augustus. Vroeg op vandaag want we hebben om 9 uur in het Roggebotzand een wandelafspraak. Vandaag komen er 3 Engelse Settermeisjes met hun baasjes Peter en Astrid gezellig op bezoek! Leuk, een mooie dag, lekker wandelen en daarna gezellig bij ons thuis buiten zitten en genieten van de hondjes en ja hoor, ook van elkaar! Misschien kan ik wel leuke foto's maken vandaag!
Oef van diverse kanten krijg ik hulp aangeboden om W10 om zeep te helpen . . .
----------
Zaterdagmorgen 8 augustus. OOOO wat heb ik een spijt. En wat baal ik verschrikkelijk. Ik vind het helemaal niets dat W10. Had ik het nou maar nooit gedownload. Nog steeds geen verandering aan mijn scherm. Ook de aanwijzingen om terug te keren naar het oude willen niet lukken. Ik krijg steeds een stomme foutmelding. Hij zegt dat ik aan netstroom moet gaan voor ik terug kan keren, en ik stá aan de netstroom! Zo en nu dan een welgemeende, diep uit mijn hart komende GVD!!!!
Ik heb al gekeken op de site 'studentaanhuis.nl' en als het mij volgende week niet gelukt is bel ik voor een afspraak, dat gaat mij weer lekker geld kosten (*&^%$
Een troost is wel dat ik mijn websiteprogramma gewoon zie, ook mijn overstuurprogramma en mijn Photoshop etc.
----------
Vrijdagmorgen 7 augustus. Zo, Windows 10 geïnstalleerd en of ik er blij mee moet zijn weet ik nog niet. Vooralsnog niet. Ik kijk aan tegen een uit zijn krachten geschoten scherm en wat ik ook probeer aan de instellingen, nog steeds geen resultaat. Kijk, dat ik een beetje minder hoor, kan ik nog net accepteren maar dat Windows 10 doet alsof ik slechtziend ga worden doet mij toch wel wat. Binnen een maand kun je geloof ik weer terug naar het 'oude' en dat geeft mij wat hoop. Het lijkt ook net of mijn, toch wel op leeftijd zijnde leppie, er ook wat moeite mee heeft. Ik hoor hem zachtjes gieren, voel hem ook warm worden en zal straks eerst maar weer eens de compressor op z'n in- en uitgangetjes zetten. Vernieuwing is niet altijd verbetering zullen we maar zeggen.
Dus weet waar jullie aan beginnen met de nieuwe ideetjes van meneer Bill Gates . . .
----------
Donderdagmorgen 6 augustus. Een warme wandeling vanmorgen. Opvallend veel bramen en in dit gebiedje komt bijna geen hond/mens, dus over een paar weekjes, lekker plukken! Ik heb ook maar weer eens wat foto's gemaakt van rennende honden en bramen . . . je moet toch wat hè om de site een beetje op te leuken . . . Op dit moment is één van de bouwers hier weer bezig, hij heeft weliswaar vakantie maar dit is een leuk klusje voor nu zodat zij volgende week weer met grotere dingen samen kunnen beginnen. Hij is bezig om de rookafvoer in het dak te maken wat we hebben een pelletkachel gekocht voor in de nieuwe kamer. Dat is zó gezellig, zó milieuvriendelijk en zó makkelijk! Eigenlijk vind ik het een beetje jammer dat hij in die kamer staat, ik wil er ook eentje voor in de huiskamer maar godsamme je kunt niet alles en de portemonnee heeft helaas ook een zichtbare bodem.
----------
Woensdagmorgen 5 augustus. Vandaag even niets. Zoals jullie misschien nog wel herinneren hebben wij een paar weken geleden heel emotioneel afscheid genomen van een geliefd persoon, die zijn dagen geteld waren. Ja, 'waren' want gistermiddag is hij in alle rust overleden. Han, de zeer sympathieke schoonvader van onze zoon Marc.
----------
Dinsdagmorgen 4 augustus. Heerlijk langs de buitenwegen gewandeld in een zacht miezerig regentje, genietuhhhh! Gisteren had Dick ook langs een buitenweg gewandeld, een andere route maar toen hij bij een kruising aan kwam waar een bankje staat voor de vermoeide fietser werd hij niet echt blij . . . er had iemand gepoept en er kennelijk een puinhoop van gemaakt want er lag een grote hoeveelheid papieren zakdoekjes, gadverdamme, ja te laat . . . de honden hadden het eerder in de gaten . . . (*&^%$ Een stukje verder, Emma met de beentjes in de lucht, wat nou weer? Wel nog een keer gatverdamme, een onthoofde vis en een stukje verderop de resten van een bbq compleet met open bakje saus. Dit soort ontmoetingen met smerigheden kunnen je wandeling danig verknallen. Sommige mensen maken er wel een rotzooi van hoor waar een ander dan weer last van heeft grrrrrr
----------
Maandagmorgen 3 augustus. Een rustig weekend gehad, en ik allerlei kleine- en Dick grote klussen gedaan. De kano lag ons ernstig in de weg hier achter en daar had ik een creatieve oplossing voor bedacht, hij staat nu op hoge palen boven de vuilnisbakken achter de schutting! Gisteren alle hondenbedden, halsbanden en riemen uitgewassen. Dus toen Emmaatje bij het opstaan naar mij toe kwam was het net of zij zojuist uit de wasmachine kwam! Ik geloof dat wij ons op moet maken voor een warme dag, gelukkig zijn het er tot nu toe niet zoveel. Wij vinden het best opvallend dat er nog geen hond, zelfs Roos niet, in de waterpartij gesprongen is, maar laat ik het maar niet hardop zeggen, wel drinken zij er uit.
----------
Zondagmorgen 2 augustus. Vanmorgen tijdens de wandeling in 'ons' bos kwam ik een onbekende man met Golden Retriever tegen. Het bleek een boer uit de buurt te zijn die alleen op zondag een bosronde met zijn hond maakt. Eerst vond het hondje die van ons een beetje eng, dat eerste geblaf van Emma lijkt heel wat maar stelt niks voor, maar dat weet hondje niet. Binnen een paar minuten was het hondje aan het spelen met Roos en wel zo leuk, jammer dat ik geen fototoestel bij mij had en ook mijn mobieltje lag thuis (natuurlijk). Ondertussen stonden meneer en ik te kletsen en zo grappig, hij was verschrikkelijk enthousiast over zijn hond, echt zijn eerste hond en hij zei dat hij niet wist dat het zó leuk was! Al snel moest ik filmpjes bekijken op zijn mobiel van het met een lepel voeren van zijn hond zittend aan de tuintafel . . . gewoon voor de grap hoor! Nu wilde hij het nog doen terwijl zijn hond een slabbetje voor had! Ik praatte gezellig met hem mee en hij had dan ook geen idee dat ik de meeste vertelsels zelf ook regelmatig mee maak en veel dingen dan ook heel gewoon vind . . . Ja dat heb je, als je al zo lang een stel honden hebt waar je intensief mee leeft. Maar voor hem, hij was misschien een paar jaar jonger dan ik, is écht alles nieuw wat hij beleeft met zijn hondje! Ja ik heb genoten van zijn enthousiasme en vond het gewoon verfrissend dat een man op die leeftijd nog ontdekt wat een fantastische dieren honden zijn!
Zo en nu ga ik boven stofzuigen . . .
----------
Zaterdagmorgen 1 augustus. Nou ja zeg, alweer augustus, de tijd vliegt werkelijk om. Over een week of drie zijn wij dus een weekje weg met de caravan . . . ach ja, wie het kleine niet eert hè . . . Ik voel wel dringende behoeft om ons geliefde Scandinavië weer eens te bezoeken, ik mis het echt. Dat komt natuurlijk ook door Joke en Anne die ons keurig op de hoogte houden waar zij zich bevinden in noordelijke regionen en ik kwijlend en verlangend dit soort berichten lees. Zouden onze meiden hier ook naar verlangen of bedenken zij dit niet? Nou ik weet wel zeker dat het dat laatste is hoor! Als ik zie met hoeveel enthousiasme zij de dagelijkse, toch vaak in dezelfde gebieden, lopen, weet ik het wel zeker, van hen hoeft het niet en zij zijn thuis net zo gelukkig! Ik zou willen dat ik dat ook had. Ook hoor ik dat wel eens mensen zeggen, dat voor hen vakantie helemaal niet hoeft. Ik ben heel gek op mijn huis en omgeving maar een maandje volledig in de natuur is voor mij toch wel het summum!
Goed, verder niet zeuren, tuindeurtjes lekker open, straks bbq spullen halen en genieten van de zomer want het gekke is wel dat wij deze tijd normaal ook nooit weg zijn . . .
Nog een laatste juli 6 fotobladzijde gemaakt!
Net, nu een paar uur later, nog een fotobladzijde 7 er achter aan gejekkerd.
----------
Vrijdagmorgen 31 juli. Vanmorgen in ons eigen bos gewandeld en het aantal omgevallen bomen is eigenlijk heel weinig, wel veel takken en bladerenwerk, het is een rommeltje en je kunt maar aan 1 kant het bos in. Gisteren dus naar tante Martine en alles viel enorm mee. Het knobbeltje bij Noor, er werd even in geprikt om te kijken wat voor troep er in zat en huppakee, weg bobbeltje! Er bleek gewoon helder vocht in te zitten, vergelijk het met een blaartje, niets bijzonders dus, Als het weer terug komt wordt het even weggehaald. En dan het billenknabbelende Muisje, ook niet bijzonders, gewoon volle anaalklieren, heeft zij nog nooit gehad in haar hele leven! Ook is haar buikje heel goed onderzocht omdat ik een slap plakaatachtig plekje voelde. Ik ontdekte dat een paar weken geleden en als een struisvogel stopte ik mijn hoofd in het zand . . . nee toch . . . alsjeblieft geen polonaise aan het Muizenlijfje . . . Het blijkt een lipoompje te zijn, gewoon in ordinair NL, een vetknobbeltje. Zo, dat hebben we ook weer gehad. Ik heb ze allemaal ook eens op de weegschaal gezet en zo grappig, Emma en Roos wegen exact gelijk, beide 26,5 kg!
----------
Donderdagmorgen 30 juli. Weer fris opgestaan na een hele gezellige avond. We hadden gisteravond met z'n vieren een film-bankhang-vreet- en drinkavond afgesproken. Nee geen zuipfestijn want dan kun je de fim niet meer volgen. Daarbij ik ben 100% alcoholvrij. Om een uur of één hield ik de marathon niet meer vol en moest als eerste afhaken. Dus Simonne en ik zijn ons gistermiddag eens lekker te buiten gegaan in de winkel en hebben ons gestort op lekkere en dan natuurlijk ook calorierijke dingen! De films waren ook erg leuk hoewel ik de laatste, een comedie met Mel Gibson niet af heb kunnen kijken.
Direct vertrekken zij weer en vanmiddag gaan wij naar dierenarts want Muisje zit steeds aan haar centje te knabbelen en Noor heeft een vetbultje op haar hoofd wat ik weg wil hebben, ik ben niet zo van de bultjes . . . Ik hoop daarna nog tijd en zin (dat is het belangrijkste) te hebben om de foto's te plaatsen.
----------
Woensdagmorgen 29 juli. Zo, dat was (is) wel even slikken hoor . . . godzalmebeware, wat een supercamper met écht alles der op en der an. Maar ik moet toch niet denken aan vier smerige honden in zoiets . . . Zij hebben alleen een Yorkshire terrier en dat past wel in die mooie bak! Het lijkt wel een luxe touringcar met een heuse wellnessdouche er in! Nee dat zal hem voor ons dus echt nooit worden en die illusie hebben we ook helemaal niet! Voorlopig doen wij het met de caravan en ééns hoop ik op een buscampertje.
Het is af en toe best wel moeilijk om alles rationeel te bekijken hoor, daar zal ik geen doekjes om winden.
----------
Dinsdagmorgen 28 juli. Ach en daar stond hij, het Kipje, bij het caravanziekenhuis. Net van huis veranderd, al schade opgelopen en dan nu alweer een afscheidstrauma. Omdat het vakantietijd is, en de meeste monteurs ook vrij, wordt Kipje als een soort stoplapje gebruikt, wanneer de enige monteur even tijd heeft gaat hij er aan werken en we krijgen een belletje wanneer hij klaar is. In ieder geval voor 18 augustus is hij in orde. En dan straks . . . dan komt er hier weer even een spiksplinternieuwe supercamper achter te staan . . . J&S komen hem hier showen en inrichten. Uiteraard zal ik jullie trakteren op foto's van dat stuk snoepgoed! Ik durf nu al te wedden dat het veel ahhh's en ohhh's zulen zijn . . .
Wendy en Charlotte hebben dus een heerlijk, leuk en gezellig weekend achter de rug, dat ben ik gisteren vergeten te tikken. En het weer? Ach alleen zaterdagmiddag lekkere buien maar toen was het weer heel gezellig in het blokhutje!
Ik heb nu zulke fijne muziek opstaan, ja alweer uit the past . . . onze zo geliefde E(lectric)L(ight)O(rchestra), pffff allemaal herinneringen die er niet om liegen . . .
----------
Maandagmorgen 27 juli. Het had geen zin om naar de buienradar te kijken dus ben ik maar gewoon met de meiden weggegaan, de tijd tussen de buien door is toch te kort. Vanmorgen het bos hier maar eens geïnspecteerd en het viel mij mee. Eén van de twee hoofdingangen kon ik niet in, er ligt een hele dikke boom over het pad. Verder heb ik het hoofdpad gevolgd en vroeg mij wel af hoeveel boomtakken er nu nog op half zeven hangen . . .
En dan vandaag, we gaan direct op pad om de caravan weg te brengen naar een Kip schadebedrijf . . . jawel schade . . . nee niet door de storm maar wel door het manoeuvreren hier achter, bah, hij raakte met de linkerachterhoek het randje van de poort. Ben ik effe blij dat ik het niet gedaan heb en er ook niet bij stond om aanwijzingen te geven . . .
En waarom is het eigenlijk zo, dat schade die mannen veroorzaken minder erg is dan dat dezelfde schade die door de echtgenote aangebracht wordt een aardbeving veroorzaken????????????
Ja natuurlijk weet ik het antwoord hier op wel . . .
----------
Zondagmorgen 26 juli. Nou ja zeg, gisteren eindigde ik mijn krabbel met 'nu even rust', is dát even lachen! Tsjongejonge wat ging het tekeer buiten, jaha ik vond het helemaal geweldig en heb genoten hoor! Ja natuurlijk wel erg dat er een slachtoffer bij gevallen is, en de materiële schade kan mij niet echt boeien, oepssssss, maar overal die afgebroken boomtakken vind ik wel indrukwekkend. Dick ging tijdens de heftigste momenten met de honden naar buiten (ja tijd is tijd hè
)
en de paraplu vouwde als een jurkje om hem heen
maar . . . ik heb natuurlijk een echte
stormparaplu die het met wat moeite toch aan kon!
Natuurlijk de paardjes op stal gezet met een bak
hooi en die gaan nu direct lekker weer naar
buiten. En vandaag gaat het weer fijn een
buitendagje worden want ik geloof dat het er de
komende dagen niet van gaat komen, het lijkt wel
herfst, uhhh nee ik heb er niet echt moeite mee
maar vind buiten zitten ook wel gezellig. ----------
Zaterdagmorgen 25 juli. Nou dat is wel even een menagerie hoor, nu Wendy er niet is. Wandelen met Jari er bij is ook goed uitkijken waar je loopt . . . Alsjeblieft geen andere honden tegen komen . . . Afgelopen zondagavond heeft zij zich namelijk weer eens tamelijk van een onbetamelijke kant laten zien. Ik ga nu echt alleen maar naar gebieden waar ik voor 99% zeker weet geen andere honden tegen te komen. Vannacht heeft Beukertje bij ons in bed geslapen wat zij eerst echt wel een beetje gek vond. Gisteravond laat gelijk met hondjes uitlaten even naar de paarden gereden om te kijken of alles nog ok was en de stalkat eten gegeven. Vanmorgen na het hondenwandelen konijnenbakjes schoongemaakt en eten gegeven en poes Spek van brokjes voorzien. En dan nu even rust. Dick legt de laatste hand aan de waterpartij voor de regen losbarst. Als hij straks helemaal af is zal ik er een foto van maken.
----------
Vrijdagmorgen 24 juli. Soms maakt een krantenberichtje mij verdrietig zoals vandaag, de jonge wolf die eerder in NL was, is doodgereden in Duitsland. Ach het was al een beetje 'ons' wolfje geworden, zo jammer.
Wat mij wel weer blij maakt zijn de foto's van Joke en Anne in Noorwegen! Bij de grote gletsjer de Nigardsbreen, zoooooo mooi! Gelijk gaan Dick en ik dan weer herinneringen ophalen van onze paar dagen daar en wordt de reissite weer tevoorschijn gehaald! Voor ons het grote voordeel door te reizen in voor- en naseizoen. Maar ja, wij vinden wel dat het toch het fijnst is om dit land met de camper te bereizen . . . en zo ver is het nog effe niet . . . Goh ja, dat reizen zit toch wel zeer vast verankerd in ons wezen hoor, meer dan wij eigenlijk dachten . . . en vooral dat camperen . . . enuh ja mét onze hondjes, zo fijn die vrijheid!
----------
Donderdagmiddag 23 juli. MWAHH sorry, foutje . . . Ik dacht gisteren dat ik mijn site geupload had en zag dus net dat dat niet het geval was. Na mijn krabbel van gistermorgen is mijn leppie dicht gegaan en nu net pas weer open. Helemaal geen tijd gehad. Gisteravond laat zijn onze vrienden weer vertrokken. Zij hebben hun camper hier leeggehaald en schoongemaakt omdat hun nieuwe camper morgen opgeleverd gaat worden. Zij hebben hun huis en hele hebben en houwen verkocht/opgeslagen/weggegeven/weggegooid/kringloop en een superdeluxe camper gekocht om er zeker de eerste 5 jaar ook in te wonen en heeeeeel veel te reizen, zij gaan zelfs 1.5 jaar naar Amerika en Canada! Wij hebben hier achter natuurlijk een prachtige plek om rustig je camper schoon te maken en op te ruimen. Of wij een ietsepietsie jaloers zijn? Nou een beetje dan maar gun het hen, na veel problemen, echt van harte hoor! Vanmorgen geen krabbeltijd gehad omdat ik gelijk voer ging halen. Ik had voor de meiden een zak gerookte kippenpootjes meegenomen maar daar keken zij eerst wel even raar naar voor zij het gingen opeten . . . Morgen gaan Wendy en Charlotte met een vriendin en dochter een weekendje weg met de paardjes en wij zorgen het weekend voor de rest van de levende have, en komen Jari en het beukertje bij ons. Het blijft bij ons voorlopig dus nog even een druk gedoe.
----------
Woensdagmorgen 22 juli. Daar zit ik dan, met een Yorkshire terrier op schoot te tikken . . . Zij is snel ontsnapt uit haar camper, die weer eens gezellig bij ons achter staat, en komt lekker bij mij zitten. Ik denk dat zij mij zielig vindt omdat er geen hond van ons thuis is, daar is Dick nu mee weg en Yvonne zonder hond is gewoonweg ondenkbaar. Hoewel zij uiteraard helemaal geaccepteerd is door onze honden, blijft Muisje haar niet leuk vinden, zij houdt haar altijd met een klein grommetje op afstand. Vandaag ga ik FB weer schrappen, ik vind er geen klap aan en het brengt mij ook niets.
----------
Dinsdagmorgen 21 juli. Tja ik vind show Gordon Setters waanzinnig mooi, zelfs zó mooi dat ik er wel eens ontroerd door word . . . Maar ik héb geen showhonden maar meer van die soort werkpaardjes die twee maal daags door klei, bos, zand, water en boerenvelden denderen. En dat is te zien, klitten in de vachten met een inhoud, zand en momenteel van die groene gore bolletjes. En toen was ik het zat. Vooral Noor heeft zo'n pak haar (jaha dát zou een mooi te trimmen showdame zijn). Vooruit Noor op de trimtafel en een paar uur bezig geweest en nu heeft zij een blote billenlook! Ik kon niet meer stoppen en ben eigenlijk nog niet klaar. Weg die pakken haar aan haar voorpoten, broek en buik. Alleen wil ik nu nog even het scheerapparaat over haar buik trekken, lekker fris en niet meer zo lang nat zijn na het zwemmen. Het leuke is dat het eigenlijk niet eens erg opvalt, althans voor een ander dan, ik heb toch een randje franje laten staan.
Nog even over de voortent haha. Je hebt gelijk Agnes we moeten nog even omschakelen naar niet meer zo maar weg rijden als het niet bevalt . . . Godzijdank heb je in Scandinavië niet veel van die plekken waarbij je acuut je biezen wilt pakken! En dat komt natuurlijk ook door het seizoen waarin wij altijd gaan (ik ben allergisch voor jankende kinderen). En op dit moment vind Dick de voortent nog veel te mooi om thuis te laten . . . Ik ga er verder niet over in discussie met hem, heeft a. geen zin en b. we ervaren het vanzelf wel.
----------
Maandagmorgen 20 juli. Dank jullie wel voor de leuke reacties op onze voortent! Inmiddels weten we wel dat volgens ons de voortent nog duurder is dan de caravan . . . En in Dick zijn ogen wordt hij dan ook steeds mooier (eurotekentjes te zien?) Nee hoor, zonder dollen, ik vind hem ook prachtig maar vroeger, wij hebben van 1979 tot 2006 altijd gecaravand (geen vakantiesite toen maar wel allemaal fotoboeken!) en hadden een voortent én een luifel maar de voortent bleef altijd thuis omdat wij toen ook al veel reisden. We hebben de voortent maar een paar keer gebruikt omdat wij dan in het voor- of naseizoen met een leuk groepje mensen wat langer op een plekje in Drenthe bleven staan! Weten jullie nog, good old fellows, lachen, gieren, brullen . . . OK that is the past, maar gelukkig kunnen we wel nog altijd lgb! Ook zijn we nog in het bezit van een klein wintertentje en ook die gaan we eens uitproberen, jaha het zal toch ook een keer er van komen hoor, weg in de winter, in de sneeuw! Neehee niet dit jaar, ik weet dat er wat mensen hopen op een tripje met ons in de sneeuw van het hoge noorden, maar dat gaat em deze winter écht niet worden hoor, ik zeg het maar meteen even . . .
Haha Peter heeft ook een paar nieuwe clocs waar hij mee door Purmerend stiefelt!
Nou Cilia, inderdaad een Griffon heeft een enorme jachtpassie en is denk ik nog minder te stuiten of te sturen, of allebei dat een Fauve! Hmmmm volgens mij wist je dat niet voor je er aan begon! Meestal zijn deze honden in jagershanden, maar wel weer verschrikkelijke lieve honden!
Jeetje Tineke en Evert zijn jullie ook nog altijd aanwezig op mijn site, hartstikke leuk en dank je voor je advies, we gaan vandaag verder googelen! Maar de voortent is niet bestemd voor onze honden hoor, die zijn gewoon ín de caravan en natuurlijk mogen zij ook in de voortent en er komt dan een hekje te staan voor de ingang. Dat zullen jullie wel zien op de foto's in augustus hoe wij dit soort dingen oplossen. We hebben eens op eens een paar dagen met de camper op een camping gestaan en ook daar gebruikten wij dat hekje, ik zal de foto wel eens opzoeken.
Gisteren ook nog twee fotobladzijden geplaatst waarop onze nieuwe aanwinst te zien is.
----------
Zondagmorgen 19 juli. Een rustige dag vandaag. Gistermiddag zijn we met de caravan naar een leuke, (ook voor de honden) plaats gereden om de Karstenopblaastent uit te proberen . . . Het opblazen gebeurt tamelijk snel dmv een elektrisch pompje op 12V. Een prachtige tent, heel origineel en super mooie kwaliteit maar het opzetten moeten we toch nog wel even leren . . . grr tóch wel verwend met zo'n makkelijke camper: aan komen rijden, neerzetten op een redelijk vlak plekje en klaar . . . Ik weet nu al dat die voortent het niet gaat worden tijdens de reizen, veulsteveul werk. Dus nu maar googelen naar een luifel. Het voelde wel weer even ouderwets fijn, zo met de caravan, ik kan niet anders zeggen. Nu eerst maar eens een Scandiaviërit ervaren en dan ben ik misschien nog enthousiaster, hoop ik dan maar. Want een camper zit toch wel aardig vast gebeiteld in mijn hoofd . . .
----------
Zaterdagmorgen 18 juli. Gistermiddag en -avond weer gezellige dingen gedaan, naar een camping in het Gooi waar onze zoon, schoondochter en de kleinkinderen stonden met de caravan. Op verzoek van de kleinkinderen, alle of minstens één hond meenemen graag . . . . De meest geschikte voor dit doel is dan Muisje of Roos en we kozen voor Roos omdat die super maar dan ook super makkelijk is met alles wat leeft! Muisje vind ik dan met haar 11 jaar te oud om voor kinderspeelkameraadje te spelen. En ja hoor, Roosje heeft de show compleet gestolen met haar leuke gedrag! Ook nog gewandeld naar een beroemde ijssalon in Blaricum wat ook veel complimentjes opleverde . . . 'Goh' zeiden wij, wat jammer eigenlijk dat wij nooit 'en public' optreden met de honden . . . Alleen in vakanties gaan zij wel eens mee de stad in en verder leiden zij het leven van 'knuffel- bos- en wandelhonden'! Maar goed, eerlijk is eerlijk, daar hebben wij ze dan ook voor . . . Het was prachtig om te zien hoe Roos met die kinderen speelde en rende en hoeveel plezier iedereen had! O ja, op het veldje waar zij stonden waren nog twee lieve honden en men vroeg of Roosje ook los mocht zodat zij ook met de andere honden kon spelen, grappig toch! Roos had het meest belangstelling voor spelen met de kinderen en een voortent inlopen en kijken of er nog iets te pikken viel . . . en niemand vond dat erg, sterker nog, men vond het juist leuk! Roos was totaal out of control door al het enthousiasme om haar heen . . . Kortom, we hebben weer genoten!
Direct ga ik even kijken of er nog leuke foto's bij zitten.
----------
Vrijdagmiddag, net middag hoor, 17 juli. Een warme wandeling vanmorgen in het bos. Net toen ik thuis was kwam er onverwachts bezoek een bakkie drinken dus vandaar een laat krabbeltje. Daarbij, ik heb niets te vertellen alleen eigenlijk dat ik gisteravond nog twee fotobladzijden gemaakt en geplaatst heb.
----------
Donderdagmorgen 16 juli. Gisteren een supersaaie maar je mag ook zeggen, een zeer ontspannen dag . . . Dick heeft de hele dag op bed gelegen en ik heb een beetje rond gestunninkt (dit woord klopt geloof ik niet) , wat aan de fotobladzijde hier gedaan, is nog niet gepubliceerd, nog niet af. Daarbij heb ik één van mijn 3 boeken die ik momenteel lees, uitgelezen, een biografie over de kickbokser Badr Hari, nou een lekkere jongen hoor en ik HOU helemaal niet van boksen, laat staan van kickboksen . . . die engerd wil je niet graag tegen komen! Het andere boek, de wielermaffia is ook een actueel onderwerp deze tijd en ik HOU helemaal niet van wielrennen! Het derde boek is weer zo'n eyeopener, geschreven door Martin Bosma, 'minderheid in eigen land' en ik hoop dat heel veel mensen dit boek gaan lezen . . . Zelf vermoedde ik al veel wel, maar de details komen nu tot je en die zijn niet mals en je blik op veel BNers verheldert er wel door . . .
----------
Woensdagmorgen 15 juli. Het ANWB echtpaar voelt zich niet fit. Ach je lijkt kennelijk niet alleen qua uiterlijk op elkaar maar ook innerlijk gaat het op elkaar lijken . . . Bij mij begon het gistermiddag en bij Dick vannacht. En toch moeten de hondjes hun dagelijkse rondes krijgen maar ja hè . . . Vanmorgen dus al zwabberend door het bos gelopen. Zullen wij gewoon een beetje oververmoeid zijn? Sinds gisteren is Mickey ook weer op honk en in de eerste instantie liep hij weg voor Wendy maar toen zij op de grond ging zitten en hem met haar bekende stem riep kwam hij naar haar toe en ging bij haar op de grond liggen! Voor de oppas was hij niet makkelijk benaderbaar dus die keek wel even op! Het was wel duidelijk, ook paarden herkennen hun eigenaren, leuk toch! Vandaag verder op de plaats rust.
----------
Dinsdagmorgen 14 juli. Met Muisje gaat het weer een stuk beter en ik realiseerde mij dat het eigenlijk vaak is nadat zij als een malloot door de velden gescheurd heeft . . . Mevrouw de Fauve houdt geen rekening met haar leeftijd en gaat op die momenten helemaal los wat zij later moet bezuren. Dus heeft Dick net de boodschap mee gekregen door haar niet zo lang of helemaal niet los te laten hetgeen hem vreselijk tegen staat . . . Vandaag wordt Mickey weer opgehaald van zijn logeeradres en we zijn benieuwd of hij zijn moeder nog kent! Zal vast wel maar drinken zal er niet meer bij zijn! Momenteel geniet ik echt weer van de rust om mij heen en ben ik mij lekker door een stapel boeken aan het wurmen waarbij het weer ook lekker mee helpt, van mij mag het nog even zo blijven . . .
----------
Maandagmorgen 13 juli. Ik was wel een beetje te optimistisch toen ik vanmorgen weg ging en kwam thuis als miss wet T-shirt! Gisteren inderdaad een lekker rommeldagje gehad, het één en ander opgeruimd en de honden weer eens op de trimtafel gezet. Het eerst Roos, getverdemme wat is dat toch een friemel tijdens het knipwerk eenmaal het scheerapparaat op haar oren en ze is als was in mijn handen, heerlijk vindt zij dat. Ondertussen, de trimtafel staat naast het aanrecht, greep zij een oud boterhammetje uit het afvalbakje, ach ja dat mag zij dan natuurlijk ook gewoon opeten . . . Ook Emma even goed geplukt, die had weer van dat zachte rode haar op haar rug. Ik ben nog lang niet klaar maar 3 honden op 1 dag trimmen is mij ook teveel van het goeie. Gisteren kwamen onze buren thuis met een camper . . . ach ja het deed wel een beetje pijn . . . ik mag zo niet denken natuurlijk, we hebben bewust voor anders gekozen maar toch . . .
Al een paar dagen is Muisje niet helemaal zoals ik het graag wil en ook gewend ben, en ik kan er maar niet de vinger op leggen, wat onduidelijke, voor andere niet zichtbare dingetjes die mij een beetje verontrusten. Even goed bekijken vandaag, als je bij een dokter komt moet je toch met een duidelijke klacht komen.
----------
Zondagmorgen 12 juli. Zo zo hè hè poeh poeh, rust in de tent . . . Een aantal héél gezellige maar ook aardig drukke dagen achter de rug en de warmte maakte het compleet. Gelukkig kan ik zeggen 'maakte' want de ergste hitte hebben we weer even achter de rug. Inmiddels is onze verbouwing helemaal gereed en nodigde de bouwers ons vrijdagmorgen uit voor een bakkie met een gebakkie en gewoon even gezellig kletsen, en daar zijn wij altijd wel voor in natuurlijk! Ondertussen legden onze vrienden hier laminaat . . . 's Avonds met het hele cluppie bbqen. Gistermorgen hebben we onze vrienden en hun camper uitgewuifd en vertrokken wij naar Bunschoten waar Wendy en Charlotte een leuke paardendag hadden. Zo lief, om die twee met hun paardjes, Wendy met Iris en Charlotte met Astrid en veulen, door de ring zien gaan! Zij hadden bij verschillende onderdelen in geschreven en vielen meestal niet in de prijzen, maakte ons helemaal niet uit want het mee doen is al heel leuk! Bij één onderdeel werd Wendy eerste van de 28 en was hier zelf helemaal verbaasd over! Verder zie je, net als in de 'grote paardenwereld' veel sjieke bedoeningen en mensen die met veel ervaring dit soort evenementen afrijden. En toen wij gistermiddag thuis kwamen waren wij zoals wel eens meer, helemaal versleten en hebben we een tukkie op de stoelen gedaan na de hondenwandeling. Dick en ik nog even de restjes buiten op een minitafelbbq gelegd en daarna heeft Dick nog de hekken in de tuin weggehaald zodat het weer een beetje opgeruimd is. Vandaag kallempies an, we hoeven eens even helemaal niets en volgens ons komt er ook niemand hoewel je dat nooit helemaal zeker weet natuurlijk . . . en daarbij, iedereen is hier altijd welkom!
----------
Vrijdagmorgen 10 juli. Sorry, maar echt helemaal geen tijd voor een stukkie, het is hier druk en ik ben zo'n beetje, jawel met hulp hoor, voor de catering!
----------
Donderdagmorgen 9 juli. Een lekkere winderige wandeling, maar van mij mag het hoor! De honden zijn weer lekker in het water geweest, jaha nu wel . . . eenden hè . . .
Nog even over onze tracks, ja hoor Peter, ook wij vinden Crocs lekkere schoenen maar wel spuuglelijk, we zijn al aan ons 3e paar! En net wat je zegt, hondjes uitlaten en over nat gras lopen is een gevaarlijke combinatie en daar had Dick gisteravond ook al last van . . . Gisteren is de verbouwing gereed gekomen en nu wordt de laatste hand gelegd aan wat electrisch geneuzel. Emma is blij, die had het helemaal niet op die onrust van die mannen die hier aan het lawaaien waren. Voor ons is het trouwens ook wel weer fijn, het huis weer voor jezelf. Nu kan het grote opruimen en inrichten beginnen. Vandaag nog even niet want straks komen er vrienden voorbijschuiven en is het altijd weer een verrassing hoe lang of zij blijven . . . Morgen komen er weer andere vrienden die Dick gaan helpen met het laminaat leggen in ons nieuwe appartementje. Zaterdag gaan Wendy en Charlotte met de paardjes naar de zomershow van de NMPRS waar wij ook naar toe gaan en foto's maken. Weer genoeg te doen.
----------
Woensdagmorgen 8 juli. Nee geen krabbel gisteren. Ik kon mij er niet toe zetten.
Gistermorgen hebben wij, nog bij leven, afscheid genomen van een ontzettend geliefd persoon waarvan vorige week bekend werd dat de dagen voor hem geteld zijn. Heel zwaar, heel emotioneel maar ook heel bijzonder. Al langer leeft hij met de wetenschap ongeneeslijk ziek te zijn maar heeft alles uit de kast getrokken, met de medici om hem heen, en zijn vrouw, om zo lang mogelijk bij zijn gezin te kunnen zijn. Zelf heeft hij nu, in volle overtuiging de beslissing genomen om verdere behandelingen te staken. Echt, zoals deze man in het leven staat, we hebben er diep maar dan ook heel diep respect voor net als voor zijn lieve vrouw.
In het 'normale' leven was hij al bijzonder, en nu dan deze situatie, onvergetelijk.
Bij thuiskomst waren wij dan ook helemaal 'gesloopt' door de emoties.
Tja Cilia inderdaad ik was ihkv de eenwording, ook de elektrieke fietsen nog vergeten, met de bijbehorende spiegels, kaartendragers op het stuur en de harde fietstassen en ow jee, de fietspomp onder de snelbinders!
Grappig want je bent niet de enige die al viel over onze ANWB uitmonstering en schrok er nogal van dat wij in deze fase beland waren . . .
----------
Maandagmorgen 6 juli. Vroeg op vandaag, de bouwers komen en we willen vroeg naar de Lidl . . . écht lachen natuurlijk. Er zijn vandaag Crocs in de aanbieding, je weet wel van die spuuglelijke rupsbanden voor aan je voeten, maar erg makkelijk tijdens kamperen. Goed, we zijn op tijd op en op de weg er naar toe de meisjes kort uitlaten. Nee we wilden niet om 8 uur met een groep mensen voor de deur liggen, dat gaat ons te ver maar toch wel op tijd zijn want je weet het vaak, dingen zijn snel weg daar. Ondertussen belde de bouwer dat er vandaag en morgen niemand komt, één van de bouwers heeft een spuitluier, ja écht dat zei hij! Dan moet je net bij ons komen met zo'n opmerkinjg want de fantasie gaat overuren maken, net als de taferelen bij de Lidl die zich volgens ons zouden afspelen. Maar met Crocs kun je niemand de hersens inslaan. Vele auto's onderweg allemaal op weg met van die haaibaaien erin (nee hoor dat zijn wij helemaal niet?!), om rupsbanden te kopen. Daar aangekomen bleken wij de enige klanten te zijn, niet te filmen! Kortom, we konden rustig passen en hebben allebei een paar zwarte banden gekocht, lekker unisex. Nu allebei nog een rood windjack en beige afritsbroek van de ANWB en dan zijn we helemaal hét prototype pensionado's van deze tijd!
Haha dank je Til voor de duidelijke uitleg, nu begrijp ik het!
En ja Miekie, ik leef een beetje vooruit . . .
O ja ik heb gisteren nog een nieuwe fotobladzijde, juli, gemaakt.
----------
Zondagmorgen 5 juli. Het einde, nou ja van het k**weer dan, is in zicht, godzijdank. Zo tóch nog maar effe een weerpraatje. Gisteren heb ik mijn honden weer uitgescholden, binnensmonds hoor. Weer over het ondankbare van die wezens. Gistermiddag, stikheet, hondenuitlaat tijd. Ik dacht hen te verwennen en even wat minder aan mezelf te denken . . . Hup de hete auto in, waar gelukkig alle raampjes helemaal open kunnen (airco doet ut niet), stukje rijden, veuls te hard maar honden moeten veel wind vangen, klein maar heel leuk wandelingetje om uit te komen bij een watertje . . . jullie voelen het al denk ik, weer alleen Muisje die het ruime sop kiest *&^%$# De koppen van die honden hoe zij naar mij kijken, ik zou willen dat ik gedachten kon lezen maar dat was dan niet veel fraais over mij geweest denk ik zo maar . . .
Ja zij gaan wel tot de buikjes er in en vinden dat ook leuk maar verder ho maar, voor helemaal zwemmen heb je toch echt eenden nodig. Dus wat ga ik doen? Een op afstand bestuurbare eend kopen en dan zul je zien dat zij daar ook niet gaan intrappen (inzwemmen dus) want die 'ruikt' niet echt naar eend . . .
Til, ik zat ons praatje bij de super heerlijk koele AH nog even te overdenken en vroeg mij af waarom er speciaal één van jullie honden onder jullie bed slaapt, hoe is dat zo gekomen?
----------
Zaterdagmorgen 4 juli. Daar heb je het al, ik heb niks te vertellen vandaag, en over het weer ga ik niet zeuren want daar ben ik ook al niet origineel meer in, verstand op nul en rustig doorademen. Wel heb ik er een verkoelende indexbladzijde van gemaakt.
----------
Vrijdagmorgen 3 juli. Kijk, dít bedoel ik dus met echt onweer! Prachtig zoals het gisteravond was, ja vervelend, zielig en naar voor mensen met schade hierdoor, maar aan mij zijn die natuurverschijnselen wel besteed! De natuurfilm gisteravond was heel mooi en de voice van Humberto Tan is daarbij goed om aan te horen, al geef ik toch de voorkeur aan een Engels gesproken film met ondertiteling. Ik ben zo'n gek mens, ik hoor elke onechte nuance in een stem en Antiliaanse (is HT wel Antiliaans?) tongval wat ik storend vind want het leidt mij af van de film.
Het was heel druk in de bioscoop . . . met ons erbij waren we met wel 6 mensen . . . De terugweg was spectaculair met onweer een bakken regen, Charlotte ging proberen een prachtige bliksemschicht te filmen en het is haar nog gelukt ook! Toen ik gistermiddag de meiden ging uitlaten (zo noem ik een kort bosrondje) dacht ik hen een plezier te doen en liep naar het vijvertje . . . daar aangekomen wilde er geen hond in . . . sterker nog, zij keken mij guppig aan en wilden gewoon verder wandelen en vonden het nog geen tijd om te baden, dat doe je kennelijk als je gewandeld hebt. Maar dáár had ik dus geen trek in. De enige die dus wel uit eigener beweging het water in ging was Muisje. Gekke honden toch.
----------
Donderdagmorgen 2 juli. Verpicht huisarrest, nou het geeft wel veel rust hoor, ik kan niet anders zeggen. Ik denk dat ik vandaag het scrabblespel maar eens tevoorschijn ga halen . . . maar niet heus. Het einde van de verbouwing komt nu goed in zicht, vandaag komen de tuindeuren en het glas wordt gezet. Op dit moment zijn de stukadoors bezig en dat maakt het wel af, erg mooi! Het aller laatste worden de plinten geplaatst en dan is het klaar! Nee wij gaan er nog niet slapen hoor, voorlopig blijven wij gewoon boven. Het is boven in onze slaapkamer het koelst van het hele huis en dat is zo fijn, aan 3 kanten zitten openslaande ramen en een plafondventilator maakten dat wij en de meiden heerlijk geslapen hebben, zonder dat er ook maar iemand het warm had. De honden slapen nu op katoenen bedjes speciaal ivm de warmte. Op dit moment zijn alle ramen en deuren weer dicht en ik hoop, net als gisteren dat de temperatuur in de kamer niet verder stijgt dan 23 graden. Heerijk om dan de meiden languit te zien liggen op de koele vloer!
Vanavond ga ik met Charlotte naar die nieuwe mooie 3D natuurfilm, lijkt mij zo mooi!
----------
Woensdagmorgen 1 juli. Al voor 8en was ik in het bos met de meiden en de temperatuur was prima, lekker tussen de koele bomen gelopen en toen ik bij de auto aan kwam was het al aardig warm, dat heeft Yvonne goed gedaan vandaag! Nou zijn wij natuurlijk al op tijd op want de bouwmannen zijn er ook al vroeg. Nee geen tropenrooster, dat willen zij niet, wel willen zij nog een uurtje langer doorwerken omdat het zulk mooi weer is! Lachen toch! Zonder meer, ze zijn altijd opgewekt, het zijn gewoon fijne kerels en daarbij werken zij ontzettend netjes! Direct ga ik even boodschappen doen en voor de rest van de dag kom ik niet meer buiten . . .
----------
Dinsdagmorgen 30 juni. Net las ik mijn stukje nog eens over vwb de Engelse Setter en bedacht mij dat het zo grappig is dat wij onze settervoorkeuren naar leeftijd bijgesteld hebben! Beginnen met een jong gezin met een Ierse Setter, geweldig wat een heerlijke honden bij opgroeiende kinderen, daarna toen wij samen waren en het 'vrije' leven in de natuur steeds meer gingen waarderen voelden wij ons wel veilig met een Gordon Setter, geplakt aan baas en vrouwtje en altijd wat terughoudend naar vreemden, wel safe als je helemaal alleen in de natuur bent! Nu kwam er bijna 5 jaar geleden een Engels meisje in ons leven, en owww wat is dat makkelijk, ja jullie horen het goed, ik vind het nu ik wat ouder ben, de makkelijkste hond die ik mij kan voorstellen! Overal en altijd betrouwbaar, binnen de rust zelve, buiten super actief en soms wat oostindisch doof, but WTF wat maakt dat nou uit? Roosje is zeer gelijkmatig van karakter en de rust die zij uitstraalt is fantastisch! Onze Gordons, supermeiden, zitten wel veel meer aan ons vast gelijmd met, volgens ons, Bisonkit, komt dat effe goed uit! Zij lopen ons altijd op kousevoeten achterna en waar we ook zijn, zij zijn bij ons, het liefst op schoot. Wat dat betreft zijn Muis en Roos toch wat zelfstandiger, die kunnen in huis liggen terwijl wij achter buiten zitten.
Heb ik een voorkeur?
Nee naar mijn gevoel is het wel zo dat er voor iedere leeftijd altijd wel een settertje is, en dat kun je van niet veel rassen zeggen, leuk toch!
----------
Maandagmorgen 29 juni. Langzaam wennen aan de warmte, dat moeten we geloof ik. Maar goed, we zien wel. Gisteren geen vrolijke kinderen cq kleinkinderen om ons heen, het geplande bezoek ging niet door, ook weer door trieste omstandigheden.
Daarom heb ik mijn tijd maar nuttig besteed en heerlijk relaxt 3 fotobladzijden op de site gemaakt en ondertussen fijne muziek aan, ook dat is zeer ontspannen kan ik wel zeggen. Ben ik dan overspannen? Nee joh, helemaal niet maar ik vind het ook wel eens lekker om op mijn leppie stoom af te blazen, in het eggie doe ik dat eigenlijk nooit. Zo af en toe komt er in de kamer een zoemvlieg binnen vliegen en o wat hebben de honden daar een hekel aan, behalve één hond, die maakt het geen klap uit . . . drie keer raden wie dat is!
Laatst las ik op het Engelse setterforum dat er toch aardig wat mensen last hebben met het los laten lopen van hun ES en dat vind ik toch wel heel jammer want ook zij hebben dit nodig! Inderdaad als je altijd Gordons gewend bent is het wel effe wennen in dit opzicht met een ESje. De verschillen zijn zo duidelijk tussen de 3 setterrassen. Ik weet wel dat ik vroeger, toen ik nog jong én fanatiek was en mijn eerste ES had, er niet echt tegen kon dat het soms wel eens even duurde voordat een 'commando' door kwam en schold mijn sproetenkind dan wel eens stiekem uit voor Engels autistje . . . Ik kan mij ook goed voorstellen dat als je al jaren Gordons hebt gehad en nog hebt en er veel cursussen mee gedaan hebt, een ES je wel eens tot wanhoop kan drijven . . . Maar ESjes laten zich namelijk niet opjagen en gaan er van uit dat je het leven ontspannen en met humor bekijkt, dat is trouwens een eerste vereiste als je aan dit ras begint . . . Daarbij een hond trainen op een trainingsveld is iets héél anders dan je hond opvoeden, dat is een verschil wat bij mensen vaak niet echt bekend is! Opvoeden is namelijk geen trainen.
Kortom, elk ras heeft zo z'n nadelen en voordelen! En ik wens iedereen bakken vol geduld en humor toe, welk ras je ook hebt, het maakt het leven van jezelf én je hond (nóg belangijker haha) een stuk aangenamer!
----------
Zondagmorgen 28 juni. Soms zit het leven boordevol frustraties, het één kun je persoonlijk wat aan doen maar het ander móet je laten gebeuren. Het eerste, mijn site, wát een peanutsgebeuren, heb ik eindelijk op de rails, jawel na een urenlange strijd heb ik gewonnen, alle linken doen het weer! Bloed, zweet en geen tranen heeft dat gekost. Wat mij wel tranen heeft gekost en nog wel vanmorgen vroeg tijdens het ontbijt terwijl ik de krant zit te lezen, een foto. De foto greep mij zo onvoorstelbaar aan dat ik nog moet uitkijken om de tranen niet op mijn toetsenbord te laten vloeien: de aanslag in Tunesië op volstrekt onschuldige mensen, die van hun waarschijnlijk welverdiende vakantie aan het strand genoten. De foto, waarbij je alleen de onderbenen van een, denk ik, oudere vrouw ziet, neer gemaaid door een volslagen idioot. Wat een verschrikkelijk triest lot. Mijn gedachten gaan altijd zo ver met dit soort plaatjes, het enorme verdriet van geliefden om het verlies van vrouw, moeder, oma en weet ik veel wat nog meer. Ik maak mij ernstig zorgen om onze wereld en wel zo erg, dat ik er 's nachts wakker van kan liggen of er van droom. En dat terwijl ik praktisch nooit tv kijk en in de krant ben ik ook niet wezenlijk geïnteresseerd. Oh zou het daardoor komen? Misschien ben ik nog niet gehard genoeg maar dat wil ik ook niet worden.
Verder, ach mensen geniet nog een dagje van het mooie weer, wij gaan ons vanmiddag weer vermaken met kinderen en kleinkinderen die nog puur, beschaafd en onbeschadigd in het leven staan, dat pept mij wel weer op . . . Ook Charlotte heeft weer lekker positief bijgedragen om zonder onvoldoendes over te gaan naar HAVO3 HOERA!
Ook heb ik weer wat leuke foto's, even kijken wanneer ik daar aan toe kom, foto's ook van de ontwikkeling van onze verbouwing. Haha ik kreeg al het idee om een B&B te beginnen daar . . . Hmmmm ook wat lichte commentaar op de vele foto's van Roosje . . .
----------
Zaterdagmorgen 27 juni. Gatverdamme uren heb ik gisteren aan de reissite besteed en ben nog geen steek verder. Het liefst zou ik in één klap alles er af rossen en alles opnieuw uploaden maar . . . ik durf ut niet . . . Als je mij aan de tafel ziet zitten, bril op het puntje van mijn neus, geïrriteerde blik, laptop open, tablet stand by, externe harde schijf met een blauw lichtje wat ik inmiddels maar omgedraaid heb want dat werkte niet echt positief op mijn humeur, bloknoot met allemaal beschreven blaadjes waar ik inmiddels zelf al geen wijs meer uit kan worden, en daar komt bij dat mijn leppie zo langzaam is als dikke s***** Ook is het hem telkens wat teveel en gaat het beeld gewoon op grijs en moet ik weer opnieuw opstarten grrr dat kost ook weer een eeuwigheid. Kortom, misschien kies ik voor de makkelijkste oplossing en de sites die er af geknikkerd zijn gewoon maar opnieuw maak onder een andere naam. Godsie, ik treed in details die jullie nu vast niet begrijpen, laat maar zitten dus. Ik baal.
Daarbij hebben ook nog steeds een aantal mensen problemen met het lezen van de krabbel deel 2 van dit jaar, bahhhhhhhhhh. Zelfs mijn tablet en telefoon pikken de vernieuwde krabbel niet en ik heb ook geen idee hoe dat nu weer komt want echt waar, ik heb totaal niets anders gedaan dan normaal.
Poeh wat een digitale frustraties weer, wat een verrijking dat computergedoe.
----------
Vrijdagmorgen 26 juni. Volgende week komt er een grote ramp over ons heen in het gedaante van een extreme warmte. Zal het echt zo zijn, er worden nog wel eens wat vergissinkjes gemaakt met dit onderwerp . . . en laten we hopen dat zij het dit keer écht mis hebben. Zo grappig, er komen regelmatig buren langs om te vragen wat er hier allemaal gebeurt en iedereen komt kijken! Wel houd ik mijn hart vast voor de werkmannen volgende week en ben al bezig om te bedenken hoe zij het zo koel mogelijk kunnen houden. Zij vinden dat niet mijn pakkie an, zij regelen dat zelf maar toch. Gelukkig hebben we een grote parasol die goede diensten kan bewijzen door de zon tegen te houden die op de daar in te bouwen tuindeuren kan staan.
Verder, wat gezellig Paul dat je even onze neuzen wilde zien en een bakkie kwam halen!
Vandaag ga ik mij eens bezig houden met de reissite, het is een puinhoop volgens mij . . .
----------
Donderdagmorgen 25 juni. Zo, gelukkig is voor een aantal mensen het krabbelprobleem opgelost dmv cookies verwijderen en/of de browser verversen. Is de krabbel echt zo belangrijk? Hoe moet ik dat nou zien? Ja inderdaad schrijf ik al jarenlang wat dagelijkse dingetjes van mij af maar dat het anderen interesseert vind ik nog altijd wel heel leuk! Net weer heerlijk gewandeld totaal niemand gezien, nou ben ik op dit moment natuurlijk ook wel vroeg vanwege de bouwers. Gelukkig is nu al het zware breekwerk achter de rug en wij zijn erg enthousiast over het resultaat tot nu toe! Ook zijn de mannen zelf prettige gasten, ook dat is mee genomen. Het is een jong opgestart bedrijf hier in ons dorp. Er was een tamelijk groot bouwbedrijf wat failliet gegaan is en deze twee mannen zijn dus zelf met veel enthousiasme voor zichzelf begonnen. En omdat wij echt vinden dat wij de middenstand in de gemeente Dronten moeten steunen proberen wij zoveel mogelijk hier in de omgeving te regelen, zo ook de autogarage. Het grote voordeel is ook dat je de mensen vaak kent en je er al een soort band mee hebt!
----------
Woensdagmorgen 24 juni. Hebben er meer mensen problemen met het openen van de krabbels van juni? Bij mij zelf, gewoon dus in de browser mijn site opgezocht en kom dan via het menu wel op deze bladzijde. Misschien handig om de browser te verversen? Ik hoop dat dat het probleem is . . . Verder zag ik dat mijn reissite ook een aantal stevige manekementen heeft en die moet ik dus nodig renoveren, iets waar ik huizenhoog tegenop zie, altijd bang om niet te verhelpen schade maak . . . beetje gek eigenlijk want ik heb ook alles op een externe harde schijf staan, maar goed, één dezer dagen ga ik maar eens de stoute schoenen aantrekken. Ook is inmiddels wel duidelijk dat onze huistelefoon de pijp aan Maarten gegeven heeft en vervangen moet worden. Op dit moment zijn we dus alleen mobiel of per mail te bereiken. Pff wat een gedoe met die techniek. Op dit moment zit ik quasi rustig te tikken met een zootje lawaai vanuit de garage er wordt een zijmuur uitgedrild waar twee openslaande tuindeuren inkomen . . .
----------
Dinsdagmorgen 23 juni. Buienradar wordt weer bedankt! Ik was op tijd op (als die bouwmannen komen moet je natuurlijk wel uit je bed zijn) en ben ook op tijd met de meiden weggegaan nadat ik gezien had op de buienradar dat er weer een klappie nattigheid aan kwam. Volgens mij komt er geen end aan, wat een regen steeds. Inmiddels zijn er al gaten voor de ramen gekomen in de garage, leuk om dit te zien en het uitboren en hakken was een hels kabaal. Ook Emma is nu alweer aan de activiteiten gewend, dat wist ik ook wel. Vanmorgen met wandelen hebben zowel zij als Noor even een jong vogeltje in hun mondje gehad en gelijk weer los gelaten, Roos heeft alleen gekeken, en godzijdank vogeltje compleet ongeschonden!
Nee Agnes voor ons is een krielkipje geen optie, met 4 honden heb je toch wel wat ruimte nodig . . . Voor de toekomst, als wij nog 2 honden hebben, staat er een buscampertje op de rol . . . deo volente natuurlijk . . .
----------
Maandagmorgen 22 juni. Zo vandaag is de verbouwing begonnen en Emma blaft de sterren van de hemel, zij houdt niet van dit soort activiteiten en zij moet er nog even aan wennen . . . Wel hebben we (Dick dus) een keurig hek (en alweer komen de puppyrendelen van pas!) door het midden van de tuin geplaatst zodat de werkmannen geen last van voor de voeten lopende viervoeters hebben. Ik zal er een foto van nemen en kunnen jullie zien hoe ik een 'probleemoplossende man' heb! Gistermiddag heb ik mij lekker vermaakt door de caravan weer in te richten, goh wat een heerlijk werk! Roosje heeft mij constant gezelschap gehouden en dat is toch zo gezellig! De vorige eigenaren hebben hem uit de stalling gehaald en wij hebben hem zo overgenomen en tot onze grote verbazing is hij werkelijk superschoon en alles is heel, knap hoor!
Ook heb ik gisteren nog twee fotobladzijden gemaakt en kunnen jullie ons nieuwe huis op wielen bekijken!
----------
Zondagmorgen 21 juni. Een prachtige zomerdag! Nou ik had wel even geluk zeg, net toen ik 6 honden in de auto gekieperd had barstte er een dijk van een bui los. Hoe heb ik het zo kunnen bedenken, nogwel zonder op de buienradar gekeken te hebben! Grappig die reacties op onze caravan, ja hoor Agnes, ik zal een foto plaatsen! Ik heb jouw kippie al bewonderd via Dick zijn FB! Wat een schattig krielkipje, en ik durf te wedden dat je er veel plezier van zal hebben! Ook wij hebben, uiteraard zou ik bijna zeggen, een Kip, een Greyline, voor de camper hadden we die ook! En ja, eerlijk is eerlijk, voor de mens is er meer ruimte in dan in de camper . . . Kortom, leuk weer!
----------
Zaterdagmorgen 20 juni. De wederopstanding van de wasmachine, ja dat dus echt! Ik had al gegoogeld naar een nieuwe op de consumentenbond site en was er al uit, weer zo'n vertrouwde AEG. Toch nog maar even proberen boven . . . ik draaide de klok rond, probeerde wat, hier een schoppie daar een klappie. Vraag mij niet wat want dat weet ik dus niet meer, maar hij kwam weer tot leven! Ik stond wel even guppig te kijken. Wel had ik een keer C1 zien staan maar werkelijk geen idee wat ik daar achter moest zoeken. Weer googelen en ik vond de gebruiksaanwijzing en . . . daarin las ik dat C1 of C2 betekende, een storing die je zelf kunt oplossen! Kennelijk heb ik het goede gedaan, puur toeval dus! Leermomentje? Nou gewoon voortaan eerst maar eens even googelen of de gebruiksaanwijzing lezen, de laatste heb ik niet meer van de wasmachine . . .
En dan, ja de caravan staat op z'n voorlopige plaatsje, niet voor altijd want hij gaat gewoon in een stalling, is tóch beter voor hem. Wie zat er als eerste in? Nou Roosje natuurlijk, zij denderde overal overheen en alles moest besnuffeld worden, nummer 2 was Noor, die doet dit soort dingen nog wat lomper en raust over banken en tafels om uiteindelijk pontificaal gewoon op de tafel te gaan liggen. Nou zijn wij natuurlijk wel aardig wat gewend en volgen deze acties met plezier alsof het de normaalste zaak van de wereld is, eigenlijk ook weer een beetje maf van ons. Muis interesseert het helemaal niet en Emma zou Emma niet zijn door weer wat terughoudend te reageren en vooral niet naar binnen te gaan, de schat! HAHA we hebben dr weer zin an!
Nog even iets over Muisje . . . zij is gistermiddag ruim 2,5 uur op stap geweest in aardappel- en uienvelden, tot volle wanhoop van Dick. Nou ook van mij hoor, het grenst namelijk aan een spoorbaan weliswaar met hek maar je weet nooit of zij ergens een gat tegen komt. . . En opeens was zij er weer, uitgejaagd. Gisteravond, verstijfd, mank, ja hoor weer een pijnstillertje dr in. In huis hier is werkelijk alles zand door het rennen in de natte zanderige boerenvelden . . .
----------
Vrijdagmorgen 19 juni. Ja ik denk wel dat jullie ons zo af en toe vreemde impulsieve mensen vinden . . . . En waarom nu dan weer? Nou we hebben gisteren een caravan gekocht die nu gezellig op ons pad staat! Niet dat wij binnenkort weggaan of zo, daar hebben we het voorlopig gewoon veel te druk voor, en bovendien is het zomer. Maar het idee, geen kampeermiddel voorhanden, werd ons teveel, konden er niet mee leven . . . Dus gistermiddag op naar Brabant, caravan nummer1 bekijken, daar waren we snel mee klaar. Gatverdamme wat kwamen wij in een aggenibissige buurt terecht . . . gewoon eng. Jawel, een bepaald type handelaar met foute Balkan trainingspakken en foute uiterlijken (sorry dat wij de mensen dit maal voor één keer er toch op beoordeelden) Op naar de volgende, gewoon particulier. Je betaalt (misschien?) wat meer maar dan heb je ook wat, gewapend met (gehuurde) vochtmeter gingen wij er op aan. Alles helemaal prima, alles helemaal ok en we hebben hem gekocht en zijn ook helemaal weer blij! Dick is nu achter wat rommel aan het verslepen en hij komt even op de plek van de camper te staan om er aan te kunnen knutselen en natuurlijk goed te bekijken en bedenken hoe en wat wij gaan doen, vooral de hondenbedden. Wij zochten ook speciaal dit model omdat wij dan een prachtig hondenbed kunnen maken, net als in onze vorige caravans.
Tja en ook nog een huishoudelijke mededeling, mijn wasmachine is kapot na 18 jaar trouwe dienst, toch jammer, hij ziet er nog uit als nieuw.
----------
Donderdagmorgen 18 juni. Dick is met de meiden weg en ik ben vergeten te vertellen dat Roosje nog iets op haar Engelse kerfstokje heeft . . . Toen hij eergisteren met de dames langs de boerenvelden liep zaten er twee boeren lekker te pauzeren. Deze mensen beginnen altijd al heel vroeg te werken en de goede verstaander heeft em al denk ik . . . . Muisje was niet te zien, Noor en Emma liepen even naar de boeren toe en gingen direct weer verder, Roos natuurlijk niet! Dick zag vanaf een afstand wel wat armgezwaai maar ook vrolijke gezichten . . . Wat bleek? Roos had mooi de leverworst van boer1 zijn broodje afgehaald! Gelukkig waren de boeren echt helemaal niet boos en vroegen wat voor ras Roosje is (English Thief). Inderdaad komen de meeste mensen niet verder dan de Ierse Setter. Het moet gezegd worden, in al die 22 jaar dat wij hier wonen hebben we nog nooit één probleem met een boer gehad terwijl het toch wel gebeurd dat onze meisjes onder hun ogen door hun velden crossen!
----------
Woensdagmorgen 17 juni. Lekker in het bos gewandeld, niemand tegen gekomen, geen wild dier gezien en verder helemaal NIETS te vertellen . . . tenminste, dingen die jullie geen klap zullen interesseren of misschien ook wel natuuurlijk . . .
----------
Dinsdagmorgen 16 juni. Mijn foto's van zondag bekeken en echt waar, het meeste is prut (zeg ik dát even netjes). Ik had mijn kleine Nikon mee (voor het 'gemak') en ben nog steeds niet thuis met dat perfect mooie toestelletje en ik weet: het ligt aan mij. Mijn fijne motoriek is evenals mijn gehoor niet 100 punten (dat laatste maakt natuurlijk geen fluit uit met fotograferen) en de foto's zijn schots en scheef als ik niet door de zoeker kan kijken. Ik moet er dus nog iets van bakken en dat kost tijd. Ook waren er veel mensen op het strand en als ik een foto wilde nemen stond er weer zo'n vreemd lijf in mijn beeld. Verder ben ik eigenlijk best tevreden met dit zomerweer . . . voor ons helemaal goed, zo af en toe een overdreven warme dag trek ik nog wel.
----------
Maandagmorgen 15 juni. Gisteren een super gezellige dag gehad en de hele dag buiten! 's Morgens koffie in de tuin daarna gewandeld in Katwijk aan het strand en daarna weer gezellig in de tuin van alles gegeten en gedronken. De mannen hebben nog wat geoefend met muziek, kortom een heerlijke dag, zoals er nog veel mogen volgen! Ook leuk om weer eens op het strand te wandelen, dat was wel een tijdje geleden. Toen wij zelf nog in NH woonden kwamen wij er vaak en zeker toen de kinderen nog klein waren, gingen wij vaak in de avond na het eten wandelen. Nee nooit overdag om te zonnebaden oid, nee toen ook al niet . . . Het was naar mijn idee behoorlijk druk op het strand, de honden vermaakten zich prima maar ik zie toch wel duidelijk dat zij zo'n mensenmassa niet echt gewend zijn (wij trouwens ook niet!) en steeds op zoek zijn naar ons, bang om ons uit het oog te verliezen.
----------
Zaterdagmorgen 13 juni. Geen druppel gisteren maar nu zie ik toch wel een bakkie water op ons afkomen. Jullie zien wel dat ik een trouwe buienradarkijker ben. Ik vind het heel makkelijk om te zien of ik de honden droog kan uitlaten en dat niet eens voor mijzelf maar wel voor de meiden. Ook ben ik blij dat het morgen niet zo warm is, wij hebben een leuke wandelafspraak ergens aan de kust. Met Joke en Anne gaan wij naar gezamenlijke kennissen om lekker bij te kletsen en een strandwandeling te maken.Tussendoor, tijdens het tikken van dit stukje, heb ik al 5 foto's van Emma gemaakt, zij ligt zo schattig met haar hoofdje op de beer van Roos, zo vertederend! Komen nog wel op de site hoor, weet nog niet wanneer . . . . mag ik niet meer zeggen van vriendin Mieke . . .
-----------
Vrijdagmorgen 12 juni. Zo jongens bereiden jullie je maar voor op een zware dag . . . enuh ik hoop dat het op spectaculaire wijze wordt afgerond . . . vooralsnog niet veel hoop . . . alleen het zuiden schijnt verwend te worden . . . Maar goed, ik heb nog niet naar de buienradar gekeken. Verder niets te vertellen want ik ga nu, na een lekker ontbijtje buiten, nou ja alweer een uurtje geleden hoor, stofzuigen, ook leuk haha. Het vervelende is alleen dat er een pakje bezorgd kan worden en mijn gehoor niet zo 18jarig is en de honden ook niet thuis zijn . . .
----------
Donderdagmorgen 11 juni. Een beetje late krabbel terwijl ik eigenlijk best vroeg was. Het overkomt mij momenteel aardig wat keer dat mensen vragen waar de camper gebleven is of dachten dat wij weg waren . . . Tja en niemand weet wat hij hoort dat hij echt weg is . . . Soms kost het mij nog wat moeite, het 'niet meer hebben van ons reizende huis'. Maar over het algemeen valt het toch allemaal mee en gaan we straks met frisse moed op zoek naar een leuke caravan om weer heerlijk te gaan reizen! Gistermidddag stonden er vrienden van ons plotseling als verrassing voor ons neus met hun net opgehaalde caravan en het was weer heerlijk en gezellig om samen met hen in hun nieuwe aanwinst te zitten en groeit bij ons het verlangen naar reizen weer . . . Toch voor ons nu nog even niet want eerst moet het huis weer op orde zijn, we hebben gelukkig nog even de tijd. Dus reisfans, het komt vanzelf allemaal weer goed hoor!
----------
Woensdagmorgen 10 juni. Jaha het gaat goed met mijn fotobeloftes hè Miekie! Charlotte had nog een leuke opmerking tegen Wendy die ik jullie niet wil onthouden . . . Zij zei tegen Wendy dat, toen ik zwanger was van haar (ik van Wendy dus), niet vooraan had gestaan toen er 'mode' uitgedeeld werd maar wel toen er 'dierenliefde' vergeven werd! Kijk, dat vind ik dus gouden uitspraakjes en moet hier erg om lachen want het is oh zo waar . . . Ik geef geen cent om- en aan mode maar voor diertjes heb ik alles over . . . Van de week moest Dick nog stoppen bij een zebrapad hier in het dorp, er zat een jonge kraai midden op de weg, verdwaasd rond te kijken en de auto's vlogen er gewoon langs heen. Nee Dick niet, stoppen, waarschuwingslichten aan, uitstappen en de kraai oppakken terwijl pa en moe kraai luidkeels om hem heen schreeuwden. Babykraaitje kon nog niet vliegen en hij heeft hem een heel stuk verder bij de bosjes op een veilig stuk weer neergezet. Wij kúnnen niet begrijpen dat mensen hier gewoon vlak langs scheuren met het risico dat je zo'n klein diertje overrijdt.
Ja leuk hè Cilia die merel, dat vinden wij zelf ook zo grappig, Dick wilde al dat ik aarbeien ging kopen, ze aan een touwtje rijgen en ophangen voor de merels, nouuuuu eerlijk gezegd gaat dát mij nou net iets te ver . . . Vidor boft ook met die bosaardbeitjes, daar kun je trouwens ook lekkere jam van maken! Onze honden zijn erg bedreven in het plukken van bramen en wilde frambozen, wel knap tussen die stekels door, maar daar moeten ze nog even op wachten!
----------
Dinsdagmorgen 9 juni. Goh onverwacht hebben we een 'vrij' gevoel, de bouwers komen nog niet want de kozijnen zijn nog niet geleverd! Pas over twee weken wordt er hier gewerkt en dat vinden we best wel lekker. Alles is hier gereed en kunnen we even andere dingen gaan doen . . . Dick is gelijk besproken door Wendy om weer eens even de handen uit de mouwen te steken in de stal hahahah! Tussendoor gaat hij hier in de tuin aan de slag, de waterpartij (was nog niet af hoor) wordt afgebroken en verplaatst, ook wordt hij een etage stenen lager, we vinden hem toch te lomp. Ach ja, we zijn weer lekker bezig zo hè! Vanmorgen weer lekker gewandeld en gebabbeld.
O ja, ook nog een fotobladzijde juni3 geplaatst en de rest komt ook vandaag hoor!
----------
Maandagmorgen 8 juni. Toen ik om kwart over 8 wakker werd en op de klok keek, schok ik een beetje: verslapen! Ja zelfs dat noem ik al verslapen . . . Roos mag altijd Dick wakker maken en daarna ging ik met haar naar beneden en in de weer met koffie en ontbijt. Toen Dick beneden kwam en zei dat ik goed bezig was, verbaasde mij dat een beetje en vroeg dus 'waarom goed bezig?' Nou kijk maar eens op de klok . . . toen bleek het kwart over 6 te zijn . . . In eerste instantie besloten we om maar weer terug naar het warme holletje te gaan maar uiteindelijk bleven nu gelijk maar beneden en lekker aan een bakkie en ontbijtje. Dus een vroegertje vanmorgen, het is nu net half 9 en ik heb al aardig wat gedaan. Deze week starten de bouwers met de verbouwing en inderdaad, de deadline hebben we gehaald en de garage is helemaal leeg, op een kast na, die moeten we nog via de buitenkant van het huis naar boven heesteren, die kan niet door het trapgat.
Ja Peter, ook wij hopen dat we voorlopig enge dingen op afstand kunnen houden . . .
----------
Zondagmorgen 7 juni. Jawel gisteren is Magnum weer thuis gekomen en geloof het of niet, ogenschijnlijk weer helemaal de oude! Je ziet dat ik toch nog wel een slag om arm hou . . . Hij was heel blij om vriendje Robijn weer te zien, heeft weer normale pupillen en rent door de wei alsof hij een weekje moet inhalen! Ik heb leuke foto's gemaakt en als ik . . . enfin jullie zien wel. Vanmorgen ben ik weer naar 'het hoge gras' geweest mét fototoestel maar ook Muisje aan de rollijn . . . Het ging niet echt goed met fotograferen want de meiden hadden het erg druk met grazen, grrrr Gisteravond begon het in de buik van Noor erg te rommelen en wilde zij steeds naar buiten, gewoon in de tuin, zij probeerde overal plukjes gras vandaan te trekken en dat ging de hele avond door. Dick is vannacht beneden met Noor blijven slapen omdat zij er steeds uit wilde. Dat heeft alleen het eerste uur geduurd en daarna is zij rustig gaan slapen en nu is het weer over. Inmiddels is er van mijn aardbeienplantje geen aardbei meer over en komen er steeds, volgens mij dezelfde, merels om alles op te eten, ook daar heb ik foto's van gemaakt, ze pakken nu dus zelfs de onrijpe vruchtjes!Enfin, wij hebben net gekochte aardbeitjes gegeten . . .
----------
Zaterdagmorgen 6 juni. Godzijdank is de hitte voorlopig weer even verdreven. Bah, wat een ellende. Dick was de hele tijd aan de schaduwkant van het huis, de steeg, bezig om daar een degelijk afdak te bouwen. Nu wij de garage gaan missen moet je natuurlijk toch iets anders hebben voor de fietsen etc. Ik heb hem wel in de gaten gehouden . . . en regelmatig een Radler of een lekker waterijsje in zijn strotje geduwd . . . Het zit mij niet zo lekker dat harde werken in die warmte. Hoewel ik de ochtendmelding nog niet gehad heb van Wendy geloof ik toch dat zij vandaag Magnum gaaat ophalen. De dierenarts kan niet meer doen dan wat zij zelf ook kan.
Nouuuuu nu ik mijn vorige zin overlees stromen de appjes, voorzien van foto's binnen, ze zijn al op de terugweg naar huis mét Magnum! Hij is niet meer wankel en het leek er op dat hij zelf de weg naar de trailer maakte en het kon zien! Maar o jee, nog even niet juichen hoor, stiekem toch even lekker afwachten . . .
Zo schattig, ik zag net een paar merels lekker van mijn hangende aardbeitjes snoepen!
----------
Vrijdagmorgen 5 juni. Hoewel het met Magnum aardig goed gaat blijft hij toch nog tot morgen in ieder geval op de kliniek, Het zou niet goed voor hem zijn om hem nu te vervoeren terwijl het zo warm is, hij heeft voorlopig veel rust nodig. Ik zag een foto van zijn pupillen maar ik zie niet dat zij al kleiner zijn . . . de wens is de vader van de gedachten. We moeten het afwachten. Ook felle zon zal vermeden moeten worden, uiteraard door die grote pupillen waar anders veel te veel licht in komt wat ook weer schade kan opleveren. Ik heb vanmorgen weer eens in een gebiedje gewandeld waar ik een tijd niet geweest ben en het gras cq onkruid was minstens 75cm hoog, wat verschrikkelijk leuke beelden oplevert van de honden! Ik had Muis aan de lijn, de honden van Wendy mee en alleen mijn mobieltje, maar daar kun je niet zo snel mee fotograferen als met mijn Nikon! Dus binnen een paar dagen ga ik daar alleen met de setters naar toe om te fotograferen, leuk!
Net realiseerde ik mij dat mijn krabbel toch echt ververst moet worden, dat had op 1 juni moeten gebeuren, dus nu weer een zomerjasje bedenken . . .
----------
Donderdagmorgen 4 juni. Zo, 24 uur na de laatste krabbel. Het belangijkste momenteel, het gaat langzamerhand de goede kant op met Magnum! Toen Wendy gistermiddag bij hem op bezoek ging was hij al wat beter, nog wel wankel maar toch iets minder onzeker. Wel nog hele zwarte pupillen. De dag er voor had de dierenarts toch voor de zekerheid maar een 'kraantje' in zijn nek gezet ivm een infuus als dat plotseling noodzakelijk was. Dat is niet nodig gebleken, tot nu toe dan. Hij drinkt gewoon bij Astrid en dat is natuurlijk fantastisch! Net heeft Wendy gehoord dat hij alweer wat fitter is en de pupillen lijken wat kleiner te worden. Voorlopig blijft hij in ieder geval nog een dag of twee in de kliniek, stel dat hij weer een terugval krijgt . . . .
Pff inmiddels heeft hij wel gouden hoefjes gekregen hoor . . .
----------
Woensdagmorgen 3 juni. Een tegenvaller. Gistermiddag een telefoontje van Wendy, 'wil je even naar de stal komen'. Uiteraard voelde ik gelijk nattigheid. En ja hoor. Magnum was wankel, viel steeds bijna om, liep ongecoördineerd, zwarte pupillen, schrikachtig, en voelde warm aan. Ontegenzeglijk neurologische klachten. Gelijk dierenarts gebeld en ook zij zag het duidelijk. De situatie was slecht maar (nog) niet superslecht en besloten werd weer tot opname. Bij onderzoek daar werd duidelijk dat hij blind was en hopelijk is dit van tijdelijke aard. Het nare is dat er tegen dit soort vergiftiging geen antistoffen zijn en eigenlijk je alleen maar kunt afwachten en eventueel een infuus tegen uitdroging om de lichaamsfuncties op peil te houden. Vanochtend bleek dat dit tot nu toe niet nodig geweest is want hij drinkt nog bij Astrid. De situatie met hem is nog slecht maar wel stabiel en niet verslechterd. Daar zijn we op dit moment al blij mee. Verder afwachten dus.
----------
Dinsdagmorgen 2 juni. Ik heb het al eens meer gezegd: never a dull moment bij de fam. Zwart. Gisteravond een uur of 8 telefoon, Wendy; 'ik heb de dierenarts gebeld en die komt zo, spoed' HUH wat nou weer? 'Magnum heeft een giga overdosis wormmiddel binnen gekregen, hij is zelf rond de 25 kg en er zit voor 600kg paard in . . .' Hoe kan dit?
Tegenwoordig is die pasta zo geconcentreerd dat je maar een mini hoeveelheid uit zo'n spuitje nodig hebt en die hoeveelheid zet je vast met een ringetje. Hoe het is gebeurd is niet helemaal duidelijk maar toen Charlotte hem het middel in de mond gaf schoot het ringetje door (niet goed aangedraaid?) en door de kracht belandde dus de hele inhoud van de spuit in zijn maag . . .
Na een enorme hoeveelheid gloeiende godvers heeft Wendy gelijk de dierenarts gebeld die in een mum van tijd op de stal was, die móet hebben laaggevlogen. En omdat een paard niet kan overgeven moest zijn maagje leeggepompt worden en dat is gelukt. Daarna nog een hoeveelheid Norit er in en dan een kwestie van afwachten. Een wormmiddel is puur gif en deze hoeveelheid zou een coma en dan de dood kunnen veroorzaken nadat er de nodige verschrikkelijke neurologische toestanden aan vooraf zijn gegaan. Heel verschrikkelijk ernstig dus.
Omdat het er ogenschijnlijk niet verkeerd uit zag werd besloten om de nacht bij hem te waken, dat moest ook. Uiteindelijk heeft Wendy er voor gekozen om hem naar de kliniek te brengen omdat zij er dan gelijk bij zijn áls er wat zou gebeuren. Als hij op stal zou zijn gaat er kostbare tijd verloren voor hij daar is. Dus hebben we gisteravond Magnum met zijn moeder weer naar Emmeloord gebracht . . . waar de paardjes met luid gehinnik door de andere paarden werden begroet als oude bekenden . . . Er was totaal niets bijzonders aan hem te zien en hij dronk ook gewoon bij Astrid.
Vanmorgen het verlossende telefoontje, alles prima met hem en hij mag weer opgehaald worden, gevaar voorbij . . .
Ja, alweer gered door snel handelen in geval van nood. Daarbij realiseren wij ons maar al te goed hoe belangrijk een goed contact met je bereikbare dierenarts is!
Djiezusss denk je als pensionado een rustig leventje te leiden? Nou forget it!
Ben nu aan een nieuwe fotobladzijde bezig.
----------
Maandagmorgen 1 juni. Zoals verwacht hadden we gisteren weer een leuke dag! Toen Dick 's morgens met de honden thuis kwam waren ze niet erg bezoekbestendig, Noor was nat van de regen én het zwemmen, Emma en Muis waren nat van de regen en Roos was nat van de regen en smerig van de crossronde door de aardappelvelden grrrr Roos heb ik nog afgespoeld onder de douche en de anderen alleen maar afgedroogd en toen ik naar de handdoek keek bleek dat ik ook hen beter had kunnen douchen . . . grrr. Haha het bleek dat Joke zich ook al erg op mijn taart verheugd had en hoopte dat ik hem weer zou maken . . . Leuk hoor van die dankbare mensen daar doe je het ook voor! Toen we naar de veulens gingen was het gelukkig nog droog en de veulens weer schattig. Het zijn ook zulke knuffelige paardjes om te zien, zo speelgoed en Wendy zo trots op haar paardjes! Daarna gingen wij met de meiden wandelen en gelukkig ging het regenen, ik miste het al . . . Toch heel fijn gewandeld, voordeel is dan dat er bijna niemand is. Toen Joke en Anne weg gingen ben ik Charlotte gaan halen en naar de aantrekkelijke film Bears geweest. En ja, ook hier weer een heel hoog schattiggehalte maar alleen kon ik de commentaarstem van Thomas Acda niet echt waarderen, té veel opgelezen en ook regelmatig een Amsterdams accent gehoord, nee niet passend vind ik. Jammer, een missertje.