MENU

2012 deel 1
        deel 2


Dinsdagmorgen 1 januari. Gelukkig dat het niet ontplofte vuurwerk van vannacht nu lekker zeiknat geregend is! Het is mij vannacht eigenlijk wel mee gevallen, hoewel, toen wij later in bed lagen er een paar carbidbussen in de straat afgestoken werden en wij daar in feite maar een meter of 10 vanaf in bed liggen! Godzalmebeware de klappen zijn dan zo hard, je voelt de wand van de camper bewegen vanwege de luchtdruk! Niet normaal toch! Om kwart over tien gisteravond heb ik de honden in de auto gezet en hen even buiten Swifterbant uitgelaten en wij bleken niet de enige te zijn! Maar eerlijk is eerlijk, ik heb ook prachtig siervuurwerk gezien en ik blijf mij afvragen waarom vuurwerk nou juist moet knallen. Gelukkig zijn we er weer voor een jaar van af. Net heb ik trouwens weer 3 kwartier op Muisje moeten wachten, zij had het even druk buiten met de wandeling, de konijntjes een gelukkig nieuwjaar wensen . . . Ik heb de tijd benut in de auto om naar een interessant gesprek met een één of andere ir te luisteren die zich bezig houdt met aardappelteelt in China en Afrika en daarna naar ene dominee Klaas Vos, die ook wel een leuke babbel had. Dus ben ik ook weer een beetje wijzer geworden, dank je wel Muis!
O ja, de vuurwerkachtergrondfoto op het voorblad heb ik vannacht zelf gemaakt, deed ik toch nog iets nuttigs!

----------

Maandagmorgen 31 december. Ik ontkom er niet aan om hier terug te kijken op het afgelopen jaar, het jaar waarin ons leven totaal ontregeld is geraakt. Het gemis van onze Remko is nog verschrikkelijk voelbaar hoewel wij zo af en toe best wel weer kunnen lachen. Wel is het heel raar dat een lachbui, zomaar in een tel om kan slaan in een huilbui. Die emoties liggen kennelijk vlak naast elkaar. We doen allemaal zo vreselijk ons best om in een normaal patroon te blijven en dat lukt ons regelmatig aardig kan ik wel zeggen, vaak ook niet en gaan de sluizen weer open. Maar de wond is nu nog zo vers en ik weet eigenlijk wel zeker dat er maar weinig voor nodig zal zijn, ook in de toekomst, om hem weer goed te laten voelen. Voorlopig staat het water nog steeds ver boven N.A.P.
Wat wel een geweldige verrijking voor ons is gebleken, is onze fijne vriendschappen met een aantal fantastische mensen, een vriendschap die zich nog meer verdiept heeft. Lieve mensen die er voor ons waren, zijn moet ik zeggen, altijd een luisterend oor en vaak letterlijk aanwezig met warme armen en een warm hart. Zij wéten dat ons verdriet niet een kwestie van maanden is maar zich over een lange tijd zal uitstrekken.
 
Ook kunnen wij terug kijken op een heerlijke tijd met een nestje pups, hoewel dat ook niet zonder slag of stoot in het begin is gegaan. Nog heel vaak hebben wij het over ons rozenmeisje, hoe die zich met die pupjes bezig hield, zij is en blijft een hond met een uniek karakter die onze puppytijd nog eens extra leuk heeft gemaakt!

Laten wij ook onze supervakantie in Scandinavië niet vergeten!

En nu? Laten we hopen dat het jaar 2013 een beetje lief voor ons zal zijn.
Iedereen een goede jaarwisseling gewenst en veel gezondheid in het nieuwe jaar.
liefs en een dikke kus van mij

----------

Zondagmorgen 30 december. Nee, nog geen plaatjes neergezet, ik heb weer zo'n spannend boek . . . over die parachutemoord in België in 2006. Net gewandeld en mijn wandeling ingekort omdat ik een bak met zure aardappelen (uitspraak van een vroegere buurman)  aan zag komen en koos voor de drogehonden- variëteit. Dat soort uitspraken vinden wij altijd zo leuk, net als ene Cruijff vorige week n.a.v. het doodschoppen van die voetbaltrainer, 'als de koe verdronken is dempt men de sloot'! Ook politici kunnen er vaak wat van en elke keer denk je 'die moet ik onthouden'. Nog even een update over Bora. Het gaat niet goed met haar. Zij krijgt inmiddels een sterke pijnstiller, een opiaat, en is daar behoorlijk suf van. Zij ligt wel lekker rustig te slapen in haar mandje maar is haar interesse in eten ook wel kwijt en dat maakt het ook moeilijker om haar die pillen toe te dienen. Kortom, ik denk dat binnenkort een beslissing zal vallen, hoe pijnlijk ook.
En vandaag gaat dus definitief 2011 van de site.

----------

Zaterdagmorgen 29 december. Echt winters ziet het er niet uit buiten, wat ik erg jammer vind. Een paar dagen terug zag ik op de webcam in Mora (Zweden), een auto over het bevroren meer rijden! Ik kan mij dan niet onttrekken aan een soort jaloeziegevoel . . . Wendy is wel blij dat het niet vriest, anders is het een beetje gedoe met water voor de paarden, dat bevriest op stal. Vanmorgen gaan Charlotte en zij een springparcours rijden met de paarden op een manege in Dronten. Vandaag zal ik weer een paar foto's plaatsen waarop je kunt zien dat het echt waar is 'hoe ouder hoe gekker'. . . Maura was op de tuintafel gesprongen om het zaad van de vogeltjes op te eten en toen zij daar stond was zij ook aan het kans berekenen of zij met nog een sprongetje bij die vetbollen kon komen! Dick zag het door het raam en heeft een foto genomen van haar.

----------

Vrijdagmorgen 28 december. Het was vandaag volgens mij dé dag van de jacht. Compleet van God los werd er gescheurd door bos en veld. Natuurlijk moest ik op Muisje wachten, gelukkig niet lang. Nou, ik heb het al gelezen en gehoord, het vuurwerkplan gaat dus niet door, wat een slappelingen hier in NL! Gewoon geen harde besluiten durven nemen, zoals altijd het 'poldermodel'. Net las ik in de krant iets over 'vuurwerkvluchtelingen'. . . ja inderdaad, dát gaat het gewoon worden hier in dit land. Zegt er zo'n pief op het journaal dat het vanwege een gebrek aan deskundige mensen, die officieel vuurwerk af mogen steken, een niet haalbaar plan is . . . Kijk dat is humor, net of er nu allemaal deskundigen vuurwerk afsteken! Het kost alleen maar hier een oogje, daar een vingertje, who cares?
O ja, weer even mijn Maura met oliebollenafbeelding van vorig jaar neergezet, ik vind hem zelf namelijk zo leuk!

----------  

Donderdagmorgen 27 december. Zo, dat hebben we ook weer gehad, nu nog effe een weekje doorbijten en dan is het weer klaar. Ik zie huizenhoog tegen deze week op en wel is bekend waarom. Regelmatig liggen wij in ons lekkere camperbedje te schudden van de luchtdruk, niet veroorzaakt door onszelf (!) maar van dat kl. vuurwerk. Het 'grappige' is dat de meiden geen krimp geven als zij in hun bedjes liggen maar als zij zo'n klap horen terwijl zij in huis zijn, blaffen zij vaak heftig. Godsamme wat vind ik dit soort gedoe toch zonde van het geld, ik weet daar wel een veel betere bestemming voor! Hoewel ik niet 'groen-links' ben voel ik wel veel voor hun plan: vuurwerk verbieden voor particulieren en de gemeente op oudejaarsavond een schitterend vuurwerk spectakel laten verzorgen. Prachtig plan toch!

----------  

Woensdagmorgen 26 december. Wandeling en koffie alweer achter de knopen. Gisteren bleef Dick weer lang weg met de wandeling en ik dacht uiteraard dat Muisje daar de reden van was . . . Maar nee hoor, Dick voerde in zijn eentje weer eens een vakantieact uit . . . hij zat vast met de auto in de blubber en hing gevaarlijk over een randje van een greppel . . . Hij heeft Wendy gebeld voor hulp om hem met haar auto er uit te trekken. Toen zij aan kwam heeft zij eerst de meiden er uit gehaald want zij was veel te bang dat die auto met kostbare lading zou kantelen, ja zo erg was het dus! Die man kan het ook niet laten, altijd walking on the fineline . . . Volgens mij had hij gewoon weer een adrenalineshot nodig.

----------

Dinsdagmorgen 25 december. Kerstmis, en voor ons begint deze dag gewoon net als alle anderen. De dieren gaan altijd voor, Wendy is al naar de paarden en Dick is met de meiden weg. Omdat wij dit jaar toch echt een ander, zeg maar dubbel, gevoel bij deze dagen hebben, zal ik blij zijn als het weer 2 januari is en iedereen weer normaal doet . . . Gisteren zette Charlotte mij weer even op mijn plaats, ik ging een 'Style' juwelier binnen en vroeg om een folder daar van het merk Zinzi . . . Zij had oren en ogen op stokjes (kan dat?) en was al ernstig verbaasd toen ik die sjieke winkel in liep . . .'Oma, dat is toch helemaal geen winkel voor jou?' Nee zij vindt een juwelierswinkel dus totaal niet bij mij passen . . . Het was toch best wel moeilijk om gisteren boodschappen te doen, allemaal stelletjes man vrouw kindertjes, op dat moment voelt Wendy het wel heel zwaar drukken dat Remko er niet meer is, en ja, wat Wendy voelt voel ik ook . . .

---------

Maandagmorgen 24 december, in Zweden is het mooi winter en in het zuiden is het mooi voorjaar . . . en wij zitten weer met baggerbeesten. Bah. Net heeft Roos zich geïnstalleerd bij Dick op schoot, compleet met bagger. Nou eerlijk gezegd gaat mijn liefde niet zo ver, als zij nat zijn gaat mijn liefde tot aan het voetenbankje  . . . 
En ik heb spijt, spijt van het niet versturen van kerstkaarten, er komen zoveel mooie, leuke en vooral lieve kaarten binnen en nu schaam ik mij voor mijn gemakzucht. Vandaar mijn kerstwens op de Indexpagina. Volgend jaar beter. Direct ook een leuk werkje, the last minute boodschappen, ook zo'n pretje deze tijd. Wij houden deze dagen helemaal rustig, onder ons in besloten kring.
Verder wens ik mijn lieve lezers uiteraard gezellige kerstdagen.

----------

Zondagmorgen 23 december. Veel heb ik niet te vertellen vandaag, zeg maar gewoon helemaal niets. Dat het rotweer is zien jullie zelf wel. Maar ik heb al op de buienradar geloerd en zie dat het straks weer droog is. Direct weer van die modderbakken in huis . . .

----------

Zaterdagmiddag 22 december. Nee hoor, niets aan de hand, maar ben vanmorgen na de wandeling en koffie gelijk met Wendy boodschappen gaan doen en moest ook voer voor de hondenkinderen halen. Ach en toen kwamen gisteren onze vrienden Aad en Eefje met Saar, een 11.5 jarige dochter van onze Julia. Het gaat niet echt goed met dit dametje, de beentjes willen niet meer wat het bolletje wil . . . We werden daar in het bos (klein stukje lopen) wel even hard mee geconfronteerd. Zij wilde dolgraag achter onze meiden aan rennen maar dat wilden de beentjes niet meer, zo sneu. Het was zo erg, dat Aad en Dick haar samen de terugweg hebben getild, Eefje en ik liepen er achter aan te huilen . . . Bah, wat is dit toch naar, zo'n grote hond (41kg) zo hulpeloos op de grond zien liggen en toch blijven kwispelen. Nee het blijft ons niet bespaard kan ik wel zeggen . . .

----------

Vrijdagmorgen 21 december. Vandaag vergaat dus de wereld en heb ik mij net in huis nog even uitgesloofd want ik wil het wel een beetje netjes achterlaten. Haha nee hoor, ik geloof helemaal geen fluit van dit soort uitspraken en heb ik mij alleen maar even uitgesloofd voor vrienden die direct een bakkie komen doen . . . Gelukkig dat er hier zo af en toe iemand komt want dat is dan altijd de reden om de grijze stoflagen van de tafeltjes te vegen . . . Jullie hebben wel gezien dat ik gisteren braaf ben geweest en weer een fotobladzijde geknutseld heb en daarbij ook nog mijn spannende boek uitgelezen. Zo zie je maar, ik héb gewoon geen tijd om in huis te poetsen want ik ben nu trouwens ook alweer aan een volgend boek begonnen . . .
Mijn Photoshopcursus heb ik even aan de kant geschoven, gebrek aan concentratie.

----------

Donderdagmorgen 20 december. Gelukkig had ik vanmorgen mijn kekke rode hoedje op, de oostenwind was pittig over de boerenvelden. Roos heeft vandaag haar nekspieren getraind, zij heeft praktisch de hele wandeling met een groot blok hout gelopen, waar heeft zij zin in. De foto's ben ik gisteren niet aan toe gekomen, althans gewoon geen tijd voor vrij gemaakt, ik heb een heel spannend boek momenteel, 'Esther Verhoef, rendez vous', een aanrader! Het moet vandaag nog uit maar ik zal zeker nog foto's plaatsen, hoewel de hoeveelheid tegen viel, veel te veel lopen kletsen natuurlijk . . . Met Bora gaat het naar omstandigheden best wel goed. Zij 'doet' het goed op pittige (voor 'normaal' veel te hoge dosering) pijnstillers en eet en drinkt normaal, slaapt veel en als zij buiten is kan er zelfs af en toe nog een huppeltje af! Voor ons dus absoluut acceptabel.

----------

Woensdagmorgen 19 december. Gisteren weer een flink aantal uurtjes met allemaal lieverds, zowel mens als hond, doorgebracht en dat is zo fijn! De wandeling was heerlijk en gelukkig helemaal droog. En dan zien we 'onze' Fannefan, inmiddels 13.5 jaar(!) in een prachtige conditie met een nog altijd mooie glanzende jas! Ook zij heeft de wandeling nog helemaal huppelend, vaak voor ons uit, meegelopen. De leeftijd is haar totaal niet aan te zien. Van dat nest uit 1999 leven er nog steeds 5 honden, heel knap en oersterk. Ook nog een tijdje alle honden samen in de kamer en dat geeft behoorlijk wat beroering maar zonder een onvertogen woord! Ook grappig hoe reu Mac, broertje van Emma, sprekend op zijn moeder Maura lijkt, ook van karakter. Vanaf de leuning van de bank werd alles gevolgd door de onverstoorbare Merlijn, een Oosterse korthaar kat, prachtig die arrogantie! En nu ga ik kijken of er nog iets leuks bij de foto's zit om met jullie te delen.

----------

Dinsdagmorgen 18 december. Jeetjenogantoe wat een ongelofelijk rot weer vanmorgen, ik zei het wat anders toen ik thuis kwam . . . iets hartgrondiger en in andere bewoordingen . . . Ik heb een korte wandeling gemaakt want vanmiddag gaan wij met onze vrienden Gerard en Marijke in Schoorl wandelen, gezellig!
Door alle commotie met Bora had ik nog niet verteld dat ik een probleempje met ons Rozenmeisje had. Donderdagavond j.l. viel mij op dat haar staartje helemaal naar beneden hing en zij wat gelaten deed. Eerst dacht ik even dat zij zich niet lekker voelde en daarna schrok ik vreselijk van mijn eigen gedachten. En zelfs zo erg dat ik het niet uit durfde te spreken, laat staan het opzoeken op internet . . . Ik dacht aan een 'koud water staart' oftewel 'dead tail'. Ik heb daar wel eens van gehoord en dacht dat het iets verschrikkelijks was. Toen vrijdagmorgen dat normaal prachtig wuivende staartje nog als een dood endje hing maakte ik mij ernstig zorgen. Dick, gelukkig niet begiftigd met veel kynologische kennis, maakte zich al zorgen, hij dacht dat Roosje het bij ons niet meer zo leuk vond . . . (ach wel heel lief gedacht van hem) Ik zei dat ik mij dat niet kan voorstellen want er was, voor zover wij kunnen beoordelen, helemaal niets gebeurd. Dick wist niet dat ik inmiddels allemaal apen, beren en geamputeerde staarten op de weg zag . . .  Dat kon er ook nog wel bij op de 'vrijdaghuildag'. s'Avonds zei Wendy dat volgens haar het begin van het staartje van Roos wat dik was en ik  ontkende dat . . .  Vlak voor wij naar bed gingen (ik was moe van het talloze malen naar die staart turen) zag ik dat het staartje wat hoger was. Zaterdagmorgen was hij weer wat hoger en het gedrag van Roos ook weer opgewekter. Zondagmorgen was staartje bijna weer normaal. Toen Joke zondagmiddag het verhaal aanhoorde zei zij gelijk, 'oh een 'cold water tail!' Ja toen kon ik eindelijk ook hardop zeggen dat ik dat dacht en heb het gelijk op internet opgezocht en jawel, dat móet het geweest zijn! Inmiddels is alles weer ok en genieten wij weer van die altijd wuivende pluim!

----------

Maandagmorgen 17 december. Gistermiddag/avond weer ouderwets gezellige uurtjes met vrienden en dat doet je zo goed. Met Bora gaat het naar omstandigheden eigenlijk best goed. Gek toch met die honden, vooral eten heeft de allergrootste belangstelling . . . Net lag zij te slapen en heel zachtjes (terwijl zij 100% doof is) zet ik alvast het eten van onze meiden klaar, voor als zij direct thuiskomen van de wandeling. Ik doe de deksel van de brokkenbak en Bora wordt gelijk wakker! Dat neusje is nog prima in orde! Voor haar wat brokjes geweekt in warm water en wat zacht voer uit een blikje er door. Zij kon amper wachten tot het wat afgekoeld was en heeft inmiddels weer haar hele bakje leegegeten. Gisteren kreeg ik ook weer een brief van McKenna, uit ons laatste nest, ja dat wij niet alleen mooie maar ook slimme honden hebben gefokt wisten jullie toch nog niet? Ik plak hier onder de brief zodat al die andere slimme zusjes van haar hem ook kunnen lezen!  Eigenlijk vind ik dat die slimme McKenna zelf een site moet bouwen met al haar leuke belevenissen en foto's!

Lieve mensenmama Yvonne,
Best rijdendmensenhokbestuurder Dirk,
Lieve mama Maura,
ondeugende tantes,
Vanuit een druilerig Sibculo maar even wat laatste nieuwtjes.
Ik heb zojuist mijn brokken op, heb een half uur lang door alle sloten en de Dooze gerend en was, na thuiskomst, constant in de weer om Bea van het kranten lezen af te houden door al mijn speelgoedbotten, -touwen en andere onzin op haar schoot te gooien. En als ze dan niet reageert blaf ik en spring ik naast haar op de bank.
Dus nu zit ik even in mijn bench!
Hier gaat alles eigenlijk vanzelf.
Ik groei, mijn vacht wordt steeds dichter en ruiger. (Lieve zus, hoe kan het dat je zo mooi en kort gekapt op de foto staat? Of ben jij de sjiekste lady uit de familie en ik de boerenerfwaakhond?)
Ik ben inmiddels zo groot dat ik moeiteloos mijn giechel op de tafel kan leggen, hetgeen ik ook regelmatig probeer, maar dat eindigt meestal een korte blaf van Baas Baardmans en ga ik er maar vandoor.
Met Baas Baardmans wandelen is afgelopen weken een leermoment voor me geweest. Rende ik vroeger vrolijk onder dat grote grasetershek door, maar nu ben ik te hoog en raak ik met mijn rug de draden. Die draden 'bijten' me, dus ik ging daar eigenlijk met tegenzin langs. Ook ben ik een paar keer gewoon naar huis gerend. Gaat ie maar lekker alleen langs dat rare hek. Maar ik geloof dat ik het nu snap en kom niet meer bij die graseters.
Verder is er veel te leren. Dat witte spul dat uit de lucht komt vallen blijkt aan mijn poten plakken, maar Bea smeert ze in met (niet-)vasteliene of zoiets en dan plakt er niks meer.
Ook vis ik van die grote plakken water uit de vijver en ga daar lekker aan liggen likken. Alleen is mee naar binnen nemen niet zo handig want dan wordt het dek in mijn bench heel nat!
Soms snap ik Baardman niet zo. Hij heeft een grote struik opgehaald en in de kamer gezet!
En daar mag ik niet achter langs rennen. Gek hoor. Buiten interesseert t hem niks, en ineens staat zo'n ding binnen en moet ik voorzichtig doen.
Maar er zitten wel allemaal mooie glimdingen in. Ik ga er maar vrolijk tegen zitten blaffen.
O, ja, en hij was vorige zondag weer even bezig na wat hulp van mij. Heeft ie een dunne lange draad door de hal op de vloer langs de muur geplakt met bruin plakband naar een krans met glimmende flikkerkaarsjes op de voordeur!
Ik had dus heel netjes alle plakbandjes weer los gepeuterd en heb ook maar een stukje van die draad geprobeerd! Smaakt naar niks, je krijgt een hele rare prikkel in je bek en dat is niet fijn, wafwafwaf..................
Maar Baardmans was er niet blij mee. Heeft ie dat stuk waarop ik kauwde er gewoon tussen uit geknipt en de rest weer aan elkaar geknoopt. Nu doen die zenuwelichtjes het ook weer.
Met Bea heb ik veel meer lol ( Baardmans zit alle dagen in een raar groen vlekkenpak ergens in de bossen van Drenthe ). Als ze gaat stofzuigen ga ik er lekker voor zitten! Net zo lang tot ze mijn hele vel doet. Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk gevoel. Ze hoeft dat ding maar uit de kast te halen of ik ga helemaal los.......................
Volgens Baardmans zit er inmiddels net zoveel haar in dat zuigding als er op mijn vel groeit. Maar het is geweldig kicken en blaffen als dat ding heen en weer gaat. Woeeeeeeeef Woeeeeeeeeeeffffff. En ze gaat veel met mij wandelen. Lekker op eendenjacht in de Dooze, ganzen van het grasetersland jagen en in de grote zandhopen graven. Daar schijnt een zwart beest in te wonen, maar ik heb er nog nooit een gevangen.

Weet je wat ik ook heb? Een bal met een gat er in waar mijn brokjes uit komen. Ik doe dan wel een half uur over mijn eten. Grappig. Ik ga helemaal uit mijn dak als ze dat ding te voorschijn halen. Volgens Baardmans kan ie zo zelf rustig van zijn bak met brokken genieten zonder dat ik onder de tafel op zijn voeten ga liggen of naast hem ga zitten bedellen.

Ja, ik heb het wel naar mijn zin hier. Met Bea is het makkelijk leven, die is gewoon hartstikke aardig. En Baardmans? Tsja, die probeert me af en toe wat te leren. Maar ik ben altijd superblij als ie 's avonds thuis komt. Ik spring dan wel 5 minuten tegen hem op, net zo lang totdat ie mij een brokje geeft.
Nou, dat is het wel een beetje,
Natte slabbertong van
Lady McKenna
Trouwens: je mag dit wel op je site zetten als berichtje aan mijn zussen.

----------

Zondagmorgen 16 december. Na een nare middag en avond gisteren, gaat het nu weer redelijk met Bora. Zij heeft gisteren de hele tijd liggen piepen (noem het maar huilen) met af toe van die harde uithalen. Naar mijn idee een soort hallucineren, het leek op, wat je soms wel eens ziet, een hond die langzaam bijkomt uit een narcose. Gisteravond werd het Wendy te veel en is zij met Jari een hele lange wandeling door de polder gaan maken. En daar was ík weer niet gerust op en was blij dat zij weer thuis kwam . . . Maar goed, gelukkig is Bora vannacht helemaal stil gebleven, heeft vanmorgen weer wat gegeten en slaapt zij weer. Het gekke is eigenlijk dat onze eigen honden er gewoon helemaal rustig onder blijven. Een fijn idee is wel dat wij het 06 nummer van Bob Carrière hebben, en dat terwijl hij geen dienst heeft. We kunnen hem altijd bellen, wat een dierenartsen zijn het toch voor ons! Vanmorgen wel iets grappigs. De lapjespoes Kit van Wendy komt niet buiten maar toen ik vanmorgen in de gang kwam, zag ik haar buiten voor de deur zitten! Ik schrok en dacht dat Wendy haar per ongeluk naar buiten gelaten had, zij was namelijk al naar de paarden. Ik deed de deur open en poesje kwam strelend  en miauwend naar binnen, ik vond wel dat zij er wat miezerig uit zag, maar het is ook een klein katje. Toen zij gewoon de trap op liep begon ik te twijfelen of het Kit wel was, dus liep ik naar de kamer van Wendy en jawel, daar zat de échte Kit! Inderdaad een stukkie groter maar zij lijken als twee druppels water op elkaar! Inmiddels was replicaatje naar de zolder gegaan en ben ik haar met een bakje voer gaan lokken, het kostte weinig moeite om haar te pakken en heb ik haar maar weer buiten gezet. Wat een toeval hè!

----------

Zaterdagmiddag 15 december. Alweer laat en ik val gelijk met de deur in huis. Gisteren een rot dag gehad met veel gehuil. Vanmorgen stonden wij op en kon Bora totaal niet meer op haar pootje staan. Na een sterke pijnstiller, veel te hoge dosis eigenlijk, eentje nog van Emma die ik nog had van haar Zweedse maagoperatie, ging het weer wat. Wel gelijk naar de dierenarts gebeld om te kijken of wij vanmorgen nog er tussen gezet konden worden, ook wilden wij een röntgenfoto hebben van haar pootje. Gelukkig kon dat en moest ik mijn ontbijt naar binnen schrokken en als een speer naar Ermelo gereden. Er zijn iets van 6 foto's gemaakt en de diagnose is duidelijk. Een andere ramp gaat Wendy (ons ook) binnenkort treffen. Er lijkt (eigenlijk gewoon zeker) een snel groeiende tumor midden in het bot van haar pootje te zitten.  Het verdriet is weer té groot. Iets wat er momenteel gewoon niet bij kan en mag. Daar wordt niet naar gevraagd. Zij heeft een sterke pijnstiller gehad een injectie en vanavond mag zij van dat middel een halve pil. Het is voor ons allemaal nog geen tijd om al definitief afscheid van Bora te nemen. Zij krijgt nu de allersterkste pijnstiller die er bestaat en als de pijn hier door heen gaat komen zullen we (nee Wendy dus) een beslissing moeten nemen. Verschrikkelijk.

----------

Vrijdagmorgen 14 december. Laat vanmorgen. Nu is het mij overkomen. Muisje op jacht . . . Ik was net in het bos toen zij krijsend door het bos joeg met achter haar aan 3 schimmen, één wit en twee zwart. Voor ik uit het bos was hoorde ik het krijsen steeds verder en verder en verder. Ik liep helemaal zonder hond. Bij de boerenvelden aangekomen, helemaal niets te zien, wel gejoel, maar wel heel erg in de verte bij de bosrand van Dronten. Nee, ik was niet blij. Een eind verder kwamen de drie settertjes er aan, het leken wel paarden, helemaal beschuimd, alsof zij voor een Omo reclame hadden opgetreden. Ik ben even blijven wachten en luisteren naar die Muis. Het heeft geen zin om verder haar richting op te lopen want als zij de andere meiden ziet, wordt zij alleen maar nog meer gemotiveerd om verder te rennen. Ik dus terug richting auto waarbij ik toch ook nog een paar extra slingertjes bos heb gemaakt. Honden in de auto, motor gestart, radio aan en luisteren naar oninteressante dingen. Het heeft ruim een uur geduurd en daar kwam zij aan, een beetje strompelend en aan het eind van haar Franse latijn . . .

----------

Donderdagmorgen 13 december. Vanmorgen zullen de honden schoon thuis komen . . . het heeft lekker gevroren. Gistermiddag heb ik hen ook weer goed uitgeborsteld en vooral dat haar van Roosje lijkt wel engelenhaar, zo mooi en zo zacht! De dag er voor was ik al aan de trimbeurt begonnen en moet ik verder, op wat kleine puntjes na, de voetjes van Roos en Emma nog afmaken. De trimtafel heb ik niet meer standaard in de keuken staan want ons pupje, de 8 jarige Maura, springt er steeds op en haalt dan het kleine prullenbakje leeg wat op het aanrecht staat . . . Nog even dit, ik verstuur dit jaar voor het eerst geen kerstkaarten, uiteraard wens ik (bijna) iedereen een gelukkig nieuwjaar maar om nu uitbundige kerstkaarten te versturen, nee daar is het voor ons de tijd niet voor. Even een update over ons: we mogen niet mopperen en met veel struikelwerk pakken we de draad weer op.

----------

Woensdagmorgen 12 december. Zo, ik heb er al een dagtaak op zitten. Gewandeld en 3 honden gedoucht, zij zagen er werkelijk niet uit na de boswandeling. Nu zit ik aan mijn welverdiende bakkie koffie. Je merkt altijd echt aan de honden dat zij het een tegenvaller vinden, dat douchen, terwijl zij eigenlijk bij thuiskomst gelijk willen eten. Gistermiddag is 'pupje' Lieke weer geweest en onze meiden hebben haar eens goed laten zien hoe je trefzeker moet jagen . . . Je ziet dat onze honden echt een ervaren team vormen tijdens de jacht en dat een nieuweling dat nog helemaal moet leren, een prachtig gezicht! Uiteraard had ik mijn fototoestel mee maar het licht was al niet goed genoeg meer voor mooie foto's. Inmidddels is het lamellen afdak ook voorzien van plastic maar het lekt door . . . plastic is kennelijk al wat aan het vergaan, dus komt er nu een nieuw stuk landbouwplastic op, ach ja, zo houd je je man van de straat . . .

----------

Dinsdagmorgen 11 december. Dick is een lange wandeling aan het maken en het ziet er mooi uit buiten. Ik zie dat het weer gevroren heeft maar daar hebben wij 's nachts in het campertje totaal geen erg in! Zoals jullie op de foto's wel zien ben ik ook altijd behoorlijk druk met 'mijn' vogeltjes buiten. Ik heb daar zoveel plezier in dat ik Dick zo gek heb gekegen om het lamellen afdakje boven de eethoek in de tuin te bedekken met plastic, zodat de vogels hier droog kunnen eten . . . Ook de honden doe ik er een groot plezier mee want zij raken er niet op uit gekeken en willen regelmatig even achter buiten kijken of er voor hen ook iets te eten is (mogen zij niet) Gisteren heb ik ook een pot pindakaas met meelwormen gekocht voor mijn gevleugelde vriendjes. Grappig, want ik heb de ballen verstand van vogels, en weet maar net een koolmees van een roodborstje te onderscheiden . . . Misschien na photoshop een vogelherkencusus gaan volgen? Internet is praktisch onbeperkt . . . Net zie ik dat ik een foutje gemaakt heb bij mijn laatste fotocollage en heb de koolmees uit zicht geschoven, pfff een heel werk om dat weer over te maken . . .

----------

Maandagmorgen 10 december. Ik tik nu terwijl Muisje telkens haar lieftallige natte hoofdje op mijn toestenbord legt, niet makkelijk dus. Maar een hondje wegjagen, nee dat staat niet in mijn woordenboek. Net drukte  zij een paar bepaalde toetsen in, geen idee welke combinatie zij maakte, en mijn hele dagboek was weg! Geen probleem hoor, even de herstelknop en daar issie weer. Het was een frisse, natte wandeling met een ijskoude wind en ik heb geprobeerd in de luwte te lopen wat maar deels lukte en was blij dat ik weer thuis was . . . en dat gebeurt niet vaak! Ik heb de herfstfoto nog niet vervangen want ik werd gisteren weer helemaal in beslag genomen door mijn Photoshopcurus. Les 18 (van de eerste 20 reeksen) moet ik overmaken, maar ik heb er een beetje genoeg van, dat kan dus ook. Ik kan mij nog moeilijk concentreren en laat de cursus maar een paar dagen voor wattie is. 

----------

Zondagmorgen 9 december. Dat is effe lachen, heb ik het net mooi winter op de site gemaakt en zitten we nu weer in de regen en wég sneeuw! En de weerberichten geloof ik ook niet meer. Ik dacht dat er voor vandaag ernstige ijzel voorspeld was en heb het programma er op aangepast. Geen Zweedse kerstmarkt in het noorden. Uiteraard hadden we nu makkelijk kunnen gaan maar een kerstmarkt in de regen mist alle sfeer en daar ga ik geen eind voor rijden. Dick is met de meiden weg, de mensendames hebben paardrijles (ik niet) en Bora loopt weer lekker de marathon. Gisteren was de opening van het nieuwe treinstation in Dronten en het was gelukkig prachtig weer met al die festiviteiten. We zijn ook nog gratis een ritje naar Kampen meegegaan met de trein, weer eens wat anders. Voor Wendy natuurlijk niet, dat is een échte NSer! Vandaag zal ik ook de 'fotobladzijde' nog even uit de herfststemming halen, eerst nog bedenken hoe ik dat ga doen, een mooi klusje voor vandaag.

----------

Zaterdagmorgen 8 december. Vandaag heb ik een cadeautje gekregen, een échte Zweedse winterboswandeling! Fantastisch, de honden genieten net zo als ik! Ik heb geen foto's gemaakt want ik heb hier in het bos Muis aan de rollijn en had ook nog dikke handschoenen aan, geen ideale combinatie om plaatjes te schieten. Daarbij is Muis met sneeuw net een slee die ik moet voort trekken . . . elk wildspoortje moet minutieus onderzocht worden . . . Emma heeft weer een mooi showtje gegeven, als zij wild ruikt en gelijkertijd rond wil kijken en eigenlijk er achter aan wil rennen springt zij met 4 beentjes tegelijk omhoog, het complete landingsgestel ingetrokken en zweeft dan wel even een meter boven de grond! Werkelijk adembenemend vind ik dat al heb ik dat nog nooit op een foto kunnen vastleggen helaas. En nu ga ik brownies bakken.

----------

Vrijdagmorgen 7 december. Jaja winter in NL! Neenee ik heb niet gewandeld vanmorgen, Dick zijn beurt . . . ik mag vanmiddag weer . . . Natuurlijk kan ik ook mee gaan maar vanmorgen moest ik helaas poetsen, gatverdamme. Als er vantevoren aangekondigd bezoek komt ga je vanzelf poetsen . . . Wij hebben al zo'n raar huishouden maar als het wat schoner is ziet het er iets anders uit. Eigenijk poets ik dus ons imago wat op . . . En omdat ik nu verder geen tijd meer heb, stop ik. Wel heb ik gisteren heel wat uurtjes aan de site besteed en heb wel 4 fotobladzijden gemaakt, veel plezier!

----------

Donderdagmorgen 6 december. Volgens mij hebben er wel wat mensen aan mij gedacht vanmorgen! En wat heb ik intens genoten, ben 2,5 uur weggeweest en had uiteraard mijn fototoestel mee . . . 203 plaatjes geschoten . . . Werk aan de digitale winkel dus. Ook de meiden vonden het fantastisch, dat is goed op de foto's te zien! De settertjes stootten nog een haas uit de begroeiing en Muisje ving hem bijna op en ging er joelend achter aan! Gelukkig kwam zij terug om zijn spoortje nog eens uit te werken en kon ik haar opvangen en snel aan de rollijn doen. Met Bora viel het eigenlijk wel mee gisteren, zij was heel rustig en Wendy hoefde niet in de auto te gaan zitten. Het blijkt haar elleboog te zijn, waarschijnlijk arthrose wat ook in haar pols te horen (!) is. Bij zo'n oud hondje ga je geen foto's meer maken, althans nu nog niet en zij heeft een pijnstiller/onststekingsremmer, die al naar een paar uur begon te werken! Zij ging weer de marathon lopen . . .  maar geen pilletje geven meer? Nou even wachten maar want de pilletjes tegen het marathonlopen komen er ook aan . . .

----------  

Woensdagmorgen 5 december. Omdat Charlotte nu natuurlijk bij ons woont 'doen' we wel een klein beetje aan die lastpak met die mijter. De laatste dagen stonden in het teken van 'surprise maken', niet dat wij daar zo enthousiast van zijn, verre van dat trouwens, maar voor school. Ook Roos vond die activiteiten erg leuk . . . zij kon dan ook geen seconde met dat kunstwerk zonder toezicht in de kamer blijven . . . Ook Dick wordt altijd aangestoken door knutselwerk en moet je opletten dat hij geen surprise voor school gaat maken (zoals hij vroeger bij onze eigen kinderen deed). Direct ga ik met Wendy en Bora naar Harderwijk. Bora loopt sinds een paar dagen mank met een voorpootje maar er naar mogen kijken, ho maar. Zij raakt volledig in paniek als je dat wil doen dus ik vrees dat ík straks met haar bij de dierenarts ben en Wendy in de auto blijft zitten. Want ohh Bora is zo haar hartelapje, dat kan zij niet aanzien. Bora is inmiddels 15,5 jaar oud en begint toch echt wel een oud hondje te worden, moeilijk te aanvaarden voor Wendy.

----------

Dinsdagmorgen 4 december. Net ben ik thuis van de wandeling en ik vond de wind wel heel erg koud hoor, en nu wordt het stikdonker en zag op de buienradar een beste bak water aankomen . . . gelijkertijd doe ik even mijn dagelijkse kijkje op de webcam in Mora, midden Zweden en daar kan ik dan wel jaloers op worden. Zie onderstaande foto . . . Zó hoort een winter te zijn. . . Maar wie weet wat de winter voor ons nog in petto heeft. Waarom ik juist in Mora kijk? De mensen die altijd met ons mee reizen weten wel waarom, daar ligt ons paradijsje, midden in de natuur aan dit meer maar wel nog een stukje verder  . . .

----------

Maandagmorgen 3 december. Ah Dick boft, het is een beetje winterig vanmorgen, dat heeft híj weer . . . Ik merkte vannacht in de camper wel dat het aardig koud moest zijn want ik hoorde de verwarming regelmatig even aanslaan. Nee hoor, wij hebben het absoluut niet koud en de honden ook niet! Buiten dat de verwarming aan staat, zijn hun slaapplekjes ook helemaal ingepakt en hebben zij een heel knus holletje! Jeetje Joke, de koek is mij nooit opgevallen, waar staat hij dan? En trouwens, ze zijn niet om te kanen hoor, we hadden het deeg veel te dik gemaakt! We willen de paardjes nu in gips o.i.d. gaan gieten en daarna beschilderen, leuke kerstvakantieklus. Eergisteren had ik het over mijn proefversie van Photoshop en nog steeds heeft er niemand in mijn omgeving het sleuteltje van die snoeptrommel gevonden . . . en bij Sinterklaas is het ook crisis dus daar heb ik ook geen hoop meer op . . .

----------

Zondagmorgen 2 december. Vandaag een muizenveilige wandeling gemaakt waarbij de honden allemaal in de hoogste versnelling met de poot van de rem hun ding gedaan hebben. Soms vlogen de winterpenen mij om de oren, nee, niet zelf geoogst maar sommige boerenvelden liggen bezaaid met deze dingen, kennelijk voegen die een één of ander voedingsstofje toe. Aardig wat hardlopers en fietsers tegen gekomen, allemaal mannen. De honden waren superbraaf en die sportievelingen zijn allemaal compleet thuis gekomen, tenminste, als het aan mijn meiden gelegen heeft. . .  Door de week kom ik op dit traject eigenlijk nooit iemand tegen maar vanmorgen was het spitsuur. Gisteravond heb ik nog wat foto's van de laatste week november geplaatst en goed is te zien in wat voor kleiomgeving wij wonen en dat het geen wonder is hoe ongemotiveerd ik ben om mijn huis te poetsen . . . zo zonde van de tijd . . .

----------

Zaterdagmorgen 1 december. En dan krijg je weer een mailtje waar de rillingen van over mijn rug lopen, zo lief (dank je Paul). Iemand die ook tussen de regels van de krabbels doorleest en vind dat ik een beetje triest ben . . . En dan word je weer even met beide benen op de grond gezet en ga je nadenken. Kom ik nou echt zo sombertjes over? Oh dat is helemaal niet mijn bedoeling maar ik ben ook niet goed in toneelspelen. Ik vind persoonlijk dat wij zo langzamerhand weer aardig de zaken op de rails krijgen en laveer tussen gevoel en realiteit, noem het maar simpel, tussen mijn hart en verstand. Soms hel je over naar het één en dan weer naar het ander.  Laten we het er gewoon op houden dat ik mijn best doe om weer leuke stukjes met 'swung' (woorden van Paul) te schrijven!
Gisteren geen foto's geplaatst maar wel de hele dag vastgekleefd gezeten aan mijn laptop. Ik heb een proefversie van Photoshop (veel te duur voor mij) en dat prikkelt weer mijn fantasie en werklust, en ben notabene een cursus gaan volgen hiermee . . . Dick ziet de eurobui al hangen . . .  En ik moet snel werken want ik wil wel, vóórdat de proefversie afgelopen, is al die lessen gedaan hebben . . .

----------

Vrijdagmorgen 30 november. Een minitikje winter vanmogen, een klein beetje rijp op de blaadjes en een zeer dun vliesje ijs op de vijver, het lijkt er tenminste wat op, maar ik heb al gehoord dat het volgende week weer over is. Ik ben lang weggeweest en was hier in 'ons' eigen bos en was niet alleen! Veel honden, 10 geloof ik, en wat minder mensen tegengekomen. Leuk gekletst! En zo leuk om te zien hoe de honden samen rennen en spelen, de één wat minder dan de ander. Gelukkig had ik een fototoestel mee en vandaag zal ik weer wat gaan knutselen, tenminste, dat is de bedoeling. Ook weer leuke reacties gehad op mijn stukje over marktplaats, maar daar heb ik nu voorlopig wel het laatste woord over gezegd hoor!

----------

Donderdagmorgen 29 november. Ja soms moet een mens wat gas terug nemen. Ik nu dus. Vorige week heb ik een stukje geplaatst over 'Marktplaatshondjes'. Ik heb met dat stukje wat mensen een behoorlijke opzouter gegeven (gewild of ongewild?) De reikwijdte van mijn gedachten op schrift heb ik niet overzien. Uiteraard blijf ik er hetzelfde over denken maar ik had dat beter niet kunnen ventileren hier. Hiervoor sorry. Ik ben niet mezelf momenteel en eigenlijk een beetje boel boos op de hele wereld.

----------

Woensdagmiddag 28 november. Nee hoor, niets aan de hand! Vanmorgen echt geen tijd gehad en toen ik thuis kwam, snel een boterhammetje mee en weer in de auto gestapt omdat ik om 13.20 uur in Harderwijk moest zijn met Muisje. Het wondje ziet er keurig uit en vanf morgen gaat zij weer los met de wandeling (morgen Dick zijn ochtendronde . . . ) Op dit moment zijn de honden op het topje van klierigheid. Met z'n drieën spelen en vooral zo luidruchtig mogelijk. Dat begint altijd rond dit klokje omdat het tegen wandeltijd loopt. Dan kom je dus zelf net thuis en bent gewoon effe moe maar dat mag niet. Actie, dat is wat zij willen. Maura gedraagt zich als een dolle jonge hond en dat vinden die andere twee helemaal geweldig!

----------

Dinsdagmorgen 27 november. Net belde dokter Martine met de uitslag van het onderzoek op het rozijntje van Muis en het blijkt goedaardig te zijn, dat is dus weer een opluchting! Je weet het maar nooit met die dingen, het zag er zo 'niet gezellig' uit . . . Pff zo af en toe zit er toch eens iets gewoon mee . . . Zij keek er erg van op dat het verband er nog om zit en de nietjes er ook nog keurig in zitten! Ja die Muisje, zij is in alle (?) opzichten een supermakkelijk hondje. Het vraagtekentje betreft natuurlijk ook alleen maar haar jachtpassie . . . Morgenmiddag 'even' naar de dependance in Harderwijk waar de nietjes er uit geplukt gaan worden. Hoe vinden jullie de foto's van zondag, leuk hè! Je ziet de jachthoudingen en de enorme concentratie wanneer zij een stuk wild zien/horen/ruiken en laten zich nergens door afleiden. Ik kan zelfs een pootje  bij hen verzetten als dat dan beter op de foto staat! Hier geniet ik dan ook met volle teugen van, op pad met mijn meiden met een fototoestel, heerlijk!

----------

Maandagmorgen 26 november. Zo, zijn jullie uitgewaaid gisteren? Als ik aan de kust gewoond had zou ik zeker naar het strand gegaan zijn om mij eens lekker te laten scrubben! Ik ben er niet meer aan toe gekomen om foto's te plaatsen en heb gisteren tijdens de middagwandeling, na het gestoei met deeg, weer nieuwe plaatjes gemaakt. Ik was tamelijk lang weg en als je dan thuis komt is het weer tijd om een maaltijd in elkaar te flansen. Daarna is mijn batterijtje leeg . . . die is nogal snel leeg momenteel. Ook de felicitaties aan Sonja en Gerrit voor de prachtige prestatie met hun twee Bisontochtjes op de grote honden tentoonstelling de 'Winner!' Die 10 jarige Meylo werd Veteranen kampioen en de 9 maanden oude Vonne kreeg 2 Uitmuntend in de jeugdklasse! En ook daar heb ik plaatjes van die ik hier zal neerzetten. Daarbij zal ik vandaag eens wat lieve mails gaan beantwoorden . . . is wel nodig . . .

----------

Zondagmorgen 25 november. En dan hebben wij zomaar twee paardjes gekocht van Marktplaats . . . shocking hè . . . Maaruh, ze zijn van hout hoor! Twee roodhouten Zweedse Dalarnapaardjes. De mensen die mijn reissite volgen weten mischien nog wel dat wij die zo leuk vinden en dat zij in Zweden behoorlijk prijzig zijn . . . Dick is momenteel lekker aan het uitwaaien met de meiden voor een lange ronde, heerlijk toch! In de keuken staan Wendy, Charlotte en een vriendinnetje deeg te kneden en gaan, jawel, Dalarnapaardjes bakken! Als zij afgekoeld zijn kunnen zij versierd worden. Ik heb een paar IKEA vormen van die paardjes, zo schattig! Vanmiddag zal ik een paar foto's van het resultaat neerzetten.

----------

Zaterdagmorgen 24 november. Koud en mistig vanmorgen, maar toch lekker. Wij wonen in een voedselrijke omgeving, Maura kwam tijdens de wandeling met een winterpeen aanzetten en als zij nou morgen een ui vindt geloof ik dat zij mij kenbaar wil maken dat zij hutspot wil eten! Muisje heb ik een 'schoon' gedeelte los van de lijn gehad omdat zij natuurlijk nog met een lappie loopt. Zij heeft er totaal geen last van gehad en er zelfs niet één keer aangezeten en dat had ik niet verwacht. Ik kom nog even terug op 'Marktplaatshondjes'. Leuk Wil om jou ook weer even te zien, ik wist helemaal niet dat je nog steeds op bezoek komt! En als mensen een goed en liefdevol gefokt Engels Cocker Spanieltje zoeken moeten ze bij jou zijn (haha zie gastenboek) Ik moet wel eerlijk zeggen dat er tegenwoordig toch echt soms ook wel 'goede' fokkers daar hun pupjes aanbieden. Ook in de rashondenbranch is het te voelen dat de mensen minder geld willen (kunnen) uitgeven en is het wat moeilijker om je pups onder dak te krijgen. Dan rest er alleen nog Marktplaats . . . Maar dan hoop je toch wel dat kopers kritisch blijven en fokkers natuurlijk ook!

----------

Vrijdagmorgen 23 november. Andere koek vandaag, en daarbij was het niet mijn ochtendronde en had ik wat anders te doen. Oeps, deze krabbel ging niet door de censuur . . . en heb ik dus maar weggehaald . . . 

----------

Donderdagmorgen 22 november. Vanmorgen had ik prachtige foto's kunnen nemen als . . . Honden in de zon, scheurend over de glanzend, natte, zwarte klei . . . jongleren met verrotte suikerbieten, stoeiend en etend van aardappelen die niet meer voor consumptie geschikt zijn. Wat een leven hebben zij toch, volkomen verdiend natuurlijk. En nu wacht ik met smart op een heerlijke vorstperiode, liefst met sneeuw! Zondag a.s. is de grote Winnertentoonstelling. Dit jaar zullen er twee door ons gefokte honden aanwezig zijn en uiteraard had ik dat graag willen zien. Maar ik kan het niet aan, ik voel het. De tranen zitten zo hoog en de emoties aan de oppervlakte. Ik geloof niet dat het een verrijking voor mezelf en een ander is. Zoveel bekende mensen die zeker zullen vragen hoe het is, helemaal logisch en ook heel lief. Alleen al het neertikken hier kost tranen, nee ik ben dus niet aanwezig, sorry.

------------

Woensdagmorgen 21 november. Eerst wil ik even terug komen op 'bijtende setters' of gewoon alle honden die een gebit hebben. Veel reacties gekregen wat ik heel leuk vind, een teken dat er meegeleefd wordt! Ik heb menig bericht gehad dat 'setters' niet bijten. Maar lieve setterlovers, ALLE honden kunnen bijten óók setters, het is maar wanneer je op het juiste knopje drukt. Natuurlijk is de tolerantie van de één wat hoger dan van de ander, net als bij mensen. Maar je moet er altijd van uit gaan dat het kán gebeuren. Kinderen zitten met hun hoofd op bekhoogte van een hond en dan zal het vaak in het gezicht zijn, helaas. Het is aan óns om kinderen dusdanig op te voeden dat er respectvol met een hond omgegaan wordt en vooral niet de verhoudingen uit het oog te verliezen! Een hond is en blijft GEEN speelgoed en oefeningetjes doen met voer, mij lopen de rillingen over de rug, voer is zó belangrijk voor een hond, daar moet je je kind niet aan bloot willen stellen. Een kind van 3 een hond uit een bench laten is ook vragen om problemen, je komt immers bij de slaapplaats die een hond altijd mag verdedigen, of je het nou leuk vindt of niet! Volgend jaar hebben wij 40 jaar (jawel een jubileum!) setters en onze kinderen zijn er mee opgegroeid en uiteraard ook vriendjes en vriendinnetjes over de vloer. Nu zijn er dan de kleinkinderen. Met mijn hand op mijn hart kan ik zeggen dat er nog NOOIT iets gebeurd is! Onze allerliefste Emmaatje is een onzeker hondje, dat weten jullie, het 'gevaar' is dan helemaal aanwezig dat er iets zou kunnen gebeuren. Dus zul je hier altijd rekening mee houden zonder er krampachtig mee om te gaan. 'Gewoon' de precaire situaties ontwijken én de kinderen goed instrueren! Nee, geen oogcontact met Emma, zij zal vriendelijk naar je toekomen maar aai haar maar niet! En zo kan ik nog wel veel meer schrijven hierover maar nu stop ik en als er nog vragen en/of opmerkingen zijn hoor ik het graag!
Rest mij nog om te vertellen dat er gisteren een paar Gordon Setters kip op het menu hadden staan . . . nee niet de mijne . . . gelukkig . . .

----------

Dinsdagmorgen 20 november. Jawel alweer een nieuwe indexbladzijde maar zal ook wel weer geen blijvertje zijn. Ik had gisteren deze foto's van Maura gemaakt en dat blaadje bleef zelfs na de wandeling én het eten, aan haar smoeltje hangen! Spekkie voor mijn fototoestel bekkie en fantasie! Ik vind de foto niet zo mooi uitkomen dus zal er nog wel wat digitaal knutselwerk vandaag aankomen. Muisje is gisteren verlost van het rozijntje (zo leek het) op haar knietje. Toen hij apart op een lapje lag leek het wel een volgezogen teek. Voor onderzoek wordt hij opgestuurd. Niet dat je daar eigenlijk iets wijzer van wordt maar goed, toch wel interessant om te weten. Zij onderging dit allemaal rustig en met vol vertrouwen, 4 nietjes er in en een plaklap er om, waar zij tot op heden nog niet aangezeten heeft. Wel een rol van dat plakspul mee om reparatiewerkzaamheden te verrichten. Als zij over tien dagen de nietjes er niet zelf uitgeplukt heeft ga ik even terug om ze er uit te laten halen.

----------

Maandagmorgen 19 november. Dat mensen vaak stikeigenwijs kunnen zijn wist ik al toen ik nog werkte als GTer. Maar dat het zó erg is vind ik schandalig. Nee, de mensen weten zelf wel wat goed voor hun hond is en hebben geen hulp nodig . . . Er is een tijdelijk opvangadres gevonden voor hem waar hij morgen naar toe gaat en waar hij heel misschien wel mag blijven. Gelukkig, want anders wachtte hem vandaag het definitieve spuitje . . . (ja écht waar!) Er is het hele weekend stevig gecommuniceerd en veel mensen hebben hun best gedaan, chapeau! Het blijft mij verbazen hoeveel mijn krabbels gelezen worden en er zoveel leuke reacties komen. Ook heb ik gisteren weer een paar fotobladzijden gemaakt, veel plezier er mee!

----------

Zondagmorgen 18 november. Bah, krijg ik gisteren een berichtje van een bevriende fokker dat er een nieuw tehuis wordt gezocht voor een hond omdat hij een kleinkind van 3 gebeten heeft. En het ging zo leuk samen, het (ietwat bange) kind deed al zitoefeningen met de hond . . .  Eerlijk is eerlijk, dit is alle info die ik er momenteel nog over heb. Wel gaan mijn gedachten gelijk naar die arme hond. Voor altijd heeft hij nu een stempel als kinderbijter en waarschijnlijk (grote kans!) dat dit volkomen onterecht is. Natuurlijk is het rot dat dat kind gebeten is maar misschien kon hond niet anders. Hond moet gelijk weg en zij willen niet eens een gedragstherapeut er bij halen. Ooooo mijn handen jeuken, wat zou ik graag deze hond willen observeren en een gesprekje met de eigenaren willen hebben. Dat de hond daar weg moet, is voor mij duidelijk, maar ik wil zo graag dat stempel weg hebben voor hij herplaatst wordt!
Is dit gewoon een doortrapte manier omdat zij van die hond af willen?
Kan zo maar zijn, de asiels zitten vol met dit soort honden . . .

----------

Zaterdagmorgen 17 november. De zaterdagen beginnen altijd wat anders. Wendy verkleedt zich eerst als huisvrouw (is al naar de paarden geweest!) en stofzuigt de bovenetage . . . Nee, ook zij houdt niet van hhwerk, de appel valt niet ver van de boom. Maar één ding heeft toch wel haar passie en dat is stofzuigen, al die extra hondenvachten die onder het bed en over de grond dwarrelen is toch wel fijn om op te slurpen. Dick komt net thuis met het complete aantal honden! Achter buiten heb ik ook alweer dingen voor de vogels opgehangen tot grote vreugde van de dames . . . Die vette mezenballen gaan er bij hen in als zoete broodjes en dat vind ik niet zo'n succes. Er komt steeds een Vlaamse gaai die verzot is op de pindakrans en dat weten de honden ook, want in zijn enthousiasme laat hij vaak pinda's vallen. Kortom, de diertjes houden ons weer knap bezig!

----------

Vrijdagmorgen 16 november. Zo ik heb mijn portie wild weer gehad vanmorgen! Ik liep aan de buitenkant van het bos met aan de ene kant dus het bos en aan de andere kant uitgestrekte boerenvelden met een vaart er tussen. En op het boerenveld stonden zij, 3 reeën, zo mooi! De meiden hadden hen niet in het snotje maar ik heb er een tijdje naar staan kijken. Normaal noem ik zo'n gebeurtenis op een dag een 'dag met een sterretje' maar momenteel zijn er even geen sterretjes . . . Dat neemt niet weg dat ik er erg van geniet. Gisteren de dames weer door de APK gegaan en alles is weer prima, gelukkig. Alleen Muisje heeft een één of ander misselijk groeiseltje, ik noem het een rozijntje, op haar knie. Maandag a.s. wordt dit even onder plaatselijke verdoving weggehaald. En toen bleef de kassa dicht . . . de computer had het begeven toen wij er waren . . . Maar ik hoef mij geen zorgen te maken hoor, want volgende week gaat hij echt wel weer open en de verzekering betaalt namelijk geen vaccinaties . . .

----------

Donderdagmorgen 15 november. Oeps a misty morning! Hebben jullie het stukje van Joke al gelezen in het gastenboek? Hahaha een aanrader, ik vind het geweldig, en zie het al helemaal voor mij, Queeny omringt door kiwi's! En dan dat gezicht van Joke er bij doet mij helemaal schuddebuiken! Ik denk dat zij vergeten is er een foto van te nemen . . . jammer . . . Gekke hondjes toch. Eergisteravond had ik mij, met fototoestel, op de bank genesteld met aan de ene kant Emma en aan de andere kant Roosje (Dick moest apart op een stoel zitten), om naar 'Earthflight' te gaan kijken. Ik had verwacht dat Roosje wel een optreden zou geven met al die vogels in beeld, maar nee hoor. Zij vond het heel leuk om naar te kijken maar wel vanaf haar warme plekje, geen foto's dus. Vanmiddag met de meiden naar Ermelo voor de jaarlijkse entingen, kassa . . .

----------

Woensdagmorgen 14 november. Hoewel ik het 'hondenopvoedstokje' al een tijdje geleden weggegooid heb, had ik het vanmorgen toch wel weer even in de hand en voelde mij weer eventjes een GTer. . .  In het bos kwam ik een bekende tegen met haar 3 hondjes en stonden wij even te babbelen. Nee even niet over onze Remko maar over het verzorgen van de hondenvachten, hoe toevallig na mijn stukje van gisteren. Zij vertelde veel problemen te hebben met het borstelen van één van haar honden, een kruising stabij. Zij krijgt het niet voor elkaar en het gaat gepaard met veel gedoe en gescheld. Ik gaf haar een paar simpele adviezen en zij keek alsof zij water zag branden, 'jeetje, dat ik het zo nou nog nooit bekeken heb en dat terwijl ik altijd naar Cesar Milan kijk'. . . Dít vind ik dus humor die op straat ligt, een kostelijke opmerking! Dat is eigenlijk net als met artsen die patiënten krijgen die zelf al weten wat er aan de hand is met hen, want zij hebben het op internet gelezen!

----------

Dinsdagmorgen 13 november. Ja zeker Til, wat was ik bij dat ik Muis gisteren nog net kon opvangen! Dat maakte het k-gevoel wel weer goed dat ik geen foto kon nemen . . . Gistermiddag heb ik Emma verder getrimd en, hoe is het mogelijk, onder die vlossige zooi kwam weer een glanzend Emmaatje vandaan! Ook heb ik er spierpijn aan overgehouden maar dat is minder erg. Dit betekent dus wel, nog meer onderhoud! Ik wil nou eenmaal keurige honden hebben die ik zo op een show zou kunnen uitbrengen (lachuhh). Hoewel het 'mooie' hier altijd maar kort is want twee maal per dag onder de bagger zitten werkt niet echt mee aan mijn mooie droombeeld . . . Maar goed, ik heb nou eenmaal geen hondjes voor de 'show' en de hondjes hebben geen baasjes voor de 'show'. Ja natuurlijk, wij proberen het leven weer te leiden (vaak lijden) maar het grote verdriet is wel altijd aanwezig. Wat je ook doet, waar je ook mee bezig bent, het verlaat je niet. Hoewel ik mijn herfstkunstwerk op de Index pagina (héél veel werk, al ziet niemand dat) wel mooi vind, maak ik toch een andere, ik vind hem een beetje somber en de kleuren een beetje oubollig.

----------

Maandagmorgen 12 november. Net een heerlijke frisse herfstwandeling gemaakt. Kleine Canon mee maar helaas, na een paar foto's, kaartje vol, batterij leeg grrrrrr Op een gegeven moment gingen er vier hondenneuzen de lucht in en doken zij gelijktijdig het riet in. Muisje begon al snel te jodelen en ja hoor, er kwam een schitterende grote donkerbruine vos uit het riet rennen, met op zijn vossenhieltjes 3 setters! Muis was nog bezig met zijn spoor in het riet en haar kon ik toen mooi opvangen . . . Kijk, toen baalde ik natuurlijk dat ik geen foto's meer kon nemen! Langzamerhand begin je aan mijn eerst lakzwarte, glanzende Emma te zien dat zij gesteriliseerd is, een doffe vlossige vacht is het gevolg. Toch wel heel erg jammer. Gisteren heb ik dit er grotendeels uit geplukt waar ik een aardige tijd mee bezig geweest ben, maar eerlijk is eerlijk, wel met een goed resultaat. Dat er een eventuele oplossing is voor dit probleem kom ik van de week nog wel op terug. Ook gelijk nieuwe foto's geplaatst, vers van de pers!

----------

Zondagmorgen 11 november. Wat een leuke film gisteren! De ohhs en ahhs van de volwassenen waren nog meer dan die van de kinderen . . . Een film met een heel hoog liefgehalte en ook dus voor volwassen heel leuk! Het is een 3D film en echt de moeite waard. Ook vierden 'ze' hier in het dorp gisteren St. Maarten, eigenlijk dus vandaag maar omdat in ons dorp het geloof een grote rol speelt, hebben zij dat liever niet op zondag. Maar gezien de vele import hier denk ik dat ik vanavond ook de snoepbak maar paraat hou. Honden opbergen in de camper want met elk belletje vliegen zij tot aan het plafond, waar ik niet echt rustiger van word. Met regelmaat krijg ik de vraag hoe het hier met de honden samen gaat. Nou dat gaat helemaal prima hoor, wel hebben wij wat aandachtspuntjes. Als Bora weer eens de marathon loopt door de kamer, gaat Muisje in de bench. Twee maal per dag krijgen Bora en Jari hun eten op de stal, om alle wrijving te vermijden. Ook vinden wij binnenshuis Muis en Jari geen ideale combinatie. Er is nog nooit iets gebeurd maar beiden hebben soms een wat opvliegend karakter . . . We houden deze twee dus gescheiden wat er op neer komt dat Jari meestal in de huiskamer boven ligt en overdag altijd met Wendy mee naar stal is.

----------

Zaterdagmorgen 10 november. Ja hoor, Dick had gisteren wel geluisterd! Toen ik vanmorgen mijn wandeling startte belde ik even naar Wendy. Ook zij bleek ergens in het bos op de rug van Sven te zitten. Vlak daarna kwamen wij elkaar, al telefonerend, tegen op een kruising! Dus gezellig samen gewandeld, zij op Sven uiteraard. Een Fjordenpaard, althans Sven, is ook zo'n gezellige goedzak, het interesseert hem niet hoeveel honden er om hem heen rennen. Hij heeft inmiddels ook al een stoere dikke winterjas aan wat hem nóg koddiger maakt! Wendy houdt zijn manen ook altijd zo mooi bij, een prachtig geknipte borstel, schattig! Vanmiddag gaan wij naar de bios met Charlotte, nog een vriendin van Wendy en haar dochter, een film van Tinkerbell.

----------

Vrijdagmorgen 9 november. Dick is met de meiden weg en ik heb hem een adviesje gegeven . . . maar hij luistert niet altijd naar mij . . . Morgen zullen jullie het wel lezen . . . Vandaag heb ik verder eigenlijk niets te vertellen. We doen ons best om te proberen het leven weer op de rails te krijgen.

----------

Donderdagmorgen 8 november. Toen ik gistermorgen de krabbel tikte wist ik het nog niet . . . Maar om een uur of half 11 begon ik te twijfelen en om 11 uur wist ik het zeker . . . partytime voor Muisje . . . Arme Dick. Hij is tussendoor even thuis geweest om de andere meiden te brengen en een thermoskannetje geestrijk vocht (koffie hoor) te komen halen en weer terug te gaan naar de plek waar de wandeling begonnen was. En jawel, om kwart over één kreeg ik een verheugend telefoontje, 'ik zie Muis aankomen!' Zoals altijd is de opluchting dan weer groot. Wat is Muis toch een varken. Het gebeurt ook meestal bij Dick want die heeft gewoonweg een grenzeloos vertrouwen in haar, ik duidelijk minder. Bepaalde plekken, waar veel wild zit doe ik haar aan de rollijn en Dick wacht het vaak nog even af. . . Toen ik gistermiddag om een uur of half vier met de meiden de middagronde ging doen, stond Muis niet eens op in de auto en ben ik zonder haar gaan wandelen. Ja vanmorgen had zij er weer zin in en heeft zij bij mij een halve ronde los gelopen en daarna verder aangelijnd, ik had geen zin in partytime. Dick is alweer opgeknapt hoor!

----------

Woensdagmorgen 7 november. O jee, Dick voelt zich niet lekker . . . Wel is hij met de meiden weg, maar ik vrees voor hem dat hij een hapje van mijn bacillen naar binnen heeft gewerkt. Zullen Wendy en Charlotte dan ook nog volgen? Met mij gaat het alweer een stukje beter. Gister heb ik weer wat foto's geplaatst en elke keer weer verbaas ik mij over dat superhoofdje van Emmaatje op de plaatjes . . . Zo makkelijk dat zij gewend zijn om gefotografeerd te worden, ik hoef er maar weinig moeite voor te doen. Op de plaatjes is ook goed te zien dat alle hondjes hier altijd hartelijk ontvangen worden in huis en er kan gelijk gespeeld worden!

----------

Dinsdagmorgen 6 november. Missie volbracht, missie geslaagd. Het ging goed, de grote ronde vanmorgen, al heb ik hem wel wat ingekort omdat die stukken lood aan mijn benen toch wel wat zwaar werden. Ook het tempo was niet hoog en ik heb ruim de tijd genomen om herfstbladeren die net in een zonnestraal mooi lagen te zijn, te observeren. Ach, je zal maar niks anders te doen hebben . . . De honden vinden het allemaal prima, die rennen en spelen wel. Helemaal geen enkel stukje wild gezien vandaag en kennelijk hebben zij ook weinig geroken. Vandaag zal ik weer wat proberen te digiknutselen.

----------

Maandagmorgen 5 november. Voor wij gistermiddag weggingen had ik even twee paracetaatjes genomen en in de auto lekker rustig (oogjes dicht) gezeten. Toen wij bij vriendjes aankwamen was ik werkelijk wat opgeknapt, en dat ging langzamerhand nog verder! Was dat de helende werking van die lieve J&A? Misschien wel, want wat doet je dat toch goed, zulke lieve mensen om je heen te hebben waar je je niet mooier, groter of stoerder hoeft voor te doen dan je bent . . . nee, waar je gewoon voor 100% jezelf kunt zijn. Gelukkig hebben wij een flink aantal van deze mensen om ons heen! De honden hadden wij thuis gelaten, wel eens even makkelijk. Dat is nu natuurlijk ook te doen omdat Wendy bij ons thuis is. Gistermiddag heb ik zelf weer een klein rondje hondje gedaan en vanmiddag doe ik dat weer. Morgenochtend wil ik eigenlijk zelf de grote ronde weer eens doen, kijken hoe dat bevalt.

----------

Zondagmorgen 4 november. Volgens mij was gisteren de highlight van mijn ongesteldheid. Met warme, rode koontjes zat ik aan het Holllandse potje met de buren en was blij toen ik weer thuis was. En toch was het leuk, een goed initiatief want wij zien elkaar anders eigenlijk nooit, of in een voorbijgaande flits. Er waren zelfs mensen die vroegen waarom wij niet met de camper weg waren . . . een goeie vraag aan iemand die zich al niet 100 punten voelt . . . Helaas, de sluizen gingen weer open. Voor vanmiddag/vanavond hebben wij ook weer wat leuks op het programma staan, maar dan op kleinere schaal. Het is hier wel heel saai op de site momenteel. Ik heb nog leuke foto's maar absoluut geen zin in gefröbel, dat komt vanzelf deze week wel weer.

----------

Zaterdagmorgen 3 november. Idem als gisteren, maar zonder zinderende finale. Ook vannacht was ik lastig, volgens Dick dan. Giga hoest- en niesbuien. Ik heb het gevoel dat er een strakke band om mijn volle thorax zit en dat voelt niet echt prettig. Vanmiddag hebben we een 'eetsamenkomst' met de buren. Ja hoor, ga ik wel heen en uitproberen of ik nog mensen kan verblijden met een hapje bacillen . . . of een schoteltje virussen . . .

----------

Vrijdagmorgen 2 november. Ik ben geveld. Inderdaad gisteren de dag hangend en liggend doorgeploegd met als zinderende finale een emotionele en lichamelijke uitbarsting waarvan ik jullie de details zal besparen. Vannacht dacht ik  nog dat ik mijn longen van het plafond moest schrapen, zo verschrikkelijk liggen hoesten. En nu maar kijken wat de dag van vandaag gaat brengen.

----------

Donderdagmorgen 1 november. Zwabberend, zwetend en met zwalkende knieën heb ik de ronde gelopen. Natuurlijk wilde Dick het van mij overnemen maar mijn ervaring is dat, als je je een  beetje kachelig voelt, je meestal opknapt na een rondje buiten. Nu niet dus. Het kan best zijn dat ik vandaag nog voor een paar uurtjes mijn warme camperbedje ga opzoeken. Gisteren heb ik Maura en Roos heel goed uitgeborsteld terwijl het water langs mijn rug liep. Weer eens wat anders dan uit mijn ogen. Vandaag nog Emma en Muisje. De laatste is het minste werk maar wel eentje om rekening mee te houden. Als Muisje op de trimtafel staat gorgelt zij als een Rottweiler naar de andere meiden die het heel leuk vinden om juist dán rond de tafel te lopen . . . Dat kan dus het beste als ik hen al in de auto gezet heb voor de middagronde. Op shows zie je dat Fauven helemaal kaal geplukt zijn met enkel een garnituur (snor en baard) Aangezien ik absoluut geen kale Muis wil borstel ik haar alleen goed door en knip ik haar wenkbrauwen als een eigenwijze pony, zodat zij ruim blik op de konijnen houdt!

----------

Woensdagmorgen 31 oktober. Niet snipverkouden, niet ziek, maar wel een beetje gammel. Hoewel ik gisteravond eigenlijk wel heel vroeg naar bed wilde gaan is dat niet gebeurd want Max hield mij op de been. Ik wilde wel eens zien hoe die aalgladde superadvocaat zich staande zou houden bij P&W. En, misschien wel een beetje gek, maar ik ben ook maar een mens, vond hem wel wat sneu. Ook die man bevindt zich in een niet te stuiten rollercoaster in zijn leven . . . Gistermiddag hebben Emma en Roos zich prima vermaakt met Lieke! Maura hoefde niets met haar dochter maar die jonge meiden vonden het helemaal leuk samen. Lieke is ook een mooi meisje aan het worden en heeft lekkere dikke wandelbillen. Beterschap Peter en let op dat je je hondjes niet aansteekt!

----------

Dinsdagmorgen 30 oktober. Nog geen honden uitgeborsteld. En vandaag heb ik eigenlijk ook niet zoveel te vertellen. Nee hoor, geen slecht humeur maar wel keelpijn, wat vannacht kwam opzetten. De wandeling vanmorgen heb ik ook een beetje duf gelopen. Ik kan mij werkelijk niet heugen wanneer ik verkouden geweest ben maar nu lijk ik er niet aan te ontkomen. Vanmiddag komt Lieke met Nel op bezoek, leuk om hen weer eens te zien! Zij (Lieke dus!) wordt nog steeds 'Joop Sloop' genoemd, dat zegt genoeg hè . . . O ja, ook gisteren nog de laatste foto's geplaatst.
----------

Maandagmorgen 29 oktober. Ik moet duidelijk nog wennen aan de wintertijd maar de honden schijnen nergens last van te hebben. Gisteren heb ik een rustige leesdag gehad en verder is er niets uit mijn handen gekomen. Vandaag staat er honden uitborstelen op het programma en met die enorme vacht van Maura is dat een heel werk. Op foto's vind ik haar net een massief blok beton, maar zij is gewoon slank! Emma heeft een andere vacht die veel makkelijker uit te borstelen is. En Roos heeft ook een duidelijk ander jasje. Zij verhaart momenteel behoorlijk en overal zie ik witte vlokken dansen. Zij verhaart veel meer dan de Schotse meiden, zal dat altijd zo zijn?

----------

Zondagmorgen 28 oktober. Oh wat een heerlijk weer vanmorgen om te wandelen en te fotograferen! (het waren er vandaag maar 84 . . .) Toen ik uit de camper stapte was ik al verbaasd dat ik zag dat de bovenramen van ons huis omgetoverd waren in matglas met prachtige ijsbloemen! Ja en ook moest ik de ruiten van de auto krabben, dat is iets minder leuk. Maakt niet uit, ik heb natuurlijk weer genoten. Ook leuk is, dat een foto van Charlotte op Cody, van eergisteren, uitgepikt is uit honderden foto's op het paardenforum 'Bokt.nl', zij staat nu op de voorpaginga! Langzamerhand beginnen wij af en toe weer wat leuke dingen te zien . . . Dank je voor je compliment Hedy! 

----------

Zaterdagmorgen 27 oktober. Sorry dat ik mij niet aan mijn woord gehouden heb, geen nieuwe foto's geplaatst. Niet dat ik geen tijd had hoor, gisteren, maar gewoon omdat ik ander knutselwerk gedaan heb. Vandaag zal het zeker gebeuren. Wendy, Charlotte en de anderen natuurlijk, hebben gisteren een heerlijke buitendag gehad en hebben genoten! Dat doet mij, als moeder en oma, net zoveel goed als hen. Vandaag gaat Wendy ook naar een paardencross, niet om zelf mee te doen maar wel om bij een hindernis te gaan staan. Op dit moment zijn zij bij hun eigen paarden op stal en Dick is met onze meiden weg. Ook heb ik al gezien dat er in Zweden op onze bekende plekjes al sneeuw ligt! Ik geniet nu van de webcam en laat mijn fantasie de vrije loop . . .

----------

Vrijdagmorgen 26 oktober. Ik heb heerlijk gewandeld vanmorgen, het was lekker koel en ik had voor het eerst maar weer eens een jas aan. Fototoestel mee en ik geloof dat ik wel 80 foto's gemaakt heb! Het meeste is natuurlijk flut maar er is altijd wel iets leuks bij. Ook leuke foto's ontvangen van McKenna, 'pup' uit het laatste nest, daar ga ik natuurlijk ook nog mee aan de slag. Wendy is met een vriendin, de kinderen en de paarden naar 't Harde, om daar lekker te rijden en foto's te maken. Fijn dat het zulk goed weer is! Bora loopt hier rond te stekkeren en weet niet wat zij nou eigenlijk wil. Op mijn voetenbankje ligt Roos en daar bovenop gekleefd met haar hoofd ligt Emma. Zo'n leuk gezicht en zo lief, jammer dat ik er geen foto van kan nemen. Ik heb ook maar weer eens een nieuw indexknutselwerkje gemaakt en zal ik vandaag plaatsen.

----------

Donderdagmorgen 25 oktober. Nou dit had ik toch niet verwacht! Ik geloof dat ik mensen ongerust gemaakt heb met mijn opmerking over de camper . . . Natuurlijk zullen wij hem wel weer gaan gebruiken alleen voorlopig niet. Het 'gevoel' is er gewoon even niet. Er zijn nu veel belangrijker dingen te doen. Daarbij, we gebruiken hem nu toch evengoed wel, als slaapkamer! Ook de meiden raken hem niet 'ontwend' want zij gaan, net als tijdens een vakantie, 's avonds met ons mee om daar te slapen. Het enige waar ik aan denk is, dat 'oud en nieuw' er straks weer aankomt . . . en nu is er geen vluchten voor lawaai mogelijk . . .

----------

Woensdagmorgen 24 oktober. Wat zijn er toch een geweldig lieve mensen op de wereld. Ik heb er wel eens anders over gedacht maar in zo'n tijd waarin wij ons nu bevinden voel je heel goed dat er zoveel mensen zijn die je een warm hart toedragen. En, het is een cliché, maar je hebt dat gewoon nodig. Wij (Dick en ik) hebben ons wel eens totaal willen afzonderen om in de bush van Zweden te gaan wonen. Nou is dat nog altijd aantrekkelijk voor ons maar wel is duidelijk dat wij dat toch niet voor altijd meer zouden willen. Dus, ons huis gaat uit de verkoop en wij blijven waar wij zijn. Zweden (Scandinavië) zal ons geliefde vakantieland blijven, maar voorlopig moeten wij er niet aan denken om weg te gaan. De camper staat bij ons achter, uit de verzekering en uit de wegenbelasting.

----------

Dinsdagmorgen 23 oktober. En dan komt er een heel verrassend mailtje binnen van onze Duitse vrienden Jan en Janina, zij hebben twee Gordons van ons, Julie, zusje van Emma en Leni van ons laatste nestje. Op 5 oktober zijn zij naar een grote show in Veje (Denemarken) geweest en daar is Julie International Show Champion geworden! Zij had nog één ticket nodig hiervoor en dat behaalde zij! Zij is nu ook voor het leven gekwalificeerd om altijd mee te mogen doen met de supershow in Engeland 'the Crufts'! Tsjongejonge wat een succes! Geweldig, gefeliciteerd lieve mensen! En dan ook zo lief, zij vond het niet gepast om ons dit in dit stadium van ons leven te vertellen omdat zij dat niet belangrijk genoeg vond . . . Zo lief, en zo meelevend, daar ga je toch spontaan van huilen!

-----------

Maandagmorgen 22 oktober. Mooi vanmorgen, mist met van die fijne spinnenwebben op de struiken, jammer, geen fototoestel bij mij. We hebben gisteren een leuke, gezellige bijeenkomst gehad met tal van lieve honden en mensen. Belinda en Christa bedankt! De temperatuur was prima, geen zon. Opvallend is dat Maura en Emma altijd in elkaars (en onze!) buurt blijven en Roos zich als een Engels visje in het water voelt tussen haar rasgenoten! Een heel mooi wandelgebied waar volgens mij iedereen uit de wijde omgeving met een hond aanwezig was! Zoveel drukte ben ik niet gewend met een dagelijkse wandeling . . . Grappig, Muisje was even haar eigen ding aan het doen tijdens de wandeling en iedereen maakte zich er drukker om dan wij . . . Plotseling kwamen er een paar meisjes van 'onze' groep aanrennen met haar in hun armen! Zij waren vooruit gegaan om Muisje te zoeken en 'vonden' haar! Jammer genoeg eindigde voor mij de avond, zittend op de pot met op mijn schoot een grote bak . . . Vermoeidheid? Emoties? Ik denk een combinatie van beide maar nu gaat het weer beter.

----------

Zondagmorgen 21 oktober. Het eerste maar even op de buienradar gekeken want die barometer in huis vertrouw ik niet zo, tenminste als ik het vergelijk met hoe het er nu buiten uitziet (gewoon grijs) . . . Het belooft toch wel een mooie dag te worden en dat is leuk want wij gaan straks naar Rozendaal om de fokkers van Roosje en nog een stel andere Engelse lieverdjes te bekijken en samen een wandeling te maken! En er wordt niet gediscrimineerd dus alle meiden gaan mee. Mijn etentje van gisteravond, in het teken van pompoenen, was goed geslaagd en alles smaakte heerlijk! Grappig, want ik proef nooit iets van tevoren en is het voor mij toch een verrassing hoe het uitpakt. Ik had zelfs een slinger pompoenenlampjes en een bak pompoenensnoepjes, leuk toch!  Ik hoop vandaag toch weer wat leuke foto's te maken.

----------

Zaterdagmorgen 20 oktober. Niet echt een leuke wandeling vanmorgen. Mij te warm en te vochtig in het bos (gelukkig is er altijd wat te zeuren) daarbij is het in het bos verschrikkuluk vies, en dan natuurlijk de honden ook. Een ronde van slipping en sliding, tel daarbij op dat Billy mij tijdens de wandeling ook behoorlijk dwars zat. De kindertjes maakt het niets uit dat zij vies zijn en het lijkt wel alsof zij mij altijd net in volle vaart moeten passeren wanneer ik naast een modderpoel loop en zij er doorheen . . . Maar goed, ik dacht op het laatst dan maar even het stel te laten zwemmen of poedelen in het vijvertje wat inmiddels weer helemaal vol met regenwater is. En dat bleek een misrekening. Er gingen amper 16 voetjes het water in, een beetje drinken en er snel weer uit. Wel (*&^%$ dít had ik niet voor ogen. Dus stond ik heel geanimeerd (met een geërgerd hoofd) te vertellen hoe fijn het was om even in het water te gaan en vanaf een afstandje werd ik met schaapachtige blik aangestaard en ik zag hen denken . . . Ik ging dus met vieze honden naar huis.

----------

Vrijdagmiddag 19 oktober. Een latertje vandaag. Gelukkig niets aan de hand maar wel dat er vanmorgen al om 10 uur een delegatie voor Wendy, keurig in uniform, thuis kwam . . . en als tamelijk makkelijke hondenmensen moet er dan nog wel iets gebeuren in je huis . . . Het luie zweet liep mij  langs de rug en ik kwam net onder de douche vandaan toen zij er aan kwamen. En uiteraard vloeiden de tranen weer rijkelijk. Er is helemaal niets voor nodig bij ons en het lijkt alsof de tranen onder mijn ogen wachten om op elke geschikt en ongeschikt moment naar buiten te komen. Ik wist niet dat ik zoveel water kon produceren. Een klein stukkie vandaag want ik ga nu lekker in het zonnetje zitten!

----------

Donderdagmorgen 18 oktober. Jeetje wat een somber stukje gisteren, zo voel ik mij niet de hele tijd hoor! De schouders moeten er weer even onder . . . Straks gaan we gezellig een bakkie drinken bij vrienden van ons, die lieve Saartje hebben, een dochter van onze Juliaatje. Heel leuk om te zien dat zij werkelijk als twee druppels water op haar moeder lijkt. Toen Julia net was gaan hemelen vond ik dat erg confronterend, maar dat is inmiddels gewend. Ook kreeg ik gisteren heel leuke foto's van Rodin, die heeft het erg getroffen! Fijn gezin, twee grote meiden die het helemaal geweldig vinden om met hem te spelen. Daarbij woont hij ook in een mooie omgeving met ruimte genoeg! Hij is al naar de trimster geweest en ziet er weer pico bello uit! Uiteraard zal ik de foto's hier plaatsen, ik hoop vandaag.

----------

Woensdagmorgen 17 oktober. Ik realiseer mij wel dat dit steeds meer een 'mensenkrabbel' dan een 'hondenkrabbel' is geworden. Ik deel hier veel van mijn verdriet met jullie, dat is wat mijn leven momenteel dan ook beheerst, al probeer ik vaak stoerder te zijn dan ik in wezen ben. Het gaat je ook niet in je kouwe kleren zitten als binnen twee jaar twee heel geliefde mannen, uit je directe omgeving, veel te vroeg overlijden. Dagelijks de 'waarom? vraag', waar je dus nooit antwoord op zal krijgen.
Natuurlijk spelen de honden een superbelangrijke rol, dat zal ook zo blijven. Alleen al die troostende aanwezigheid van hen en de fijne wandelingen doen je goed, hun niet aflatende blijheid en zin in het leven. Alleen de humor is eventjes (hoop ik) uit ons leven.

---------- 

Dinsdagmorgen 16 oktober. Door de straat rijdt de vuilnisman, het ritme van elke week. Langzamerhand moeten wij dit ritme ook weer oppakken maar we zijn beschadigd. Sinds deze week lopen Dick en ik ook weer om en om met de honden, zoals altijd. En wat is het toch heerlijk om een hond te zijn, zo zonder overtollige ballast, genietend van elke nieuwe dag en 'gewoon' hond te mogen zijn. En al zie je er als mens niet uit, dikke wallen onder je ogen, jankgezicht en vlekken op je kleren, ze zijn net zo blij om je te zien. Maar eerlijk is eerlijk, dat kan ik ook van vele mensen om ons heen zeggen. Wat krijgen wij veel medeleven van anderen, zelfs denken zij aan ons terwijl zij op vakantie zijn. Dit doet ons echt zoveel goed. Hoe moeten wij in godsnaam iedereen bedanken?

----------

Maandagmorgen 15 oktober. Gisteren een algehele huildag. In de middag heeft Wendy het huis van Remko en haar definitief achter zich afgesloten. Het huis waar zij zo gelukkig met hem was en waar zoveel herinneringen aankleven. Zelfs het hier neertikken kost tranen. Het is niet anders. We zullen verder moeten. Vannacht was poes Kit hier ook voor het eerst. Overdag is zij boven in de zitkamer van Wendy en 's avonds, als wij naar bed gaan kan zij in de rest van het huis. De huiskamer blijft voorlopig verboden gebied. Ik weet niet hoe de meiden op haar zullen reageren, en we proberen het ook liever niet uit. Wel roken zij haar vanmorgen en waren aardig opgewonden! De settertjes zijn natuurlijk sowieso geen killers maar voor Muisje kan ik mijn handen niet in het vuur steken . . .
Al de leuke foto's van Wendy en Charlotte gezien?

----------

Zondagmorgen 14 oktober. Ik heb vrij vanmorgen. Dick is een lange wandeling met de meiden aan het maken. Langzamerhand proberen wij weer in het 'oude' patroon verder te gaan. Wendy is naar de paarden en Charlotte zit hier aan de tafel aan haar geliefde paardencomputerspel (hoe kan het ook anders) Roos vindt het helemaal geweldig dat zij hier is, alleen heeft Charlotte er niet altijd zin in. Zij hebben gisteren een heel leuke dag gehad en de cross bleek super te zijn. Ik heb een paar heel leuke foto's van hen die ik hier vandaag zal neerzetten. Roosje begrijpt van die oude Spaniel Bora, ruim 15 jaar, helemaal niets. Die loopt maar een beetje doelloos in het rond te stekkeren, zo af en toe een beetje piepen, maar spelen ho maar. De anderen raken al aardig gewend aan dat rondgekeutel maar zo af en toe, als het al heel lang duurt, hoor ik Maura heel zachtjes brommen, dan verveelt dat langslopen haar denk ik. Net zoals het ons zo af en toe verveelt . . .

----------

Zaterdagmorgen 13 oktober. Iedereen (ik niet), inclusief Dick zijn vanmorgen vroeg op pad gegaan. Wendy en Charlotte rijden vandaag een cross op hun paarden ergens in de buurt van Zwolle. Gelukkig is het droog vanmorgen! Ik kom net terug van een zonnige ochtendronde. Heerlijk om te zien dat de herfst er weer is, een prachtig tapijt van gele en bruine blaadjes op de paden en vermoeide groene bomen en struiken. Het geeft mij rust in mijn hoofd. Denkend aan Scandinavië dat zich ook in prachtige kleuren laat zien. Nee, ik verlang niet naar het noorden momenteel, dat is de 'ver-van-mijn-bed-show'. Trouwens, op dit moment kan ik mij dan ook helemaal niet voorstellen er ooit nog te komen. De tijd zal het uitwijzen.

---------- 

Vrijdagmorgen 12 oktober. Een regenachtige wandeling vanmorgen, dat was bij thuiskomst weer ouderwets honden afdrogen, eten geven en daarna ik aan een bakkie koffie. In de nacht is de rust ook weer gekeerd en ook Maura heeft weer de hele nacht doorgeslapen, gisternacht trouwens ook. We slapen werkelijk als osjes in de camper en het werkt in de praktijk goed op deze manier. Wendy en Charlotte kunnen rustig in de morgen hun gang gaan in huis en als zij weg zijn, naar school en de stal, staan wij op en gaan wij ons ontbijtje nemen. Hoewel het eten gisteravond niet apart was, kaasfondue, was het wel superlekker en uitgebreid! Voor volgende week ga ik maar eens iets 'pompoenerigs' bedenken, dat lijkt mij wel leuk.

----------

Donderdagmorgen 11 oktober. Wat een mooi begin van de dag, Dick boft vandaag! Hij doet even een korte ochtendronde want wij moeten direct even weg. Vanmiddag voor mij maar weer een langere ronde. Vandaag hoef ik niet te koken want wij gaan bij een vriendin van Wendy (en van ons) eten, zoals elke week een keer. We hebben er een soort wedstrijdje van gemaakt, de ene week eten bij de één en de andere week bij de ander waarbij wij elkaar naar de kroon gaan steken, wie het apartste gerecht gemaakt heeft. En een leuke bijkomstigheid is dat het nog lekker moet smaken ook . . . En dan moet het nog vegetarisch zijn ook, zodat alle registers open getrokken moeten worden . . .

----------

Woensdagmorgen 10 oktober. Staat onze camper synoniem voor ontspanning? Wij werden vanmorgen pas om 10 voor 9 wakker. Wel moet ik zeggen dat wij er voor Maura 3x vannacht uit zijn geweest . . . MAMMIEEEE poepuhhhhhhh. Wat heeft zij nu weer opgegeten in het bos? Grappig om te lezen dat Helma Roosje was tegen gekomen, ik ben haar namelijk nooit kwijt maar soms komt zij ineens in een superspurt, komend van een heel andere kant, naar mij toegerend! Haha dan heeft zij weer eens bekenden opgezocht en begroet, schattig toch! Over 5 dagen hoop ik dat er een beetje meer rust in huis zal zijn, dat is de datum dat Wendy haar huis schoon opgeleverd moet zijn. Het is nu een constant heen en weer gevlieg. Mijn kuit doet nog steeds veel pijn en mijn broek zit er strak om heen, heel lastig. Gisteren ook nog wat leuke speelfoto's van Emma en Roos gemaakt en als ik vandaag de rust vind zal ik deze plaatsen.
O ja, nog even over die zwarte kunst roos van eergisteren. Nee niemand van ons heeft die daar neergelegd, het kan van een vorige bewoner geweest zijn. Maar het kwam zo bizar uit op Remko's verjaardag.

----------

Dinsdagmorgen 9 oktober. Ach, zo lief, bedankt voor alle lieve berichtjes gisteren. Toen Wendy gisteren in haar garage een stuk zeildoek wegtrok lag er een zwarte (kunst) roos, wij vonden dat toch wel een beetje bizar op de verjaardag van Remko . . . En nog steeds heb ik geen mails beantwoord, ik schaam mij diep. Het leven raast momenteel langs ons heen en er is zoveel werk te doen. We zijn bezig om twee huizen in één huis te proppen en dat is veel gedoe. Daarbij gaan de overige dingen ook gewoon door. Gisteravond heb ik wel weer even geknutseld voor jullie, anders wordt het hier wel heel erg saai. Dus oktober blz. 3 is toegevoegd. Roos heeft vanmorgen in het bos gespeeld met de giga Rottweilerreu Dico, wat haar vandaag niet zo goed beviel. Hij besteeg haar steeds met dat immense lijf en daar is Roosje toch een te klein Roosje voor. Nee, zij moet niet loops worden (dat is steevast de vraag van een reueneigenaar . . . ) Zo, en nu ga ik maar weer eens de handen uit de mouwen steken.

----------

Maandagmorgen 8 oktober. Remko's verjaardag.

----------

Zondagmorgen 7 oktober. Vandaag hoefde ik mijn blik niet te wenden naar die lelijke draaidingen! Mooie blauwe lucht (nu trouwens weer wat wolken, zoals het ook in het hele leven gaat) Op een volkomen natuurlijke manier stapten de meiden gisteravond de camper in om vanmorgen toch een beetje verbaasd uit te stappen! Ik denk dat zij aan een mooi Zweeds meer dachten te staan . . . Gistermiddag/avond hebben wij weer een gezellige tijd gehad met gezellige mensen in een gezellig huis waarbij wij toch weer even zorgden voor wat ongezellige momenten. Gelukkig duren die momenten niet zo heel lang en godzijdank begrijpt iedereen het. Op dit moment hebben Emma en Roos de gekkeritis. Scheuren door het huis, via de tuin, rondje camper, weer terug en ondertussen in elkaars nekken hangen. Wij vinden dit altijd zo'n prachtig gezicht! Dick is alweer vroeg naar Wendy gegaan om het huis verder af te breken en ik volg hem direct. Ook hier gaan de huishoudelijke plichten gewoon door.

----------

Zaterdagmorgen 6 oktober. Het is gisteren in veel opzichten een natte dag geworden . . . Wij zullen moeten aanvaarden dat dit nou eenmaal zo is al is het vaak heel moeilijk want het gemis doet zoveel pijn. Voor ons allemaal is het leven in één klap totaal omgedraaid. Inmiddels is onze bovenverdieping leeg en wordt vandaag ingericht voor Wendy en Charlotte. Ons leven zal helemaal op die meiden gericht blijven en alles wordt opzij gezet voor hen. Ook zwemmen er al een stelletje oranje asielzoekers rond in een mooie bak in de kamer. Waar wij slapen met onze harige viervoetertjes? Nou lekker in de camper, gewoon in onze eigen tuin, ook daar hebben wij een prima bedje!  Bij alle drukte en zorgen vinden wij het heel belangrijk dat er ook aan ontspanning gedacht wordt en willen wij gewoon dat Wendy en Charlotte toch wel een paar keer per week een fijne rit op de paardenruggetjes gaan maken, en dat gebeurt gelukkig ook! Vanmorgen realiseerde ik mij toch wel iets positiefs aan die lelijke windmolens, ik stem mijn wandeling af op de richting van die horizonvervuilers.

---------- 

Vrijdagmorgen 5 oktober. Tsjongejonge wat een weer vanmorgen, dit is toch wel echt herfst. En eindelijk kon ik mijn stormparaplu (Blunt) eens goed uitproberen en hij is met lof geslaagd voor de test! Er is aan wind geen gebrek in deze uitgestrekte polder. Daarom ook worden wij hier omringd door de windmolens maar al met al is in de 20 jaar dat wij hier wonen de energieprijs alleen maar gestegen . . . Vanmorgen hield (houdt) onze stemming gelijke tred met het weer . . . dus heb ik eigenlijk niets leuks te vertellen. O ja, vandaag zal ik eens gaan beginnen met allerlei mails te beantwoorden . . .

----------

Donderdagmorgen 4 oktober. Gisteren ben ik bijna twee uur bezig geweest om al die troep uit de vachten van Emma en Maura te halen, gelijk maar weer even 'bijgetrimd'. Vanmorgen een mooie wandeling met de meiden gemaakt wat mij niet mee viel. Ik heb al een paar weken veel pijn in mijn rechterkuit (met de naam Bee) en had vanmorgen een afspraak met de huisarts. Het blijkt dat ik een zweepslag heb. Wel getverdemme dat kan ik helemaal niet gebruiken. Ik moet rustig aan doen . . . dat is wel effe lachen natuurlijk . . . En dan links Billy en Liesje, die maken mij tot hampelende vrouw. Maar goed, deze ongemakken verbleken tot niets in vergelijk met . . .

----------

Woensdagmorgen 3 oktober. Geen leuke wandeling vanmorgen. Toen ik in de auto stapte regende het maar bij aankomst in het wandelgebied was het weer droog, dat was het dus niet. Net uit de auto rende de dames achter een konijn aan die de bosjes in ging met 4 honden in zijn slipstream. Toen zij er weer uit kwamen wist ik niet wat ik zag, van top tot teen onder van die gore bruine, stekelige kleefballen! Onvoorstelbaar zoveel. Met bosjes hingen die ellendelingen in oren, oksels, buiken, broeken en borsthaar. Mijn honden zijn niet van die kinderachtige meiden maar dit was ook hen te gortig. Ik probeerde er nog wat uit te plukken maar doordat zij zelf meehielpen maakten zij die proppen alleen maar nat en nog moeilijker te verwijderen. Toen Maura ook nog ging rollen in het natte zand was mijn lol er af. Tel er bij op dat mijn lichamelijke ongemakjes zich ook in de strijd gingen storten (Liesje, Billy en tegenwoordig ook nog Bee) ben ik teruggegaan naar de auto maar toen bleek Muisje nog niet klaar met de jacht te zijn, maar dat duurde deze keer niet lang.
En dan natuurlijk Rodin, jawel wij hebben een warm mandje voor hem gevonden in Limburg! We hopen dat hij bij hen een heel lang en gelukkig leven zal hebben! Leuk detail, hij gaat ook mee met de camper!

----------

Dinsdagmorgen 2 oktober. Net gewandeld en had mijn fototoestel mee, prachtig licht buiten. De komende weken zullen alle hondenwandelingen op mijn conto worden bij geschreven omdat Dick druk bezig is met inpakken en verslepen voor de verhuizing van Wendy. Haar meeste spullen worden opgeslagen. Dat dit hele proces ingrijpend is voor haar, en voor ons hoef ik ook niet uit te leggen Voorlopig komt zij bij ons wonen met haar levende have en zal onze bovenverdieping gaan gebruiken. Wij gaan die tijd in de camper slapen totdat haar een ander huis aangeboden wordt. Gisteravond heb ik mij culinair Marokkaans uitgesloofd en heb voor 6 personen een Afrikaans stoofpotje gemaakt in 3 echte tajines. Deze hadden wij gekocht tijdens onze Marokkoreis. Twee tajines met vlees en één vegetarisch voor Wendy. En jawel, het was goed geslaagd en smaakte heerlijk!
Vandaag hoop ik iets over Rodin te horen en morgen iets te vertellen . . .

----------

Maandagmiddag 1 oktober. Het was een mooi weekend, qua weer dan en verder, ach, je hebt nu goede en slechte momenten. Wendy heeft gistermiddag met een vriendin en de kinderen, alles op een eigen paard, een lange buitenrit gemaakt en dat is haar heel goed bevallen. Ik ben met Roos nog naar de stal gefietst en dat was voor mij voor het eerst dat ik Roos mee naast de fiets had. Wendy had haar met Jari ook al eens meegenomen. Zo grappig, zelfs dát hoef je haar niet te leren, zij vond het gelijk leuk, heeft één keer tegen mij opgesprongen maar ik heb haar de hemel ingeprezen als zij keurig in een drafje naast mij liep! Heerlijk en ik vond het gewoon weer leuk om te doen. Op dit moment is Wendy weer met een andere vriendin aan het rijden, en die rijdt dan op Sydney, het paard van Remko. Net ben ik teruggekomen en heb met aspirantkopers Rodin bezocht en ook nog met hem een stukje gewandeld. Een prima hond, mankeert ook niets aan en is superlief. Morgen nemen de mensen een definitieve beslissing.

----------

Zondagmorgen 30 september. En dan besef je dat alles gewoon doorgaat en heb je een feestje. Ik geloof niet dat ik de vrolijkste persoon was maar kan mij toch wel aardig gedragen . . . Weer aandacht van hele lieve mensen die weten hoe je op dit moment in het leven staat. En dan wordt er nog een lied speciaal voor ons gezongen . . . Meer hoef ik denk ik niet uit te leggen? Roos bleek erg onrustig te zijn geweest en toen Jari er bij gezet werd in de slaapkamer was het over. Ik heb al meer gezegd, je weet niet wat er in die hoofdjes rondgaat. Dick is momenteel met de meiden weg en ik moet noodgedwongen toch die vervelende stofzuiger ter hand nemen. Het ziet er hier weer niet uit en via de tuindeuren schijnt meedogenloos de zon binnen en dat werkt op mijn schuldgevoel . . .

---------- 

Zaterdagmorgen 29 september. Prachtig rustig herfstweer vanmorgen. Tijdens de wandeling geen rare of vieze dingen gebeurd en niets opgevroten wat niet mag . . . Wel ruik ik nog steeds een lichtelijk landelijk geurtje aan Muisje, ondanks dat ik haar onder de douche gezet heb. Maandagmorgen heb ik een afspraak met kijkers naar Rodin, ik ben benieuwd. Vanavond hebben wij een feestje en gaat, voor de zekerheid, Roosje maar naar Wendy. Ik slaap vannacht niet bij haar maar Charlotte neemt voor een nachtje mijn plaats in. Wel haal ik Roos vanavond nog op en zal haar wel uit bed moeten plukken . . . Wij hebben dit al vaker zo gedaan alleen was het dan Remko waar zij bij lag . . .

----------

Vrijdagmorgen 28 september. Ja, inderdaad, Remko is weer thuis en dat geeft toch een soort goed gevoel, er is weer iets afgerond. We hebben gistermogen koffie gedronken terwijl hij tussen ons in op de tafel stond. Er zijn uiteraard weer veel tranen gestroomd.
Zo af en toe, het is echt waar, kan ik mijn honden wel wat doen . . . Gistermorgen kwam Dick thuis met een verschrikkelijk stinkende Muisje, zij had kennelijk in varkensmest gerold. Niet te geloven, zo'n stank. Ik had nog geen tijd om haar te wassen dus kon zij lekker in het rond stinken hier. Toen ik 's middags met de meiden wegging heeft Maura mij weer de stuipen op het lijf gejaagd door met een bek vol 'human nature' terug in de auto te stappen . . .

----------

Donderdagmorgen 27 september. Het was een mooie avond gisteren, de taptoe met als rode draad er door heen de olympische spelen. Knap gedaan! Wel merkte ik dat mijn gedachten toch telkens weer terug springen naar ons verdriet en één keer lukte het mij niet om tranen binnen te houden. Gelukkig is het niemand opgevallen, volgens mij Dick zelfs ook niet. Het was wel een lange zit op harde stoeltjes, vanaf half 8 tot 10 over 10. Toen wij net op de terugweg waren en nog wel in Rotterdam, belde onze buurman . . . de honden zaten behoorlijk te blaffen en onze achterdeur stond open en hij vertrouwde dat niet . . . Er wordt momenteel veel ingebroken in ons dorp en wij zijn eigenlijk de enige hier die nog niet bezocht zijn. Maar ik geloof ook niet dat wij op het lijstje staan van die gasten, de honden maken toch veel te veel lawaai als er iemand binnen komt! Wij gingen om 3 uur in de middag weg en ik had expres de achterdeur open gelaten (probeer het maar binnen inbrekers!) want dan konden de meiden ook nog lekker naar buiten. Dat doe ik dus maar niet meer als wij zo lang weg zijn.
Straks weer emoties, wij gaan de urn van Remko ophalen, dan is hij weer thuis. 

----------

Woensdagmorgen 26 september. Nog één keer kom ik terug op mijn vorige stukje. In het gastenboek schreef Peter ook over de kosten van een hond en dat is dus ook wat ik eigenlijk bedoel. Het is niet de aanschaf van een hond wat veel geld kost maar het onderhoud! Een beetje goed voer zoals ProPlan, Eukanuba of Royal Canin kost per hond toch nog altijd zo'n €40.00 per maand! Vaak zijn honden tegenwoordig verzekerd en dit kost je gemiddeld ook €35.00 per maand, vaccinaties, hondenbelasting en dan dan hebben we het nog niet eens over de dierenarts als je niet verzekerd bent! Dat wordt er dus ook bedoeld. Het is niet slim om aan een hond te beginnen als je erg krap bij kas bent, jammer maar waar. En nu zeg ik er niets meer over . . .
Vanmiddag/vanavond gaan wij weer eens iets leuks proberen te doen. We gaan naar de Militaire taptoe in Rotterdam, het is in Ahoy dus wij zitten in ieder geval droog! Ja, al is Dick B(uiten) D(ienst), ik ben en blijf toch een militaire vrouw . . .

----------  

Dinsdagmorgen 25 september. En toen kreeg ik gisteren een leuke reactie op mijn krabbeltje! En waarom vind ik dit leuk? Nou gewoon omdat dit ook een standpunt is en grappig want zó had ik het nog niet bekeken!
Hai Yvonne,
Ik reageer op je krabbel van vandaag. ‘k Ben het niet met je eens, ik vind, dat de eigenaren van Rodin erg blij moeten zijn als ze een geweldige hondenliefhebber tegenkomen. Het asiel moet blijven bestaan en een verblijf van een hond kost daar veel geld. Onderdak, voer, vaak entingen en castraties. Voor de bazen van Rodin wordt het alleen maar goedkoper. Het belangrijkste is de mensen waar hij wordt geplaatst. Ze kunnen ook een contract maken, waarin zij de eerste tijd eigenaar blijven.
Soms wil je wel een hond opvangen, maar komt het financieel niet goed uit, hij/zij brengt toch al kosten met zich mee.
Zo, dat wilde ik even kwijt. Hoop, dat je dit niet vervelend vindt.

Haha nee hoor uiteraard vind ik dit niet vervelend, leuk juist en daarom plaats ik het ook!

----------

Maandagmorgen 24 september. Even een update over ons herplaatsjongetje Rodin. Hij woont nog bij zijn huidige baasjes maar inmiddels hebben zich al 5 gezinnen voor hem gemeld! Genoeg  keuze zou je dus zeggen. Maar wat ik nou zo vreemd vind, dat is dat mensen hem gewoon allemaal voor niets wel willen hebben en ik kan dat maar niet begrijpen. Waarom is dat nou toch? Rodin is een prima gezonde, lieve rashond waar niets aan mankeert maar omdat zijn baasjes weinig tijd hebben vinden zij het eerlijker tegenover hem om hem naar mensen te laten gaan die meer tijd voor hem hebben! Als je een hond uit een asiel haalt ben je al meer dan €150.00 kwijt, als het al niet meer is. En dán weet je nog maar weinig over het verleden. Overal geven mensen barstensveel geld aan uit maar een hond, die 24 uur per dag, en dat wel 12 jaar, om je heen is mag kennelijk niets kosten. Ik snap daar geen hout van maar dat zal wel aan mij liggen.

----------

Zondagmorgen 23 september. Zowel gistermiddag als vanmorgen ben ik met de meiden weggeweest. Dick is Wendy aan het helpen in de stal om meer ruimte te maken voor balen hooi en daar moet wat sloopwerk voor verricht worden. Gistermiddag vond ik het heerlijk weer om te wandelen en ja, ik heb er toch weer wat van kunnen genieten. Ook had ik voor het eerst sinds 15 augustus mijn fototoestel weer in handen en heb nog wat plaatjes gemaakt zelfs. Vandaag zal ik wat septemberfoto's op de site gaan zetten.

----------

Zaterdagmorgen 22 september. Zo jullie wel zien is de site alweer in een herfstjasje gestoken, de tijd gaat snel. Voor ons op dit moment gewoon eigenlijk niet snel genoeg. Ik slaap nog steeds bij Wendy en kom 's morgens terug zodra zij de paarden gaat verzorgen. Nee dit is geen opgave voor mij, ik ben blij dat ik in haar buurt ben en wil er alleen maar voor haar zijn deze tijd. Vandaar dat mijn hoofd eigenlijk niet naar andere dingen staat. Omdat Charlotte vanmorgen natuurlijk niet naar school hoeft, zijn we wat later en dat betekent dat als ik thuis kom, ik niet opgewacht word door een lachend smoeltje van Roos (haha en van Dick!) Zij is de enige hond bij ons die écht lacht en dat is toch zo schattig, ik zal er eens een foto van maken.

----------

Vrijdagmorgen 21 september. Gister niets geschreven omdat ik de dag er voor in de middag wat gekalkt had. En toch was het gistermorgen een veel bewogen ochtend . . . Dick had Jari meegenomen voor de wandeling ergens een stuk buiten Swifterbant. Halverwege miste hij haar en belde mij terwijl ik net weer thuis was. Ik ben op de fiets gesprongen, naar Wendy en daar kwam zij net terug van de stal, snel de auto in en over het fietspad de weg gereden naar het wandelgebied. Geen Jari maar wel in de verte politie auto's met zwaailicht . . . Volgens Wendy stonden die er al toen zij naar stal ging en Jari nog bij haar was. Ik was toch niet gerust. We hebben de weg gereden welke Jari kent omdat Wendy daar wel eens met haar naast de fiets rijdt. Geen Jari. Toen wij besloten om bij de stal te gaan kijken kwamen wij langs de politie auto's die er nog stonden. Tóch voor de zekerheid maar even vragen of er een hond bij die aanrijding betrokken was. Nee, dat niet maar zochten wij een langharige Duitse herder? Ja, die was gevangen en zat een stuk verderop aan een paaltje gebonden met een stuk touw en de dierenambulance was gebeld, hond niet gewond. Onze opluchting was niet te beschrijven en uiteraard stroomden de tranen weer op volle sterkte. Jari bleek over de drukke weg van Lelystad naar S'bant te lopen, een weg waar je 80 mag maar . . . . Zij was op weg naar huis en liep duidelijk de goede kant op . . . Ja deze commotie konden wij nog goed gebruiken . . .

----------

Woensdagmiddag 19 september. Eerst over gisteren, Prinsjesdag 2012. Een dag met veel tranen, emoties en kameraadschap. We (Wendy, Dick, ik en twee vriendinnen) waren als een soort VIPS uitgenodigd om alles van heel nabij mee te maken. Het jaar waarin onze Remko pelotonscommandant zou zijn van het Cavalerie Ere Escorte. Wendy moest er eerst nog wel over nadenken of zij er wel bij aanwezig wilde zijn maar dacht tóch, dat als zij niet zou gaan, spijt zou krijgen. Bij aanvang werd Remko weer herdacht en Wendy kreeg de NL vlag welke over de kist heen lag tijdens de uitvaart en zijn baret en onderscheidingen in een mooie houten doos uitgereikt. Dit alles terwijl het Ere Escorte te paard om ons heen stond. Wat een emoties, tranen met tuiten en niet alleen van ons. Best heel moeilijk om iemand anders op Remko zijn plaats in het Escorte te zien. En toch hadden we het gevoel dat hij de hele dag om ons heen was. Dit was echt zíjn wereld en ook wij houden zo van die sfeer die onder de collega's heerst en de kameraadschap die zo duidelijk aanwezig is. Heel veel over Remko gesproken en zo fijn hoe hij door zijn collega's herinnerd zal blijven worden. Wij zijn het niet alleen die hem zo uniek vinden.
En ja, ook de koningin met haar gevolg hebben we van dichtbij gezien.

Vandaag weer een nare dag. De vader van Wendy haar trouwe vriendin is vorige week overleden en vandaag was de uitvaart. Uiteraard, zeker voor Wendy een moeilijk punt. Toch zijn we er naar toe gegaan en hebben alleen de kerkdienst bijgewoond en dat was al heftig genoeg.

Wanneer gaat de ellende nou eens stoppen?

----------

Maandagmorgen 17 september. Al bijna herfst en achter de schermen hangt alweer de site in herfstsfeer. Gisteren ook Emma helemaal, en Roosje half getrimd, de laatste had een ongeduldige dag. Het kan natuurlijk ook komen doordat ik in haar oortje geschoren had . . . ik moet nu alleen nog haar voetjes knippen. Er zijn  wat kleine verschillen in het trimmen van een Engelse - en een Gordon Setter. De bleke betjes hebben kortgeschoren oortjes en de black beauties houden lang haar aan die flappen. Voor Emma is het weer tijd voor de entingen en voor allemaal een wormenkuur (2x per jaar) Dit soort dingen houden je bij de les in deze moeilijke tijd. Morgenochtend gaan wij vroeg weg en heb ik geen tijd voor een krabbel, tot overmorgen dus!

----------

Zondagmorgen 16 september. Ja hoor, Noor, dat is haar dagelijkse naam (Maura) ziet er weer piekfijn uit, en daar ben ik bijna twee uur mee bezig geweest. Ze is zelfs helemaal àf, normaal moet ik altijd nog een beetje van de voetjes o.i.d, maar nu is zij helemaal klaar! Buiten op de trimtafel, stoeltje er bij, lekker rustig geknutseld. Toen Dick thuis kwam schrok hij van het enorme pak haar wat er lag maar geeft nu toe dat het niet te zien is waar het allemaal vandaan gekomen is . . . Vandaag is Emma aan de beurt maar op dit moment is zij nog drijfnat van de wandeling. Roos heeft zich ook wel vermaakt toen ik buiten zat . . . zij heeft een balpen gesloopt op het enige kleed wat wij hier in huis hebben, er zit nu een grote inktvlek op.

----------   

Zaterdagmorgen 15 september. Van mijn voornemen om honden te fatsoeneren is niets gekomen. Niet omdat ik niet wilde maar gewoon, heel simpel omdat ik zomaar in de middag in mijn stoel in slaap gevallen was. Kennelijk had ik dat nodig. Dit weekend ben ik een paar dagen wat meer in eigen huis want bij Wendy is weer een andere vriendin een paar dagen. Gistermiddag had ik ook Jari mee met de wandeling en ik vond haar al wat aarzelend. Halverwege de wandeling zag ik haar niet meer en ben terug naar de auto gegaan waar zij niet was. SH . .  Hup honden in de auto, naar de stal gereden waar zij ook niet was, toen naar huis en ja hoor, daar stond zij, hijgend en met een onzekere blik. Dat is dus echt nog nooit gebeurd. Je weet ook niet wat  er zich allemaal in die hondenkoppies af speelt, maar duidelijk wel iets om rekening mee te houden.

----------

Vrijdagmorgen 14 september. Gisteren inderdaad een hele jankdag gehad. Ik voelde het al goed aankomen gistermorgen. Een aantal berichtjes en telefoontjes vielen dan ook op het juiste moment . . . Vandaag weer met een ander, wat energieker, gevoel opgestaan. Ik stel mij zo voor dat dat ons leven voor de komende tijd dan ook zal zijn met ups en downs. Vandaag, althans dat zijn mijn plannen, ga ik Maura als eerste op de trimtafel zetten. Zij ziet er uit als een beer, wel grappig maar niet mooi en onverzorgd. Roos ziet er nog het beste uit, die heeft een ander soort vacht, dat haar klit niet, wel heel makkelijk. Aan de slag dus vandaag!

----------

Donderdagmorgen 13 september. Ik was vroeg vanmorgen, met Charlotte naar de gymzaal gefietst en doorgereden naar huis om de honden op te halen voor de wandeling. Ik gunde Dick een vrije morgen . . . Toen hij gisterochtend Muisje om 9.10 uur los liet had hij niet kunnen bedenken dat hij haar om 13.10 uur weer voor het eerst zou zien . . .  Ja echt waar, die vrijbuiter is 4 uur lang op stap geweest! En daarna natuurlijk niet vertellen wat zij allemaal beleefd heeft, de stinkerd. Tussendoor is hij even naar huis geraced om snel een bak koffie naar binnen te gieten en de fiets te halen. De dag begon in bed voor Wendy en mij met tranen, dit zijn de dagen, vlak voor Prinsjesdag waar Remko met zoveel plezier het hele jaar naar uit keek. Vandaag had hij vertrokken om zich te voegen bij het Ere escorte om te oefenen. Heel emotioneel allemaal. Toen ik in de auto luisterde naar muziek van Amy Winehouse werd het mij te veel en ben gestopt om hete tranen te storten. Het verlies van Remko en onze vriend Arie (twee jaar geleden) werd mij te machtig. Daarbij die mooie stem van ook al een dode Amy. Het is niet eerlijk.

----------

Woensdagmorgen 12 september. Ach wat lief, aanbiedingen om mijn honden te trimmen! Nee joh, dat doe ik één dezer dagen gewoon zelf hoor, eigenlijk een goede afleiding waar ik, als ik eenmaal bezig ben, ook wel weer plezier in zal hebben. Inmiddels heeft Dick 's nachts rust, er hoeft er niemand meer uit . . . De natuur begint alweer goed te verkleuren, iets wat ik niet erg vind. Gisteravond een schoolavond van Charlotte gehad, uitleg over het vervolgonderwijs, oh wat gaat de tijd toch snel, volgend jaar is het zo ver voor haar . . .  Hoe zal het leven er dan verder uit zien? Daar hebben we nog helemaal geen beeld van.

----------

Dinsdagmorgen 11 september. Zo af en toe zit ik weer eens iets te lezen en probeer mijn gedachten te verzetten. Nee ik ben niet stoer omdat ik mijn dagboekje schrijf op dit moment. Ik probeer gewoon angstvallig in het ritme van het leven te blijven omdat dát de dingen zijn waar je je aan vasthoudt en duidelijk zijn. De vragen die we stellen kunnen nooit beantwoord worden. Inmiddels ook weer een verse editie van mijn geliefde beeldbewerkingsprogramma gedownload en kijken of ik er mee over weg kan. Veel tijd besteed ik niet aan mijn laptop omdat ik elke dag een paar maal van huis wissel. Ik geef helemaal toe dat ik vele mensen nog een berichtje terug hoor te sturen maar ik kom daar momenteel echt niet aan toe. Fotograferen heeft ook niet echt mijn belangstelling momenteel. Het is al heel wat dat ik er af en toe aan denk. Mijn honden op de foto zetten? Nee, zij zien er niet uit dus daar moet eerst nog iets aan gebeuren.

----------

Maandagmorgen 10 september. Er komt niets uit je handen en toch zijn de dagen gevuld. Je wordt geleefd momenteel. Hersenen maken overuren. Afwegen en beslissingen nemen. Heel veel lieve, meelevende aanloop, brieven, kaarten, mails, smsjes en telefoontjes. Het doet ons heel goed dat er zo met ons meegeleefd wordt en ook nog eens praktische oplossingen bieden. Al deze dingen maken, als je er later op terug kijkt, dat je zo af en toe de dingen wat helderder kunt zien. Gisteravond met vrienden gezellig gegourmet waarbij tussendoor tranen stromen. Nee we huilen niet meer de hele dag maar er zijn van die momenten waarop je ineens weer vastgegrepen en overmand wordt door verdriet en het gemis van onze lieverd. Ik kan mij ook niet voorstellen dat dit ooit overgaat, men zegt dat de wond minder pijn zal gaan doen, maar dat weet ik nu nog niet.

----------

Zondagmorgen 9 september. Natuurlijk zal ik wel wat te vertellen hebben wat ik normaal gesproken ook hier doe en lucht ik mijn hart. Maar ik realiseer mij goed dat ik de privacy van Remko, Wendy en Charlotte goed moet bewaren en daarom is het beter dat ik wat oppervlakkig blijf wat hen betreft. Wat ik al schreef, gisteren een droevige dag, die later wel weer bij trok hoor. Het leven gaat hier met vallen en opstaan waarbij er dagen zijn dat er veel gevallen wordt. Gistermiddag heeft Wendy op Sydney gereden, Charlotte op Cody en een vriendinnetje op Sven. Dan is het toch maar fijn dat de stal naast het bos is en wij in een rustige omgeving wonen waarbij er veel ruimte voor mens en dier is. Hoewel wij erg ons best doen merk je toch wel dat de honden iets uit hun doen zijn. Vrijwel elke nacht moet Dick er uit omdat er eentje een ei moet bakken, dat is 'normaal' nooit zo. En ook zien zij er nog steeds rafelig uit . . .

----------

Zaterdagmorgen 8 september. Niets te vertellen dan alleen maar droevige dingen, slechte dag vandaag, sorry.

----------

Vrijdagmorgen 7 september. Ruim twee uur lang hebben Wendy en Angelina gisteren paard gereden, en zij hebben genoten. Paardjes ook braaf, zoals altijd. Het is zo moeilijk omdat de emoties zo'n grote rol spelen. En nu druk ik het nog zachtjes uit. Het leven is heel verwarrend momenteel. Er moeten beslissingen genomen worden die je eigenlijk helemaal niet wil, en zeker nu nog niet. Maar de radertjes van de officiële instanties zijn gaan draaien . . . en die hebben niets met emoties.

----------

Donderdagmorgen 6 september. Net weer thuis. Wendy naar de stal waar Dick Jari ophaalt voor de wandeling. Straks komt Wendy haar vriendin (al 30 jaar!) en samen gaan zij paardrijden waarbij Angelina op Sydney gaat, het paard van Remko. Daar reed zij voorheen ook al regelmatig op. Het blijft zo confronterend om naar dat paard te kijken en je telkens in gedachten Remko er bij ziet. Zoals hij met dat paard omging kan geen ander. Zij begrepen elkaar. Voor dat hij van Remko was had Sydney een leven als dressuur paard waarbij hij altijd met zijn nek in de 'krul' moest lopen. Bij Wendy en Remko kreeg hij een heel ander en veel fijner leven. Hij had nooit bij andere paarden gestaan maar altijd alleen in een dichte stal, nooit buiten. Nu staat hij altijd bij de andere twee, de fjord Sven en de pony Cody. In de zomer altijd buiten en in de winter alleen overdag. Niets nek in de krul maar wel heerlijk ontspannen buitenritten met een baasje die je 100% begrijpt en waarbij je je nek mag strekken! Springen is de hobby van Sydney en daarbij kwam hij ruimschoots aan zijn trekken met Remko. Ook voor hem is alles anders geworden.

----------

Woensdagmorgen 5 september. Charlotte bij school en Wendy bij de stal afgezet. Nu dus even naar huis waar ik de wasmachine een gier heb gegeven en mijn laptop geopend. Wat mails beantwoorden en mijn dagboekje tikken. Ik leef momenteel in twee huizen en ben ik in mijn eigen huis, dan heb ik geen rust want ik wil weer naar Wendy. Wat een raar leven. Ik zie de honden van Wendy nu vaker dan mijn eigen meiden. Alleen de middagwandeling neem ik voor mijn rekening. Dick heeft gelukkig goed gestofzuigd maar op de vensterbanken zie ik allerlei dood insectengespuis. Daar begint meneer Dirk dus niet aan en ook bij mij heeft het geen prioriteit. Elke dag van de laatste weken vragen wij ons af wat wij nou eigenlijk de hele dag doen. Praten, denken en huilen dus.

----------

Dinsdagmorgen 4 september. Ja hoor, ik heb een excuus voor mijn laffe gedrag van gisteren. Ik ben gewoon mezelf niet momenteel en dat is niet zo gek denk ik. Normaal is dit de tijd waarop ik geniet van het buiten zijn. Net wakker geworden uit mijn zomerslaap en blij zijn met de kortere dagen, langere schaduwen, temperaturen op een lekker niveau en totale stilte in het bos met een prachtige lichtinval. Dat realiseerde ik mij gistermiddag toen ik met de honden in het bos liep. Ook zag ik goed dat de meiden wel ernstig aan een goede borstel- en trimbeurt toe zijn. Wordt het leven ooit nog wel 'normaal'? We proberen weer een beetje 'terug' te komen en het kost veel moeite. Het ene moment wat meer dan het andere. Maar dat het nooit meer wordt zoals het was is voor mij wel duidelijk.

----------

Maandagmorgen 3 september. Hondjes weer helemaal ok en Dick heeft de nacht door kunnen slapen. En ik? Ik sliep bij Wendy en ben vanmorgen met donderend geraas van mijn voetstuk gevallen bij Wendy en Charlotte . . . en ik kon er niets aan doen . . . Net uit bed, kwam poes Kit met een jong levend musje in haar bek naar binnen. Zij liet zich moeilijk pakken en net kon Wendy haar aan haar staart naar zich toe trekken. Op het moment dat Wendy haar in haar nekvel pakte, liet zij musje los die onmiddelijk door de kamer ging fladderen waarop ik helaas schrok en ahh wat erg, de benen nam en naar buiten wilde. Sorry, het was mijn eerste reactie. Musje vloog tegen het raam wat ik eigenlijk makkelijk open had kunnen doen . . . Gelijk poes in de wc opgesloten en op zoek naar musje die ergens achter moest zitten met het zweet op zijn kleine voorhoofdje. Na veel gezoek vonden we hem en uiteraard wilde hij vluchten, gelukkig kon dat nu door het open raam . . . Nee mijn gedrag, oma die zo van de natuur houdt, stoer poseert op de foto met een roofvogel op haar arm, heeft geen punten gescoord bij die twee. Maar gelukkig is wel dat musje ongeschonden is gebleven!

----------

Zondagmiddag 2 september. Vannacht was het voor Dick prijsschieten (zeg maar gerust prijsschijten) . . . Voor Roos is hij er 3 keer uit geweest en met Emma 2 keer. Kennelijk iets lekkers gegeten gisteren tijdens de wandeling. Ik kan mij niet heugen wanneer zoiets gebeurd is. Verder niets te merken aan hen en met smaak zijn de bakken weer leegegeten. Ook Jari, de Oud Duitse herder van Wendy had het van de week. Wij hebben dat geweten aan de stress die er in huis is. Jari begint langzamerhand weer wat rustiger te worden en dat komt natuurlijk ook doordat wij weer wat rustiger zijn. 's Morgens komt Dick met onze meiden en haalt Wendy en Jari op voor de lange wandeling. Als wij wat laat zijn neemt Dick alleen Jari mee en gaan Wendy en ik de paarden verzorgen. Nou eerlijk is eerlijk, ik ben een beetje bang voor die achterkanten van de paarden. Ik zit er dus maar een beetje naar te kijken hoe handig Wendy met hen om gaat. Ik verzorg dan maar de stalkat en ververs het water van de paarden, dat doet een mens toch iets nuttigs.

----------

Zaterdagmorgen 1 september. Lieve mensen, het is zo moeilijk. Ik wil graag de draad weer oppakken maar tikken door een mist van tranen is niet makkelijk. Vanmorgen ben ik wakker geworden in mijn eigen bed, zoals om de nacht, de andere nacht slaap ik bij Wendy in bed. De nacht dat ik niet bij haar ben is een vriendin bij haar. Wakker worden en je gelijk realiseren dat het leven een totale omwenteling gemaakt heeft. Je zou zo wel weer weg willen kruipen in een diepe slaap en hopen op wakker worden uit een nachtmerrie. Heel veel troost krijgen uit je omgeving en weten hoe iedereen met ons meeleeft is wel heel fijn. Hoewel heel veel dingen die 'moeten' en die op de automatische piloot gaan, zoals het verzorgen van alle dieren, zorgt er wel voor dat je een beetje in je ritme blijft.

Inmiddels heb ik ook een telefoontje gehad dat er voor een door ons gefokte hond, een broertje van Emma, 4 jaar, een ander tehuis gezocht moet worden. Het is een hele lieve gezinshond waar niets aan mankeert. Maar door familie uitbreiding en ander werk van de eigenaren, thuis te weinig aandacht krijgt, wat hij niet verdient. Hij hoeft niet op stel en sprong weg maar als wij een goed tehuis weten, zal dat heel fijn zijn. Wij zoeken dus een een nieuw tehuis voor Rodin. Je kunt hierover contact krijgen met mij via telefooonnummer 0321-323241, 06 51664806 of via de mail, yvonne.z@solcon.nl

----------  

Vrijdagmiddag 31 augustus. Hoe moet ik in godsnaam weer beginnen? Ons leven staat nog totaal op zijn kop. Het plotselinge verlies van onze zeer geliefde (schoon) zoon is onmetelijk en het verdriet van Wendy peilloos. Remko was zo heel bijzonder en niet alleen voor ons maar voor iedereen die met hem in contact kwam. Wendy zei wel eens, 'als iedereen een Remko had zag de wereld er heel erg mooi uit' . . .  En dat hij zo bijzonder was hebben we hem gelukkig heel vaak verteld, Wendy deed dat absoluut dagelijks, waarbij hij altijd zo lief lachte. Ik kan rustig een hele website over hem voltikken maar besef dat dat niet de bedoeling is op deze site. Dick gaat een hele site over hem maken en als die in de lucht is zal ik dat hier vermelden. Verder hoop ik de hondendraad hier weer enigszins op te pakken, al zal dat met horten en stoten gaan. 

----------  

Zaterdagavond 18 augustus. Ik heb ontdekt dat veel mensen de site onder de favorieten hebben staan en dat bij hen aanklikken betekent dat de site opent op de Krabbels die niet bijgehouden worden momenteel, en de afschuwelijke reden stond op de indexbladzijde. Inmiddels heb ik op 31 augustus de bladzijde verwijderd en zal er een nieuwe bladzijde aan deze site toegevoegd worden, zodra ik daar geestelijk aan toe ben.

----------


Woensdagmorgen 15 augustus. Vandaag is het zo ver, Lieke gaat weer weg. Wij zijn altijd geneigd om te zeggen dat wij dat 'zielig' vinden omdat zo'n hondje zich hier al zo thuis voelt. Maar vergeten daarbij dat zij het thuis bij Nelly, ook heel leuk heeft! Het enige is dat daar geen andere honden in huis zijn, maar in de buurt op het speelveldje des te meer! Zij is door onze meiden totaal geaccepteerd en dat is leuk om naar te kijken. Zij speelt met Emma en Roos en rennen samen als gekken rondjes camper en aansluitend rondjes kamer. 's Avonds is mijn batterijtje leeg en wil ik gewoon rust in de tent. Soms zet ik haar dan een half uurtje in de bench naast mijn stoel en dat vindt zij ook prima. Omdat wij de hele dag hier de twee tuindeuren open hebben is het al een aantal keer gebeurd dat er een musje binnen komt vliegen! Nee, niet in paniek, maar gaat rustig van de grond iets oppikken (ja, dat kan hier) en daarna op de lamp zitten. En de honden? Nou, die zijn op zo'n moment helemaal flabbergasted van die brutaliteit en vergeten om weg te jagen! Op een gegeven moment vliegt hij weer kalm naar buiten! Of het steeds hetzelfde musje is weet ik niet maar leuk vinden wij het in ieder geval wel! Het was al begonnen met musjes die op de mat bij de open deur gingen zitten (en poepen) nou ja dat laatste doe je alleen maar als je je ergens op je gemak voelt nietwaar?

----------

Dinsdagmorgen 14 augustus. Kennelijk is niemand van mijn lezers geïnteresseerd in die perseïden, of natuurlijk allemaal net zo lui als wij . . . Lieke is er nog, haar logeerpartijtje is een paar dagen verlengd. Ik geloof nooit dat zij dat erg vindt! Zij vermaakt zich hier geweldig en heeft pas gisteren de eerste goede correctie (volkomen onverdiend hoor) van Muisje gekregen. Toen zij even buiten waren hadden wij snel een bakje ijs met slagroom gegeten en dat rook zij toen zij weer binnen kwam. Zij ging naar het idee van Muisje iets te enthousiast op zoek naar waar die heerlijke geur toch vandaan kwam . . . Maar Muisje had de bakjes al leeg gelikt en stonden alweer in de keuken. Lieke schrok behoorlijk maar was binnen een paar minuten weer hersteld en zal voortaan nóg meer rekening met die felbek houden. De middagwandeling neem ik al weer voor mijn rekening en aangezien dat eigenlijk de 'korte' is kan ik dat naar eigen idee aanpassen. Gistermiddag toch nog wel lang weggeweest en heb de meiden nog even lekker in het water laten poedelen. Naarmate mijn conditie stijgt begin ik steeds meer de resultaten van een paar weken ziek zijn hier in huis te zien . . . Dick interesseert het geen fluit of er hier en daar (overal dus) vlekken op deuren en ramen zitten. Alleen haren en stof op de grond vindt hij vervelend dus er is hier wel regelmatig gestofzuigd en verder is het een zootje.

----------

Maandagmorgen 13 augustus. Nee geen sterretjes gezien vannacht (natuurlijk weet ik nu heel wat dubbelzinnige dingen te zeggen maar dat doe ik hier maar niet) Wie van jullie is er vannacht wél uitgegaan om te kijken? Ik ben benieuwd! Vandaag wordt Lieke weer opgehaald en wij zullen haar al gaan missen . . . We hebben genoten van haar, wat een heerlijk, vrij en lief meiske. Ik kon het niet nalaten om die pruik op haar hoofd en wilde haren op die oren weg te halen . . . jaha, ik heb eerst toestemming gevraagd hoor aan haar mammie, je gaat natuurlijk niet zo maar aan een anders eigendom zitten knippen. Dat heb ik vroeger zelf al eens mee gemaakt met onze toen 2.5 jarige zoon. Ik was heel trots op zijn blonde krullenkop en toen hij een weekje bij oma geweest was lagen de krullen in de vuilnisbak en daar was ik, heel zachtjes gezegd, niet blij mee . . . oma hield niet van krullen bij een jongen . . . het werd tijd voor een jongenskapsel . . . Langzamerhand zie je dan nu dat het een echt setterhoofdje gaat worden bij Lieke en aan de rest kom ik niet. Zij heeft van die schattige poedelflossen aan haar pootjes en dat vind ik weer wel heel schattig staan! Met oor gaat het aardig de goede kant op. 

----------

Zondagmorgen 12 augustus. Vannacht wilden wij om 2 uur opstaan om naar het Ketelmeer te rijden om naar vallende sterren te kijken . . . Toen ik om twee uuur wakker werd was dat dus niet om sterretjes te zien maar wel om te horen hoe luidruchtige buren afscheid van hun bezoek namen (doeiiiiiiiiii TUUUUUUUUT) Ik háát dat. Goed, maar dat even ter zijde. Gaan wij dan vannacht kijken? Ik heb kort geleden gezegd dat wij zo slap als een natte krant zijn, maar ik heb dus twee dingen door elkaar gehaald, het is 'zo slap als een vaatdoek' en 'zo sterk als een natte krant'. . . Maar het komt op hetzelfde neer, wij zijn zo sterk als een natte krant, dus van opstaan midden in de nacht is niets gekomen (dat ligt absoluut aan mij want als ik zou opstaan gaat Dick zeker met mij mee!) En dat komt ook omdat ik denk dat de ab kuur begint te werken, voor het eerst sinds 9 dagen heerlijk geslapen, zonder dolksteken in mijn hoofd! Het was gisteren wel weer vermakelijk met die twee hondjes, vooral de JR Doortje, zij eigent zich direct al het speelgoed toe en verdedigt het al zijn het haar kinderen! Emma vond dat een heel leuk spelletje om stiekem via een omweggetje (onder de tafel door) het proberen af te pikken, het is niet gelukt! Wel is er het nodige serviesgoed gesneuveld (net als de dag er voor). Met Lieke gaat het ook prima, zij heeft al mooie franjes aan het vloerkleed gemaakt en is begonnen aan de renovatie van onze rieten bank! En voor de rest gaat alles goed!

----------

Zaterdagmorgen 11 augustus. Zo, dat merk je wel weer even hoor, een jonge Gordon Setter! Maar eerlijk is eerlijk, het is een superhondje, zo lief en zo gehoorzaam (goed zo Nelly!) Het is vermakelijk om te zien hoe zij Roosje denkt te 'bestijgen' net alsof zij een pupje van 5 weken is . . . Zij rolt over haar heen maar weet niet dat zij inmiddels óf net zo groot, óf net iets groter dan Roos is! Af en toe heeft Roos er dan ook genoeg van maar dat is niet indrukwekkend genoeg voor Lieke . . . Natuurlijk heb ik al wat leuke foto's maar nog geen zin gehad om te knutselen. Ik voel mij nog steeds niet goed en heb nog veel last van mijn oor en hoofd. Gisteren is oor weer zachtjes uitgespoten en de huisarts zei dat het nog ernstig ontstoken is. Dus nu ook een pittige ab pillenkuur. Misschien komt er vandaag wat van om foto's uit te zoeken en te plaatsen. Maar eerst komt er straks iemand een bakkie drinken met 2 kleine hondjes, een Cavaliertje en een JR, en voor de laatste zet ik voor de zekerheid Muisje maar even in de camper, want voor correcties ontvangen is dat type hond nou niet echt in . . . Muisje trouwens ook niet . . .

----------

Vrijdagmorgen 10 augustus. En dan komen er zo maar twee vreemde Gordon Setters het huis in stappen, eerst Luna van 1,5 jaar en daarna Lieke van bijna 6 maanden. Dat proces gaat gewoon naadloos hier en dat vind ik toch zo knap en sociaal van mijn honden! Natuurlijk gedragen de nieuwe bezoekers zich wel onderdanig als zij zo een vreemde roedel instappen en wij laten alles ook allemaal op een natuurlijke wijze verlopen. Totaal niet mee bemoeien, zij zoeken het lekker allemaal zelf uit! Mooi weer, de tuindeuren beiden helemaal open dus ook ruimte zat. Uiteraard heeft Muisje verbaal wel even laten weten dat er met haar niet te spotten valt en dat zij een peroonlijke zone van ongeveer een meter om zich heen heeft. Dat geldt niet meer voor onze eigen honden maar wel voor vreemde honden. De afstand wordt steeds kleiner en gisteravond mocht Lieke al zonder gorchelen vlak langs haar lopen. Eind van de morgen ging vrouwtje van Lieke weg en ik geloof niet dat zij dat in de gaten gehad heeft! In de middag zijn we met het hele spul gaan wandelen en dat was natuurlijk ook weer heel leuk! Eind van de middag vertrok ook dit super gezellige bezoek weer. En toen had ik echt wel even rust nodig hoor . . . Tja en dan breekt de bedtijd aan . . . hoe zal het gaan met Lieke? Ze is gewend om 's nachts alleen beneden in de bench te liggen . . . dus dat probeerden wij ook. Maar aangezien wij zo slap als een natte krant zijn, lag zij dus na 5 minuten ook bij ons op de slaapkamer, een diepe zucht, en slapen, de hele nacht door, tot wij vanmorgen om 8 uur opstonden! Nee, we hebben nog niet de gevolgen van een wervelwind ondervonden . . . Nu is zij lekker mee de lange wandeling maken, samen met de andere meiden.

----------

Donderdagmorgen 9 augustus. Een druk dagje vandaag. Vanmorgen komt er bezoek met een Gordon Setter, nee niet bij ons vandaan (hun vorige lieve Noah was wel een Bisontochtje) en ook vandaag wordt wervelwindje Lieke (dochter van Maura, laatste nest) gebracht tot volgende week maandag. Ik heb het de meiden al in hun oor gefluisterd en de vraag kwam of zij er 'iets' mee mogen/moeten doen . . . Muisje heeft zich al schrap gezet en zal zorgen voor de eerste correctie . . . Maar goed, Roos zal wel het zaadje worden. Ik ben heel benieuwd hoe zij Houdini hier begeleiden de komende dagen . . . Wordt vervolgd. De korte uitlaat 's avonds is inmiddels een crime geworden. Er is hier een ware jonge katten explosie die (nog) niet terugdeinst voor honden, en spannend dat zij het vinden! De honden vergeten totaal om te plassen en 's avonds is mijn geduld niet van elastiek, maar mijn armen geloof ik wel, althans dat denken zíj.

---------- 

Woensdagmorgen 8 augustus. En dan ben je net begonnen aan een seniorenbadzijde en dan krijg je bericht dat écht het alleroudste Bisontochtje, Morag, een zusje van onze Julia, nog maar een paar dagen te gaan heeft. Zij is geboren op 22 september 1997 en dus bijna 15 jaar. Vorig jaar trouwde de dochter des huizes en was zij nog keurig kortgeknipt op de bruiloft aanwezig! Dát is dus het leven delen met je honden hè! Ook heb ik er een schattige foto van maar vind dat op dit moment, nu de eigenaren zo verdrietig zijn, niet de tijd om deze hier te plaatsen. Morag is een teefje uit ons tweede nestje van Eva. Vanaf hier, heel veel sterkte lieve mensen, de komende dagen.

Gistermiddag heb ik weer eens een middagronde met de meiden gedaan en dat viel mij wel tegen. Hoewel ik nog steeds last van mijn oor heb vond ik toch dat het tijd werd om weer eens normaal te gaan doen. Eerst had ik de levende have bij Wendy thuis verzorgd en daarna de wandeling. Typisch teveel voor mij nog, gevloerd kwam ik thuis. Het blijkt wel dat dit niet zo maar een gewoon oorontstekinkje geweest is.

----------

Dinsdagmorgen 7 augustus. Zoals jullie zien heb ik al weer wat foto's geplaatst en ook van 3 seniortjes! En altijd zo leuk om te horen hoe men dan nog geniet van het oudje. Ja, ik ken dat gevoel, je weet ook dat je de langste tijd samen gehad hebt en dat ben je je wel erg vaak bewust. Wij merken nu ook echt dat wij 4 volwassen honden in  huis hebben, ja ook Roosje behoort daar nu bij . . . Ook zij wordt volgende maand alweer twee jaar en wat gaat dat toch allemaal snel. In huis zijn zij allemaal heel rustig op de speelkwartiertjes na natuurlijk. Ook zijn zij nog wel eens een 'beetje' ondeugend, vooral dan met dingen wegpikken. Maura heeft dat goed ontdekt. Zoals jullie kunnen zien op de foto's staat bij mij de trimtafel altijd stand by, dat vind ik makkelijk voor een tussendoorborsteltje. Deze staat naast het aanrecht en dat biedt perspectief voor inventieve hondjes die nooit gestraft worden . . . Gister hoorde ik een vreemd gekraak, ik ben wel doof aan één kant maar dit kwam toch wel door. Het gekraak klonk niet als hondenspeelgoed. Maura bleek een leeg boterkuipje van het aanrecht gepakt te hebben, ach ja, nog maar bijna 8 jaar. Niet zo lang daarna hoorde ik weer een niet hondenspeelgoed geluid en lag Roosje te kauwen op het zeeppompje, ook gepikt van het aanrecht! Maar of die rust hier ook blijft betwijfel ik . . . van de week komt wervelwindje hier een paar dagen logeren . . .

----------

Maandagmorgen 6 augustus. Met mijn oor gaat het aardig, de details zal ik jullie besparen . . . Nee nog even niet met de honden weg, dat is dus wel makkelijk als je man ook hele dagen thuis is! En dan Janina met Julie . . . zaterdag is zij dus als BOB geëindigd op een Internationale show onder een Poolse keurmeester en gisteren wéér BOB, een Nationale show onder een Duitse keurmeester! Dit is een ongelooflijk succes! Ik heb al eens meer gezegd dat Janina Julie zo mooi showt, zij zweven door de ring en ook als 'niet-liefhebber' van shows kan ik hier intens van genieten! Zij houden het bisontochtvlaggetje in Duitsland wel hoog hoor!   
Vandaag hoop ik toch weer wat creativiteit uit mijn toetsenbord te persen.

----------

Zondagmorgen 5 augustus. Gisteren genoeg buitenlucht gehad, ik heb bijna de hele dag buiten liggen slapen op mijn Lafuma, heerlijk. Gevolg? Vannacht liggen staren en luisteren naar hoe een tropisch regenwoud langzamerhand werd afgebroken . . . Zo af en toe wordt er nog met een dolk in mijn oor gestoken en ik ben stokdoof aan de rechterkant terwijl de werkzaamheden aan mijn linkerkant plaatsvonden. Ook leidt mijn evenwichtsorgaan, die immers zetelt in je oren, nog een eigen leven waardoor ik regelmatig al tollend de wereld om mij heen zie. Maar goed, volgens dokter Dirk is dat binnen een paar dagen weer over . . . en hij kan het weten want hij heeft nog nooit oorontsteking gehad. En toch wil ik morgenochtend zelf weer met de honden wandelen, maar vandaag nog even afwachten hoe het gaat. Gisteren weer een geweldige dag voor Janina en Jan! Voor het eerst sinds de geboorte van baby Julius heeft Janina weer een grote show in Duitsland gedaan met Julie (Lotte van de Bisontocht) en zij is geëindigd als Best Of Breed! Heel knap en vette felicitaties van ons!

----------

Zaterdagmorgen 4 augustus. Nee, nog geen oude hondjes geplaatst en alle leuke afspraken voor het weekend afgezegd. In plaats daarvan heb ik gisteren de hele dag gecrepeerd van de oorpijn. Het was in de nacht al begonnen en het werd steeds heftiger en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Gelukkig zijn de artsen hier in het dorp altijd heel soepeltjes en kon ik tussen door even naar mijn oor laten kijken. Jawel een fikse oorontsteking en gelijk om het uur antibioticadruppels er in. Eerst nog heel voorzichtig uitgespoten waarna zij mij van het plafond moesten plukken. Om een uur of tien gisteravond hoorde ik een hoop gekraak en geborrel en toen het leeglopen van een fietsband en brak de ontsteking door, wat een opluchting! Nu voel ik mij nog wel ziekig maar godzijdank geen oorpijn meer maar wel een hele stroom van, volgens mij, hersenvocht wat er uit mijn oor loopt (zonde toch, ik had al niet zo veel) . . .  Een lekker rustig weekendje dus voor ons.

----------

Vrijdagmorgen 3 augustus. Het is echt komkommertijd. Ik heb gewoon niets te vertellen vandaag. Het gebeurt niet vaak dat ik met mijn mond vol tanden zit, hoe zeg je dat eigenlijk per computer? Morgen gaan wij weer een weekendje weg met de camper en zullen alweer naar hondenmensen gaan . . . Nee, ik voel mij nog steeds niet fit, het is niet anders. Gister heb ik van Wendy nog wat leuke foto's gekregen van Charlotte met Roosje. Toen zij daar vorige week was heeft Charlotte in de tuin een tentje voor hen gebouwd waar zij samen in lagen, heel lief! Ook zal ik vandaag alvast wat oude hondjes gaan plaatsen.

----------

Donderdagmorgen 2 augustus. Even terug komen op mijn stukje van gisteren . . . Jullie denken natuurlijk dat ik zelf ook een klein hondje heb maar dat is helemaal niet zo hoor! Muisje weegt 16 kg en de kleine Kesj 2 kg! Daarbij wil Muisje nooit op schoot liggen maar wel altijd bij mij op het voetenbankje. Nee Muisje is al helemaal geen 'schoothondje!' Enuh Muisje zal echt nooit iets pikken, dat is bij ons alleen een eigenschap van de Setters . . . En zo hebben ze allemaal hun eigen leuke dingetjes en over niet leuke dingen wil ik het niet eens hebben, dat is relatief . . . Al een paar dagen voel ik mij geen 100 punten en vanmorgen heb ik als een echte oude dame, tijdens de wandeling een kwartiertje heerlijk op een bankje gezeten, wat de meiden maar heel raar vonden. Misschien moeten zij er wel aan wennen! Ik heb heel leuke foto's gekregen van Julie (Lotte van de Bisontocht) en Leni ( Last Secret Lilly van de Bisontocht) die zal ik vandaag plaatsen. Ook ga ik een topic beginnen over de 'oudjes,' over nog levende Bisontochtjes die ouder zijn dan 8 jaar. Voor mij is een hond van 8 jaar beslist niet oud maar in de kynologie gelden zij dan als veteraan, vandaar mijn idee om vanaf die leeftijd te beginnen.
Nog even een hoeraatje voor Joke, zij mag aan het eind van deze middag het ziekenhuis verlaten! Zij gaan dan nog een weekje naar hun Zweedse huisje waar zij nog veel zal liggen, zitten is nog moeilijk en lopen gaat aardig met krukken of rollator. Volgende week donderdag gaat zij met het vliegtuig terug naar NL, met Nathalie (vriendin Ivar), Anne, Ivar en de hondjes komen een paar dagen later thuis met de camper.

----------  

Woensdagmorgen 1 augustus. Nee hoor, onze meiden vonden de kleine Kesj helemaal niets bijzonders, gewoon een hond net als alle andere honden, grappig om dat te zien! Maar Kesj is dan ook opgegroeid als een 'normale' hond en wordt niet behandeld als een handtasje, en juist daar zit em de kneep! En ook, net als onze honden, gewend om heel veel te reizen met de camper en dus ook heel veel te beleven. Het vormt dus duidelijk je hond, te leven in veel verschillende omstandigheden. Ik vond het ook wel een aparte ervaring, zo'n klein hondje in je huis, eigenlijk een soort kat maar dan een écht hondje! Wel makkelijk, zij kan niet de broodjes van de tafel pikken, springt niet op de trimtafel om via die weg het kleine prullenbakje te bereiken wat op het aanrecht staat, Ook makkelijk, als zij op schoot ligt ben je niet helemáál bedekt maar een heel klein stukje!
Ook Joke weer even telefonisch gesproken en zij loopt al met een rollator en wil eigenlijk maar één ding, en dat zal niet moeilijk te raden zijn . . . Ik heb haar aangeraden om haar leppie te laten meebrengen naar het ziekenhuis zodat zij zelf iedereen weer even op de hoogte kan stellen. Haha en nu maar kijken of zij dat ding kan losweken bij de jongelui . . .

----------

Dinsdagmorgen 31 juli. Gelukkig gaat het met Joke een stuk beter, zij heeft gisteren al een paar stapjes gemaakt en dat viel niet tegen! Wat onze eigen meiden betreft heb ik eigenlijk niet zoveel te vertellen. Alles gaat volgens de dagelijks routine, beetje saai voor jullie dus, maar voor ons ook wel rustgevend. Straks komt er een schattig klein smurfje op bezoek, een Yorkshire terrier, ik ben wel benieuwd hoe zij dat vinden! Verder hebben wij weer een korte vakantie gepland, naar Duitsland voor een paar weken en we vertrekken denk ik op 24 augustus. Dat duurt dus nog wel even een paar weekjes. Ja en nu ga ik opruimen . . . Of zal het toch buitenzit worden? Kijk, dan hoef ik binnen niet veel te doen!

----------

Maandagmorgen 30 juli. No dogtalk today. Toen Dick gistermiddag zijn mobieltje uit zijn broekzak haalde, die boven lag, was er een smsje van vriendin Joke (bij velen van mijn lezers bekend) Zij had dat 's morgens om kwart over tien getikt. Zij lag (ligt) in het ziekenhuis met een gebroken bovenbeen, net onder de heup en zou om 11 uur geopereerd worden. Je schrikt je werkelijk helemaal een slag in de rondte bij zo'n bericht. Zij was om half 7 in de morgen gevallen op een schlemiele manier bij het uitlaten van de honden, gewoon uitgegleden terwijl zij naar waterlelies op een vennetje stond te kijken (jawel hoe mooi is ons Zweden!) Zo zie je maar weer, als je 18 bent val je op een elegante manier en op onze leeftijd stort je ter aarde als een zoutzak met je hele gewicht (vaak wat teveel) en dender je op de grond. Het was gisteren een heel pijnlijke dag voor haar en vandaag, ik heb haar net zelf gesproken, gaat het weer wat beter en is zij vol lof over de verzorging en behandeling in Zweden. Hoe het nu verder gaat weten we nog niet.

----------  

Zondagmorgen 29 juli. Pupje Vonne kwam gisteren rustig hier binnen lopen, wat een heerlijk, mooi en lief meisje! De eerste kennismaking met Muisje verliep aardig en ja, dat Muisje ziet er ook heel leuk uit (vinden wij hoor!) maar bij wat meer enthousiasme van een pup worden gelijk de kaarten geschud en loopt vervolgens een andere hond voor de rest van de tijd met gepaste bescheidenheid om haar heen . . . Het was alweer een gezellige, ontspannen dag met heerlijke honden en mensen. Met de wandeling in de middag heeft Muisje laten zien en horen hoe je reebokken kunt opjagen en je daarna lekker kunt afkoelen in de goorste prutsloot die je je maar kunt bedenken. Kleindochter Charlotte had gisteren ook een serieuze taak, het borstelen van de honden, waar jammergenoeg na de wandeling niets meer van te zien was.  Vanmiddag hebben wij weer een activiteit waarbij honden niet welkom zijn (grrrr) Alleen Roosje gaat de boel bij Wendy thuis vermaken en de anderen blijven gewoon hier thuis.

----------

Zaterdagmorgen 28 juli. Zo, mijn laptopje is een nachtje naar het ziekenhuis geweest. De laatste tijd verwachtte ik elk moment een oplichtend bordje met:  en had ik het gevoel dat ik ging opstijgen, het leek wel een vliegtuig! Dick heeft hem net weer opgehaald en nu is hij weer geluidloos, heerlijk en kan ik hem weer op schoot houden want ik kreeg verbrandingsplekken. Zo gek, hij bleek van binnen helemaal verstoft te zijn, hoe dat nou kan is mij een raadsel . . . Vandaag belooft ook weer een leuke dag te worden, vanmiddag komt pupje Vonne (jawel naar mij vernoemd!) op bezoek met haar baasjes! Daarbij een lekker temperatuurtje! Misschien morgen wel weer foto's.

----------

Vrijdagmorgen 27 juli. Ja, ik hád het kunnen weten. Toen ik op mijn wandelplek aan kwam rijden zagen 5 paar ogen vanuit de auto twee dartelende konijntjes op het pad . . . Bij het open maken van de deur sprongen zij natuurlijk al de bosjes in maar juist dat vinden de meiden helemaal geweldig! De Setters waren al snel weer in mijn blikveld maar Muisje heb ik 5 kwartier later pas weer gezien toen zij bij de auto terug kwam. Tong 3x zo lang, hing aan de zijkant uit haar bek, drijfnat, want zij had na de jacht kennelijk even een duik genomen! Zij had een gelukzalige uitdrukking op haar smoeltje! Ongerust ben ik al nooit meer als zij zo'n tijd weg is, dat zijn we gewend. Sterker nog, het geeft ons een goed gevoel dat je je hondje zoveel plezier kunt bezorgen! Geen stinkende honden vandaag want Dick heeft het karperkadaver opgeruimd!

----------

Donderdagmorgen 26 juli. Toen Dick gistermiddag thuis kwam en Noor met een vies gezicht aan een kort lijntje had, wist ik het al. Gerold in viezigheid. Dit keer een karper in verregaande staat van ontbinding met nog een heleboel krioelende leventjes er in . . . Wel gatverdamme, de resten zaten op haar rug geplakt en een stank . . . Wel sneu die karper heeft de paaitijd niet gehaald . . . Dick heeft Maura in de tuin gewassen met douchespul van Nivea en heel goed ingesopt. Dat kun je aan Dick wel overlaten. Zij is weer aprilletjes fris. Zoals jullie wel zien ben ik ijverig geweest met een paar fotobladzijden maken, geen weer om buiten te zijn. Je zal nu toch maar op vakantie moeten zijn . . . De laatste paar weken zijn mij al veel berichten bereikt dat er nogal geleurd wordt met Gordon Setter pups o.a. via Facebook. Ik 'zit' niet op die social media, maar de seintjes komen toch wel door. Ik vind dit jammer. Waarom wordt er gefokt als er weinig vraag is? Je bent dan misschien minder kritisch in het plaatsen van pups omdat je er 'af moet'. Gaan dit dan weer potentiële hondjes worden voor herplaatsing in de toekomst? Ik hoop van niet.

----------

Woensdagmorgen 25 juli. Nee ik ga geen oordeel over het weer hebben. Gistermiddag heb ik een wandeling gemaakt met zoveel mogelijk schaduw en 'tewaterlatingen' voor de honden, heerlijk! Ook vanmorgen, alleen kon ik niet helemaal in de schaduw blijven. Ik heb genoten van de gigantische karpers die in de paaitijd zijn. Wel hoopte ik dat ik die kolossale lichamen wat meer boven water zou zien springen maar dat heb ik dus niet gezien. Emma kwam echt per ongeluk tussen de zwanen met hun jongen in het water en daar was ik niet blij mee, temeer omdat ik het niet kon zien maar wel horen . . . Gelukkig zonder schade afgelopen. Nu ligt alles languit over de koele grond als mooie vloerkleden. Uiteraard heb ik weer foto's gemaakt en vandaag ga ik aan de slag. Ook ga ik een apart topic maken over 'oude Bisontochtjes' dat lijkt mij wel leuk, dus kom maar op met foto's van die oudjes!

----------

Dinsdagmorgen 24 juli. Allereerst dit, ik ben een belangrijke dag vergeten, 20 juli. Ons derde nestje Gordons (F nest) is vorige week 13 jaar geworden en precies de honden uit onze vriendenkring leven nog allemaal in goede gezondheid! Dus, Fanny, Ciaran, Flannan en Finn en hun lieve eigenaren, van harte gefeliciteerd en daarbij uiteraard onze grote dank voor de perfecte verzorging van onze puppen! Heerlijk dat veel van 'onze' honden zo'n hoge leeftijd behalen, zonder noemenswaardige kwaaltjes! Vandaag zal ik een paar foto's van hen plaatsen. Verder houden wij ons met dit weer behoorlijk gedeisd en denken met weemoed aan Zweden, waar het voor ons wat fijner is . . .

----------

Maandagmorgen 23 juli. En dan is het allemaal alweer voorbij, vandaag rust in circus zwart. Ook gisteren weer een heerlijke dag gehad met lieve honden en mensen! Wandelen met 11 setters, 9 Engels, 2 Schots, een fauve, een teckel en een kruising! Talloze honden tegen gekomen en het ging allemaal zonder een enkel incidentje. Zelfs Maura, op de 10e dag van haar loopsheid en aardig in de stemming, liep gewoon los! Twee keer kwamen wij Daan tegen, een tank van een labrador reu maar ook dat was keurig in de hand te houden. Maura is, ook tijdens de loopsheid, een heel gehoorzame hond! Voor en na de wandeling gezellig in de tuin gezeten en waar je ook keek, er lag, liep of speelde Setters. Jeetje mensen wat hebben wij toch een sociaal ras, zo mooi om te observeren hoe zij met elkaar om gaan! En uiteraard veel gepraat over onze lieverds maar ook over heel andere dingen  hoor! Kortom, wat wil een mens nou nog meer? (ja, van mij mag het wat minder warm zijn) Lieve Astrid en Peter, bedankt, het was oergezellig en uiteraard, TOP verzorgd voor hond en mens!

----------

Zondagmorgen 22 juli. Gistermorgen om 10 uur kwam er hier in huis een wervelwind om 12 uur later weer te vertrekken . . . een spoor achterlatend van vermoeide honden en vermoeide mensen . . . Haar naam? Lieke van de Bisontocht! Ahhh, nee hoor, dit is overdreven (een beetje dan) Een heerlijk leuk, vriendelijk maar zeer ondernemend pupje van 5 maanden. Muisje haakte na de eerste aanblik al af, de Gordons na een uurtje en zelfs Roos werd het af en toe wat te veel, zij laat dat niet merken door een brommetje of zo maar wel door haar houding, duidelijk laten merken dat haar speelzin tot een minimum gereduceerd is  . . . Ik kan jullie wel vertellen dat ik dit dus nog nooit gezien heb van haar! Maar het is Nelly haar eerste pup ook niet dus werd er zo af en toe korte metten met die uitheinigheid gemaakt. Hup, de bench in voor een uurtje, tijd voor een time out . . . Natuurlijk leuke foto's gemaakt maar over een uurtje gaan wij weer weg dus nog geen tijd om op de site te zetten, maar morgen zal ik de schade inhalen!

----------

Zaterdagmorgen 21 juli. Een paar heerlijk gezellige dagen gehad, vol met leuke mensen en leuke honden en er komen er nog een paar! En dan die Kenna, nou, ja, wat moet ik er van zeggen? Een schattig, vrolijk en heel mooi hondje . . . Nu 5 maanden oud en al zo'n schoonheid! Nee, zij zal niet op shows komen maar leidt een heerlijk leven in een prachtige boerenomgeving! Zonder meer, ik ben trots op mijn 'fokprodukten' en heel blij dat wij zo kritisch zijn met het plaatsen van een pup. Heel grappig, zoals vanouds, spelen met Roos! Gelukkig zijn onze andere meiden ook altijd supersociaal en heel vriendelijk met andere honden zodat er leuk gespeeld en gewandeld kan worden zonder ook maar één brommetje. Leuke foto's gemaakt maar vandaag heb ik nog geen tijd om deze te plaatsen want straks komt vriendin Nelly met pupje Lieke en gaat mijn trouwe Nikon weer overuren draaien! Maura haar loopsheid vordert en dat kunnen we merken . . . bij gebrek aan beter lokt zij telkens Roos het fietsenhok (achter de camper) in om haar te bewegen tot beweging . . . En Roos? Die snapt van die gedragingen van haar huisgenootje helemaal niets . . .

----------

Donderdagmorgen 19 juli. Honden nat, ik nat, paraplu gelukkig droog. Het was gisteren heel opzienbarend, de massage van Sven, ik bedoel de uitwerking dan, hoewel het kijken er naar ook erg boeiend is. Al twee jaar lang probeerde Wendy Sven in een rechtergalop (tja paardentaal voor insiders) te krijgen en heeft zij er zelfs extra lessen voor genomen. Niets hielp. En toen die intensieve massage gisteren. Na een uur zwaar kneden, waarbij het water van de masseuse afliep, moest hij uitlopen aan de longeerlijn. En wat deed hij als eerste? Jawel, de rechtergalop! Daarbij was het net alsof hij peper tussen zijn fjordenbilletjes gekregen had, hij was niet meer te houden en Wendy moest opletten dat zij zelf niet door de paddock gelanceerd werd . . . ook natuurijk weer in de linkergalop en dan maar afwachten of hij over kon gaan in de rechter! Alles ging goed, ook toen Wendy en Charlotte gisteravond een buitenrit gingen maken! Voor de sympathieke masseuse natuurlijk ook een geweldig resultaat. Voorlopig moet dit nog een paar keer, om de twee weken. Even weten wat het allemaal inhoudt? Klik HIER. Vanmiddag gaan wij met de camper een ritje naar het oosten van het land, we gaan ons pupje MacKenna bezoeken, leuk hè! Ik denk dus dat er morgen geen krabbeltje is want wij blijven vannacht in die omgeving slapen en gaan morgenochtend weer naar andere mensen toe. Het wordt zowiezo een druk weekend want zaterdag komt pupje Lieke met haar bazinnetje een dagje op bezoek en zondag gaan wij naar familie van het Rozenmeisje!

----------

Woensdagmorgen 18 juli. Ja wat een scheurmonsters zijn die honden van ons hè, maar ik denk dat de meeste Setters dat wel hebben mits zij van jongs af aan de gelegenheid hebben gekregen om dat te ontwikkelen! En gelukkig wonen wij in een omgeving die dat ook kan bieden, eigenlijk moet je ook in een hondvriendelijke omgeving wonen als je aan honden begint. Vandaag een kort stukje want direct ga ik even weg. Sven, de Fjord van Wendy krijgt een massage. Sinds het ernstige ongeluk wat Remko twee jaar geleden met hem gehad heeft, zit hij wat vast in de achterhand, wat vaak met berijden een beetje hinderlijk, en voor hem misschien pijnlijk is. Ik ben benieuwd hoe dat gaat en zal er foto's van maken.

----------

Dinsdagmorgen 17 juli. Ik heb genoten vanmorgen, van de honden, van de natuur en uiteraard van de temperatuur! Bijna ademloos kan ik staan kijken naar een koppel buizerds die alle vogels in rep en roer brengen, ja, ook buizerdbabies moeten eten! Voor de honden was de konijnenjacht geopend, ik heb er 4 geteld maar zij hebben er ongetwijfeld veel meer gezien en minstens geroken! De zwanen die zo prachtig hun twee jongen beschermen, onze honden komen daar niet eens in de buurt want zij weten dat. Dit koppel is op deze plek al jarenlang en elk jaar toveren zij weer van die schattige donsjes tevoorschijn. Kortom, echt míjn morgen vandaag! Ik was in gezelschap van mijn trouwe zwarte vriend en direct ga ik kijken wat voor moois hij allemaal gemaakt heeft en als het de moeite waard is zal ik hiervan wat op de site zetten.

----------

Maandagmorgen 16 juli. Ja dat is weer eventjes een vrolijke noot hè, mijn bloemenfoto's van gisteren! Ik vind het echt een super initiatief van boeren en buutenluu. Als het koren over een paar weken rijp is, én de zon zal een keer goed schijnen, met een strakblauwe lucht, dan lijkt het mij helemaal niet te versmaden! Verder heb ik gisteren eindelijk weer eens de honden heel goed uitgeborsteld en ik kon mij schamen . . . klitten in de oksels en de broek. Alleen Roosje boft, zij heeft een ander soort vacht, veel zachter haar en gek genoeg klit dat helemaal niet. De hoofden bewerkt met efileerschaar en gewone schaar. Normaal doe ik dat met mijn tondeuse maar helaas zit daar wel beweging in maar scheren ho maar. Er schijnt alleen maar iets verkeerd afgesteld te zijn maar er zijn al vele hoofden en handen die zich erover ontfermd hebben met nul resultaat. Daar moet dus een profi aan te pas komen zoals onze Inge! Net heb ik alweer het meest ondankbare werk in huis gedaan, stofzuigen. Is het eigenlijk normaal dat ik elke week een nieuwe stofzak in dat apparaat moet doen omdat hij dan al weer vol is?

----------

Zondagmorgen 15 juli. Het was weer eens zover. Totaal van God los. Waar achteraan? Geen idee. Ik liep zelf achter een haag van distels van meer dan manshoog en dat nodigde mij niet uit om er eventjes door heen te gaan. Muis start altijd met haar concert wat een lokroep en startsein voor de anderen is. Ik ben langzaam terug gelopen met de wetenschap dat ik hen vanzelf wel weer een keer zie. En dat was ook zo. Allereerst Emma, zoals altijd. Niet lang daarna Maura en Roos, en héél lang daarna, ik was inmiddels op een bankje gaan zitten, kwam Muisje met een gelukzalig gezicht en haar tong op haar Franse schoentjes. Ik heb hen dus weer een groot plezier gedaan vandaag! Ook gisteren was het weer leuk voor hen. We hebben gewandeld in het 'Geldersche Landschap', waar we zowaar een stukje tegen kwamen waar de honden los mogen! En toch eindigde de dag gisteravond heel verdrietig, een goede kennis van mij, haar hondje van 22 maanden, net zo oud als Roosje, gistermiddag, overleden en nog is onduidelijk waar aan, zo triest, zo verdrietig, samen huilen.

---------- 

Zaterdagmorgen 14 juli. Wat gaat de tijd toch snel. Dick vroeg net aan mij of het mogelijk was dat Noor (zo heet Maura onder ons!) loops zou kunnen zijn. Ik; 'nee, dat kan niet, wat is er nou weer aan de hand?' Toch maar even narekenen, ja het kan tóch wel, het is ruim 7 maanden geleden alweer! Er zit dus wel minder tijd tussen dan anders maar dat komt omdat Roosje ook net loops geweest is. Teven in één huis steken elkaar aan, grappig hè, dat schijnt met mensen ook zo te zijn. Het stemt wel weer tot nadenken want ik wil beide meiden laten castreren (ja, zo heet dat ook bij teefjes!) Nou dat kan dus mooi nog in 2012. Het beste is een maand of 3 na de laatste loopsheid, dus dat zal het najaar worden. En tóch blijven mijn puppiespullen mooi op de zolder staan . . . Gisteren heb ik wel weer wat 'thuisfoto's' gemaakt maar ik vind het helemaal niets om hier neer te zetten. Alles verbleekt bij de mooie vakantieplaatjes. Maar misschien heb ik er nog wat die ik niet op de vakantiesite gezet heb om de overmaat aan hondenplaatjes niet te tonen vanwege de vele 'niet hondenmensenkijkers' . . . Ook kan ik natuurlijk wel weer wat van mijn creatieve beeldbewerkingsuitspattingen neerzetten! Toch ook een negatief puntje vandaag, tot mijn grote schrik las ik in de krant dat mijn favoriete columschrijfster, Silvia Witteman er mee stopt en dat vind ik dus helemaal niet leuk.

----------

Vrijdagmorgen 13 juli. Mijn Blunt is nat, de honden drijfnat en ik ben droog! Tsjongejonge wat een regen, nee daar zit ik nou ook niet echt op te wachten. Het vervelende is dat de honden, en dan alleen Maura en Emma, zolang als zij nat zijn, niet willen gaan liggen. Zij lopen een beetje in het rond te keutelen, willen op schoot (!) en hebben geen rust. Muisje en Roos gaan gewoon liggen, nat of droog, dat maakt niet uit. Kennen jullie dat fenomeen ook? Dat was dus gisteren geen bbq, vlees in de vriezer en wat anders gefabriceerd, ook heel lekker hoor. Wel grappig dat mensen mijn foto's nauwgezet bekijken en bijna tellen welke hond het meest op de foto staat en gaan er dan van uit dat dát mijn favorietje is, NIETS is minder waar hoor! Mijn honden zijn mij allemaal even lief en hebben allemaal hun specifieke lieve, leuke dingetjes. Roos, als jongste en na zoveel jaar zwart, is natuurlijk weer wat anders om op een plaatje te zetten, daarbij doet zij erg veel grappige dingen en is zo heel anders dan de Gordons of Muisje. Ook doen wij haar een groot plezier om mee te nemen op bezoek of boodschappen doen (tijdens de vakantie), de anderen vinden daar geen fluit aan, vandaar. Ook vindt Roosje alles en iedereen aardig en kunnen Maura en met name Emma behoorlijk terughoudend zijn t.o.v. vreemde mensen. Zo, nu weten jullie dat ook weer!

----------

Donderdagmorgen 12 juli. Vanmorgen heb ik Dick een genereus aanbod gedaan waar hij wel even van onder de indruk was . . . Hij mocht mijn (bijna) nieuwe Blunt paraplu mee. Wel heb ik nu natuurlijk het probleem dat hij hem nat mee terug neemt en hoe ik daar mee om moet gaan moet ik nog even bedenken. Zoals altijd tijdens het ontbijt heb ik al wat nieuws doorgekregen uit de krant van hem . . . namelijk dat al die geweien bij Staatsbosbeheer al op zijn! Er was een run op die dingen en dat vind ik eigenlijk wel heel grappig. Volgens mij zijn dat meest mannen die daar om kwamen, zij komen dan thuis met een echt jachttroffee en voelen zich weer een beetje dé jager, net als vroeger! Wat ik wel op tv zag dat zij allemaal heel schoon waren, in Scandinavië krijg je ze nog met een toupetje er aan (grrr) Ik ga nu vlees uit de vriezer halen want vanmiddag komen er vrienden bbqen, en het belooft dan droog te zijn . . .

----------

Woensdagmorgen 11 juli. Ik heb het gered vanmorgen! De wandeling helemaal droog en op het moment dat ik de auto in stapte brak het los! Kijk, als ik aan het wandelen ben en mij overkomt dat, maakt het mij verder niet uit, nat is nat. Daar komt nog eens bij dat ik een prachtige paraplu heb die thuis ligt . . . Volgens Dick omdat hij niet nat mag worden . . . een logica van mij die hij niet snapt. Ik zelf ook niet. Maar dat de temperatuur mij gelukkig maakt kunnen jullie wel begrijpen toch? En dan heb je zo'n dag als vandaag dat ik verder niets te babbelen heb . . .

----------

Dinsdagmorgen 10 juli. Inderdaad zijn er gelukkig nog altijd mensen die stoppen in zo'n situatie als zondag, al mijn lezers ook! Bora heeft de verdere avond heerlijk diep geslapen . . . Gistermiddag, Dick was met de meiden weg en ik zat hier in de kamer, gebeurde er ook iets onverwachts . . . Ik hoorde wat gestunnik, dacht een moment dat Dick Muisje vergeten was mee te nemen, keek op en zag een witte flits, bleek het een kat te zijn die binnen was gewandeld (ik denk geslopen) en op een hondenbed wilde gaan liggen! Ik wist niet wat ik zag en toen ik mij bewoog rende hij het huis uit. De mensen die ons huis kennen weten dat het (bijna) een vesting is met een aardige schutting rondom en een poort aan de voorkant van het huis. Ik ging poesje achterna en zag dat hij onder de poort doorkroop! Ongelofelijk, hoe durft hij, terwijl alles hier doordrenkt is van honden! Komisch,  hij keek nog een keer heel beledigd achterom naar mij! Ach katten zijn ook van die leuke diertjes maar in ons leven passen zij momenteel niet, aan één kant jammer. Om ook nog eens een kat mee te nemen op reis gaat ons toch wat te ver . . .

----------

Maandagmorgen 9 juli. Vandaag ga ik het eens even hebben over het nut van een 'dogtag'. Dat is een gestanst naamplaatje wat wij aan de halsband van de honden hebben hangen. Misschien hebben jullie dit al eens op een foto gezien. Het is eigenlijk net zo'n militair naamplaatje, daar komt de oorsprong ook vandaan. Wij gebruiken deze al jaren en de eerste zijn ook nog die militaire plaatjes! Inmiddels kun je deze ook heel goed kopen bij www.naamplaatje.nl. Nu kom ik terug op mijn verhaaltje. Gisteren was Wendy met haar gezin en Dick aan het cashen ergens in een polderbos. Ook Bora, het 15 jarige dove, en zo af en toe wat vergeetachtige Spanieltje van Wendy was mee. Zij wandelt altijd nog met veel plezier maar je moet haar wel in de gaten houden, soms is zij wat gedesoriënteerd. Laatst hebben wij voor de zekerheid een naamplaatje van mij, met onze telefoonnummers, aan haar halsbandje gedaan. Toen zij haar dan ook plotseling niet meer zagen was er een begin van paniek die later uitgroeide tot grote paniek . . . Inmiddels ging bij mij, ik was niet mee, thuis mijn mobiele telefoon en er was een meneer aan de lijn die mij vroeg of ik een zwart/wit hondje had . . . CHIPZZZZZ dat is Bora! Zij bleek langs de zeer drukke weg te lopen in een drafje en niemand stopte! Deze mensen dus wel, zij hebben hun auto dwars over de weg gezet en het verkeer stil gehouden om Bora te vangen! Vandaar dat zij mij konden bellen! Godzijdank had zij dus dat dogtagje aan haar halsband en zij bleek totaal de verkeerde richting, uit het bos, maar naar die drukke verkeersweg te zijn gelopen! Je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren . . . en dank zij de dogtag kon zij weer snel terug zijn in Wendy haar armen . . .
Wij hebben de volgende tekst er op staan:
Please contact
0031 Dick zijn mobiele nummer
0031 Mijn mobiele nummer
I have a chip
Holland
Deze tekst is natuurlijk ook heel goed voor als wij op reis zijn!

----------


Zondagmorgen 8 juli. Leuke reacties op mijn 'gapitem'! Nou Astrid, volgens mij heb jij altijd nog een kansje om iets redden . . . Roos snuffelt niet maar hapt gelijk! En ja natuurlijk zit er een beloningscomponent in want het blijft onbestraft en zij mag het nog rustig verder op eten ook! Gisteravond hadden we weer een oergezellige avond bij vrienden met bbq en Roos was mee. Maar die vrienden zijn gewend aan pikkende honden dus stond er een mooi hekje tussen etenswaar en hondjes! Gelukkig dat wij zoveel gelijkgestemden mensen als vrienden hebben . . . de (meeste) andersdenkenden zijn natuurlijk ook al uitgefaseerd in de loop der jaren . . . Maar gistermiddag kwamen hier leuke mensen die helemaal niets met honden hebben, ja dat komt toch ook wel eens zo heel af en toe voor, en dat is dan wel effe aanpassuh . . . En het is ook wel eens grappig om te horen hoe zij het vinden hoe wij leven. Dingen die voor ons zó gewoon zijn ervaren zij als bijna onmogelijk, zoals reizen met 4 honden! Zíj kunnen de deur achter zich dicht doen en weggaan. Als ik dan zeg dat wij dat ook kunnen, begrijpen zij daar echt helemaal niets van! En zo leidt (lijdt) iedereen zijn eigen leven met eigen regeltjes!

----------


Zaterdagmorgen 7 juli. Ik zeg het eerlijk. De opvoeding van de meiden zal weer eens geupdate moeten worden (maar waar kan ik nou toch die software kopen?) . . . Niets maar dan ook helemaal niets van eetwaar kan nog veilig ergens liggen. Zelfs als wij aan de tafel zitten ziet Roos nog kans om onder je arm door een boterham van de tafel te pikken! Het lijkt wel een piranha, zo supersnel als zij iets kan weggraaien, dit hebben wij echt nog nooit gezien . . . Ik kan dit met mijn fotoestel niet eens fotograferen, ook niet in de sportstand . . . In tegenstelling met haar uitdrukking, die sommige mensen 'sloom' vinden maar wij gewoon heel zacht! Tijdens het eten doen wij ook regelmatig roeioefeningen, dan de linker arm dan de rechterarm, want jawel, ook de andere dames kunnen er wat van. Het vervelende is eigenlijk dat het enorm op onze lachspieren werkt en dat is nogal motiverend voor hen om dat spelletje vele malen proberen te spelen! En wie heeft er eigenlijk last van? Uhh wij toch alleen?

----------

Vrijdagmorgen 6 juli. Mijn gebeden zijn verhoord! Gistermiddag vlak voor ik met de meiden wegging brak het los, We zijn buiten gaan zitten onder de  grote waterdichte parasol en hebben genoten van het mooie weer, prachtig zoveel water als er uit de hemel stortte! En net met de wandeling, een heerlijke temperatuur met een fris briesje, daar komt een mens weer van bij! Wel kwam ik thuis met 4 honden die unterbodenschutz hadden en wel pikzwart . . . Afgekoeld in de modder. Zoals jullie wel zien, mijn fototoestel rust ook een beetje uit van de lange vakantie, maar in het weekend zal ik hem weer tot leven wekken hoor! Ik heb wel een foto van de pappa van Roosje neergezet omdat ik de gelijkenis zo frappant vind! Gister heb ik wel heerlijk zitten computerknutselen en weer een paar leuke lessen gemaakt, dat was er al die weken niet van gekomen. Ik ga een aparte site maken waaar ik deze op ga zetten, zodat jullie nóg iets te bekijken hebben!

----------

Donderdagmorgen 5 juli. Ja, die verdere actie heb ik dus net gehad . . . Het was een tijd geleden maar kon er niet meer onder uit, stofzuigen. Dick heeft gisteren al het onkruid rondom ons huis verwijderd (heel veel) en ik voelde mij toen verplicht het onkruid ín ons huis (heel veel) te verwijderen. Eerlijk verdeeld. Hij is nu met de meiden weg en ik hoop dat als het mijn beurt vanmiddag is dat het water met bakken uit de lucht komt . . . Verder ervaar ik het leven op dit moment wel een beetje als saai. Wel leuk om iedereen weer eens even te spreken en te horen hoe of zij met ons mee gereist hebben! Elke keer weer verrassend om dat te horen, wat een eer . . . De hondenbedden liggen weer schoon op de zolder, de boeken zijn terug naar de bieb en ondertussen plannen wij wat wij de volgende keer gaan doen! De honden zelf zien er niet uit en hebben zelfs klitten in hun haar . . . mij ontbreekt momenteel de guts om hen op de trimtafel te zetten, veel te warm. Wij zitten ook helemaal niet buiten en ook de meiden liggen alleen maar in huis, ja bij ons natuurlijk . . . Net als bij jullie waarschijnlijk!

----------

Woensdagmorgen 4 juli. Toen ik gisteravond Helga van Leur hoorde zeggen dat het een prachtige dag was geweest, begon ik toch ernstig aan mezelf te twijfelen. Spoor ík nou niet? En weten andere mensen dat allang maar wil dat niet tot mijn eigen grijze massa doordringen? Maar om kort te zijn, wat een rot weer. De ochtendwandeling heb ik zuchtend en steunend (beetje overdreven hoor) volbracht. Ik heb de 'poel' tot aan het eind bewaard voor de meiden, lekker afkoelen. De setterdames wilden niet meer dan alleen maar natte poten en een natte buik, maar ons stoere Muisje kreeg geen genoeg van het zwemmen en omdat haar beentjes natuurlijk niet zo lang zijn, hoeft het water niet eens diep te zijn voor haar. Inmiddels ligt alles languit over de vloer, het ligt hier bezaaid met zand en van die groene ellendelingetjes maar ik laat het lekker liggen, voor mij geen verdere actie vandaag . . . .

----------

Dinsdagmorgen 3 juli. En dan verbaas je je toch telkens weer over het aanpassingsvermogen van de honden. Alles verloopt weer zoals 'normaal'. De specifieke uitlaattijden, de slaapplaatsen, de eetplekken, niets is er veranderd. Emma, die toch echt bekend staat als de meest onzekere, wat zij ook is hoor, maar aan haar merk je ook helemaal niets! Ook als wij met de camper weg zijn is zij heel stabiel. Natuurlijk verloopt dan ook het leven volgens een vast patroon, maar wel met steeds andere woonomgevingen. Niets brengt haar dan van haar stuk. Soms vraag ik mij wel eens af of zij werkelijk zo onzeker is als wij wel denken, maar komt het eigenlijk doordat zij nog altijd gehouden wordt als ons verwende kleine meisje . . . Ja, Roos is de jongste maar als er één hond makkelijk en soepeltjes is in alles, dan is zij het wel! Tsjongejonge, ik geloof zelfs dat die helemaal niet kán schrikken!

----------  

Maandagmorgen 2 juli. Zo dat is andere koek vanmorgen, het platte polderland! Ook leuk hoor, vooral als je 2 uur lang lekker wandelt met je dochter en natuurlijk over van alles en nog wat kletst, er is dan ook heel wat in te halen! En je dochter je weer even heel uitgebreid kan uitlachen en fotograferen omdat ik niet uit een greppel kon komen en mij moest optrekken aan de brandnetels (nee niet leuk) De honden zitten weer gezellig helemaal onder die misselijke groene kleefballetjes. Bij thuiskomst gisteren waren de honden eventjes blij en daarna klommen zij toch telkens weer de camper in met een vragende blik . . .

----------

Finland 21 juni. Tijdens de vakantie mijn Gordon site aangekleed in zomerkleding, nu nog even kijken op www.dickenyvonne.nl!
volgende